21 janar 2010: Kater vite pa Presidentin Rugova

[Xhuxhumaku]

http://www.shkoder.net/fjala/2007/bsina6.htm

[valdetshala]

I mjeri president Rugova cilit popull i ka takuar.

http://www.shkoder.net/fjala/2007/bsina6.htm

Ne te dyja rastet nuk kam koment pajtohem

[Albo]

Sa ishte gjalle, jo te gjithe qytetaret e Kosoves arrinin te kuptonin apo vleresonin politiken dhe qendrimet e tij. Tani qe ai nuk eshte me, gjithe populli i Kosoves dhe te gjithe shqiptaret ne bote e kane kuptuar, po e kuptojne, dhe do ta kuptojne qe vdekja e tij krijoi nje boshllek te madh ne Kosove qe askush deri me sot nuk e ka mbushur dot.

Dhe jeta e tij ishte gati profetike. Perendia e mori nga kjo bote atehere kur ai e kreu me sukses misionin e caktuar: Kosova e fitoi lirine. Femijet e Kosoves po rriten te lire e ne paqe. Bota dhe nderkombetaret i erdhi ne ndihme popullit te tij, politika e tij e rezistences paqesore dhe nderkombetarizimi i ceshtjes, i dha frytet e veta. Ata lider te Jugosllavise qe deri dje talleshin e dhunonin Rugoven, vdekjen e gjeten te vetmuar ne nje qeli burgu ne Hage.

Ashtu si varrimi i Ismail Bej Vlores ishte nje ngjarje e jashtezakonshme historike ne kujtesen e popullit shqiptar, ashtu edhe varrimi i Dr. Ibrahim Rugoves ka hyre tashme ne kujtesen historike te popullit shqiptar. Jo vetem shqiptaret, por shtetaret me te nderuar te botes nderuan kujtimin dhe sakrificen e jetes se Dr. Rugoves.

Dhe jo rastesisht, dita e vdekjes se Dr. Rugoves, 21 janari, perkon me Diten e Kongresit te Lushnjes ne 1920, ku u hodhen themelet e shtetit modern shqiptar. Amaneti i Rugoves edhe ne vdekje eshte i qarte: shkojini deri ne fund rruges se nisur te shtetformimit qe te konsolidoni lirine dhe paqen e fituar per te gjithe brezat e femijeve te Kosoves qe do te vine me pas.

I perjetshem kujtimi i tij!
Albo

[Orikumi]

Qyky qe e paska shkrue vjershen mos ka shkrue edhe vjershe per druzhe Titen.... nejse aj shkoj po shpin ne Velani qe e ndertoj me djersen e bashkatdhetarve ,thmit e bashkatdhetarve kan hanger buk me mermelad,dhe kan kursye shum dhe kan ndihmue vendin,une mendoi qe ate shpi duhet zonja e rugoves,e cila si duket eshte e sinqert te thot se shpija eshte e shtetit,dhe shteti ta shet dhe te ndihmoi te varferit,ndersa ajo zonj ka banesen qe ja ka lan,ndersa dy djemt e ti qe qafa ju kish trash pa u ndjers duhet qe vet te marojn shpija e jo ndjersen e popullit,ket e tham jo ta fyj at per se vdekuri po keshtu ehte mas miri dhe nuk ka nevoj tja ruajn varrin policijaune nuk kam ndegjue kurr qe ju ruhet varri nga policija dikuj, dhe ne fund ne kater vjetorin e vdekjes se ti ta lus zonjen e ti kthe shtepin se aj nuk dot rahatohe, djersa e huaj eshte haram...

[Rugova]

Halit Bogaj: Adnan Merovci për Rugovën
E Enjte, 21-01-2010, 09:56pm (GMT)



ADNAN MEROVCI PËR RUGOVËN


Nga Halit Bogaj


Mbrëmë në Televizionin’’Klan Kosova’’, Adnan Merovci për herë të parë vendosi që të fliste pak më tepër për opinionin e gjërë përkitazi me vitet e kalura pranë Presidentit Rugova. Vërtet ishte kënaqësi e madhe që ta dëgjonim njeriun më të afërt të Dr. Rugovës i cili i qëndroi besnik për një kohë të gjatë, duke u lidhur ngushtë me rrugën e tij jetësore në shërbim të atdheut.


Në pyetjet e shumta që ia bënte Baton Haxhiu, Adnan Merovci përgjigjej me sinqeritet të madh, pa ekuivoke, me çiltërsi, me krenari që kishte qenë afër Presidentit tonë madhështor dhe me transparencë të drejtëpërdrejtë gjatë të gjitha pyetjeve të shtruara.Adnani fliste dhe përgjigjej ashtu siç duhej por ky tjetri vazhdonte, siç thotë populli ynë’’Ne vetë pyesim, vetë përgjigjemi’’, duke menduar se i dimë të gjitha!Në pyetjet e disahershme të Baton Haxhiut, se Rugova ka thënë ‘’Se UÇK-ja është krijesë serbe’’, Adnan Merovci përgjigjej dhe e demantonte një thënie të tillë të shtrembëruar dhe jashtë kontekstit të saj të dikurshëm, por ky tjetri, prapëseprapë, e vazhdonte avazin e mëparshëm, edhepse Adnani i tregonte se Rugova, për shkak të Bashkësisë ndërkombëtare, nuk mund t’i pranonte Grupet e armatosura, por duke ia bërë asaj të ditur , se nga zullumi i madh serb, një ditë do të ndodhte edhe ajo. Më vonë mësojmë se në njëfarë mënyre edhe ai u kishte thënë luftëtarëve të lirisë’’Ju vazhdoni me tuajen, ne po vazhdojmë me tonen’’.Se a kishte Rugova lidhje me luftën dhe Adem Jasharin, tregonte Merovci sa mundej, duke thënë’’Se unë isha ai i cili kisha kontakte me Adem Jasharin, e gjithashtu edhe Fehmi Agani me përfaqësuesit e tjerë të UÇK-së’’. Prandaj këtu nuk duhet ndonjë filosofi e madhe për ta kuptuar më hollësisht rrjedhën e ngjarjeve dhe raportet mes dy palëve kur dihej se sa të afërt ishin këta dy me Presidentin!


Por ajo që na bënte përshtypje të paharruara nga kjo bisedë e fuqishme dhe shumë e dobishme për të gjithë ne, ishin edhe të dhënat dhe njohuritë e reja përkitazi me përpjekjet e Presidentit tonë historik në drejtim të çlirimit dhe Pavarësisë së vendit tonë.Në vazhdim na emociononin fjalët e Merovcit kur e thoshte një realitet të pakontestuar se Dr.Rugova me autoritetin e tij të krijuar në botë kishte bërë që çështja e Kosovës të shkonte aq larg dhe të shtrohej në tavolinat më të rëndësishme të kacelarive botërore, ashtu siç ndodhi me të vërtetë.Mes tjerash na habiste edhe fakti se pikërisht Greqia kishte qenë ajo që e kishte pranuar Dr.Rugovën me nderimet më të larta shtetërore dhe në nivelin e një Presidenti të një vendi të pavarur, prandaj edhe mund ta kuptojmë se si e ka ndjerë veten Millosheviqi në ato çaste kur miku i tij më i mirë/Micotakisi/, ia kishte bërë pritjen aq të nderuar Presidentit të vendit tonë.Sigurisht se do ta ketë pasur shumë vështirë.


Në pyetjen ‘’Se çka mendonte Rugova për kundërshtarët e tij’’, Merovci përgjigjej se Presidenti nuk merrej asnjëherë me atë se çka thonin të tjerët por e vazhdonte rrugën e tij të ndritur dhe shpresëdhënëse për këtë popull.Gënjeshtrat, shantazhet, përçmimet, etiketimet dhe marifetllëqet e tjera të ngjashme ndaj Presidentit, nuk kishin të ndalur por prapëseprapë ai ecte vetëm në një drejtim të caktuar nga i cili nuk kishte të ndalur, duke qëndruar si një Lis i pamposhtur shekullor, i cili e kishte përkrahjen e palëkundur të popullit të tij të dashur të cilin e solli në rrugë të mbarë. Meritat e shumta që ia çmonte mbarë bota, për fat të keq, nuk dinin apo nuk donin t’ia çmonin disa narcisoidë të pakorigjuar, të cilët , me veprimet e veta destruktive, edhe sot kanë mbetur si të mjerë dhe për gjynah. Dhe duke vazhduar që ta shajnë Rugovën edhe përsëvdekuri, ata vdesin edhe më tepër për së gjalli, duke u bërë edhe më të irituar për të gjithë neve /pjesën tjetër, e cila më duket se nuk është e vogël/, të cilët ia kemi ditur vlerën epokale dhe njerëzore Presidentit tonë historik, i cili kishte përkrahje aq të madhe nga burrështetasit më të mëdhenj në botë, disa nga të cilët derdhën lot me rastin e varrimit të tij, kurse Klintoni u tregoi edhe atyre në Palamentin tonë se kush ishte miku i tij i ngushtë, i cili në një rast i kishte kërkuar atij/Klintonit/ që ta shpëtonte Kosovën tonë të shtrenjtë..


Përveç tjerash Merovci na tregonte edhe për hezitimin e Rugovës për mbajtjen dhe themelimin e Kuvendit të Kosovës, duke thënë’’Se Lidhjen e Prizrenit kishte kush ta mbronte, kurse Parlamentin tonë do ta shpartallonte Serbia me tërë aparatin e vetë represiv’’. Por edhe kur e mbajti, pati zëra të tillë nihilistë që nuk e përkrahën duke thënë’’Se Rugova e formoi Kuvendin para hundëve të Serbisë’’ së cilës thënie i përgjigjet sentenca popullore’’Hyp se t’vrava, zbrit se t’vrava’’, përkatësisht nga ne ka edhe të tillë që kurrë nuk kënaqen, nga shkaqet vetëm për ata të njohura.


Pra kishte edhe zëra të shterrur që konferencat për shtyp të Dr. Rugovës i quanin ‘’Xhuma politike’’, duke mos e ditur kurrë rëndësinë e tyre të vërtetë, me të cilat ai përherë dhe për çdo javë e mbante popullin unik dhe i jepte shpresa të përhershme për ditë më të mira të cilat do të vinin në një qershor të bukur për këtë vend të okupuar me shekuj nga një okupator i egër dhe i pashpirtë i cili akoma jeton me shpresat e kthimit në këtë vend!!!Kishte pra edhe të tillë që edhe pas kthimit triumfal të Dr.Rugovës në atdhe, përkatësisht pas çlirimit të vendit tonë dhe hyrjes së NATO-s, pa fije turpi e shkruanin në ‘’Në kohën ditore’’titullin e rrejshëm’’Kthimi i humbësit’’, duke gënjyer se Rugovën në Han të Elezit dhe në shtëpinë e tij në Velani nuk e kishin pritur më shumë se 200 vetë, derisa në të dy vendet e theksuara ishin mbledhir me mijra njerëz për ta pritur idhullin e tyre të shtrenjtë, fjalët e të cilit ishin bërë realitet, kur thoshte :’’Se Kosova do të jetë pjesë e NATO-s dhe Protektorat ndërkombëtar’’, me të cilin qeshnin laikët dhe pesimistët e papërmirësuar.


Dhe në fund duhet theksuar se Adnan Merovci kishte merita të mëdha dhe besnikëri të paparë që nuk u nda kurrë nga Presidenti, deri në ditën kur ania arriti në breg.

[Rugova]

Hallall pika e qumështit e mençuria e Lokemadhes, o Bacë Ibrahim Rugova.!
(Ne foto Ibrahim Rugova)

Ese nga Namik Selmani ( Me rastin e katërvjetorit të vdekjes )
Dhimbja e Lokemadhes

U thinj brenda një nate Kosova. Brenda disa ditësh. Si një Lokemadhe e heshtur ia kishte kishte hapur derën e rëndë vëllezërve për udhëgjatin e kryevëllain e tyre në një akrkëmort të flamurtë mbi supe. Ani, Prishtinë, bash i odës së lirisë e mençurisë! Në ato ditë të ngrira ti kishe më tepër frymë rugoviane, mençuri rugoviane, buzqeshje rugoviane. Në të gjitha pragjet e dyerve të shtëpive të tua që po merrnin ndjeshëm frymën e lirisë së munguar, sikur ishte nga një copë e shallit të tij legjendar. Si reliken më të bukur njerëzore që mund të marrë në duar një njeri e që mund ta lakmojnë të gjithë muzetë e rralla.

Po si na iku kështu!!!??

Si maratonomak që porsa kishte lënë në duar stafetën e mençurisë e të dashurisë. Stafetën e valëvitjes së flamurit..Të një Himni që ende s’ia këndoi fjalën e fundit. Iku pa na vënë në duar Kurorën e Festës, Kurorën e Ëndrrës.Ta prekte. Të gëzohej si ai. Të heshtëte si ai. Të mendohej si ai. Ta bekonte si ai, i pagjumi, punëshumi e sëmundjeshumi i Kosovës.

Iku me një dorë të lodhur nga pena e sëmundja. Iku pa na thënë edhe një fjalë të pathënë. Si gurët e bedenave të një kështjelle ku nuk mungojnë asnjëherë kështjellarët. Madje në këto radhë kështjellarësh që shihnin shumë më larg se syri i zakonshëm i një njeriu donin të rreshtoheshin edhe ata që lindën në atë ditë erëngrira e morti. U deshën të thinjen në një çast lulet në palcën plisgjakosur të maleve të Rugovës, të Reçakut, të Drenicës, të Urës së Ibrit në Mitrovicës me aq ëndrra bashkimi, të lëndinave të Prizrenit apo të Fushë Kosovës për humbjen e bacë Ibrahimit. Dimri kishte shkuar në majën e tij më të lartë për t’u matur me veten, por jo për të na mundur. Jooooooo!

I patë varganët e njerëzve ?

Dikush tha se ne Prishtinë, diku aty pranë Skënderbeut e Nënë Terezës, kishte ardhur vetë DETI. Deti i dhimbjes vinte nga Krusha e nga Reçaku, nga Prizreni e Tirana, nga Nju Jorku e Bostoni, nga Peja e Australia, nga Vlora e Amerika. Nga Suedia e Tetova. Nga Shkupi e Tetova. Nga…..E gjërë rruga që i solli. A nuk ishte çdo trup që përkulej dhëmbshurisht si një lulëkuqe Rugove që aromizonte të nesërmen e Kosovës? I patë ata, të pangopurit në Etjen e tij? I patë tek ecnin në hullinë e fjalës së tij? Me ca plisa të bardhë mbi krye ku nuk dalloheshin thinjat e bardha nga dëbora që binte e binte në atë ditë dhimbjembushur?

E si ta kalojmë këtë Dimër pa na thinjur edhe malet?- pyesnin pleqtë.– E si ta presim Pranverën me këtë Ortek që dashka të na zërë kullat e mbetura si Muze pa cicëronë?- thoshin poetet që rilindën në ato ditë me poezitë e tyre. “Po si ta kapërcejmë të qetë gjumin në netët e tjera të ngrira?“- thoshin ca të tjerë.

Ani, ani.

-Mbillni një tjetër pishë–flamur në vlugun e shpirtit të kombit!-tha dikush, –vaditeni me lotin e gazit të së nesërmes që na e mbolli sadopak edhe Ai. Unë dhe ju. Ju dhe ata.

Hej, Lokemadhe! Më tepër se ai dimër i ardhur nga Rusia e largët, ta kishte ngrirë pak lotin dhimba e arkëmortit të flamurtë të Ibrahim Rugovës. Ta kishte thinjur flokun e bukur! Ta kishte kthyer në një tel lahute ku lahutari e kishte ulur kokën si një mal

kapuçbardhë tek thurte eposin më të ri. Eposin më të lashtë. Mbase 100-vjeçar. Mbase 200-vjeçar. Mbase 3757-vjeçar. Eposin e Mirënjohjes. Eposin e kujtesës që i bie këmbanave të Antiharresës.

Ta kishte kthyer në udhë, në ugar. Ku plugojnë lavërtarët e farës së re. Lum ne që s’mbetëm kurrë pa lavërtarë, pa lahutarë, pa poetë. Se lufta me Dimrin e dashka jo vetëm kokrrën e grurit nën dëborë, edhe ylberin që mund mjegullnajën, por edhe duart tona që ngatërrohen me plisat e varreve e të luleve e që bëhen vëllamë me qiellin …

Ma çan gjoksin dhimbja jote e asaj dite, moj Lokemadhe! Ma bën edhe më të fortë ai vargan burrash nënash, nusesh. Ajo heshtje fëmijësh që ato ditë kishin marrë moshën e hijen e plakut të odës.

T’u ngjatë jeta në breza, o Bacë Ibrahim Rugova. Si kalliri që rilind në farën e tij të vogël! Si mollët kokërrmbushura të plakut emërpaharruar që ende vilen nga nipër e mbesët, nga stërnipërit dhe vihen gazmueshëm aq bukurisht në kokat e të sapomartuarve… Si këngët e kreshnikëve që ende këndohen në kullat e vjetra e të reja.

Ehheeej, o lahutar i lahutës harktendosur! Nise dhe vazhdoje në breza këngën e Rilindjes! Bëja gati kurorën e ëndrrës së Bashkimit dhe mos e quaj më ëndërr të bukur që i tregohet nipërve gjunjëulur me sy të vemendshëm para fjalëve të tua të bukura. E mos ki droje nga thinjat. Jo. Jo. Se thinjat ashtu si vijnë, ashtu edhe bredhërojnë sërish larg, larg, larg….Si shqiponjat e munguara që fluturojnë kësaj radhe në qiellin e shpirtërave tanë të lirë, të lumtur shumë më të guximshëm për të njohur horizonte të tjerë. Si ca tufa pulëbardhash që kthehen prapë te liqeni për të vazhduar lojën e bukur të puthjeve të valëve. Atje ku një Dimër tjetër nuk i gjen ata edhe në fund te dheut..

Hallall pika e qumështit e mençuria e Lokemadhes, o Bacë Ibrahim Rugova!

[Kasumi]

NUK BEN TE NDERUAR TE SHKRUANI ME EUFORIZEM DUHET TE KENI ARGUMENTE KUR TE SHKRUANI JU KUJTOJ VETEM SE DR.RUGOVA ISHTE 16 VITE PRIJES I LDK-se ktynehere parti me e madhe ne Kosove pastaj per disa vite Kryetar i Kosoves si para luftes ashtu edhe pas saj dhe nuk dolen 35 % te Kosovareve atebote ne zgjedhje por dyfishin e me shume por ishte dhe do te mbetet lider i lirise demokracise dhe pavaresise ,udheheqes ne institutin albanologjik ne shoqaten e shkrimtareve ne ASHAK ;MORRI DISA QMIME ME RENOME BOTERORE POR EDHE ISH KRYETARI I SHBA-ve BILL KLINTONI NUK PERMENDI KEND TJETER PERPOS RUGOVES POR EDHE ATA QE ISHIN KUNDER TIJ TASH MUNDOHEN QE NE EMER TE DR.RUGOVES TE MBLEDHIN VOTA PER TE KEQQEVERISUR Kosoven

[Endri_UCK]

Lavdi per zotin Rugoven kur skemi per ta haruar, aj do mbetet ne histori, dhe ne Zemrat tona...

PS: Sa per ata lyp$@t qe e shajn te ken turp dhe mos ti shoh per para ....

[SKIFTERI&12.05]

Na tregoni diqka te mire ne kohen sa sundoj rugova qe e arriti aje apo ndonje thenje te tije qe eshte aktuale mbasandej do fillojm ta duam edhe ne,nje presidente qe genjen popullin ne shtetet demokratike denohet veprimi i tille.

[Rugova]

Ibrahim Rugova

Binak Kelmendi:Në katërvjetorin e vdekjes,

E kujtuam sërish një burrë të madh të Kosovës. Doktor Ibrahim Rugovën. Themeluesin e LDK-së. Kryetarin e parë të Kosovës. Presidentin historik. Gandin e Ballkanit. Kolosin e brishtë. Mund të gjenden edhe epitete të tjera për të. E kujtuam: dikush me lot në sy, dikush me plot gojën për të, dikush me gjysëm zëri, dikush me injorim. Të tillë jemi ne. Dhe është mirë që jemi të tillë. Sepse vetëm kështu e bëjmë mozaikun aq të përçudshëm të Kosovës. Por më shumë se çfarë u tha dje për Rugovën dhe për veprën e tij, duhet ta kujtojmë fatin tragjik të tij. Po, fatin tragjik të tij. Sepse Ibrahim Rugova, edhe pse e shpalli për të gjallë të vet Kosovën të pavarur, nuk e pa kurrë këtë shtet. Nuk e priti asnjë shtetar me tepih të kuq siç kishte dëshirë dhe ëndrronte gjithmonë. Nuk filloi ta ndërtojë as Shtëpinë Bardhë që e projektonte në ëndrrat e pavarësisë. E ndoqi fati i Mosiut në shkretëtirë: nuk e shkeli kurrë Tokën e premtuar-PAVARËSINË dhe LIRINË e Kosovës. Dikush mund të thotë: ai kishte pavarësi. PO. Rugova kishte pavarësi në krijimin e filozofisë që e la. Kishte pavarësi dhe origjinalitet të skajshëm në atë që krijoi gjatë 16 vjetëve të “sundimit” të tij në Kosovë. Ishte lider sovran dhe i pavarur jo vetëm në Lidhjen Demokratike,por edhe të popullit të Kosovës. Kundërshtarët e tij që erdhën më pas, tash e pranojnë të tillë. Jo pse për të vdekurin është rregull të thuhen fjalët më të mira. Por për shkak se e dinë se pa Rugovën nuk do të ishin kurrë këta që u bënë. Ibrahim Rugova nuk ishin vetëm këto që u thanë. Ai ishte edhe shumë më shumë. Ishte filluesi i rezistencës paqësore për Kosovën dhe nxitësi i rezistencës së armatosur për Kosovën. Ky kufi i hollë që ndan dy filozofi është edhe tash aktual. Kundërshtarët, gjithnjë e më heshtur, ia përmendin me gjysmë goje këtë “mangësi”. Bashkëluftëtarët thonë se ishte mu Rugova ai që me atë rezistencë krijoi parakushtet për luftë. Ishte luftëtar i madh i paqes dhe pacifist i vogël i luftës. Jo vetëm në këtë ditë shënimi të përvjetorit të vdekjes së tij, ka mbetur pa u përmendur një dimension krejtësisht tjetër i Ibrahim Rugovë. Dimensioni ndërkombëtar i Tij. Këtë dimension që ia përmendi më herët Bill Clinton dhe Vaclav Havel por edhe të tjerë. Rugova ishte bashkëbiseduesi më i mirë dhe më bindës i botës për Kosovën. Kështu ishte edhe në ditën e varrimit të Tij kur në Prishtinë solli një botë madhe: afër 100 delegacione ndërkomëbtare morën pjesë në ceremoninë e tij mortore. Dhe e nderuan edhe ata që nuk e deshen. Rugova e meritoi këtë.

Gazeta "Zëri"