Mesazhe inkurajuese!

[Luani33]

Toni, ajo qe une mendoj sa here lexoj per Pjetrin, eshte: A jemi te sigurt qe ne gjerat qe bejme kemi bekimin e Krishtit? Nqs nuk jemi te sigurt, si mund te sigurohemi para se te vazhdojme me tej?

Ti si mendon?

Po ti Marcus?

Matrix,mgjth se nuk me drejtohesh mua,do te jepja edhe une mendimin tim.
Shpesh te bindur se po mbrojme Krishtin marrim shpaten ne dore per te prere "veshin" e ndokujt qe na duket ushtar pagan!
Por ate qe ne nuk e dallojme si njerez Zoti -po!
Aty kur Pjetri po mendonte se po bente trimin! morri shuplaken(keshtu ndodh edhe me ne)por gjithshka ndodh me lejen e Tij.per ndertim.

"Une u Kryqezova bashke me Krishtin dhe nuk rroj me une,po Krishti rron ne mua;
dhe ajo jete qe tani jetoj ne mish, e jetoj ne besimin e Birit te Perendise,qe me deshi dhe dha veten per mua.

[marcus1]

Prandaj unë kënaqem në dobësi, në fyerje, në nevoja, në përndjekje, në ngushtica për shkak të Krishtit, sepse, kur jam i dobët, atëherë jam i fortë. (2Korintasit 12:10)

Sa prej nesh kënaqemi në dobësitë e tona, sa prej nesh kënaqemi në fyerjet që na bëjnë, sa prej nesh kënaqemi në nevojat, në përndjekjet në ngushticat që hasim?

Forumi është një test i vogël që tregon se kemi dështuar në këtë çështje. Fyerjes i përgjigjemi me fyerje, nuk durojmë dot as gjënë më të vogël. Kur pyesim veten pse ndodh kjo, sjellim justifikime të tipit frymor.

Nuk i them këto gjëra për gjykim, vëllezër e motra, por me shpresën për të parë se edhe në këto momente të vogla kur ndihemi se fyhemi, shahemi apo përndiqemi, për hir të besimit tonë, për hir të Krishtit, është Zoti që na i sjell, për të na zgjuar dhe për të na treguar sa të dobët jemi. Ai gëzohet në dobësinë tonë, por Ai nuk gëzohet kur ne nuk e pranojmë këtë dobësi. Kur ne pranojmë dobësinë tonë, atëhere ne bëhemi të fortë.

Le të mësojmë t'i bindemi Atij në gjërat e vogla. Le të mësojmë të jemi besnik në gjërat e vogla dhe kur ne jemi besnik në gjërat e vogla, Ai do na besojë edhe gjëra të tjera më të mëdhaja.

Nuk ka gjë më të madhe se sa të duash vëllain tënd!

[VOLSIV]

>>> "Kush ka Zotin, asgje nuk i mungon"
> Urime per temen.

[VOLSIV]

>>> Si firme kam perdorur "E verteta do te te beje te lire". Eshte shume domethenese.
> Njeriu deshiron te jete i mire por ne momentin e proves gabon dhe kjo thjesht sepse ai ka lindur ne mekat dhe i vetem nuk e ka forcen e mjaftueshme per tu liruar prej tij.
> Forcen ja jep vetem e Verteta dhe bashkimi me te (Zotin). E cila i hap hap syte, i tregon haptazi kush jane armiqte dhe i tregon menyren si te mbrohet. Shpesh fjalet nuk arrine te percjellin mendimin por besoj se i jam afruar asaj qe mendoja.

[marcus1]

Ti më ke shtënë në zemër më tepër gëzim nga sa ndjejnë ata, kur kanë grurë dhe verë me shumicë. Në paqe do të bie dhe në paqe do të fle, sepse ti vetëm, o Zot, më mban në siguri. (Psalmet 4:7,8)

Sa shumë gëzohen fëmijët e mi kur unë u marr ndonjë dhuratë! U shkëlqen fytyra! Por sa pak zgjat ky gëzim. Dëshira dhe ëndrra e tyre e madhe humbet, pak pasi ata kanë marrë dhuratën. Pas pak kohe, ata e hedhin mënjanë në pritje të një dhurate tjetër. Por, sa shumë gëzohen fëmijët e mi në praninë time. Kur kthehem nga puna, më hidhen në qafë dhe duan të rrinë vazhdimisht me mua, të luaj me ta, të kaloj kohë me ta. Unë nuk jam si ajo loja, që shumë pak pasi ta kenë marrë, e lënë mënjanë.

E njëjta gjë ndodh edhe me ne, fëmijët e Perëndisë. Gëzimi i vërtetë gjendet tek Ai. Paqja e vërtetë gjendet tek Ai. Siguria e vërtetë gjendet tek Ai. Shpesh herë, themi me veten tonë, "ah, sikur të kisha 'grurë' dhe 'verë' me shumicë", por vetëm kur shohim se Ai është 'gruri' dhe 'vera' jonë, vetëm atëhere jemi në gjendje të themi "në paqe do të bie dhe në paqe do të fle, sepse Ti vetëm, o Zot, më mban në siguri".

[Luani33]

Ti më ke shtënë në zemër më tepër gëzim nga sa ndjejnë ata, kur kanë grurë dhe verë me shumicë. Në paqe do të bie dhe në paqe do të fle, sepse ti vetëm, o Zot, më mban në siguri. (Psalmet 4:7,8)

Sa shumë gëzohen fëmijët e mi kur unë u marr ndonjë dhuratë! U shkëlqen fytyra! Por sa pak zgjat ky gëzim. Dëshira dhe ëndrra e tyre e madhe humbet, pak pasi ata kanë marrë dhuratën. Pas pak kohe, ata e hedhin mënjanë në pritje të një dhurate tjetër. Por, sa shumë gëzohen fëmijët e mi në praninë time. Kur kthehem nga puna, më hidhen në qafë dhe duan të rrinë vazhdimisht me mua, të luaj me ta, të kaloj kohë me ta. Unë nuk jam si ajo loja, që shumë pak pasi ta kenë marrë, e lënë mënjanë.

E njëjta gjë ndodh edhe me ne, fëmijët e Perëndisë. Gëzimi i vërtetë gjendet tek Ai. Paqja e vërtetë gjendet tek Ai. Siguria e vërtetë gjendet tek Ai. Shpesh herë, themi me veten tonë, "ah, sikur të kisha 'grurë' dhe 'verë' me shumicë", por vetëm kur shohim se Ai është 'gruri' dhe 'vera' jonë, vetëm atëhere jemi në gjendje të themi "në paqe do të bie dhe në paqe do të fle, sepse Ti vetëm, o Zot, më mban në siguri".

Amen!

Ne jemi si femijet,shume gjera kemi ne koke .Po, Krishti eshte Ai qe na zgjon me paqe, dhe ne paqe e qetesi na ve ne gjume.Krishti eshte siguria jone.

[VOLSIV]

>>> (Thene nga nje Shenjtor por nuk e mbaj se kush)

> Deshiron te jesh i lumtur per nje moment? ...... Hakmerru.
> Deshiron te jesh i lumtur per gjithmone? ..... Fal.

[marcus1]

Dhe ata që e njohin emrin tënd do të kenë besim te ti, sepse ti, o Zot, nuk i braktis ata që të kërkojnë. (Psalmet 9:10)

Sa të vërteta ushtojnë këto fjalë ndër ata që e njohin Atë. Ky varg nuk bën gjë tjetër veçse sjell kujtime të shkuara në mendjen e bijve të Tij. Sjell momente kur ne mendonim se Ai na ka braktisur, se na ka harruar dhe se nuk merret aspak me ne. Por është pikërisht në ato momente që ne mendojmë se jemi braktisur në mëshirën e fatit, që Ai ndodhet aty brenda teje dhe të vëzhgon dhe pret momentin që ty të shterohen fuqitë, pret momentin që ti të kthehesh dhe të biesh në krahët e Tij. Është atëhere kur ne kuptojmë se sa i mirë është dhe se kurr nuk të braktis.

Por ne, si fëmijë që jemi, kemi tendencën të harrojmë shpejt besnikërinë e Tij. Prandaj edhe Ai, me durimin e një prindi të mirë, punon dhe na disiplinon në një mënyrë të tillë që duke u rritur, besimi ynë tek Ai të rritet më shumë. Por siç mund ta dëshmojnë, besimi nuk rritet pa momentet e thatësirës.

[marcus1]

"Apo i përçmon pasuritë e mirësisë së tij, të durimit dhe zemërgjerësisë së tij, duke mos njohur që mirësia e Perëndisë të prin në pendim?" (Rom 2:4)

Mirësia e Perëndisë të drejton në pendim! Sa fjalë të urta! Ndërsa ne, në mardhënjet tona me fëmijët tanë, mendojmë se duke i dënuar, do t'i bëjmë ata që të pendohen për gabimet e tyre. Është e vërtetë se dikush mund të shfrytëzojë mirësinë tënde, por, nëse ka ndonjë mundësi që dikush të vijë me të vërtetë në pendim, kjo mundësi është nëpërmjet mirësisë.

Vëllezër dhe motra, ju fyen vëllai apo motra, ju akuzon vëllai apo motra? Mos ja ktheni me të keqe, duke ditur se mirësia të prin në pendim, por fitojeni të keqen me të mirë.

[marcus1]

"Në fakt mëkati nuk do të ketë më pushtet mbi ju, sepse nuk jeni nën ligj, por nën hir". (Rom 6:14)

Fatkeqësisht përkthimi është i gabuar këtu se në Greqisht thotë "mëkati nuk ka më pushtet mbi ju", jo "nuk do të ketë më pushtet mbi ju". Është diçka që është kryer, nuk është një premtim në të ardhmen. Ka mbaruar, është kryer, mëkati nuk ka asnjë pushtet mbi ne. Ne e kemi mundur atë, në Krishtin. Krishti e ka mundur dhe ne jemi në Krishtin.

Por si shpjegohet se ne akoma ndjehemi të dobët para mëkatit? Kemi nevojë për zbulim frymor, kemi nevojë të shohim realitetin qiellor. Nëse ne nuk e shohim dot këtë realitet, do përpiqemi gjithmonë, do mundohemi tërë jetën, por në fund do mundemi nga mëkati. Pse? Sepse ne po luftojmë në terren të huaj. Lufta ka mbaruar para 2000 vjetësh. Atë luftë e ka fituar Jezu Krishti në Kryq. Ne tashmë jemi të ftuar të qëndrojmë në këtë "tokë" të fituar. Nëse qëndrojmë aty, do shohim se mëkati nuk ka më fuqi ndaj nesh. Duhet të kuptojmë, të shohim se ne jemi në Krishtin dhe Krishti është në ne.