Abdullah Konushveci

[Flava]

Zonja Mëmë

Jam lodhur duke pritur
Zonja Mëmë
T’i nisësh shërbëtorët e Tu
(Dhe unë shërbëtor Yti jam)
Të m’i këputin hekurat

Jam bërë një ashtlëkurënajë
E ka rëndë
Dhe toka të më mbajë
Ku ta këput kokën
Mbështetur për muri

Ti Zonja Mëmë
Mos resht të m’i ledhatosh shpresat
Po mbahem për një fije floku
I bindur se është floku Yt i thinjur

Zonja Mëmë
Mendimet për Ty
M’i vrasin në rrugë
Po malcimet e plagëve
Ti m’i ndien
Dhe ballin rrëzon në shuplakë

Ti duhet ta dish
Zonja Mëmë
Kur më hipën zjarrmia
Ai kroi i cemtë
Që rrjedh dikund aty pranë
Je Ti

Kur më ngushtohen rrugët
Dhe e kam pisk

E di se Ti
Zonja Mëmë
Do të më hapësh një shteg
Se me Ty është liria
Dhe dashuria ime për Ty

[Xhuxhumaku]

Kur s’mundemi me shtrydhë Një pikë dashni…


Abdullah Konushevci



MarcChagallMuseeNationalMarTë pabotuara/ Në homazh të ndarjes nga jeta të poetit nga Kosova, Abdullah Konushevci; duke luftuar me jetën, krijon himnet shpirtërore, si përjetesë dhe zbulim të qenies, deri ku mbërrijnë, tashmë jo thellësitë e imagjinatës, por fjala dhe dija për jetën; balada, lirika, elegji, që zhveshin misteret e dhimbjes, të dashurisë, aty ku fillojnë dhe mbarojnë ndjesitë si lëndë ekzistenciale për poezinë













Një top në hapësi



Ajo është një top loti

Një top loti



Bjeshkë duhet me lëvizë

Mos me lanë m’u rrokullisë



Ajo është një top bore

Një top bore

Që rrotullohet papra rreth meje



Ajo s’i ka dy fije mend

Krejt do m’u shkri për mua

Për mua që po shkrihem

Më shpejt se bora



Ajo është një top në hapësi

Një top në hapësi

Disa e shohin si një kometë

Disa si një meteorit



Ajo është një ëndërr

Që rri nalt në ajri

Mos me përgjakë vrasësit



Ajo është një top loti

Një top loti

Lum si ai që e ka parë

Si ndrin në errësinë

Prishtinë, më 26 prill 2013





Diell i qeshur



Me nisë ditën

Me një diell të qeshur

Si në vizatime fëmijësh

Shenjat janë se ke m’e sosë

Si një djalë diell



Me nisë ditën

Me një këngë gëzimi

Me një Haleluja të gjatë

Shenjat janë se ka me ardhë

Qengji dhe bisha ka m’u shtrue



Me nisë ditën

Me një puthje të thellë

Gjithë ditën ke me qenë

Dy në një



Me nisë ditën

Me lëng portokalli

Nuk është gjë

Dita ka m’u zgjatë pa lidhje

Dhe muzgu kurrë s’ka me ra

Prishtinë, Dita e Pranverës 2013





Loja me vdekjen (1)



Kujtoi se shkoi

Me atë bisht magjik palloi



Nuk e pa se la erën la ngjyrën

Se në shpirt e zemër i ruaj fytyrën



I them mos druaj

Kur vdekja të afrohet

Kam me veshë këmishën e gjarprit

Dhe kam me mashtrue



Kur të më lidhë për brezi

Si shokë kam me pështjellë ylberin

Dhe kam me çmeritë



Kujtoi se u kthye

Pa u larguar kurrë

Se ngjyrën erën

Bashkë me sytë e mëdhenj fytyrën

Ashtu të freskët të njomë

I kish lënë tek unë



Natyrisht

Diku tjetër qetësi nuk gjenin

Nëntor 2012-shkurt 2013





Dritë e saj është në mua



Ajo më lëshon dorën

Më lë vetëm në rrugë

Pa të jam unë

Ende një i verbër

Një hap më tutje s’mund të bëj



Vjen dhe më nxjerr në shteg

E shoh një dritë të vogël

Një dritë që vjen e bëhet e madhe

Një dritë që jam unë

I shumëzuar shumëfish me të



Besoj do më kthehet

Kur të pjesëtohet me të gjithë

Dhe terri t’i vrasë sytë

Kur ta shohë dhe vetë

Se dritë e saj është në mua

Prishtinë, 23 nëntor 2011



E sigurt është vetëm vdekja



Nuk është e sigurt

Në më deshi më shumë se veten



Nuk është e sigurt

Në e desha me shumë se veten



Nuk është e sigurt

E ndoqën sigurinë nga unë

Apo e humba rrugës



Nuk është e sigurt

Ka sigurimi fytyrë burri

A bishe të trembur



Nuk është e sigurt

Jam një shuk drite

Apo njeri prej mishi e gjaku



Nuk është e sigurt

Po e shkruaj unë këtë vjershë

Po i shtyp unë shkronjat në tastierë

Këtë as sigurimi s’mund ta dijë



Nuk është e sigurt

Do të vdes në shtrat

Apo do të më vrasin



E sigurt është se dua

Të kem këmishë të bardhë

Të bjerë më shumë në sy gjaku



Nuk është e sigurt

Ç’do të bëhet me sigurinë e brendshme

Do të ma kthejnë një ditë

Apo do ta nxjerrin në treg



Nuk është e sigurt

Më përgjojnë telefonin

Apo ai jehon vetiu



Nuk është e sigurt

Cilën ditë do të më nxjerrin

Prapë në gjyq

Apo më parë do të më marrin në hetime



Nuk është e sigurt

Cilin rrugaç cilën kurvë

Do ta ndërsejnë nesër kundër



Nuk është e sigurt

Se nuk do të djersij

Se nuk do të pëlcas



E sigurt është vetëm vdekja

Dhe ringjallja po ashtu

Prishtinë, më 28 prill 2011







Loja me vdekjen (3)



Mos ki frikë, ti mikja ime

As vdes unë pa ty

As vdes ti pa mua



Nuk kemi me lanë

Pa u harrnuar me ëndrra

Me ba vdekjen me na kërkue

Te njerëzit e tjerë



Kur më s’mundemi me shtrydhë

Një pikë dashni

Ki frikë, mikja ime

Zoti po çon dorë prej nesh

Shumë më mirë

E kemi me vdekë



Kemi m’u kujtue

Siç kujtohet dritë e Zotit

Matanë

Një shuk i fortë purpuri

Kemi me qenë



Mos ki frikë, ti mikja ime

Dashnia rritet nuk vdes

Prishtinë, 2012 – shkurt 2013





FJALA

Ajo pret në errësirë

Pret të më lodhë gjumi

Të më zërë rakia

Të humbem në dashuri



Unë e shoh si rri

E gatshme si macja



Ajo është vrasëse

S’ngopet së piri

Gjak blu

Ia shoh dhëmbët kthetrat

Gjithë gjak



E ndiej si merr frymë

Llahtarshëm

Lavirja e ndezur në epsh

Kur në dhomë bie nata

Dhe unë strukem në qoshe

Dhe rri dhe pres

Të zbardhë agimi

Prishtinë 4 gusht 1995





TROJA ISHTE NDRYSHE?!



Dhe rridhni ende gjak

Ti Paramithi ti Filat



Dhe digjeni ende në flakë

Ti Artë edashur ti Pargë



Zerva shënon me shpatë

Kokat e foshnjave të prera



Troja ishte tjetër thonë disa

Po grekët

Grekët ishin po ata



Nga Dodona ikën pleqtë

Dhe pëllumbat ikën diku

Tash dhe lisat më nuk fëshfërijnë

Eh, po t’i dinim

Sikur tash i dimë



Kudo tokë e djegur

Kudo tym e flakë

Një gjëmë që ngjitet

Lart e më lart

Prishtinë, më 20 maj 2010-30 maj 2013

http://www.standard.al/kur-smundemi-...pike-dashni-2/