Kendi i Familjes Islame

[uvejsa]

The Boy, kjo teme ka te bej me familjen ne Islam, ka tema tjera ku flitet per Akiden dhe te gjitha gjerat qe ke permendur.

Keto nuk jane perralla, por jane tregime qe mbeshteten ne ajete dhe hadithe.
Familja eshte boshti i nje shoqerie dhe ti e di shume mire se cfare rendesie i jep Islami familjes.
Per akiden tone po flasim gjate diskutimeve me te tjeret, e nuk eshte qe nuk miremi me te.
Sidoqofte une pra po e hapi nje teme per Akiden, por sjellni edhe ju materiale ne te, sepse kam shume tema dhe nuk po mundem me i perfshire te gjitha gjerat qe kane te bejne me temen e caktuar.

Selam Alejkum!

[fisniku-student]

Këshilla të rëndësishme për mësimin e moralit dhe edukatës fëmijëve



1. Ta mësojmë fëmijën të përdorë gjithmonë dorën e djathtë në dhënie, marrje, ngrënie, pije, shkrim, etj., nga punët e mira. Gjithashtu, mësimi i tij që në fillim të çdo pune të thotë: bismilah, veçanërisht para ngrënies e pijes e në mbarim të saj të thotë: elhamdulilah.

2. Mësimi i pastërtisë së fëmijës, të presë thonjtë, të lajë duart para e mbas ngrënies. Mësimi i tij në pastrimin nga papastërtia mbas kryerjes së nevojës me ujë, në mënyrë që të jetë i saktë namazi i tij, e të ketë kujdes në mos spërkatjen e rrobave me papastërti.

3. Të jemi të kujdesshëm në këshillimin e tyre në vetmi, e të mos t’i përhapim gabimet e tyre, e nëse kjo nuk bën dobi, atëherë nuk flasim me ta tri ditë, por jo më shumë.

4. Urdhërimi i fëmijëve për qetësi në momentin e thirrjes së ezanit, e duke përsëritur atë çka thotë muezini, e më pas të thonë duanë e ezanit e cila është: "All-llahume rabbi hadhihi da'ueti tameh, ue salatil kaimeh ati muhameden el uesilete uel fadilete ue beath-hu mekamen mahmuden eledhi ueadteh ineke la tukhliful mi'ad" (Hadith, Bukhari)

5. Të rezervohet për çdo fëmijë krevat në vete, nëse është e mundshme, e nëse jo, atëherë secili mbulesë në vete. Më e mira është veçimi i vajzave në një dhomë e djemtë në një dhomë tjetër, e kjo për të ruajtur moralin dhe shëndetin e tyre.

6. Mësimi i tij që të mos hedhë mbeturina në rrugë, e të largojë nga rruga çdo gjë të dëmshme.

7. Tërheqja vëmendje nga shoqëria e keqe dhe qëndrimi në rrugë.

8. Përshëndetja e tyre në shtëpi e kudo me thënien: es-selamu alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu.

9. Këshillimi i fëmijës për bamirësi ndaj fqinjit dhe mos bërjen keq të tij.

10. Mësimin e fëmijës për bujarinë me musafirin, respektimin dhe qerasjen e tij.

11. Moslejimin e tij të mburret ndaj shokëve të tij, por përkundrazi të mësohet të jetë sa më i thjeshtë e bujar ndaj atyre që i shoqëron e komunikon me ta.

12. Moslejimi i tij të marrë nga askush gjë, në vend të asaj që dha, por të edukohet në atë se ai që jep është më i lartë se ai që merr.

13. Duhet që fëmija të mësohet që të mos i shtrijë këmbët në mexhlis, as të mos shtrihet e mënjanohet, as të mos i kthejë kurrizin askujt, as të mos rrijë këmbë përmbi këmbë, as të mos vërë dorën nën faqe, e as të mos mbështesë kokën tek ndokush, sepse të gjitha këto janë shenja dembelizmi. I mësohet atij mënyra se si të rrijë në mexhlis, gjithashtu dëgjimi i atij që flet e zgjerimi i vendit të tij. Ndalohet të flasë fjalë të kota, si: mallkime, fyerje, etj.

14. Duhet që të lejohet fëmija mbas mbarimit të mësimeve apo të mësimit përmendësh të Kuranit në xhami që të luajë ndonjë lojë të bukur e të rehatshme, në mënyrë që të rehatohet nga lodhja e mësimeve. Ndalimi i fëmijës nga loja e lodhja e tij në mësime, ia lodh atij zemrën dhe memorien. Ia nxin jetën, derisa kërkon të gjejë ndonjë hile për të dalë nga kjo krizë.

15. Duhet që të mësohet t’u bindet prindërve, mësuesit apo edukuesit të tij, e të gjithë ata që janë më të mëdhenj në moshë, qofshin këta të afërm apo jo.

16. Menjëherë mbas futjes në moshën madhore nuk duhet të lejohet në asnjë mënyrë që të lërë namazin, gjithashtu edhe agjërimin, (ku të jetë mësuar të agjërojë disa ditë nga ramazani para moshës madhore, në mënyrë që të mos ketë vështirësi në agjërimin e tij të plotë).

Përmbledhur nga libri "Disa këshilla islame për përmirësim personal dhe shoqëror" i dijetarit të njohur: Muhammed bin Xhemil Zejno

Përktheu F. Gurra

[The_Capital]

1-"Nuk ka dyshim gruaja është e njëjtë , e ngjashme dhe e barabarte me burrin"
2-" Xhennerti ndodhet nën kembet e nenave"
3_-"Martohuni por mos u ndani, sepse Allahu nuk i do burrat dhe gratë te apasjonuar pas deshirave"
4- Siç keni ju te drejta mbi gratë, kanë edhe ato te drejta mbi ju"
5-Besimtar me iman te plotë është ai që është me i sjellshem, ndërsa me i miri prej jush është ai që është me i mirë për gratë e veta"
6-"Kini frikë Allahun ne trajtimin e grave"
7-"Kjo botë është pasuri, ndërsa pasuria e saj me e madhe është një grua e mirë"
8-" Ta ushqesh kur te ushqehesh vete, ta veshesh e ta mbathesh kur këtë e bën për vete, mos ta qellosh ne fytyre, mos ta qortosh dhe mos ta lesh vetëm askund përveçse ne shtepi"
9-"Kush deshiron te mbroje virtytin, nëse vdes duke ruajtur sekretin e dashurisë vdes deshmor"

[The_Capital]

“Burrat janë përgjegjës për gratë...” (En Nisaë: 34)
Ibni Omeri [radijall-llahu anhu] transmeton se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:

“Të gjithë jeni barinj, në realitet të gjithë jeni rojtarë dhe të gjithë jeni përgjegjës për të drejtat e atyre që janë në kujdesin tuaj. Amirët (udhëheqësit) janë përgjegjës për gjithë atë që është nën pushtetin e tyre, përgjegjësi i familjes është përgjegjës për anëtarët e familjes së vet, ndërsa gruaja është përgjegjëse, gjegjësisht rojtare e shtëpisë së burrit dhe e fëmijëve”. (Buhariu, Muslimi)



Esenca: Të gjithë jeni rojtarë dhe të gjithë përgjigjeni për atë që e keni nën qeverisjen (mbikqyrjen) tuaj.
Transmeton Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] se Resulull-llahu [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Pa lejen e burrit gruaja nuk mund të agjërojë nafile dhe gjithashtu pa lejen e burrit nuk mund të lejojë ndonjë grua apo burrë të hyjë në shtëpinë e tyre”. (Buhariu)

O ju që besuat, ruani veten dhe familjen tuaj prej një zjarri, lënda e djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët.” (Et Tahrim: 6).
Omer ibn Ebu Seleme thotë: Unë isha një fëmijë të cilin e edukonte Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]. Kur haja ushqim duart e mia e preknin çdo pjesë të pjatës, andaj Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] më tha: “O fëmi, thuaj bismil-lah, ha me dorë të djathtë dhe merr ushqimin para teje”. Prej atëherë unë fillova të ha vetëm nga një anë.
Transmeton Amr ibn Shuajb, i cili ka dëgjuar prej babait të vet, i cili gjithashtu ka dëgjuar prej gjyshit të vet Abdull-llah bin Amr [radijall-llahu anhu] se Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Fëmijëve në moshën shtatë vjeqare urdhëroni të falin namaz. Kur t’i mbushin dhjetë vjet edukoni dhe ndani shtratin e tyre”. (Hadithi është hasen dhe e transmeton Ebu Davudi).


“Ne e kemi obliguar njeriun me punë të mirë ndaj prindërve të vet.” (Ankebut:
“Zoti yt ka dhënë urdhër të prerë, që të mos adhuroni tjetër pos Tij, që të silleni në mënyrë bamirëse ndaj prindërve. Nëse njerin prej tyre, ose që të dy, i ka kapluar pleqëria pranë kujdesit tënd, atëherë mos u thuaj atyre as ‘Of-Oh’, as mos u bë i vrazhdë ndaj tyre, po atyre thuaju fjalë të mira (të buta, respektuese). Dhe në shenjë mëshire shtrie pranë tyre krahun përulës e respektues dhe thuaj: “Zoti im, mëshiroi ata të dy, sikurse më edukuan mua kur isha i vogël.” (El Isra: 23-24)
Transmetohet nga Ebu Hurejre [radijall-llahu anhu] se një njeri e ka pyetur Pejgamberin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]: “O Resulull-llah! Kush ka më së shumti të drejtë të bisedon me mua?” Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i ka thënë: “Nëna e jote, pastaj prap nëna jote dhe prap nëna e jote, e pastaj babai i yt. Ndërsa pas tyre sipas shkallës së renditjes janë farefisi yt (Të afërmit e tu)”. (Muslimi).
Sipas transmetimit të Ebu Hurejrës [radijall-llahu anhu], Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Asnjë fëmijë nuk mund ta paguan borxhin që ka ndaj babait të vet, përveç nëse babai i tij është rob i dikujt e djali i tij e liron nga robëria përmes shpagimit të robërisë”. (Muslimi) Gjithashtu transmeton Ebu Hurejre se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Hunda le t’i fërkohet për tokë, hunda le t’i fërkohet për tokë, hunda le t’i fërkohet për tokë”. E kanë pyetur: “Kujt o Resulull-llah?” Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] u ka thënë: “Atij i cili nëse prindërit e tij janë pleq, ndërsa ai nuk ju ndihmon dhe nuk kujdeset për ta. Atij që njerin apo të dy prindërit i ka gjallë dhe nuk sillet mirë me ta dhe nuk kujdeset aspak, atij që nuk do të hyn në Xhennet…” (Muslimi)
Sipas transmetimit të Abdull-llah bin Amr bin Asit Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Mëkate të mëdha janë: t’i bësh shirk All-llahut të Madhërishëm, mosrespektimi i prindërve dhe e vrasja e njeriut të pafajshëm”. (Buhariu)
Siç kuptohet nga ajetet dhe hadithet e sipërpërmendura, feja Islame ka për qëllim të krijon familje të shëndosha në shoqëri. Këto familje të shëndosha nuk mund të shkatërrohen lehtë dhe nuk bien lehtë nën ndikimin e streseve shoqërore dhe morale. Që të mos vie deri te shkatërrimi i familjes muslimane prej shtresave ideologjike të cilat mundohen të depërtojnë në familjet tona, ne duhet ta forcojmë strukturën familjare.

[uvejsa]

Nëna...!



http://pertymoter.net/images/stories/untitlednneenn.PNG



Më ke bartur në prehër me dhembje dhe vuajtje.


Plakem, e për nënën time gjithnjë jam i vogël. Ulem, por te ajo gjithnjë jam fëmijë. E vetmja ajo për mua ka derdhur lot, qumësht dhe gjak. Të gjithë më kanë harruar, po jo edhe nëna ime. Të gjithë më kanë lënë, përveç nënës sime. Bota për mua u ndryshua, por jo edhe nëna. Për Zotin, nënë, sa here i ke fshirë lotët prej fytyrës kur kam shkuar në rrugë? Sa net ke kaluar pa gjumë kur të kam munguar? Sa net ke kaluar pranë meje kur kam qenë i sëmurë.?

Nënë! Kur kthehesha nga udhëtimi, më prisje në derë me sy të përlotur nga gëzimi, ndërsa kur udhëtoja, më përcillje me pikëllim në zemër...!

Nënë...
Më ke bartur në prehër me dhembje dhe vuajtje. Më linde me klithma dhe rënkime. Më përqafove dhe më prite me puthje dhe buzëqeshje.

Nënë.
Asnjëherë nuk ke qarë deri sa isha zgjuar. Nuk ke pushuar përderisa nuk më ke parë mua të lumtur. Kur unë buzëqeshja edhe ti buzëqeshje edhe pse nuk e dije shkakun. Ndërsa kur vija i pikëlluar, ti qaje edhe pse nuk e dije shkakun. Tek ti isha i falur para se të gaboja dhe e harroje gabimin tim para se të pendohesha. Më arsyetoje para se të kërkoja falje.

Nënë...
Kush më lavdëronte, ti i besoje edhe sikur të më shpallte mbret i njerëzve. Kush më kritikonte ti nuk i besoje edhe sikur t'i sillte edhe dëshmitarët më besnik. Vetëm ti ke qenë e preokupuar me brengën ndaj meje.

Nënë..
Unë jam gjëja më e rëndësishme për ty, tregimi më i bukur, dëshira më e ëmbël. Këto më bëjnë të ndjehem mirë, ndërsa ti mendon se kjo nuk është e mjaftueshme, dhe shkrihesh nga mallëngjimi për mua...

Nënë...
Sikur të mundem që me lot falënderimi t'i lajë këmbët tuaja, nga turpi edhe këpucët tuaja.

Nënë...
Do të doja, sikur të mundem, ta marrë vdekjen tënde dhe çdo gjë të pakëndshme që të ndodhë.

Shpirti më fol që më rrënon...
"Zoti im! Mëshiroi ata të dy, sikurse më edukuan mua kur isha i vogël". (El Israë, 24)



Përktheu dhe përshtati
Dr. Ali F. Iljazi"

[fisniku-student]

Bashkëpunimi me fëmijët, art me bazament

Bashkëpunimi me fëmijët është art i cili shumë prej nënave dhe baballarëve u duket i vështirë e shumë prej tyre pyesin për mënyra serioze dhe të dobishme për të bashkëpunuar me fëmijët e tyre.

Me thënë të drejtën, fëmija e ndjen veten e tij sipas informacioneve që merr nga ty. Nëse ti e bën që të ndjehet se ai është "fëmijë i mirë" e ndjen dashurinë tënde edhe ai do të mendojë për veten e tij se është njeri i mirë e i nderuar dhe se ai ka rëndësi të madhe në këtë botë. Ndërsa, nëse nuk ke durim në bashkëpunimin me të, e bën të ndjehet se ai është "fëmijë jo i mirë", gjithmonë duke e akuzuar e duke e kritikuar do të rritet në një ambient të tillë, do të ketë mendim negativ për vetveten. Përfundon çështja ose në humbje dhe nivel të ulët, ose në shthurje e mosbindje.

Mësoja ku është problemi?

Nëse shikon prej fëmijës tënd të bëjë ndonjë gjë e cila nuk të pëlqen apo ndonjë punë jo të mirë, sqaroja se problemi nuk është në të si person, por në veprimin e kryer.

Thuaji: "Veprimi i kryer ishte jo i mirë" në vend që t;i thuash: "Ti je fëmijë jo i mirë". Thuaji: "U solle me vëllanë apo motrën shumë ashpër" në vend që t’i thuash: "Je fëmijë shumë i vrazhdë".

Shmangi përpjekjet e nxehta

Është me rëndësi ta dinë prindërit se si të përgjigjen me mençuri dhe zgjuarsi në një anë me ndjenjat e fëmijës. Prandaj, asnjëherë përpjekje të nxehta qoftë me fjalë apo me rrahje, as ndarje ndërmjet nënës dhe fëmijës së saj, por gjithmonë me mençuri duke ia bërë të ditur se ajo çka tha është fjalë e keqe, e papranueshme dhe se as t’i nuk do ta dëshiroje një fjalë të tillë për veten.

E kjo nuk do të thotë që prindërit ta lënë fëmijën të bëjë ç'të dojë, përkundrazi, patjetër duhet të ketë rregulla të caktuara ku të sqarohet rruga e saktë. Psh. Fëmija ka të drejtë ta shfaqë zemërimin e tij me të qarë apo me fjalë, ama të thyejë e të përplasë mjetet e shtëpisë apo të rrahë vëllezërit apo motrat e tij, e refuzojmë në mënyrë të prerë.

Duaje fëmijën tënd por me mençuri

Nuk ka mundësi që fëmija të edukohet pa dashuri. Fëmija e cila gjen tek edukuesi i tij ngrohtësi, dashuri e kujdesie, bëhet shumë i lidhur me të dhe e dëgjon atë me mendje e me zemër. Prandaj duhet që prindërit të kujdesen në dashurinë ndaj fëmijëve, mos të bëjnë ato punë të cilat me kryerjen e saj fëmija do ta urrente prindin, si: përbuzja, dënimi, rrahja e herë pas hershme, mosinteresimi, presioni, apo mos kryerja e kërkesave të tyre normale. Nëse nëna është e detyrueshme ndonjëherë ta rrahë fëmijën, të ketë shumë kujdes në rrahje, mos ta teprojë në mënyrë që të mos dalë nga zemra e fëmijës dashuria ndaj saj, pa të cilin është e pamundur edukimi i tij. E kjo nuk do të thotë se dashuria ndaj fëmijës e lejon atë të veprojë jashtë rregullave në shtëpi apo në shkollë, të veprojë ç’të dojë pa farë rregullash, kësaj nuk i thonë dashuri, por kjo është dobësim dhe prishje. P.sh.: dashuria e Pejgamberit alejhi selam ndaj shokëve të tij nuk e pengoi atë që t’i urdhëronte ata në kryerjen e detyrave, apo udhëheqjen e tyre në fushat e betejave. E as në zbatimin e dënimit e atij që kishte dalë nga rregullat e sheriatit edhe sikur të ishte personi më i dashur tek Ai salallahu alejhi ue selem. Në të njëjtën kohë, kjo mënyrë nuk i bëri shokët e pejgamberit salallahu alejhi ue selem që ta urrenin atë, por përkundrazi dashuria ndaj tij dita ditës shtohej edhe më shumë.

Respektoje bashkëshortin tënd

Ka nevojë babai në mënyrë që të formojë shoqëri me fëmijët e tij, për ngrohtësi dhe respekt nga bashkëshortja e tij. Bashkëshorte e mirë është ajo e cila në çdo moment e ngre para syve të fëmijëve pamjen e babait të tyre, i drejton ata nga respektimi dhe dashuria ndaj tij. Gjithashtu, u flet atyre për cilësitë e mira që ai posedon. I thotë fëmijës se kjo cilësi është e mirë e kënaq Allahun dhe babanë tënd, ose largohu nga ky ves se e mërzit Allahun dhe gjithashtu babanë.

Dhurata.. sado pak qoftë

Nëse do që të zësh shoqëri me fëmijën tënd, duhet që patjetër ta dish se goja e tij rri më shumë zgjuar sesa mendja dhe se kutia me gjëra të ëmbla është më e dashur për të se një libër i ri. Rrobat e rrudhosura janë më të dashura për të sesa fjalët pa punë. Pra, baba i zgjuar është ai i cili futet në shtëpi me duar plot, sado pak qoftë; p.sh.: një karamele, një dhuratë të vogël, një lodër të bukur etj. Ta kini parasysh gjithmonë se në këtë botë ka disa gjëra të cilat në sytë tanë janë ëndrra, ndërsa tek fëmijët realitet. Nuk do ta shijojmë shoqërimin me ta vetëm atëherë kur ta shikojmë dynjanë me sytë e tyre.

Dëgjoje fëmijën tënd

Nëse ndonjë ditë vjen fëmija e fillon të tregon për diçka që ka ndodhur në shkollë, mos e rrih për ndonjë gabim që mund të ketë bërë në këtë tregim. Tregimi i asaj çka ndodhi në shkollë në këto momente është më i rëndësishëm për të, se çdo gjë tjetër që të shkon mendja ty. Ai do me të shfaqur ty gëzimin në rastin e dorëzimit të "fletëlavdërimit" apo diçka tjetër të gëzueshme për të. Ji shumë e vëmendshme në momentin kur ai të tregon për rezultatin e mirë që arriti në një provim, jepi kurajë që të arrijë edhe më shumë se kaq, e në asnjë mënyrë mos e bëj të ndjehet se ti nuk po e dëgjon, apo je e zënë me punë.

Nëse fëmija vjen ndonjë ditë nga shkolla e të ankohet duke të thënë se: "Filan nxënës më rrahu në shkollë" ti i përgjigjesh me thënien: "a je i sigurt ti se nuk fillove ti i pari?" dije se me të vërtetë e mbylle derën e bisedës me fëmijën tënd. E ti në këtë rast në sytë e fëmijës tënd shndërrohesh nga një shok i ngushtë në hetues apo gjykatës i cili posedon shpërblimin e dënimin. Mundet që të mendojë gjithashtu se ti je hetues zullumqar i cili kërkon të akuzuarin dhe kërkon patjetër të zbulojë viktimën. Prandaj, nëse vjen fëmija e të ankohet për diçka fillimisht dëgjoje me vëmendje, duke e vazhduar bisedën, pa dalë nga biseda për shkak të hetimit të diçkaje që mund të ketë në ngjarje.
>>>

[fisniku-student]

Përkëdheli fëmijët

Pejgamberi salallahu alejhi ue selem i përkëdhelte dhe lozte me fëmijët. Për këtë kemi shembuj të ndryshëm me nipërit e tij dhe me fëmijët e sahabeve radiallahu anhum.

Eshtë transmetuar nga Ebu Hurejra se Pejgamberi salallahu alejhi ue selem e puthi Hasanin të birin e Aliut në prezencë të Akra' bin Habis et-Temimi (sahabij), i cili i tha: “Unë kam 10 fëmijë, nuk kam puth asnjë prej tyre”. E shikoi i dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem e i tha: "Ai i cili nuk mëshiron nuk mëshirohet". (Mutefekun alejhi)

Gjithashtu, i dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem i përkëdhelte fëmijët duke u fërkuar kokën. Fëmija në fërkimin e kokës ndjen ngrohtësi dhe dashuri. Nga Abdullah bin Xha'fer ka thënë se më fërkoi kokën time i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem dhe tha: "O Allah, zëvendësoje Xhaferin me djalin e tij." (Transmetoi Hakim)

Gjithashtu, Pejgamberi salallahu alejhi ue selem i përkëdhelte fëmijët duke u ledhatuar faqet. Siç është transmetuar në librin e saktë të Muslimit nga Xhabir bin Semreh i cili ka thënë: “U fala me të Dërguarin e Allahut salallahu alejhi ue selem, pastaj doli tek familja e tij, ku dola edhe unë me të, takoi dy djem të cilët i përkëdheli duke u ledhatuar faqet të dyve".

Ka transmetuar Nesai se Pejgamberi salallahu alejhi ue selem kur shkonte për vizitë tek ensarët i përshëndeste fëmijët e tyre e u fërkonte kokat e tyre.



Lëri fëmijës pak liri

Gjëja më e keqe që përdorim ne edukuesit dhe mësuesit - siç ka thënë një edukues – është kontrolli i pandarë i cili e mërzit fëmijën dhe e mbingarkon atë. Prandaj, lëri fëmijës një sipërfaqe të lirë ku mund sillet si të dojë, gjithashtu bëja të ditur se kjo sipërfaqe lirie nuk do të funksionojë nëse nuk e shfrytëzon sikur duhet. Mos i bëj kontroll e as mos i qëndro mbi kokë... vetëm nëse thyen rregullat e sistemit, në këtë moment bëja të ditur se je nën kontroll. Fëmija ndjehet shumë i fortë e është i gatshëm të luftojë për hir të lirisë së tij. Pra, ai lufton me qëllim që ta lërë babai ta përdorë zemrën ashtu sikur ai do... lufton për hir të mosdorëzimit në veshjen e çorapeve në mënyrë të saktë... E vërteta është se fëmija nuk ka nevojë për të gjitha këto, nëse ngrohtësia dhe dashuria ia kanë mbushur jetën, në vend të kontrollit të pandarë të mbillet në të besimi. Ka nevojë që të mësojë çdo të re pa ia bërë të urryer atë...

Me një fjalë: "Mos i bëj shpatullat e fëmijës tënd fushë sporti, topi i të cilit është meraku i tepërt".

Urdhra të prera... por me mençuri

Duhet që t’i jepen fëmijës urdhra të prera, por në të njëjtën kohë kërkohet prej prindërve që dialekti i këtyre urdhrave të prera të jetë në mënyrë ndihmues. P.sh:. nëse fëmija e ka shtruar dyshemenë e dhomës së tij me lodra, mundet që nëna ti thotë: "Hajdeni t’i mbledhim lodrat bashkë", e cila fillon e para në mbledhjen e lodrave, ku patjetër edhe fëmija do të fillojë të mbledhë me të. Në shumë raste e shikojmë fëmijën të jetë i padëgjueshëm, ndoshta edhe qan e çirret kur nëna e tij kërkon në mënyrë të prerë e kërcënuese që të shkojë të lajë duart apo të shkojë në banjë. E kundërta ndodh nëse fëmija i dëgjon urdhrat me dialekt të butë, çohet i zbaton ato shpejt e në qetësi. Sa më shumë që të shtohet kërkimi i diçkaje nga fëmija aq më shumë edhe atij i shtohet dëshira për moskryerje të këtij urdhri.

Disa baballarë krenohen me fëmijët e tyre të cilët i zbatojnë urdhrat e tyre vazhdimisht, e nuk bëjnë asgjë për të cilën nuk janë urdhëruar ta bëjnë. E disa të tjerë bashkëpunojnë me fëmijët e tyre sikur të ishte pronë private e tyre e jo se edhe ata janë krijesë. Ndërsa disa të tretë i ngarkojnë fëmijët jashtë mundësive të tyre, u dorëzojnë përgjegjësi të cilën ata nuk mund ta kryejnë. Të tria këto raste janë gabim dhe dalje jashtë rregullit të këtij shembulli: "Më e mira çështje është mesatarja".

Pakësoni kritikat

Kushtojini vëmendje, o ju nëna dhe ju baballarë, pakësimit të kritikave automatike e jo të domosdoshme, gjithashtu edhe pakësimin e kontrollit të tepërt mbi fëmijët. Fëmija nuk është mjet të cilin mund ta drejtosh si të duash. Ka edhe ai mendimet e veta në drejtimin e çështjeve të tij personale. E pse ta pengojmë që të shijojë edhe ai shijen e të menduarit?

Në shumë raste shumë pyetje e shumë urdhra i drejtohen fëmijës: "Pse qesh kështu? Pse ecën kështu? Nxirri fjalët me shqiptim të rregullt... mos loz me flokët... shko e laj dhëmbët". Të gjitha këto mund të kenë veprim të kundërt tek fëmija, mund t’i sjellin atij gjendje shqetësimi, ose humbjen e mbështetjes në vetvete. Në më të shumtën e rasteve kjo gjendje u ndodh fëmijëve të parë, nga kujdesi i tepërt i prindërve e nga kontrolli i ngarkuar. Pastaj me ardhjen e fëmijës së dytë e kuptojnë prindërit se kanë mësuar diçka nga fëmija e parë dhe se duhet t’i japin me shumë liri fëmijës së dytë. Kështu që fillojnë e sillen me fëmijën e dytë ndryshe nga i pari.

Kërkohet prej nënës që të mbjellë tek fëmija zakonin e të diskutuarit. T’i bëjë disa pyetje e ta shikojë se si do të përgjigjet, gjithashtu t’i mësojë fëmijës mosngritjen e zërit gjatë bisedës, mos shkëputjen e fjalëve të të tjerëve në mes të diskutimit etj.

Ta pyesë p.sh.: "Çfarë do të bëje nëse do të shikoje vëllanë tënd të grindej me shokun e tij? Çfarë do të bëje nëse do të shikoje në rrugë fëmijë të plagosur?" Fëmijët të cilët nuk u flasin vazhdimisht prindërit e tyre rriten me personalitet të dobët nga ata të cilët prindërit e tyre i mësojnë se si të diskutojë dialog të qetë.

Veprimet e fëmijës nga veprimet e tua

Nëse babai bërtet e thotë se lodhet shumë, e nuk gjen asgjë përbri kësaj lodhje, dhe se atij i është bërë padrejtësi në këtë botë, e gjithë kjo futet në mendje të djalit se burri është viktimë e gruas dhe se është më mirë të mos martohet fare.

Gjithashtu, nëse nëna bërtet e thotë se burri është krijesa e vetme e cila kënaqet në këtë botë dhe se ai e shfrytëzon femrën nga çdo drejtim, mbas kësaj vajza e saj e vogël fillon e i urren burrat dhe nuk i respekton ata, prandaj e gjen atë t’i shmanget martesës në moshën madhore. Ai djalë i cili e shikon babanë e tij të sillet me nënën me rreptësi, mendon se kjo është mënyra e cila duhet të sillet burri me gruan. Gjithashtu, edhe vajza nëse e shikon nënën e cila e ngre zërin kur flet me bashkëshortin e saj dhe sillet keq me të, skalitet në tru të saj se kjo është mënyra e saktë me të cilën duhet të sillemi me burrat.

Me një fjalë, duhet që të jetë sjellja e prindërve me fëmijët e tyre e bazuar mbi baza të palëvizshme. Dhe në fund mos e kritiko fëmijën për ndonjë gjë sot, kur ti ishe ai i cili ia mësove dje.

Marrë nga Islamway.com

Dr. Hasan Shemsi Basha

Përktheu F. Gurra

[uvejsa]

Familja boshti i ardhmërisë

"Ruajeni familjen dhe veten tuaj nga zjarri i xhehenemit lëndë e të cilët janë gurët dhe njerëzit" (Kuran 66:6).

Në embrionin e shoqërisë është e fokusuar familja. Shoqëria pa këtë element është e destinuar të jetë destruktive dhe e paplotë për të realizuar anshmërinë e vlerave njerëzore dhe ato humane. Në prehrin e familjes vlerat kapërdihen dhe kumtohen në disa vlera që nuk mund t'i hasim jashtë kësaj sfere. Familja është institucioni i paepur që do ekzistojë deri në përfundimin kur raca njerëzore do jetë specie në zhdukje.

"Ruajeni familjen dhe veten tuaj nga zjarri i xhehenemit lëndë e të cilët janë gurët dhe njerëzit" (Kuran 66:6).

Në imperativin fetar na është cekur dhe na është sugjeruar ruajtja e familjes me kornizat që ajo ka përshkruar sipas normativave familjare në këndvështrim islam. Profeti a.s në një thënie prej xhevahiri shprehet se "unë në tre raste ndjehem më rehat; kur jam në namaz, kur jam pranë familjes dhe kur shijoj erën e parfumit." Që të tre këto elemente nga aspekti psikologjik e bëjnë njeriun të ketë një harmoni balancuese midis ndjenjave të tij me atë që ai ndesh në portat e jashtme të perceptimeve njerëzore. Boshti i shoqërisë është familja, por ne nuk duhet harruar faktin se një bosht të përforcuar nuk e gjen dot pa boshtin e femrës së edukuar dhe veprimtarive që ajo krijon. Një nënë e edukuar është ajo që nxjerr një shoqëri të edukuar. Dituria pa edukatë është e destinuar të zhytet në humnerat e pakthyeshme. Eduko një femër për të pasur një shoqëri më stabile. Një dijetar shprehet se unë gjatë gjithë jetës sime që kam studiuar, nuk i përafrohet ne peshore asaj që nëna ime me ka mësuar dhe edukuar në moshën e fëmijërisë sime.

Shoqëria bashkëkohore është e ngërthyer nga problematika të ndryshme dhe është fundosur në llumin e vlerave demoniake. Në një shoqëri të tillë nga ngulfatja dhe ngurtësimit material, njeriu modern (homo sapiensi) shfaq dëshirën që ai të thërret në vlera kah natyrshmëria e tij e vërtetë. Jo më kot idetë moderniste dhe ato post-moderniste mundohen t'u japin dëshirën dhe kurajën njerëzve për të ringjallur vlerat e tyre, por kjo është shume e vështirë pa ndjenjën e besimit sepse n ë një shoqëri e tillë nuk mund të eliminosh vlerat materiale, ku në natyrën e tyre sundon dëshira superiore dhe ndjenja e zilisë. William Gairdner është shkrimtari kanadez që shkruan për atë se çfarë sjell liria demokratike në vendet perëndimore. Në librin e tij "Lufta kundër familjes", ai shprehet: "Familja në perëndim, megjithëse është tronditur dhe plagosur nga sulmet e shumta, do të vazhdojë të mbijetojë dhe shkaku i kësaj është mungesa e bazave mendore dhe praktike të armiqve të familjes. Por, ekzistenca e familjes në këtë situatë nuk është e mjaftueshme për ruajtjen e një shoqërie të gjallë dhe dinamike. Personat që i kushtojnë rëndësi mbrojtjes së vlerave të familjes duhet t'i identifikojnë mirë armiqtë e saj dhe të përkrahin me vendosmëri vlerat themelore të familjes.

Në stërhollimet ndjesore njeriu kërkon ndjenjën të jetë pranë familjes sepse ai në të gjen identitetin e vet, gjen prehjen e mëshirës. Një "Shoqëri e zhvilluar" si kjo e jona, mund të të siguroj shumë gjëra materiale, por assesi nuk mund të ta sjell atë që familja ofron. Një shoqëri që ka qenë pranë kolapsit, ka qenë si rezultat i një të kaluare ku femra ka qenë e nënvlerësuar dhe familja nuk ka ekzistuar si vlerë. Sot njerëz të ndryshëm kërkojnë rrugë tjetër, por gjithsesi origjina dhe destinacioni i tyre është familja.

Si përfundim do e mbyll edhe me një shprehje të Gairdnerit ku thotë: "Trekëndëshi baba, nënë dhe fëmijë, është trekëndëshi themelor në historinë e njerëzimit, i cili megjithë ndryshimet ekzistuese në jetën tonë, vazhdon të jetë i gjallë në shoqëri".

[fisniku-student]

Sistemi i familjes së civilizuar

Nëse familja është baza e shoqërisë, baza e familjes është ndarja e përgjegjësive midis burrit dhe gruas dhe edukimi i fëmijëve është funksioni më i rëndësishëm i familjes.



Tek atëherë një shoqëri e tillë është vërtet e civilizuar. Në sistemin islam të jetës, ky lloj i familjes jep ambient, në të cilin vlerat dhe parimet morale njerëzore zhvillohen dhe rriten në një gjeneratë të re; këto vlera dhe zakone nuk mund të ekzistojnë ndaras nga njësia - familje.
Në anën tjetër, nëse marrëdhëniet midis burrit dhe gruas janë të bazuara në epsh, pasion dhe ngacmim dhe ndarja e punës nuk është e bazuar mbi përgjegjësinë familjare dhe prirjet natyrale; nëse roli i gruas është thjesht të jetë atraktive (joshëse) dhe flirtuese, dhe nëse gratë janë të lira nga përgjegjësia e tyre për edukimin e fëmijëve, dhe nëse me kërkesën e saj sociale ajo parapëlqen të bëhet një mikpritëse (nikoqire) ose shërbëtore në ndonjë hotel ose diku në ndonjë kompani tjetër, si rrjedhojë ajo mundohet
t’i shfrytëzojë aftësitë e saj më shumë për produktivitet material sesa për edukim të qenieve njerëzore, sepse perceptohet se prodhimi material është konsideruar të jetë më i rëndësishëm, më i vlefshëm dhe më i respektuar sesa zhvillimi i karakterit njerëzor.
Pastaj, si rrjedhojë thuhet se një gjë e tillë nuk është prapambeturi nga pikëpamja njerëzore por është civilizim.

Sistemi i familjes dhe marrëdhëniet midis dy gjinive përcaktojnë karakterin e plotë të një shoqërie edhe nëse është shoqëri e prapambetur apo e civilizuar, injorante apo e islamizuar. Këto shoqëri, të cilat japin mbizotërim të epsheve fizike dhe zakoneve shtazarake nuk mund të konsiderohen të civilizuara, s’ka rëndësi se çfarë progresi ata kanë në industri ose shkencë. Ky është i vetmi parametër, që nuk gabon në ruajtjen e progresit të vërtetë njerëzor. Në shoqëritë joislame, marrëdhëniet intime jashtëmartesore madje edhe homoseksualizmi nuk janë konsideruar të pamoralshme.

Kuptimi i etikës është i kufizuar në çështjet ekonomike ose ndonjëherë në çështjet politike dhe i përket kategorisë së interesave të qeverisë.Në shoqëritë injorante, shkrimtarët dhe gazetarët i këshillojnë të dy palët, si të martuarit ashtu edhe ata të pamartuarit që të kenë marrëdhënie të lira seksuale -sepse nuk konsiderohen imorale. Sidoqoftë, është imorale nëse një djalë shfrytëzon partneren e tij ose një vajzë shfrytëzon partnerin e saj për marrëdhënie intime, gjersa nuk ndien dashuri në zemrën e tij ose të saj.

Është keq nëse një grua vazhdon ta ruajë moralin e saj gjersa dashurinë e saj për burrin e vet e ka humbur për një kohë (d.m.th. edhe nëse ende është me atë burrë, porse nuk ndien dashuri për të, ajo është e lirë të kryen marrëdhënie me të tjerët); është e çuditshme nëse ajo gjen të dashur tjetër dhe nga pikëpamja e progresit njerëzor, të gjitha shoqëritë që kanë pikëpamje të tilla nuk janë të civilizuara por janë të prapambetura.

Për t’i kontrolluar dëshirat shtazarake, një shoqëri përparimtare vë bazën e një sistemi familjar në të cilën epshet njerëzore gjejnë kënaqësi si dhe ekziston kujdesi për gjeneratën e ardhshme që të jetë e edukuar në një mënyrë të tillë që do të vazhdojë civilizimin njerëzor, në të cilën karakteristikat njerëzore lulëzojnë me shkëlqimin e tyre të plotë dhe të mirëfilltë në moralin e tyre.

Me sa duket një shoqëri, e cila synon të kontrollojë natyrën shtazarake, ndërkohë që jep mundësi të mëdha për zhvillimin dhe përsosshmërinë e karakterit njerëzor, kërkon ruajtje dhe kujdes të madh për paqe dhe stabilitet të familjes, në mënyrë që të mund të kryejë detyrën themelore të saj lirshëm nga ndikimet e pasioneve të rrëmbyeshme.


Në anën tjetër, nëse në një shoqëri mësimet imorale dhe këshillat helmuese janë të shfrenuara dhe aktiviteti seksual konsiderohet jashtë sferës së parimeve morale, atëherë në këtë shoqëri humaniteti i njeriut vështirë se mund të gjejë vend për t’u zhvilluar.
Pra, vetëm vlerat dhe morali islam, mësimet dhe kujdesi islam, janë të vlefshme për njerëzimin dhe formojnë këtë parametër tëpandryshuar dhe të vërtetë të progresit njerëzor.Islami është civilizimi real dhe shoqëria islame është vërtet e qytetëruar.

Sejjid Kutub

Përshtati nga anglishtja: Fitim NUHIU

[fisniku-student]

Rëndësia e lojës së fëmijëve me prindërit



Kurdo që keni rast, luani me fëmiun tënd, qoftë në shtëpi ose edhe më mirë në natyrë.


Rolin kryesor në këtë zhvillim e ka nëna, e cila përkujdeset për fëmijën që në fillimet e jetës.Nëna duhet të dijë të shprehë dashurinë në shumë mënyra, duhet të jetë e kujdesshme si dhe të dijë të tregojë autoritetin e saj në situata të ndryshme dhe në çdo çast të rritjes. Një nga nevojat natyrale të fëmijërisë është ajo “për të luajtur”, një ushtrim që rastësisht kryen një rol të fuqishëm dhe shumë të hollë në përgatitjen e fëmijëve për rolet e tyre në të ardhmen.

Loja ka rëndësi sociologjike, psikologjike dhe rol pedagogjik në zhvillimin e fëmijëve. Roli sociologjik i lojës qëndron në zhvillimin shoqëror të fëmijëve në lojrat kolektive, miratimin e rregullave të lojës, nderimin e normave të sjelljes në lojë, njohja dhe respektimi i lojtarëve tjerë, etj.

Roli psikologjik i lojës qëndron në atë që nëpërmes lojës fëmija ushtron dhe mprehë perceptimin (vëzhgimin) e tij, zhvillon fantazinë, mendimin, inovacionin, memorien, por paraqet edhe emocionin e tij. Në lojë fëmijët më së tepërmi përjetojnë gëzimin, kënaqësinë, lumturinë, por rrallë edhe hidhërimin. Loja ndihmon fëmijët si ventil emocional në zbrazjen si të energjisë, ashtu edhe ndjenjave.

Poli pedagogjik i lojës shihet në zhvillimin e cilësive pozitive të personalitetit të fëmijës; shkathtësinë, qëndrimin, durimin, gjeturinë, vazhdimsinë, pastaj zhvillimin e frymës garuese, respektimin e të tjerëve, vetnderimin, si dhe forcimin e cilësive morale të personalitetit.

Kurdo që keni rast, luani me fëmiun tënd, qoftë në shtëpi ose edhe më mirë në natyrë sepse loja ndihmon në zhvillin mendor të fëmijës: Nëpërmjet lojës fëmijët “zbulojnë” masën, formën, cilësinë e objekteve të cilat janë pjesë e mjedisit të tyre fizik.
Nëpërmjet kontaktit me objektin ata përvetësojnë konceptin e peshës, volumit dhe përmbajtjes. Loja është mjet kryesor për zhvillimin e imagjinatës.

Loja ndihmon në zhvillimin fizik të fëmijës. Gjatë një loje fizike fëmija vrapon, kacavirret, godet topin: kryen një sërë veprimesh dhe është në lëvizje. Të gjitha këto lëvizje e aftësojnë fëmijën për kryerjen e detyrave të tjera të cilat janë një lloj pasarele drejt rritjes së pavarësisë.
Loja ndihmon në zhvillin social të fëmijës: Duke luajtur me të tjerët fëmijët mësojnë shpejt nevojën e bashkëpunimit dhe të ndarit të diçkaje me shokët. Bashkëveprimi me fëmijët e tjerë u mëson atyre aftësitë e nevojshme sociale për të jetuar në shoqëri. Loja i ndihmon fëmijët të kuptojnë më mirë emocionet e të tjerëve.

Pra, lojerat i ndohmojnë fëmijës të fitojnë përvoja të reja si dhe zhvillim të aftësive të të menduarit, të zhvillojë imagjinatën, sigurinë si dhe bashkëpunimin me të tjerët, të jetë i pavarur, kreativ, të veprojë me përgjegjësi, të zhvillojë aftësi të të menduarit kritik, t’i definojë dhe t’i shprehë nevojat e tij.


Si do të luani me fëmijët?

-Jepi rast fëmijës që t’i zgjedhë lojën dhe mënyrën si do të luajë.
-Inkurajo fëmijën t’i zgjedhë vetë problemet.
-Lejoni fëmijët ndonjëherë të fitojnë në lojërat e përbashkëta.
-Lejo që fëmija të mësojë se si të lozësh me lodrat e tij. Për të është kënaqësi kur i ndërroni rolet dhe të tregon ato që ai i di. Kjo gjë i ndihmon ata të kuptojnë rolet e të tjerëve. Gjithashtu ata mësojnë të jenë fleksibël duke i ndërruar këto role herë pas here. Për shembull ata herë bëjnë rolin e “të fortit” dhe herë atë të “viktimës”.
-Trgoji për lojërat që ti ke lujatur kur ishe e vogël, ka gjasa që fëmija t’i pëlqen.

Shkruar nga Blerta Shaqiri