Religjioni i Krishtit apo religjioni i Shen Palit?

[uvejsa]

RELIGJIONI I JEZU KRISHTIT APO RELIGJIONI I SHËN PALIT?

1. Pas një studimi të thellë të Biblës për shumë vite, kuptova se kishte shumë mospërputhje ndërmjet mësimeve të Jezu Krishtit dhe të Shën Palit. Isha i alarmuar. Këto zbulime kishin domethënje të mëdha për të Krishterët, të cilët e duan dhe i'u përulën Jezu Krishtit, dhe kanë dëshirë t'i përcjellin mësimet e tij të vërteta.

2. Por Pali i shtrembëroj mësimet e Jezusit me mosndëshkim. Pali me kapriçot dhe me fantazitë e tij e ka shtrembëruar besimin e vërtetë të Jezu Krishtit në mënyrën më të përçmuar, më të neveritshme. Ai ka qenë shytja e devijimeve dhe e ndryshimeve. Ai i ka ndryshuar, falsifikuar, bastarduar mësimet e Jezusit.

3. Askush jashtë Krishterimit nuk do të kishte guxim të ndërhynte në Krishterizëm me aq shumë liri siç e ka bërë Pali me fenë e Krishterë.

4. Pali është një i vetquajtur i Krishterë. Mësimet e tij janë vetëm të tijat dhe nuk kanë nga ndonjë autoritet i Perendisë. Ai ka futur versionin e tij në mes të të Krishterëve dhe gabimisht të Krishterët e kanë adoptuar mësimet e tij të gabuara duke menduar që po i marrin mësimet e Jezu Krishtit. Pali është ai që më së shumti i ka shëmtuar mësimet e Jezusit dhe ka përhapur versionin e tij të mësimit të fesë! Gjithashtu Pali ishte një njeri i zakonshëm i cili nuk kishte të drejtë të ndërhynte në mësimet e ndonjë të dërguar të perendisë. Gjithashtu, ai nuk ka pasur autoritet t'i mbivlersojë, zvogëloj, ndryshojë dhë shkatërrojë mësimet e Perendisë të shpallura nga Jezusi. Pali i ka bërë devijime të mëdha dhe falsifikime Krishterimit të vërtetë duke i përhapur mësimet e veta e jo ato të Jezusit.

5.Kështu Pali i ka shkaktuar Krishterimti një shkatërrim total shpirtëror të Krishterimit të vërtetë. Sot të Krishterët janë të humbur në fenë e tyre. Të Krishterët me njohuri mund t'i spjegojnë gjërat vehtes dhe të vërejnë kontradiktat dhe kontrastin në fenë e tyre. Për këtë dualizëm vetëm vetën mund ta fajësojnë. Ata kanë vendosur vetvetiu, veçanërisht nga mësimet joudhëzuese të autoritetit të Kishës dhe drejtim në rrugën e gabuar. Doktrina e Palit është atraktive për tu përcjellur, por haptas duket që është fallco.

6. Të Krishterët harrojnë se Ligjet e Zotit pa marë parasysh se sa të vështira mund të jenë ato kurrë nuk mund të ndryshohen nga dora e njeriut. Është pikërisht kjo arsyeja që Jezusi na ka tërhjekur vërejtjen duke thënë. Ruajuni nga profetët e rremë, të cilët vijnë te ju duke u shtirë si dele, por përbrenda janë ujqër grabitqarë. [Mateu 7:15]

7.Duke i analizuar dy anët e Krishterimit, një të përhapur nga Jezu Krisht dhe tjetra nga Pali, le të shikojmë se çfarë personaliteti ishte Pali. Kush ishte ai?! Çfarë ka bërë dhe pse e ka bërë?! Kjo nuk do të thotë që po tregojmë munges respekti ndaj personalitetit të tij.


Personaliteti i Shën Palit


1. Katrëmbëdhjetë vite pas Jezu Krishtit, në Jeruzalem u paraqit një njeri me emrin Pal (Paul). Ai ishte një çifut i lindur në Qipro dhe ishte pjesë e Perandorisë Romake.

2. Gjatë tërë jetës së Jezusit, Pali ka mbetur si një kundërshtar i fortë i Jezu Krishtit (Veprat e Apostujve 22:3, 26:10-11). Ai vazhdoi të mbetet ashtu katrëmbëthjetë vite edhe pas ngritjes së Jezu Krishtit. Pali duke qenë jehudi i torturonte dhe i vriste shumë nga pasuesit e Jezusit. Ai ishte i pranishëm në gurëzimin e Shën Stefanit, dëshmorit të parë të Krishterë. Fjalët e tija ishin " Sepse unë jam më i vogli i apostujve dhe as nuk jam i denjë të quhem apostull, sepse e kam përndjekur kishën e Perëndisë. [1 Korintasve 15:9]. Tek [1 Timoteu 1:15] Pali rrëfehet me këto fjalë "Që më parë isha blasfemues, përndjekës dhe i dhunshëm, por m`u dha mëshira, sepse i bëra nga padija në mosbesimin tim"

3. Pali personalisht kurrë nuk e ka takuar Jezusin dhe kurrë nuk ishte njëri nga dishepujt. Pali duke qenë çifut ishte vizotor i rregullt i Sinagogës. Atje ai u dashurua në vajzën e bukur të një Rabini çifut. Pali deshi të martohej me të por prijësi Rabi refuzoji ta martonte bijën e tij me Palin. Pali u zhgënjye, i hidhëruar dhe i zhgënjyer nga dështimi i tij. Ai humbi interesin e tij për jetën e gjithashtu edhe për Sinagogën. Ai bë i përmbajtur dhe mbeti vetmuar. Atij i nevojiteshin një klasë e re njerëzish me të cilët ai do të lidhej.

4. Pastaj pas 14 viteve, duke u bazuar në fjalët e Palit, Jezu Krishti i'u është paraqitur atij në mënyrë vizive, që është shkaktuar nga goditja e diellit përderisa ai ishte rrugës nga Jeruzalemi për në Damask (Siri). Në atë përfytyrim Jezusi e pyeti atë se pse po i persekuton pasuesit e tij të pafajshëm ?! Kjo e dridhi zemrën e Palit dhe nga një kundërshtar dhe armik i Jezusit dhe pasuesve të tij ai u bë një nga pasuesit më të zjarrtë të Jezusit. Pali më në fund e gjeti një klasë njerësish me të cilët mund të lidhej.

5. Pali tashmë kishte të drejta ndaj njerëzve të Perandorisë Romake, të cilët jetonin në toka të largëta përtej detit Mediterran afër hapësirës së Romës, Greqisë dhe Turqisë. Në ato zona jetonin njerëz paganë të cilët e adhuronin Diellin, yje të tjera, planete, idhuj nga guri dhe idhuj të tjerë. Sikur egjiptasit ata besonin në Trinitetin Pagan.

6. Pali ishte shumë mirë i njohur me traditat, zakonet, kulturat dhe besimet. Politeizmi ishte i pabërmbajtshëm në mes të Grekëve, Romakëve, Egjiptasve dhe Paganëve Persian të asaj kohe.

7. Pali ishte një njeri inteligjent dhe me personalitet të forte. Ai filloi të ndikojë në besimet pagane përmes përdorimit të fjalëve të tij të menqura. Ai ishte një njeri që të bindte me fjalë dhe mënyrën se si luante me fjalë. Akrobacionet dialektike ishin mjeshtëri e tij dhe ishte një njeri që kishte personalitet kompleks.

8. Pali pretendonte se shpirti i cili e kishte vizituar, i'u kishte paraqitur atij me vizione dhe e kishte këshilluar atë që të sillte një Brend të Ri të Krishterimit. Por ai ndryshim i Krishterimit ishte fundamentalisht i ndryshëm nga forma e cila ishte mësuar nga Jezusi. Pra tani lindin konflikt opinionesh ndërmjet Palit dhe pasuesve të vërtetë të Jezusit të cilët në mënyrë strikte pasonin Monoteizmin, që predikonte Jezu Krishti.

9. Pavarsisht nga kundërshtimet Pali vazhdoi të predikojë formë të ndryshuar të Krishterimit. Pali madje e ka quajtur Ligjin Çifut të Moisiut si të vjetëruar dhe pa ndonjë vlerë. Pali ka thënë gënjeshtra kundër Jezu Krishtit. Disa shembuj i keni më poshtë.
a) Tek Romanët 7:6 Pali thotë: "Por tani jemi zgjidhur nga ligji"
b) Tek Galatasve 3:10 Pali thotë: "Dhe të gjithë ata që themelohen mbi veprat e ligjit janë nën mallkim"
c) Tek Galatasve 2:16 Pali thotë: "Duke ditur se njeriu nuk shfajësohet me anë të veprave të ligjit, por me anë të besimit në Jezu Krishtin"
d) Tek Galatasve 3:13 Pali thotë: "Krishti na shpengoi nga mallkimi i ligjit, sepse u bë mallkim për ne, duke qenë se është shkruar: "I mallkuar është kushdo që varet në dru"
e) Tek Galatasve 5:4 Pali thotë: "Ju që kërkoni të shfajësoheni me anë të ligjit, jeni ndarë nga Krishti ratë poshtë nga hiri."
f) Tek Hebrenjtë 8:13 Pali thotë: " Duke thënë "një besëlidhje e re", ai e vjetëroi të parën; edhe ajo që vjetrohet dhe plaket është afër zhdukjes."

10.Pali bënte kompromise me besimin e Krishtit dhe atë të Paganëve. Pali i ndryshoj mësimet e Krishtera të Krishtit me besimin e tij të rremë dhe imagjinar. Pali i "dhuroj" Paganëve dhe idhujtarëve një Zot alternativ si person Jezu Krishtin të cilin ata do ta adhuronin. Por kjo ishte kundër asaj që Jezusi u'a kishte mësuar dhe predikuar njerëzve. Paganët the Idhujtarët mendonin se afroheshin më afër me Zotin e tyre përmes Jezu Krishtit sesa me Zotërat e tyre të ndryshëm. Pali huazoji besimin në Trinitet nga Paganët dhe Idhujtarët dhe u'a dhuroi atë të Krishterëve në formë të Trinisë Hyjnore. Zoti, Biri dhe Shpirti i Shenjtë. (Ose Ati, Fjala dhe Shpirti i Shenjtë) (ose Uji, Gjaku dhe Jezusi. Zgjedhni cilindo kombinim).

11. Pali mori pak nga Krishterimi dhe pak nga Paganizmi dhe Idhujtarët dhe filloi të projektojë formën e vet të teologjis të njohur si Paulinizëm. Ai nuk la gurë të pakthyer për ta shkatërruar formën origjinale të krishterimit të predikuar nga Jezu Krishti. Është me të vërtetë për të ardhur keq që ka edhe sot ka disa të Krishterë që i përcjellin mësimet e Palit e jo të Jezu Krishtit edhe pse thonë që e dojnë përzemërsisht Jezusin.

12. Jezusi kurrë nuk e ka quajtur veten Zot ose Bir i Zotit dhe e gjithë Bibla është dëshmi për këtë. Në të kundërt Jezusi e ka quajtur vetën si në vijim:

(a) Shërbëtor ===> Mateu 12:18 dhe 24:45, Gjoni 13:16
(b) Profet ======> Mateu 13:57 dhe 21:11 ==> Marku 6:4, 6:15 dhe 9:37, ===> Lluka 7:16, 13:33 dhe 24:19 ===> Gjoni 7:16. 12:49 dhe 13:17.
(c) Bir i njeriut ===> Mateu 8:20, 12:8, 17:22, 18:11 dhe 26:2 ==> Gjoni 5:27.
(d) Shërbëtor ===> Mateu 10:24 ===> Gjoni 13:16.
(e) Nxënës ====> Mateu 10:24
(f) Jezusi (metaforikisht) tek Gjoni 20:17 ka thënë: " Unë po ngjitem tek Ati im dhe Ati juaj, te Perëndia im dhe Perëndia juaj "
Këtu nuk përmendet TRINITETI nga Jezusi. Njerëzit e kanë shpikur këtë. TRINITETI është ofendimi më i madh që mund t'i bëhet ZOTIT NJË DHE TË VETËM. Është mëkati më i madh mbi të gjitha mëkatet. Është mëkat i pafalshëm nga ZOTI.

13. Në sajë të këtyre kontradiktave nga Pali, shihet qartë se ka pasur kundërshtime nga pasuesit e vërtetë të Jezusit, veqanërisht nga Barnabasi dhe Xhejmsi i cili ishte vllau i ri i Jezu Krishtit dhe që në atë kohë ishte kryesuesi i fesë. Ata e konsideronin Palin si tradhëtar i mësimeve të Jezu Krishtit. Xhejmsi dhe pasuesit e tij e konsideronin Palin si armik të mësimeve dhe predikimeve të Jezusit. Ata e konsideronin atë tradhëtarë dhe të ndotur dhe e kishin këshilluar atë që të pendohet. Ata madje e kishin këshilluar atë që ta rruante kokën që tregonte si akt shlyerjen e mëkateve, ashtu sic vepronin të gjithë të tjerët (Lluka 21:4)

14. Në sajë të këtyre kundërshtimeve Palit nuk i mbetej gjë tjetër pos një grup i ri njerëzish me të cilët do të lidhej dhe që do ta pranonin me lehtësi në mesin e tyre.

15. Prandaj Pali insistoi që t'u predikonte paganëve dhe idhujtarëve edhe përkundër faktit që Jezusi i kishte urdhëruar dishepujt e tij që mos t'i përhapin fjalët e Ungjilit të tij JO-IZRAELITËVE, por Pali ishte një njeri finok, kokëfortë dhe mendjemprehtë. Ai nuk i ndëgjoi ata. Ndikimi i personalitetit të tij ishte aq i madh sa që u pranua ga Paganët dhe Idhujtarët si predikues, mësues dhe lider i tyre fetar.

16. Pali po vazhdonte rrugën e tij, diferencat ideologjike dhe fetare ndërmjet dy grupeve po zgjeroheshin sa më shumë me kalimin e kohës. Grupi origjinal i Krishterimit apo Grupi i Xhejmsit po e quante Palin si një mashtrues me taktikë (Kapitulli Veprat e Apostujve).

17. Pali e dëshironte formën e tij të re të Krishterimit të ndarë nga vetja dhe të pastruar nga Sinagoga, pasi ai më nuk ishte i mirëseardhur atje. Lëvizja e tij ishte dykahëshe politikek dhe fetare. Por jo qëllimet e tij më mirë i arrinte duke qenë jashtë Sinagogës. Ai dëshironte një ndarje të pastër nga Sinagoga. Ai dëshironte që adhurimet ti bënte në një vend tjetër, e cila diku 40 vite pas Krishtit është quajtur "KISHË".

18. Kështu Pali u largua nga Sinagoga dhe formoi vendin e tij për adhurim, Kishën në të cilën praktikohej ky lloj adhurimi i modifikuar, i cili ishte dizajnuar nga vet Pali por që nuk kishte mesazh apo mbështetje nga Perëndia. Doktrina e Trinitetit dhe kryqëzimi i Jezusit ishin e tëra pjellë e imagjinatës së tij dhe ishte gjëja primare e tij që e përdorte si instrument teologjik për të ndikuar tek njerëzit. Por të dyja këto instrumente ishin gënjeshtra dhe Bibla është dëshmi për këtë. Në kishën e re Pali kishte rëndësi më të madhe sesa që kishte në Sinagogë. Pra me shumë entuziazëm ai filloi t'i mbërthente Paganët dhe Idhujtarët.

19. Në mënyrë që të mbledhë sa më shumë pasues ai u'a hapi derën e formës së tij të Krishterimit të gjith Paganëve dhe idhujtarëve në tërë Perandorinë Romake. Në mënyrë që të përfitonte simpatinë dhe besimin e këtyre Paganëve dhe Idhujtarëve, Pali i mësonte ata se si ti përcjellin predikimet dhe mësimet e "Jezu Krishtit".

20. Letrat që Pali u'a dërgoi Kishave të ndryshme të reja të cilat ishin ngritur ishin të parashtruara nga forma e tij e Krishterimit të cilat ndodhen në Bibël. Ato sot njihen nga të Krishterët si pjesë e Testamentit të Ri. Çdo njeri mund t'i dallojë kontradiktat ndërmjet mësimeve të Palit dhe të Jezu Krishtit. Pali ishte ishte një njeri kompleks dhe shumëfytyrësh i cili me kapriçot dhe imagjinatën e tij e ka shkatërruar religjionin e vërtetë të Jezus Krishtit. Sot të Krishterët janë më mirë të edukuar. Ata nuk kanë nevojë të jenë paganë për ti përcjellur dhe adoptuar mësimet e pasuara dhe mësuara nga Pali.

21. Dishepujt kanë thënë se Jezusi nuk është mbytur në kryq sepse Testamenti Një thotë që kushdo që vdes duke u vjerrur në dru është i mallkuar (Galatasve 3:13). Dhe Jezusi padyshim nuk ishte kryqëzuar. Por Pali deklaronte se Jezusi ishte mbytur në kryq. Që nga shkrimet e Mateut, Markut, Llukës dhe Gjonit shihet më vonë së që të gjitha janë shkruar dhe influencuar më së shumti nga mënyra e mendimit të Palit dhe nga mësmet e tij. Edhe pas kësaj Mateu, Marku dhe Luka nuk kishin pikpamje të njejta me ato të Palit njëashtu edhe me ato të Gjonit. Ekzistojnë shumë kontradikta ndërmjet dy grupeve.

22. Tek 1 Korintasve 9:22 Pali thotë ===> "E kam bërë veten time të dobët me të dobëtit, për të fituar të dobëtit, e kam bërë veten time gjithçka për të gjithë, që të mund të shpëtoj me çdo mënyrë disa njerëz"
Tek 2 Timoteu 2:8 Pali thotë ====> "Ky është ungjili im"
Tek Romakët 3:7 Pali thotë ====> "Prandaj në qoftë se me anë të gënjeshtrës sime e vërteta e Perëndisë e lartëson lavdinë e tij, përse unë gjykohem akoma si mëkatar?"

23. Duke u bazuar në Palin "Ligji" ishte në rregull që nga koha e Jezusit. Mirëpo tash i njejti Ligj që e kishte përhapur Jezusi ishte bërë i pavlefshëm dhe i zbrazët. Sipas Palit njeriu ishte liruar nga ky "Ligj" pas vdekjes së Jezusit.

24. Mësimet më të rëndësishme të Palit thonë që njeriu bëhet i mirë apo konsiderohet i mirë nga "Besimi" i tij dhe jo nga veprat që ai i kryen. Duke u bazuar tek Pali çdo njeri që lind përmban mëkatin e trashëguar nga Adami. Më pas Pali thotë se mëkatet e njeriut nuk do t'i falen asnjë njeriu përderisa ai nuk beson që Zoti i Plotëfuqishëm e kishte dërguar birin e tij të vetëm në Tokë. Ai do të dërgohej në tokë për tu torturuar dhe për tu vrarë në kryq nga njerëzit si një shlyerje e mëkatit të Adamit. Të gjitha këto janë mësime të devijuara të fesë të cilat i predikonte Pali. Jezusi nuk na i ka thënë kurrë këto.

25. Pali thoshte që bërja synet e meshkujve nuk ishte e nevojshme. Tek Galatasve 5:2 Pali thotë ===> "Ja, unë, Pali, po ju them se, në qoftë se rrethpriteni, Krishti nuk do t`ju bëjë dobi aspak". Por si të gjithë profetët e tjerë edhe Jezusi ishte bërë synet në ditën e 8 pas lindjes së tij ==> "Dhe ndodhi që të tetën ditë erdhën për ta rrethprerë djalin, dhe donin t`ia quanin Zakaria, me emrin e atit të tij; [Luka 1:59] "

26. Pali e bëri të lejueshme ushqimin me mish derri dhe të kafshëve të tjera që ishin të ndaluara në kohën e Jezu Krishtit, në kohën e Jezusit këto ishin konsideruar si të papastërta dhe të paushqyeshme.

27. Paganët dhe idhujtarët e festonin të dielën si ditë pushimi në nderim të Zotit të tyre "DIELLIT". Pali e zëvendësoi Sabbathin të shtunën apo ditën e çifutëve me të dielën që përputhej me pushimin e paganëve.

28. Paganët dhe Idhujtarët e festonin 25 Dhjetorin si ditën e lindjes së Zotit të tyre "Diellit". Pali e zëvendësoi këtë datë me ditëlindjen e Jezu Krishtit që sot njihet si "Festa e Krishtlindjes"

29. Pali u'a prezentoi Paganëve dhe Idhujtarëve një Zot alternativ në personalitetin e Jezusit. Ishte doktrina e tij e Trinitetit në rregull !? Pali u mundua në mënyrën më të mirë që të fitoj në anën e tij sa më shumë pagan dhe idhujtarë edhe nëse duhej që të thoshte gënjeshtra për qëllim të pasimit të tij sa më të mad. Ai e adoptoi parimin jep dhe merr. Ai e zëvendësoi të vërtetën me trillime. Me Trinitetin ai zbuloi një formulë të re hyjnore dhe konvertime të reja ishin të mashtruara. [Kapitulli Romakët]

30. Pas vitit 325 A.D. mësimet e Palit korrën fitore mbi ato të Jezusit me kthimin e mbretit Konstantin. Kjo fitore nuk u arrit me urdhër të perendisë por ishte përmes injorancës dhe dobësisë së besimit të njerëzve në mësimet e Jezu Krishtit. Pasuesit e Palit morën rrugë që ishte polotësisht kundër Ligjit të Perëndisë. Sot të krishterët përcjellin mësimet e Palit dhe JO TË JEZUSIT. Dhe e quajnë veten TË KRISHTERË ?! A nuk është hipokrizi ?!

31. Sipas pikëpamjes së Palit, siq është shembull Triniteti, Biri i Zotit, Ati, dhe Shpirti i Shenjtë, Tre në një dhe Një në tre. Zoti përbënte një trup me shumë gjymtyrë dhe kështu e gjeti rrugën tek besimi i Krishterë. Pali ishte shkaku që lejoji që në Krishterizëm të futen dogma, dyshime dhe mendime jologjike siq ështe shembull "Mëkati Origjinal" "Mëkati dhe Shlyerja", "Jezusi vdiq për mëkatet tona", "Kryqëzimi", "Ringjallja", "Buka si mish dhe vera si Gjaku i Jezusit", Pali gjithashtu është shkaku që në krishterizës sot ekzistojnë teori misterioze dhe të rreme si shembull ==> " Si shlyerje për mëkatin është vdekja, por shpërblimi i Zotit është jeta e Përjetshme ekziston në Jezu Krishtin, Zotin tonë, Vdekja përmes Adamit jeta përmes Krishtit, Jeta përmes shpritit etj. A ka pasur leje nga ndokush Pali që ti përhapte këto fjali të cilat janë shumë të pakuptimta dhe që ndoshta nuk i ka kuptuar as vet?!

32. Edhe përkundër moshës Pali i mbeti besnik dashurisë ndaj vajzës së Rabinit. Pa të, jeta e tij ishte jokomplete. Me një protestë të qetë ai e kaloi jetën në vetmohim. Ai mbeti i pamartuar. Por çdo qenje njerzore në vetën e tij ka dy natyra, natyrën e mirë njerëzore si dhe atë djallëzore. Njeriu mund të ketë mendime të mira por në të njejtën kohë mund të ketë edhe një djall në trupin e tij. Të shohim se si kjo e vërtetë univerzale përshkon ekzistencën e Palit. Tek Romakët 7:14-20 Pali haptasi e rrëfen ligësin e tij që është në gjuhën e pastër thotë ==> " Ne e dijmë se ligji është frymor, por unë nuk jam shpirtëror, i shitur mëkatit si skllav. Nuk e kuptoj se çfarë bëj. Se çfarë dua të bëj nuk e bëj, por bëj atë që e urrej. Dhe nëse e bëj atë që nuk dua ta bëj, Pajtohem që Ligji ëshët i mirë. Tani nuk jam më unë ai që e bëj atë që nuk dua, por është mëkati ai që jeton në mua. Unë e di që asgjë e mirë nuk jeton në mua, kjo është, në natyrën time mëkatare. Në fakt të mirën që unë e dua nuk e bëj, por të keqen që s`dua, atë bëj. Edhe, në qoftë se bëj atë që nuk dua, s`jam më vetë ai që e bëj, por është mëkati që banon në mua.

33. Tek Romakët 7:21-25 Pali më tej rrëfehet duke thënë: "Unë, pra, po zbuloj këtë ligj, duke dashur të bëj të mirën, e keqja gjindet në mua", "Në fakt unë gjej kënaqësi në ligjin e Perëndisë sipas njeriut të brendshëm.", "Por shoh një ligj tjetër në gjymtyrët e mia, që lufton kundër ligjit të mendjes sime dhe që më bën skllav të ligjit të mëkatit që është në gjymtyrët e mia.", "Oh, njeri i mjerë që jam! Kush do të më çlirojë nga ky trup i vdekjes?", "I falem nderit Perëndisë me anë të Jezu Krishtit, Zotit tonë. Unë vetë, pra, me mendjen, i shërbej ligjit të Perëndisë, por, me mishin ligjit të mëkatit."

34. Tek 2 Timoteu 4:9 Pauli i ka shkruar përcjellësit tij të ri Timotit ==> "Përpiqu shumë që të vish shpejt tek unë. Tek 2 Timoteu 4:21 Pali thotë ==> " Përpiqu të vish përpara dimrit."

35. Pali ka qenë njeri me bindje të fortë. Atë që besonte qoftë mirë ose keq ai e bënte patrembur edhe përkundër kundërshtimeve. Gjithashtu Pali ishte guximtar pasi kishte kurajo që ti rrëfente mëkatet e tij. Pali i ishte prerë koka në Romë diku rreth viteve 61-68 pas Krishtit, por edhe pas vdekjes së tij mësimet e tij për Një Trup me 3 Pjesë e gjetën udhën e tij për tek besimi i Krishterë. Pali ishte shkaku i lejimit të konfuzionit dhe dogmave jologjike në fenë e Krishterë siç është edhe Mëkati i Trashëguar, Mëkati dhe Mudnimi, Jezusi vdiq për mëkatet tona, Kryqëzimi, Ringjallja, Shpagimi, Buka si mishi i Jezusit dhe vera si gjaku i tij. Pali gjithashtu ishte shkaku që e futi Krishterimin në teori misterioze dhe të rreme p.sh. Shpagim i mëkatit është vdekja, por më pas vjen jeta e përjetshme me Zotin tonë Jezu Krishtin, Vdekja përmes Adamit, Jeta përmes Krishtit, Jeta përmes Shpirtit etj. A ka pasur ndonjë leje Pali që të përhapë këto mësime që as vet nuk i ka kuptuar dhe shpesh ka rënë në kundërshtim edhe me fjalët e veta?!

36. Jezusi përderisa pret në parajsë me siguri është duke vajtuar për sjelljen e pasuesve të tij. Me siguri Jezu Krishti është i dërguari më i pafat nga të gjithë të dërguarit e Zotit për moskuptimin e pasuesve të tij.

37. U mbetet të Krishterëve që të zgjedhin se kë duan ta pasojnë, Jezusin apo Palin. Unë jam vetëm një dashamirës i të Krishterëve prandaj dua që t'i paralajmëroj ata që të mundohen të shikojnë dhe të logjikojnë dhe si destinacion të fundit ta kenë Parajsën e jo që me mosbesimin e tyre të futen në zjarrin e Ferrit.


“Wa maa ‘alainaaa il lal balaa ghul mubeen.”
(Dhe nuk jemi të obliguar për tjetër, përveç se t'ua kumtojmë mesazhin qartë.)
(Kur'an: Sure Jasin 36:17)

[Seminarist]

Au qe duhet te sulmojne me shume sektet kristiane anti-trinitariste.....persa i takon te qenit te Krishtit Perendi, eshte Joani, jo Pali!

A e ka quajtur Jesui Bir Perendie veten ne bibel?

Ungjilli i Mateut 16:13-17

13 “Kur Jezusi arriti në krahinën e Cezaresë së Filipit, i pyeti nxënësit e vet:

“Ç’thonë njerëzit, kush është Biri i njeriut?”

14 Ata u përgjigjën:

“Disa thonë se është Gjon Pagëzuesi; disa të tjerë Elia; do të tjerë Jeremia ose një ndër profetët.”

15 “Po ju ‑ u tha atyre ‑ ç’thoni: kush jam unë?”

16 Iu përgjigj Simon Pjetri:

“Ti je Mesia ‑ Biri i Hyjit të gjallë!”

17 Atëherë Jezusi i tha:

“I lumi ti, o Simon, biri i Jonës, sepse këtë nuk ta zbuloi mishi e gjaku, por Ati im që është në qiell! 18 Edhe unë po të them: Ti je Pjetër‑Shkëmb dhe mbi këtë shkëmb unë do ta ndërtoj Kishën time dhe dyert e ferrit s’do të ngadhënjejnë kundër saj!

[uvejsa]

a) A është Jezusi bir i Zotit?


Duke lexuar dhe shfletuar literaturën e krishterë do të vërejmë që në shkrimet e tyre, e cekin dhe besojnë në Jezusin si djalë të Zotit, duke ia atribuar Zotit, Bir. Konstatimi se Jezusi është “Bir” i Zotit, paraqet një nga shtrembërimet e mësimeve të Jezusit dhe me logjikë të thjeshtë kontradikton urdhërat biblike. Po të marrim burimin e tyre biblën do të vërejmë se Bibla i atribon shumë bijë Zotit, p.sh.: "Kështu thotë Zoti: Izraeli është biri im, i parëlinduri im". (Exodi 4:22) “....Efraimi është i parëlinduri im”. (Jeremia 31:9)
“Unë kam thënë: "Ju jeni perëndi, jeni të gjithë bijtë e Shumë të Lartit”. (Psalmi 82:6) “Sepse të gjithë ata që udhëhiqen nga Fryma e Perëndisë janë bij të Perëndisë”. (Romakëve 8:14) “Ju jeni bijtë e Zotit, Perëndisë tuaj…” (Ligji i Përtërirë 14:1) “Lum ata që përpiqen për paqen, sepse ata do të quhen bij të Perëndisë”. (Mateu 5:9)
“Unë do të jem për të një baba dhe ai një djalë për mua…” (2 Samueli 7:14) "Ju nuk jeni populli im", do t`u thuhet atyre: "Jeni bijtë e Perëndisë së gjallë". (Hosea 1:10) “…dhe do të jem si një Atë për ju, dhe ju do të jeni për mua si bijtë e bijat, thotë Zoti i Plotfuqishëm”. (2 Korintasve 6:18)(4)

Për hebrenjët fjala “Bir i Zotit” është përdorur për të emërtuar besimtarët e sinqertë të Zotit, shërbyesit e Tij, robt e Zoti. Në bibël vetëm në dy vende e gjejmë ku Jezusi i referohet vehtes si “bir i Zotit” në kaptinat 5 dhe 11 të Ungjillit të Gjonit(5). Jezusi shumë herë e ka quajtur vehten “bir i njeriut” dhe atë mbi 80 herë, mbi 80 vende në bibël.
Nëse ne e marrim termin “Bir i Zotit” si Zot, atëher pra të gjithë jemi zotëra. Por fjala në bibël “bir i zotit” kuptohet si robtë e Zotit. Siç pamë më lartë nga citatet biblike, fjala “bij” dhe fëmijë të perëndisë janë quajtur mjaft profet, njerëz të thjeshtë etj. Kuptimi fjala “Bir i Perëndisë” nuk është i drejtpërdrejt, por metaforik. Ato fjalë mund të përdoren për të gjithë ato që i do Perëndia. Jezusi ju tha se, Perëndia nuk është vetëm Ati i tij, por gjithashtu edhe Ati juaj (Mateu 5:45,48).(6)

Një prift nga Roma, Riccardo Di Segni, kur ia parashtruan pyetjen “A ishte Krishti bir i Perëndisë” ai u përgjigjë natyrshëm: “Të gjithë jemi bij të Perëndisë, e në këtë aspekt Jezusi është si të gjithë. Nëse në atë kohë në aramaisht kalon fjala bir i Perëndisë, kjo kurr nuk ka pasur nuancat që më vonë i dhanë kongreset ikumenike, pasi në aramaisht “bir” e “rob”, ka të njëjtin kontekst”.
Fjalët Greke të testamentit të Ri të përdorura për “bir” janë “pias” dhe “paida”, të cilat kanë kuptimet “shërbëtor” apo “bir në kuptimin e shërbëtorit”. Shprehja “bir i Zotit” nuk mund të thuhet se ka ardhur nga vet Jezusi(7), por është një shtrembërim që i është bërë testamentit të ri.
Pas kërkimeve të shumta nëpër dokumentet e vjetra, Dr. Robert Alley nxorri në përfundim se: “Paragrafet e biblës ku Jezusi flet për birin e Zotit janë shtesa të bëra më vonë.... ato që kisha thotë për të”.(8)

Ndërsa Allahu xh.sh. në Kur’anin e Madhëruar dëshiron të na tregojë dhe t’i demantojë shpifjet që i bëhen Atij, duke i përshkruar fëmijë, ku thotë: “Ju (jobesimtarë) vërtet sollët një fjalë shumë të shëmtuar. Aq të shëmtuar sa gati u copëtuan qiejt, gati pëlciti toka dhe gati u shembën kodra nga ajo (fjalë). Për atë se të Gjithëmëshirshmit i përshkruan fëmijë. E të Gjithëmëshirshmit nuk i takon të ketë fëmijë. Nuk ka tjetër, vetëm se githë çka është në qiej e në tokë ka për t'iu paraqitur Zotit si rob”. (Merjem 89-93)


b) A është Jezusi Zot?


Duke pasur parasysh limitin e këtij artikulli dhe argumentet e shumta që mund të gjinden në lidhje me citatet dhe argumentet se, pse Jezusi nuk mund të quhet Zot, atëher ne do ti cekim vetëm disa prej tyre të cilat e demantojnë këtë trillim të krishterëve në lidhje me Jezusin të dërguarin e Zotit xh.sh.

 Në citatin tek 1 Korintasve 15:25-28 bibla tregon: “Sepse duhet që ai të mbretërojë, derisa t`i vërë të gjithë armiqtë e tij nën këmbët e veta. Armiku i fundit që do të shkatërrohet është vdekja. Sepse Perëndia i vuri të gjitha nën këmbët e tij. Por, kur thotë se çdo gjë i është nënshtruar, është e qartë se përjashtohet ai që ia ka nënshtruar çdo gjë. Dhe kur t`i ketë nënshtruar të gjitha, atëherë Biri vetë do t`i nënshtrohet Atij që i nënshtroi të gjitha, që Perëndia të jetë gjithçka në të gjithë”.

Është ky një fragment biblik rrall i cituar, por siç vëreni edhe vet, flet shumë. Sikur edhe mos të mos ekzistonte asnjë argument tjetër në bibël që do të kundërshtonte hyjnueshmërinë e Jezusit, kjo do të mjaftonte. Nga vargjet e cituara më lartë mund të nxirren disa përfundime:
• Jezusi nuk kishte kurrfar fuqie apo pushteti por Ati ia kishte dhënë këtë në një kohë të caktuar.
• Misioni i tij ishte i përkohshëm sepse do të vinte koha e përmbushjes së misionit të tij dhe atëher edhe vet Jezusi do t’i nënshtrohej Atij që e emëroi Zot (sundimtarë) të të gjithëve.
• Pas kësaj Jezusi do të kthehej në gjendjen e mëparshme kur nuk kishte kurrfar fuqie dhe Perëndia-Ati do të jetë i vetmi Zot; do të sundojë drejtpërdrejt mbi të gjitha. (9)

 Një djalosh i ri e pyet Jezusin dhe në mes të tjerash i tha: “Mësues i mirë”, ndërsa Jezusi i tha: “Përse më quan i mirë? Askush nuk është i mirë, përveç një të vetmi, domethënë Perëndisë”. (Marku 10:18)
Nga citati kuptojmë se Jezusi refuzoj të quhet i mirë dhe tha se, vetëm Një i vetëm Perëndia është i mirë, as unë vet nuk jam i mirë. Po ta analizojmë këtë citat në përkthime të ndryshme do të vërejmë se mund të ndryshohet fjala, vetëm me një shkronjë. P.sh. tek Bibla në gjuhën Angleze të verzionit të mbretit Xhejms apo në përgjithësi në biblat në gjuhën angleze, fjala “Zot” quhet GOD, ndryshon nga fjala “I mirë” GOOD, vetëm me një “O”. Vetëm një “O” e shtuar bën që ne të marrim një përkthim apo kuptim tjetër të citatit biblik. “Pse më quan të mirë (GOOD), mos ndoshta Jezusi ka thënë “Pse më quan Zot (GOD)”. Këtë shembull e morra duke pasur parasysh manipulimin me tekstet biblike, të cilat janë ndryshuar me kalimin e kohës.

 Citati tjetër biblik është ku tregonë agoninë e tij në kryq Jezusi vajtoi: “Eloi, Eloi; lama sabaktani?”, që e përkthyer do të thotë: “Perëndia im, Perëndia im, përse më ke braktisur?”. (Marku 15:34) A mund të mendojë dikush se fjalët e këtilla dalin nga goja e Zotit (nëse Jezusi është Zot). Këtu e kemi vajtimin e njeriut të paaftë në agoni, të drejtuar Krijuesit dhe Zotëriut të tij.(10) Kjo është një fatkeqësi e madhe, që Jezusi i tha ato fjalë në kryq (sipas supozimit të tyre). Kjo është një shpallje e zhurshme mosbesimi sipas gjithë autoriteteve teologjike. Kushdo që ia atribuon atë një profeti, është mosbesimtarë sipas feve të shpallura.(11)
Nëse Jezusi bërtiti, apo thirri ashtu: “Perëndia im, Perëndia im, përse më ke braktisur”. Kend po thirrte Jezusi, kujt po i drejtohej? Vetes apo Zotit? Sigurisht ajo thirrje nuk mund të bëhej nga dikush që e konsideron vehten Perëndi. Nëse Jezusi ishte Perëndi nga kush qe braktisur? Nga vetja? Kjo nuk do të kishte kuptim. Tek Luka 23:46, Jezusi tha: “O Atë, në duart e tua po e dorëzoj frymën tim!”. Dhe, si tha këto, dha fryma. Nëse Jezusi ishte Zot, pse tja dorëzoj frymën Atit (Perëndisë)?
Shtrohet pyetja tjetër rreth Jezusit në kryq: A kryqëzohet Zoti, nëse Jezusi është Zot, a vdes Zoti? Apo nëse Jezusi është bir i Zotit, a kishte mundesi Ati ti falte njerëzit pa flijuar birin e Tij apo jo? Përgjigja besoj se është Po, ngase në të kundërtën Ati atëher nuk qenka i Gjithfuqishëm, e nëse nuk është i Gjithfuqishëm, atëher nuk mund të jetë Zot. Nëse Zoti mund ti falte njerëzit pa e sakrifikuar birin e tij, atëher pse të bëhet një sakrificë aq e madhe?(12)

Jezusi, vdiq! Atëher kush e ringjalli Jezusin nga vdekja? Nëse ishte vdekur ai nuk mund ta ringjallte vetvehten. Bibla tregon se Jezusin e ringjalli Perëndia nga të vdekurit, ku thotë: “Këtë Jezus, Perëndia e ka ringjallur; dhe për këtë të gjithë ne jemi dëshmitarë!”. (Veprat 2:32) “Por Perëndia e ka ringjallur, pasi e zgjidhi nga ankthet e vdekjes”. (Veprat 2:24) Sepse Perëndia nuk vdes është i pavdekshëm, bibla thotë: “Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia”. (Psalmi 90:2) “Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund”. (Psalmi 102:27)

 Fragmenti tjetër që e mohon Jezusin si Zot, është se, kur skribët e pyetën Jezusin, cili është i pari i urdhërimeve. Jezusi iu përgjigjë: Urdhërimi i parë i të gjithëve është: "Dëgjo, o Izrael: Zoti, Perëndia ynë, është i vetmi Zot", dhe: "Duaje Zotin, Perëndinë tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë mendjen tënde e me gjithë forcën tënde!". Ky është i pari urdhërim”. (Marku 12:29-30)
Citati tregon dhe kuptojmë se Jezusi iu përgjigjë se ka vetëm një zot të vetëm, Një Perëndi si për te ashtu edhe për të gjithë të tjerët. Këtu shihet se Jezusi nuk është Zot, sepse tha Zoti ynë. Këtu tregohet njëshmëria e Zotit, tregohet se Jezusi nuk tha Zoti juaj në trinitet (Ati, Biri dhe shpirti i shjenjtë), por tha, Zoti ynë, i imi por edhe i juaji.
Të njëjtat fjalë gjinden edhe tek Ligji i Përtërirë 6:4 në Dhjatën e Vjetër ku thotë: “Dëgjo, Izrael, Zoti, Perëndia ynë është një i vetëm”. Një përkthim katolik i Biblës (Neë Jerusalem Bible) është kështu: “Dëgjo o Izrael: Jahve është Perëndia ynë, Jahve është një i vetëm”.(13) Sipas gramatikës së këtij vargu, fjala “Një” nuk ka modifikime në shumës që të sugjerojmë se ajo nënkupton diçka më shumë se një individ.(14)

 Para se ta arrestojn Jezusin, ai bëri një lutje, ku tregon një dallim në mes Jezusit dhe Perëndisë. Tek Lluka 22:42, tregohet: “O Atë, po të duash, largoje këtë kupë nga unë! Megjithatë mos u bëftë vullneti im, por yti”. Kuj po i lutej? Vetvetës së tij, ndonjë pjese të vetes së tij? Jo, por ai iu lut Perëndisë që është i ndarë nga ai. I u lut Perëndisë sepse ishte i vetmi që mund tja largonte “atë kupë” dhe ta ndihmonte.

 Tek Mateu 23:9-10, Jezusi tha: “Dhe përmbi tokë mos thirrni askënd atë tuaj, sepse vetëm një është Ati juaj, ai që është në qiej. As mos lejoni që t`ju quajnë udhëheqës, sepse vetëm një është udhëheqësi juaj: Krishti”.
Nga ky citat kuptojmë: a) Nuk ekziston Atë mbi fëtyrën e tokës, ose nuk ekziston Zot mbi tokë. D.m.th. Krishti ia tërhoqi vërejtjen popullit të vet për të mos trajtuar atë si Zot. b) Zoti është Një në qiell, e jo tre siç pretendon kisha. c) Krishti është udhëheqës (mësues, i dërguar) e nuk është Zot, e as bir i Zotit. Mesihu shumë bukur i qartësoi punët, Allahu është Një, ndërsa Mesihu është udhëheqësi, mirëpo kisha nuk dëshiron atë që thotë Mesihu. (15)
Në bibël, në 66 librat në versionin Protestant (bibla protestante), apo në 73 libra të versionit Roman-Katolik (bibla katolike), nuk mund të gjendet asnjë pohim që Jezusi të ketë thënë: “Mua të më adhuroni”. (16)

 Një ndryshim midis njohurisë së Perëndisë dhe njohurisë së Jezusit, e kemi tek Zbulesa 1:1 ku tregon: “Zbulesa e Jezusit që Perëndia ja dha...”. Nëse vetë Jezusi ishte pjesë e një Hyjnie, a do të ishte e nevojshme t’i jepej ky zbulim nga një pjesë tjetër e Hyjnisë, pra Perëndia? Sigurisht, ai duhej të dinte gjithçka rreth këtij zbulimi, sepse Perëndia e dinte. Por Jezusi nuk i dinte të gjitha, sepse ai nuk ishte Perëndia.(17)
Buletini i Rylandit deklaron: “Duhet pranuar faktin se kërkimet në Beslidhjen e Re mbi këtë çështje, gjatë këtyre tridhjetë apo dyzet viteve të fundit, kanë çuar një numër gjithnjë e në rritje studiuesish të dëgjuar të kësaj Beslidhje në përfundimin se Jezusi.... sigurisht, nuk besoi kurrë se ishte Perëndi”.(18)

Në lidhje me Jezusin a është Zot, Kur’ani Famëlartë iu përgjigjet atyre që e konsiderojnë Jezusin Zot dhe bir të Tij, duke iu thënë: “O ithtarët e librit, mos teproni në fenë tuaj dhe mos thuani tjetër gjë për All-llahun, përveç asaj që është e vërtetë. Mesihu Isa, bir i Merjemes, ishte vetëm i dërguar i All-llahut. Ishte fjalë e Tij (bëhu) që ia drejtoi Merjemes dhe ishte frymë (shpirt) nga Ai. Besojeni pra All-llahun dhe të dërguarin e Tij e mos thoni: “Tre” (trini). Pushoni (së thëni), se është më mirë për ju. All-llahu është vetëm një All-llah; larg qoftë asaj që Ai të ketë fëmijë. Ç'ka në qiej dhe çka në tokë është vetëm e Tij. Mjafton që All-llahu është planifikues i pavarur”. (Nisa 171)
“Dhe kur All-llahu tha: “O Isa, bir i Merjemes, a ti njerëzve u the: “Më besoni mua dhe nënës time dy zota pos All-llahut!?” (Isai) Tha: “Larg asaj të mete je Ti (o Zoti im). Nuk më takon mua ta them atë që s'është e vërtetë. Ta kisha thënë unë atë, ti do ta dije. Ti e di ç'ka në mua, e unë nuk di ç'ka në Ty. Ti je më i dijshmi i të fshehtave!” Unë nuk u kam thënë tjetër atyre, pos asaj që Ti më urdhërove;ta adhuroni All-llahun, Zotin tim dhe Zotin tuaj, dhe sa isha ndër ta, kam qenë përcjellës i tyre, e pasi që më more mua, Ti ishe roje (dhe dëshmues) i tyre. Ti je dëshmitar për çdo send!”. (Maide 116-117)

Tefsirologu shqiptarë H. Hafiz Ibrahim Dalliu, kur i komenton këto ajete, thotë: “Pyetja që i madhi Zot, do ti bëjë Isait, “A ti u ke thënë njerëzve...” është për tu mbyllur gojën të krishterëve dhe për t’ua nxjerrë në shesh se besimi i tyre është i kotë; ndryshe përse duhej të pyeste Zoti, kur e dinte që Isai nuk kishte thënë atë fjalë? Kjo pyetje nuk do të bëhet për të sqaruar ndonjë gjë që nuk di Zoti, por do të bëhet për t’u treguar të krishterëve me gojën e Isait se ata, kanë një besim të kotë”. (19)

[uvejsa]

c) NJEREZORJA E JEZUSIT


Bibla edhe pse me shtesa dhe ndryshime të shumta, e tregon qartë se Jezusi ishte një njeri i aprovuar nga Perëndia për një mision të caktuar tek populli i tij, tek kopeja e humbur e Izraelit(20).
Nga fillimi deri në fund ungjijtë e tregojnë qartë njerëzoren e Jezusit, e cila është krejt ndryshe nga natyra hyjnore e Zotit. Citatet biblike vërtetojnë që Jezusi nuk mund të jetë Zot, sepse këto cilësi apo veti që do t’i cekim janë të njeriut dhe jo të vet Zotit (I pastër qoftë nga ato që ia mveshin).

Prejardhja e Jezusit si, Pasardhës i mbretit David dhe Abrahamit (shiko: Romakëve 1:3; Mateu 11:19). Jezusi, Bir i Njeriut (shiko: Mateu 11:19; Mateu 17:22; Lluka 23:47). Lindja e Jezusit: “Dhe ajo lindi djalin e saj të parëlindur, e mbështolli me pelena dhe e vendosi në një grazhd” (Lluka 2:7), “ju do të gjeni një fëmijë të mbështjellur me pelena, të shtrirë në një grazhd'' (Lluka 2:12). Synetimi i Jezusit (Lluka 2:21). Gjinia e Jezusit: “Dhe ajo do të lindë një djalë…” (Mateu 1:21) Familja e Jezusit: “A nuk është ky i biri i marangozit(21)? Nuk quhet nëna e tij Mari, dhe vëllezërit e tij Jakob, Iose, Simon dhe Juda?” (Mateu 13:55) Babai i Jezusit: “Jezusin nga Nazareti, të birin e Jozefit(22)!'' (Gjoni 1:45), ''Bir, pse na e bëre këtë? Ja, yt atë dhe unë, në ankth, po të kërkonim!'' (Lluka 2:48) Zhvillimi i Jezusit, rritej në shtat, forcohej si çdo njeri tjetër (shiko: Lluka 2:40/42/52). Pofesioni i Jezusit, si marangoz (Mateu 13:55)
Nga citatet kuptojmë se Jezusi ishte i lindur, kishte prejardhje, ishte bir i njeriut, kishte gjini, kishte familje, ishte bërë synnet, zhvillohej, ishte zdruktharë etj.etj. Vallë a mund ti ketë Zoti këto cilësi apo veti, siç pretendojnë se Jezusi është Zot. Si mund të jetë Jezusi Zot kur ishte i lindur. Vallë a lind Zoti?!! A ka logjikë kjo?! A mundet te lind Zoti? Çdo njeri që lind dhe vdes. A vdes Zoti? Në qoftëse lind dhe vdes, atëherë nuk meriton të llogaritet për Zot. A meriton Zoti të jetë foshnje e mbështjellur me pelena dhe i vendosur në grazhd?!! Jezusi mësonte, zhvillohej trupërisht siç zhvillohen fëmijët e tjerë, të gjitha këto janë veti njerëzore e jo të Zotit, sepse Zoti nuk rritet, nuk i nënshtrohet askujt, nuk i shtohet gjatësia trupore etj.!!!

Jezusi i pamësuar, sepse ai mësonte (Gjoni 7:14). Jezusi qante (Gjoni 11:35). Jezusi i pafuqishëm (Gjoni 5:30). Jezusi i uritur, kishte nevojë për ushqim (Mateu 4:2/ 21:18/ 24:41). Jezusi i etshëm (Gjoni 19:28). Jezusi lodhej (Gjoni 4:6). Jezusi flente (Mateu 8:24). Jezusi i dobët: “Atëherë iu shfaq një engjëll nga qie-lli për t'i dhënë forcë” (Lluka 22:43). Jezusi trishtohej (Mateu 26:37-38). Jezusi frikësohej (Marku 14:33; Gjoni 11:53-54). Jezusi tronditej (Gjoni 11:38). Jezusi tundohej: “Atëherë Fryma e çoi Jezusin në shkretëtirë, që djalli ta tundonte” (Mateu 4:1), “qëndroi në shkretëtirë dyzet ditë, i tunduar nga Satanai” (Marku 1:13). Jezusin e poshtërojnë: “Atëherë e pështynë në fytyrë, e goditën me shuplaka; dhe disa të tjerë i ranë me grushta” (Mateu 26:67). Jezusi lutej: “Por ai tërhiqej në vende të vetmuara dhe lutej”, “dhe ra në gjunj dhe lutej”, “shkoi në mal për t'u lutur, dhe e kaloi natën duke iu lutur Perëndisë” (Lluka 3:21/ 5:16/ 9:18/ 22:41/ 6:12), “Dhe, si shkoi pak përpara, ra me fytyrë për tokë dhe lutej” (Mateu 26:39).
Jezusi nuk i di stinët: “Dhe, duke parë nga larg një fik që kishte gjethe, shkoi për të parë në se mund të gjente diçka atje; por, kur iu afrua, s'gjeti asgjë përveç gjetheve, sepse nuk ishte koha e fiqve” (Marku 11:13). Jezusi pa dijeni për të ardhmen: ''Sa për atë ditë dhe atë orë, askush nuk e di, as engjëjt në qiell, as Biri, por vetëm Ati” (Marku 13:32)-(Mateu 24:36). Jezusi kërkon gomarë për ti hipur (kalëruar) (shiko: Mateu 21:2; Gjoni 12:14). Varfëria e Jezusit (Mateu 8:20). Jezusi pagëzohet nga Gjoni (Mateu 3:13). Jezusi vdiq(23) sipas Biblës: “Por Jezusi, si lëshoi një britmë të madhe, dha frymën (vdiq)” (Marku 15:37), “kur erdhën te Jezusi, dhe si panë se ai tashmë kishte vdekur” (Gjoni 19:33)

Këto citate tregojnë qartazi që Jezusi ishte rob i Allahut xh.sh. dhe i dërguar i Tij. Po të merrën këto cilësi si të Zotit, a thua Zoti vihet në sprovë, frikësohet, lodhet, i pafuqishëm, i padijshëm për të ardhmen, për stinët etj. të gjitha këto janë veti të njeriut. Zoti kaleron mbi gomar, çfar absurditeti! Nevoja e Jezusit për gomar hedh posht hyjninë e tij. Jezusi lutej. Kujt i lutej? Zotit. Lutja e tij është argument për natyrën e tij njerëzore. A i lutet Zoti Zotit? D.m.th. Jezusi nuk është Zot, por është njeri dhe rob i cili i nënshtrohet Zotit. Pagëzimi i Jezusit, si mund të jetë misioni i tij “shpëtimtarë i mëkatëve” apo si mund të quhet ai “I pamëkate” kur edhe vetë u pastru nga mëkatet në lumin Jordan?

Nëse besoni se Zoti erdhi në tokë, në formë të Jezusit, atëherë i kujt ishte zëri që u dëgjua nga qielli(24)? Zëri i kujt ishte, i Zotit? Po Zoti kishte zbritur në tokë në formën njerëzore. Ai ishte në barkun e nënës për nëntë muaj, siç thotë bibla. Cili ka qenë në barkun e nënës, Zoti i inkarnuar? Zoti ka zbritur në tokë, dhe ka jetuar në barkun e nënës për nëntë muaj, atëherë si i përdorte ai fuqitë e tij, ta drejtojë gjithësinë prej barkut të nënës, i shëndrruar në krijesë të vogël e të pafuqishme?!!!, etj. etj. Nëse logjikojmë me arsye të shëndosh, a i ka hije Zotit të jetë me këto cilësi të mangëta, kur dihet se krijesat e Tij kajnë veti më të mira se këto. Jo kurrsesi, por kjo dëshmon se Jezusi ishte vetëm se njeri i thjeshtë, i dërguar nga Zoti.

Në vijim do të vërejmë pikëpamjet e Kur’anit në lidhje me lindjen e Jezusit (Isaut a.s.). Siç përmendëm më lartë, Kur’ani nuk na tregon jetën e Isaut në hollësi, por na tregon dhe na informon gjërat më kryesore të cilat duhet ti dimë, na tregon të vërtetën dhe që të largohemi nga gënjeshtrat e sajuara nga të krishterët ndaj Isaut a.s. Kur’ani na shtjellon historinë e Isaut a.s. në ato pika më kryesoret.
Na shpjegon Allahu xh. sh. në Kur’anin Famëlartë lindjen e Isaut a.s., mënyrën se si Zoti dërgoi tek Merjemja melekun Xhebrail, për ta përgëzuar me lajmin, për lindjen e një fëmije si mrekulli nga ana e Zotit Fuqiplotë. “Ajo, vuri një perde ndaj tyre, e Ne ia dërguam asaj Xhebrilin, e ai iu paraqit asaj njeri në tërësi. Ajo tha: “Unë i mbështetem të Gjithëmëshirëshmit prej teje, nëse je që frikësohesh Atij (pra më le të lirë)!” Ai (Xhibrili) tha: “Unë jam vetëm i dërguar (melek) i Zotit tënd për të dhuruar ty një djalë të pastër (pejgamber)”. (Merjem 17-19) “Përkujto kur engjujt i thanë: “Oj Mejreme, All-llahu të përgëzon me fjalën e vet (me lindjen e një fëmije si rezultat i fjalës së Zotit) emri i të cilit është Mesih, Isa, bir i Merjemes, i famshëm në dunja e ahiret dhe nga të afërmit (e Zotit)”. (Ali Imran 45) “Ajo tha: “Zoti im, si mund të kemë unë djalë e mua s'më ka prekur njeriu (nuk jam e martuar)? Ai (All-llahu) tha: “Ja, kështu, All-llahu krijon çka të dojë. Kur Ai vendos për një çështe, vetëm i thotë: Bëhu! Ajo menjëherë bëhet”. (Ali Imran 47)

Duke pasur parasysh që ne në këtë artikull elaburuam veç një pjesë të vogël në lidhje me të dërguarin e Zotit xh.sh. Isaun a.s./Jezusin, duke demantuar disa nga shpifjet që po i adresohen dita ditës këtij të dërguari të Zotit. Si përfundim mund te themi, kushdo që thotë diçka më tepër se çna ka mësuar Kur’ani dhe Pejgamberi s.a.v.s. për Isain ose për ndonjë të dërguar tjetër të Allahut, ka gabuar dhe është larguar nga rruga e vërtetë. Të gjitha teoritë si “Triniteti”, barazia e Isaut me Zotin, barazia mes Krijuesit dhe krijesave të Tij, të gjitha të çojnë në mosbesim në Allahun xh.sh., dhe njëherit po i bën shok, rival Zotit të Plotfuqishëm dhe që është një ndër mëkatet më të mëdhaja që vet Zoti në Kur’anin Famëlartë ka thënë: “Është e vërtetë se All-llahu nuk falë (mëkatin) t'i bëhet Atij shok, pos këtij (mëkati), të tjerat i falë atij që dëshiron. Ai që i përshkruan shok All-llahut, ai ka humbur dhe bërë një largim të madh (prej të vërtetës)”. (Nisa 116)
Edhe Bibla thotë: “Ata e ndryshuan të vërtetën e Perëndisë në gënjeshtër dhe adhuruan dhe i shërbyen krijesës në vend të Krijuesit, që është i bekuar përjetë”. (Romakët 1:25) por: “Do ta njohin të vërtetën dhe e vërteta do t’i bëjë njerëz të lirë”. (Gjoni 8:32)

[fisniku-student]

100 Personalitetet me te shquara ne Histori sipas Michael H. Hart: http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=95511

PJETRI I SHENJTË
ST.PAUL
4-64

Apostull Pjetri, bashkëkohës më i ri i Jezuit u bë ithtar më besnik i fesë së re-Krishterimit. Ndikimi i tij ndaj teologjisë krishtere manifestohet më gjatë dhe më largë nga të gjithë kronikët dhe mendimtarët tjerë krishterë.
Pjetri është i njohur edhe si Savel, i lindur në Tars, qytet në Kiliki (Turqia e sotme), disa vjet pas parimit krishterë të të numëruarit të viteve. Ai ishte qytetar romak me prejardhje hebreje. Në rini e mësoi gjuhën e vjetër hebreje dhe përfitoi plotësisht arsimim hebraik. Gjithashtu u mësua të ndërtojë tenda. Si i ri shkoi në Jerusalem, ku mësoi te rabini i njohur hebre Gamalieli. Edhe pse Pjetri ishte në Jerusalem - në të njëjtën kohë kur ishte edhe Krishti, nuk dihet se a janë takuar ndonjëherë për së gjalli këta dy. Pas vdekjes së Jezuit, të krishterët e hershëm konsideroheshin si heretikë dhe ishin të përndjekur. Një kohë bukur të gjatë edhe vetë Pjetri mori pjesë në ato përndjekje ndaj të krishterëve. Por, gjatë një udhëtimi prej Jerusalemit deri në Damask, iu lajmërua Krishti dhe i foli, pas së cilës Pjetri e pranoi fenë e re. Ky është çasti i rikthimit radikal në jetën e tij. Kundërshtari i dikurshëm dhe i ashpër i Krishterimit u bë besniku dhe ndikuesi më i madh për perhapjen e Krishterimit.

Kështu jeta e Pjetrit u shndërrua në mendime e në shkrime për fenë e re dhe për përfitimin e ithtarëve të rinj. Gjatë kohës së veprimit të vet misionarik, ai udhëtoi nepër Azi të Vogël, Greqi, Siri e Palestinë. Në predikimet para hebrenjve, Pjetri nuk ka pasur sukses të madh, siç kanë pasur krishterët e tjerë të mëparshëm. Në të vërtetë qëndrimi i tij shpesh shkaktonte antagonizëm të madh, madje shumë herë është rrezikuar edhe vetë jeta e tij. Por, kur predikonte para hebrenjve, Pjetri gëzohej shumë për suksesin e tij, për çka filluan ta quajnë Apostull i politeistëve. S'ekziston individ tjetër, që ka luajtur rol aq të madh në përhapjen e Krishterimit.

Pas udhëtimeve të gjata në pjesën lindore të Perandorisë Romake, Pjetri u kthye në Jerusalem. Atje ishte i burgosur, pastaj i dërguar në gjyq në Romë. Nuk dihet se si përfundoi gjykimi dhe a është larguar ai ndonjëherë nga Roma. Megjithatë, në fund (me siguri rreth viteve 64) ka qenë i vrarë në afërsi të Romës.
Ndikimi i madh i Pjetrit për zhvillimin e Krishterimit bazohet në tri gjëra: l) suksesi i madh i tij si misionar, 2) shkrimet e tij që paraqesin pjesën thelbësore të Dhjatës së re, 3) roli i tij në përpunimin e Teologjisë krishtere.
Prej 27 librave të Dhjatës së Re së paku 14 konsiderohen se janë të shkruar nga Pjetri. Edhe pse disa gjurmues bashkëkohorë mendojnë se katër apo pesë prej tyre janë të shkruar nga autorë të tjerë, është e qartë se Pjetri është autori më i rëndësishem ndër autorët e Dhjatës së Re.

Ndikimi i tij në Teologjinë krishtere është aq i madh sa që nuk mund të matet. Idetë e tij i paraqesin këto vijime: Jezui nuk është vetëm profet në formë të njeriut, por me të vërtetë ka prejardhje hyjnore. Krishti vdiq për shkak të mëkateve tona, të cilat mund të jenë të falura falë vuajtjeve dhe mundimeve të tij. Njeriu nuk është në gjendje të arrijë shpëtimin kur mundohet t'i respektojë urdhërat e Biblës, por vetëm kur e pranon Krishtin dhe e kundërta, nëse e pranon Krishtin, mëkatet do të jenë të falura. Pjetrit i takon mësimi për fajin e paralindjes (shih: Legata deri te Romakët 5:12-19).

Duke marrë parasysh se vetëm nënshtrimi ndaj ligjit nuk mund të sjellë shpëtim, Pjetri predikonte se të kryqëzuarit e rinj krishterë nuk duhet t'i respektojnë rregullat hebreje për ushqim e as dispozitat e judikaturës së Mojsiut, madje edhe syneti është i tepërt. Disa udhëheqës të vjetër krishterë shprehën vendosmërinë e tyre në mospajtim me të për këtë çështje, dhe po qe se mendimet e tyre nuk do të kishin mund të kapërcehen, është shumë e dyshimtë se a do të përhapej Krishterimi aq shpejtë nepër tërë Perandorinë Romake.

Pjetri mbeti i pamartuar dhe sipas të gjitha gjasave asnjëherë nuk ka pasur marrëdhënie seksuale me gra, edhe pse kjo vështirë mund të argumentohet. Mendimet e tij për jetën seksuale dhe për gratë, të gjendura në Letrën e shenjtë, më vonë shkaktojnë ndikim të kufizuar. Mendimi i tij më i njohur në këtë temë (I Korintjanet 7:8-9) thotë: "Ndërkaq të pamartuarve dhe vejushave u them: është mirë, nëse mbeten si unë. Por nëse nuk munden të përmbahen, le të martohen, më mirë është të martohen se sa të digjen".

Pos kësaj, Pjetri ka pasur fjalime të rrepta për vendin e gruas: “Gruaja le të mësohet në heshtje dhe me nënshtrim të plotë. Ngase së pari është krijuar Adami, e pastaj Eva.” (J Timotej 2:11-13). Mendime të tilla, ndoshta edhe në forma më te forta, janë të paraqitura në J.Korintjanët 11:7-9. Nuk ka dyshim se në këto pasuse Pjetri shpreh ide, të pranuara nga bashkëkohanikët e tij; është karakteristike, se megjithatë, Krishti nuk ka dhënë kësi deklarime. Më shumë se kushdo tjeter, Pjetri është faktor për shndërrimin e Krishterimit prej një sekte hebreje në religjion ndërkombëtar. Mendimet kryesore të tij për prejardhjen hyjnore të Krishtit dhe për faljen e mëkateve nëpërmjet fesë, mbeten baza të krishterimit në shekujt e ardhshëm. Të gjithë teologët e mëvonshëm krishterë, mes të cilëve edhe Augusti, Toma Akuini, Luteri dhe Kelvini kanë qenë nën ndikimin e madh të parimeve të Pjetrit. Në të vërtetë, ndikimi i ideve të tij është aq i fortë sa që disa gjurmues thonë se Pjetri, e jo Krishti duhet të konsiderohet si themelues i religjionit të krishterë. Ky mendim është tepër ekstrem. Megjithatë, edhe pse ndikimi i Pjetrit nuk është i njëjtë me atë të Jezuit, ndikimi i tij është shumë më i madh se çdo ndikim tjetër i çfarëdo mendimtari tjetër të krishter.

[Seminarist]

Ujvesa, cili eshte quajtur ne Bibel pervec Krishtit, Bir i Vetemlindur i Atit?

I Vetemlindur percakton natyren e njejte qe ka Biri me Atin, pra qe jane Perendi qe te dy, ndersa bij Perendie ka kuptimin e te qenit bir me ane te hirit, adoptimit dhe tregon llojin e marredhenies qe ka Zoti karshi njeriut si krijese.
Ne Islam kjo marredhenie eshte e tipit, Zoteruesi kundrejt skllavit; nder hebrejte dhe te krishteret Zoti paraqitet si At karshi njerezve qe jane bijte e Tij.

[marcus1]

Ujvesa, shkrimi yt, ose më mirë shkrim që ti ke gjetur diku dhe e ke bërë copy&paste është një pallavër me të cilën mund të gënjehen vetëm ata që nuk ja kanë idenë besimit të krishter, pra muslimanëve. Ishte e mbushur me gënjershtra dhe pasaktësira kaq të hapura, saqë më bën çudi si ai tipi thoshte se e ka studiuar biblën për vite. As nuk ja ka haberin fare biblës.

[javan]

....
30. Pas vitit 325 A.D. mësimet e Palit korrën fitore mbi ato të Jezusit me kthimin e mbretit Konstantin. Kjo fitore nuk u arrit me urdhër të perendisë por ishte përmes injorancës dhe dobësisë së besimit të njerëzve në mësimet e Jezu Krishtit. Pasuesit e Palit morën rrugë që ishte polotësisht kundër Ligjit të Perëndisë. Sot të krishterët përcjellin mësimet e Palit dhe JO TË JEZUSIT. Dhe e quajnë veten TË KRISHTERË ?! A nuk është hipokrizi ?!

uvejsa, mendoj se nje sere pikash ne postimin tend mes papajtueshmerise se fese qe predikoi Pali, dhe te mesimeve te Jesus te dokumentuara nga Barnaba (nje bashkekohor) qendrojne.

Por, Kostandini dhe nena e tij permenden si te derguar (profete) ne Rum. Per Kostandinin eshte dokumentuar gjeresisht ne forum te kete qene Dardan dhe te fliste latinisht e greqisht me aksent.

Deshiroj te bej nje paranteze ketu me te dhena nga kurani te cilat na na japin nje pamje interesante te fakteve.

Fq. 464 (shpjegim- ""Rum" quhej nje kabile/fis sipas emrit te nje stergjyshi te saj, e mendohet se ai ishte Rum-i-Isakut- i-Abrahamit (Rrum bin Isak, bin Ibrahim) perndryshe vella binjak me Jacob nga i cili rrjedhin tere pejgamberet beni izraelite. Rumet quhen edhe beni "Esfer", i takonin fese greke (!!) qe atehere adhuronin yjet, deri nja 300 e sa vjet pas ardhjes se Isait (Jesus), kur i pari prej Rumeve , Kostandini dhe nena e tij Kerjeme Hejlanie (Helena- shenim i javan) pranojne fene e krishterimit... "
(Versioni shqip i Kuranit, libri i kuq, botim i Prishtines 1987.)

Ajo qe une dua te shtoj eshte se ky vella binjak i Jacob nga i cili rrjedhin "Rumet" quhej Esau. Ngjashmeria me Isai/Jesus eshte tejesisht e madhe. Po ashtu nuk duhet te harrojme se jo Jacob-i, por Esau si biri i madh i pari i lindur qe do te duhej trashegonte Isakun. Por kjo nuk ndodh per arsye banale (?!). Deshiroj te shtoj po ashtu qe Esau njihej edhe si Edom ose "i Kuq". Orgjina e ketij epiteti nuk dihet, por disa mendojne se populli i tij jetonte ne toka ku kishte dhe/gure te kuq (cfare koincidence!!).

Mashtrues i vellait dhe babait te tij qe ishte Jakob-i dhe nena e tij Rebeka!

Shekuj me vone, dy "Rume" (Kostandini & e ema) kerkojne kryqin dhe trupin e nje Isai tjeter, Jesu Krishtit.

Pyetja ime eshte: ne se Kostandini eshte i derguar edhe ai dhe i derguar nga ata merita e te cileve u njihet (Er-Rrum) domethene qe nuk kane denigruar mesimet e Zotit, si shpjegohet fakti qe Kostandini perkrah mesimet e Palit dhe jo ato te Jesus? Kjo eshte nje pikepyetje shume e forte per validitetin e pikave te ngritura ne shkrimin tend.

Pergjigja do jete nje nga te treja:

1.Kostandinin nuk ka mbeshtetur Palin, duke ditur si profet qe ishte se Pali binte ne kundershtim me Jesus.
2.Kostandini ka qene profet i rreme, pasi ka mbeshtet nje profet te rreme- Palin
3.Pali nuk ka qene profet i rreme por pasues i mesimeve te Jesus.

PS. C'do te thote Esfer?

[uvejsa]

Seminarist, gabim e ke, sepse ne Islam nuk eshte ai qe ke permendur relacioni i Zotit me krijesen e Tij.
Zoti ne Islam eshte shume afer nesh: “Ne jemi me afer se damari (qe rrah) i qafes se tij.” (Kaf:16) Dhe Meshira e Tij ndaj nesh eshte varesihte nga sjellja jone me krijesat e Tij:

Allahu i Lartesuar thote: "e nese nuk merrni masa, nuk ua vini veshin dhe i falni, ta dini se edhe Allahu eshte Mekatfales, Meshirues" (Et-Tegabun: 14) Dhe thote:

"E le t'ua falin (gabimin) dhe mos t'ua zene per te madhe. A nuk deshironi qe Allahu t'u fale juv,e Allahu fale dhe meshiron shume." (En-Nur: 22)

Por dallimi mes muslimaneve dhe te krishtereve ne kete ceshtje eshte te koncepti i Lartesise dhe Persosshmerise se Zotit. Si p.sh.


1.A pushon- A çlodhet Zoti?

Sipas Bibles, Zoti tregohet qe mbas krijimit te qiellit dhe tokes u ul dhe pushoi, ku thote: "… sepse ne gjashte dite Zoti beri qiellin dhe token, dhe diten e shtate pushoi dhe u clodh". (Exodi 31:17) "sepse ne gjashte dite Zoti krijoi qiejt dhe token, detin dhe gjithçka qe eshte ne to, dhe diten e shtune ai pushoi” (Exodi 20:11) "Nderkaq diten e shtate Perendia mbaroi vepren qe kishte kryer dhe diten e shtate u çlodh nga gjithe vepra qe kishte kryer". (Zanafilla 2:2)

Kete veti te Zotit Kur’ani e hedh poshte duke e argumentuar, ku thote: "Ne krijuam qiejt e token dhe gjithçka ka ndermjet tyre brenda gjashte ditesh dhe Ne nuk ndiem lodhje". (Kaf 38)

2. A harron Zoti?

Bibla thote: “Deri kur do te me harrosh, o Zot?” (Psalmi 13:1) “Pse do te na harroje per jete…”. (Vajtimet 5:20)

Kur’ani thote: “Zoti im nuk gabon e as nuk harron". (Ta Ha 52)

3. Fuqia e Zotit?
Në Bibel thuhet se Jakobi luftoi me Zotin: "Emri yt nuk do te jete me Jakob, por Israel, sepse ti ke luftuar bashke me Perendine dhe me njerezit, dhe ke fituar". (Zanafilla 32:28)

Kur’ani thote: “Ata nuk madheruan All-llahun me madherine e Tij te vertete, qe meriton, All-llahu eshte i fuqishem, ngadhenjyes”. (El-Haxh 74)



4. A flen Zoti?

Bibla thote: “Zgjohu! Pse fle, o Zot?” (Psalmi 44:23) “Pastaj Zoti u zgjua si nga gjumi, ashtu si nje trim që bertet nen ndikimin e veres”. (Psalmi 78:65) “Zgjohu dhe çohu, per te me siguruar drejtesi dhe per të mbrojtur çeshtjen time, o Perendi dhe Zoti im”. (Psalmi 35:23)

Kur’ani thote: “Allahu eshte nje, nuk ka Zot tjeter pervec Atij…Ate nuk e kap kotja as gjumi”. (Bekare 255)

5. Zoti nuk degjon?!!

Bibla thote: “Deri kur, o Zot, do te bertas dhe ti nuk do te me degjosh?” (Habakuku 1:2)

Kur’ani thote: “Vertet, Zoti im degjon dhe i pergjigjet lutjes”. (Ibrahim 39) etj.etj. (ka shuem piak te kunderta ne kete ceshtje)

Pra ju e paraqisni Zotin me cilesi njerezore, e qe i bie te mos e meritoi emrin qe ka ZOT, kurse ne e zhveshim Ate nga cdo perngjasim me krijesat e Tij, ngase Ai eshte Krijuesi, i Persosuri, i Gjithedituri dhe ne kemi mangesi te shumta qe t’a krahasojme veten me Te.

[javan]

Cfare kerkon pergjigje eshte fakti qe eshte zhdukur me kujdes. A ishte Kostandini "rum" nga babai, nga nena, apo nga te dy?

Kjo do te sqaroje lidhjen e Romes me fete "abrahimike" dhe origjinen e vertete te besimit- cili popull u udhezua i pari.