Kohë çalamane

[mondishall]

Unë dhe viti

Po e çel me pak wiski
Argëtimin e shpirtit
Bashkë me mua dhe viti
Dehet nostalgjimit.

Me një ndryshim ama
Nga e imja nostalgji
E tija lot nuk ka
E imja si burim.



Jetojmë dy botë

Me këmbë në tokë
E shpirt në qiell
Jetojmë dy botë
Në një univers.

Ooh, sa të afërta
Të largëta, ooh!
Ooh, sa të mangëta
Të tepërta? Jooo!

Selanik, 31 dhjetor 2011

[mondishall]

Imagjinoj vetvrasjen, në skenën e një theatri.
Mbi trupin pa jetë, monologun e shkruar:
-Kjo ishte drama, komedia dhe tragjedia e jetës sime.
Duartrokitjet frenetike të spektatorëve,
rëndojnë më shumë dheun mbi mua.

[mondishall]

Nëse një Zot na ka krijuar

Dëgjomëni,
qoftë dhe me mospërfillje,
qoftë dhe me padurimin tuaj
vetëm një minutë.
Më pas vazhdoni minutat tuaja,
të përfillshme, të durueshme,
sikur mos ekzistoja unë.

Nëse një Zot na ka krijuar
Diçka tjetër krijoi para nesh
Efalimët nga materie formuar
Dhe engjëjt e padukshëm në qiell.

S'kemi faj, që nga engjëjt si engjëj
Kundër Zotit doli një Samael
Ligësitë e tij as në ëndërr
Mbase s'i kish' parë as Zoti vet'.

Mos vallë për Lilithin kemi faj
Putanën më të madhe femërore?
Që u q. dhe nga bijt' e saj u mbars
Duke lindur demonët e kësaj toke?

Ç'është Eva e gjorë para saj?
Para bijve të saj', Adami ç'është?
Nëse molla e kafshur është mëkat
Zoti vet' më parë mollën paska ngrënë.

* * *
P.s:
- Samael-engjëlli që u pavarësua nga Zoti dhe engjëjt e tjerë, bashkë me një të dhjetën e engjëjve, duke u kthyer në simbol të së keqes demoniake.
- Efalim-krijesat e para me trup të dukshëm, që Zoti krijoi bashkë me engjëjt e padukshëm.
- Lilith-Femra e parë njerëzore(krijuar njëlloj si Adami e jo si Eva), që u dëbua nga parajsa se deshte të vriste Adamin. Në Tokë, kur zbriten Efalimët, me njerin prej tyre jetoi dhjetë vjet, lindi qindra e mijra fëmijë me të dhe në vazhdim me bijtë e saj dhe bijtë e bijve. Të lindurit ishin krijesat e tmerrshme demoniake të tokës, me trup njeriu e kokë kafshësh të ndryshme.

[mondishall]

Theatri i jetës (1)

Perëndimi ra si perdja e një skene
Shfaqja e ditës mbaroi
Aktorët ndrojnë vendin me spektatorët,
për shfaqjen e re të natës.
Me një ndryshim mes tyre,
mes vetes me një ndryshim.
Pa makjazhin maskues të fytyrës,
në ëndërrim.



Theatri i jetës (2)

Dielli po lind si prozhektor në skenën e jetës
Njerëzit - aktorë të alarmuar,
nxitojnë për makjazhin e rolit.
Më kot e venë veten në mundim
Ai qenka i njëjtë,
me origjinalitetin e fytyrës në zgjim.

Selanik, janar 2012

[mondishall]

Dy Mondët e mi

Ti s'del dot prej meje, dytësia ime
As unë prej teje, nuk mundem dot të dal
Të krijuar nga njeri-tjetri, jemi qysh në lindje
Dhe kështu të krijuar, të dy do vdesim bashk'.

Kjo krijesë e mundimshme e vetqënies dyzuese
Ngjizur lëngje spermash penisiane e mitrore
Rritur lëngje kurvash sistemesh vetmohuese
Plakur pikla lëngjesh të tharra trurore.

Pa më thuaj, o Zot, në gjyqin e madh,
cilin nga dy Mondët do quash mëkatar?
Atë që nga ty mori, as më shumë e as më pak
Apo atë që gjithë jetën, t'u përkul dhe t'u fal?

Selanik, janar 2012

[mondishall]

Mbi tokë janë Nefelimët

Mbi tokë janë Nefelimët
Kostumosur, gravatosur
Mes leshrave brirët
Fshehur, krehosur.

Poshtë lëkurës
Shpirti demon
Sipër fytyrës
Engjëj, shenjtor.

Kthyer në hije
Natës e ditës
Në letra kredie
Majë politikës.

Nefelimë demokratë
Socialistë Nefelimë
Njerëzve të ngratë
Gjakun ju pinë.

Kështu na ushqejnë
I ushqejmë kështu
Demonët e vjetër
Të rinjtë gjithashtu.

[mondishall]

Prej gjoje...

Oh sa lehtë është që të jetosh prej gjoje
Më lehtë dhe se vetë lehtësia
Universin krijon lehtë një fjalë goje
Aq prej gjoje, sa çuditet Perëndia.

Aq prej gjoje mund të bëhesh i pabërë
I paqënë aq prej gjoje qënësohesh
Dhe prej gjoje e bën zap një botë të tërë
Dhe prej gjoje s'ësht' çudi të shenjtërohesh.

Dhe kështu i shenjtëruar të vazhdosh
Aq prej gjoje të trullosësh njerëzinë
Vetes tënde aq prej gjoje t'i besosh
Sa të marë e vërteta arratinë.

Oh sa lehtë është prej gjoje që të vdesësh
Më lehtë dhe se vetë lehtësia
Dhe prej gjoje prapë i gjallë mund të mbesësh
Aq i gjallë sa prej gjoje mbetet hija.

Selanik, 13 janar 2012

[mondishall]

Ky dimër

Dimri dembeloset Selanikut
Selaniku e pranon se s'ka ç't'i bëjë
Korçës sime të shikoni se çbën dimri
Ku një orë sy në gjumë nuk ka vënë.

Prodhimtar e kthehu prapa, ky korçari
Ky korçari dimëror me emrin Dimër
Edhe shpirtrat e të vdekurve seç i zbardhi
Edhe mua sot më zbardhi fëmininë.

[mondishall]

Më dolën borxhit, ç'të them!?

Më dolën borxhit, ç'të them!?
Po pse merrte vesh koka ime
Sot patjetër do isha deputet
Mbase ministër ministrie.

Ku ta dish, aman, se ç'do isha
Mbase me Berishën në një krah
Mbase në një krah me socialista
Gjoja socialista, aman!

Ku ta dish, aman, se ç'do kisha
As ëndrra s'do qasej sadopak
E ç'është e Ilir Metës vila?
Vila ime do t'i hipte më lart.

Le pastaj ato tokat pran' detit
Ato pyjet e Dardhës mbi mal
As fantazitë e famshme të Zhyl Vernit
Nuk do mundnin t'i arrin kaq lart.

Si t'u mbyll ajo gojë, ore Mondi!?
Me një Po do të ishe, eh, ç'do ishe!
Po ti kokë mushke mbete si qëmoti
Dhe me leshtë e një Marksi u cfilite!

[mondishall]

Apokalipsi tjetër

Qiellit fluturojnë krahë pa zogj
Këmbë pa trupa njerëzish tokës ecin
I vetmi në zvarritje është gjarpëri i plot'
Mijravjeçari gjarpër i parajsës e ferrit.

Nga asgjëja shikoj tmerr metamorfoze
Mbi këmbët njerëzore, trupa gjarpërinjsh
Trupa gjarpërinjsh mes krahëve të zogjve
Zoti ruan birin nga një tjetër kryqëzim.