OPINION
Përse opozita e Ramës ka sajuar këtë gjendje, që po habit faktorin ndërkombëtar?
25-12-2009 /
Nga Kostaq Xoxa
Në të vërtetë këtë gjendje nuk e ka sendërtuar opozita, por një individ i vetëm, që është imponuar në krye të opozitës. Ne, në titullin, iu përshtatëm vetëm një konvencioni, sipas të cilit kemi një opozitë dhe një kryetar të saj. Që kemi një opozitë, kjo është e natyrshme, pra, e padyshimtë. Por a kemi një kryetar të saj? Kjo u vu në dyshim qysh në përfundim të zgjedhjeve të 28 qershorit, kur rezultatet e këtyre zgjedhjeve u pranuan edhe nga fituesit, edhe nga humbësit. Kontestuesi qé një. Dhe i vetëm.
Iu desh t’i ballafaqohej egërsisht jo vetëm PD-së, që doli fituese. Iu desh të harbonte edhe jesmenët e tij më fanatikë që të përdornin fyerejet më të shfrenuara kundër së majtës LSI, e cila akuzën më të lëhtë e pati për tradhti ndaj së majtës, ndërsa zhargonin më vulgar jeniçerët e E.R.-s e vollën me fjalë që nuk i përmban fjalori. Si gjithmonë, në propagabndën më të zvetënuar të trashëguar nga diktatura enveriste, në këtë rast kryetari i çmandatuar përdori të anasjellën e së vërtetës: Ishte PS-ja e Edvinit që e kishte tradhtuar LSI-në e Ilir Metës!; këtij, efektivisht, ia kishte zhvatur votat në atë mënyrë çakllabane dhe aq të dhunshme, sa do ta nxirrte vetëm me tri mandate të shpallura, po të mos i dilte zot fitores së kandidatit të katërt, Dritani Prifti. Syçelësia e tij nuk e la që të ftohej hallva. Dhe, në vetë të parë, para komisionit vendor të Fierit, kërkoi të drejtën e tij të zbardhjes së vjedhjes së votave në emër të tij nga PS-ja, gjë të cilën e jetësoi duke i nxjerrë blof të ndërsyerit e Gramoz Ruçit dhe bashkiakët e Ramës, që po bënin kërdinë me lugën e madhe në brez dhe me ulërima antidemokratike si të ndërliqur, në sheshin e selisë së zgjedhjeve.
I vjedhuri energjik, nuk u ankua kundër PD-së, por kundër PS-së. Rishikimi i dha të drejtë dhe ai doli fitues si deputet. KQZ-ja e mandatoi në bazë të së drejtës së verifikuar në bazë, në KZAZ.
Kjo është demokracia. Ky është episodi emblematik se cila nga forcat politike e kishte babëzinë e madhe për të zhvatur votat e tjetërkujt.
Sa për partitë-thërrime, të Gjinushit, të Milos e të të pavotuarit Ngjela, ato nuk ngrinin peshë fare dhe nuk impresionuan asnjërën nga forcat e mëdha politike. Aq është e vërtetë, sa dy të parët fillimisht mbetën qejfmbetur kundër PS-së shpërfillëse, jo kundër PD-së që dihej se s’kishte punë me ta!
Edhe tani, që e dinë mirë se ishte PS-ja e personalizuesit Rama që s’ua vari, ata të tre, bashkë me megafonin e prishur Ngjela, - që kërkon të bëhet protagonist i paqenë, - që të treve nuk u mbetet, pra, vetëm se të bëjnë zhurmuesin e të zvarriturve, si e vetmja alternative që u ka mbetur, në mirazhet se mos bëhet deti kos, edhe për ata, - vocërrakët!
Nga çka thamë, i munduri numri një që nuk mund të gëlltiste dot humbjen zgjedhore të 28 qershorit 2009, ishte kryetari i PS-së, E. Rama i cili, bashkë më këtë ngjarje të hareshme për popullin, do të duhej t’i linte shëndenë edhe kryetarllëkut të PS-së, nëse do të respektohej neni 28 i statusit të saj.
Për bela të tij, Edvinit i dolën kundër edhe një mori personash me investim të ndjeshëm qysh në fillimet e veprimtarisë së PS-së, kur Edvini vetë nuk ishte as anëtar i thjeshtë i kësaj partie! Këta u keqtrajtuan nga megalomani i cili, që në fushatën zgjedhore nuk pranoi aleanca. Ishte ai vetë që e kishte personalizuar këtë fushatë, që proklamoi se fitoren e kishte të siguruar duke qenë „edhe i vtëm trim në luftë“, madjé sa nuk e ndjeu të nevojshme që të shpallte as programin e partisë, që të dinin votuesit se përse do të duhej të votonin për të.
Por nuk janë vetëm gafat që u përmendën, të cilat e lanë në opozitë PS-në e shpërdoruar nga kryetari i saj jo vetëm mendjemadh, por edhe me vegime shajnie, nga halucinacionet që i kishte trashëgim nga mituria e një karakteri të mbrapshtë e të padurueshëm. PS-në në opozitë e sanksionuan edhe monitoruesit e OSBE/ODIHR-it, si edhe personalitetet e shquara të Europës së Bashkuar dhe të SHBA-ve.
Duke iu afruar përgjigjes që kërkohet nga titulli i këtij shkrimi, mund të thuhet se Edvin Rama, me gjendjen kaotike që ka shkaktuar me bojkotimin e parlamentit dhe me këmbënguljen që të rihapen kutitë e votimit, kur ai proces, në respektim të procedurave ligjore, është i përfunduar tanimë, e ndjen veten përherë e më të vetmuar.
Veçse nuk do ta thoshim krejtësisht të vërtetën, pa përmendur edhe një fakt të dhimbshëm: E. Rama ka mbështetjen e një aradhe të vogël, një kontingjenti mëkatar enveristësh, që i ka shpëtuar ndëshkimit të parevokueshëm për marrjen nëpër këmbë të të drejtave fillestare njerëzore, në kohën e diktaturës. Kur ai dhe lakenjtë e tij flasin për popullin opozitar, nuk e kanë vath në vesh se cilët janë ata që e përkrahin me përkushtim këtë njeri me vese, që mendon vetëm për një oligarki të implikuarish në krime, të cilët planifikojnë zgjatjen e ymrit politik të këtij personi hipokrit që vetëquhet apolitik!
Si për ta bërë edhe më tepër nevrastenik, na përpilohen edhe sondazhe ndërkombëtare në të cilat duket zhgënjimi i popullit që mendon për viza, për aderim në BE, pasqyruar në të dhënat konkrete të anketimit: PD-ja kapërcen 50 %-in, LSI-ja arrin 16 %, ndërsa PS-ja është katandisur në 28 %! Duket se kandilit të flakëzës ambicioze të E.R.-s, po i mbaron vaji , sipas atij përkufizimi të një sentence të mënçur latine, se shpresa është e fundit që vdes. Njëri ndër kontestuesit e këtyre marrëzive, në emër të Lëvizjes së Mendimit Ndryshe, është shprehur se po presin edhe këto ditë të dhjetorit, që të hyjnë në janar në parlament. Ka ardhur koha që E. Rama na ka humbur edhe forcën që t’i përjashtojë nga partia! Do të ishte vetëgoditja e tij përfundimtare!
Do të kuptohet fare qartësisht, në rrjedhë të ngjarjeve të reja, se kjo „dele e zezë“ (opozita) që mbetet, për interesa vetjake të Edvinit, si „i vetmi soj“ opozitar në BE, në të vërtetë nuk është opozitë shqiptare e perspektivave të reja, por një sajesë e një individi i cili, i mbështetur në fragmentet më antidemokratike rreth tij, ka krijuar këtë gjendje anormale, që bie ndesh me interesat e shqiptarëve. Sepse, për këto interesa të njëmendta, Edvini as që do t’ia dijë fare, duke pasur në instinktet e tij të përdhosura, atë që ka thënë një politikan francez, në kulmin e egoizmit të tij: „Après moi, le déluge“.
Veçse, për fatin e tij ashtu siç e meriton dhe për fatin e mirë të popullit tonë të shumëvuajtur nga diktatura, ajo thënia nuk do të përkthehet „pas meje u bëftë kiameti“, por „pas meje populli do ta shijojë më shumë demokracinë përtëritëse“. Sigurisht që këtë nuk do ta thotë Rama, por koha, që nuk do të vonojë!
...
55
Krijoni Kontakt