Kohë çalamane

[mondishall]

Kjo luftë ekzistence

Ulur natyrës në çast ndodh diçka
Më shumë se diçkaja, një tjetër ngacmim
Diku kruaj trupin e del një fulltak
Shoh një mushkonjë, tek ik me nxitim.

Nënqesh me vete për atë mushkonjë
Që kurrë s'e ndjej para pickimit
Ajo gjakun tim, e thith e shijon
Pa pikën e frikës së ndëshkimit.

Diçkaja që ndodh nuk është me kaq
Mbi mua një dallëndyshe, mushkonjën e kap.

Kjo luftë ekzistence e qenies së gjallë
Kaq afër me jetën, me vdekjen kaq pranë.

[mondishall]

Akoma në proces

Ajo është breshkë dhe unë e kam zili.
Nikoqire është, në të sajën shtëpi.

Ai është kërmill, zili e kam vërtet.
Guackës së tij, ndjehet posi mbret.

Ajo është milingonë, vërtet zili e kam.
Thonë rron si zonjë, verbërisë së saj.

Ai është njeri, akoma në proçes.
Nuk e kam zili, të vërtetin pres.

[mondishall]

Barqet eprorë

Dhe rrodhi truri dhjamin e çuditshëm
Falas ja dha barkut të shqiptarit të babëzitur
Më në fund u arrit çasti më i papritshëm
Barqet të drejtojnë trumbeturit e ditur.

Aah, ç'po heqin trumbeturit e gjorë
Nga trumutrat e zorrëve të barqeve eprorë!

[mondishall]

Do zgjohet me Diellin

Sikur mos zgjohem, Dielli a do zgjohet?
Askush nuk e di zgjimin e tij për nesër
Mbase ditë e re nga tjetër Diell do ndriçohet
Dhe nata nga Hëna apo një Hënëzë tjetër.

Mbase tjetër Mondi do zgjohet me Diellin
Tjetër Mondi me Hënën mbase do të flerë
Mbase një Zot tjetër do rilindë universin
Prapë diku kësaj bote, një mëngjes do të ketë.

Dhe sa të ketë mëngjese, mbrëmje sa të ketë
Një penë e dashuruar, do hedhë vargje në fletë.

[mondishall]

Nëse Tokës sot i plotësoj 55 vjet

S'më duhen saktësitë e moshës në univers
Gjithçka ekzistente, sipas midesë sime e mat
Nëse Tokës sot i plotësoj 55 vjet
Sekondën apo mijra vite, plotësoj diku larg.

Sipas kësaj mideje, pranuar dhe nga Zoti
Jam lindur po aq herë, sa herë dhe do vdes
Miliona galaktikash, ku ndryshe matet moti
Diku jam embrion, diku adoleshent.

Diku po rroj sekondat, sa jeta e një fluture
Oh sa e gjatë qenka, rreth diellit që më djeg
Diku mijëvjeçari, sekondë po më duket
Ndaj kthehem pranë Tokës, me moshën e vërtet.

[mondishall]

Legjenda e pambaruar...

Ku janë të ardhurit e ikur më parë?
Të ardhurit më vonë e më vonë ikur?
Ku do jemi ne të ardhurit në rradhë
Pas rradhës sonë, të lindurit e palindur?

Kjo Tokë ka qenë, në formën e saj
Në udhën e saj, kjo Tokë ka qenë
Ky Diell e kjo Hënë, çdo ditë, çdo natë
Ky shi e dëborë nga qielli ka rënë.

Mos vallë ke qenë ti, Adami i parajsës
Apo kam qenë unë, i parajsës Adam?
Po Eva mos ka qenë kjo vajzë e mëhallës
Dhe molla kjo kokërr, që dorës po mban?

Mos vallë ky gjarpër që gurit u fsheh
Ka qenë ai gjarpër që Evan gënjeu?
Mos është vallë Edeni ai kopshti atje
Mëkatin e parë dot Zotit s'ja fshehu?

Mos është ai aty, Parisi i Trojës?
Babai i tij, ai plaku lypsar?
Helena mos është ajo prostituta e gjorë?
Ngjeshur shalhapur rreth Menelaut të saj?

Mos ai atje është Homeri i verbër?
Bulevardeve shkruan me penën - shkop
Diku pa mbaruar paska lënë legjendën
Legjendën që vetëm Homeri shikon.

Toka vazhdon njëlloj rrotullimin
Njerëzimi ringjall njëlloj (ç)njerëzimin.

[mondishall]

Absurdi bastard

Në gjumë la pjesën e ëndrrës gjysmake
Me pjesën tjetër të gjysmakes u ngrit
Në zgjim morri udhën me pjesën bastarde
Pjesën bastarde që i duhej në zgjim.

Dhe udha u shtrua me asfalt rrëshqitës
Përpjetës ku mundi të kthen në Sizif
Ai përkundrazi u ngjit pamundimshëm
Aty ku dhe ëndrrës aq kollajshëm u ngjit.

Atëhere kuptoi absurdin e vetes
Veten kuptoi të kthyer në absurd
Qenka kollaj të arrish majën e karierës
Mjafton të pranosh të rrëshqasës mbi m.t.

Në mbrëmje la pas absurden bastarde
Për gjysmën tjetër të ëndrrës gjysmake.

[mondishall]

Vesi i virtutshëm

Ja që besoj deri përtej besimit
Përtej besimit, deri në naivitet
Ket' ves a virtut të lasht' sa njerëzimi
Ja quaj vetes, më të virtutshmin ves.

S'po hyj qitapeve të psikologjisë
Qitapeve të kategorive të karakterit s'po hy
Nuk dua të hap diskutim për të gjithë
Por as diskutimin askujt nuk ia mbyll.

Ja që më pëlqen të luaj me fjalë
Fjalët a s'luajnë një jete me ne?
Thonë nga një fjalë e Zotit kemi dalë
Ndaj e besojmë dhe kur s'ësht' e vërtet'.

Thonë, kjo është më e falshmja e metë
Kurse unë them, është vesi më i virtutshëm
E lemë mënjanë, se kush ka të drejtë
Pësimi tejkalon çdo argument të mundshëm.

Dënomëni pra, me virtutshmërinë e ligjit
Të vetmin ves, buruar prej shpirtit.

[mondishall]

Një zë më vjen nga planeti Mars

Pak më parë një satelit zbriti në Mars
I pari vizitor, nga Toka nisur
Bashkë me gëzuesit, gëzoj këtë çast
Loti s'me pyeti e doli papritur.

Thua të jetë kaq mikpritës planeti?
Thua me heshtjen e kish' bërë ftesën?
Tokësorja çapkëne, mikpritjen e gjeti
Dhe tash me Marsin ka filluar drekën.

Ç'të them, veç të ngre një dolli urimi
Për mendjen njerëzore, që takon planetet
Po pse këtë çast më kap dëshpërimi
Tek shoh njerëzimit, sa pak gëzim mbetet?

Tek shoh e dëgjoj, se dikush, këtë çast
As botës tjetër, nuk mundi ta marrë
I vrarë diku, me mjetin barbar
Atë mjet barbar, që ndër shekuj ka vrarë.

Tek shoh e dëgjoj se diku, këtë çast
Vriten e therren, për një grimcë Tokë
Një zë më vjen nga planeti Mars:
"Mos e shëmtoni, më të bekuarën pronë!

Atë pronë që Zoti dhuratë ju a dha
Dhe ne përreth na bëri ziliqarë
Le të kishim atë jetë, që Toka e ka
Por jo atë jetë, që njeriu ka vrarë.

Mos u bëfshi si mua, si ju mos u bëfsha
Dhe pse jetën e dua, më mirë u shpërbëfsha!"

Selanik, 6 gusht 2012

[mondishall]

Simfoni xhelozie

Gëlltitën tingujt violina nga lotët e tua
Nga lotët e tua, shkrijnë tastierat e pianos
Dashuria skulpturë akullnaje shndruar
Lotët pikojn' ritmin e heshtur të tangos.

Tango e një dashurie të marrë mësysh
Simfoni xhelozie, që ju ka ndarë në dysh.