Tirane: Ligji kunder diskriminimit lejon femijet me shami ne shkollat publike

[pryll]

si përfundim ligji kundër diskriminimit të homove dhe islamikëve, nuk i lejon fëmijët me shami fetare në shkolla publike, sepse ka përparësi rregullorja institucionale për çdo gjo e thot vet ligji. pra nuk ndalohen në përgjithësi me majt simbole në jetën e përditshme por jo ku janë anëtarë institucionesh (shkolla) ku ka përparësi rregullorja

kshu që 10 faqe qekan mush pa lidhje nga islamikët e diskriminum. analfabetë ngelën tërë jetën të shkretët. po pranej dhe janë islamikë thotë proverbi

[Van_Helsing]

Ata jane femijet e nje fshati ne Shqiperi, dmth e ardhmja e atij fshati.

Ata jan femijet e nje fshati ne Kosove, dmth e ardhmja e atij fshati

[evev]

Miratohet ligji që lejon shamitë në shkolla
Miratohet ligji që lejon shamitë në shkolla

Rregulloret e shkollave që kërkojnë uniforma, nuk do të mund të jenë mbi këtë ligj apo Kushtetutën.

E kush do ta merrte me mend se ligji që u diskutua si “ligji për të drejtat e homoseksualëve”, në fakt do të garantonte me ligj që vajzat me shami të mos mund të përjashtohen nga shkolla për shkak të veshjes së tyre.
Ligji “Për mbrojtjen nga diskriminimi” shkaktoi të qeshura mes deputetëve, kur u miratua në Kuvend, por ndoshta edhe shumë prej deputetëve nuk e kanë ditur që me këtë ligj garantuan plotësisht të drejtën e besimit dhe shfaqjes së tij në jetën publike.
Bëhet fjalë për nenin 10 të këtij ligji, i cili shprehimisht garanton lirinë e besimit e duke e kuptuar më qartë, vajzat me shami, djemtë me mjekër, homoseksualët etj. të mos përjashtohen nga jeta publike, institucionet apo nga drejtorët e shkollave, sepse veshja apo sjelljet e tyre nuk u pëlqejnë.
“Ne kemi vendosur në ligj atë që përcaktohet aktualisht në Kushtetutë”, - tha dje për “standard” deputeti Tritan Shehu.
Porse, tashmë, nëse një rektor a drejtor shkolle do të përjashtojë apo do të dënojë një nxënës për shkak të shamisë, mjekrës, kryqit a simboleve të tjera fetare, që ai pasqyron në shkollë, atëherë ai nuk do të krijojë më një debat publik, pasi, sipas ligjit, ai do të dënohet me një gjobë deri në 10 mijë dollarë e ndërkohë që vendimi do të kthehet në nul brenda pak ditësh.
Që të përjashtosh një vajzë me shami nga shkolla apo çdo njeri që beson në fe dhe e shpreh në forma të ndryshme, tashmë do të duhet një ligj i veçantë nga Parlamenti.
Rregulloret e shkollave që kërkojnë uniforma, nuk do të mund të jenë mbi këtë ligj apo Kushtetutën, ndryshe një komisioner i veçantë do të gjobiste rëndë edhe financiarisht drejtorët e shkollave apo titullarët e institucioneve.
Altin Hazizaj, drejtuesi i Qendrës për Mbrojtjen e të Drejtave të Fëmijëve në Shqipëri dhe një prej propozuesve të ligjit, shprehet për gazetën se në nenin 10 është garantuar e drejta e besimit fetar.
Duke iu referuar rastit të vajzave me shami, Hazizaj shprehet se “sa herë që vajzat janë përjashtuar, Avokati i Popullit ka kërkuar kthimin e tyre”.
Sipas tij, ligji për mbrojtjen nga diskriminimi është një garanci për të zbatuar më tej legjislacionin, i cili gjithnjë ka qenë në mbrojtje të vajzave me shami. Hazizaj shprehet se neni 10, pika 2 thotë se “ndalohet veçanërisht diskriminimi sa i takon ushtrimit të së drejtës dhe lirisë së ndërgjegjes e të fesë, kur këto të drejta e liri kanë të bëjnë me shprehjen e shfaqjen e tyre në jetën publike nëpërmjet fjalëve ose paraqitjes”.
Gjithsesi, Altin Hazizaj shprehet se deputetët ndërhynë në këtë nen në momentin e miratimit.
“Presim që ligji të dekretohet nga Presidenti e më pas të shohim botimin në fletoren zyrtare”, - thotë Hazizaj.
Shqetësimi i drejtuesit të Qendrës së Mbrojtjes së Fëmijëve ishte i drejtë, sepse deputetët miratuan një variant të ri.
Kryetari i Komisionit Parlamentar të Shëndetësisë, Punës e Çështjeve Sociale, Tritan Shehu, tha për gazetën se në nenin 10 është vendosur fjalë për fjalë Kushtetuta, konkretisht neni 24 i saj.
Shehu pranoi se ka ndodhur një manovër në nenin 10 dhe kjo u bë për të shmangur debatet.
“Nuk vendosëm variantin e ardhur nga shoqatat, por vendosëm fjalë për fjalë nenet e Kushtetutës në nenin 10 për të qenë më të sigurt.
Kjo do të thotë që të kufizohen të drejta, duhet ligji i veçantë”, - tha Shehu.
Duke iu referuar përjashtimit të vajzave me shami nga shkolla, Shehu tha se një gjë e tillë nuk mund të ndodhë më, pasi Ministria e Arsimit duhet të kërkojë një ligj të veçantë që të ndalojë vajzat me shami, ligj që duhet të ketë procedura të veçanta për t’u miratuar, siç parashikohet në Kushtetutë për kufizimin e të drejtave të njeriut.
Ai shtoi se e njëjta situatë është për çdo institucion tjetër, si ushtria, policia etj., të cilat kanë shërbim uniforme, por këto institucione nuk mund të veprojnë më me kokën e tyre, por duhet të propozojnë ligj të ri në Parlament. Këtë ligj e gjen me vend edhe aktivistja e shoqërisë civile Elsa Ballauri, e cila tha se neni 10 kishte ardhur si propozim nga ajo.
Ashtu si Hazizaj, edhe Ballauri pret dekretimin e ligjit dhe botimin e tij në fletoren zyrtare.
“Unë dua të them se pikësëpari duhet të presim që ligji i miratuar nga Parlamenti të hyjë në fuqi, pasi ky ligj është ende në duart e Presidentit.
Por për sa i përket çështjes, - thotë Ballauri, - unë jam tërësisht pro mosdiskriminimit të vajzave me shami apo djemve me mjekër apo çdo lloj shfaqjeje tjetër të riteve fetare të individëve.
Ligji i ri e ka parashikuar këtë, duke përfshirë atë që thuhet në Kushtetutë e si pasojë duke e bërë më të lehtë ballafaqimin e çdo lloj diskriminimi në gjykatë”.
Ligji i ri Ligji për mbrojtjen nga diskriminimi merr në mbrojtje grupe shoqërore, të cilat për shumë arsye diskriminohen nga shoqëria.
Ky ligj vendos standarde të reja, por përcakton edhe penalizime, nëse ndokush tenton të ushtrojë forma diskriminimi, duke mbrojtur një sërë kategorish nga diskriminimi në çdo fushë të jetës, si punësimi, arsimi apo qoftë edhe hyrja në politikë apo për t’u emëruar në detyra të rëndësishme publike.
Elsa Ballauri shprehet se shoqëria shqiptare duhet të ndahet përfundimisht nga reminishenca e së kaluarës komuniste dhe të pranojë zgjedhjet e lira të njerëzve në çdo fushë të jetës pa u paragjykuar.
“Këto janë reminishenca të sistemit komunist, ku ndalohej çdo shfaqje e simboleve fetare.
Si pasojë e tyre, simbolet fetare bëhen më shumë një “mollë e ndaluar” për individët e tjerë”, - thotë Ballauri, - ndërsa shton: “Jam e bindur se nëse lejohen, atëherë nuk do të kenë të njëjtën përhapje të gjerë.
Ne, si një komb me traditë në harmoninë dhe bashkëjetesën fetare, duhet të fillojmë tashmë ta pranojmë tjetrin ashtu siç është dhe jo ta detyrojmë të bëhet siç duam ne, pra ta tolerojmë zgjedhjen e tij dhe kjo vlen për çdo rast, e si pasojë edhe për zgjedhjet fetare”. /standart/

[Anesti_55]

Loja e rrezikshme me fenë

Nga:BLENDI KAJSIU

Herë pas here rishfaqet “problemi” i fesë në shkollat publike. Është një problem i stisur, sepse në vendin tonë nuk ekziston ndonjë përplasjes mes fesë dhe shtetit laik, aq më pak mes feve të ndryshme. Nuk ekziston ndonjë rrymë fetare, e cila është kundër edukimit laik që ofron shteti. Nuk ekziston as ndonjë kërkesë nga grupime fetare që kërkojnë ndryshimin e programit mësimor për të futur aty më shumë ide fetare (siç ndodh në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku kundërshtohet dhënia e teorisë së evolucionit të Darvinit dhe jo historia biblike e krijimit).

Përkundrazi, besimtarët shqiptarë kërkojnë edukimin laik ashtu siç e ofron shteti, ndërsa shteti me ligjet që miraton, i detyron besimtarët të shkojnë drejt edukimit fetar.

Në këto kushte, debati mbi laicitetin e shkollës publike është bërë sa problematik, aq edhe i rrezikshëm. Debati është problematik, pasi ligjet që prodhon shteti ynë bazohen në një keqkuptim të thellë të konceptit të laicitetit si një qëndrim anti-fetar, apo kundër fesë. Laiciteti do të thotë ndarje e shtetit nga feja dhe jo luftë e shtetit me fenë. Kjo ndarje nënkupton që nuk ka një fe zyrtare, shteti nuk përkrah apo nuk mbështet asnjë pikëpamje fetare. Por kjo nuk do të thotë që shteti është kundër çdo shfaqje fetare në hapësirën publike.

Përkundrazi, në kuadrin e demokracisë liberale, laiciteti nënkupton lehtësira të barabarta për të gjitha fetë, pa përqafuar dhe pa predikuar asnjërën prej tyre. Konkretisht, kjo do të thotë që në hapësirën publike, shteti (dhe jo individët sikurse thotë ligji për arsimin parauniversitar) nuk duhet të shfaqë simbole fetare. Pra, institucionet shtetërore nuk duhet të vendosin simbole fetare në hapësirën e tyre, qofshin këto kryqe, ikona, apo gjysmëhëna. Po kështu, shteti si në programin mësimor, ashtu edhe në politikat arsimore, nuk duhet të përqafojë asnjë pikëpamje fetare. Pra, shteti nuk duhet t’i detyrojë studentët të varin një kryq në qafë, të rrisin mjekrën, të venë një shami në kokë, të luten apo të falen.

Ama, kjo nuk do të thotë që individëd nuk kanë të drejtë të shfaqin simbole fetare në hapësirën publike. Përndryshe i bie që në hapësirën publike të marrin pjesë vetëm ata që nuk besojnë. Fatkeqësisht, ky është koncepti i laicitetit që mbrohet nga shteti ynë. Në konceptimin zyrtar, laiciteti është kuptuar si një hapësirë publike, ku gjithçka duhet të zhvishet nga dimensioni fetar. Qytetari, që të marrë pjesë në hapësirën publike, duhet të heqë dorë nga besimi i tij, apo i saj fetar. I vetmi individ që mund të marrë pjesë rehat në këtë hapësirë publike, pa hequr dorë nga asgjë, është individi ateist apo agnostik.

Këtu qëndron perversiteti i konceptimit aktual të laicitetit nga zyrtarët tanë shtetërorë. Ky është një konceptim që laicitetin e kupton si ateizëm, ose si agnosticizëm në rastin më të mirë. Në këto dy raste, laicizmi përkthehet si mosbesim ose dyshim tek ekzistenca e Zotit. Helbete, nuk kemi pse të çuditemi, pasi vijmë nga një traditë e gjatë ateiste. Problemi është se vetë ateizmi është një koncept fetar. Ai është një fe materialiste, që bazohet tek besimi se Zoti, apo çdo transhendencë përtej botës aktuale, nuk ekziston (diçka po aq e paprovueshme sa besimi tek e kundërta).

Prandaj, duke i ndaluar besimtarët të shfaqin besimin e tyre në hapësirën publike, shteti ynë nuk sillet si një aktor laik dhe jo-fetar, por si një aktor anti-fetar dhe ateist (ose agnostik në rastin më të mirë). Shteti ynë e ka kthyer ateizmin në fenë e tij institucionale, duke shkelur kështu parimin themelor të laicizmit sipas të cilit shteti nuk ka fe, qoftë ky ateizmi apo agnosticizmi. Ndaj, referenca që i bëhet laicitetit kur ndalohet shkollimi publik i djemve me mjekër, i vajzave me shami në kokë, apo me kryq në qafë, është bërë tashmë tejet problematik me tonet e tij anti-fetare (dhe shpesh anti-islamike).

Këtu qëndron edhe rrezikshmëria e argumenti se laiciteti përjashton shfaqjen e fesë në publik. Mënyra se si institucionet e arsimit publik kapen vazhdimisht me besimtarët, është shqetësuese. Në kushtet kur adoleshentët shqiptarë gjithnjë e më pak frekuentojnë shkollat e mesme, gjithnjë e më pak mësojnë, gjithnjë e më pak respektojnë mësuesit dhe gjithnjë e më shumë pinë klubeve, duket sikur shqetësimi kryesor i institucioneve të edukimit publik janë individëd që venë një shami në kokë, apo një kryq në qafë, edhe pse këta nuk shquhen për sjellje problematike. Përkundrazi, ndryshe nga shumë bashkëmoshatarë që shkojnë në shkollë pothuajse lakuriq, ata e duan edukimin laik publik. Ndërsa shteti ia mohon këtë të drejtë, duke i çuar me zor drejt shkollave fetare.

Në këtë mënyrë, shteti shqiptar nga njëra anë krijon pakënaqësi të komuniteteve fetare (e veçanërisht të atij Islam, por jo vetëm). Nga ana tjetër, kjo pakënaqësi shoqërohet me margjinalizimin e besimtarëve drejt institucioneve, apo hapësirave të edukimit fetar. Kështu, në vend që besimtarët të përfshihen në hapësirën publike, ata në mënyrë të padrejtë përjashtohen prej saj, duke krijuar të gjitha premisat për radikalizim. Është një situatë absurde që nga hiçi synon të krijojë probleme sociale me komunitetet fetare.

Një absurditet i tillë mund të shpjegohet vetëm me faktin se debatet mbi laicitetin, shaminë, mjekrën apo kryqin, shërbejnë për të tërhequr vëmendjen nga një sërë problemesh reale të arsimit parauniversitar. Këto fillojnë nga mungesa skandaloze e financimit, cilësia e ulët e mësimdhënies dhe e teksteve, e deri tek kapja e arsimit parauniversitar nga partitë politike, që pa pikë turpi emërojnë aty mësuesit. Debati shterpë mbi laicitetin e arsimit publik jo vetëm nuk ka lidhje me problematikën e arsimit parauniversitar, por shërben për ta mbuluar atë.
Ndaj, ky debat më shumë se një diskutimi serioz i ngjan një loje sa të lodhshme, aq edhe të rrezikshme. E lodhshme, sepse argumentet që përdoren në të janë tashmë tejet bajate dhe pa logjikë. E rrezikshme, sepse disa probleme që mund të zgjidhen relativisht lehtë, siç është financimi apo kontrolli partiak i shkollave parauniversitare, mbulohen duke nxitur konflikte sociale që po u hapën, zor se mbyllen.

Në këto kushte është e domosdoshme që autoritetet më të larta të qeverisë, siç është ministri i Arsimit, apo kryeministri Berisha, të ndërhyjnë qartë dhe me vendosmëri për t’i dhënë fund persekutimit idiot të besimtarëve që nuk duan gjë tjetër veçse të njëjtin edukim publik, si çdo qytetar tjetër shqiptar. Edhe pse një ndërhyrje e tillë do e zhvendosë vëmendjen tek një sërë problemesh reale të arsimit publik që nuk fshihen as pas shamisë, as pas mjekrës dhe as pas kryqit. Në këtë mënyrë, qeveria do mund të na dëshmojë se përpara interesave të saj të ngushta dhe afatshkurtra, vendos interesat e gjera dhe afatgjata të shoqërisë.

Marre nga Gazeta Panorama, 12 Janar 2011.

QUOTE]Herë pas here rishfaqet “problemi” i fesë në shkollat publike. Është një problem i stisur, sepse në vendin tonë nuk ekziston ndonjë përplasjes mes fesë dhe shtetit laik, aq më pak mes feve të ndryshme. Nuk ekziston ndonjë rrymë fetare, e cila është kundër edukimit laik që ofron shteti. Nuk ekziston as ndonjë kërkesë nga grupime fetare që kërkojnë ndryshimin e programit mësimor për të futur aty më shumë ide fetare (siç ndodh në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku kundërshtohet dhënia e teorisë së evolucionit të Darvinit dhe jo historia biblike e krijimit).

[/QUOTE]

Pra nese nuk egziston mos don te thuash se nuk mund te ndodh dhe ketu e njeta gje?!!!Shqiptaret per te paren here ne historine e tyre ndjehen te lire , por me kete liri jo vtem po abuzohet, por ndjehet dhe mungesa e orjentimit intelektual.Me keq akoma ,liberalizimi i lirive ben qe njerzit e lire te formatohen sic e kutojne ato, me kapacitetin intelektualfare te varfer , apo te dedemtuar nga sistemi dhe historia nen perandori.Kjo mase e orjentuar ne keto kushte i imponohet dhe shtetit, qe eshte laik per aq kohe sa keto masa e pranojne ate.Kesaj i thone qe te ngrihen kembet dhe te drrejtojne koken.Shumica e analisteve si Kajsiu, apo Artan Fuga kerkojne te justifikojne situaten, ta quajne ate diversitet real dhe aq me teper nje kenaqesi te jetosh dhe te punosh ne kete diveristet kulturore.Kjo do te thote t'ja fusesh gjumit, te largosh vemendje ne masave nga problematike e kohes, te mbyllesh veshet dhe syte ndaj ngjarjeve te dhimbshme,te jesh i pa vemendeshem ndaj masave mbrojtese qe vendet e krishtera apo te demokracive perendimore po marrin ne zgjidhjen e kesaj problematike.Kajsiu dhe Fuga na porpogandojne me te madhe traditen shqiptare te tolerances mes besimeve , dashurine e madhe mes ketyre komuniteteve, nje dashuri njerezore alla shqiptare qe ne 50 vite luftuan njeri tjetrin deri brenda familjes, luften e tm[QUOTE]errshme klasore.Viti 91 ishte pikerisht viti i shpreses per ndryshim , por profesoret na orjentojne per qetesi , gjume letargjik.As vet Binladen nuk do te guxonte te kerkonte te tjera kondicione me perfekte.Gjume,vetem gjume.Per to nuk eshte asgje preokupimi ipolitikes frnceze, amerikane ,gjermane, angleze, per to nuk eshte asgje referendumi zvicerian per minaret, nuk eshte asgje kercenimi kosovar per shtimte minareve dhe jo shkollave si nje nevoje imediate,per to nuk eshte asgje gjakderdhja si rrezultet i perplasjeve kulturore, jo per to eshte me interes ta mbyllin kete jete nen nje qetesi relative, ku te plotesojne egot e tyre, pas kesaj nami u befte.Nje shqiptar ngrihet dhe vret amerikane ne gjermani,nje tjeter kapet ne amerike, disa te tjeter me pare , shume te tjere mbushur me nje urrejtje ndaj atij qe i dha lirine e me shume se aq,disa te tjere qe kerkojne ti grupojne ne fomacione nacionaliste, ku shikojmeperdite jo diskutime dashamirese, por kercenime me ulerim e demostrim, sikur e gjeten armikun e perbashket dhe hajt ta egzekutojme e te shpetojme.Situata nuk eshte e mire , por dhe situata e situatave nuk eshte e mire.Ehh, profesort thone, me mire gjume.

Në këto kushte është e domosdoshme që autoritetet më të larta të qeverisë, siç është ministri i Arsimit, apo kryeministri Berisha, të ndërhyjnë qartë dhe me vendosmëri për t’i dhënë fund persekutimit idiot të besimtarëve që nuk duan gjë tjetër veçse të njëjtin edukim publik, si çdo qytetar tjetër shqiptar. Edhe pse një ndërhyrje e tillë do e zhvendosë vëmendjen tek një sërë problemesh reale të arsimit publik që nuk fshihen as pas shamisë, as pas mjekrës dhe as pas kryqit. Në këtë mënyrë, qeveria do mund të na dëshmojë se përpara interesave të saj të ngushta dhe afatshkurtra, vendos interesat e gjera dhe afatgjata të shoqërisë.

Presekutim idiot, kuj i drejtohesh saktesisht?Berishes, Presodentit francez, kancelares gjermane, qeverise Zviceriane, italiane , amerikane.me fal po nuk kam kapacitetin e duhur intelektual, ndjej nevojen per drejtim orejentim intelektual, per te mos gabuar si jo rralle here.Nje fjale e urte thoshte se ."O Zot me jep mend sa per te lidhe breket e te tjerat mi jep fat."Epo brekt e mija nuk i mban ushkur si ju.

[Albo]

Përkundrazi, besimtarët shqiptarë kërkojnë edukimin laik ashtu siç e ofron shteti, ndërsa shteti me ligjet që miraton, i detyron besimtarët të shkojnë drejt edukimit fetar.

I ngaterron paksa gjerat:

Femijet nuk e ka per detyre ti edukoje shteti, pergjegjesia e arsimimit te femijeve ne demokraci bie mbi prindin. Eshte prindi ai qe vendos per femijen e vete se cila eshte shkolla ku ai duhet te shkoje, qofte kjo nje shkolle publike apo private, apo fetare.

Shteti nuk eshte ne gjendje ti imponohet askujt, pasi shteti nuk vepron ne vakum, vepron brenda ligjit kushtetues. Dhe Kushtetuta nuk garanton "lirite e shtetit", Kushtetuta garanton me ligj lirite e te drejtat e qytetareve te atij vendi. Ketu ndodh edhe perplasja e botekuptimit te djeshem komunist, ku shteti ishte zot qe diktonte me force gjithcka, dhe botekuptimit te sotem ku shteti punon per llogari te qytetarit. Jemi ne qytetaret e atij vendi qe e mbajme ate shtet me kembe me votat tona edhe me taksat tona, prandaj duhet te kuptojme qe shteti nuk mund ti imponohet askujt, pasi nuk eshte sovrani, sovrani jane qytetaret e ketij shteti.

Pare me kete kendveshtrim, detyra e shtetit eshte te ofroje sherbimin e arsimit publik, qe ben te mundur inkuadrimin e te gjithe femijeve te atij shteti, pa diskriminuar asnje per hir te rraces, grupit etnik, seksit, apo fese qe ata besojne e praktikojne. Pra detyra e shtetit eshte qe te ofroje nje sherbim publik, ku si femija e atij muslimanit, si femija e atij te krishterit, si femija e atij ateistit, te mund te shkojne ne shkolle ne te njejten klase e te mos diskriminohen nga ligji apo administrata e shkolles.

Te perjashtosh nje femije nga shkolla, vetem se ai mban shami ne koke, apo mban nje kryq ne qafe, apo se i perket nje grupi etnik te caktuar, e ka emrin diskriminim. Pike. Dhe ky lloj diskriminimi nuk denohet vetem moralisht, denohet edhe ligjerisht.

Albo