Kohë çalamane

[mondishall]

Mjafton dhe Një

S'më duhet kurrë sasia
Në miqësi për numur
Ku rrënjë hipokrizia
Mbin shpirtra të përkulur.

Sasia kurrë s'më duhet
Nëpër lëvdata kote
Ku e vërteta zhduket
Si boshësia boshe.

S'më josh ajo sasi
Mbushur me skarcitete
Nga njerëz të pashpirt
Që tjetërsojnë veten.

Sasinë e përçmoj
Kur merr formën e turmës
Dhe Një Njeri mjafton
Në jetë mos ndjehem humbës.

Selanik, nëntor 2011

[mondishall]

Kësaj bote nuk linde i tepërt

As ti s'i tepron hapësirës
As hapësira ty s'të mungon
As ti si tepron të mirës
As e mira pa ty s'ekziston.

Kësaj bote nuk linde i tepërt
E tepërt as kjo botë s'është lindur
Ti je vetëm Ti e askush tjetër
Udhës së një jete ku je nisur.

Sepse ti je pjesë e universit
Universi është tek ty pjesë
Shpirt e trup i jepni njeri-tjetrit
Dhe pafundësisë i jepni jetë.

Selanik, 17 nëntor 2011

[mondishall]

Harmoni e munguar

Udhëtoj shpesh me të vdekurit
Herë botës së tyre, herë kësaj bote
Nuk di pse kur qajnë, unë ja plas të qeshurit
Dhe kur ata qeshin, më del qarje kote.

Të kundërt kështu kalojmë më mirë
Mendimesh skeletesh e mendimesh mishore
Në kundërtinë tonë gjejmë harmoninë
Munguar mes të gjallëve të kësaj bote.

[mondishall]

Çmenduria e skajshme

Mbaj veten e shkuar përdore
Herë prapa, herë para më tërheq
Më rroftë fortësia burrërore
Që pas vetes së shkuar rend.

Herë luaj mes qytetit me cingla
Bota qesh e më bën për të çmendur
Herë çaloj mbajtur fort në paterica
Drejt fundgarës së jetës së mbetur.

Ç'më pëlqeka çmenduria e skajshme
Arbitruar nga vetja e shkuar
Më kthen prapa me magjinë e ringjalljes
Patericat m'i kthen cingla në duar.

[mondishall]

Një ëndërr e tmerrshme, një zgjim me lehtësim shpirti e kënaqësie, që ai tmerr ishte thjesht një ëndërr. Një vajtje në varret, për të kujtuar për pak caste përkohshmërinë e kësaj jete, që më shumë se virtutet, e mbushim me veset tona më të ndyra. U dashka të na kujtojë e keqja, e liga, e ndyra(qoftë dhe në një ëndërr), për t'u bërë sadopak njerëz? Pse? Kur gjithcka për mirë e kemi ne në dorën tonë, për ta ndërtuar, jetuar e shijuar, për aq sa do mundemi të rrojmë, në këtë botë interesante të universit.

(Anti)Endërra ime

Bëmëni po të doni, të çmendur, të marrë
Unë dorë nuk heq prej kësaj çmendie
Dua të shoh ëndrra të tmerrshme çdo natë
Dhe me femra qofshin, i dua vampire.

Në qofshin me luftë, i pari u vrafsha
Duke vrarë më parë njerëz të pafajshëm
Trupin tim të dashur, copra-copra pafsha
Duke qënë ushqim për korbat e kafshët!

Shkofsha kockëmbetur në zjarrin e ferrit
Provofsha në kockë shkrumbimin e saj
Varrin tim mos paça si gjithë të vdekurit
M'u mundoftë shpirti në trupin pa varr!

Në qofsha në ëndërr, me uri dhe etje
Mbetsha endacak nëpër shkretëtirë
Nga uri e marrë, kafshofsha vetveten
Etjen mos e shojtsha, gjakun duke pirë!

Kur gjë mos ketë mbetur nga trupi i mishtë
Nga lëngu i gjaktë, pikë mos ketë mbetur
M'u shpërndafshin kockat nëpër shkretëtirë
Kështu u mundofsha, vdekur e rivdekur!

Me femrat-vampire ëndrrat më mbulofshin
Më lënçin pa buzë, mashkull të mos mbetem
Me çdo gjënë time, kurrë mos u ngopshin
Unë me gjënë e tyre, kurrë mos ngopsha veten!

Vazhdofshim kështu, deri në pështirosje
Nga goja e vjellshim lëndën orgazmike
I kërkoj këto ëndrra, që kur unë të zgjohem
Të kuptoj më mirë, (anti)ëndrrën time.

[mondishall]

Gjithçka e bukur lind nga dashuria

Një çast më la Zoti të mendoja si Ai
Atë çast kuptova më shumë veten time
Kuptova që me Zotin diçka e fuqishme më lidh
Diçka që botën lind me ndjenjë dashurie.

Më thoni, çfarë ndjeni në gjithë stinët e vitit
Mahnitshëm kur shikoni natyrën e mahnitshme?
Një ndjenjë kënaqësie, a s'mbush botën e shpirtit
A nuk është kjo magji, veç një ndjenjë dashurie?

Nuk lind asgjë e dashur, pa shpirt të dashuruar
Pa bukurinë e shpirtit, asgjë e bukur s'lind
Le të vazhdojmë me Zotin misionin e bekuar
Të bëhemi pak Zot, siç bëhet Zoti -Njeri.

[Xhenet.M.S.]

Dhe cdo gje e bukur behet kur dashuron jeten,nderimet e mia mondishall.

[mondishall]

E nderuar qofsh mikja Xheni. Te pershendes...

Nëse thërras kështu...

Më jep, o Toka ime, pak hapësirë orbite
Rreth vetes të vërtitem, në kërkim të Diellit tim!
Ashtu si ti vërtitesh, qysh ditën që u linde
Dhe do vazhdosh kështu, drejt fundesh pa mbarim.

Pse nuk më le, o Zot, orbitës brenda barkut
Aty ku veten kisha më pranë origjinës?
Unë qava posa dola, nga frikë e qoftëlargut
Që frymëmarrjen time, ngushtoi hapësirës.

Jo, nuk kërkoj shpëtimin jashtë vetes për mëshirë
E di që s'ka ç'më bën, as Zoti dhe as Toka
Nëse thërras kështu, e bëj për njerëzinë
Që nesër të ndryshojë, çka unë sot s'ndryshova.

Selanik, 27 nëntor 2011

[mondishall]

Shuplaka e jetës

E vetmja dhimbje, që pranoj çdo mëngjes
E vetmja dëshirë, për t'i kthyer faqen tjetër
E vetmja sekondë, që më bën më modest
Goditja e vetes nga shuplaka e jetës.

I vetmi çast, që më sjell në vete
I vetmi çast, që në tokë më ul
I vetmi çast, pa të cilin mbetem
Njeri i vogël në shpirt e trup.

Shuplakë e jetës, vazhdo der' në fund!

Selanik, 30 nëntor 2011

[mondishall]

E pastaj!?

Ja më shatë, më ofenduat, e pastaj!?
E pastaj në jetë ç'fituat, shaj e shaj!?
Ja më rratë, më plagosët, e pastaj!?
E pastaj në jetë ç'fituat, rraj e rraj!?

Ja më varët, më groposët, e pastaj!?
E pastaj në jetë ç'fituat, var e var!?
Ja më zhdukët, më mohuat, e pastaj!?
E pastaj në jetë ç'fituat, kur unë s'jam!?

Ju pa mua s'bëni dot asnjë sekondë
Unë pa ju në një sekondë bëj një Botë.