Rama përjashton Kastriot Islamin nga PS. Seseri dhe Majko braktisin mandatet

[Station]

Ketu do jemi dhe do shohim. Rama eshte i vendosur qe te perdore çdo mjet te mundshem per t'u ulur qofte edhe nje dite ne karrike.

Une jam i bindur se ai eshte i vendosur te kaperceje dhe mbi kufoma!

Anetaresia e PS ka ne dore integritetin e Shqiperise, sepse per kapobanden e saj as qe i ben pershtypje.

Ai eshte i ngarkuar me mision, qe ti fuse shqiptaret ne pergjakje civile.

Gjithkush qe i ndjek me pak vemendje zhvillimet politike atje, bindet se ai dhe nje grup pas tij kete mision kane dhe kete e kane shprehur dhe provuar.

Ata tashme po presin rastin e ardhshem!

Perkohesisht nje nga anetaret e shtabit te tij (kryeredaktori i Shekullit) eshte duke qendruar paksa i terhequr.

Më vjen keq i dashur zotëri, Rama në mos sot nesër do ulet në atë karrige, kjo po që është e sigurt.
Kurse për ato parashikimet e tua më e pakta që mund të them është që ke nevojë të ngutshme të fusësh kokën në ujë të ftohtë.

[BROZALINI]

Përsa i përket z. Islami problemi nuk qëndron nëse do të largohet apo jo nga partia ky individ, dhe unë nuk besoj të ketë përjashtime nga partia por që duhet të largohet nga drejtimi kjo është një masë e nevojshme për të. Z.Islami c`ka dhënë e ka dhënë dhe rezultati është praktikisht zero në politikat e së majtës shqiptare e aq më pak për Shqipërinë, sepse cdo gjë që e ka bërë ka patur parasysh atë që e ka vendosur në krye të së majtës gjithë këto vite: R.Alia, së bashku me të tjerët. Prania e tij ka bërë që PS të dukej më shumë komuniste sesa Socialiste apo social-demokrate apo më pak, një parti e majte perëndimore, sepse këtu nuk qëndron problemi se sa herë ka shkuar dhe dëshëron të shkojë ky individ në kryeqytetet e Europës perëndimore, por se kush e ka cuar (në të kaluarën) por dhe sot, dhe cfarë mesazhesh i ka sjellë së majtës dhe elektoratit.
Sigurisht një nga përfaësuesit më në zë të bartjes së mentalitetit të vjetruar dhe anakronik në drejtimin e të majtës është dhe trockisti i vjetër Kastriot Islami i cili pavarësisht se përbënte në fillimet e `90 një nga `të rinjtë me eksperiencë të përfaqësueses të së majtës së reformuar`, eksperienca tregoi se edhe ai së bashku me xhaketat e vjetra pjesë të ish-nomeklaturës së kuqe, nuk i dhanë asgjë demokracisë së re që po ndërtohej, përjashto rastin e Fatos Nanos i cili dhe disa mesazhe emancipimi.
Përvec qenies së tij si përfqëues nomeklaturës së kuqe, z. Islami (së bashku me gardiën e vjetër të së majtës e cila u fut në të gjitha partitë e majta e të djatha me porosi), ka qënë një nga pengesat e shumta, i caktuar nga Ramiz Alia, dhe është gjithashtu një nga faktorët për shkak të të cilëve Shqipëria po e merr kthesën kaq ngadalë, që Shqipëria mezi po integrohet, sepse prania e tij, ashtu si dhe e ish-nomeklaturistëve të tjerë në PS, ishte dhe ështe shkaku që Europa dhe SHBA nuk e shihnin dhe e shohin me sy të mirë këtë parti pseudo të majtë e cila brenda një dite na u shndërrua si me magji në një Parti të majtë sistemit të ri demokratik, ishte ky shkaku që konflikti politik me partitë e djathta ishte është dhe do të jetë i ashpër derisa këta individë të mos jenë në drejtim, është ky shkaku së bashku me ish-nomaklaturistët e kuq në të dy krahët e politikës shqiptare që nuk u miratua ligji për lustracionin që në 1992-1993 ashtu sikundër u miratua në Poloni, Ceki dhe Slloveni, por dhe sot e kësaj dite projekt-ligjet për këtë qëllim bëhen jo të sakta por evazive.
A nuk është turp që këta individë të ankohen tek organizmat e huaja porsi kalamanj duke u thënë:... na ndihmoni që të mos na përjashtojnë nga partia...?
Unë me këtë rast nuk dua ta mbështes Edi Ramën në konceptet e tij autoritariste, por mendoj se ai ka të drejtë të largojë nga postet 20 vjecare drejtuese këta pinjollë të komunizmit. Le të rrinë këshilltarë apo le të merren me analiza politike, por jo të drejtojnë apo të bëjne rolin e të dyzuarit edhe të ndërmjetësit pa i thënë kush, ose të bëjnë rolin e kritizerit vetëm kur i lëkundet karrikja. Këta njerëz më mirë le të dalin në pension.
Problemi tjetër që dua të shtoj në vazhdim të problemeve që ka PS dhe e majta në përgjithësi qoftë për shkak të mos gjetjes së rrugës së drejtë për të përballur të djathtën, qoftë për mungesën e programit elektoral të saktë dhe premtues, është se si duhet të vijë në pushtet kjo e majtë. Dihet nga cdo kush se Maxhoranca e ka kapur drejt zgjidhjen e disa aspekteve kardinale për të ardhmen e vendit si:
-zgjidhjen e problemit të energjisë elektrike të cilën e majta nuk e zgjidhi dot,
-zgjidhjen e problemit të përmirësimit të rrugëve të cilat shkurotjnë kohën, nxisin tregëtinë,shtojnë mundësitë e punësimit, afrojnë integrimin,
-problemin e ujit i cili githastu është i rëndësishëm.
Atëhere del pyetja: si do ta konkurojë e majta në zgjedhjet e ardhshme- Maxhorancën e sotme? Duke sharë Berishën?- në se do të drejtojë bateritë politike me sharje do të bëjë shumë gabim,
Apo duke mos bërë fare program sepse e di që elektorati i majtë voton verbërisht?- gjithashtu shumë gabim dhe kjo.
Me këtë rast po paraqiten këtu, disa opsione të cilat xhaketat e vjetra e kanë penguar ose nuk kanë dashur ti japin si alternativa.
Lëvizjet e shumta taktike dhe organizimi i ri politik i Partisë Socialiste sigurisht është një pasojë e presionit ndërkombëtar i kombinuar dhe me presionin e brëndëshëm të lidervëve të tjerë politikë të së majtës të cilët nuk u pëlqen autoritarizmi.
Mos qenia dakort me autoritarizmin është një dukuri e vazhdueshme sot në të gjithë politikën shqiptare por vërehet gjithashtu edhe paradoksi i njohur shqiptar që na kujton fare qartë aforizma shqiptare: bëni si them unë por mos bëni si bëj unë`. E vërteta qëndron se edhe kundërshtarët më të vendosur të autoritarizmit në të majtën shqiptare pa dyshim që do të silleshin si autoritarë nëse do tu jepej mundësia të drejtonin jo vetëm partinë politike por dhe kudo, dhe kjo për shkak të mentalitetit drejtues të kësaj klase politike 9 përfshi dhe të nderuarin e të respektuarin Kastriot Islami), klasë e cila ende nuk është reformuar por ka ne njohuritë e saj vetëm një mënyrë e metodë drejtimi, mënyrën e drejtimit të Partisë së Punës, të vetmen mënyrë të cilën e kanë mësuar mirë.
Sigurisht Demokracia shqiptare e cila paraqitet para shqiptarëve dhe para syve të Europianëve perëndimorë është një demokraci e cunguar pa standardet që kërkohen dhe e mbarsur me elementët reminishentë politikë, ekonomikë dhe socialë të së kaluarës,.
Mungesa e demokracisë brenda partive të mëdha dhe më tepër tek partitë e koalicionit të majtë, sigurisht vazhdon të reflektojë dhe mungesë të demokracisë në shoqërinë shqiptare, por e ardhmja sigurisht është kalimi gradual në një demokraci të zhvilluar në të ardhmen sepse brezat e rinj krahas arsimimit të lartë po marrin dhe kulturën perëndimore të të menduarit dhe të drejtuarit.
Prania e Edi Ramës në drejtim megjithë pasojat negative të disa veprimeve të pastudiuara të tij është duke dhënë disa rezultate pozitive si: largimi nga drejtimi i xhaketave të vjetra në të cilat përfaqësuesi ryesor është z.Islami, (por jo nga partia), si dhe organizimi dhe menaxhimi më i mirë i resurseve partiake dhe mbështetësve dhe simpatizantëve të sëmajtës përballë kundërshtarit të fortë dhe shumë konkurrues PD, koalicionit të saj dhe kryetarit gjithashtu autoritar të saj Sali Berisha.
Nëse gjatë këtyre viteve strategjia e PS ka qënë kundërshtimi i rreptë deri në ekstrem (bojkoti) ndaj veprimeve të maxhorancës kjo ka patur arsyet e veta të justifikueshme në katër drejtime:
- Dyshimet për korrupsion të rëndë ne rrugën Durrës Kukës,
- Dyshimet për korrupsion të rëndë në ngjarjen e Gërdecit
- 21 janari
- Dyshimet e rënda për manipulim të zgjedhjeve të 29 qershorit 2009 dhe të majit 2011
Në këtë drejtim një nga zërat kundër veprimeve të forta të së majtës ka qënë z. Islami i cili kundërshtimet e tij i ka patur mesa duket më tepër klienteliste se sa parimore dhe kjo mund të konfirmohet nga këmbëngulja e tij ndaj qëndrimeve të Maxhorancës sidomos kundër bojkotit, por në asnjë rast ky zotëri nuk ka dhënë ndonjë alternativë të dobishme se si mund të bëhet oponencë dhe se si veprimi opozitar do të mund të ketë sukses ndaj veprimeve të dyshimta të maxhorancës.
Nëse E majta po vazhdon të reformohet ajo do të mund të bëhet një faktor me të vërtetë konkurrues për të marrë pushtetin vetëm duke realizuar disa detyra kryesore të cilat përputhen dhe me 12 kërkesat për integrim të formuluar nga BE:
- Largimin nga drejtimi i të majtës - i xhaketave të vjetra,
- Realizimi i një programi elektoral konkurrues
- Krijimi i një koalicioni të gjërë me partitë e majta dhe me faktorë të tjerë të shoqërisë pa asnjë paragjykim,
- Bashkëpunimi me Maxhorancën për probleme kombëtare.
Fermentimi i vazhduar brënda së majtës e kryesisht brenda PS, është në fakt një dukuri pozitive dhe do të japë efektet e saj në zgjedhjet e 2013 nëse do të realizohen ato pika që përmënda më sipër, pavarësisht nga zërat e xhaketave të vjetra të cilat mesa duket deri në fund do të pengojnë integrimin pavarësisht argumentave në dukjë të sakta, por sikundër se thuhet- argumantat e sakta të thëna nga njerëz të gabuar mund të kenë efekte negative në procesin e zhvillimeve pozitive në gjirin e së majtës shqiptare.

Prof. Kastriot Islami nuk asht kene per ate parti qysh se ka ba lutjen me u fut si komunist e mandej "nderroi" xhakete e u ba specialit. Me axhe te pushkatuem ai ka dashte me rregullue biografine se ka pas axhen e pushkatuem. Njerezit punetore e te mendshem, gjithkush i do dhe respekton. Ai asht nji nga kokat me peshe ne Mallakaster. Me cilendo parti te rreshtohet, votat per deputet i ka te sigurta. Rama asht inatçor si Enveri, nuk i do njerezit qe mendojne ndryshe. Iku koha "grusht çeliku rreth partise". Cilido lider qe mendon me i mbajt n'"grusht" anetaret, thyen kryet e vet. Do te quhej nji donkishot i shek. XXI.

[Jeto_Jeten]

heqm islamin profesor e mbet vrroma me 4tr kllas shkoll, po formojm bIron . vallai ky ia mer xha verit m kthes. kot s;kon thon robt, nxonsi mo i mir se msusi

[BOKE]

Agolli kundër përjashtimit të Islamit: PS nuk mund të jetë kazermë ushtarake

Patriarku i socialistëve, Dritëro Agolli, e cilësoi përjashtimin e deputetit Kastriot Islami si një metodë të vjetër që funksiononte dikur në partitë politike. Sipas tij, gabimi i Islamit, mungesa në seancën e fundit, nuk mund të ndëshkohej me përjashtim, por ky vendim duhej gjykuar gjatë dhe thellë. Për anëtarin e Asamblesë Kombëtare, partia nuk duhet konsideruar si një repart ushtarak ku mbizotëron disiplina formale, por duhet parë si një bashkim vullnetar njerëzish me dëshirë për të kontribuuar. Dritëroi sugjeron që partitë politike duhet të shohin përtej ndëshkimit të një deputeti, duhet të marrin mirë parasysh pasojat që vijnë pas tyre. Ai tregon se edhe kur ka qenë vetë deputeti i Kuvendit të Shqipërisë, jo gjithmonë i ka ndjekur veprimet e Grupit Parlamentar, por asnjëherë nuk është përjashtuar. Shkrimtari i njohur ishte ndër më radikalët në ’91-shin kur kërkoi dënimin e Byrosë Politike dhe të figurës së Enver Hoxhës, por delegatët e kongresit e zgjodhën atë në Kryesinë e re të PS. Gjithashtu, gjatë viteve të qeverisjes socialiste ai ka qenë një nga kritikët e mëdhenj përmes intervistave dhe shkrimeve të kreut socialist Fatos Nano dhe mënyrës se si ai e qeveriste vendin. Edhe atëherë nuk u diskutua kurrë për përjashtim të tij, madje rimori mandatin e pjesshëm të deputetit.

Para mbledhjes së Grupit Parlamentar ju refuzuat të flisnit lidhur me mundësinë e përjashtimit të Kastriot Islamit nga Grupi dhe partia. Sot ky përjashtim ka ndodhur. Si e vlerësoni këtë vendim të Grupit të PS?

Dua të flas hapur dhe i pandikuar nga komentet e ndryshme që janë bërë këto ditë. Mua këto lloj përjashtimesh më duken të vjetruara, të nxituara, fenomene të partive të shekullit XX, partive konservatore të mbyllura. Këto vendime duheshin gjykuar shumë, duheshin vënë në balancë dhe s’duhej marrë një moment i caktuar për të bërë përjashtimin e dikujt. Çdo njeri mund të përjashtojë edhe veten për një moment. Pse e them këtë? Edhe unë ka momente gjatë ditës që kundërshtoj vetveten: “… More gomar, çfarë bëre? Si fole ashtu me këtë apo me atë? Përse veprove në këtë mënyrë? Përse nuk e mendove mirë?”. Këto gjykime, unë, por dhe çdo njeri, ia bën vetes. E jo më të gjykosh një njeri tjetër, i cili ka shprehur disa mendime, të cilat, për hir të së vërtetës, nuk mund t’i thuash se janë të pavërteta dhe të pavend. P.sh., çështja e bojkotit, të cilën Kastrioti e kishte kritikuar shumë, ashtu si dhe unë. Faktet treguan se duhej lënë shumë kohë më parë. Deputetët socialistë u kthyen në Kuvend, ky ishte qëllimi i kritikave të mia, por dhe të Kastriotit, besoj apo dhe të tjerëve që kritikuan bojkotin dhe kërkuan që deputetët të ktheheshin dhe debatonin në Kuvend. Por, përjashtime nga partia ka pasur edhe më parë. Nuk është ndonjë gjë e re në politikën shqiptare, sepse heroin e demokracisë, Azem Hajdarin, e përjashtuan nga Grupi i PD-së. Edhe gazeta “Rilindja Demokratike” doli me tituj të mëdha, që Azem Hajdari përjashtohet nga Grupi i PD-së. Pra kjo nuk është një gjë e re për politikën shqiptare, por çështja është se nuk duhen përsëritur në politikën tonë gjëra që nuk janë të dobishme.

Ishte një rast i rëndë ai i Kastriot Islamit, që duhej marrë një vendim i menjëhershëm?

Rasti i Islamit nuk qe se kishte bërë ndonjë marrëveshje të fshehtë kundër PS, kundër Grupit, apo i dha votën partisë tjetër, apo i premtoi se do të shkonte me ta. Partitë duhen të mendohen mirë para vendimeve të tilla. Sepse partitë e tanishme kanë nevojë për sa më shumë njerëz. Kryesia e partisë ka nevojë për të pasur njerëz të tillë që sjellin mbështetës. Nuk ka shumë nevojë anëtari për partinë, por ka partia nevojë për anëtarin, madje kur ai bën politikë, mbledh rreth veten njerëz. Veçanërisht kur partia është në opozitë. Në opozitë duhen njerëz me cilësi, që arrijnë të sjellin vota dhe mbështetës. Nuk është fjala se u përjashtua Kastrioti si individ, por pas tij ka dhe 2-3 mijë njerëz që votojnë. Dhe çfarë bën partia? Përjashton këta votues që votojnë për Kastriotin. Para se të marrë një vendim, këtë duhet të mendojë udhëheqësi i mençur se çfarë pasojash sjell për partinë çdo përjashtim që bëhet. Partia është një grumbullim vullnetar njerëzish. Në demokraci, ku ka decentralizim, njerëzit nuk mund të vihen si në repart ushtarak, që kur kalon komandanti të gjithë ushtarët rrinë gatitu dhe nderojnë me grusht. Partia nuk ka disiplinë të tillë formale ushtarake. Në parti është krejt tjetër; nëse mua më vjen për të teshtirë, unë do të teshtij, nuk do ta frenoj veten se mos më përjashtojnë. Edhe në kohën time, kur isha deputet, ka pasur shumë raste që rrija vetëm dhe nuk ndiqja se ç’bënin deputetët e tjerë. Shumë herë se kam përtuar. Ndonjëherë iknim nga Parlamenti, unë qëndroja, por asnjëherë nuk u diskutua se duhet të përjashtohem se nuk iu bashkova në këtë mënyrë Grupit.

Jepet një mesazh me përjashtimin e zotit Islami për zërat ndryshe në PS?

Kuptohet që ky përjashtim bëhet edhe për këtë qëllim. Por duhet të kuptojmë se partia ka dhe rregullat e veta të pranuara nga të gjithë dhe që duhen zbatuar. Se parti pa rregulla nuk mund të ketë, por rregullat duhen zbatuar rast pas rasti dhe për efektet që jep çdo veprim. Por, megjithatë, ishte për t’u përgëzuar që edhe brenda Grupit Parlamentar socialist kishte zëra apo vota kundër. Por mendoj se mendime ndryshe është mirë të ketë, por ato, sipas meje, gjithmonë duhen diskutuar në forume, dhe jo në mediat që janë pranë qeverisë.

Panorama

[Endri_]

Mire ja bon po he.

S'bohen 2 pune ..o ke Abc news lol , ose deputet. Tashi t'pakten ka rastin t'filloje fulltime aty.

Njeri me 700 ftyra.

[Alti Elezi]

Rudina në botën e çudirave!


Gjithmonë kam menduar se Faik Konica e ka tepruar disi me qëndrimet antishqiptare në shkrimet e tij . Më është dukur i padrejtë përçmimi i tij ndaj vendit dhe paraardhësve tanë edhe pse mund të ketë qenë pjesë e vizionit të tij kritik e qortues me qëllimin për të bërë korrigjime. Por që të jem i sinqertë jo rrallë e kam ndjerë veten time të zhytur në vrullin e zemërimit të Konicës që ndoshta shpeshherë ju ka pushtuar edhe ju. Diçka të tillë ndjeva duke lexuar një lajm të ditës sipas të cilit deputetja Rudina Seseri lë mandatin dhe kthehet në Amerikë. Në letrën e saj “të lamtumirës “ na thotë se do të vazhdojë të japë kontributin për rimëkëmbjen e Shqipërisë , shprehje që më tepër se një zotim apo ideal m’u duk veçse një mënyrë etike për ta bërë sa më të butë ndarjen. Ndoshta nuk kam të drejtë të ngre paragjykime mbi të ardhmen apo për ndonjë rikthim tjetër të saj, prandaj vendosa të sjell ndër mend të shkuarën.

Nuk di pse imagjinata ime më shtyn të mendoj se Rudina ashtu si edhe unë ushqente një farë pakënaqësie apo qejfmbetje ndaj Konicës kur në vendin që ky dikur e pat quajtur Zululand mori vendimin të kthehej me dëshirën për të bërë diçka të mirë apo thjesht për të vërtetuar se Konica e paskësh gabim. Nuk mund të hedh dot poshtë as mendimin e disa skeptikëve se ajo është nisur vetëm nga disa ambicje personale me qëllimin për të bërë karrierë . Edhe kjo nuk më duket aspak gjë e keqe . Çdo njeri ka të drejtë të synojë për tu ngjitur më lart dhe le të ngjitet nëse është i zoti dhe e meriton.

Imagjinata më lejon të mendoj edhe versionin që Rudina e mbështetur mbi tavolinën e saj të punës në një nga firmat prestigjoze në Amerikë, papritur të jetë zhytur në një ëndërr ashtu si personazhi i përrallës së famshme Liza që hyn në botën e çudirave. Por në këtë rast personazhi ynë me anë të ëndrrës së vet ndërmerr një udhëtim me misionin për t’u bërë drejtuese në botën e çudirave të Konicës . Endrrën e filloi duke u caktuar anëtare e Kuvendit Popullor që thuhej se qenkësh institucioni më i lartë që ” bënte ligjin “ në këtë vend. Ajo u nis me emocione si fëmija në ditën e parë të shkollës që e humb entuziazmin ditë pas dite kur në shkollë nuk bëhet mësim fare. Edhe pse e kishte menduar krejt ndryshe pozicionin e vet, s’kishte se ç’bënte tjetër, do të përshtatej si gjithë të tjerët. Kur u nis kishte përshtypjen se për një punë të tillë do t’i vlenin bagazhi intelektual dhe dituritë e fituara nga arsimimi në universitetin e Harvardit apo eksperienca e punës në Microsoft, por këto nuk kishin se ç’duheshin në një botë çudirash. Për më tepër aty diploma, grada e gjëra të ngjashme si këto shiteshin nëpër disa dyqane mode që ishin shtuar shumë këto kohët e fundit. Nëse kishe para mund t’i blije si t’i doje e sa të doje. Kishte menduar se për t’u përfaqësuar denjësisht në Kuvend nevojitej mençuri, urtësi e seriozitet , por si mund të ketë seriozitet në një botë çudirash e përrallash. Aty ka vetëm lojra të ndryshme të cilat duhet të dish t’i luash. Asaj jo vetëm që nuk iu dha mundësia të tregonte urtësinë në foltoren e kuvendit , për faktin se këtu lojrat zhvilloheshin rrugëve , por iu desh të mësonte e të luante bashkë me shokët. Aty pa ligjbërësit të bëheshin palaço e prestigjatorë cirku përpara njerëzve, të luanin “roja dhe hajduti” duke vjedhur nga xhepat e njëri-tjetrit si shami hundësh vullnetet dhe fuqitë e popullit, të luanin “shtëpirash“ në disa çadra përpara Portës së Lartë, një lojë të lodhshme gjer në sakrificë që në fund nuk e kuptoi se kush ishte fituesi dhe kush humbësi i lojës. Ajo u çudit kur u gjend pa dashje në disa lojra si “kungulleshka me vota” , “kukamfshehti me kuti” , “kala dibrançe me policë“ e deri edhe “lojë luftash” . Për të marrë pikë në këto lojra nuk nevojitej as zgjuarsia as bukuria e nje femre por në radhë të parë servilizmi. Një deputet i zoti duhej të ishte kokulur përpara komandantit dhe autoritar e kapo i bandës së të fortëve të lagjes se vet, me të cilët mund të bënte hile në lojë sy për sy apo ta prishte lojën fare kur nuk i pëlqente rezultati. Ndoshta ishte me fat që ishte bërë deputete ashtu si rastësisht me anë të një ëndrre pasi shumë nga shokët e tjerë ose e kishin blerë me para deputetllëkun ose ishin të fortët e lagjes.

Kur iu dha mundësia të hynte në kuvend edukata e saj u trondit me themele. E gjeti veten brenda një familjeje të degjeneruar ku pjesëtaret e saj akuzonin e shanin njëri-tjetrin mashtrues, hajdut, vrasës, narkoman, të çmendur, pederast, puçist .... e deri te sharjet më të rëndomta nga ato me fis e me farë, ekskluzivitet këto të më të moçmit të fisit, i cili ua shpërndante deputetëve sharjet në grumbull si fara luledielli. Asaj i vinte shumë cudi që këta njerëz që gjithë ditën shaheshin e ziheshin , në mbrëmje uleshin rreth tryezes , hanin e pinin duke bërë gallatë me njëri-tjetrin si të ishin aktorë komedie që sapo kanë dhënë me sukses një shfaqje.

Ndoshta sharjet dhe banalitetet apo lojrat me hile nuk mund të kenë qenë një arsye e fortë për ta trembur Rudinën, por kur disa lojra me gjeneralë e robër, me agjentë e puçistë, me plane A e B e C, me stilolapsa pistoletë e çadra mitralozë, u bënë aq të rrezikshme sa shkaktuan plagosje dhe humbje jete të kalimtarëve në rrugë, apo kur një mëngjes mund të merrte vesh se shoku i bankës mungonte në kuvend pasi nje natë më parë që vrarë në derën e shtëpisë, atëherë kishte vërtetë një arsye të fortë për të patur frikë. Kur një ditë prej ditësh Rudina shkoi në Kuvend, shokët dhe shoqet e saj që i kishin lënë orët e mësimit qeshën dhe u tallën me të. Ajo paskësh lënë nam që kishte kërkuar rrogën e vet , sepse deputetëve nuk ka se ç’u duhet rroga. Në botën e çudirave ka shumë mënyra të tjera që deputetët të marrin para dhe ato “pak” para të rrogës as që u hyjnë në sy . Aty ka një manual metodash të titulluar “Vjedhje me duar të pastra” ku mund të gjesh mënyra që nga dhuratat e marra me detyrim e deri te lojrat e fatit me liçensa, konçesione, privatizime, leje ndërtimi, importim plehrash e shumë e shumë të tjera si këto.

Në botën e çudirave që dikur Konica e pat quajtur Zululand vjedhja është virtyt i shoqërisë ndërsa nderi shihet si diçka pa vlerë që më e shumta mund të bëhet skllav i ligësise. Këtu hajdutët nderohen , gradohen e bëjnë karrierë, ndërsa ata që nuk vjedhin tregohen me gisht si njerëz të pazotë. Në këtë botë çudirash ndodhin çudira të tilla si për shembull hajduti të shpallet viktimë e i vjedhuri fajtor , sepse drejtësia është diçka që blihet me para në dorë. Me para blihet çdo gjë , jo vetëm trupi por edhe shpirti. Ke para dhe je më i zgjuari , je më i dituri. Me para bëhesh deputet , drejtor , profesor e çfarë të duash edhe pa patur mend. Sepse këtu flet paraja dhe mendjet heshtin. Nëse ke aftësi dhe kërkon që të ngjitesh më sipër e ke tmerrësisht të vështirë, dhe kjo jo prej pamundësisë së mposhtjes së forcës së gravitetit, por sepse një mekanizëm i hekurt të shkel e të rrëzon sa herë që tenton të ngjitesh. Për t’u ngjitur ose duhet të paguash ose duhet të kesh pak fat që do të thotë të kesh një dorë magjike që ta zgjatin nga lart. Këtu reklamohen ca projekte si Brain Gain, që në të vërtetë s’janë gjë tjetër veçse një mënyrë për të kaluar ca fonde publike nëpër xhepa, se për të ‘mbledhur mendje’ nuk i intereson askujt. Jetojmë në mbretërinë e antivlerave dhe këto antivlera që na kanë zaptuar njëlloj si plehërat rrugëve ne i nderojmë e i ngremë ne piedestal. Magjia e parasë na ka bllokuar çdo vlerë njerëzore. Këtu blihet çdo gjë, blihen diplomat, blihet kandidimi, blihen votat , blihet një vend pune për mësuese fshati, blihet edhe buzëqeshja e një infermiereje apo një mjeku në spital. E keqja është se këto blerje na duken normale. Na duket shumë normale edhe “kafeja” e policit që na ndalon makinën ndonëse pa patur ndonjë shkelje edhe “kafeja” e rojes te porta. Jo vetëm që na duken normale pasuritë marramendëse të politikanëve, por ata njerëz ne i kemi lejuar të hyjnë e të na rrinë këmbëkryq në shtëpitë tona. Po na vjedhin bukën e gojës, po na tallin, po na marrin nderin dhe ne jo vetëm që nuk i nxjerrim jashtë, por bëjmë gjumë letargjik ose ç’është dhe më e keqja i adhurojmë si perëndi. Nuk e di nëse Rudina ashtu si edhe unë është ndjerë e zhgënjyer nga njerëzit e popullit të saj, që me urdhër të eprorëve dhe idhujve medioker dalin rrugëve e janë gati të bëjnë çdo gjë që kënaq interesat e komandantëve, ndërsa për veten e vet nuk ngrihen kurrë .

Rudina në ëndrrën e saj u nis drejt Olimpit për t’u bërë pjesë e tij, por rrugës nuk pa asnjë hyjni. Shpesh i shfaqeshin përpara lukuni qensh që kishin zhvatur ndonjë kockë nga kufoma e shtetit. Si për çudi , gjë që nuk është e pamundur në një botë çudirash, ëndrra diku kishte ngatërruar rrugë dhe në vend të Olimpit ajo e gjeti veten në shpellën e hajdutëve. Gjëja që i bëri më shumë përshtypje ishte se ndërsa hajdutët ndanin plaçkën e grabitur, shqiponja e flamurit dhe e gjakut tonë, që ashtu si të gjithë ne edhe ajo e njihte për shpend të egër, ishte zbutur si një papagall që rrinte në supet e hajdutëve dhe përsëriste gjepurat e tyre.

Rudina e la ëndrrën e saj përgjysëm, u ngrit edhe iku për të rifilluar jetën e saj normale. Po ne që mbetëm këtu ç’të bëjmë?! Njëra nga gjërat e pakta që dimë ta bëjmë mirë është që ndërsa harxhojmë kohë të zgjatura në kafene, të trazojmë me kafen e hidhur edhe keqardhjen për fatin tonë të keq. Pastaj do shfletojmë gazetat për t’u kënaqur me sharjet dhe batutat e politikanëve.

Ndoshta Rudina nuk ka të bëjë fare me këtë trillim të imagjinatës sime dhe unë i kërkoj ndjesë që kam përdorur figurën e saj si personazh të kësaj rrëfenje. Gjithashtu nuk kam se çfarë t’ju kundërshtoj edhe juve që mendoni ndryshe pasi jeni të mbarsur me mllefe personale, politike apo thjesht jeni të zemëruar prej veprimit të saj . Por unë dhe ju e dimë shumë mirë se midis nesh ka qindra e mijëra Rudina, që dëshirojnë por kanë frikë të kthehen, që kthehen e prapë ikin apo që vetëm ikin për të mos u kthyer. Ky fund vjeshte shkëputi edhe një gjethe, ndoshta edhe shumë të tjera nga trungu i atdheut tonë. Kam besuar se gjethet e kanë vendin në pemën e tyre , vetëm aty mund të bëjnë fotosintezën, t’i japin jetë pemës dhe kuptim jetës së tyre. Por kur sheh se nuk ushqejnë as veten as trungun por krimbat që i kanë zaptuar, atëherë më mirë le të fluturojnë në erë se stina e jetës është e shkurtër. Nëse në kopshtet e huaja të këputura, të zverdhura ndihen edhe më me vlerë, atëherë unë me keqardhje ua pranoj largimin.

[Brari]

rudina erdh me rrujt..

ishte gjith shpresa se me edvinin qe e mendonte se do benej krietar qeverrie.. ajo do rruante mire e mire.. e prandaj e perdori gjith dinakerine hipokrizine e majmunerine e saje ne sherbim te nji bande mafiozesh..

mirpo nuku duall hesapi si e kish menduar rudina..

edvini i saj nuku u beti as krieminister e as krietar bashkije..
rudines i mbeti vetem rroga e deputetit..

per oreksin e saj kjo rroge nuk i dukej gjë..

prandaj u vidhis prap ne usa..

[2043]

sa mire beri PS qe u pastrua nga elementet antiparti

[DYDRINAS]

Islami sulmon Ramën: Urren profesorët

30 Dhjetor 2011


Akuza

Përjashtimi i Kastriot Islamit nga grupi parlamentar i Partisë Socialiste, ka edhe një interpretim joprocedural dhe emotiv. Këtë e ka thënë vetë Islami, i cili në përgjigje të deklarimeve të kreut socialist Edi Rama, që e ka cilësuar çështjen “Islami”, çështje të mbyllur, ka replikuar nga profili i tij në “Facebook”. “Po dëgjoja Festivalin e Këngës në RTSH dhe disa gazetarë më dërguan përgjigjen e Ramës në ‘TV Ora News’ lidhur me përjashtimin tim. Ndjeva një keqardhje për mediokritetin dhe kompleksin e inferioritetin ndaj inteligjencës të njeriut të radhës që drejton PS-në. Një ndjenjë mëshire për urrejtjen që drejtuesi i PS-së ka ndaj profesorëve dhe të gjithë atyre me eksperiencë”, shprehet Islami. Ai ka vijuar pas këtyre akuzave me parashikimet e së ardhmes politike të Edi Ramës dhe vetë PS-së për të cilën sheh vetëm humbje me ekipin aktual drejtues. “Dështimi i radhës në 2013-n do të jetë për të njëjtën arsye mediokriteti dhe paaftësia e Ramës për të ndërtuar projekt fitues. Ashtu siç ishte humbësi i 2009-s dhe kandidati më i dobët i PS-së në 2011-n, Rama do të jetë e vetmja arsye e humbjes në 2013... Ndiej keqardhje vetëm për socialistët e ndershëm, që për herë të parë në këtë tranzicion demokratik do të qëndrojnë 12 vjet në opozitë”, shprehet Islami. Kjo është ndoshta një prej parathënieve të vitit 2013, e cila pavarësisht vërtetimit ose jo me gjasë përcakton ndarjen përfundimtare të Islamit me PS-në e drejtuar nga Edi Rama. Në parim ky qëndrim është distancim nga projekti aktual i selisë rozë, i parë më së shumti të vihet në jetë me programin e ri politik që po diskutohet dhe po trajtohet gjerësisht. Në një përsëritje të mesazheve të veta, edhe dje Islami ka përdorur “Facebook”-un duke zgjedhur shahun si ilustrim. “Në shah ka një shprehje të famshme: Bylmezi (i padituri) e gjen vetë rrugën e humbjes... Politika është si shahu”, shprehet ai.

gazeta shqip

[Shkelqesia_E_Tij]

"Eh Kaçi i shkrete qe ngeli gjithe jeten kafshate", keshtu do te shprehej nje miku im diplomat kur e pyeten ne lidhje me temen.