Kohë çalamane

[mondishall]

Aparenca ime dhe ...

E vesha veten me aparencën e duhur, pasi pa këtë aparencë mes njerëzve, bëhesh krejt i papërfillshëm. Edhe pse me qindra apo mijra herë zgjedh vetë apo ma zgjedh ustai rrobaqepës copën e aparencës, edhe pse me qindra apo mijra herë merr masën e trupit, pa lënë lartësi, gjerësi e perimetër pa matur, prapë se prapë asnjëherë, mo po as vetëm një herë, nuk e kam ndjerë veten të qetë e të lirshëm brenda saj. Diku do më shtrëngojë më shumë, diku më rrudhosur do më rrijë, duke më shfaqur, herë të dobët dhe herë të ngjallur, herë të deformuar dhe qesharak, herë të shëmtuar dhe karagjoz. Por, pavarësisht nga kjo mospërputhje e kostumit aparent me formësinë e qenies sime, për opinionin jam një normal i pranueshëm, shumë më tepër se i shfaqur para tij, me të vetmen veshje timen, atë të shpirtit.
Po këpucët?
Ato i mbuloj me gjatësinë e pantallonave, për të mos rënë në sy të opinionistëve. Janë te vetmet veshje në masën e këmbës, që më ndihmojnë në ecjen më normale e origjinale të vetes sime. Të formuara me materialin më special njerëzor, lëkurën time, me lidhëset më magjike, venat gjakore të trupit tim, fjonguar në formën e zemrës sime.
Thjesht, vishem zbathur.

@E Sh

[mondishall]

Më lodhe, sinqerisht

Pata aq fuqi, sa ta xhvesha të parën veshje
Kujtova se më pas, të tjera më nuk kishe
Më pas, ah unë i gjori, nuk po e njihja veten
Ndaj shqyeva pas veshjes, edhe lëkurën time.

Ashtu i palëkurshëm, u shfaqa para teje
Për të të thënë, që ja, ky jam origjinali
Po ti, o mik i dashur, sa mban lëkurës veshje?
Se hiq e hiq me rradhë, e prapë mbete i pari.

I pari i aparencës, i fundit i vetvetes
Më lodhe sinqerisht, pafundësisë së veshjes.

@E Sh

[mondishall]

Dy skajesh të kohës sime

I vogël jetoja me kohën e së ardhmes
Me kohën e së shkuarës, i rritur jetoj
Në një farë kuptimi i takoj të dy skajet
Në tjetër farë kuptimi, dy skajet i largoj.

Kjo ndodh një ndjesie vërtet nostalgjike
Ku kthimit në kohë vogëlushin e ndjek
Mbase për t'ju larguar afrimit të ikjes
Ku përtej dy skajesh nuk je ekzistent.

Përtej dy skajesh të kohës së çuditshme
Ku pasjeta takohet me të paralindjes.

@E Sh

[mondishall]

Ndaj i flas sa herë Zotit krejt ndryshe

Nuk jam besimtar si besimtarët
As ateist nuk jam si ateistët
Ç'kanë fituar nga besimi të parët?
Ç'kanë humbur nga mosbesimi të dytët?

Të dy palët kane prerë e kanë vrarë
Janë prerë dhe janë vrarë të dy palët
Njeri-tjetrin kanë djegur të gjallë
Duke shtuar më shumë mëkatarët.

Ndaj i flas sa herë Zotit krejt ndryshe
Krejt ndryshe nga bijtë e tij mëkatarë
Të ndalojë maskaradën plot lutje
Dhe mashtrimin për ferr dhe parajsë.

Të na thotë të vërtetën e madhe
Si mos çmendet më shum' bota nga hallet.

@E Sh

[mondishall]

Melodia e parë

Melodia e parë ka qenë rënkimi
Rënkimi nga qejfi, nga dhimbja
Dalë nga orkestra e shpirtit
Nga të gjitha veglat e pashpikura.

Aty ishte daullja e dhimbjes
Fyelli joshës, aty ishte
Pianoja e çdo simfonie
Violina e ndjesive magjike.

Nga ooh-et dhe aaah-et e dala
Nga dhimbja, nga qejfi, nga frika
U lindën notat e para
Kënduar nga Orfeu dhe lira.

Kanë mbetur dhe kështu do të mbeten
Rënkimet e shpirtit njerëzor
Buruar prej asaj orkestre
Që dhimbja dhe qejfi krijojn'.

@E Sh

[mondishall]

Njeriun e munguar

Nuk më trishton një korb me klithmën qaramane
As një pëllumb s'më jep, aq paqe sa do shpirti
Nuk më tmerron një ujk, uritur nëpër male
As më bezdis mushkonja, që gjakun tim e thithi.

Të gjitha, mo të gjitha, krijesat e kësaj bote
Jetuar si në tokë, në qiell apo në det
Më kot jemi munduar figurash metafore
T'i bëjmë ca shenjtore dhe ca të tjera, dreq.

Të gjitha, mo të gjitha, krijesat përveç njerëzve
Nuk i kanë bërë njeriut, ç'ka bërë ai ndaj tyre
Më kot, oh sa koti, i ndajmë sipas qejfeve
Apo sipas frikës, në qenie jashtë natyre.

Të gjitha, mo të gjitha, brenda natyrës janë
Përveç, ah, pse përveç, krijesës më të zgjuar?
Si mundet, oh, si mundet, të ndodhë kjo gjë vallë?
Akoma kjo krijesë, mos jetë njerëzuar?

Mes saj kaq i trishtuar, i lumtur prapë mes saj
Njeriun e munguar, jetoj, e qesh, e qaj.

@E Sh

[mondishall]

Kërkoj ujë, ujë burimesh

Kërkoj ujë, ujë burimesh
Qoftë nga fusha, qoftë nga mali
Ujë natyre, virgjërie
Tokës Zoti siç ia fali.

Nuk mbaj ment, që kur s'kam gjetur
Sa dhe shijen kam harruar
Tash burimet kanë mbetur
Sisë nëne e shteruar.

Mos po ndodh si në përralla
Në përralla me kuçedër?
Gjithë burimet janë te tharra
Presin trimin e legjendës.

Nuk po duket asnjë trim
Paska qenë një i vetëm
Ndaj kuçedra ujin pi
Bashkë me ujin dhe legjendën.

Nëm, o Zot, një pikë ujë
Loti i syrit, ndal mbi buzë.

@E Sh

[mondishall]

Kush bën vatanë, ...

Ja dhe një muaj, ja dhe një muaj
Pas 100 vjet, në dhe të huaj
Se dheu im, dhe i uruar
Nga dhjeramanët është dhjeruar.

Kështu ka qenë para një shekulli
Mos shkoj më thellë, mjafton dhe kaq
I gjallë një popull, lodhet së vdekuri
Të vdekurit lodhur, qysh në të gjall.

Ja dhe një muaj, ja dhe një muaj
Ju gjokserënët, gjoksegropuar
Kalit rëngallë, rëngallë kaluar
Mbi dheun tim, bajgash bajguar.

Kështu më parë, kështu dhe sot
Kush bën vatanë, kush bëhet Zot!

@E Sh
Selanik, 1 Tetor 2012

[Ilirana]

Kush bën vatanë, ...

Ja dhe një muaj, ja dhe një muaj
Pas 100 vjet, në dhe të huaj
Se dheu im, dhe i uruar
Nga dhjeramanët është dhjeruar.

Kështu ka qenë para një shekulli
Mos shkoj më thellë, mjafton dhe kaq
I gjallë një popull, lodhet së vdekuri
Të vdekurit lodhur, qysh në të gjall.

Ja dhe një muaj, ja dhe një muaj
Ju gjokserënët, gjoksegropuar
Kalit rëngallë, rëngallë kaluar
Mbi dheun tim, bajgash bajguar.

Kështu më parë, kështu dhe sot
Kush bën vatanë, kush bëhet Zot!

@E Sh
Selanik, 1 Tetor 2012

Te lumet penda i nderuar Mondishall!
Keto vargje mund ti kuptoje vetum ai/ajo qe e njefe kete plage...
Mergimi, plage e pa sheruar mijevjeqare!
Mergimi eshte ky qe nuk i dihet Denimi?!

[mondishall]

Te falenderoj, mike Iliriana, per mesazhin e ngrohte. Pershendetjen e vazhdoj me vargje...

Për ne është krijuar kjo botë

Nuk ka asgjë të ndaluar
Nga çka shijon trupi dhe shpirti
Për ne, veç për ne është krijuar
Qysh çastin kur dolëm nga hiçi.

Më pas, ah më pas, ne ish hiçët
Në të mirë e të ligë botën ndamë
Të mirës i ngjitëm të ligën
Të ligën, për të mirë e lamë.

E liga u bë më e ligë
E mira më e ligë u bë
Kështu dhe bëjmë historinë
Historinë e bërë me asgjë.

Nervoze kjo botë e privuar
Nga shijet, nga ndjenjat, dëshirat
E liga vazhdon kurvëruar
Të çvirgjërojë bordellës të mirat.

Nuk di ç'ka kjo botë të lejuar
Veç di ç'ka për ne të ndaluar.

@E Sh
Selanik, 8 tetor 2012