Kohë çalamane

[mondishall]

Revolucion!?

"Ngrihuni ju, o të munduar...
Internacionale, do jetë bota e re!"

Dhe u ngritën të munduarit
Të humburit, të ngatëruarit
Budallenjtë e të zgjuarit
Pafundësisht të ankuarit
Zinxhirëlëshuarit
Asnjëherë të fituarit...

Të hurit dhe dafinës
Të paqes, gijotinës.

[mondishall]

Prit, mos nxito!

Prit, mos nxito,
pa qëllimin e nxitimit!
Edhe ajri do t'pengojë,
duke kuptuar mosqëllimin tënd.
Vërtet hapat e tua,
nuk ngjajnë me krahët e fluturimit,
por kjo s'do të thotë që zogjtë,
më shumë se ty kanë mend.

Megjithatë, më mirë mendje zogu,
që fluturimit kurrë nuk përplaset,
se nxitimi tënd kuturum,
me hapin që s'di ku të ndalet.

Vërtet hapi yt,
para hapit të trurit del,
por ai nuk i ngjan zogut,
që ajrin çan me sqep.

Prandaj, kurrë mos nxito,
pa qëllimin e nxitimit!
Ke një tru të mendosh,
mbarimin e fillimit.

[mondishall]

U dashka të baltosesh, të ndjesh se ç'është balta
Të lagesh deri në palcë, të ndjesh se ç'është shiu
I shtyrë nga era e e marë, ku s'di ku i ke hapat
Të ndjesh se ç'është era, kur fryn e shfryn veriu.

Të gjitha këto pësime, nga kjo natyrë e egër
Nuk krahasohen kurrë, kur të baltosin njerëz.

[mondishall]

Madamë Injorancë, më lejon te flas?
Oh, më fal, Injoranca madamë!
Paske të drejtë, duhet të pëlcas
Kur virgjërinë, predikon një putanë.

[mondishall]

Rilindje

Ja m'i errësuat, një a më shumë ditë
Po diellit s'ju afruat as në thembër
Ja m'i shkarkuat me inat stuhitë
Por qiellin tim dot s'e trembët.

Ja bëtë magjira kurbatkash
Mallkimesh e ndytë gojën tuaj
Por mua s'm'i ndalët dot hapat
Se unë shtoj vrapimin kur vuaj.

Ja pitë nga gjaku i plagëve
E zgjatët jetën vampire
Unë vdes sa herë mes vargjeve
Rilind sa herë poezive.

[mondishall]

Memorial

O shpirtra të rinj
Trupash arratisur!
O dashuri e paarrirë
Përjetësisë nisur!

O jetë e ndaluar
Ndaj vetvetes gabuar!
Ku ferri zvogëlohet
Parajsa zmadhohet
E Zotit i lutet
Kaq të mos ngutet
Për të tillë parajsë
Njerëzish të gjallë
Ende pa arritur
Jetë për të lindur
Dashuri e ndaluar
Trupash coptuar.

O gjykatësi, Zot!
Sa gabove, sot!

[mondishall]

Vesë lotësh

Vazhdoni, o lule, çeljen tuaj
Ndrisni mëngjesit nga vesë lotësh
Nga sytë tanë pikuar
Ushqyer nga trupat e brishtë nëntokës!

Kur të thaheni e fishkeni
Mos kërkoni të riçelni si sot
Ndryshe do ju shkul, të mos mbini
Nuk dua vesë, të shndruar në lot.

Selanik, 22 maj 2012



Ju ishit parajsa

O vajza të bukura
Të djegura si flutura
Nga e vdekjes dritë
Që ju la pa ditë
Pa frymën e jetës
Pa ndjenjën e ndjenjës
Mbetur fillesës
Si pika e vesës
O vajza mbetur vajza
Ju ishit parajsa
e gjallë mbi tokë
Sot mbytur nga lotë.

Selanik, 22 maj 2012

[mondishall]

Gjakosja e muzës

Unë sot patjetër do shkruaja vargje
për njerën prej jush
Njera prej jush,
secila prej jush do ishte.
Njera prej jush,
të gjitha ju do ishit.
Sepse secila prej jush,
dashurisë po rilindte.

Por muza diku,
udhës u plagos
Bashkë me ju,
u plagos dhe gjakos.
Dhe puthja u ngri
në të ngrirat buzë
Muza u shkri
në vargjet pa muzë.

Unë sot për ju
po shkruaj vargje.
Qofshin të fundit,
të fundit fare!

Selanik, 22 maj 2012

[mondishall]

Standartizim i qenies

O qenie e ndryshimit të standartizuar!
O qenie e standartizimit pa ndryshim!
S'u binde, moj e gjorë, sa s'ke ndryshuar?
Po mbete si gjithnjë standartizim?

O qenie e nënshtruar imituese!
O qenie e një luku kaq snobist!
Ti s'linde epruvatash formuluese
Pse rritesh epruvetash manekin?

O qenie, jashtë qenies arratisur!
O jashtqenie, e një Uni në dyzim!
Nëse kokën do e kthesh për nga je nisur
Do kuptosh ku ke arritur i pashpirt.

Selanik, maj 2012

[mondishall]

Unë dua Korçën time!

Do desha të rilindte sot, ky qytet
Ky qytet që pafundësi rilindjesh mbart
Por jo, oh jo, nuk qenka kaq e thjesht
Të rilindësh veten nga i joti bark.

Nuk qenka e thjeshtë, s'ka si të jetë, kursesi
As unë nuk e pranoj, të tillë rilindje
Mbarsur përdhunimesh, nga e cila lind
Krijesa pa emër, e mbetur jetime.

Unë dua Korçën, më dëgjoni, dua Korçën!
Korçën të rilindur nga mëma korçare
Sikur të më falni për qytet gjithë botën
Ta dini, o njerëz, si Korça nuk falet