Mallkuar qoftë vetmia!

[DI_ANA]

Fryma e jetës!


Nuk po të marr vesh o jetë,teksa të shoh tani,
Përballë zhgënjimesh si në kryq mbërthyer.
Veç ti dhe dhimbja...Kesaj të mallkuare,
Të fundmen frymë je duke i kthyer!
As vetë s'e di pse mbetem e çuditur,
As nuk e kuptoj përse vetë zoti hesht,
Dua të të çelë lumturia e nemitur,
Pas diellit,pas hënës..Në një galaksi që s'rresht...

© Lediana Kapaj

[DI_ANA]

Më rrëshqiti koha!


Një zhgënjim drithërues dhe kundërmim i hidhur,
Ca copërina jete ku pse_të s'kanë të mbaruar!
Diçka që vetëm endet mes ditësh mallëngjimi,
Një ënderrim i vagët ku lotët s'kanë pushuar!
Kërkova në gjithë rrugët dhe koha më rrëshqiti,
E humba si pa dashur...Se pata më në duar!
Në pluhurin e urrejtjes pashë veç hi pikëllimi,
Dhe dielli që më ngrohte..Mes lotësh rrinte zgjuar!!

© Lediana Kapaj