Politika shqiptarise ne krize te thelle!!!

[juanito02]

Edhe Shqiperia ne krize te thelle politike eshte.
E gjithe kjo vjen ngaqe shqiptaret nuk kane shume kohe qe jane shkeputur nga gjendja natyrore primitive e cila nuk i le te shohin pertej saj.
Nuk i le te shohin qe liria njeriut fillon aty ku mbaron e tjetrit.
Hapsira jetike fillon aty ku mbaron e tjetrit
Primitivizmi nuk i lejon shqiptaret te njohin komunitetin dhe rregullat e bashkejeteses.
Primitivizmi nuk i lejon shqiptaret te shohin shtetin si kontrate me te zgjdhurit ne dobi te tyre
Primitivizmi nuk i lejon shqiptaret te zbatojne ligjin e ta shohin ate si beni si them une po mos beni si bej une.
Primitivizmi i ben shqiptaret te zgjedhin me te keqin nga udheheqesit duke i lene shesh pa fund diktatoreve dhe te paudheve.

Edhe kriza e thelle poltike ne Shqiperi aresyet me lart ka si shkaqe
Shteti shkeli rregullat e bashkejeteses politike te pozites dhe opzites -- dhe politika kaloi direkt ne krize

[Duaje Siveten]

Gazeta Metropol, 28/12/2009

Televizori është i imi, legeni është i tyre

VEPROR HASANI

Politika ka zbritur në rrafshin foshnjor, zëdhënëset si “çupat e mamasë”

Politika ka zbritur në rrafshin foshnjor. Më keq nuk ka si bëhet. Gjithçka të kujton sherrin e dy grave komshie, të cilat pas një zënke dalin te gardhi i oborrit të tyre dhe i thërrasin me zë të lartë njëra-tjetrës (që të dëgjojnë komshinjtë) gjithçka që dinë e nuk dinë. I kujtojnë njëra -tjetrës dashnorët që kanë pasur para martese dhe pas martese; si i kanë kapur dikur në flagrancë, dhe si e kishte marrë vesh gjithë bota turpin e tyre. Njëra i kujton tjetrës se si ishte shitur te komshiu për 5 lekë, e tjetra i sjell ndërmend kur e kishin kapur në flagrancë me kasapin e mishit. Pas kësaj hyjnë brenda të kënaqura që i kanë thënë të gjitha. Befas kujtohen se u ka mbetur edhe diçka pa thënë. Përsëri i sheh te gardhi i oborrit. E para i thotë: “Ti je turp i lagjes, askush nuk vjen te ti, se ti nuk di të lash as sytë, ke një muaj pa fshirë oborrin”. E dyta i përgjigjet: “Është oborri tënd ai që kundërmon tërë qytetin”. Dhe pas kësaj hyjnë përsëri brenda, të kënaqura që i kanë thënë të gjitha. Por përsëri paska mbetur diçka pa thënë. Duket sikur janë penduar. E para i kujton ditët e mira që kanë kaluar dikur, kur kanë shkëmbyer me njëra-tjetrën farë kosi. “Por t’i nuk di ta mbash shoqërinë”, i thotë ajo. Tjetra nuk vonon t’i përgjigjet me të njëjtën gjuhë. “Edhe unë nuk tregova atëherë kur të kapën “me presh në dorë”, por di ti të vlerësosh se çfarë është e mirë dhe çfarë është e keqe. Ja kjo je ti”! Gratë hyjnë përsëri brenda, ndihen të kënaqura, duke menduar se i kanë thënë të gjitha… Në darkë i zë një gjumë i ëmbël. E para mendon: “Kushedi sa të kënaqur kanë mbetur komshinjtë (në rastin tonë shqiptarët), ja përplasa në fytyrë të gjitha. Me siguri që komshinjtë tani po thonë: “Është e zonja ajo”. Pastaj ëndërron sikur të nesërmen komshinjtë do t’i dalin përpara e do ta përqafojnë, e do ta puthin, e do ta urojnë, e do ta çmojnë, e do ta… “Të lumtë, do t’i thonë, ishe vërtet trime”. Edhe gruaja tjetër fle me ëndrra të mrekullueshme: “Sa bukur iu përgjigje. Vërtet ajo di të shajë, por unë kam elegancë në fjalën time. Të gjithë do të thonë për mua: “Fitimtare ish ajo, d.m.th, unë”. Nuk qenka dhe aq keq të zihesh. Sherri të jep mundësi të shprehesh të tregosh mençurinë…

Pastaj të dy gratë nisin e mendojnë se çfarë do të thonë të nesërmen që vjen. Ngrihen nga gjumi dhe shkruajnë fjalime. Herë i prishin dhe herë i grisin, por më në fund binden se e kanë shkruar kryeveprën e tyre. “Ah, kjo po, kjo që kam shkruar është kryevepër. Do t’i them vajzës që t’ia thotë të gjitha, sepse ajo ka punuar dikur si aktore”. Si gruaja e parë dhe e dyta thërrasin vajzat e tyre që tashmë kanë filluar t’i quajnë “zëdhënëse”. E para jep porositë: “Duhet të jesh energjike, e prerë, e sigurt, e vendosur, pa asnjë dileme. Të njëjtën gjë bën edhe gruaja e dytë: “Duhet të vësh në përdorim mimikën, herë të jesh ironike dhe herë sarkastike, herë shpërfillëse dhe herë shakaxheshë. Duhet të kënaqen komshinjtë tanë. Pasi kanë marrë porositë njëra prej vajzave thotë: “Ua mami po ti je gjeniale, unë nuk të kam ditur kurrë kaq të zgjuar, t’i qenke shumë e mençur”. “Kështu ka qenë mami, kështu, por më vonë do ta kuptosh kush është mami tënd, nuk e ke njohur akoma ma-në tënde ti.

Dhe loja vazhdon. Gratë sulmojnë njëra-tjetrën. Natën shohin ëndrra lumturie dhe mendojnë se sa të lumtur ndihen komshinjtë. Në të vërtetë më të tmerruar se kush tjetër ndihen komshinjtë. “Plasëm, dhe nuk po pëlcasim dot”, thonë ata. “Si nuk na lanë të qetë një ditë xhanëm. Nuk dimë çfarë të bëjmë, na duhet neve të ikim nga qyteti, apo të largohen ato të dyja nga lagjja. Tmerri nuk përfundon këtu. Vajzat e mamasë (zëdhënëset) kanë nisur të pushtojnë ekranet. Një djali i ri i sapo çmendur kujton se njëra prej vajzave që del në televizor është motra e tij: Ja shikojeni, thotë ai, a nuk më ngjan mua?! Ajo është njëlloj si unë”. (Lum ai që është i çmendur!), sepse të tjerët nuk ndihen kështu. Sapo zbardh mëngjesi, dikush shkon të ndezë televizorin, por befas dëgjon zërin e çupës së mamasë (zëdhënësen): “Ta dijë mirë komshija që ne nuk do të tërhiqemi pa bindur komshinjtë tanë që faji është i komshies përballë.

“Çupat e mamasë” nuk kanë as din as iman, as duan t’ia dinë për të tjerët, kujtojnë se në këtë botë janë vetëm ato të dyja. Komshiu që ndezi televizorin, nxiton ta mbyllë atë, sepse nuk e dëgjon dot. Por si ai janë shumë: Dikujt, sapo i ka ardhur e bija nga emigracioni dhe kërkon të çmallet me të se ka vite pa e parë, por… nuk të lenë “çupat e mamasë”. Tjetri ka babanë e tij duke vdekur, por… ligjërojnë “çupat e mamasë”. Një tjetër sapo është diplomuar dhe dëshiron të festojë, por… ku të lenë “çupat e mamasë”. Njëri prej komshinjve, i lodhur deri në mos përmbajtje, tha: “Desha të pështyja mbi televizor, por më erdhi keq, sepse televizori është i imi, ndërsa ato le të vazhdojnë t’i bien legenit, legeni është i tyre…