Shërbimet Sekrete Serbe në Kosovë

[Kosovelli]

Duke filluar nga e kaluara deri më sot, shërbimet sekrete serbe, kanë pasë një qasje dhe veprimtari të veçantë në Kosovën. Mbajtja e kosoves nen thundren serbe per popullin e kosves kushtoi shum shtrejt , duke qenë gjitheher nje laborator i eksperimenteve të tmerrshme që përjetoi populli ynë.
Edhe pas luftës në Kosovë, shërbimi serb eshte ri instaluar pasi qe me humbjen e luftes në Kosovë,ju desht te organizoj disa vrasje të fshehta brenda shërbimit sekret serb,si dhe shum vrasje te personaliteteve te jetes politike ne serbi, konkretisht mbi ata qe dyshohet se jan te shitur, deshtuar, hargjuar etj.
Duke u bazuar ne te dhena shum te sakta, sherbimi sekret serb ne teritorin e kosoves ka te shtrire nje rrjet shum te fuqishem i cili vazhdimisht eshte duke punuar më të madhe edhe për zbehjen e imazhit të kosovarës para syve te ndërkombëtarëve, duke tentuar që gradualisht Kosova nga të qenurit viktimë ti merr tiparet e viktimizuesit, pasi qe keto shërbime në bashkëpunim me forcat e errëta që veprojnë në Kosovë, krijojnë një varg diverzionesh, vrasjesh, kindapimeve e të tjera të cilat e luhatin çështjen e sigurisë në Kosovë.
E tërë veprimtaria e sherbimeve serbe është e adresuar në drejtim të rivënies së Kosovës nën kontrollin serb. Për një gjë të tillë flet edhe mbajtja e zgjedhjeve të Serbisë në Kosovë.
Grupet ekstremiste serbe që jetojnë dhe veprojnë në Kosovë, shumica prej tyre janë të lidhur më shërbimin sekret të MUP-it serb prej të cilit edhe i marrin direktivat.
Serbët në Kosovë kanë të ndërtuar rrjete shum te sofistikuara radiolidhjeve dhe të përgjimit, permes disa postave lokale qe punojne ne kosove e qe kontrollohen nga serbet, pergjimi i tyre behet ne shifra caktuara p.sh:TMK, UÇK, AKSH, z.President , z.Kryetar, Gjeneral etj.
Shërbimet serbe ne territron e kosoves kanë organizuar një varg aktesh terroriste kundër civilëve, vendbanimeve e automjeteve të serbëve me qëllim që fajin t`ua hedhin shqiptarëve si ne rastin e Merdarit, kastriotit, Gorazhdecit,ne kuader te ketyre organizimeve paramilitarët serbë kanë bllokuar disa herë aksin rrugor Prishtinë-Gjilan, Gjilan-Ferizaj, Prishtine-Alban (sllatine), Gjilan-Presheve, Gjilan-Dardan-Bujanoc duke sulmuar herë pas here veturat e udhëheqësve shqiptarë dhe kalimtarëve të rastit që udhëtonin nëper keto pjese te kosovës.
Pastaj problemet në Mitrovicë, tashmë të njohura për të gjithë dhe një varg vrasjesh e problematikash të rënda që kanë ndodhur në Kosovë, e që nuk janë zbuluar ende. Autorësia e gjithë kësaj qëndron në faktin se prapa të gjitha këtyre akteve qëndrojnë forcat sekrete serbe dhe ato speciale, të cilat kanë kryer trajnime të posaçme për veprime të tilla.
Me perfundimin e luftes, Millosheviqi kishte urdhëruar të futen ilegalisht në Kosovë forca të zgjedhura të njësive ushtarake, të specializuara për veprime të veçanta, me qëllim që të shkaktojnë incidente në mes serbëve dhe shqiptarëve si dhe shqiptarëve dhe shqiptarëve. Po ashtu edhe pas renjes se, Millosheviqit dhe ardhjes ne pushtet i kriminelëve te tjere ne Kosovë ende veprojne keto grupe.
Orkestrimi i dhunës në Mitrovicë, që nga qershori i vitit 1999 si dhe ikja nga burgu i kriminelëve serbë, mosdënimi i kriminelëve serbë të luftës nga gjykatat nën mbikëqyrjen ndërkombëtare në Kosovë, të akuzuar për krime të shumëfishta kundër popullatës civile në Kosovë, janë plane të përgatitura nga forcat elite të policisë serbe. Po ashtu, këto forca janë të përfshira drejtpërsëdrejti në trazirat në Mitrovicën veriore por edhe të enklavave tjera, ku në sulme, shpërthime, vrasje etj., ka pasë të vdekur shqiptarë dhe serbë. Të gjitha këto veprime të organizimit sekret të policisë dhe KOS-it ushtarak serb bëhen për ta bojkotuar dhe amortizuar bashkësinë ndërkombëtare në ruajtjen e paqes dhe stabilitetit në Kosovë. Njëkohësisht këto shërbime kanë përgatitur strategjinë që serbët e Kosovës t’i paraqesin si viktima të pambrojtura të agresionit shqiptar.
Në disa fshatra Serbe pranë kufirit me Kosovën, jan ri vendosur disa qendër policore të cilat përdoren si baza për infiltrimin, dhe kontaktimin sa me te aferm me policine sekrejte serbe në Kosovë, të cilët të veshur me rroba civile,ne disa raste hyne në thellësi të Kosovës, kuptohet duke i koordinuar veprimet edhe me njerëzit e tyre brenda (serbë, romë, shqiptarë, etj). Këta gjithashtu jan edhe te pajisur me dokumente të falsifikuara udhëtimi, etj.
Shërbimet serbe të linjave sekrete deri para disa muajsh serbet e kosovës i mbanin me doza premtimesh se gjoja shum shpejt do te vjen deri te rikthimi i ushtrise serbe ne kosove.
Mirëpo, nga ndërkombëtarët është vërtetuar se një veprim i tillë është krejtësisht i panevojshëm. Sepse në Rezolutën 1244 të 10 qershorit të vitit 1999, nuk përdoren termi për rikthimin e ushtrisë.
Gjithashtu me largimin e forcave ruse nga kosova, agjenturat por sllave ruse kan filluar te bejne nje lufte shum te rrezikshme diplomatike ne favor te serbeve.Të gjitha këto agjentura serbo-ruse bëjnë pjesë në përbërjen e politikës diskriminuese dhe përpjekjet për kthimin e forcave serbe me çdo kusht në Kosovë, në saje të intrigave, komploteve, shantazheve e diskriminimeve tjera që i kanë bërë e po i bëjnë shërbimet sekrete të ushtrisë dhe policisë serbe, për të krijuar parakushte sa më të volitshme, për realizimin e objektivave të Serbisë në relacion me Kosovën.
Ekzistimi i grupeve paramilitare serbe që posedojnë paisje ushtarake, komunikimi, strategji dhe platformë pune në veriun e Mitrovicës, si dhe sulmet e njëpasnjëshme që i kanë bërë KFOR-it dhe policisë së UNMIK-ut e të SHPK-së, nuk janë asgjë tjetër veçse një privilegjim i ekstremizmit serb nga linjat e diplomacisë evropiane, përkrahësve të ndikimit të shtrirjes dhe zbatimit të politikës serbomadhe në Kosovë.
Grupet ekstremiste serbe me veprim në Kosovë vazhdimisht përdorur të gjitha llojet e materialit propagandistik për punë agjenturale, në lansime të ndryshme - në përsëritje të gënjeshtrave, në përdorim të internetit duke bërë faqe të veçanta kundër UÇK-së, TMK-së etj., nga njerëz autoritativ si Sava Janjiq, prijës i fesë ortodokse, i njohur për përcaktimet skajshmërisht antishqiptare. Këta i kanë përdorur të gjitha lidhjet logjistike me shërbimet sekrete nepermjet kishes.
Shërbimet e lartëpermendura serbe luftën e tyre të ftohtë janë duke e vazhduar në të gjitha fushat e jetës politike e shoqërore në Kosovë duke bërë përpjekje për të shkaktuar pasiguri në Kosovë, destabilizim të ekonomisë, krijim të pasigurisë, bllokim të institucioneve etj. Duke tentuar t’i paraqesin shqiptarët e Kosovës të pa aftë për të ndërtuar pushtet e shtet. Duke bërë përpjekje për ta paraqitur KFOR-in dhe UNMIK-un të paaftë për të vendosur rend e qetësi për qytetarët e Kosovës.

--------------------------------------------------------------------------------

[Kosovelli]

Agjensia Ushtarake e Serbise ka dijeni se çfar ndodh ne Kosove ne saj te agjentures qe ka shperndare ne pikat me kyçe te Kosoves. Kete e beri te ditur Momori Stanjovic Drejtor i kesaj Agjensie shkutrimisht AUS. Ne nje interviste dhene agjensise Serna, ai ka deklaruar se: Sherbimi ka arritur te siguroi prani ne operative ne vete kreun e levizjes operative dhe ne krye te organizatave terroriste te cilat veprojne atje dhe te cilet i kane deget e veta ne Luginen e Presheves.

[Kosovelli]

ARISTIDH KOLËN MUND TA KETË HELMUAR SHËRBIMI SEKRET SERBË

Por kur zilja e telefonit ra atë fillim tetori (të vitit 2000) dhe më thanë që Aristidhi kishte vdekur mu duk e pabesueshme, e padrejtë që një njeri i mirë, një shkencëtar iku nga kjo jetë në një mosh të re, në kulmin e karierës së tij shkencore. Prej nesh po ndahej një njeri që i kishte dhënë vlera jetës sonë kulturore dhe shkencore. Por kur e keqja vjen duhet ti hapim derën, nuk mund ta ndalojmë, por mundemi të mbajmë gjallë punën, kujtimin e mirë të njerëzve që e meritojnë. Ne nuk e pamë Aristidhin të moshuar, të lodhur nga punët shkencore, por pamë një Aristidh të fort që punonte për të vërtetuar të vërtetën. Atë të vërtetë që ai e donte dhe e vlersonte shumë.

Prof.Arben Llalla dhe Aristidh Kola - më 25 maj 2000 në një Spital të Athinës Vdekja e Aristidhit pati jehon në shtypin shqiptar ndërsa shtypi grek nuk i kushtoi asnjë rresht. Kjo jo për shkakun se ai pati një vdekje të palavdishme, por për faktin se ai ishte njeriu i shkencës që thoshte mendimin e tij duke u përplasur shpesh herë edhe me shkencëtarët, historianët grek për gabimet dhe shtrembërimet që këta të fundit i kanë bërë historisë së Greqisë dhe të shqiptarëve. Në shtypin shqiptar kam ndeshur disa shkrime që thonë se Aristidh Kolën e helmuan grekët. Këto teza i shkruajnë ata njerës që nuk kanë patur shoqëri në vitet e fundit të jetës së tij. I thonë ata njerës që duan të thonë diçka që nuk kanë njohje të thella për ngjarjet e kohëve të fundit të jetës së tij.

I thonë ata njerës që çirren për të treguar se janë edhe ata protagonistë kryesor të ngjarjeve të viteve të fundit të jetës së Aristidhit. Këta njerës që ngrenë këto teza nuk i pamë në varrimin e Aristidhit, nuk i pamë të vinin një lule në varrin e tij. Nuk i pamë në Simpoziumin që organizoi Lidhja e Arvanitasve të Greqisë në kujtim të Aristidhit, nuk i pamë në Simpoziumin që organizoi Ministria e Kulturës së Kosovës në shtator të 2004 për jetën kulturore, historike të arvanitasve dhe të Aristidh Kolës.

Unë nuk i mohoj takimet spotante që mundet të kenë patur këta njerës me Aristidhin, por kur ngrihet një tezë e tillë duhet të njohim rrjedhjen e ngjarjeve të fundit të jetës së Aristidhit. Por për mua këto janë vetëm akuza pa baza sepse unë nuk kam dëgjuar ende deri më sot nga familjarët, miqtë dhe bashkëpuntorë e tij një gjë të tillë. Akuzat se Aristidhin e kanë helmuar shërbimet sekrete greke kanë dëmtuar arvanitasit që janë antarë të Lidhjes së Arvanitasve të Greqisë. Njerzit që kanë ngritur këtë tezë me dashje apo pa dashje kanë dëmtuar psikologjinë e arvanitasve intelektualë që drejtojnë shoqatën e tyre.

Me ngritjen e kësaj teze bashkëpuntorët e Aristidhit janë trembur dhe janë indiferentë tani për zhvillimin e jetës kulturore në Lidhjen e Arvanitasve të Greqisë. Ata nuk janë më si dikur aktivë të zjarrtë për zhvillimin e kulturës, historisë dhe gjuhës së tyre. Ndoshta teza se Aristidh Kolën e kanë helmuar grekët mundet të jetë hedhur qëllimisht për të trembur vazhduesit arvanitas për të ndjekur rrugën e Aristidh Kolës. Por pse strukturat shtetërore greke duhet ta helmonin Aristidhin?! Pse mos të mendojmë se Aristidhin mundet ta kenë helmuar shërbimet sekrete serbe?! Dimë historikisht që grekët kanë helmuar e vrarë shumë intelektualë të ndritur të gjuhës dhe historisë shqipe. Nga disa intelektualë arvanitas kam dëgjuar që strukturat shtetërore greke vranë themeluesin e shoqatës "Lidhja e Arvanitasve të Greqisë", në vitin 1984 Jorgo Marugën. Unë nuk dua të besoj që edhe Aristidh Kolën e kanë vrarë grekët.

Nga librat dhe takimet me Aristidhin kam kuptuar se ai nuk i ndante grekët nga shqiptarët, ishte për teorinë që grekët dhe shqiptarët kanë shumë gjëra të përbashkëta në krahasim me popujt e tjerë të Ballkanit, pra grekët dhe shqiptarët janë vllezër. Aristidhi në librat e tij në përgjithësi shtron dhe e mbron këtë tezë. Grekët nuk kanë patur interes ta helmonin Aristidhin. Në vitin 1998-1999, kur pjesa më e madhe e grekëve mbronin serbët, Aristidhi me arvanitas të tjerë ngrinin zërin për të vërtetuar se grekët me shqiptarët janë shumë afër me njëri-tjetrin se me serbët. Kjo propagandë ishte në një farë mënyre edhe në interes të shtetit grek sepse vetë Greqia kishte firmosur borbadimet e NATO-s mbi Jugosllavinë.

Greqia në atë kohë lejoi që trupat ushtarake të NATO-s të kalonin përmes territorit të saj për të hyrë në Kosovë. Në qoftë se shërbimet shtetërore greke doni të eleminonin Aristidhin ata do ta kishin bërë me kohë që atëhere kur ai filloi të botonte librat e para mbi historinë e vërtetë të arvanitasve në vitet 1980. Do ta helmonin kur ai ishte në krye të Lidhjes së Arvanitasve të Greqisë dhe organizonte aktivitete kulturore më këngë dhe valle arvanitase në fshatrat e tyre. Libri i tij i fundit që mund të themi se provokon ndjenjat kombëtare greke është botuar në vitin 1996. Ndërsa libri i tij i parë që i kundërvihet hapur me akuza të rënda regjimit të serbëve të Millosheviçit është botuar në gusht të vitit 1995 me titull "Greqia në kurthin e serbëve të Millosheviçit".

Një vepër që i kushtohet vuajtjeve të shqiptarëve dhe propagandës mashtruese të regjimit serb. Në janar të vitit 1998 deri në fund të vitit 1999 ai boton i vetëm revistën tremujorëshe "ARVANON", në të cilën në faqet e saja botoheshim shkrime rreth ngjarjeve në Kosovë. Në këtë revistë Aristidhi shkruante për për vrasjet, për vajtimet e grave shqiptare në Kosovë që qanin burrat dhe të afërmit e tyre të vrarë nga serbët. Pra Aristidhi bënte një propagandë për tragjedinë e vërtetën që po ndodhte në Kosovë me popullin shqiptar i cili po shtypej me egërsi nga ushtria dhe policia serbe. Me hyrjen e trupave ushtarake të NATO-s në Kosovë kjo revistë nuk u botua më. Në periudhën 1998-1999 Aristidh Kola do të ishte një nga zërat e fortë dhe të pakët në emisionte televizive greke ku diskutohej rreth çështjes së Kosovës. Aristidh Kola pothuajse çdo mbrëmje do të ishte në ekranin e ndonjë kanali televiziv grek ku diskutohej për problemin e nxehtë të Kosovës.

Pra duke parë këto fakte historike të atyre viteve mund të mendojmë dhe të hedhim hipotezën se Aristidh Kolën ka mundësi ta kenë helmuar shërbimet sekrete të Serbisë. Aristidhi kishte qenë në Kosovë në vitet 1980 dhe kishte lidhur miqësi me shumë vëllezër shqiptar të atjeshëm. Ai kishte parë me sytë e tij realitetin e vërtetë të vuatjes që kalonin shqiptarë në Kosovë. Në fillim të viteve 1990 filloi të shkruante në shtypin grek për genocidin serb kundër popullsisë shqiptare. Kur ishte në pushtet Sllobodan Millosheviçi në Greqi dhe në veçanti në Athinë jetonin shumë serb që ishin të lidhur ngushtë me djalin e tij Marko Millosheviçin. Në fillim të vitit 1999 një deputete komuniste greke e quajtur Ana Kaneli e hodhi në gjyq Aristidh Kolën duke e akuzuar si agjend i CIA-s dhe i Shqipërisë. Partia që përfaqësonte deputetja në fjalë kishte lidhje të forta me partinë e Millosheviçit.

Ndoshta dora e gjatë serbe siç ka vrarë në vendet Europiane shumë intelektualë shqiptarë mbrojtës të çështjes shqiptare mundet ta ketë helmuar edhe Aristidh Kolën njeriun i cili në atë kohë të rrezikëshme pa ju dridhur qerpiku në mes të Athinës ngrinte zërin e protestës kundra dhunës dhe genocidit serb që ushtrohej mbi shqiptarët e Kosovës. Aristidh Kola u shua, kujtimi për të gjithmonë do të mbetet i gjallë në mesin tonë. Mungesën e mikut tim e ndjej ende edhe sot ashtu si atë ditë kur mësova lajmin e hidhur. Sepse për mua Aristidhi ishte mësuesi që më inkurajojë për tu marrë me studimet historike të shqiptarëve të Greqisë, Arvanitasve.

[Kosovelli]

VITI I - 30 KORRIK 1999

--------------------------------------------------------------------------------

Kthimi i Serbisë ende i mundshëm

Shkëputja ushtarake dhe administrative e Kosovës nga Beogradi u arrit në të njëjtën mënyrë sikur u arrit dikur edhe pushtimi i saj, e në të vetmen mënyrë si mund të arrihej: përdhunshëm. Fushata ajrore e Natos e ka formuar tashti mundësinë e parë reale të zbrapsjes së një procesi qindvjeçar, që zuri fill që me copëtimin e parë të tokave shqiptare më 1878. Mirëpo, kjo mundësi është ende pikërisht e tillë, pra mundësi, e as për së largëti ndonjë fakt i kryer. Shqiptarët nuk bën të kremtojnë ende. Regjimi i ri në Kosovë, ndonëse tejet premtues, nuk mjafton për ta kënaqur synimin e natyrshëm të shqiptarëve për përparim të gjithëmbarëshëm; madje ai momentalisht nuk mjafton për t'u kënaqur shqiptarëve as instinktin themelor për vetëruajtje.

Fillimisht, shqiptarët duhet ta vëjnë re faktin se regjimi i ri në Kosovë erdhi falë ndryshimeve globale. Matanë tërë frazeologjisë për "ndërhyrje humanitare" shtrihet e vërteta gjeostrategjike. Ndryshimet në Kosovë i dedikohen thellësisht dobësimit të gjithëmbarëshëm të Rusisë, fenomen ky që e ka kushtëzuar shkuljen e ndikimit rus nga tërë Siujdhesa Ilirike, me përjashtim të Serbisë dhe të Malit të Zi, si dhe zëvendësimin e tij me ndikim amerikan. Në këtë mes, motivi i regjimit të ri në Kosovë duhet lypur më tepër te eksponimi i pamatur antiamerikan i Beogradit gjatë një decenie, se sa te konsideratat proshqiptare të amerikanëve. Ose, shuleshqip: regjimi i ri në Kosovë vie më tepër për inat të serbëve, se sa për hir të shqiptarëve.

Kjo e vërtetë e hidhur vëretohet lehtë. Psh, planimi dhe zbatimi i tërë fushatës së Natos kryekëput nga ajri, pa e rrezikuar asnjë ushtar të vetëm për be, u bë pa asnjë konsideratë ndaj shqiptarëve; nuk u mor parasysh fare se Beogradi do t'i zbonte qindramijëra shqiptarë, se do të vriteshin dhjetëramijëra e se do të digjeshin treva të tëra me fshatra e qytete, përkundër përvojave krejt të freskëta nga Sllovenia, Kroacia dhe Bosnja. Në fakt, gjatë fushatës ajrore të Natos u u tregua më tepër kujdes që të shmangen dëmet kolaterale te serbët, që qenë objektivi i fushatës, se sa te shqiptarët, që qenë shkaku deklarativ i saj.

Mirëpo, sadoqë fushata e Natos qe konformiste gjer në maksimum, ajo s'kish se si të mos ngadhnjente; ballafaqimi i Serbisë me Naton ishte si ai ballafaqimi proverbial i milingonës me gishtin e elefantit. Por skemat proserbe, të cilat s'u deaktivizuan tërësisht as në vlugun e fushatës, u rishfaqën me forcë sërish menjëherë pas ngjadhnjimit të saj. Në vend të korrelatit të vetvendosjes, Kosovës i ofrohen ende surrogatet e autonomirave, të integrimeve në një Serbi demokratike ose, te diplomatët me imagjinatë, të integrimeve në njëfarë Evrope të Madhe, konturat e së cilës sot për sot s'i sheh njeri. Si problem parësor në Kosovë përmendet më tepër ekzistenca e kufizuar e UÇK-së, se sa grupet paraushtarake e ushtarake serbe të kamufluara si civilë, veprimtaria e shërbimeve sekrete serbe gjithandej nëpër Kosovë, pushtimi i zgjatur e i sanksionuar serb në qytetin e Mitrovicës, gjendja e mjerueshme humanitare e ekonomike e shumicës shqiptare të Kosovës. Perëndimi, thjesht, sillet sikur ta kishte ndërmend që në Kosovë të qëndrojë deri sa në Serbi të rrëzohet Millosheviçi - për t'ia kthyer pastaj Kosovën si dhuratë opozitës serbe. (Përsëri: ndoshta nuk është e rastit që zgjedhjet e reja në Kosovë janë caktuar që të mbahen tek pas 18 muajsh, kur pritet që të ketë marrë fund përralla e Millosheviçit.) Ta thotë vet puna që situata do të ishte krejt ndryshe, sikur Perëndimi të kish ndërhyrë përnjëmend për shkak të konsideratave proshqiptare a pro-Kosovë.

Ç'është edhe më keq, shqiptarët duhet të ndjehen të brengosur edhe nga mungesa e plotë e balansit ekonomik e shoqëror në raport me serbët. Fushata ajrore e Natos e ka dëmtuar ekonominë e Serbisë dhe e ka vënë në zor shoqërinë serbe, por Serbia e ka shkatërruar ekonominë dhe jetën shoqërore të Kosovës. Ballafaqimi perëndimor me këtë realitet është poashtu ogurzi. Dialogu ndërkombëtar sot avokaton ndihma humanitare për shqiptarët, kurse për Serbinë flitet në terminologji të mëkëmbjes ekonomike. Njëherit, pas disa joshjeve herake, Shqipëria ka zënë përsëri të vejë atje ku qe para luftës, në bisht të interesimit ndërkombëtar, duke vajtur madje edhe pas IRJM-së (Maqedonisë). Përjashtim në këtë mes ndoshta bën nisma për Pakt të Stabilitetit në Siujdhesën Ilirike, e cila, falë ngulmimit amerikan, momentalisht e përjashton Serbinë. Mirëpo, ajo tani për tani duket që ka hypur në kurriz të breshkës, ndërkohë që është lënë të kuptohet kthjelltë se serbëve ajo nesër do t'u ofrojë mëkëmbje (!) ekonomike në kuadër të paktit, natyrisht, nëqoftëse e heqin Millosheviçin dhe adapojnë një qëndrim më properëndimor. Nuk janë të paktë ata që thonë nënzëri se shkaku i vonesës së Paktit për Stabilitet është mu fakti se në të nuk përfshihet dot edhe Serbia.

Shkak edhe më i madh për brenga është mungesa e plotë e profilit antikolonial te opozita serbe. Në të gjitha protestat nëpër Serbi kundër Millosheviçit, një njeriu të pandehur botërisht për krime të luftës, asnjë nga krerët e opozitës serbe nuk e ka kritkuar as atë, as këdoqoftë tjetër, për gjenocidin kundër popullit shqiptar. Kryeargumenti i opozitës serbe kundër Millosheviçit nuk është sundimi kolonial serb mbi Kosovën, po pikërisht humbja e Kosovës; jo qëllimet e tij koloniale, po pashkathtësia e tij taktike në arritjen e qëllimeve. Në fakt, opozita serbe i ka integruar të gjitha objektivat e regjimit të Millosheviçit dhe e thërret popullin serb në protesta duke i premtuar atij solemnisht pikërisht realizimin e tyre.

Aktualisht, qasjen serbe ndaj Kosovës e përpilon dhe e zbaton ende aparati i regjimit të Millosheviçit. Strategjia e Beogradit në këtë fazë është që t'i mbajë lidhjet e vjetra formalo-juridike me Kosovën, duke krijuar njëherit lidhje të reja, të kushtëzuara nga situata e re. Kështu psh, Beogradi ka kërkuar që në mes të qershorit përmbushjen formale të "Ujdisë për tërheqje të trupave jugosllave", në të cilën stipulohet rikthimi i "një numri të personelit jugosllav" nëpër disa pika doganore dhe kufitare si dhe në pika tjera "me interes të posaçëm" për Serbinë. Pastaj, Beogradi ka ngulmuar që valuta e vet, dinari, të mos hiqet formalisht nga përdorimi në Kosovë. Kurse tashti rishtazi u bë e njohur publikisht se bankës serbe Jugokomerc i është dhënë mandati për procedim të transaksioneve ekonomike e financiare të misionit të OKB-së në Kosovë, UNMIK. Ka indikacione të forta që shembullin e UNMIK-ut do ta ndjekin edhe misioni i OSBE-së dhe misioni i BE-së. Në anën tjetër, Beogradi e ka intensifikuar luftën e nëndheshme kundër shqiptarëve të Kosovës. Kfori ka raportuar për kapjen e disa grupeve operative nga kuadri i shërbimeve sekrete serbe, të stacionuara nga Rahoveci e deri në Mitrovicë. Nga burime të besueshme përbrenda Kforit është mësuar se në Mitrovicë dhe në zonën kufitare ndërmjet Mitrovicës e Serbisë operojnë madje pjesë të një brigade të tërë të ushtrisë serbe, të kamufluara si civilë. Në Gjilan, agjentët e shërbimeve sekrete serbe merren me koordinimin dhe zbatimin e akteve terroriste në terren, duke plasuar dhe shkrehur lëndë shpërthyese nëpër qendra me qarkullim civil. Lufta e nëndheshme kundër Kosovës kombinohet me atë propagandistike, ku lajmet për trazirat e nxitura nga Beogradi shpërndahen nga Tanjugu si akte të "terroristëve shqiptarë" me qëllim të "dëbimit të serbëve". Përkundër faktit se këta hapa koordinohen nga regjimi aktual, ata e kanë përparësinë se kanë karakter afatgjatë, pra nuk varen nga ndryshimet eventuale në kreun e Beogradit.

Së fundit me rend por jo në rëndësi, shenji absolutisht më ogurzi për Kosovën është sjellja tragjike e elitës politike shqiptare, e në radhë të parë sjellja e Kryetarit të zgjedhur të Kosovës, Ibrahim Rugovës. Figura e Rugovës ka zënë të fitojë dimenzione absurde. I zgjedhur Kryetar për t'i prirë Kosovës, ai vazhdimisht po qëndron në bisht të situatës, duke i sfiduar verbërisht të gjitha implikacionet politike. Zhagitja e tij e qëllimshme, lufta e tij përçarëse për pushtet, në botën e jashtme po interpretohet si shenj se shqiptarët nuk janë të aftë që të mbajnë shtet. Njëherit, qarqet antishqiptare po e përdorin formimin e tij intelektual si shtizë kundër forcave shtetformuese në Kosovë, duke krijuar qëllimisht mbresën e një polarizimi të pavërtetë, "intelektualin pacifist properëndimor" contra "militantëve nacionalistë, irredentistë e të errët", këta të fundit përherë gjoja brenda a rreth UÇK-së. Në momentin e sotshëm, sjellja infantile e Kryetarit të Kosovës përbën, thjesht, atentat politik kundër tërë Kosovës.

Në dritën e këtyre fakteve, gjendja në Kosovë nuk na del si fakt i kryer po përkundrazi, si një intermeco. Në botën e muzikës, një intermeco mund të shënojë ndërrimin e mënyrëve, por edhe një pauzë dramatike para vazhdimit të mënyrës së vjetër. Në Kosovë, shqiptarët kanë ende plot arsye të druajnë që intermecoja e Natos do të mbarohet me kthim të pushtetit të Serbisë: mbase me kthim të një pushteti properëndimor e të moderuar, por megjithatë, me kthim të një pushteti serb në toka shqiptare, e prandaj, përnga vet natyra e gjërave, me kthim të një pushteti kolonial e në thelb gjithsesi antishqiptar. Nëqoftëse është e vërtetë se njeriu druan më tepër kur ka se çfarë të humbasë, atëherë shqiptarët e Kosovës sot vërtetë duhet të druajnë më tepër se kurrë ndonjëherë më parë gjatë historisë së vet.

Shqiptar Oseku

[Kosovelli]

Serbët u tremben amerikanëve: CIA, sponsor i pavarësisë së Kosovës
Vizita e numrit dy të CIA-s në Shqipëri është komentuar nga disa ekspertë të sigurisë në Beograd si koordinim i veprimtarisë mes SHBA-ve dhe Shqipërisë, në mbështetje të pavarësisë së Kosovës. Ata kanë komentuar për "Nedeljni Telegraf", qëllimin e vizitës disaorëshe të zëvendësshefit të CIA-s, Stiv Kepes (Steve Kappes), disa ditë më parë në Tiranë.

Gjeneral Momir Stojanovic, ish-drejtor i Kundërzbulimit të ushtrisë serbe, tha se vizita e zëvendësdrejtorit të CIA-s në Shqipëri dhe takimi me shefin e SHISH-it, meriton një analizë profesionale, pavarësisht se çfarë jepet si shkak zyrtar i saj.

Ky takim është vazhdim i politikës së zhvilluar në kohën e shfaqjes së UÇK-së në Kosovë, që u pasua nga ndërhyrja e NATO-s. Në praktikën botërore të shërbimeve sekrete, takime të tilla dhe shkëmbimi i informacioneve për rreziqet dhe terrorizmin ndërkombëtar janë të zakonshme. Por ardhja e një zyrtari të CIA-s, të këtij rangu në Shqipëri, tani kur pas disa muajsh merret vendimi për Kosovën, më e pakta është indikativ, megjithëse jo i papritur. Vizita e zëvendësdrejtorit të CIA-s, te shefi i shërbimit sekret shqiptar, ka pasur për qëllim këmbimin e informacioneve dhe koordinimin e aktiviteteve të këtyre shteteve, ndoshta në një plan më të gjerë, që lidhen me zhvillimin e ngjarjeve në Kosovë në muajt e ardhshëm, ose gjatë vitit në vazhdim - tha Stojanoviq.

Takimi amerikano-shqiptar nuk është i papritur edhe pse në publik u prit kështu. Takime të tilla të lidhura me koordinimin e aktiviteteve në Kosovë janë bërë prej vitesh. Vizita është vazhdimi i bashkëpunimit shumëvjeçar. Ndikimi i shtetit shqiptar ka qenë i pakundërshtueshëm gjatë viteve 1998-1999, kur terroristët (kështu i quan Beogradi luftëtarët e UÇK-së shën. im) e UÇK-së u stërvitën dhe u armatosën në territorin e Shqipërisë, organet zyrtare të së cilës kanë qenë të përfshira në krizën e Kosovës dhe kanë menaxhuar të gjithë aktivitetin terrorist. Edhe kjo që ndodh tani duhet të jetë pjesë e aktivitetit për krijimin e shtetit shqiptaromadh në Ballkan.

Nuk jam i befasuar pse Kepes shfaqet sërish si aktor në teatrin ballkanik. Ai ka qenë drejtor i CIA-s për Operacionet në kohën kur shpërtheu terrorizmi në Kosovë.

Edhe pse me emrin e tij janë të lidhura një numër skandalesh, për shkak të të cilave u zëvendësua në vitin 2004, ish-oficeri i marinsave amerikanë u riaktivizua në një funksion më të lartë, tani kur çështja e Kosovës është "nxehur".

Parashikimi se do të shpërthejë dhuna, nëse KB nuk e miratojnë pavarësinë e Kosovës, është presion mbi palën serbe dhe mbi bashkësinë ndërkombëtare. Përhapja e kërcënimit të armëve në opinionin serb dhe të huaj, në thelb ka për qëllim "uljen e kokës" para zgjidhjes së mundshme të papranueshme për Kosovën.

Ka njoftime serioze se pas 10 dhjetorit, së pari SHBA-ja e më pas Britania e Madhe, Franca e Gjermania do ta njohin në mënyrë të njëanshme pavarësinë e Kosovës.

Ndërsa për gjeneralin serb Ninisllav Kërstiq, ish-komandant i Zonës Tokësore të Sigurisë me Kosovën, vizita e zëvendësdrejtorit të CIA-s, tregon se Ballkanin e kërcënon edhe një luftë e vogël. Vizita e njeriut të dytë të CIA-s në Shqipëri dhe takimet me drejtuesit më të lartë, që nga Presidenti i shtetit, deri te shefi i policisë sekrete, vetëm sa e konfirmojnë këtë rrezik. Edhe sot, si gjatë gjithë kohës së krizës jugosllave, CIA ka qenë faktor vendosës i luftës. Tani, edhe pse rasti është për Kosovën, dhuna mund të befasojë gjithë rajonin.

Stiv Kepes, sipas informacioneve të mia, ka vizituar edhe Kosovën. Kjo është përgatitje e terrenit për vetshpalljen e mundshme të pavarësisë së Kosovës. Po shfaqet skenari që përmbush parashikimin e SHBA-ve, sipas të cilit, nëse Kosova nuk do të bëhet e pavarur - do të pasojë shpërthimin e dhunës. Kështu duhet të shpjegohet edhe ngritja e gatishmërisë luftarake të ushtrisë së Shqipërisë, sepse kështu "nxehet" atmosfera kërcënuese e shqiptarëve të Kosovës, pas deklaratave të disa politikanëve në Serbi, se do të kthejnë ushtrinë në krahinë.

CIA ka pasur ndikim vendimtar në gjithçka që ka ndodhur në Shqipëri, që nga ndryshimet e pushtetit, deri te kryengritjet masive të viteve ‘90, kur u boshatisën të gjitha magazinat dhe armatimi, municioni e pajisjet u lanë pa asnjë kontroll.

U vërtetua se gjithçka ishte organizuar në mënyrë të përkryer. Armët përfunduan në pozicionet e UÇK-së në veri të Shqipërisë e më pas në Kosovë, ku gjenden që nga viti 1997. Të njëjtin armatim kanë përdorur edhe pjesëtarët e UÇPMB-së në jug të Serbisë. E veçanta është se CIA ka realizuar qëllimet politike të SHBA-ve dhe ka shfrytëzuar luftën për pasurim. Pra, nuk është sekret se stërvitjen e terroristëve e kanë organizuar e drejtuar ish- pjesëtarë dhe pjesëtarë aktivë të kësaj agjencie (CIA) ose të ushtrisë, nëpërmjet kompanive private ushtarake, shërbimet e të cilave janë mjaft të shtrenjta. Gjenerali serb Kërstiq nuk beson në realizimin e deklaratave të ashpra të disa politikanëve serbë për angazhimin e ushtrisë së Serbisë, në rast të shpalljes së pavarësisë së Kosovës. Që të angazhohet ushtria - thotë ai, nuk mjafton vetëm që ajo të jetë e fortë dhe e pajisur, që për mendimin tim nuk është, por duhet që edhe shteti të jetë mjaft i fortë ekonomikisht, që gjithashtu nuk është i tillë dhe për më tepër nuk ka konsensus për këtë problem. Dhuna për të cilën flitet në parashikimet amerikane, asesi nuk mund të drejtohet ndaj shqiptarëve të Kosovës. Në Kosovë ka pak serbë dhe janë të organizuar dobët. Serbia realisht, as në mënyrë ushtarake, as ekonomike nuk është e aftë të hyjë në luftë të armatosur, sepse do të konfrontohej prapë me NATO-n. Pala e vetme që mund të kërcënoheshin janë serbët e Kosovës. Në Kosovë ka 450.000 pushkë, që KFOR-i nuk i ka mbledhur asnjëherë dhe asnjëherë nuk janë gjetur e dënuar autorët e krimeve mbi serbët. Kjo nuk mund të shpjegohet si paaftësi ose mosprofesionalizëm i KFOR-it dhe UNMIK-ut, por si urdhër politik. Nëse do të kishte vendim, që tani të lejohej dhuna, besohet se do të shpërthente në fillim në pjesën qendrore të Kosovës, ku enklavat serbe janë më të vogla, pas së cilës mund të pasojë skena e largimit me traktorë.

Nuk jam magjistar të parashikoj se si do të zgjerohet vala e dhunës, por mundësia është e madhe: që nga pjesa veriore e Kosovës, jugu i Serbisë, Maqedonia Perëndimore, Mali i Zi, veriu i Greqisë... Nuk duhet të mashtrohemi. Këtu nuk është objekt Serbia ose ndonjëri prej këtyre vendeve. Thjeshtë, SHBA-të qarkojnë territorin, që do të jetë bazë e thellë për përparimin e ardhshëm të NATO-s drejt pasurive energjetike - Rusisë.

[Kosovelli]

STRUKTURAT PARALELE SERBE NË POLICINË E KOSOVËS
Nga: Faton MEHMETAJ

Fillimisht dua të theksoj se ky shkrim ka për qëllim sensibilizimin e opinionit të brendshëm, atij të jashtëm dhe minoritetit serb, që të mos bien pre e trysnisë së Beogradit dhe mekanizmave të shërbimeve sekrete serbe, të cilët, pjesëtarët e minoritetit serb në Kosovë, po i përdorin për t’i arritur qëllimet e veta, duke i futur edhe vet ata në një rrugë pa dalje. Është koha e integrimeve dhe jo e urrejtjes ndaj etnive tjera. Minoriteti serb në Kosovë ka favore të mëdha, që si të tilla nuk i ka asnjë minoritet në asnjë shtet të botës. Por, duke qenë gjithnjë të instrumentalizuar nga Beogradi, këto të drejta i kanë keqpërdorur. Toleranca e tepruar secilën ditë po vjen duke u zvogëluar për të gjithë ata që nuk i respektojnë ligjet dhe bien ndesh me rregullat e caktuara të shtetit. Megjithatë, të gjithë qytetarët pa dallim etnie duhet të jenë të barabartë para ligjit, si për privilegje ashtu edhe për përgjegjësi, sepse ka filluar të ndjehet haptazi se tolerimet e veprimeve diferencuese, qoftë ky edhe “diskriminim pozitiv” i aplikuar vetëm ndaj minoritetit serb në Kosovë deri në pakufi, janë brengat kryesore të sigurisë pas fazës fillestare të pavarësisë.Lidhur me këtë, nga tolerimet dhe respektimi deri në përulje i palës serbe, mund të ndodhin keqkuptime në kampin tjetër – te pala shumicë shqiptare, por edhe te pakicat tjera etnike që jetojnë në Kosovë. Pakënaqësia e shqiptarëve, popullsisë me shumicë dërmuese të Kosovës, bazohet në mungesën e deklarimit eksplicit të shtetit nacional shqiptar. Përderisa elementi serb i Kosovës nuk integrohet natyrshëm në institucionet dhe në jetën shoqërore të vendit, por vazhdon të jetë element i instrumentalizuar në duart e Beogradit, i cili në vazhdimësi po i përdorë kundër Kosovës, padyshim se kërcënimet për mjedisin e sigurisë do të jenë evidente. Prandaj, është domosdoshmëri që institucionet vendore të Republikës së Kosovës, e veçanërisht ato ndërkombëtare, të ndërmarrin masa për zgjidhjen e kësaj çështjeje tejet të dëmshme jo vetëm për Kosovën por edhe më gjerë.Sepse, tolerimi deri në paskajshmëri ndaj minoritetit serb në Kosovë, ka shkaktuar përkeqësim të disponimit si te pjesëtarët e komunitetit me shumicë shqiptare, por edhe në mesin e komuniteteve tjera pakicë. Për hir të minoritetit serb, i cili përkundër të gjithave refuzon të njohë shtetin e Kosovës në të cilin jeton dhe në shumicën e rasteve ushtron pushtet paralel në vend, ka bërë që popullsia shumicë e Kosovës, të jetojë në kushte të “getos” artificiale.

Të gjithë njerëzit lindin të lirë dhe të barabartë në dinjitet dhe në të drejta. Ata kanë arsye dhe ndërgjegje dhe duhet të sillen ndaj njëri-tjetrit me frymë vëllazërimi, e kjo minoritetit serb po i mungon në sjelljet e përditshme. Ata kanë krijuar sisteme paralele të sigurisë dhe pushtetit, të cilat vazhdojnë të jenë aktuale edhe gati dy vjet pas shpalljes së pavarësisë.Tashmë dihet se skenarët dhe planet operative të provokimit të situatave të sigurisë në Kosovë janë hartuar në Beograd qysh para shpalljes së pavarësisë, si plane rezervë (nëse ndodh), me qëllim të destabilizimit të brendshëm të Kosovës dhe me qëllim të krijimit të një situate e cila do të ishte e vështirë për t’u menaxhuar nga institucionet vendore dhe ndërkombëtare të sigurisë. Për t’i koordinuar veprimet në të gjitha fushat kundër shtetit të Kosovës, qeveria e Serbisë, kishte hapur zyrat e të ashtuquajturës “Ministri për Kosovë dhe Metohi”, në veri dhe në perëndim të Kosovës, pastaj formoi të ashtuquajturën “Qendër Koordinuese për Kosovë”, caktoi udhëheqësit “e qarkut”, “Kuvendin e Bashkësisë së Komunave të Krahinës Autonome të Kosovës dhe Metohisë” me “qëllim të shtrirjes së mandatit institucional” (të Serbisë) në territorin e Kosovës, duke pasur synim kryesor pengimin (paralizimin) e funksionimit të institucioneve legjitime të Kosovës.

Siç do të shihet edhe më poshtë në këtë punim, forcat paramilitare serbe i shfrytëzojnë edhe format “legale” të organizimit. Mekanizmi i lartcekur, i formuar dhe i ndikuar politikisht nga Serbia, i financuar dhe i mbështetur edhe me teknikë luftarake, po tenton edhe më tutje ta paraqet praninë e Serbisë në Kosovë.

Këtë prani, Serbia po përpiqet ta paraqesë nëpërmjet strukturave paralele serbe brenda Kosovës. Shumëkush në Kosovë praninë e strukturave paralele serbe, e sheh si një lloj pranie të Serbisë në disa pjesë të Kosovës, sepse këto struktura ndërlidhen direkt me shtetin serb, prandaj kanë arsye të frikësohen për ndikimin e Serbisë në Kosovë. Vet UNMIK-u, nëpërmjet Rezolutës 1244, i ka konsideruar këto struktura të Serbisë si ilegale, por në të njëjtën kohë UNMIK-u gjithnjë e ka toleruar ekzistencën dhe veprimtarinë e pranisë institucionale të Serbisë brenda vendit tonë. Serbia, nëpërmjet mekanizmave të saj, e ka futur në veprim vijën vertikale të ndikimit.

P.sh: një numër i pjesëtarëve të SHPK-së (Shërbimit Policor të Kosovës) janë suspenduar, siç thuhet, “për shkak të biografisë së tyre”, apo “fshehjes” së ndonjë pjese të biografisë. Aplikimi i masave të tilla ndëshkuese nuk ka ndodhur për pjesëtarët serbë të SHPK-së, ish-policët, udbashët, militarët e paramilitarët – pjesëmarrës në krime lufte e gjenocid mbi shqiptarët. Ky fakt vlen vetëm për suspendimin dhe largimin e ish-pjesëtarëve të UÇK-së. Nuk vlen as për ata që e vazhduan punën në policinë serbe edhe pas bojkotimit masiv të pushtetit okupues serb që ia bëri populli i Kosovës, megjithëse disa prej tyre e vazhduan aktivitetin në kuadër të aparatit shtetëror serb të Millosheviqit deri në mbarim të luftës në Kosovë. Në këtë rast bëhet fjalë edhe për një grup të vogël të shqiptarëve që ishin pjesë e atyre strukturave. Disa sish e kanë vazhduar aktivitetin e tyre edhe pas luftës, siç është rasti me Osman Musën, i cili siç dihet në Shërbimin Policor të Kosovës kishte pozitë kyçe dhe ishte i autorizuar për rekrutim, sistematizim dhe gradim të pjesëtarëve të SHPK-së.Kapiteni Osman Musa (1961), shef i Njësitit për Standarde në SHPK, më 15 prill 2005, pa asnjë paralajmërim ishte larguar nga Kosova, duke kërkuar azil politik në Londër, ku ka pranuar se ka qenë agjent i shërbimit sekret serb (BIA). Musa, është larguar për shkak se ka dërguar dokumente dhe dosje të SHPK-së në Agjencinë Informative dhe të Sigurisë së Serbisë – BIA. Kurse për pranimin e serbëve në SHPK, pothuajse asnjëherë nuk janë kontrolluar listat se kush janë, as nuk iu është verifikuar biografia. Në një mënyrë ka pasur amnistim të vazhdueshëm të kriminelëve serbë, të cilët kanë kandiduar në SHPK dhe janë bërë pjesëtarë të saj.

P.sh., ish-polici serb Boban, i cili kishte kaluar në SHPK, në rajonin e Prishtinës, ishte i njohur si kriminel i luftës bashkë me Novicën, ish-komandant i burgut dhe inspektorët e atëhershëm serbë Momqillën, Qanoviqin dhe Bjeliqin si dhe drejtorin gjeneral të burgut të Prishtinës, Lubo Qumburoviq. Të lartpërmendurit, sipas dëshmitarëve okularë, kishin marrë pjesë në keqtrajtimin dhe vrasjen e shqiptarëve. Vetëm në një konkurs (të shpallur në qershor 2006), për pranimin e pjesëtarëve të MUP-it serb në SHPK, kanë konkurruar 466 ish-policë të MUP-it serb. Askush nuk e garantoi popullin e Kosovës se ndonjëri nga ta është i përzier në krimet e luftës së fundit në Kosovë. Nuk mundi të garantojë as komisionari i atëhershëm i policisë, Kai Vittrup.

Pos në polici, një numër i tyre mbajnë uniformat e kompanive të sigurimit privat, të licencuar në Kosovë. Ka edhe të tillë që mbajnë uniforma të policisë serbe, mbrojtjes civile etj. Një pjesë e qytetarëve serbë, nën ndikimin e propagandës së Beogradit, e konsiderojnë ndarjen e Kosovës si punë të kryer, prandaj ata edhe besojnë se së bashku me njësitet e xhandarmërisë serbe dhe strukturat tjera, do të vendosen në urë dhe do ta “mbrojnë” kufirin e ri te ura.

Mentalitete të tilla ishin shfaqur edhe gjatë vitit 1990, ku në raportet zyrtare të Perëndimit konstatohej se Serbia funksiononte vetëm si një shtet militarist, pa ekonomi dhe pa industri civile. Ky konkluzion mbështetej në faktin se vetëm buxheti zyrtar shtetëror i Serbisë në masën 97 për qind i kushtohej makinerisë së luftës, 3 për qind aparatit nëpunës shtetëror, ndërsa ekonomia, kultura, shëndetësia nuk figuronin në atë buxhet. Konceptet e egërsisë dhe kërcënimit ndaj të tjerëve, Serbia i bën në emër të shtetit të pademilitarizuar dhe të përkrahjes së Rusisë dhe aleatëve të saj, që ka qenë dhe mbeten inspirim për t’i sfiduar të tjerët.

Sipas të dhënave tashmë të ditura, policia e UNMIK-ut i ka raportuar policisë së Serbisë (MUP) edhe për detaje. Raportet kanë qenë mujore por edhe përmbledhëse çdo gjashtë muaj. Kryesisht, policia e Serbisë është furnizuar me informacione që kanë pasë të bëjnë me strukturat e ish-Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Në bazë të këtyre informacioneve janë ngritur qindra aktakuza kundër ish-pjesëtarëve të UÇK-së. Serbia ka pasë aq informacione të përimtuara, duke i përfshirë edhe gjobat e shqiptuara në komunikacion ndaj personave të caktuar. Se a ka qenë marrëveshje mes UNMIK-ut dhe Serbisë për t’ia dhënë policisë së Serbisë të gjitha informacionet që i ka poseduar UNMIK-u, mbetet të vërtetohet në të ardhmen.

Ka dyshime të bazuara se edhe gradimi i disa pjesëtarëve të SHPK-së, është bërë jo në bazë të meritave të punës, por sipas përzgjedhjeve tjera. Krahas kësaj, thuhet se shërbimi sekret serb e ka dërguar në UNMIK një “listë” me emrat e kandidatëve me prioritet në gradime. Mbase kjo “listë” nuk është zbatuar me përpikëri, por ndikimi i preferencave të saj është parë haptas. Nëpërmjet ndikimit të UNMIK-ut dhe sugjerimeve të ndryshme janë sistemuar në SHPK, pa ndonjë pengesë strukturat e ish-MUP-it serb (këtu hyjnë ish-policë, ish-pjesëtarë të UDB-së e të sigurimit, por edhe zyrtarë të tjerë të administratës së atëhershme të Sekretariateve të Punëve të Brendshme), policë të MUP-it serb, të cilët kanë qenë të uniformuar gjatë luftës së fundit, që në fakt e përbëjnë numrin më të madh të pjesëtarëve të SHPK-së, apo të atyre që janë në pozitat kyçe. Pjesëtarët e minoriteteve kanë qenë kurdoherë të privilegjuar si në konkurse për pranim në SHPK, po ashtu edhe në ngritje profesionale apo përparime gradash. Shpesh herë ata i kanë shkelur ligjet dhe nuk i kanë respektuar ato, por, siç dihet, janë bërë tolerime për shkak të natyrës specifike që kanë pasur në kuadër të SHPK-së.

Flitet nëpër mediume, analiza, komente por ka edhe mendime se zëvendësdrejtori i Policisë së Kosovës, Dejan Jankoviq, mund të mos jetë duke iu nënshtruar urdhrave të Drejtorit të Policisë.Edhe pse zëvendësdrejtori i Policisë së Kosovës, Dejan Jankoviq, e ka përgënjeshtruar faktin se i përgjigjet policisë serbe dhe EULEX-it, koncepti i qeverisë së Beogradit se zëvendësdrejtori serb i Policisë së Kosovës do t’i raportojë vetëm EULEX-it dhe Serbisë disi po merr konotacione të një koncepti normal të funksionimit të kësaj ideje, e cila, sipas tyre, është në funksion të implementimit të gjashtëpikëshit në Kosovë. Ky fakt deklarativisht është mohuar edhe nga zyrtarët e Ministrisë së Punëve të Brendshme të Republikës së Kosovës, por mbetet të shihet se çka po ndodh me të vërtetë me këto situata konfuze që janë krijuar.

Në këtë kontest, janë bërë qindra shkrime dhe analiza rreth protokollit për bashkëpunim policor, brenda së cilit, parashihet një marrëveshje e policisë së Kosovës me atë të Serbisë, i vënë në jetë nëpërmjet protokollit EULEX-Serbi, pastaj parashihet edhe fuqizimi i protokolleve tjera për dogana dhe drejtësi, gjë që Serbisë do t’i krijonte një hapësirë të favorshme për kontroll të policisë, doganave dhe kufirit.

Pos kësaj, Ligji për policinë, neni 38 i kreut IV, e parasheh saktësisht se policia duhet të ketë vetëm një drejtor, një zëvendësdrejtor (e jo dy të tillë) dhe katër ndihmës të drejtorit të policisë, pa u specifikuar kombësia e zëvendësdrejtorit. Një pjesë e madhe e policëve serbë që janë të punësuar si pjesëtarë të Policisë së Kosovës nuk e respektojnë këtë rregull. Te policët serbë që punojnë në kuadër të Policisë së Kosovës ka disa ndasi dhe mospërfillje ndaj institucioneve të Kosovës, zbatimit të ligjit dhe të ligjeve kushtetuese të Republikës së Kosovës. Policëve serbë të angazhuar në Policinë e Kosovës (PK) edhe më tutje u mungon ky vullnet.

Siç dihet, në ditët e para pas shpalljes së pavarësisë së Republikës së Kosovës, qëndrimi zyrtar i Qeverisë së Serbisë ka qenë se në Kosovë mund të qëndrojnë UNMIK-u dhe KFOR-i, sepse këto dy misione, janë të autorizuara me Rezolutën 1244 të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, përderisa misionet e tjera çfarë janë EULEX-i (misioni i BE-së për forcimin e rendit dhe ligjit), apo ICO (Zyra Civile Ndërkombëtare), janë ilegale në Kosovë dhe, si të tilla, nuk kanë çfarë kërkojnë, veçmas në rajonet e banuara me serbë. Përfaqësuesit e komunitetit serb në polici, siç u tha, i kanë kundërshtuar vendimet që ka marrë Qeveria e Kosovës. Ata ende mendojnë se Qeveria e Serbisë është ajo që duhet të vendosë brenda territorit të Kosovës.

Imponimi për ta lejuar UNMIK-un të qëndrojë në disa pjesë të Kosovës (të banuara me serbë) dhe vendosjen e EULEX-it në pjesët tjera (të banuara me shqiptarë), por në cilësinë e “mision neutral” që nuk e njeh Kosovën si vend të pavarur, paraqet një kundërshtim të haptë në raport me ligjet dhe rregullat në fuqi të shtetit të Kosovës.

Në shtator të vitit 2008, flitej dhe diskutohej për një marrëveshje ndërmjet UNMIK-ut dhe Qeverisë së Serbisë, brenda të cilës përfshihej edhe ndarja e policisë dhe krijimi i dy komandave të veçanta. (Është koha kur bisedohej për gjashtëpikëshin). Në marrëveshjen gjashtëpikëshe të OKB-së, e hartuar ekskluzivisht sipas kërkesave të Serbisë, në mesin e gjashtë pikave, Serbia kishte paraparë kontroll mbi doganat, drejtësinë, kufijtë, transportin, trashëgiminë kulturore, duke përfshirë këtu edhe policinë. Një marrëveshje e tillë, në rastin konkret, protokolli për bashkëpunim policor EULEX-Serbi, u nënshkrua në shtator të këtij viti, edhe përkundër kundërshtimeve të palës kosovare. Sipas kësaj marrëveshje, që kur fillon zbatimi i saj, priten të hapen edhe shumë nënstacione policore në vendbanimet me shumicë serbe, të cilët do t’u japin llogari zyrtarëve të lartë ndërkombëtarë. Ky plan sqaron më tutje se edhe emërimet dhe shkarkimet e pjesëtarëve serbë të policisë duhet të bëhen nga eprorët ndërkombëtarë, duke përfshirë këtu edhe raportin që duhet t’u bëhet zyrtarëve ndërkombëtarë. Proceset e tilla e komplikojnë shumë funksionimin e forcave të rendit duke përfshirë këtu edhe cenimin e sigurisë së qytetarëve.Dihet botërisht se një pjesë e madhe e policëve serbë nuk i përgjigjen zinxhirit komandues të Policisë së Kosovës. Ata, siç dihet, u larguan masovikisht në shenjë proteste pas shpalljes së Pavarësisë së Kosovës, duke marrë pjesë edhe në djegien e pikave doganore në dy portat kufitare 1 dhe 31 në veri të Kosovës, dhe në trazirat e organizuara më 17 mars 2008, ku u vra një polic i UNMIK-ut, ndërsa u plagosën dhjetëra policë të tjerë ndërkombëtarë dhe ushtarë të KFOR-it. Një pjesë e policëve të komunitetit serb ishin pjesëmarrës në këto përleshje. Veçanërisht, rezervistët e ushtrisë dhe të policisë serbe ishin ata që e shkaktuan problemin në Mitrovicë, gjegjësisht në gjykata dhe dogana, si dhe i sulmuan dhe dogjën ambasadat e huaja në Serbi, pas shpalljes së Pavarësisë së Kosovës. Për shkaqe subjektive, e gjithë dosja e 17 marsit të vitit 2008 do të mbetet e mbyllur deri në një kohë kur OKB-ja e sheh të udhës të kërkojë t’i ndjekë penalisht personat e përfshirë në sulm ndaj paqeruajtësve në Kosovë. Duhet cekur se ish-komisari i policisë, Larry Willson, ishte larguar pikërisht për shkak të mospajtimeve, në lidhje me urdhrin që është dhënë më 17 mars për ta marrë gjykatën nën kontroll. Lidhur me këtë, Policia e Kosovës kishte ngritur kallëzim penal kundër 21 serbëve, shumica zyrtarë institucionesh në Kosovë, pasi ishin gjetur të kenë qenë të përfshirë në djegien e portave 1 dhe 31 në Jarinje të Leposaviqit dhe në Banjë të Zubin-Potokut, në mesditën e 19 shkurtit 2008.

Sipas opinioneve të hapëta, një pjesë e pjesëmarrësve që kanë qenë të përfshirë në djegien e portave 1 dhe 31 kanë qenë me maska, disa të tjerë me kapela që kanë menduar të kamuflohen. Pas djegies dhe shkatërrimit të dy pikave kufitare në kufirin Kosovë-Serbi, në Jarinje (Leposaviq) dhe Banjë (Zubin Potok), më 19 shkurt 2008, komandantët e stacioneve policore në Zubin Potok dhe në Leposaviq, togerët Drazha Bozhoviq e Dragan Stefanoviq, janë deklaruar se janë komandantë edhe të policëve serbë të SHPK-së në dy pikat kufitare, edhe pse kufijtë janë në kompetencë të Policisë Kufitare e jo të Policisë së Rendit Publik.

Strukturat paralele serbe në veriun e Kosovës, menjëherë pas shpalljes së pavarësisë, u përforcuan edhe me një mijë (1 000) pjesëtarë të MUP-it serb, të ardhur nga Serbia, të cilët morën pjesë edhe në djegien e dy pikave kufitare, duke u futur në brendi të Kosovës dhe duke u shpërndarë për veprim kryesisht nëpër enklavat serbe, për të vepruar konform planit sekret të Qeverisë së Serbisë, të shifruar “AKSIONI”.

Sipas burimeve zyrtare serbe, bojkotimi i organizuar i policëve serbë të SHPK-së, është në përputhje të plotë me porositë e planit sekret “Aksioni” të Qeverisë së Serbisë. Ministri për Infrastrukturë i Qeverisë së Serbisë, Velimir Iliq, u ka deklaruar medieve serbe se “ne do të kemi policinë tonë lokale në hapësirat serbe dhe se veprimi i policëve serbë është pjesë e planit aksionar”.Që nga shpallja e pavarësisë së vendit, shërbimet sekrete serbe, në shumë pjesë të Kosovës, kanë aktivizuar edhe strukturën e “spiunëve të fjetur”.Gjatë trazirave në veriun e Mitrovicës, në pjesë të ndryshme të Kosovës, janë vërejtur edhe pjesëtarë të Njësisë Speciale për Veprime Antiterroriste (SAJ) të Serbisë, sidomos nëpër enklava. Pjesëtarët e kësaj njësie kanë qenë të përqendruar edhe në Kosovën Lindore (Luginën e Preshevës), në pjesën e kufirit me Kosovën dhe me Maqedoninë. Eprorët e këtij formacioni kanë pasë kontakte të vazhdueshme me të ashtuquajturat “Shtabe të Mbrojtjes Territoriale”, përkatësisht “Shtabe të Krizës” në enklavat serbe, të cilat në shumicën e rasteve përbëhen nga rezervistë të UJ-së (ushtrisë jugosllave) dhe pjesëtarë të JSO-së (njësive për operacione speciale). Disa prej tyre operojnë në kuadër të të ashtuquajturës “Garda e Car Llazarit”, e cila i ka celulat e veta në disa pjesë të Kosovës, siç është thënë edhe në disa komunikata të kësaj organizate. Vlen të ceket se “Garda e Car Llazarit”, organizatat tjera ilegale paraushtarake serbe, pastaj ndikimi i politikës serbe dhe cytja e këtyre strukturave drejt Kosovës si dhe bojkotimi i punës nga radhët e policëve të minoritetit serb në SHPK, e kanë mbajtur gjendjen në vend nën tensione të vazhdueshme, duke shkaktuar kriza të sigurisë së brendshme, të cilat gjithherë e kanë provokuar gjendjen për ta quar drejt destabilitetit të përmasave të mëdha, siç ishte kriza e marsit 2004. Instancat ndërkombëtare, por edhe ato vendore, kohë më parë, lejuan formimin edhe të 14 nënstacioneve të reja policore, 12 prej të cilave në vendbanimet me shumicë serbe. Ky projekt ndërlidhet me pranimin e një numri të caktuar të policëve të MUP-it serb brenda strukturave të Policisë së Kosovës.Në një raport të datës 15 nëntor 2008, KMDLNJ – Qendra Rajonale në Mitrovicë, kërkonte nga organet e sigurisë, policia e UNMIK-ut, ajo e SHPK-së dhe KFOR-i që sa më parë t’i kapin akterët e të shtënave të datës 14 dhe 15 nëntorit 2008, në mënyrë që të nxirren para drejtësisë. Është e ditur botërisht se akterët e të shtënave të 14 nëntorit 2008, së paku policët serbë – pjesëtarë të SHPK-së, i njohin shumë mirë. Po ashtu i njohin edhe disa policë shqiptarë, të cilët patrullojnë në pjesën e okupuar të qytetit së bashku me policët serbë. Pra, edhe këta i dinë saktësisht çerdhet e atyre që shkrehin breshëri plumbash kur dhe ku t’iu teket.

Duhet të përmendet se në lokalitetet ku shkrepen armë të ndryshme nga serbët, vepron lirshëm MUP-i serb, ku shef i operativës është Zharko Kosovac, i cili sipas raporteve të KMDLNJ-së, ishte i njohur si ushtrues i dhunës mbi popullatën shqiptare, gjatë viteve të ‘90-ta, gjatë luftës 1998/1999 dhe pas lufte. Po ashtu, epror i policisë së SHPK-së është edhe Xhavit (Rexho) Dervisheviq, i cili po ashtu është i njohur si ushtrues i dhunës mbi shqiptarët që nga viti 1990 e këndej. Këta të dy me shumë serbë të tjerë, kanë qenë ushtrues të dhunës, posaçërisht mbi arsimin shqip.Kur flasim për këtë çështje duhet pasur parasysh edhe faktin se një pjesë e policëve të minoritetit serb që punojnë në Policinë e Kosovës, kanë qenë në marrëdhënie pune deri në përfundim të luftës.

Nga bastisjet që janë bërë nga ana e SHPK-së, është vërejtur se ata janë të armatosur mirë, të uniformuar dhe kanë emblemat e tyre. Mirëpo, për hir të situatës së tensionuar nuk janë marrë masa tjera ndaj tyre. Në një rast, pjesëtari serb i Policisë së Kosovës, Vllade Nedelkoviq, në fund të vitit 2008 është arrestuar pasi që në shtëpinë e tij në fshatin Preoc, ishte gjetur sasi e konsiderueshme e armatimit pa leje, pajisje të ish-ushtrisë jugosllave, uniforma, radiolidhje etj.

Vet fakti i përdorimit të simboleve që i ka përdorur organizata paramilitare “Garda e Car Llazarit” në tubime dhe në promovimin e saj, si shenjat e njësisë famëkeqe të drejtuar nga Sigurimi Shtetëror Serb – JSO flasin mjaft. Dihet se një pjesë e kësaj njësie janë të afërt apo pasues të njësisë famëkeqe JSO e njohur edhe si “Beretat e Kuqe” apo edhe “Djemtë e Frenkit” (sipas Frenki Simatoviqit, themelues i këtij grupi). JSO u komandua gjatë luftës nga Millorad Ulemek – “Legija”, i dënuar së fundi me 40 vjet burgim për vrasjen e ish-kryeministrit serb Zoran Gjingjiq. Vitin e kaluar “Garda e Car Llazarit” ka marrë përgjegjësinë për djegien e punktit kufitar në Runicë, mes Kosovës dhe Serbisë. Të njëjtin vit organizata paraushtarake serbe “Mlada Bosna” mori përgjegjësinë për një varg sulmesh në kufirin mes Kosovës dhe Serbisë.Në të gjitha këto zhvillime, koloneli Dragan Terziq, zyrtarisht mban postin e këshilltarit policor në Drejtorinë Koordinuese për Kosovën. Siç bëhet e ditur, Terziq komandon me policinë serbe në Kosovë, kurse me “Mbrojtjen Territoriale” komandon koloneli Radisav Janiqijeviq. Nga të dhëna të publikuara me kohë në media, del se në Mitrovicë, në tri-katër vende ka pasur depo armatimi, të dedikuara posaçërisht për këto struktura. Sensibilizimi i situatës për veprimet e lartcekura është bërë edhe nga Marko Jakshiq, i cili e ka rolin e kryetarit të “Kuvendit të komunave dhe lokaliteteve serbe në Kosovë”. Kurse Millan Ivanoviqi është kryetar i “Këshillit Nacional Serb për Veriun e Kosovës”, njëkohësisht njëri ndër drejtuesit e spitalit regjional në veri të Mitrovicës. Ai është i dyshuar për pjesëmarrje në disa veprime kriminale, organizim dhe mbështetje të grupeve terroriste, nxitje të urrejtjes nacionale, raciale e fetare, rrezikim të personelit të EULEX-it dhe pjesëmarrje në masën që kishte bërë vepra penale. Strukturat e tyre janë prodhues të dhunës dhe destabilitetit në Kosovë. Ata kanë bërë thirrje për rezistencë dhe për të shkaktuar dhunë.Më 10 shkurt 2009, në Mitrovicë, sipas mediave kosovare, Marko Jakshiq dhe Millan Ivanoviq kanë bërë thirrje që të digjen pikëkalimet kufitare. Lidhur me këtë policia ka hetuar rastin dhe kallëzimin penal ia ka proceduar prokurorisë. Sipas policisë, është çështje e prokurorit (ndërkombëtar) nëse ndaj tyre do të ngre apo jo akuzën. Sidoqoftë, secili qytetar i ka parë dhe vërejtur përmes ekranit, në fotot në internet dhe shtyp autorët e ngjarjeve që shkatërruan pikën doganore 1 dhe 31 në veriun e Kosovës, duke hedhur mjete shpërthyese apo duke djegur objekte. Akterët e këtyre ngjarjeve janë të ditur.Që nga ajo kohë, madje edhe pas kthimit të policëve serb në punë, mungon qasja e zyrtarëve apo vijës komanduese të Policisë së Kosovës në stacionin policor në veri. Madje, këto struktura kanë penguar edhe vizitën e drejtorit të Policisë së Kosovës, Sheremet Ahmeti, që t’i vizitonte pikat policore kufitare në veri.Në Shërbimin Policor të Kosovës, komunitetet përfaqësohen me 17 për qind, 10 për qind prej të cilëve janë të komunitetit serb.Rreth 350 policë serbë, bashkë me stafin civil u suspenduan pasi e lëshuan punën demonstrativisht në mars të vitit 2008. Ndryshe, të vetmit policë serbë që nuk janë suspenduar për shkak të mosbindjes ndaj urdhrave të SHPK-së, ishin ata që punojnë në pjesën veriore të Mitrovicës, meqë në stacionet e atjeshme policore nuk ishte bërë bartja e kompetencave nga UNMIK-u te SHPK-ja dhe ishin nën komandën e policisë së UNMIK-ut. Kërkesa kryesore e policëve serbë të suspenduar ka qenë që të punojnë nën komandën e policisë së UNMIK-ut. Që nga ajo periudhë, atyre nuk iu ndërpre pagesa, edhe pse shumica e këtyre policëve, pas urdhrit të prerë të Beogradit, i kishin mbyllur edhe xhirollogaritë personale në bankat e Kosovës,. Megjithatë, në administratën e Policisë së Kosovës gjatë tërë kohës ata figurojnë të suspenduar me pagesë. Vetëm për tre muaj, nga buxheti i Kosovës, për pagat e këtyre policëve serbë të rebeluar ndaj shtetit të Kosovës, janë shpenzuar rreth 223 mijë euro. Minoritarët serbë, pjesëtarë të Policisë së Kosovës, e bojkotuan punën për 17 muaj me radhë, çka do të thotë se shpenzimet e buxhetit të Kosovës për këtë kategori janë milionëshe.

Inspektorati i Policisë së Kosovës ishte marrë me hetimin e këtij rasti një kohë të gjatë. Disa herë i kishte ftuar ata të kthehen në punë, me pretekst se do t’u ndërpritet marrëdhënia e punës, por policët e komunitetit serb nuk qenë të dëgjueshëm. Me qëllim të bindjes për t’i kthyer në punë, gjenerali i PK-së, Sheremet Ahmeti, kishte marrë një vendim për suspendim pa pagesë. Mirëpo ndaj këtij vendimi kishte reaguar Qeveria dhe pas kësaj ishte marrë vendimi tjetër nga MPB-ja që t’u vazhdohet suspendimi me pagesë.

Sipas Rregullores në fuqi të Inspektoratit të Rendit, do të duhej që në afat jo më të gjatë se 90 ditë, të merrej një vendim lidhur me largimin e policëve serbë nga Policia e Kosovës. Siç u tha, policët e komunitetit serb, pas 17 shkurtit, për arsyet tashmë të ditura, e kishin refuzuar komandën e SHPK-së dhe kishin kërkuar si alternativë, që urdhrat t’i marrin nga policia ndërkombëtare e UNMIK-ut. Menjëherë pas kësaj, policë serbë të regjionit të Prishtinës, që i braktisën radhët e SHPK-së, tentuan ta uzurponin Stacionin Policor të Graçanicës, për t’u bërë presion strukturave vendore dhe ndërkombëtare, që të përmbushin kërkesat e tyre. Sipas burimeve të konfirmuara, njëri ndër organizatorët që ka organizuar bojkotimin e punës së policëve serbë të SHPK-së në anën e Anamoravës është Dragutin (Velibor) Naskoviq, i lindur më 1952, në fshatin Kmetovc të Gjilanit. Naskoviq është ish-pjesëtar i policisë së Serbisë, i cili tani ka statusin e pensionistit. I njëjti është oponent i BIA-s, dhe mbanë lidhje me ish-strukturat që kanë punuar në organet e rendit të Serbisë. Këto struktura, në shumicën e rasteve, janë persona të instrumentalizuar nga qeveria e Serbisë. Naskoviq ishte caktuar të jetë “Komandant i Anamoravës” për serbët, gjegjësisht për formimin e policisë paralele. Në sistemin e strukturave paralele është edhe Iliq me nofkën “Iliri”, nga rrethi i Gjilanit, më herët inspektor i lartë në policinë e Serbisë, njëherësh konsiderohet edhe zëvendës i Naskoviqit. Gjatë një vizite të të ashtuquajturit ministër serb për Kosovën, Sllobodan Samarxhiq, Iliqi gjithnjë ka qenë afër tij. Kurse në sy të opinionit këtë rol është caktuar ta kryejë Stojadin Notkoviq, major në policinë e SHPK-së. Pas bojkotimit të punës nga ana e policëve serbë të SHPK-së, struktura të ndryshme ekstreme nga ana e serbëve të Anamoravës kishin planifikuar ta sulmojnë stacionin policor të Novobërdës. Kërcënime se do të sulmohet stacioni policor në Novobërdë ka pasur edhe përmes telefonit.

Edhe sot e kësaj dite në veriun e Kosovës, katër stacione të policisë nuk e përfillin zinxhirin komandues të Policisë së Kosovës. Komunikimi me policët serbë të Policisë së Kosovës, në katër stacionet policore në veriun e Mitrovicës dhe komunave tjera veriore, ndërmjetësohet nëpërmjet EULEX-it dhe misionit të BE-së në Kosovë. Mirëpo, me kalimin e kohës dhe me ndihmën e EULEX-it pritet që të integrohen edhe policët serbë në veriun e Mitrovicës dhe komunat tjera veriore, si dhe pjesët tjera të Kosovës të banuara me serbë, që nuk e përfillin gjithaq zinxhirin komandues të SHPK-së.

I ashtuquajturi ministër serb për Kosovën në Qeverinë e Serbisë, Goran Bogdanoviq, kishte deklaruar se të gjithë pjesëtarët serbë të Shërbimit Policor të Kosovës do të jenë nën zinxhirin komandues të EULEX-it, pavarësisht se në cilën pjesë të Kosovës jetojnë dhe veprojnë. Për ne, deklaroi Bogdanoviq, është i pranueshëm zinxhiri komandues i cili vjen nga EULEX-i e jo nga Prishtina.Madje, më herët, nga vet shefi i UNMIK-ut, Lamberto Zannier, pas një takimi me të ashtuquajturin ministër serb për Kosovën në Qeverinë e Serbisë, Goran Bogdanoviq, u bë publike ideja për krijimin e policisë serbe brenda policisë së Kosovës!

Propozimi i Bogdanoviqit që të formohen struktura të veçanta të policisë për serbët lokalë në Kosovë, do të thotë se ka tendenca për krijimin e komandës së ndarë të policisë serbe, sipas shembullit të Bosnjës, që është një skenar tepër i dëmshëm dhe i rrezikshëm dhe, si i tillë nuk duhet toleruar.Krahas Bogdanoviqit, në maj të këtij viti, 16 muaj pas vetlargimit të policëve serbë nga SHPK-ja, Oliver Ivanoviqi, në cilësinë e të ashtuquajturit sekretar shtetëror në Ministrinë e Serbisë për Kosovën, kërkoi që të formohet një “komandë e posaçme zinxhirore policore serbe” në kuadër të SHPK-së, përkatësisht si institucion paralel i Policisë së Kosovës.Duhet theksuar se Oliver Ivanoviqi dhe Goran Bogdanoviqi, të konsideruar për më se tetë vjet si “liderë të moderuar” të serbëve të Kosovës, në të cilët bashkësia ndërkombëtare ka investuar shumë në vitet e pasluftës, me t’ju dhënë rasti për t’u pozicionuar në Qeverinë e Serbisë, njëri si sekretar shteti e tjetri si ministër, braktisën institucionet e Kosovës e bashkë me to edhe “bindjet liberale” aq shumë të proklamuara.

Krerët politikë pothuajse gjithnjë kanë folur për një polici të unifikuar. Por, në realitet gjendja në terren nuk ka treguar se ka qenë gjithherë kështu. Në qershor të vitit 2008, në një letër të Sekretarit të OKB-së, Ban Ki Moon, për të cilën qeveria dhe policia kanë qenë në dijeni, përmendej se policia në vendet e banuara me shumicë serbe do të veprojë nën komandën e policisë ndërkombëtare, e jo të asaj të SHPK-së (përkatësisht PK-së). Letra në fjalë legjitimonte funksionimin e tillë, jo vetëm shkëputjen nga komanda kryesore e policisë që tashmë ka ndodhur në veriun e Kosovës, por edhe në rajonet tjera. Shkëputja e policisë nëpër enklavat serbe ishte pjesë e planit të cekur më lart. Ndonëse këto koncepte janë kundërshtuar zyrtarisht, në anën tjetër ka pasë tolerime në terren.

Një gjendje e tillë edhe më tutje vazhdon të jetë sfidë për institucionet vendore, për shkak të aktivitetit të vazhdueshëm të strukturave paralele, të cilat mbështeten dhe udhëhiqen nga pjesëtarët e MUP-it të Serbisë, të cilët përmes grupeve të organizuara dhe organizatave të ndryshme (i)legale në momente të caktuara po ndikojnë drejtpërdrejt në destabilizimin e situatës së përgjithshme të sigurisë në vend.Nuk është konfidencial fakti se një pjesë e madhe e policëve serbë të SHPK-së, veçanërisht në pjesën veriore të Kosovës, kanë marrë paga të dyfishta, nga buxheti i Kosovës dhe nga MUP-i i Serbisë. Madje, në një kërkesë të mëhershme zyrtare të bërë nga Këshilli Nacional Serb (KNS) dhe Kisha Ortodokse Serbe, kërkohej që të largoheshin policët shqiptarë nga Mitrovica.

Nga të dhënat e proklamuara në media, por edhe nga burimet e SHPK-së, konstatohet se gjatë vitit të kaluar në rajonin e Gjilanit, por edhe në pjesët tjera të Kosovës, kanë hyrë forca të konsiderueshme të pjesëtarëve të MUP-it të Serbisë, të cilët janë takuar vazhdimisht me lidhjet e tyre, që kanë qenë në cilësinë e bashkëpunëtorëve, disa prej të cilëve figurojnë në listat e pagave të MUP-it serb. Kjo mbase nuk është ndonjë befasi sepse që nga paslufta e këndej, me pak ndryshime Ministria e Punëve të Brendshme e Serbisë, në rregulloren e miratuar të këtij shërbimi, mbi parimet e rregullimit të brendshëm të Serbisë, ka pasë edhe të ashtuquajturin “Sekretariatin për Kosovën”, brenda të cilit funksionon “Drejtoria Koordinuese për Kosovën”. (Shih për këtë faqen zyrtare të MUP-it të Serbisë).

Policët serbë në pikën kufitare 1 dhe 31 në veri të Kosovës, u përgjigjen vetëm zyrtarëve të EULEX-it. Policët e komunitetit serb, që punojnë në këto dy pika kufitare, nuk i përgjigjen sistemit të komandës së unifikuar të Policisë së Kosovës, por i përgjigjen policisë së EULEX-it. Kjo gjendje ishte aktuale edhe para djegies së dy pikave kufitare, kur u raportonin strukturave të UNMIK-ut.

Qeveria e Kosovës, në kornizën e shpenzimeve për vitin 2009, e ka futur si prioritet edhe shpenzimin e 420 mijë eurove për rindërtimin e dy pikave kufitare 1 dhe 31 në kufirin me Serbinë, por kjo çështje duket se nuk do të rregullohet shpejt.

Është fakt i ditur botërisht dhe është raportuar qindra herë se strukturat paralele serbe, të dirigjuara nga Beogradi zyrtar, gjatë tërë periudhës së pasluftës i kanë shantazhuar dhe kërcënuar të gjithë qytetarët serbë që e pranojnë realitetin në Kosovë, në raste të caktuara duke marrë edhe masa radikale ndaj tyre. Atëherë bie fjala, pse tolerohen këto struktura dhe pse lejohet funksionimi i pushtetit paralel?!

Të gjitha strukturat paralele serbe në Kosovë gjatë gjithë kohës janë formuar, financuar dhe drejtuar nga Beogradi zyrtar. Strukturat paralele serbe në veri por edhe në pjesët tjera të Kosovës, kanë punuar në dy drejtime:

- në ndarjen e serbëve prej institucioneve të Kosovë dhe,

- në rritjen e varësisë së tyre prej Serbisë.

Për strukturat paralele serbë të sigurisë flet edhe “Raporti për strukturat paralele 2006-2007” i OSBE-së. Veprimet e tilla po nxiten, sponsorizohen, organizohen dhe kryhen nga ekstremistë, militantë, zyrtarë qeveritarë nga Beogradi etj. dhe mund të sfidojnë sigurinë edhe përmes formave të ndryshme të sulmeve dhe inkursioneve kufitare të ushtrisë, policisë apo forcave paramilitare nga Serbia me pretekst të mbrojtjes së minoritetit serb. Radiot, televizioni lokal në gjuhën serbe si dhe mjetet tjera të informimit, janë pothuajse tërësisht nën ndikim të Beogradit. Një politikë të tillë kanë mbajtur edhe përfaqësuesit e minoritetit serb në Kosovë. Sllavisha Petkoviq, ish-ministër në Qeverinë e Kosovës, i cili qe shkarkuar për shkak të skandaleve të shumta, në një intervistë dhënë gazetës beogradase “Svedok”, tregonte se sa është i angazhuar për destabilizimin dhe ndarjen e Kosovës. Në atë intervistë, Petkoviq paraqitet madje edhe si lider dhe shpëtimtar i serbëve të Kosovës (!). Më tutje, në intervistën dhënë “Svedok”-ut ai kishte cekur se “serbët e Kosovës janë mbështetur për muri, se ata nuk dëshirojnë të jetojnë në një Kosovë të pavarur, se ata dëshirojnë të shkëputen nga Kosova përmes organizimit të një referendumi” etj. Shikuar nga aspekti i sigurisë, paraqitjet e tilla janë nxitje, reflektime që shkaktojnë pakënaqësi, tendenca për ta krijuar një terren të pasigurt.

Më 15 tetor 2007, ish PSSP-ja i atëhershëm, Joachim Ruecker, i kishte dërguar një letër selisë së OKB-së në Nju Jork por edhe ish-ndërmjetësit për statusin e Kosovës, Marti Ahtisaarit, nëpërmjet të cilës ankohej në një mënyrë për strukturat e Serbisë që veprojnë gjithandej Kosovës. Letra përmbante afërsisht 30 faqe, përfshirë edhe fotografi të objekteve e ndërtesave të uzurpuara nga Serbia, ku veprojnë strukturat e saj prej agjencive pyjore e deri te zyrat e ministrave të Serbisë. Pjesë të këtij dokumenti i pati botuar “Koha Ditore”.

Edhe ashtu ka të dhëna të prekshme për ekzistimin e forcave të MUP-it serb në Kosovë, për veprimtarinë e njësive të Brigadës së 58 serbe të Këmbësorisë, të cilat operojnë në disa pjesë të vendit, si p.sh, në Zveçan, Zubin Potok, në veri të Mitrovicës, në disa pjesë të Gjilanit, Kamenicës, Vitisë, Novobërdës, Ranillugut dhe Shtërpcës. Pos kësaj, në Kosovë operojnë rreth 7-8 organizata ilegale serbe, të cilat duket se dirigjohen nga shërbimet sekrete ushtarake, të cilat aktivizohen herë pas here në momente të caktuara.Një kohë qendrën e policisë paralele serbe në Zubin Potok e drejtonte kapiteni Zhivojin Gjuriq, bashkë me asistentin e tij Zvezdan Mihajloviq. Brenda kësaj qendre përfshihej edhe Departamenti i Gazivodës që numëronte rreth 35 policë, duke përfshirë këtu qendrën operative, një patrullë në terren dhe një patrullë në Gazivodë. Këto pika të policisë paralele serbe kanë pas mjetet për qarkullim dhe komunikim. Policia paralele, apo siç është quajtur “policia komunale”, ka funksionuar edhe në Leposaviq. Komandant ka qenë Dushan Ivanoviq, ndërsa zëvendës i tij, Zhivan Nestoroviq. Ata janë ndihmuar edhe nga Radenko Nedelkoviq dhe Sasha Arsiq. Në mesin e tyre dyshohet të ketë edhe pjesëtarë të BIA-s. Kjo bazë ka pas një Departament në Soçanicë dhe në Leshak, dhe ka numëruar rreth 90 policë.

Autoritetet e Republikës së Kosovës dhe ato ndërkombëtare kishin shpallur të pavlefshme zgjedhjet ilegale serbe të 11 majit 2008 në Kosovë, në të cilat banorët serbë të komunave me shumicë serbe zgjodhën përfaqësuesit e tyre. Këto zgjedhje i forcuan strukturat paralele serbe, të cilat vazhdojnë të mbeten sfidë për Kosovën edhe pas shpalljes së pavarësisë.Nën drejtimin e strukturave të shërbimeve sekrete serbe, sidomos të ish-strukturave të vjetra të ish-punëtorëve të MUP-it, SUP-it, KOS-it, DB-së etj, në dhjetor të vitit të kaluar mbi 1 000 veteranë serbë të luftës, pjesëmarrës edhe në luftën e Kosovës, i kishin mësyer pikat kufitare Serbi-Kosovë, konkretisht pikën kufitare në Mendar, me kërkesën që Qeveria e Beogradit t’ua paguajë nga 500 mijë dinarë të mbetura borxh për shërbimin që kanë bërë gjatë luftës në Kosovë. Në një rast të tillë pati edhe disa policë shqiptarë të plagosur në pikën kufitare me Serbinë.

Analistë të ndryshëm të çështjeve të sigurisë vlerësojnë se gjendja në veri tash e dhjetë vite është një “konflikt i ngrirë” me pak gjasa të integrimit të plotë në sistemin qeverisës të Kosovës.

Strukturat paralele serbe që si të tilla edhe më tutje vazhdojnë të funksionojnë në veri të Mitrovicës, të cilat i përfaqësojnë institucionet e shtetit serb, vazhdimisht e provokojnë elementin shqiptar që jeton në veri. Vitin e kaluar këto struktura e kanë bërë regjistrimin e popullatës së atjeshme, për ta paraqitur se Serbia është funksionale në atë pjesë. S’do koment se serbët e veriut të Mitrovicës, por edhe të pjesëve tjera të Kosovës, janë të ndikuar dhe të shantazhuar nga politika e Beogradit. Por u bënë dhjetë vite që shkaktojnë trazira, pasiguri dhe tensione ndëretnike.

Dihet botërisht se në pjesën veriore të Mitrovicës, kanë gjetur strehë shumë kriminelë serb e shqiptarë që kërkohen nga drejtësia. Disa prej tyre japin dokumente false, duke filluar nga patentshoferët, letërnjoftimet, dëftesat shkollore, fletkurorizimet, kontratat për shitblerje të ndryshme të pronave të serbëve dhe shqiptarëve, vizat por edhe të një varg manipulimeve rreth regjistrimit të automjeteve në veriun e Mitrovicës. Sipas burimeve të hapëta shumica e automjeteve që numrin e parë e kanë 519-KS janë të regjistruara fals në atë qendër. Rreth këtyre rasteve policia në Mitrovicë, ka hasur në shumë parregullsi rreth regjistrimit të veturave me targa KS dhe shumica e këtyre veturave regjistrohen pa proces të verifikimit me libreza të falsifikuara në Beli Manastir, Vukovar, Zvornik etj. Atje me pak euro mund të regjistrosh çfarëdo lloj të veturës në atë qendër dhe të lëvizësh nëpër territorin e Kosovës.

Pos kësaj, për pesë vite në Fakultetin Filozofik që funksionon në kuadër të “Universitetit të Prishtinës”, me seli në veri të Mitrovicës, gjatë periudhës 1999-2004 janë dhënë 1 000 diploma të falsifikuara. Kështu u ka deklaruar mediave dekani i këtij fakulteti, Dragi Malinkoviq. Për lëshimin e këtyre diplomave janë ngritur mbi 54 akuza penale ndaj pesë personave të këtij fakulteti. Me diploma false të lëshuara në këtë fakultet janë punësuar një numër i caktuar njerëzish nëpër institucionet e ndryshme.

Zyrtarët e doganave në Mitrovicë, pos që i kanë dhënë hapësirë krimit të organizuar dhe kontrabandës në atë pjesë, strukturat paralele serbe nuk i lejojnë mallrat kosovare që të eksportohen në Serbi me dokumente që lëshohen nga Doganat e Republikës së Kosovës. Lidhur me këtë, në Lagjen e Boshnjakëve në veri të Mitrovicës, funksionon një zyrë e Serbisë, e cila lëshon dokumente për mallrat kosovare që eksportohen në Serbi.

Veçanërisht që nga vitet ‘90-të e këndej, minoriteti serb në Kosovë po e luan rolin e shumicës dhe po e dikton ligjin. Edhe ky element ka shkaktuar tensionime të vazhdueshme në fushën e sigurisë. Drejtuesit post-millosheviqianë, me përjashtim të të ndjerit Gjingjiq, jo vetëm që de facto nuk e kanë pranuar realitetin e ri të Kosovës, por në mënyrë makiaveliste kanë përdorur serbët e Kosovës për të penguar çdo hap të këtij vendi në drejtim të rimëkëmbjes dhe vënies së tij në rrugën e progresit dhe të integrimit. Radikalizmi serb dhe mbështetja e tij nga institucionet qeveritare, të cilët vazhdojnë të mbështesin programet shtetërore antishqiptare, kanë për qëllim t’i kthejnë shqiptarët në një “bombë njerëzore” për ta destabilizuar rajonin, kuptohet duke vënë në lëvizje edhe elementin e vet të instrumentalizuar me kohë. Origjina e këtyre organizatave apo grupacioneve strukturohet nga ish-strukturat e segmenteve të caktuara të MUP-it serb, disa sish të kërkuar për krime edhe në Serbi por edhe më gjerë, nga ish-ushtarakë të ushtrisë serbe të cilët kanë marrë pjesë në luftërat në hapësirat e ish-Jugosllavisë, nga ish-paramilitarë dhe ultranacionalistë serbë, të cilët në shumicën e rasteve kontrollohen nga segmente të caktuara të strukturave të inteligjencës civile e ushtarake por edhe të sektorëve tjerë të sigurisë në Serbi. Sipas burimeve serbe, qysh nga muaj maj i vitit të kaluar, 385 shërbyes të ish-Ushtrisë Jugosllave janë paguar që të organizojnë forcat serbe të mbrojtjes qytetare në veri të Kosovës. Në anën tjetër, Dragan Mihajlloviq, kryetar i Komunës, strukturave paralele në Zveçan, kishte deklaruar se ne edhe ashtu funksionojmë si pjesë e Serbisë. Zyrtarë të Serbisë e kanë pranuar madje edhe publikisht se në Graçanicë vepron Sigurimi Shtetëror i Serbisë, i cili monitoron të gjitha lëvizjet e serbëve të kësaj pjese të Kosovës dhe çdo gjë që ka lidhje me shqiptarët, është e dyshimtë për ta. Nga kjo strukturë në biseda informative thirren shpesh edhe serbët e dyshimtë, madje ata thirren edhe në zyrat e Sigurimit Shtetëror në Nish, zëvendëskryeshef i të cilit është Nikolla Iliç, ish-kryeshef i Stacionit policor në Lipjan. Lidhur me këto situata, vitin e kaluar, komandanti i NATO-s, Harry Ulrich, është alarmuar pasi që kryetari i komunës së Zubin Potokut, Sllavisha Ristiç, e kishte njoftuar atë se uniforma të zeza ushtrojnë në veri të Kosovës.Në janar të këtij viti, pasi tensionimet ishin rritur në masë të madhe nga provokimet dhe sulmet e shpeshtuara të serbëve, banorët shqiptarë në veri të Mitrovicës u detyruan të vetorganizohen dhe të bënin rojë gjatë natës për t’u mbrojtur nga sulmet e mundshme. Për shkak të paraqitjeve dhe veprimeve të njëanshme dhe joefikase, banorët shqiptarë të pjesës veriore të Mitrovicës, deklaruan se nuk kanë besim te policët e stacionit verior në Mitrovicë, sepse, sipas tyre, policia e këtij stacioni e bën politikën e Beogradit në Kosovë.

Gjatë problemeve të fundit në veriun e Mitrovicës, të ndërlidhura veçanërisht me kthimin e banorëve shqiptarë në lagjen Kroi i Vitakut, për të rindërtuar shtëpitë e tyre të djegura nga forcat serbe para dhjetë vjetësh, u pa qartë se pjesëtarët serbë të Policisë së Kosovës, pos që nuk e respektojnë vijën e zinxhirit komandues, u pozicionuan në anën e demonstruesve të dhunshëm serbë për të penguar kthimin e banorëve shqiptarë në pronat e tyre, me ç’rast pati edhe disa banorë shqiptarë të lënduar.

Lidhur me këtë, Policia e Kosovës ka filluar hetimin ndaj komandantit të stacionit policor në veri të Mitrovicës, Milija Millosheviq, ish-pjesëtar i MUP-it serb, me dyshimin e bazuar se ka bërë shkelje të zinxhirit komandues në lagjen Kroi i Vitakut, ku tash sa ditë janë bllokuar punimet e shqiptarëve për rindërtimin e shtëpive, me pretekst se ka pasë urdhër nga EULEX-i, për të mos lejuar vazhdimin e punimeve të shqiptarëve në lagjen e Kroit të Vitakut. Pos Milija Millosheviqit, janë duke u hetuar edhe disa policë të tjerë për mosrespektimin e zinxhirit komandues në veri të Mitrovicës, sidomos policë të stacionit policor në veri të Mitrovicës.

Po ashtu, serbët dhe shqiptarët, kohë pas kohe kanë kërkuar largimin e rreshterit Tadisha Tomasheviq nga posti i komandantit të nënstacionit të policisë në Syriganë. Kjo kërkesë u bë edhe në mbledhjen për komunitete të Banjës dhe Syriganës, ngase në kohën kur policët serbë kishin lëshuar radhët e SHPK-së, Tadisha Tomasheviq kishte shkuar me punë në Zubin Potok.

Gjatë punës në terren SHPK-ja, në rajone të ndryshme të Kosovës ka hasur në një varg rastesh ku të ndaluarit kanë qenë pjesëtarë të MUP-it serb. Në një rast, pjesëtarët e SHPK-së gjatë një kontrolli rutinor kishin ndaluar Novica Ristiqin (1970), nga fshati Bratillovc i Dardanës, bashkë me dy kolegë tjerë, të cilët kishin pranuar se janë pjesëtarë të MUP-it serb në Vranjë.

Herë pas here xhandarmëria serbe ka hyrë në territorin e Kosovës duke i provokuar banorët e fshatrave përreth vijës kufitare, veçanërisht në komunën e Dardanës dhe Gjilanit. Kundër provokimeve të xhandarmërisë serbe, disa herë ka pasur protesta nga banorët lokalë. Ndoshta ky problem është paksa më kompleks ngase kontrolli i mbikëqyrjes së vijës së gjelbër edhe më tej është përgjegjësi e KFOR-it. Këtë kompetencë KFOR-i ende nuk e ka dorëzuar tek autoritetet e sigurisë vendore.

Në të gjitha këto aktivitete, pjesëtarët e policisë nga radhët e komunitetit serb, sigurisht, janë të përfshirë nën ndikimin e politikës së Beogradit, e cila domosdoshmërisht mbështetet në strukturat e MUP-it dhe shërbimeve sekrete serbe. Kjo situatë ngjallë pasiguri tek banorët shqiptarë, krijon ndarje dhe provokon konflikte ndëretnike, të cilat fillimisht duket se mund të kenë përmasa të izoluara, por në raste më të volitshme mund të përhapen, duke marrë përmasa më të gjëra.

Për vendosjen e rendit, të sigurisë dhe kushtetutshmërisë në gjithë territorin e vendit, rrezik të përhershëm paraqesin strukturat paralele – grupet ekstreme serbe që dirigjohen nga Beogradi. Sipas të dhënave dhe burimeve të hapëta, nga Beogradi dirigjohen edhe një pjesë e konsiderueshme e pjesëtarëve serbë të Policisë së Kosovës, të cilët paralelisht kanë vepruar në kuadër të MUP-it serb, nga i cili edhe janë paguar.

Pas shpalljes së pavarësisë së Kosovës, Qeveria e Serbisë ka ndikuar drejtpërdrejt te pjesa e minoritarëve serbë – pjesëtarë të SHPK-së, për bojkotimin e punës në Policinë e Kosovës. Ka zëra që thonë se përkeqësimi i gjendjes materiale të policëve që vijnë nga radhët e minoritetit serb, ka bërë që këta të futen edhe në strukturat paralele të MUP-it serb me veprim në Kosovë. Por faktikisht një pjesë e madhe e tyre paraprakisht u kanë takuar strukturave të MUP-it serb, e prej andej janë futur në radhët e SHPK-së, por nuk janë larguar fare nga MUP-i.Disa zyrtarë të lartë serbë del se kanë qenë të implikuar në veprime kriminale së bashku me strukturat e krimit të organizuar, të manipuluar nga MUP-i serb. Kjo situatë ceket si e tillë edhe në raportin e ministrit të brendshëm të Kosovës, Pajaziti, dërguar Komisionit Parlamentar për Punë të Brendshme dhe Siguri, në shkurt të vitit 2009.

Në shkurt të këtij viti, mbi 300 protestues serbë kishin shprehur kundërshtimet e tyre kundër formimit të Forcës së Sigurisë së Kosovës (FSK). Ndërsa i ashtuquajturi “Shtab i Krizës” në Graçanicë, i përfaqësuar nga Sllavisha Nikoliq, në një takim me përfaqësuesit e UNMIK-ut, kishte kërkuar që “policët e nacionalitetit serb të SHPK-së, në jug të lumit Ibër të kenë të njëjtin status sikurse policët në veri të Kosovës qendrore”. Në fakt kjo ishte si një lloj marrëveshjeje mes këtij “shtabi” dhe UNMIK-ut. Po ashtu, brenda kësaj marrëveshjeje përfshihej edhe hapja e nënstacioneve të reja policore nëpër enklavat serbe, që do të udhëhiqen nga policët serbë, të cilët do ta kenë uniformën e SHPK-së, por do të komandohen nga policia e UNMIK-ut dhe do t’i referojnë Beogradit dhe UNMIK-ut. Në këtë marrëveshje është kërkuar edhe rritja e numrit të policëve në këto vendbanime. Ky takim qe deklaruar i pasuksesshëm nga zyrtarët e policisë, mirëpo ata së paku ashtu mendonin, vepronin dhe deklaroheshin, madje publikisht. Kjo lloj marrëveshje ishte proklamuar edhe nga Sllavisha Nikoliqi në radion serbe “KiM”.

Një pjesë e minoritarëve serbë në Kosovë, SHPK-në e konsiderojnë shërbim armik. Së paku kështu janë prononcuar disa herë në media e prononcime tjera publike. Shumica e minoritarëve serbë – policë të SHPK-së, të cilët i lëshuan vendet e punës, nuk i patën kthyer mjetet, uniformat, radiolidhjet etj. Ka pasë të tillë që para mediave kanë thënë se ne nuk njohim dhe nuk kemi takuar asnjë serb ta njohë pavarësinë e Kosovës.

Në një mënyrë, Qeveria e Serbisë largimin e pjesëtarëve të komunitetit serb nga SHPK-ja e shfrytëzonte në terren edhe për shkëputje, e cila, sipas tyre, duhej të funksiononte nën komandën e policisë ndërkombëtare. Ata më vonë kishin planifikuar që të kërkonin të jenë më ndryshe uniformat e SHPK-së që do të vishnin policët e komunitetit serb.

Në SHPK një kohë të gjatë ka pasë një situatë specifike, me realitete të ndryshme. Stacionet policore në veriun e Mitrovicës, në Gjilan dhe Shtërpcë kanë dallime dhe ngjashmëri. Tri realitete në pjesë të ndryshme të Kosovës që ndërlidheshin me reagimet e rreth 700 policëve serbë të SHPK-së.Realiteti i parë ka të bëjë me veriun e Kosovës, ku policët serbë arritën të inaugurojnë idenë “me uniforma të SHPK-së, por jashtë SHPK-së”, veprim ky që u kalua në heshtje nga instancat përkatëse të institucioneve vendore e ndërkombëtare.Realiteti i dytë paraqitet në Anamoravë, përkatësisht në rajonin policor të Gjilanit, atë të Graçanicës dhe në rajonin policor të Prishtinës, në të cilat u tentua të bartet modeli i Mitrovicës, por që nuk u realizua krejtësisht. Mirëpo, ata që refuzuan komandën e policisë së shtetit të Kosovës, kërkuan të kthehen nën autoritetin e policisë së UNMIK-ut, edhe pse policia ndërkombëtare që moti ia ka kaluar kompetencat policisë vendore. Realiteti i tretë paraqitet në rajonin e Ferizajit, ku rreth pesëdhjetë policë serbë të stacionit policor të Shtërpcës, që mbulonin edhe qendrën e skijimit në Brezovicë, nuk ishin rebeluar në masë të madhe. Ata pas disa takimeve me oficerë të SHPK-së dhe të UNMIK-ut vazhduan punën.

Në rajonin e Mitrovicës (në veri të vendit) mbi 270 policë serbë të SHPK-së, kanë vazhduar punën nën autoritetin e policisë së UNMIK-ut, që edhe ashtu ka në kompetencën e vet rajonin e Mitrovicës, si i vetmi rajon që nuk është bartur në kompetencë të SHPK-së.

Zhvillimet e deritanishme tregojnë qartë se Ballkanit nuk i nevojitet krijimi i një “konflikti të ngrirë”. Deshëm apo jo, Kosova është në procesin e formësimit të elitave. Ato sapo janë ndërtuar dhe, në fund të fundit, po sendërtojnë atë që quhet balancë e shqiptarëve me të tjerët. Serbët nëse nuk e kanë kuptuar se çdo të thotë bashkëjetesa me shqiptarët dhe të tjerët, janë të dënuar të mbesin epruveta e Ballkanit. Instancat e Serbisë vazhdojnë të mbeten kundërshtarë të përhershëm të Kosovës. Serbia dhe Qiproja ishin të vetmet kundër anëtarësimit të Sindikatës së Policisë së Kosovës në Konfederatën Ndërkombëtare Sindikale të Policisë.

Gjatë kohës sa ish-zëdhënësi i Millosheviqit, ministri i brendshëm serb Ivica Daçiq, ishte në Bruksel, edhe përfaqësuesi i lartë për Siguri dhe Politikë të Jashtme i BE-së, Javier Solana, kishte biseduar me të për rëndësinë e kthimit të pjesëtarëve serbë në Policinë e Kosovës. Rreth këtij problemi ka qenë i angazhuar edhe shefi i EULEX-it Yves de Kermabon. Po ashtu, përfaqësuesi i lartë për Siguri dhe Politikë të Jashtme i BE-së, Javier Solana, pasi kishte vizituar Beogradin në mars të këtij viti, kishte kërkuar nga zyrtarët e Qeverisë së Serbisë që të dërgojnë sinjale pozitive për kthimin e policëve e gjykatësve në vendet e tyre të punës. Në anën tjetër, zyrtarë serbë, në mesin të të cilëve edhe i ashtuquajturi ministër serb për Kosovën në qeverinë e Serbisë, Goran Bogdanoviq, kishte thënë se janë duke u zhvilluar bisedime me EULEX-in, në mënyrë që ky mision ta marrë zinxhirin komandues dhe të sigurojë prani të përhershme të pjesëtarëve të vet në të gjitha stacionet dhe nënstacionet në mjediset serbe në Kosovë.

Që nga shpallja e pavarësisë, policët serbë të SHPK-së, në tri komunat e veriut të Kosovës haptazi refuzuan t’i marrin urdhrat nga Prishtina. Ata filluan t’i përgjigjen vijës së tyre komanduese, të ndërtuar mbi baza të sistemit paralel dhe shefit të policisë serbe në Mitrovicë, i cili i koordinonte aktivitetet e kësaj strukture me Policinë e Kombeve të Bashkuara (UNMIK) dhe forcat paqeruajtëse të NATO-s. Madje komandant i vetëshpallur i këtyre policëve serbë të SHPK-së në veri ishte Goran Stojanoviqi, i cili qysh disa ditë para shpalljes së pavarësisë nuk ishte paraqitur në vendin e tij të punës si komandant i Drejtorisë së Trafikut të SHPK-së në Shtabin Kryesor në Prishtinë.

Mirëpo, situata ndryshoi me ndërhyrjen e kryetarit të Serbisë, Boris Tadiq, i cili i dha sinjalin paralajmërues të ashtuquajturit ministër për Kosovën në Qeverinë e Serbisë, Goran Bogdanoviq, për ta proklamuar lajmin për kthimin në radhët e Policisë së Kosovës të pothuajse të gjithë policëve serbë, të cilët ishin suspenduar prej 1 marsit të vitit 2008, sepse refuzuan të vazhdojnë shërbimin në SHPK për shkak të pavarësimit të Kosovës. Ky veprim i Tadiqit është një sinjal i qartë se Beogradi zyrtar, më nuk mund të vazhdojë të mbajë pezull gjendjen e policëve të vetlarguar serbë të SHPK-së, prandaj, ashtu siç u urdhëruan ta lëshojnë punën, u dha urdhri për kthimin e tyre në punë.

Në vendimin për kthimin në punë të policëve të minoritetit serb, të cilët me urdhër të Beogradit i lëshuan vendet e punës në të gjitha rajonet e Kosovës, në shenjë pakënaqësie për shkak të shpalljes së pavarësisë thuhet se “të gjithë oficerët, të cilët do të vendosin të kthehen në radhët e Policisë së Kosovës deri me datën 30 qershor 2009, ora 16, nuk do t’i nënshtrohen asnjë lloji të procedurave disiplinore si rezultat i vendimit të tyre subjektiv, i vendimit Nr.405/08”.

Kthimi i policëve serbë në punë, duket të jetë bërë sipas një marrëveshje interne ndërmjet EULEX-it dhe Serbisë. Madje, rreth 350 pjesëtarë serbë të SHPK-së që pas ultimatumit të Beogradit e kishin braktisur demonstrativisht SHPK-në, pas shpalljes së Pavarësisë së Kosovës. Kërkesat për t’u kthyer këta policë në punë, Qeveria e Serbisë i kishte kushtëzuar me kërkesën që policët serbë të Kosovës të jenë nën komandën e UNMIK-ut. Ky ishte qëndrimi zyrtar i Serbisë.

Në mes tjerash, duhet përmendur se kriza globale financiare që e ka goditur shumë Serbinë, ka bërë që Beogradi të ketë gjithnjë e më pak mundësi për t’i financuar strukturat e tij paralele në Kosovë, të cilat kërkojnë afërsisht deri në 120 milionë euro në vit, siç ka ndodhur vitet e kaluara.

Edhe përkundër kësaj, deshëm apo jo, gjendja në pjesën veriore të Mitrovicës tash dhjetë vite është një “konflikt i ngrirë”, dhe kërkon kohë e angazhim të madh për integrimin e plotë në sistemin qeverisës të Kosovës. Këtë e ka bërë në një mënyrë, legalizimi i BIA-s në Kosovë, i cili është bërë nëpërmjet Komitetit për Bashkëpunim mes Policisë së UNMIK-ut dhe MUP-it të Serbisë, madje jo vetëm i BIA-s por edhe i shërbimeve të tjera. Shërbimet në fjalë dhe veprimet që po ndodhin muajve të fundit në veriun e Mitrovicës, e kanë sfiduar në masë të madhe punën e EULEX-it si autoritet që në letër e ka përkrahjen serbe, por jo edhe në terren.Beogradi e ka luajtur një lojë të dyfishtë sa i përket kthimit të policëve serbë në vendet e punës. E para, është ndikimi i krizës ekonomike në Serbi, e cila është shoqëruar edhe me presione të shtuara ndërkombëtare, që në radhë të parë vijnë nga Bashkësia Evropiane, gjë që e ka detyruar Ministrinë e Punëve të Brendshme të Serbisë të merr masa graduale, duke sjellë edhe vendime të prera për ndaljen e mbështetjes financiare për strukturat e saj në Kosovë. Këtë e tregon edhe fakti i refuzimit të futjes në listat e rrogave të pjesëtarëve serbë nga ana e MUP-it të Serbisë. Ky ka qenë një presion që ka bërë që policët e minoritetit serb, të cilët e kishin braktisur punën për shkak të shpalljes së pavarësisë të kthehen në vendet e tyre të punës. Nuk kanë qenë as paralajmërimet për shpalljen e konkursit të ri për këto vende, as largimi pa pagesë. Pas presioneve të lartpërmendura, MUP-i serb në njëfarë mënyre ka filluar të tregojë se do të refuzojë që t’i fusë në listën e rrogave serbët që kanë shërbyer në Policinë e Kosovës, të cilëve deri në këtë kohë, paralelisht u ka dhënë edhe nga një pagë shtesë, pos pagës që e kanë marrë nga policia e Kosovës.Për pagesat e dyfishta të minoritarëve serbë në Policinë e Kosovës tregon edhe Bratisllav Kragoviq, njëri nga policët që shërben në veri të Mitrovicës, i cili thotë se më herët ka punuar në MPB-në e Serbisë, prej nga është pensionuar dy-tri vite më parë. Ai e merr pensionin nga Serbia dhe rrogën nga Shërbimi Policor i Kosovës.Sido që të jetë, Policia e Kosovës është e paraparë të jetë multietnike. Për këtë arsye duket se i nevojiten serbët ashtu si janë, të rebeluar, terroristë, pjesëmarrës në krime lufte, që i raportojnë Beogradit, që nuk e njohin shtetin e Kosovës dhe Kushtetutën, që janë pjesë e strukturave paralele, njerëz që krijojnë probleme etj. Tek e fundit ky është realiteti. Kurse, integrimi i komunitetit pesëpërqindësh serb si pjesë e një shoqërie shumetnike në Kosovë vazhdon të qëndrojë mbi të gjitha prioritetet. Mirëpo, kjo nuk varet nga institucionet e Kosovës, as nga vullneti i popullatës serbe që jeton në Kosovë (që vazhdon të jetë e dirigjuar dhe shantazhuar nga Beogradi), por nga udhëheqja serbe në Beograd.Sigurisht ky proces shkon pak më ngadalë për shkak se është i ndërlidhur ngushtë me efikasitetin e misionit më të madh evropian EULEX, me ç’rast BE-ja nuk dëshiron komprometimin e saj shkaku i përpjekjeve minuese të deritanishme të institucioneve serbe.Shumëkush pyet se si është e mundur që EULEX-i dhe Kosova të bashkëpunojnë me Serbinë, kur organet dhe institucionet e saj policore, të sigurisë, gjykatave, jurisprudencës, të qeverisë dhe të parlamentit etj., janë të stërmbushura me udbashë të Sllobodan Millosheviqit, të cilët nuk kanë pësuar kurrfarë metamorfoze mendore as politike, as të pikëpamjeve dhe të qëndrimeve të tyre negative, kur është fjala jo vetëm për Kosovën, por edhe për vetë rendin e brendshëm shoqëror dhe politik në Serbi.

Vuk Drashkoviqi, kryetar LPS-së dhe ish-ministër i Punëve të Jashtme të Serbisë, në një intervistë të publikuar më 13 shtator 2009, në “BLIC”, ndër të tjera thotë se “pa reformimin e thellë dhe të gjithanshëm demokratik të Serbisë, BE-ja, as EULEX-i nuk duhet të bashkëpunojnë e as ta favorizojnë regjimin e Beogradit, qoftë në liberalizimin e regjimit të vizave për shtetasit e saj, qoftë në fushën ekonomike, politike, qoftë në atë policore, ushtarake etj., sepse ende nuk është distancuar, as nuk është spastruar nga recidivat politiko-propagandistikë, policorë, medialë, diplomatikë dhe ushtarakë etj. të Serbisë së Sllobodan Millosheviqit”, për të vazhduar se “rrjeti i policisë sekrete paralele të Sllobodan Millosheviqit, të Radomir Markoviqit dhe të Millan Radonjiqit edhe sot është më i fuqishëm sesa vetë shteti serb. Vetëm në këtë mënyrë mund të shpjegohet fakti se pesë vjet pas vrasjes së Zoran Gjingjiqit, shumica e pjesëtarëve të shërbimeve sekrete, që kanë marrë pjesë dhe, edhe sot marrin pjesë në krimet e tyre kanë ngelur të paprekur nga policia serbe dhe nga shërbimi zyrtar sekret i BIA-s”.

Si pjesë të këtij mentaliteti, po përmendim deputetin e Kuvendit të Kosovës, Dragan Dimiq, i cili për shtatë vite rresht kishte ra në kundërshtim me ligjin dhe kishte bërë vepra penale. Madje ai ishte përfshirë edhe në aktivitete kriminale, vjedhje të veturave, mashtrim, falsifikim të dokumenteve. Kishte penguar personat zyrtarë në kryerjen e detyrave, kishte falsifikuar patentë-shoferë, kishte dëmtuar pronën, e vepra tjera.

Ky është mentaliteti serb i krijuar në relacion me Kosovën, është një edukim qytetar në raport me Kosovën. Sido që të jetë dhe sido që të sillen ata, ne kemi nevojë për minoritete, por edhe shpresojmë se do të integrohen në hap me kohën dhe në dimension me zhvillimet në rajon. Lidhur me këtë, në Beograd mendojnë dhe veprojnë ndryshe. Sipas observimit faktografik të ish-ministrit të jashtëm serb, Vuk Drashkoviq, “rrjeti i shërbimeve sekrete paralele policore, nuk ka karakter periferik, por thelbësor, janë më të fuqishme sesa vetë shteti serb, sepse ato janë të pranishme dhe veprojnë në gjykata, në avokaturë, në parlament, në qeveri, në media, në kryemafi…, që përbëjnë fuqinë qendrore” (“Blic”, Beograd, 13 shtator 2009).

Në këtë periudhë problemet mes Kosovës dhe Serbisë filluan të shtohen me theks të veçantë pas arrestimit në flagrancë të tre oficerëve të BIA-s në Kosovë: Igor Juçinac (1976), serb nga Kosova, ish-pjesëtar i SHPK-së deri në vitin 2007, Millutin Radanoviq (1957) dhe Predrag Zhelkoviq (1976) shtetas të Serbisë, të cilët Policia e Kosovës i arrestoi në Çagllavicë, në qershor të këtij viti. Ata akuzohen të kenë nxitur familjarë të serbëve të zhdukur, por edhe qytetarë shqiptarë, për të bërë dëshmi të rrejshme me qëllim të trillimit të aferës për gjoja trafikimin (transplantimin) e organeve njerëzore gjatë luftës nga UÇK-ja, duke u ofruar të paktën prej 100 deri në 300 mijë euro për një deklaratë të tillë.Lidhur me personat e arrestuar, janë publikuar prova në media edhe përmes televizionit publik të Kosovës – RTK, ku të arrestuarit janë shfaqur duke biseduar rreth blerjes së dëshmitarëve të rrejshëm, duke ju premtuar të holla dhe të mira tjera materiale për të deklaruar dhe dëshmuar rrejshëm se ata qenë viktima të transplantimit të organeve njerëzore gjatë kohës së luftës në Kosovë. Agjentët e shërbimit sekret serb BIA, kanë deklaruar se shumat e premtuara për dëshmitarët e tillë i paguan shteti. Ditë më parë është arrestuar edhe vëllai i njërit nga tre të arrestuarit e lartcekur për shkak se e kishte kërcënuar me vdekje njërin nga dëshmitarët e këtij rasti. I arrestuari i fundit në këtë proces, Gligor Juçinac, është zyrtar i lartë i stacionit policor të Shtimes.Situata e krijuar pas bojkotimit të punës nga policët serbë ishte mjaft delikate dhe kërkonte maturi të madhe për ta tejkaluar këtë gjendje, madje kërkonte kohë, tolerancë dhe bindje të anës tjetër për koncepte të gabuara. Megjithatë, tejkalimi i kësaj gjendje është kontribut i pjekurisë së Ministrisë së Brendshme të Kosovës, Policisë së Kosovës në bashkëpunim me Inspektoratin, EULEX-in dhe ndihmën direkte të instancave tjera ndërkombëtare, të cilat për një kohë të shkurtër e kanë sensibilizuar masën e frustruar të policëve nga radhët e minoritetit serb në Kosovë, të cilët, të ndikuar nga politika e Beogradit e kanë lëshuar punën në shenjë proteste me pretekst se nuk punojnë në Kosovën e pavarur.

Tolerime të kësaj natyre ishin bërë edhe më herët me pranimin e oponentëve të “Rojeve të Urës” në radhët e SHPK-së. Faktikisht, ky tolerim ishte bërë përmes një lloj kushtëzimi që e kishte bërë Qeveria e Serbisë në bashkëpunim me përgjegjësit e njësisë së “Rojeve të Urës” si kushtëzim për ta shpërbërë këtë formacion. Ky problem ishte trajtuar nga analistë të ndryshëm, gazetarë e politikanë, duke hedhur kritika të rrepta ndaj UNMIK-ut dhe organeve tjera kompetente për tolerime të tilla. Mirëpo ata ishin arsyetuar se disa ish-policë serbë nga Kosova, por edhe nga radhët e të ashtuquajturës “Roje të Urës” kanë filluar trajnimin për policë të Kosovës në Akademinë Policore në Vushtrri, citonin mediet lokale burimet e UNMIK-ut. Në atë kohë, në njërën anë, zëdhënësi i UNMIK-ut në Mitrovicë, Xhorxhi Kakuk, thoshte se nuk është në dijeni rreth kësaj çështjeje dhe nuk e di nëse ish-pjesëtarët e “Rojeve të Urës” janë duke u aftësuar për policë në Vushtrri. Ai theksonte se nuk mund të aftësohen për policë ata që kanë histori kriminale, por faktikisht kjo po ndodhte. Në anën tjetër, një zëdhënës tjetër i policisë ndërkombëtare në Mitrovicë, Soxhi Dou, kishte konfirmuar se në Akademinë Policore në Vushtrri kanë filluar aftësimin disa ish-policë serbë. “Është e vërtetë se aktualisht ne kemi disa rekrutë për aftësim në Vushtrri, të cilët kanë eksperiencë policore”, tha Dou, por ata që verifikohen se kanë histori kriminale, duhet të largohen menjëherë nga ky aftësim për policë. Ndërkaq, Vlladimir Rakiq, përfaqësues politik i “Rojeve të Urës” i kishte konfirmuar një radioje lokale se disa pjesëtarë të këtij formacioni kanë filluar aftësimin në Vushtrri.

Pra, një pjesë e formacionit të “Rojeve të Urës” janë pranuar si pjesë e minoritetit serb në SHPK dhe në asnjë rast nuk është trajtuar biografia e tyre kriminale. Aktiviteti i “Rojeve të Urës” në Mitrovicë është i lidhur me strukturat e politikës së Beogradit, të clat veprojnë sipas direktivave që ka Beogradi për Kosovën. Ky grup është i dyshuar për kryerjen e shumë vrasjeve në atë pjesë, si të shqiptarëve, si të serbëve. Iniciativa për formimin e njësisë së “Rojeve të Urës” ka rrjedhur nga njerëzit që mbajnë pozita të larta në linjat e përfaqësimit politik të minoritetit serb të Kosovës.Shërbimet sekrete serbe edhe më tutje i mbajnë në lidhje strukturat e caktuara të ish-pjesëtarëve të policisë serbe, të cilët ishin pjesë e policisë së sistemit të Millosheviqit dhe punuan derisa u tërhoqën në qershor 1999, pas fushatës ajrore të NATO-s. Kjo strukturë me besueshmëri të plotë në sistemin e Millosheviqit, më vonë u instaluan-kthyen në policinë e Kosovës, përmes zinxhirit komandues të UNMIK-ut, i cili, nëpërmjet oponentëve të caktuar proserbë, të ngarkuar me detyra të rëndësisë së veçantë, ka bërë përpjekje për ta instaluar komplet strukturën e administratës serbe në Kosovë. Kjo shtresë, me sa është parë deri më tani, punuan dhe vazhdojnë të punojnë kundër progresit të Kosovës dhe integrimit të saj drejt Evropës. Një numër i caktuar i kësaj strukture vazhdojnë të jenë pjesë e policisë së Kosovës, të cilët në momente të caktuara janë treguar më labilë në qëndrime dhe kanë qenë më pranë strukturave të BIA-s, duke ndihmuar në shumicën e rasteve konceptin e pushtetit paralel në Kosovë. Kjo është brengë, të cilën shoqëria jonë duhet ta shërojë me kalimin e kohës, duke i zbutur antagonizmat me qëllim të afrisë drejt një jete të përbashkët pa dallime të mëdha nacionale e racore, duke krijuar kushte të sigurisë dhe një jete normale. Në rastin konkret, duhet të pengohet ndikimi destruktiv dhe eksportimi i dhunës nga Beogradi në Kosovë. Minoriteti serb duhet të marrë përgjegjësinë për veprimet e veta dhe të integrohet në institucionet e vendit.

Ditë më parë është marrë vendim që pasaportat serbe të mos lëshohen më në Kosovë. Si pasojë e presionit të Komisionit Evropian ndaj Beogradit, ky i fundit është detyruar që t’i mbyllë të gjitha qendrat serbe për lëshimin e letërnjoftimeve dhe pasaportave në Kosovë, që kanë funksionuar që nga viti 1999. Duhet kujtuar se shqiptarët e Kosovës kishin marrë mbi 300 mijë pasaporta, nënshtetësi, fletëkurorizime, diploma, patentë-shoferë, kontrata të shitblerjes etj. Nga ky projekt Serbia kishte fituar miliona euro nga shqiptarët e Kosovës. Pasiqë dokumentet e udhëtimit dhe dokumentet tjera serbe nuk lëshohen më në Kosovë, edhe më tutje nuk dihet se si do të trajtohen njerëzit që më herët kanë marrë nënshtetësinë serbe dhe posedojnë dokumente të tilla. Ky problem sigurisht do të trajtohet nga Komisioni Evropian. Për nëntë vite këto linja kanë funksionuar të papenguara në Kosovë.

Prandaj, institucionet e Kosovës duhet të bëjnë trysni te bashkësia ndërkombëtare për ndërprerjen e gjithanshme të veprimtarisë së strukturave paralele serbe në Kosovë, të cilat si të tilla po shkaktojnë pengesa tepër të mëdha në zhvillimin e vendit dhe paraqesin rrezik të përhershëm për destabilizimin e vendit. Përderisa në Beograd nuk ka ndryshuar fare mentaliteti që nga koha e Millosheviqit dhe është në rritje disponimi nazist serbomadh, gjë që e tregojnë ngjarjet e fundit të zhvilluara në Beograd, rrahjet dhe keqtrajtimet deri të vdekje të të huajve, siç ndodhi me tifozin francez; përderisa Serbia hapë “fabrika” për prodhim çetnikësh në Bosnjë (kujto shkollat çetnike që do të nxjerrin nga 10 mijë çetnikë brenda vitit) dhe ofrojnë publikisht miliona dollarë për kokën e këtij apo atij personi, bashkësia ndërkombëtare duhet të trajtojë me kujdes të shtuar lëshimet politike që po i bën Serbisë, sepse dikur mund të jetë vonë.

[Kosovelli]

Keshtu shkruajn shkiet e shkines po sikur ky brari ne forumin ton shqiptar, per shkie po e di qe i kemi armiq po ky qka po don qe po i mbron shkie e po i sulmon Shqiptaret

Jan shansat e vogla qe opinjoni do te njoftohet me prapavine e afaeres ne lidhje me tre agjendet gjerman ne KdheM , te cilet organet ne Prishtine I kan arrestuar duke then qe kan ber sulmin ne selin e misionit civil Nderkombetar. Kesaj duket qe ne mase te madhe ka kontribuar shume shpekulime per motivet e ndryshem te kesaj nxharje e cila eshte e menduare ose jo, eshte perhapur ne opinjon. Ne cdo raste kjo afer shpijunazhe prape ka hapur qeshtjen e rrolit dhe veprimit te sherbimeve te huaja sekrete ne Ballkan. Ka pergaditur Ivana Subashiq.

Edhe pse ka mohuar cdo lloji perzirje te agjendeve te BND ne ket afer, qeveria e gjermane eshte e ndeshur me kerkesat e perditeshme te opinjonit Gjerman, jo vetem qe krejte rastin detalishte te hulumton por edhe te shqyrton politiken e deritashme te vet ndaj Kosmetit. Gjermania pas, SHBA, donatori I I madhe I perveqem per Kosmet- prej vitite 1999. atje kan shkuar 280 milion evra ndihme direkte , ne dy vitet e ardheshme eshte planifikuar qe ne Prishtine te dergohen edhe 100 milion evra, ne mes tjerash edhe per sferen mbrojtjes. Qeveria e Kosoves , nderkohe ka shprehur keqardhje, per ket raste, por ne te njetn kohe ka ber me dije qe Berlinit nuk ka qellimin qe ti kerkon falje. Mediat gjermane aferen shpijunazhe I bine ne lidhje me njohurin qe sherbimt sekret Gjerman per lidhjen e qeverise aktuale ne Prishtine me kriminalin e organizuar , konkretishte perzirja e kryeministrit te Kosmetite Hashim Thacit ne tregtin e mallit te bardhe, shfercin e armeve dhe droges. Edhe pse nuk perjashton ket mundesi, analistet thojin edhe ne mundesin qe ne prapavin e krejte nxharjes gjindet perqarja ne mes te interesave te fuqive te medhaja. Ket mendim e ka edhe profesori I Fakultetite te sigurise dr Zoran Dragishiq. ,,Te dhenat per lidhjen e qeverise aktuale ne Kosmet dhe kriminalit te organizuar paraqesin vendin e pergjitheshem ne raportin e sherbimeve te vendeve perendimore. Ne anen tjeter Hashim Thaci vet nuk do te guxonte qe te qet gishtin aqe thell rrethe Gjermanve, sepse kjo munde te jet shume e rrezikeshme per ate, vetem neqoftse nuk ka marre driten e gjelberet prej ndonji sherbim tjeter sekret te madhe “ thote Dragishiq. Por ai nuk beson qe ne nxarjet e meparshme ne Kosmet te perzier agjendet e BND, ,,E para nuk shohe intersin e qeverise gjermane ne gjithe ket. Ne anen tjeter sherbimi sekret gjerman eshte njera prej me te mirave ne bote, dhe ne qoftse ka dashure qe dicka te provokon, do te angazhonte popullsin lokale , dhe jo agjentet e vet”. Pershkak te krejte kontekstit te kesaj afere, Dragishiqi dyshon qe kurre opinjoni nuk do te dine prapavine e vertete te kesaj afere shpijunazhe. Edhe pse hulumtimet jan ne vazhdime siper, shume eshte e mundeshme qe pala shqiptare dhe pala gjermane , por edhe dikushe I treti do te tenton qe te plason disa lloji informata te reja qe krejte rasti me shume te mjegullohet. Por kryetari I Forumit per sigurije dhe demokracije Ninoslav Krstiq, nuk perjashton mundesin qe te dy palet jan te perziera ne incident ,,Shqiptarve ne ket moment politikishte nuk ju paguhet qe vet te bejne cilindo lloji sulmi ne misionin Nderkombetar civil ose ne njesit e KFOR-it, dhe per ate angazojin njerzit e nacionalitetit tejetr, Krstiqi eshte I bindur qe agjentet gjerman kan qen te paguare dhe se ne te njetn kohe ju kan dhen garantimet qe do te jen te sigurte. Kjo nuk ka ndodhur, por jan arrestuar dhe pas intervenimit te qeverise gjermane jan liruare qe te mbrohen ne liri.
Duke u peleshuar sherbimet sekrete te sugurise te perendimore dhe lindore kan rrollin e madhe ne ishe teritoret e Jugoslavise, profesore Dragishiq perkujton qe qe ato prape jan vetem instrument te qverive te veta ,,Ballkani eshte strategjik, e rendesihme e Evropes, dhe per ket intesri I sherbimeve te gjitha forcave te medhaja por edhe vendeve te vogl ky regjion ka qen shume I rendesihem.posaqerishte Serbia ,thekson Dragishiq.

[Kosovelli]

Politika kriminele serbe në Ballkan
Para disa ditësh kryetari i Serbisë, Tadiç paralajmëroi Shkupin se diku në kufirin Maqedoni - Serbi grupe të armatosura përgatisin trazira në këtë vend. Ditë me radhë disa gazeta në Beograd kishin shkrime të ngjashme. Këto gazeta lëvizjet e grupeve të armatosur do t'i lidhin me aspiratat e shqiptarëve për Shqipërinë në kufi real. Shkas për këtë do të gjejnë në deklaratën e kryeministrit shqiptar. Berisha, se Shqipëria dhe Kosova kur nuk duhet të harrojnë se janë nga një trung i përbashkët dhe udhëheqësit politik në dy anët e kufirit duhet të bëjnë çmos që t'i largojnë të gjitha barrierat administrative. Ata duhet të mundësojnë një komunikim natyror të një populli që jeton në dy shtete. Në kontekst këtë do të potencohet edhe deklarata e dhënë nga kreu i PDSH-së, z. Mendu Thaçi, se do të kishte kërkuar nga z. Berisha që ta kushtëzojë anëtarësimin e Maqedonisë në NATO me zgjedhjen e problemit të shqiptarëve. Në gjithë këtë grumbull informatash dhe dezinformatash si shllag mbi tortën do të vijë incidenti i Nerezit që irritoi gjithë shqiptarët dhe ngriti tensionet ndëretnik. Kjo kronologji ngjarjesh do të bëhet shkak i mjaftueshëm për debate dhe analiza të gazetarëve dhe shqetësim i opinionit publik. Janë këto veprime të koordinuara, apo thjeshtë një koincidencë e rastit?



Kjo ma kujton një luftë të shërbimeve sekrete serbo - kroate. Ishte koha kur në Kroaci u vra një gazetar në qendër të Zagrebit. Atëherë njësoj presidenti serb Tadiç tregoi se kush është dhe ku gjenden atentatorët. Analistët ketë deklaratë publike e karakterizuan si luftë psikologjike e Serbisë ndaj Kroacisë, me qëllim të demonstrimit të forcës dhe kapacitetin e faktorit që din dhe kontrollon çdo gjë në regjion. Pasoi një revansh i Mesiçit, i cili e paralajmëron Tadiqin për rrezikun nga atentati që i kanoset nga mafia e cigareve. Kësaj do t'i bashkëngjiten shumë deklarata nga njerëz të afërm të Gjukanoviqit në Mal të Zi. Ngjarja do të mbarojë me burgosjen e një grupi të atentatorëve. Përgjigja ime për gjithë këto është se bëhet luftë për pozicionim në Ballkan. Luftë që fillon me kontroll të shërbimeve informative dhe krim të organizuar dhe mbaron me dominim në politik. Ja si duket ajo: Në Serbi prej Millosheviqit nuk kemi qeveri demokratike të popullit, por qeveri kriminele - ushtarake. Këto qeveri nuk mund ta kryejnë procesin e demillosheviqizimit dhe dekriminalizimit të shtetit. Vrasja e Xhinxhiçit, dalja publike në TV shtetërore të Bosnjës e gjeneralit Mlladiq dhe kërcënimi që i bëhet Tadiqit nga mafia, janë shembulli më i mirë se kush e ka pushtetin në Beograd. Kjo situatë e ka zënë peng Serbin, por edhe regjionin. Këta diktojnë se çfarë politike do të udhëheq Serbia. Atyre u duhet Serbia e izoluar, jashtë NATO-s dhe E-së. Vetëm në këtë mënyrë mafia ka mundësi ta kontrollojë shtetin. Idenë e izolimit ata e ushqejnë me idenë se Serbia është mjaftë për vetveten. Ajo vetë mund ta dominojë dhe kontrollojë Ballkanin. Ajo ka forcë ushtarake dhe ekonomike të mjaftueshme. Andaj, zyrtarisht Serbia ka deklaruar neutralitet dhe nuk kërkon anëtarësim në NATO. Deklarohet për EU, por vendos kushte. Për të qenë më bindës në këtë ide, ajo vazhdon të armatoset, mban lidhje me Rusinë, bën përpjekje të reinkarnojë organizatën e të pavarurve. Publikut të vetë i premton të bëhet pikë me rëndësi gjeostrategjike. Kësaj situate, fatkeqësisht, me të madhe i ndihmon edhe politika jo e qartë e Europës për Ballkanin dhe rolin e Serbisë në regjion. Si duket disa diplomatë në Evropë duan ta shohin Serbinë si shtyllë kryesore në Ballkan. Disa shkojnë edhe më largë, i besojnë përrallës se Serbia është fronti i parë i Evropës kundër islamizmit. Ata besojnë se Serbia ka potencial që të kontrolloj shtete e vogla multi-etnik në Ballkan me një popullatë të konsiderueshme myslimane. Mendoj se vendimi për liberalizimin e vizave dërgoi mesazh shumë të keq. Shpërblimi i Serbisë dhe izolimi i botës myslimane në regjion është gabim trashanik. Ku është Maqedonia në gjithë këtë përrallë?. Kjo e fundit, në mungesë të vizionit apo edhe paftësisë së vet që ta zgjedh problemin me emrin, e ka vendosur veten në rolin e topit të ping-ponit në lojën që e luan Greqia me Serbinë. Këta si duket i kanë ndarë rolet në mes vete. Njera e mëshon e tjetri e mbron. Se si do t'i përballojë këto provokime është sfidë serioze. E izoluar pa perspektivë anëtarësimi në NATO dhe EU do të jetë nën presion permanent. Nga lufta psikologjike që i servohet për kinse rrezikun nga shqiptarët, mbyllja e rrugës drejt NATO-s që e bën Greqia deri tek inskenimi i incidenteve në regji të shërbimeve serbe.



Pra, Serbia dëshiron të tregoj se ajo është forca që dominon dhe çdo gjë kontrollon. Ajo do të lë përshtypjen se i ka të gjithë penjtë në duart e veta. Andej edhe çdo strategji që lidhet me Ballkanin duhet të filloj dhe mbaroj me te. Mendoj se gabon. Gabon ngase çështjet në Ballkan kanë ndryshuar. Shqiptarët në regjion nuk janë as maqedonas, as malazezë e as boshnjak. Ata megjithatë janë popull shtatë milionësh. Kanë dy shtete dhe janë shtylla kryesore e stabilitetit edhe në dy shtete tjera. Është e qartë se lë shumë për të dëshiruar për atë se çfarë duhet bërë në Kosovë. Shqiptarëve të Maqedonisë ende ju duhet ta gjejnë vetveten. Vetë Shqipëria duhet të bëjë shumë nëse do të jetë në rolin e faktorit që koordinon politikën shqiptare në regjion. Megjithatë, tash e tutje do të jenë faktor i pakapërcyeshëm në agjendat gjeostrtegjike. Mendoj se deklarata e Berishës dhe takimi i tij me Thaçit dhe Ahmetin ka pikërisht këtë mesazh. Larg nga manipulimi me shqiptarët. Dihet se ende prioritet kryesor është Kosova. Jo rastësisht në atë deklaratë të Berishës për Kosovën fare nuk përmenden shqiptarët e Maqedonisë. Mendoj se është e qartë: Shqiptarët e Maqedonisë duhet të tregojnë kapacitet që vet t'i udhëheqin proceset në këtë vend. Ato nuk duhet të lejojnë që në luftën e tyre politike të involvohen faktorë që lehte mund të ndikohen nga shërbimet e huaja informative. Ata në tërësi duhet ta kontrollojnë situatën. Ata duhet të jen drejtues të situatës në Maqedoni. Nuk duhet të lejojnë situata që Maqedonia të kërkoj ndihmë nga Serbia për rrezikun që i kërcënohet nga shqiptarët. Detyra e tyre është të tregojnë se shqiptarët e Maqedonisë dhe politika konstruktive e Shqipërisë janë garancë për stabilitet në këtë vend. Stabiliteti i saj nuk varet nga mbështetja që do gjejnë në Serbi, por nga konstruktiviteti politik, marrëdhëniet ndëretnike dhe raportet e mira me Shqipërinë dhe Kosovën. Popujt, si maqedonasit, malazezët nuk do ta gjejnë sigurinë e tyre në hegjemonizmin serb, por në konstruktivitetin e politikës shqiptare në Ballkan. Në Ballkan detyrimisht duhet të arrihet ekuilibri shqiptaro-serb si garancë më e mirë për stabilitet. Çdo tendencë për prishjen e këtij ekuilibri e destabilizon regjionin. Kjo edhe për shkak se konstalacionet e forcave në Ballkan po ndryshojnë. Turqia po shndërrohet në pikën kryesore gjeostrategjike energjetike për regjionin dhe Europën. Kjo gjithnjë e më tepër do ta shtojë ndikimin ekonomik dhe peshën specifike në Europë. Depërton me kapital në investime strategjike. Kjo rrit interesin e saj për paqen dhe sigurinë në Ballkan. Andaj, nëse Serbij pretendon që luftën ndëretnike ta bartë në luftë ndërfetare, ajo do të ballafaqohet detyrimisht edhe me Turqinë. Pra, Evropa nuk guxon të bie në kurthin e Serbisë në ndërtimin e strategjive të saja. Nuk mund që një politikë e kriminalizuar të jetë garancë për stabilitet. Ajo detyrimisht duhet të bazohet në realitet e reja nëse do paqe të përhershëm në regjion. Realiteti i ri është politika konstruktive e shqiptarëve dhe paqja që e garantojnë ata. Kjo duhet të respektohet dhe jo të valorizohet politika e shantazhit dhe destruktivitetit që e udhëheq Serbia. Nëse kjo ndodhë pasojat do të jen afatgjate.

[Kosovelli]

Tani Kosova ka dhe Shërbimin e vet Sekret Pas disa muaj negociatash, presidenti dhe kryeministri i Kosovës kanë emëruar kreun e shërbimeve sekrete të Kosovës.

Bashkim Smakaj, ish-zyrtar i policisë kosovare, është zgjedhur drejtor i Agjensisë Kosovare të Inteligjencës.

Zoti Smakaj, 32 vjeçar, i diplomuar në Biologji dhe Shkencat Politike, shihet si një kandidat që është zgjedhur me konsensusin e koalicionit qeveritar.

Presidenti Fatmir Sejdiu njoftoi se drejtori i Agjencisë Kosovare të Intelegjencës zgjidhej për mandat 5 vjeçar dhe me mundësi të rizgjedhje.

Kryeministri Hashim Thaçi tha se ndihej krenar që në këtë post të rëndësishëm shtetëror është zgjedhur siç ka thënë ai "një njeri i përgatitur mire" dhe ka shfaqur bindjen në suksesin e këtij agjencioni.

"Agjensia Kosovare e Intelegjencës do të jetë një agjensi profesionale dhe shumëetnike. Suksesi i saj do të jetë i garantuar sepse të gjitha institicionet dhe qytetarët do të bashkëpunojnë ngushtë me te", tha kryeministri Thaçi.

Bashkim Smakaj, i cili vendoset në krye në Agjensisë Kosovare të Intelegjencës pas një pune disavjecare në policinë e Kosovës, është zotuar se në punën e tij do të udhëhiqet nga parimet më të larta kushtetuese, ligjore dhe etike.

"Në përputhje me ligjin, Agjencia Kosovare e Intelegjencës do të sigurojë informacion me kohë dhe të saktë për intelegjencën, për kërcënimet nga brenda dhe jashtë, terrorizmin ndërkombëtar dhe atë vendor, prodhimin dhe trafikimin e narkotikëve, krimin e organizuar, krimin ekopnomik, sabotimin dhe të gjitha çështjet tjera të intelegjencës", deklaroi z.Smakaj.

Kritika nga opozita

Opozita ka mirëpritur emërimin e drejtorit të Agjensisë Kosovare të Intelegjencës, por ka kritikuar vonesat në procesin e formimit të shërbimit sekret.

"Unë edhe pse nuk e njoh drejtorin e agjensisë, e përshëndes emërimin e tij. Kryetari dhe kryeministri i Kosovës, pas një vonesë më shumë se shtatë muaj e kanë kryer një obligim kushtetues", tha Naim Maloku nga Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës.

Agjencia Kosovare e Intelegjencës është një nga institucionet kryesore të sigurisë që formohet në Kosovë në prag të njëvjetorit të pavarësisë.

Themelimi i kësaj agjencie ishte paraparë të bëhej verën e shkuar, por procesi është vonuar për shkak të mosarritjes së një konsensusi për emërimin e drejtorit të saj.

[Kosovelli]

dihet se ju bren nji dicka e rande juve or kosovella..

ju bren nji dyshim se poplli mendon.. cka kini ba juve..
me kend kini luftue..

se poplli .. faktin qe kini mbajt llapushnika e llapashnica (kur serbia masakronte rracen shqiptare) ku rriheshin barij e lopcar shqiptar pa asnji arsye kte smund tu a marre si luft kunder serbise por si kulm i marrezise..

fakti qe ju iket ne rogner.. ju mundon shume.. e serbia lunte me magjupt e vet tuj vra si kish qejf e kend kish qejf..e ju kerkund..
prandaj ju u nxituar fill mbasi erdhet ne kosoven qe e cliroj nato..me ba dicka kinse.. po luftoni agjentat e serbise..

e cka kini ba ju..
kini pagu do agjenta te serbis me vra ndoj agjent te serbis e krejt kto pun pa asnji vler ushtarake..
e prandaj tash mbasi bllaca ju a zbuloj ftyren e atdhetarave fallc.. ju po sajoni kinse.. shum pun te mira kini ba..si kjo pallavra se.. per pak paski pas me arrestue mlladicin.. qe me mendue poplli.. valla kta kot nuk paskan hanger miljonat.. e paskan ba dicka.. gati e paskan zan mlladicin..
aiiiiii.. sa turp..
ma mir bini drejt..
na or shoka kena ba biznise..
tjerat jan pallavra..





..

brari qe me emr e mbiemer me kon kemi luftue ne :


Police officers - victims of terrorism
in Kosovo and Metohija
Killed
1998
Igor Bus, born on November 7th 1973 in Senta. Graduated from the Internal Affairs High School. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1992. Married, son Nenad (1995), daughter Tijana (1996). He was critically wounded in the terrorist attack on the policemen committed on November 20th in village Prilep, Decani municipality, his death being the result of those wounds. Died on November 27, 1998.
Janos Cizmadia, born on December 5th 1953 in village Majdan, Novi Knezevac municipality. Graduated from Secondary Technical and Agricultural School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1976. Married, son Atila (1979), step daughter Silvija (1975). Killed in the terrorist attack committed on November 20th in village Prilep, Decani municipality.
Zoran Vrbaski, born on January 12th 1973 in Vrbas. Graduated from Mechanical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1997. Single. Killed in the terrorist attack committed on November 20th in village Prilep, Decani municipality.
Ilija Vujosevic, born on August the 2nd 1950 in village Sisman, Djakovica municipality. Graduated from High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1973. Married sons Radoslav and Radovan, daughters Sonja and Sanja. Terrorists kidnapped him on November 6th, but his body was found on November 9th in Malisevo.
Dejan Djaltov , born on February the 3rd 1975 in Pristina. Graduated from Electrical Engineering High School. Member of the reserve police forces of Ministry of Internal of the Republic of Serbia. Single. Terrorists kidnapped him on November 6th, and his body was found on November 9th in Malisevo.
Radojko Milovanovic, born on May 27th 1970 in Cacak. Graduated from Mechanical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1992. Lost his life on November 8th in Vucitrn.
Aluri Nazmi, born on March 10th 1973 in village Petrovic, Stimlje municipality. Graduated from Elementary school. As a reserve member of the police force he has worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1998. Married sons Armend (1998) and Gazmed (1995). Killed in the terrorist attack committed on October 29th in village Petrovic, Stimlje municipality.
Goran Markovic, born 1971 in Pristina. Graduated from Economical High School. Member of the Reserve Police Forces of the Ministry of Internal of Republic of Serbia since 1998. Married daughters Bojana and Aleksandra. Killed in the terrorist attack on the police officers committed on October the 17th in village Orlate, Glogovac municipality.
Zivorad Kostic, born 1961 in village Donja Brnjica, Pristina municipality. Graduated from Electrical Engineering High School. Member of the Reserve Police Forces of the Ministry of Internal of Republic of Serbia since 1998. Married, son Milos, daughter Jelena. Killed in the terrorist attack on the police officers committed in village Orlate, Glogovac municipality.
Dejan Jakovljevic, born 1968 in Kursumlija. Graduated from the Forestry High School. Member of the Reserve Police Forces of the Republic of Serbia since 1998. Married sons Nikola and Stefan. Killed in the terrorist attack on the police officers, committed on October 17th in village Orlate, Glogovac municipality.
Nenad Stankovic, born 1970, in village Ljestar, Kosovska Kamenica municipality. Graduated from Internal Affairs High School. Worked in the Ministry of Internal of Rpublic of Serbia since 1990. Married, son Nemanja. Killed in the terrorist attack on the policemen, committed on October the 15th in village Dragobilje, Orahovac municipality.
Ranko Djordjevic, born in 1963 in village Prekovce, Novo Brdo municipality. Graduated from Mechanical Engineering High School. Member of the Reserve Police Forces of the Republic of Serbia Ministry of Internal since 1992. Married, son Alexander (1989), daughter Alexandra (1996). Killed in a terrorist attack on the police officers committed on October the 12th in village Karacica, Stimlje municipality.
Dragisa Lukic, born on January the 1st 1976 in village Drsnik, Klina municipality. Graduated from High School, member of the Reserve Police Squad or the Ministry of Interior of the Republic of Serbia. Married daughter Danijela (1998). Killed in a terrorist attack committed on October the 7th in village Ovcarevo, Srbica municipality.
Dejan Barac, born on April the 22nd 1972 in Kragujevac, Graduated from Mechanical Engineering and Traffic High School and the police course. Worked in the Ministry of the Republic of Serbia since 1992. Married son Lazar (1995). Killed in a terrorist attack on the police officers committed on October the 3rd, in village Dragobilje, Orahovac municipality.
Nebojsa Jevtic, born on September the 9th 1968 in Matijevac, Vladimirci municipality. Graduated from Agricultural High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1991. Married sons Alexander (1990) and Nikola (1997). Killed in a terrorist attack on the police officers committed on September the 28th in village Budakovo, Suva Reka municipality.

Sasa Simeunovic, born on August the 15th 1969 in Belgrade. Graduated from Internal Affairs High School. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1988. Married son Bojan (1995) and daughter Viktorija (1998). Killed in a terrorist attack on the police officers committed in village Budakovo, Suva Reka municipality, on September the 28th.
Zeljko Jovicic, born on December the 25th 1966 in Belgrade. Graduated from Internal Affairs High School. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1986. Single. Killed in a terrorist attack on the police officers committed on September the 28th in village Budakovo, Suva Reka municipality.
Sladjan Popovic, born on August the 21st 1971 in Pec. Graduated from Electrical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1992. Single. Killed in a terrorist attack on the police officers committed on September the 27th in village Studenica, Strpce municipality.
Ljubomir Ljubomirovic, born on April the 21st 1966 in Krusevac. Graduated from Internal Ministry High School. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1990. Married Son Alexander (1991). Killed in a terrorist attack committed on September 26th in village Trdevac, Glogovac municipality.
Veljko Miljkovic, born on July the 16th 1968 in Zemun. Graduated from Military High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1993. Married daughter Alexandra (1991). Killed in a terrorist attack committed on September the 26th in village Trdevac, Glogovac municipality.
Sreten Milic, born on January the 7th 1970 in Parlovo, Gnjilane municipality. Graduated from Mechanical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1992. Married daughter Olivera (1998). Killed in a terrorist attack committed on September the 26th in village Trdevac, Glogovac municipality.
Rajko Radovanovic, born on March the 12th 1973 in Kosovska Mitrovica. Graduated from High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1996. Single. Killed in a terrorist attack committed on September the 25th in village Donje Obrinje, Srbica municipality.
Miroslav Slovic, born on November the 14th 1974 in Prijepolje. Graduated from Technical Transportation High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1996. Single. Killed in a terrorist attack committed on September the 25th in village Donje Obrinje, Srbica municipality.
Goran Zivadinovic, born on September the 4th 1969 in Sarajevo. Graduated from Electrical Engineering High School. As a member of the Reserve Police Forces worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1998. Single. Killed in a terrorist attack committed on September the 25th in village Likovac, Srbica municipality.
Slavomir Bojanic, born on February the 15th 1970 in Priboj. Graduated from Elementary School. As a member of the Reserve Police Forces worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1998. Married daughter Bojana (1994). Killed in a terrorist attack committed on September the 25th in village Likovac, Srbica municipality.
Aleksandar Pantovic, born on November the 10th 1973 in Vrbas. Graduated from Commercial High School. As a member of the Reserve Police Forces worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1998. Single. Killed in a terrorist attack committee on September the 25th in village Likovac, Srbica municipality.
Dragoslav Tadic, born on April the 26th 1962 in Kucanci, Donji Miholjac municipality. Graduated from. Traffic Communication High School. As a member of the Reserve Police Force worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1998. Married daughter Helena (1988). Killed in a terrorist attack on September the 25th in village Likovac, Srbica municipality.
Ognjen Petrovic, born on May the 2nd 1975 in Sarajevo. Graduated from High School. As a member of the Reserve Police Forces worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1998. Married son Ilija (1998). Killed in a terrorist attack on September the 25th in village Likovac. Srbica municipality.
Goran Nikolic , born on May the 13th 1972 in Vladicin Han. Graduated from High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since June the 23rd 1994. Married son Lazar. Goran was seriously wounded in a terrorist attack on the police officers on September the 12th in village Makrmalj, Srbica municipality died on September the 25th, his death being the result of serious injuries.
Djordje Djordjevic, was born on May the 6th 1956 in village Gotovusa, Strpce municipality. Graduated from High School, employee of the firm "Ivo Lola Ribar" in Strpce. Member of the Reserve Police squad of Urosevac Secretariat since October the 9th 1995. Married, sons Ivan and Milan, daughter Jovana. Killed on September the 23rd in a terrorist attack on the policemen in village Doganovic.
Boris Plahota , born in 1968. Married, father of two children. He was seriously wounded in a terrorist attack on the police officers committed on September the 16th in the region of Huseinovic quarter, Kosovska Mitrovica municipality died on the Military Medical Academy in Belgrade on September the 23rd, his death being the result of serious wounds.
Milos Bradic, born on January the 12th 1963 in Belgrade. Graduated from Internal Affairs High School. Worked in the Ministry of Internal of Republic of Serbia since July the 15th 1981. Married daughter Katharine. Killed on September the 22nd in a terrorist attack on the policemen in village Osljane, Vucitrn municipality.
Branislav Menkovic, born on June the 6th 1956 in Doljevac. Graduated from Internal Affairs High School. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since July the 1st 1976. Married daughter Natalija. Killed in a terrorist attack on the police officers in the area of Glogovac municipality on September the 22nd.
Slobodan Gorjanovic, born on December the 27th 1970 in Titel. Graduated from Technical School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1992. Married. Killed on September the 22nd in a terrorist attack on the policemen in the area of Glogovac municipality.
Aleksandar Konstantinovic, born on July the 1st 1965 in Sombor. Graduated from Internal Affairs High School. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since July the 1st 1984. Married daughter Mirjana (1996) and son Dimitrije (1998). Lost his life in an accident on September the 19th in Djakovica.
Ilija Jankovic, born on January 27th 1958 in village Rosulje, Pec municipality. Member of the Reserve Police Forces of Pec Secretariat. Single. He was seriously wounded in a terrorist attack on the police officers in village Berane, Pec municipality, on September the 18th. Deceased at the Military Medical Academy in Belgrade on September the 19th.
Zoran Vasiljevic, born on February the 14th 1970 in Kursumlija. Graduated from Internal Affairs High School. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since July the 3rd 1989. Married son Nikola (1990). Lost his life in an accident on September the 18th in village Ostorzub, Orahovac municipality.
Aleksandar Savic, born on October the 21st 1974 in Cacak. Graduated from Chemistry High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since August the 12th 1996. Single. Died in the Military Medical Academy, his death came as the result of serious wounds obtained in the terrorist attack on policemen, committed on September the 16th in Huseinovic quarter, Stari Trg. Kosovska Mitrovica municipality.
Kandic Marinko, born on February the 2nd 1965 in village Meteh, Plav municipality. Graduated from Art High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since January the 15th 1991. Married sons Nemanja and Nebojsa. Killed on September the15th in a terrorist attack on the policemen in village Mazic, Stari Trg, Kosovska Mitrovica municipality.
Nebojsa Vicentijevic, member of the Reserve Police Forces, born on October the 19th 1971 in Kosovska Mitrovica. Graduated from High School, Student of the fourth year at the Faculty of Electrical Engineering in Pristina, employee of the Electrical Distribution in Kosovska Mitrovica. Single. Killed on September the 13th in a terrorist attack on the police officers in village Likovac, Srbica municipality.
Sinisa Mihajlovic, member of the Reserve Police Forces, born on November the 13th 1965 in Pristina. Graduated from Economic High School, worked in the Income Administration of Stimllje municipality. Married, son Dejan, daughter Danijela. Killed in a terrorist attack committed on September the 10th, around 11PM, on the Urosevac-Stimlje road, village Kosare, Urosevac municipality.
Goran Andric, Goran Andric, born on November the 6th 1975 in Smederevska Palanka. Graduated from High School and the police course. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since1997. Not married. Killed on August the 23rd in a terrorist attack on the members of the Police Force in village Dulje, Suva Reka municipality.
Goran Milenkovic, born on January the 8th 1971 in village Donja Gusterica, Lipljan municipality. Graduated from Elementary School. Member of the Reserve Police Forces of Pristina Secretariat. Single. Killed on August the 20th in a terrorist attack against the police officers in village Lapusnik, Glogovac municipality.
Milomir Krvavac, born on January the 23rd 1965 in Pljevlje. Graduated from Technical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1991. Single. Killed on August 20th in a terrorist attack against the police officers in village Zociste, Orahovac municipality.
Miroslav Klashnja, Miroslav Klasnja , born on June the 27th 1963 in Belgrade. Graduated from Economic High School. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1993. Married. Killed on August the 19th in a terrorist attack against the police officers in village Cerovik, Klina municipality.
Miroslav Petrovic, born on October the 20th 1964 in Rudnik, Obilic municipality. Graduated from Mining High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1991. Died on August the 18th on the Military Medical Academy in Belgrade, his death being a result of grave wounds obtained in a terrorist attack committed against police officers on August the 9th in Biteska Cuka region, Djakovica municipality.
Srdjan Perovic, born on December the 20th 1962 in Pec. Graduated from Internal Affairs High School in Vucitrn and the Military Academy of Land Forces. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1981. Single. Killed in a terrorist attack in village Lodja, Pec municipality, on July the 6th . His body was found on August the 16th.
Miomir Stojanovic, born on December the 26th 1955 in Pec. Graduated from Advanced School for Traffic and Communication in Belgrade. Member of the Reserve Police Forces of Pec Secretariat since 1981. Deceased on August the 16th on Military Medical Academy in Belgrade, his death being the result of grave wounds obtained in a terrorist attack committed on August the 2nd in village Prilep, Decani municipality.
Zoran Ancic, born on September the 26th 1970 in Prijepolje. Graduated from Commercial High School and the police course. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1994. Single. Killed on August the 16th in a terrorist attack in village Ljibenic, Pec municipality.
Dragan Stojanovic, born on November 21st 1966 in Prokuplje. Graduated from Technical and Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Interior the Republic of Serbia since 1993. Married, father of two children. Killed on August 16th in a terrorist attack in village Blace, Suva Reka municipality
Zdravko Miskin, born on February the 1st 1957 in Nova Gajdobra, Backa Palanka municipality. Graduated from Internal Affairs High School in Sremska Kamenica. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1976. Married, father of three children. Killed on August the 15th in a terrorist attack in village Voksa, Decani municipality.
Dragoljub Sukovic, born on November the 13th 1960 in Kovin. Graduated from National Defense Faculty. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1984. Married, father of two children. Killed on August the 15th in a terrorist attack in village Voksa, Decani municip
Gojko Vojnovic, born on December the 3rd 1958 in Krusic, Kula municipality. Graduated from Agricultural High School in Sombor and a course for Traffic Officers. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbiasince 1979, as a traffic police officer in Vrbas Police Station. Married, father of two children. Killed on August the 15th in a terrorist attack committed by Albanian terrorists and separatists against the police officers in village Voksa, Decani municipality.
Milorad Radjenovic, born on May the 16th 1962 in village Malo Ocijevo, Drvar municipality. Graduated from Internal Affairs High School in Sremska Kamenica and the Military Academy. Worked in the Ministry of Interior ofthe Republic of Serbia since 1981. Married daughter Nadia. Killed on August the 15th in a terrorist attack in village Voksa, Decani municipality.
Zoran Jovanovic, born on July the 19th 1973 in Lebane. Graduated from Law School and the police course. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1994. Single. Killed on August the 10th in a terrorist attack in village Bites, Djakovica municipality.
Zdravomir Bukilic, born on September the 22nd 1970 in Kolasin. Graduated from Electrical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1991. Single. Killed on August the 9th in a terrorist attack in village Prilep, Decani municipality.
Bojan Kocic, Bojan Kocic, born on January the 14th 1975 in Leskovac. Graduated from Internal Affairs High School in Sremska Kamenica. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1993. Single. Killed on August the 9th in a terrorist attack in village Prilep, Decani municipality.
Zoran Djokic, born on September the 7th 1970 in Leskovac. Graduated from Metalworking High School and the police course. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since1992. Married daughter Tijana. Killed on August the 9th in a terrorist attack in village Prilep, Decani municipality.
Srdjan Draskovic, born on November 11th 1967 in Skoplje. Graduated from Medical High School and the police course. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1992. Married, father of two daughters. Killed on August the 9th in a terrorist attack in village Prilep, Decani municipality.
Nebojsha Savic, born on June the 5th 1967 in village Manjak, Vladicin Han municipality. Graduated from Electrical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1993. Married, father of a two-year old son. Killed on August the 5th in a terrorist attack in village Rakovina, Djakovica municipality.
Srecko Marijanovic, born on May the 2nd 1973 in Valjevo. Graduated from Elementary School. Member of the Reserve Police Forces since 1994. Single. Died on August the 4th at the Military Medical Academy in Belgrade, his death caused by serious injuries obtained in a terrorist attack on the police officers, committed on August the 1st , in the region of Srbica.
Miroslav Peric, born on April the 8th 1952 in General Jankovic, Kacanik municipality. Graduated from Economic High School. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1994. Married, father of three sons. Died on August the 3rd at the Military Medical Academy in Belgrade, his death being the result of grave wounds obtained in a terrorist attack committed on July the 31st in village Zborce, Stimlje municipality.
Branislav Veselinovic, born on December the 16th 1972 in Sabac. Graduated from Internal Affairs High School in Sremska Kamenica. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1989. Married, father of four-year old daughter. Killed on August the 3rd in a terrorist attack in village Makrmalj, Srbica municipality.
Zeljko Bozic, born on January the 27th 1952 in Visegrad. Worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1991. Married, father of two sons. Killed on August the 2nd in a terrorist attack in Village Jablanica, Djakovica municipality.
Nenad Belosevic, born on October the 10th 1973 in village Crkolez, Istok municipality. Graduated from Economic High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1994. Married. Killed on August the 2nd in a terrorist attack in village Prilep, Decani municipality.
Elvis Shunjevic, Elvis Sunjevic, born on April the 13th 1969 in Rijeka. Graduated from Internal Affairs High School in Vucitrn. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1988. Married. Killed on August the 2nd in a terrorist attack in village Prilep, Decani municipality.
Sasa Jankovic, born on September the 18th 1972 in village Donja Budriga, Gnjilane municipality. Member of the Reserve Police Forces of Gnjilane Secretariat, employee of "Kosmet Transportation ". Single. Killed on August the 2nd in a terrorist attack against the police officers in village Crnoljevo, Stimlje municipality.
Branko Djuricic born on July the 4th 1969 in village Grabanica, Klina municipality. Graduated from Mechanical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1990. Single. Killed on August the 2nd in a terrorist attack in village Grabanica, Klina municipality.
Zlatko Petrovic, born on June the 4th 1960 in village Gornje Korminjane, Kosovska Kamenica municipality. Member of the Reserve Police Forces of Gnjilane Secretariat, employee in the Radiator Factory. Married, father of eight-year old son. Killed on August the 1st in a terrorist attack in the region of village Malisevo, Orahovac municipality.
Momir Pesic, born on April the 13th 1968 in Pec. Graduated from Technical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1992. Single. Died on August the 1st on the Military Medical Academy in Belgrade, his death being the result of grave injuries obtained in a terrorist attack committed on July the 26th on the road between villages Dulje and Blace, Suva Reka municipality.
Mladen Batanchev, born on October the 27th 1956 in Novi Knezevac. Graduated from Technical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1993. Married, father of two sons. Died on July the 29th on the Military Medical Academy in Belgrade, his death being the result of grave injuries obtained in a terrorist attack committed on July the 23rd in village Rastovica, Decani municipality.
Goran Cecaric, born on March the 19th 1966 in Bajina Basta. Graduated from Mechanical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1991. Married, father of two-year old daughter. Killed on July the 27th in terrorist attack in village Mlecane, Klina municipality.
Dragan Milic, born on November the 21st 1961 in Urosevac. Member of the Reserve Police Forces of Urosevac Secretariat, Employee of commercial organization"November 17th ". Married, father of two sons. Killed on July the 27th in a terrorist attack committed with sniper guns near village Crnoljevo, Stimlje municipality.
Bora Stefanovic, born on June the 13th 1970 in Soko Banja. Graduated from Internal Affairs High School. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1995. Married daughter Andrijana (1996). Killed on July the 25th in a terrorist attack committed with sniper weapons near village Crnoljevo, Stimlje municipality.
Velibor Stojanovic , born on December the 14th 1974 in Vranje. Graduated from Tanning High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1994. Single. Killed in a terrorist attack committed against the police officers with mortars, in village Junik , Decani municipality, on July the 25th.
Bicok Zoltan , born on October the 22nd 1964 in Crvenka, Kula municipality. Graduated from Internal Affairs High School in Sremska Kamenica. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1983. Married sons Boris (1987) and Dejan (1992). Killed on July the 23rd in a terrorist attack against the police officers committed with hand grenades, automatic and sniper guns in village Rastavica, Decani municipality.
Zoran Ceranic, born on October the 17th 1962 in Pec. Graduated from Economical High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1993. Married daughter Svetlana (1986), son Milan (1991) and other daughter Bosiljka (1997). Killed on July the 22nd in a terrorist attack against the police officers committed with automatic weapons in village Brazanik, Pec municipality.
Dejan Trifunovic , born on August the 12th 1974 in village Vidanje, Klina municipality. Graduated from Mechanical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1996. Single. Killed on July the 21st , in a terrorist attack against the police officers committed with bazookas, mortars, machineguns, automatic guns and hand grenades in village Mala Krasta, Orahovac municipality.
Goran Tiosavljevic , born on September the 17th 1969 in Baljevac on river Ibar. Graduated from Tourist High School in Kraljevo, police course and course for traffic police officers. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1990. Married daughter Maria born in 1994. Killed on July the 19th in a terrorist attack against the police officers in Orahovac.
Sasa Filipovic, born on February the 10th 1974 in Mojkovac. Graduated from High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1997. Married son Nemanja born in 1996. Killed on July the 17th in a terrorist attack committed with snipers, automatic guns and bazookas, against the members of reserve police squad, in village Grabac, Klina municipality.
Dejan Prica , born on October the 28th 1971 in Kosovska Mitrovica. Graduated from Faculty of Physical Culture. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1996. Single. Killed on July the 16th in a terrorist attack in Kosovska Mitrovica.
Ivan Erakovic, born on June the 1st 1967 in Prokuplje. Graduated from Agricultural High and Advanced School. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1994. Married son by the name of Milan. Killed in a terrorist attack committed with sniper and automatic weapon against the police officers in village Crnobreg, Decani municipality.
Dejan Mihajlovic, born on September the 17th 1971 in Uzice. Graduated from Mechanical Engineering High School and the police course. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1992. Single. Killed on July the 11th in a terrorist attack committed with bazookas, automatic guns and sniper weapons against the police officers in village Streoc, Decani municipality.
Petar Rajkovic, born on July the 18th 1976 in Kovin. Graduated from Interior Affairs High School. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since 1995. Single. Killed in a terrorist attack with sniper weapons against the police officers in village Prilep, Decani municipality.
Mirko Radunovic, born on October the 13th 1962, in village Dasinovac, Decani municipality. Graduated from Interior Affairs High School in Vucitrn. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since July the 1st 1981. Married, son Alexander (1982), daughter Andriana (1985). The terrorists kidnapped and then killed his parents, Milos and Milica. He was killed in a terrorist attack committed with bazooka on July the 6th in village Lodja, Pec municipality.
Dejan Prelevic, born on July the 29th 1974 in village Kovrage, Istok municipality. Graduated from Interior Affairs High School in Sremska Kamenica. Worked in the Ministry of Internal of the Republic of Serbia since June the 16th 1994. Single Killed in a Terrorist attack committed on July the 6th in village Lodja, Pec municipality.
Milorad Rajkovic born on January the 16th 1957 in village Brolic, Pec municipality. Member of the Reserve Police Forces since 1985. Married sons Vesko, Veljko and Dusan. Killed in a terrorist attack committed on July the 6th in village Lodja, Pec municipality.
Pero Tintor, 1971, born in Senta. graduated from the Secondary School of Mechanic and finished the Course for Policeman worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1997. On June 28. 1998 he was killed in a terrorist attack committed on Police patro in Prilep, Dechani.
Slavoljub Grozdanovic, 1961, Istok, policmen from reserve. On June 26. he was killed in a terrorist attack committed on Police patrol on the road Rakos - Krnjino, Istok.
Vitomir Scepanovic,1972, born in Saljinovica, Istok municapality graduated from the Secondary Police School worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1992. On June 18, 1998 he was killed in a terrorist attack committed on Police station Iglarevo, Klina municipality.
Sladjan Miric,1973, born in Stimalj graduated from the Secondary School of Mechanic and finished the Course for Policeman worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1996. On June 17, 1998 he was killed in a terrorist attack committed on Police patrol on the road Suva Reka - Dulje - Crnoljevo - Stimlje.
Rajko Gajic,1961, policmen from reserve, was killed inside his backyard in a terrorist attack in Voric, Istok municipality.
Dragan Stamenkovic,1961, born in Nis graduated from the Secondary Tourism Management School worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1993 married, father of a nine months old daughter. He was killed on June 14, 1998, in a terrorist attack committed with rifle grenades, mortars, automatic and machineguns, against policemans at the security checkpoint in the village Rankovina, Djakovica municipality.
Sasa Jovanovic,1966, born in Belgrade graduated from the Secondary Police School worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1985 married, father of a four-year old son and two-year old daughter. He was killed in a terrorist attack in a surroundings of Pec.
Branko Karavelic,1967, born in Naglavac, Klina municipality graduated from the Secondary Trade School worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1995. He was killed in a terrorist attack that was carried out with automatic weapons and activating hand grenade, near by the village Plemetina, Obilic municipality.
Zivorad Lukic,1965, born in Balovac, Podujevo municipality graduated from the Secondary Police School in Vucitrn worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1983 married, his wife was in late pregnancy. He was killed in a terrorist attack carried out with automatic weapons and hand grenades, near by Plemetina, Obilic municipality.
Darko Ivaz, 1964, policeman in reserve from the Secretariat in Kosovska Mitrovica since 1991 graduated from Secondary Economic School married, father of two sons, Nikola, 10 years old and Nemanja, 5 years old. Darko severely injured in a terroristic attack on May 6, at the Bus Station in Kosovska Mitrovica. Died on June 5, at the Military Medicine Academy in Belgrade.
Zeljko Sijan,1960, born in Prljevo, Gracac municipality graduated from Traffic Communication Secondary School specialized for railways worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1997. He was killed on June 01, in a terrorist attack in the vicinity of Decani.
Dusan Urosevic,1967, born in Belgrade graduated from the Secondary school of Mechanic Engineering "Petar Drapsin" in Belgrade. He has been in the reserve compound of the Ministry of Interior since 1992. He was killed on May 31, in a terrorist attack in the vicinity of Decani.
Tomislav Fatic,1973, born in Pec worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1995. He was killed on May 31, in a terrorist attack in the village Poklek on the road Glogovac - Komorane.
Dragan Bjelanovic,1973, born in Pec, worked in Secretariat in Pec graduated from the Secondary Police School in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1992 married, his son was born 1998. On May 29, 1998 he was killed in a terrorist attack committed against Police station Celopek, Pec municipality.
Dragoljub Djukic, 1964, born in Pec worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1987. He was married, father of two children.He was killed on March 25, 1998 in a terrorist attack in the village Gornji Streoci, Decani municipality.
Aleksandar Micic,1969, born in Velika Hoca, Orahovac municipality worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1990 married, father of a three-year-old daughter. He was killed on May 12, 1998 on the road Ratkovac-Bratotin, Orahovac municipality.
Dragoljub Ristic,1955, born in the village of Potocic, Prokuplje municipality. He was a policeman of the Police Brigade in Belgrade married, father of two children worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1978. He was killed on May 10, 1998 in a terrorist attack in the village Babaloc, near Decani.
Milovan Nikolic ,1974, graduated from secondary school and the Course for Policmen in Klisa worked in the Secretariat in Kosovska Mitrovica since 1994. He was killed on May 6, 1998 during a terrorist attack on police patrol in K. Mitrovica.
Sasa Jovanovic,1972, born in Humo, near Nis graduated from the Military High School worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1994. His common-law wife was pregnant and the wedding was scheduled for June 17. He was killed on April 29, in a terrorist attack on the police checkpoint in the Dulje settlement, on the road Suva Reka - Stimlje.
Milan Tenic, 1963, born in Bajina Basta graduated from the Police High School in Sremska Kamenica worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since July 1, 1983 married, father of two sons. He was killed on April 24, 1998 in a terrorist attack committed by Albanian separatists on the police car in Resnik on the road Klina - Srbica.
Miodrag Otovic,1962, born in Brestovik, Pec municipality graduated from the Secondary School of Egneering worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1990 married and father of two children, a thirteen-year-old daughter and a ten-year-old son. He was killed on March 24, 1999 in the village of Dubrava in a terrorist attack committed against the police patrol.
Andreas Koncarevic,1973, born in Novi Sad graduated from the Secondary Textile School worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since March 13, 1997. He was killed in a terrorist attack committed against policemen in Jasari quarter of the village Donje Prekaze, Srbica municipality.
Rade Radakovic, 1961, born in Bosanksa Krupa graduated from the Secondary School of Mechanic Engineering worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1990 married, father of a four-year-old daughter and a year and a half-old son. On March 5, 1998 he was killed in a terrorist attack committed on policemen in Ja¹ari quarter of the village Donje Prekaze, Srbica municipality.
Milan Jovanovic, 1971, born in the village Boljevici, near Bratunac graduated form the Secondary School of Mechanic Engineering worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1992. On February 28,1998 he was killed in a terrorist attack committed on the police patrol in the village Likosane, Glogovac municipality.
Miroslav Vujkovic, 1971, born in Pancevo graduated form the Secondary Traffic Communication School worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since March 03, 1993 married and father of a two-year-old child. On February 28, 1998 he was killed in a terrorist attack committed on the traffic police patrol in the village Linkosane, Glogovac municipality
Radoica Ivanovic,1969, born in Pristina graduated form the Police High School in Sremska Kamenica worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since 1989 married, father of three children, a five-year-old daughter, and two sons, four and two years. He was killed on February 28, 1998 during a terrorist attack committed against traffic police patrols in the village Likosane, Glogovac municipality.
Goran Radojcic,1968, born in Podujevo graduated from the Agricultural Secondary School worked in the Ministry of Interior of the Republic of Serbia since March 03, 1993 married, father of a six months old baby. He was killed on February 28, 1998 during a terrorist attack committed against police patrol in the village Likosane, Glogovac municipality.
Nebojsa Cvejic, 1964, policeman of Secretariat in Pristina. He was killed on February 19, 1998, on the road Podujevo - PriStina during a terrorist attack. The Albanian seperatists ambushed the police car at the village Donje Ljupce, near Podujevo.


keta jan disa shkie te MUP-it qe kan qen deri ne vitin 1998 dhe tash nuk jan sepse jau ka shkurtue jeten UCK me SHIK-un
hahahahahahhaaaa