Rudyard Kipling

[Syku]

“Nese”

Nese mund ta ruash durimin, nderkohe qe te gjithe rreth teje
po e humbin dhe ty ta shkarkojne fajin,
nese ti mund te besosh ne vetvete, kur te gjithe dyshojne ne ty
e te jesh zemermire kundrejt atyre qe dyshojne,
nese ti mund te presesh, pa u lodhur se prituri
e te qendrosh drejt, nese pallavra te rrethojne,
e te mos urresh, nese te urrejne
e pamvaresisht nga keto, t’mos shfaqesh teper i mire, as te flasesh urtira;
nese ti mund te enderrosh e te mos u jepesh endrrave,
nese ti mund te mendosh pa u humbur ne mendime,
nese mund te perballosh Triumfin e Katastrofen
e t’i trajtosh njesoj keta dy genjeshtare,
nese mund te degjosh te verteten qe ke thene
e trasformuar nga te keqinjte, per t’u ngrehur kurthe te padjallzuareve
e te shohesh te copetuar idealet, te cileve u dedikove jeten
e te rezistosh e te rindertosh me dije pjekurie,
nese mund te besh nje tufe me te gjitha arritjet e tua
e ti luash ne nje hedhje tek-a-çift
e te humbesh e te rinisesh nga e para
e kurre t’mos thuash nje fjale nga ato qe ke menduar;
nese mund te urdherosh zemren, nervat, muskujt,
te rezistojne edhe atehere kur jane te rraskapitur
e keshtu te vazhdosh, derisa te mos mbese tjeter ne ty,
perveç vullnetit qe u thote atyre: “Rezistoni!”,
nese mund te rritesh ne pushtet e te mbahesh i paster
o te avitesh te medhenjte, pa perçmuar te pervuajturit,
nese as miq, as armiq, s’mund te t’plagosin,
nese i qas te gjithe, por askend me teprì,
nese mund ta mbushesh te pameshirshmin minute,
me gjashtedhjete sekonda prej veprave te kryera,
atehere; e jotja eshte bota dhe gjithçka qe eshte ne te
dhe ajo qe vlen mbi te gjitha, ti je bere burre, biri im.

[Syku]

Nje perkthim timin te poemes "If"!

“Nese” (Rudyard Kipling)

Nese mund ta ruash durimin, nderkohe qe te gjithe rreth teje
po e humbin dhe ty ta shkarkojne fajin,
nese ti mund te besosh ne vetvete, kur te gjithe dyshojne ne ty
e te jesh zemermire kundrejt atyre qe dyshojne,
nese ti mund te presesh, pa u lodhur se prituri
e te qendrosh drejt, nese mashtrues te rrethojne,
e te mos urresh, nese te urrejne
e pamvaresisht nga keto, t’mos shfaqesh teper i mire, as te flasesh urtira;
nese ti mund te enderrosh e te mos u jepesh endrrave,
nese ti mund te mendosh pa u humbur ne mendime,
nese mund te perballosh Triumfin e Katastrofen
e t’i trajtosh njesoj keta dy genjeshtare,
nese mund te degjosh te verteten qe ke thene
e trasformuar nga te keqinjte, per t’u ngrehur kurthe te padjallzuareve
e te shohesh te copetuar idealet, te cileve u dedikove jeten
e te rezistosh e te rindertosh me dije pjekurie,
nese mund te besh nje tufe me te gjitha arritjet e tua
e ti luash ne nje hedhje tek-a-çift
e te humbesh e te rinisesh nga e para
e kurre t’mos thuash nje fjale nga ato qe ke menduar;
nese mund te urdherosh zemren, nervat, muskujt,
te rezistojne edhe atehere kur jane te rraskapitur
e keshtu te vazhdosh, derisa te mos mbese tjeter ne ty,
perveç vullnetit qe u thote atyre: “Rezistoni!”,
nese mund te rritesh ne pushtet e te mbahesh i paster
o te avitesh te medhenjte, pa perçmuar te pervuajturit,
nese as miq, as armiq, s’mund te t’plagosin,
nese i qas te gjithe, por askend me teprì,
nese mund ta mbushesh te pameshirshmin minute,
me gjashtedhjete sekonda prej veprave te kryera,
atehere; e jotja eshte bota dhe gjithçka qe eshte ne te
dhe ajo qe vlen mbi te gjitha, ti je bere burre, biri im.

[Mciri]

Do te ishte mire, kur behet nje perkthim, te vihet edhe emri i perkthyesit, edhe kur ai eshte fillestar. Do te isha kurioz te dija nese perkthyesi i ketij varianti i ka lexuar variantet e se njejtes poezi nga: Noli, Shvarc, Bobrati, etj. Ambicia eshte pozitive ne cdo fushe, vecse duhet bere kujdes, per te mos u matur me hijen e mengjesit.
Pershendetje.

“Nese”


Nese mund ta ruash durimin, nderkohe qe te gjithe rreth teje
po e humbin dhe ty ta shkarkojne fajin,
nese ti mund te besosh ne vetvete, kur te gjithe dyshojne ne ty
e te jesh zemermire kundrejt atyre qe dyshojne,
nese ti mund te presesh, pa u lodhur se prituri
e te qendrosh drejt, nese pallavra te rrethojne,
e te mos urresh, nese te urrejne
e pamvaresisht nga keto, t’mos shfaqesh teper i mire, as te flasesh urtira;
nese ti mund te enderrosh e te mos u jepesh endrrave,
nese ti mund te mendosh pa u humbur ne mendime,
nese mund te perballosh Triumfin e Katastrofen
e t’i trajtosh njesoj keta dy genjeshtare,
nese mund te degjosh te verteten qe ke thene
e trasformuar nga te keqinjte, per t’u ngrehur kurthe te padjallzuareve
e te shohesh te copetuar idealet, te cileve u dedikove jeten
e te rezistosh e te rindertosh me dije pjekurie,
nese mund te besh nje tufe me te gjitha arritjet e tua
e ti luash ne nje hedhje tek-a-çift
e te humbesh e te rinisesh nga e para
e kurre t’mos thuash nje fjale nga ato qe ke menduar;
nese mund te urdherosh zemren, nervat, muskujt,
te rezistojne edhe atehere kur jane te rraskapitur
e keshtu te vazhdosh, derisa te mos mbese tjeter ne ty,
perveç vullnetit qe u thote atyre: “Rezistoni!”,
nese mund te rritesh ne pushtet e te mbahesh i paster
o te avitesh te medhenjte, pa perçmuar te pervuajturit,
nese as miq, as armiq, s’mund te t’plagosin,
nese i qas te gjithe, por askend me teprì,
nese mund ta mbushesh te pameshirshmin minute,
me gjashtedhjete sekonda prej veprave te kryera,
atehere; e jotja eshte bota dhe gjithçka qe eshte ne te
dhe ajo qe vlen mbi te gjitha, ti je bere burre, biri im.

[pranvera bica]

Per sueda dhe 2043!



Ne mundsh!
Ne mundsh te ruash arsyen,
Kur bota humb fillin, e fajin ta hedh ty...
Dhe vetes t'i besosh,
Sa here te ty dyshojne
E s'te perfillin,por
Edhe dyshimet drejt t'i gjykosh;
Ne mundsh te rrish ne pritje,
Nga pritja pa u lodhur
E kur te urrejne ,urrejtje te mos ushqesh,
Madje,
Ndaj shpifjeve te rrish pa folur,me thjeshtesi
Me to pa rene ndesh...
Ne mundsh te mendosh,
Por jo deri ne shkaterrim,
Te enderrosh,por jo si rob enderrimesh...
Ne i detyrofsh dot muskul e nerv
Dhe puls e zemer te te sherbejne,
Edhe kur gjithcka duket e kote e te qendrosh,
Kur s'ka asgje vec vullnetit,
Qe vec nje fjale
'Qendro!" gjithnje te thote,
Nese armiku ose miku
S'te bejne dot te vuash
Dhe gjithcka e cmon per aq sa meriton;
Ne mundsh te mbushesh minutat aq te renda
Me vepra qe peshojne,
Dije dhe mos ki asnje dyshim
" E jotja" do te jete Bota,me c'ka brenda,
Dhe burre do te jesh
Biri im!...


Joseph Rudyard Kipling

[Askusho]

Përkthyer nga Fan S. Noli

NË MUNÇ

Në munç të mbash në kokë terezinë
Kur shokët çmendër dhe fajtor të nxijnë;
Në munç të kesh besim, kur të dyshon
Kushdo, dhe s'ka njeri që të beson;
Në munç të preç, dhe pritjen s'e kursen,
Në të gënjefshin, ti nuk i gënjen,
Në të urrefshin, ti s'i çan me brirë,
Dhe s'hiqesh as m'i mënçim as m'i mirë.

Në munç të çndërrosh e të mejtosh,
Dhe nga këto në mos u robërofsh;
Në munç të preç Triumfin dhe Hatanë,
Dhe t'i shkelmosh të dy si kallpazanë;
Në munç të mbahesh, kur një dreq ta dreth
Të drejtën dhe në lak syleshin heth,
Kur sheh kalan' e jetës të rëzuar
Dhe prap e ngre me veglën e çkallmuar;

Në munç të vësh m'i grumbull çdo thesar,
Edhe t'i loç të gjitha me një zar,
T'i humpç edhe të nisësh përsëri
Pa thën' asgjë për këtë batërdi;
Në munç të kesh një zemër, trup e kokë
Që të shërbejnë sa të bëhen trokë,
Dhe të vazhdosh i djegur shkrump në furrë,
Dhe të thërret vullneti: "Mbahu, or burrë!"

Në munç të zbreç në turm' e të mbash nderin,
Të hash me mbretin, të pish me neferin;
Në mos të ngaftë dot as mik as hasmë,
N'i daç të gjithë, po asnjë për dasmë;
Në munç për çdo minutë të përpjetë
Të rënç tamam sekunda gjashtëdhjetë;
Zaptove dhenë me çdo mall dhe hir,
Dhe ca më mirë, qënke trim, or bir!

[Askusho]

Përktheu: Vedat Kokona

NË MUNÇ

Në s'humbsh toruan kur të gjithë rreth teje
Humbur e kanë dhe thonë se ti ke faj;
Në paç besim tek vetja kur të tjerët s'kanë
Tek ty edhe dyshimn' ti ua fal;
Në pritsh edhe nga pritja të mos lodhesh;
Në të gënjefshin, ti mos i gënjesh;
Në të urrefshin, ti mos i urresh;
I urtë shumë, as shumë i mirë s'tregohesh;

Në ëndërrofsh, por zot s'ke ëndërrimin;
Mendove dhe mendimet s'i ke si qëllim;
Në e takofsh Triumfin dhe Rrënimin,
Të dy mashtruesve u jep të njëjtin çmim;
Duron kur e vërteta jote ndrydhet
Nga horrat edhe lak bëhet për teveqelë;
Në pafsh atë ç'ke stisur që të thyhet,
Prap të ndërtosh me veglat bërë fërtele;

Në bëfsh një pirg me çka ti ke fituar,
Dhe në rrezik t'i hedhësh çift a tek,
Dhe të humbaç dhe prap duke filluar
Gojën ta qepësh përpara kur s'ke shtek;
Zemrën ti gur n'e bëfsh dhe nervat hekur,
Të të shërbejn' dhe kur të thonë: Jo!
Dhe të qëndrosh asgjë kur s'të ka mbetur
Përveç vullnetit që të thot': "Qëndro!"

Në flaç me turmën dhe të ruash nderin,
Me mbret të rish, por cakun mos kalosh;
Kur as armiq as miq s'ta duan sherrin,
Të gjithë kur ti i do, por kurrë mos ta teprosh;
Në e mbushç minutën që nuk të fal kurrë
Me gjashtëdhjetë sekonda në vrapim;
I tokës zot je, çdo gjë atje është jotja,
Dhe sidomos Njeri do jesh, o biri im!

[Askusho]

Përkthyer nga Robert Shvarc

NË MUNDSH

Në s'humbsh toruan kur të gjithë rreth teje
Humbur e kanë dhe thonë se ti ke faj;
Në paç besim tek vetja kur të tjerët s'kanë
Tek ty edhe dyshimn' ti ua fal;
Në pritsh edhe nga pritja të mos lodhesh;
Në të gënjefshin, ti mos i gënjesh;
Në të urrefshin, ti mos i urresh;
I urtë shumë, as shumë i mirë s'tregohesh;

Në ëndërrofsh, por zot s'ke ëndërrimin;
Mendove dhe mendimet s'i ke si qëllim;
Në e takofsh Triumfin dhe Rrënimin,
Të dy mashtruesve u jep të njëjtin çmim;
Duron kur e vërteta jote ndrydhet
Nga horrat edhe lak bëhet për teveqelë;
Në pafsh atë ç'ke stisur që të thyhet,
Prap të ndërtosh me veglat bërë fërtele;

Në bëfsh një pirg me çka ti ke fituar,
Dhe në rrezik t'i hedhësh çift a tek,
Dhe të humbaç dhe prap duke filluar
Gojën ta qepësh përpara kur s'ke shtek;
Zemrën ti gur n'e bëfsh dhe nervat hekur,
Të të shërbejn' dhe kur të thonë: Jo!
Dhe të qëndrosh asgjë kur s'të ka mbetur
Përveç vullnetit që të thot': "Qëndro!"

Në flaç me turmën dhe të ruash nderin,
Me mbret të rish, por cakun mos kalosh;
Kur as armiq as miq s'ta duan sherrin,
Të gjithë kur ti i do, por kurrë mos ta teprosh;
Në e mbushç minutën që nuk të fal kurrë
Me gjashtëdhjetë sekonda në vrapim;
I tokës zot je, çdo gjë atje është jotja,
Dhe sidomos Njeri do jesh, o biri im!

[Askusho]

(1865- 1936)

Përktheu Qazim Shemaj

MARSHI I HELMIT NË TRU

Nuk sheh ku shkel, as pyet Roma,
Me thundra shkel e shtyp më shpesh
Stomakët, zemrat, kokat tona,
Se si rënkojmë nuk vë vesh.
Për të gjithçka: të shtypë e shkojë,
Po prapa saj nëpër kolona,
Ne komplotojmë ta rrëzojmë,
Me gjuhë mprehim shpatat tona.
Pak njerëz jemi ne, më pak
Të dashurojmë a të urrejmë,
Po veç na lini, jo aq larg,
Përmbys ne shtetin do ta kthejmë.
Ne jemi tenjë në rrënjë e kërcu,
Ne jemi mola brenda në dru,
Ne jemi gjemba në këmbë e në gju,
Ne jemi helmi në gjak e në tru.
Dhe minjtë kabllo duke brejtur,
Dhe vidrës etja nuk i shuhet,
Dhe molat duke grirë petka,
Secili bën atë ç’i duhet.
Kështu me ne njësoj po ngjet,
Të zënë jemi gjer në fyt,
Punojmë ne, punojmë fshehtë,
Po prisni ç’do t’ju shohin sytë.
Vërtet ne s’jemi aq të fortë,
Por popujt janë, e besojmë,
Do t’i mësojmë sot e mot,
Në luftë si t’ju shpartallojnë.
E prapë skllevër nga kjo luftë?
Po, kemi qenë skllevër-tallje,
Veç si të vdisni ju me turp,
Mbi varrin tuaj do hedhim valle.
Pak njerëz jemi ne, më pak
Të dashurojmë a të urrejmë,
Po veç na lini, jo aq larg,
Përmbys ne shtetin do ta kthejmë.
Ne jemi tenjë në rrënjë e kërcu,
Ne jemi mola brenda në dru,
Ne jemi gjemba në këmbë e në gju,
Ne jemi helmi në gjak e në tru.