Shërbimet Sekrete Serbe në Kosovë

[Kosovelli]

Si të paralizohet propaganda antishqiptare e minoritetit serb në Kosovë?

Edhe pse Kosova, tanimë ka qeverinë dhe kuvendin multietnik dhe, ende ndodhet nën jurisdiksionin e mandatit ndërkombëtar të bashkësisë ndërkombëtare(KFOR+UNMIK), gjasët e propagandës shqiptare për të eliminuar në mënyrë radikale propagandën koloniale dhe terroriste serbomadhe nga Kosova dhe nga trojet e tjera etnike shqiptare, hëpërhë janë minimale dhe pa kurrfarë perspektive. Shkaqet dhe pasojat e një dështimi të këtillë të propagandës shqiptare, nuk duhet të kërkohen përbrenda strukturave ndërkombëtare, të dislokuara në Kosovë, por para së gjithash, në vatrat kryesore ku po zhvillohet "politikë e lartë" zyrtare shqiptare, e pikësëpari në kryeqendrën e saj në Tiranë. Duke qenë se politika peshohet vetëm me rezultate konkrete, duke mos pasur gjasë që, asnjëherë të ngelë për riprovim të semestrit të "vjeshtës" apo të "pranverës", propaganda shqiptare në vend që të shënojë ndonjë sukses pozitiv ndaj amortizimit të politikës dhe të propagandës shoviniste serbomadhe antishqiptare, kjo brenda 12-vjeçarit (të periudhës së transicionit demokratik) të fundmë, praktikisht u dëshmua sterile dhe, pa kurrfarë koncepti strategjik dhe taktik në mbrojtjen e interesit kombëtar dhe shtetëror.Animozitetet e saj janë manifestuar në veçanti në moszgjidhjen e problemit të Kosovës,të çështjes shqiptare në Iliridë, në Anamoravë dhe në Mal të Zi. Duke qenë se, sot një soj i "politikanëve" dhe i "ekspertëve" të politikës shqiptare si në kuptimin doktrinar, ashtu edhe në atë "praktik" e kuazishkencor, ka filluar t'i "përpunojë" ligjet normative të politikës së brendshme dhe të jashtme, duke pohuar me naivitet dhe me paturpësi para botës se "politikisht" shqiptarët në tokat e tyre, të pushtuara nga sllavët, kanë fituar statusin e tyre politik "të merituar", atëherë, sipas këtij konkluzioni del se, edhe propaganda e Tiranës me "departamentet" e saj të shtrira në Prishtinë, në Shkup dhe në Beograd, paskësha qenë e frytshme në zgjidhjen e çështjes koloniale shqiptare në Ballkan (duke mos harruar për asnjë çast as Camerinë,edhe pse nuk ka qenë e përfshirë drejtpërdrejt në flakën e luftës,sikurse Kosova, Anamorava dhe Ilirida). "Politikisht" ky është konstatimi "dialektik" i politikës dhe i propagandës zyrtare shqiptare, ndërsa praktikisht dhe virtualisht çështja qëndron krejt ndryshe. Së pari, statusi i pavarësisë së Kosovës akoma qëndron "pezull".Së dyti, çështja e statusit të shqiptarëve në Iliridë dhe në Anamoravë, ka hyrë në fazën përfundimtare të "konservimit" të së drejtës së minoritetit kombëtar (gjë që në këtë moment, një e drejtë e këtillë i mohohet minoritetit shqiptar në Mal të Zi), ashtu siç parashikojnë standardet ligjore të marrëveshjeve dhe të konventave të Bashkimit Evropian(BE), të Këshillit të Evropës, të OSBE-së dhe të Kombeve të Bashkuara. Në rastin konkret, politika propagandistike shqiptare nuk karakterizohet nga asnjë element i vlefshëm, që mund të mirret si argument i qëndrueshëm as në favor të rrumbullakësimit të teorisë propagandistike paqësore me premise globale, as në favor të arritjes së "projekteve" të saj strategjike në përmasa kombëtare qoftë në kuptimin afatshkurtër, qoftë në kuptimin afatgjatë, ngase është defaktorizuar tërësisht, si rrjedhojë e vetëkënaqësisë dhe e ngopjes me "ushqime të gatuara express" dhe me "fruta të pjekur" nga kontingjentet permanente (12-vjeçare) të ndihmave humanitare, të dhuruara nga donatorët e "tryezave" dhe të "shportave" të asociacioneve të ndryshme ndërkombëtare.

Pikërisht, për shkak të krijimit të anarkisë në sistemin shtetëror dhe të marrëdhënieve ndërkombëtare, e drejta e sovranitetit dhe e vetëvendosjes së popullit shqiptar në Kosovë, në Iliridë, në Anamoravë dhe në Mal të Zi (me gjithë procesin historik të periudhës së transicionit të Evropës Juglindore), kanë ngelur në mëshirën e fuqive të mëdha evropiane, të cilat në favor të respektimit të drejtave dhe lirive të minoriteteve të ndryshme kombëtare, natyrisht aty ku mbisundon interesi i tyre ekonomiko-politik e ushtarak sipas diversifikimit të parametrave të strukturës së përgjithshme të globalizmit botëror, tash për tash kanë viktimizuar edhe interesat kombëtare dhe shtetërore të shqiptarëve të kolonizuar në Ballkan, edhe pse shqiptarët nuk i kanë shkaktuar asnjë fatkeqësi popujve fqinj.Synimi dhe tendecat e një strategjie të këtillë perfide në kurriz të shqiptarëve, para së gjithash vërehen në stagnimin 12-vjeçar të zhvillimit ekonomiko-politik dhe shoqëror të Shqipërisë, të demokratizuar vetëm si nocion në kuptimin e teorisë politike, e kursesi në kuptimin e njëmendtë praktik. Një "restaurim" i këtillë me prirje të relikteve neoliberale, po ndikon negativisht në mbrojtjen e interesave dhe të vlerave fundamentale të kombit shqiptar në Ballkan.

S'ka dyshim se, një gjendje e këtillë e ndërlikuar, ndër të tjera, është reflektuar edhe në sferën e propagandës dhe të politikës së jashtme të Shqipërisë, e cila kur është fjala për mbrojtjen e interesave jetike të qytetarëve të saj si brenda, ashtu edhe jashtë shtetit, qe më se një dekadë është në defensive të plotë, ngase përfill tej masës ose më sak të thuhet, është bërë rob i "politikës së diktatit", i "politikës së pritjes" nga "dhuruesit" e ndihmave humanitare dhe të diplomacisë preventive ndërkombëtare, e cila në esencë u "promovua" si substitut tejet "funksional" në kuptimin e mbrojtjes dhe të sigurisë kolektive të shqiptarëve në Kosovë, në Iliridë dhe në Anamoravë, ashtu sikurse edhe në rastin e Bosnjë-Hercegovinës dhe të Kroacisë.

Si pasojë e "disiplinimit të verbër" ndaj forcës së gravitetit të politikës ndërkombëtare, propaganda shqiptare dështoi edhe në planin rajonal ngase për asnjë çast (që nga thurja e sistemit të mëparshëm shtetëror)nuk arriti, që t'i ndërtojë mekanizmat veprues të efektshëm për të izoluar propagandën e ndyrë luftarake subversive të shteteve fqinje, në radhë të parë të Serbisë agresore, efektet e së cilës janë kompremetuese dhe shkatërrimtare për qenien e tërësishme politike dhe kombëtare shqiptare në Ballkan.Një "indiferentizëm" dhe papërgjegjësi e këtillë e politikës shqiptare, krijoi terren të përshtatshëm si për shtrirjen e veprimeve të propagandës agresive luftarke serbe në komprometimin e luftës çlirimtare kombëtare antikoloniale të UCK-së, që nga lindja e saj deri në ditët e sotme, ashtu edhe të ridefinimit të politikës strategjike të bashkësisë ndërkombëtare në Kosovë.
Vërtet, "solidarizimi" i propagandës zyrtare të Tiranës me atë të Beogradit, ndikoi që Serbia të zhbllokohet nga vargonjtë dhjetëvjeçarë të sanksioneve ndërkombëtare.Se në çfarë stadi është "demokratizuar" Serbia pasmilosheviqiane (në saje të cilit vlerësim të njëanshëm dhe destruktiv, dhe në asnjë mënyrë të justifikueshëm për parimet dhe etikën realiste të politikës, të rendit, të drejtësisë dhe të vlerave të njëmendta demokratike ndërkombëtare) këtë postulat të rremë, e provon normalizimi i marrëdhënieve diplomatike midis Tiranës dhe Beogradit.Ky është agumenti më i vlefshëm dhe më i pakontestueshëm i sintezës së kapitullimit të politikës dhe të propagandës raciste dhe terroriste serbe të Beogradit ndaj shqiptarëve dhe çështjes së pazgjidhur koloniale shqiptare në Ballkan. Pikërisht, në këtë kontekst duhet të kërkohen dhe të analizohen në hollësi shkaqet pse edhe ish-kryeadministratori i administratës së përkohshme ndërkombëtar(UNMIK), Hans Hekerup, përfilli një strategji të shtendosjes së marrëdhënieve politike në relacionin Prishtinë - Beograd. Duke përfituar nga propaganda antishqiptare, u krijuan rrethana dhe fushëveprim i përshtatshëm për sondazhet dhe simulimet e "shuttle" diplomacisë së Hans Hekerupit në trekëndshin - Prishtinë - Beograd - Nju-Jork. Si rrjedhim, erdhi deri te hartimi dhe përfundimi i "Kornizës Kushtetuese të Kosovës", e cila është në shpërputhje me dispozitat e paragrafët e Marrëveshjes së Rambujesë(mars,1999), me ç'rast dëmtohet pala shqiptare. Mirëpo, minoriteti serb assesi të kënaqet me koncesionet e "dhuruara" nga Hans Hekerupi. Një "këngë" të këtillë, minoriteti serb i Kosovës (i përfaqësuar në mënyrë proporcionale në Kuvendin dhe në Qeverinë e Kosovës), i nxitur dhe i mbështetur nga regjimi "demokratik" i Beogradit, po e vazhdon edhe ndaj kryeadiministratorit të ri të UNMIK-ut, Miahel Shtajner, duke e sfiduar atë, që patjetër t'i favorizojë në mënyrë të njëanshme dhe jashtëligjore, ashtu siç vepruan paraprakisht dr.Bernard Kushner dhe Hans Hekerup.

[Kosovelli]

Programi strategjik i Nebojsha Qoviqit është në funksion të serbizimit të Kosovës

Shfaqja e Nebojsha Qoviqit (nënkryetar i Qeverisë së Serbisë dhe kryetar i Qendrës Bashkërenduese për "Kosovë e Metohi")në rolin e shpëtimtarit të "mbrojtjes" së interesave të minoritetit serb në Kosovë, është identike me atë të Slobodan Milosheviqit-ekzekutorit të shqiptarëve në Kosovë më 1989-1999. Përmbajtja e elaborative të tij, në esencë nuk dallon nga ato të nacionalshovinistëve të rexhur, siç ishin Vasa Qubrilloviqi (akademik) dhe Ivo Andriqi(nobelist) për luftimin dhe dëbimin e shqiptarëve nga trualli i tyre stërgjyshor. Edhe pse në tërësi nuk është i arritshëm për opinionin, megjithatë dihet se, Programi i Qoviqit përbëhet nga tri faza,e para:" faza e ndërtimit të masave urgjente të besimit, realizimi i së cilës ka përfunduar në fund të nëntorit të vitit 2001; e dyta, faza e përfshirjes thelbësore të palëve në zgjidhjen e problemeve, e cila, sipas parashikimeve të hartuesit, është dashur të kryhej përfundimisht në muajin mars të vitit 2002 dhe, e treta, faza e punës së përbashkët për zgjidhjen e çështjeve kontestuese, e cila, gjithashtu pritet të realizohet pas muajit mars të këtij viti. E gjithë kjo "materie", e përpunuar nga ideologët e "sektave" të ndryshme politike, ushtarake dhe kishtare serbe, nuk duhet të konsiderohet vetëm si një listë e thjeshtë e dëshirave individuale, por si vazhdimësi e propagandës dhe e politikës së terrorizmit shtetëror të regjimit të Beogradit, që ka për qëllim (natyrisht me "mjete dhe me forma të reja dialoguese dhe demokratike", por me përmbajtje të vjetër ekspansioniste, të murkulluar në kurriz të shqiptarëve) rikthimin e xhelatëve dhe të kolonistëve të rinj serbë në pronat dhe në vendbanimet e shqiptarëve në Kosovë. Këtë e provon sheshit edhe deklarata zyrtare e dr.Nebojsha Qoviqit (dhënë përfaqësuesve të mjeteve të informimit, më 5 mars 2002), sipas së cilës Qevria e Serbisë, tanimë ka stratuar me blerjen e pasurisë së paluajtshsme në Kosovë dhe në Kosovën Lindore për kolonistët e rinj serbomalazezë. Mirëpo, sipas të të njëjtit "zëdhënës", ky proces ende nuk është bërë i kapshëm për opinionin (as që pritet të bëhet në të ardhmen- vërejtje e autorit), për shkak të "fshehtësive strategjike". Përkundër një paralajmërimi të këtillë, "sekreti afarist" me përmbajtje ekspansioniste "të moderuar" i Nebojsha Qoviqit, demistifikohet paraprakisht, më 7 shkurt 2002, nga qarqet zyrtare të ish-qeverisë së "RFJ-së", ku ndër të tjera bëhet e qartë se kjo qeveri i ka akorduar "500 milionë dinarë, përkatësisht 8 milionë evro" Qendrës Bashkërenduese për "Kosovë dhe Metohi" për dislokimin e kolonistëve të rinj dhe të vjetër në Kosovë, në Preshevë, në Bujanoc dhe në Medvegjë,në disfavor të pronave të patundshme të shqiptarëve. Pikërisht kjo është esenca e Programit të N.Qoviqit për kthimin e "refugjatëve" serbë në Kosovë. Për më tepër, këto janë "mjetet shprehëse" të strategjisë dhe të objektivave të pushtetit "të ri demokratik" të Serbisë për "zgjidhjen e problemit" të minoritarëve të saj në Kosovë. Për të mos rënë në nonsense të teorisë dhe të koncepteve të reja me bazë të vjetër antishqiptare, "manifesti politik" i Nebojsha Qoviqit (edhe pse deri tani në tërësi nuk është bërë publik për opinionin), synim të fundmë ka ndërtimin e një strategjie të njësuar me bashkësinë ndërkombëtare, që ta detyrojë atë, që me çdo kusht të krijojë favore të posaçme për elementin serbomalazez në Kosovë, që janë në diskurs me Rezolutën 1244 të KS të Kmobeve të Bashkuara dhe me krijimin e institucioneve të reja shtetërore, të dala nga zgjedhjet parlmanetare dhe presidenciale të Kosovës, më 17 nëntor të vitit 2001. Këtë anakronizëm politik, e ilustrojnë edhe kërkesat e kushtëzuara ekstreme të minoritetit serb në Kosovë. Ndër rivendikimet më të theksuara permanente të kësaj natyre janë: kthimi i forcave policore dhe ushtarke serbe, krijimi bashkive të veçanta serbe si në Mitrovicë (tanimë të ndarë në dysh, që paralajmëron vite të stuhishme për ardhmërinë e saj), në Zveçan dhe në disa qendra të tjera të Kosovës, ku minoriteti serb përbën shumicën, si dhe së fundi, edhe kërkesa "urgjente" për krijimin e një Ministrie për Cështje të Refugjatëve Serbë në kuadrin e Qeverisë ekzistuese multietnike të Kosovës. Shprehur me fjalorin e gjuhës popullore shqipe, e gjithë kjo, do të thotë:"puna që shihet nuk do kallauz"(!?) Këto kërkesa janë aq transparente saqë nuk kërkojnë ndonjë prerje të thellë të shoshitjes politike ngase mesazhi i tyre është krejtësisht i qartë (me mjete paqësore dhe me taktikë të re, që korrespondojnë me kërkesat imdiate dhe aktuale të bashkësisë ndërkombëtare, por me startegji të vjetër dhe të pandryshuar të regjimit tiranik gjenocidal të Slobodan Milosheviqit), që me ndihmën e UNMIKUT, t'i krijojnë dhe t"i legalizojnë institucionet paralele shtetërore serbe, kështu që Kosova brenda një kohe shumë të shkurtër (që absurdi të jetë edhe më i madh, kjo pritet të realizohet gjatë kohës së mandatit të forcave paqeruajtëse ndërkombëtare në Kosovë), do të copëtohej në dy entitete.

Shfaqja e një skepticizmi dhe frike të këtillë, se në këtë pikëvështrim, do të përsëriten gabimet e pafalshme të Bernard Kushnerit dhe të Hans Hekerupit, e jusitifkon edhe shprehja e gatishmërisë së kryeadministratorit aktual të UNMIK-ut, Miahel Shtajner, i cili në "serialin" e takimeve të tij të punës me qarqet zyrtare të regjimit të Beogradit dhe me kryepërfaqësuesin e Kishës ortdokse serbe, patriarkun Pavle, është dakorduar që për "çështje" të kthimit të refugjatëve serbë, në kuadrin e Qeverisë së Kosovës, të nominojë një koordinator ndërdikasterial, " i cili do të kishte cilësinë e ministrit". Sipas pohimit të kryeshefit të UNMIK-ut, Miahel Shtajner, ndër të tjera, edhe ky propozim i tij, (që rezultoi drejtpërdrejt nga kushtëzimi dhe diktati i politikës radikale dhe i praktikës bojkotuese dyvjeçare të palës serbe, të përfaqësuar nga "KNS-ja" dhe "Povrataku", të cilët, të udhëzuar dhe të ndihmuar drejtpërdrejt nga Kisha ortodkse serbe dhe nga regjimi "dedmokratik" i Beogradit, ia arritën që të nxjerrin koncesione [edhe pse në kundërshtim të plotë me Rezolutën 1244 të KS të OKB-së] të favorshme politike nga ana UNMIK-ut), do të ndikojë pozitivisht në përmirësimin e gjendjes ekzistuese të serbëve në Kosovë dhe në krijimin e kushteve dhe të rrethanave optimale për ardhmërinë e multietnikes në Kosovë.

Duke mos pretenduar në asnjë mënyrë që të vëmë në pikëpyetje këtë shpresë dhe binjde optimiste politike të z.Mihael Shtajner, se pas krijimit të institutit të "koordinatorit ndërdikasterial" serb për çështje të kthimit të "refugjatëve" serb, në kuadrin e Qeverisë së Kosovës, pala serbe do të heqë dorë përfundimisht nga akuzat tendencioze dhe kushtëzimet përulëse ndaj UNMIK-ut dhe KFOR-it,se gjoja përkundër pranisë së këtyre dy institucioneve të misionit paqësor në Kosovë, fati i të drejtave themelore të minoritetit serb ka ngelur në "mëshirën e kohës". Mirëpo, prapë, duke u nisur nga përvoja e hidhur e deritashme e përbashkësisë me palën serbe, me plot arsye mund të dyshojmë se "Povrataku", do të "kënaqet" me këtë propozim të z.Mihael Shtajner.
__________________________________
Autori është doktor i Marrëdhënieve Politike Ndërkombëtare dhe bashkëpunëtor i Institutit Ndërkombëtar të Bostonit,SHBA

[Kosovelli]

Policia lokale e formuar nga pushteti okupues i Serbisë ka dalë si produkt i organizatave antikombëtare të formuara nga shqiptarët lojalë të Serbisë. Një numër i konsiderueshëm i shqiptarëve lojalë kanë qenë të inkuadruar në njësitë paramilitare serbe. Në policinë lokale janë organizuar edhe disa romë, të cilët gjatë ofenzivave kundërshqiptare krahas policisë e ushtrisë serbe i dogjën e plaçkitën shtëpitë e shqiptarëve. Policët lokalë instruksionet për punë i merrnin nga inspektorët e policisë serbe në nivel komunash, kurse për veprime politike nga kryretradhtarët dhe mediatorët politikë të policisë lokale Muharrem Ibraj, Faik Jashari, Xhafer Gjuka, Bajram Haliti etj.

E ashtuquajtura polici lokale, e formuar zyrtarisht nga pushtuesit serbë në vjeshtën e vitit 1988, bartë përgjegjësi të mëdha për krimet e kryera mbi popullin shqiptar. Ata organizuan dorëzimin e armëve, duke dalë para kamerave televizive serbe e të huaja dhe duke u prononcuar haptazi kundër popullit shqiptar.

Njëri ndër kolaboracionistët dhe prijësit më famëkëqinj të të ashtuquajturës "polici lokale", i cili mori armët e pushtuesve serbë për të luftuar kundër shqiptarëve, është edhe shqipfolësi Mushk Jakup Ibraj me të bijtë e nipat nga Osek Hyla e Gjakovës, të cilët ndërmorën një varg ekspeditash ndëshkimore kundër popullsisë shqiptare, duke ngritur postblloqe, duke organizuar një varg vrasjesh, qindra arrestime, rrëmbime, burgosje e bastisje të shqiptarëve. Ata kanë kryer krime të rënda kundër popullit shqiptar, siç është rasti i ekzekutimit të Sylejman Miftar Bajramit, para familjes, në oborrin e shtëpisë së vet, në Osek Hylë nga ana e të birit të Mushk Jakupit, kolaboracionistit Muharrem Ibraj.

Mushk Jakupi, i shtyrë nga epshe sadiste dhe me shëmtinë e shpirtit satanik, bashkë me të afërmit e tij, gjithnjë ka tentuar ta nëpërkëmbë nderin e popullit të shumëvuajtur shqiptar. Ky i shitur mohoi komb e atdhe. Në vend të flamurit kuqezi, në odën e tij qëndron „trobojnica" sllave, si trashëgimi e Rankoviqit dhe e dorës së zezë të OZN-ës e UDB-së, që s’lanë gjë pa përmbysur... Familja e Mushk Jakupit që nga koha e Rankoviqit ishte bërë çerdhe e ndyrë e udbashëve dhe policëve të regjimeve gjaktare serbe, duke e bërë veten të vdekur për së gjalli. Ai bëri serbizimin e gjakut dhe të familjes, gjë që shumë rrallë ka ndodhur ndër shqiptarët. Ky satrap gjakatar, shërbëtor besnik i pushtuesve serbë rezignoi hijen e magjisë së zezë, e satanai do të rikujtojë gjithnjë mashtrimin e poshtërsinë e vet.

Piromanët sadistë e kolaboracionistët me damkë si Mushk Jakupi me të bijtë e nipat, Sali Shkreli me të bijtë, Mëhill Abazi me të bijtë e disa satrapë shqiptarë të sojit të tyre po notojnë në ujërat e turbullta të tradhtisë, si dorë e zgjatur e regjimit gjakatar të Beogradit, si "poverenikë" të pushtetit serb, herë si rankoviqistë me damkë, udbashë, bozhuristë, "jugosllavë", kshilla të fshatrave" të caktuar nga policia serbe për dorëzimin e armëve pas ofensivës së shtatorit ’98 e "policisë lokale", përmes të cilëve pushtuesit serbë me çdo kusht tentoi ta fusin vëllavrasjen mes shqiptarëve të Kosovës. Të tillët çkado që bënin, pa marrë parasysh kë vrisnin, ekzekutonin a torturonin, gjenin strehë dhe mbrojtje tek organet e pushtetit. E sa herë merrte krye pushteti serb ata silleshin me vrazhdësi demonësh kundër popullit shqiptar si krah i shovinizmit të shfrenuar serb, duke shkelur mbi gjakun e njerëzve të torturuar e të masakruar. Këta njerëz të ligj populli me të drejtë i quajti këlysh të Serbisë, të cilët nuk kanë vend në mesin e shqiptarëve. Këtyre tradhtarëve të kombit veprimet antikombëtare nuk ua fal dot as historia, as gjaku i derdhur për liri i bijve më të mirë të këtij populli. Mallkimi dhe dora hakmarrëse e popullit do t’i ndjekë pas ngado që të shkojnë.

Lista e policëve lokalë, përpiluar në bazë të librezave të gjetura në Gjakovë, më 25.9.1999

Ukë Mustafa (Babaj i Bokës, Gjakovë), Nikollë Nikolla (Dol, Gjakovë), Vilson Imeri (Brodosanë, Gjakovë), Prenë Prenaj (Novosellë e Epërme, Gjakovë), Pren Frrokaj (Plançor, Gjakovë), Nue Prenkaj (Plançor, Gjakovë), Nue upi (Ujzë, Gjakovë), Dedë Ndrejaj (Ramoc, Gjakovë), Binak Dema (Vogovë, Gjakovë), Ibrahim Sadrija (Berjahë, Gjakovë), Sokol Bajrami (Batushë, Gjakovë), Zef Jakaj (Novosellë, Gjakovë), Fran Marku (Doblibare), Preq Karricaj (Bitesh, Gjakovë), Martin Hasani (Bec, Gjakovë), Canë Salihu (Gërgoc, Gjakovë), Bajram Avdyli (Stubull, Gjakovë), Ramë Ibrahimi (Stubull, Gjakovë), Arif Rama (Molliq, Gjakovë), Ula Amizi (Ponoshec, Gjakovë), Mitar Hasanaj (Mejë, Gjakovë), Mehmet Çarri (Damjan, Gjakovë), Smajl Imeri (Nivokaz, Gjakovë), Muhamet Veseli (Molliq, Gjakovë), Rasim Beqaj (Rracaj, Gjakovë), Musë Sefsalihu (Damjan, Gjakovë), Hasan Hulaj (Skivjan, Gjakovë), Xhafer Halili (Bec, Gjakovë), Luz Hasanaj (Mejë, Gjakovë), Florim Rama (Piskotë, Gjakovë), Sylë Brahim Sylaj (-).

Lista e anëtarëve shqiptarë dhe romë të Partisë SPS (Partisë Socialiste të Serbisë) me qendër në Gjakovë, përpiluar në bazë të librezave të gjetura në Gjakovë, më 25.9.1999

Dedë Tetaj, Sami Cërmjani, Prenq Prenqa, Pashk Uka, Bardhec Uka, Hasan Kameraj, Safet Bela, Betim Kinoli, Rexhep Zena, Harmonije Gashi, Sulejman Bela, Enver Cermjani, Maxhun Shabani, Sinaver Gashi, Nue Prenqa, Mhill Ndrecaj, Tunë Prenqa, Robert Milici, Zef Prenqa, Elbehar Goza, Metë Binakaj, Gjon Pnishi, Bajrush Kajtazi, Mhill Gojani, Ramadan Çekiqaj, Pashk Pashku, Pren Ndrecaj, Gazmend Ndrecaj, Hysen Berisha, Gjustë Tetaj, Sokol Ndreca, Hasan Kameraj, Leze Luli, Bujar Boneshta Feride Zejna, Hysrete Zejna, Xhelal Sefa, Xhelal Sefa, Pren Prenkaj, Pjetër Ndou, Sokol Isufi, Antoneta Gjini, Qerim Krasniqi, Gjon Laski, Pashk Radi, Rusmidin Boneshta, Muhamet Zllakuqani, Dan Gashi, Zef Ndreca, Mustafë Mustafa, Dedë Dushi, Luz Dushi dhe Prenq Biba, që të gjithë me qendër anëtarësimi në Partinë Socialiste të Serbisë në Gjakovë

[Kosovelli]

Trathëtia,frenim i idealeve kombëtare

"Vendet me te mira na i mori shkau,e me vëlla,vëllaun na ndau" Atë Gjergj Fishta. Gjurmët në kohë dhe e kaluara na mesoi për tragjeditë e shumta që ndodhen te shqiptarët,nga trathetitë e vet shqiptarëve,të cilet shiten nderin e vet dhe nderin e familjeve të tyre për shumë pak të mira matreale,apo për ndonje diplomë,apo edhe për nderlikime gjakmarrjeje,që me trathëti u munduan të zgjidhin problemet e tyre duke shkatërruar së pari idealet e shumë të rinjëve dhe duke demoralizuar një pjesë të madhe të bashkqytetarëve për një interes të ultë të këtyre trathëtarëve,egoizëm që bëri njerëzit të i frikohen shprehjes së mendimit të lirë.

Lojaliteti i shqipatrëve në Shqipëri ndaj "nenes Parti"ishte shumë më i qëndrueshëm dhe trathëtia e Shqiptarëve të Shqiperisë ishte një barikadë e pakapercyeshme sidomos për qeshtjen e Kosoves, dhe të Çamerisë, e edhe për vendet e banuara me shqiptarë ne Maqedoni e në Mal të Zi.Në këtë rast do të veqoja trathëtine që iu bë intelegjences dhe nacionalistëve shqiptarë në Shqiperi gjatë periudhes së eger të komunzmit që dominonte atje!
Politika e eger moniste bëri që njerëzit të detyrohen të mendojnë dhe të besojnë në atë çka u servohej,dhe nuk dinin më mirë! Në Shqipëri për hirë të këtij sundimi,një populli të tërë,ju ndalue informimi për botën e jashtme,jetonin me racion, në izolim të hekurt,sa që edhe ata që ndoshta thithnin ndonjë informatë nga jashtë përcilleshin hap pas hapi,dhe nuk lejoheshin të sensibilizonin,sepse menjëherë me punen e trathëtarëve, pasonte internimi i eger ,burgosja,e nëse nuk bindeshin,edhe likuidimi fizik! Mirëpo nga ana tjetër këta trathëtarë forcuan edhe më shumë idealet e nacionalistëve të vërtetë,duke i njohur dhe duke i parë qarte trathetitë, e, edhe urrejtjen sidomos ndaj bashkpunëtorëve të tyre!

Nga kjo periudhe ende janë prezente pasojat,dhe këto vërehen edhe me shumë në diasporë! Me shumë keqardhje,e them se organizimi i shqiptarëve këtu në Kanada,duke ditur numrin tyre te madh,është shumë i përqarë, krahasuar me komunitetet tjera që jetojnë këtu! Ose krahasuar me shqiptarët e Australisë, apo të Amerikes, këtu janë të përqarë e të vrarë nga sllavërimi i tyre.

Një kohë të gjate shqiptarët mbarë në të gjitha trojet si në Shqiperi ,Kosove,Mal te Zi,Maqedoni,Serbi e edhe në Çameri,hasen në barikada që frenuan dhe edhe ndërruan kursin e rrugës së planifikuar të idealeve kombëtare! Në Kosovë Shërbimi sekret i ish Jugosllavisë,si OZN-ja e UDB-ja dhe së fundmi "Crna Ruka"(Dora e zezë)sjellen dhe po sjellin shumë dëme politikës së atëhershme dhe politikes aktuale!

E dia që populli shqiptar në emer të BESES,është shumë besnik,dhe mu për këtë lehtë bie në kurthat e armikut dinak,kujtojmë vrsajen e mbi 100.shqiptarëve në thyerjen e kufirit shqiptaro-shqiptar,në Kosharë,1999........... Anmiku dinak, po pregaditë për çdo ditë modele të reja trathëtie,së bashku me UDB-ashet,në synim të ndryshimit të opinionit botëror për Kosovën!Kjo u pa dhe u bë e njohur edhe në Mitrovicë 17 e 18.Mars.2008 që okupuan Gjykatën në Mitrovic.

Tani që Kosova u pavarsue,duhet të jemi më syqelë se asnjëherë më parë! Çdo shqiptar duhet të jetë i vetëdijshëm që anmiku nuk fle asnjëherë,dhe nuk duhet të lejojmë hapsirë neglizhences,duhet të ju kerkojmë përgjegjësi maksimale,kopetentëve për zbulimin,dhe shkatrrimin e rrjetit të bashkpuntorëve të anmikut. Shqipëtaret e Kosoves u ballafaquan me shumë intriga dhe propaganda të rrejshme,ku kjo më së miri u pasqyrue në rastin e paraburgimit të Heroit tone kombëtar Ramush Haredinajt,që ka krijuar karaktere të betejave për liri,si shqiptar nacionalist,dhe në në procesin e gjykimit të tij ishin paraqitur 75 UDB-ash,punëtor të sigurimit sekret serb,ku ndër ta ishin 27 UDB-ash shqiptar,duke filluar që nga numri 6.shqiptar që është nga Burimi(Istogu)...

Dihet se shqipetarët e Kosovës vuajten e po vuajnë ende nga serbet dhe hordhitë e tyre,të cilet dëmtuan familje të tëra,vetem e vetem që të thellojnë hendekun e krijuar,dhe të mos njohim as të mos dijme kurrë të vertetën tonë të kaluar! Për të arritur këtë,okupatorët serb dhe bashkepunëtorët e tyre "UDB-ashët,i munduan shumë nacionalistët e atedhetarët. Ata që me politiken e tyre të gabuar,dhe me devijimn e rruges së vertetë,duke iu lënë hapsirë dhe aq më keq duke iu dhënë përparsiUDB-ashëve, si në pozita të mira në shoqeri,ashtu edhe të ardhuara te majme në atë kohë ishin: Fadil Hoxha,Ali Shukriu ,Mehmet Hoxha, Sinan Hasani, Kolë Shiroka, Veli Deva, Xhavit Nimani, Mahmut Bakalli, Ilaz Kurteshi,Azem Vllasi, Shaban Kajtazi, Hysamedin Azemi,Kaqusha Jashari, Islam Bogiqevici,(Bogiqi,) Jusuf Kakarushi,Mehmet Maliqi,Rrahman Morina, e shumë shqiptarella të tjerë,.

Në emër të kësaj ,historia jonë duhet të shkruhet dhe të jetë e vërtetë,me të mirat e të këqijat e kohes, dhe të gjurmëve në kohë,! Ashtu si numërohen atdhetarët,patriotët,nacionalistët,intelektualët,i deologet,teologet,e tj,duhet të numerohen UDB-ashët,shqiptarë të sigurimit sekret serb dhe ata që penguin rrugën e lirisë,që plaqkiten e rrahen nacionalistë e mërgimtarë shqiptarë. Trathëtarët me synimet e tyre të liga, cenzuruan dhe përsekutuan libarat tona shqip,prandaj fëmijet tanë duhet të dijnë se kush ishin OZN-ja,UDB-ashët, CRNA RUKA dhe se armiku nuk fle kurrë!

Sot shumë faqe të internetit i kanë të shkruara emrat e UDB-asheve,moderatorët e këtyre web-faqeve me korrektësi dhe në mënyrë direkte e inderekte pasuruan faqet e historis sonë!Këta emra do të i shënojë edhe një herë të marruara nga faqja e internetit:studentet.info.forumi shqiptar,prishtina.team.pashtriku.com, derenica.com.e tj..Përsonalisht përshëndes dhe falenderoj zotin,Cakiqi,dhe zotin,Berisha,që me guxim të plotë,paraqiten listen me emra të UDB-ashëve.

OZN-së-UDB-shet, NË KOSOVË NË VITET 1945-1990?! Ata që përbënin strukturat udhëheqëse të këtij shërbimi famëkeq dhe që përgaditën mijëra procese gjyqësore në bashkëpunim me strukturat politike në Kosovë, kundër atdhetarëve shqiptarë,ja disa që dallohen janë: Çedo Mijoviq Sedo Topalloviq Rajko Vidaçiq Miqa Mijushkoviq Lluka Tomanoviç Vllado Shilegoviq Budimir Gajiq,Milosllav Bllagojeviq,Andrija Vujoviq,Radomir Bojaniq,Novak Samargjiq,Kosta Mihajlloviq,Radovan Tapushkoviq,Jovan Rosandiq Gojko Medenica,Mirko Iliq,Zhivko Gjurishiq,Vesho Cvetkoviq,Drago Cërnigiq,Angjellko Armush,Shaban Kajtazi,Xhevdet Hamza,Mehmet Shoshi,Jusuf Karakushi ,Mustafa Sefidini,Xheladin Beqiri,Istref Sadikaj Bedrush Shala,Cvetko Llakoviq ,Zenel Gervalla,Tafil Zena,Din Gjoshi,Ramë Ajazi, Aziz Misini,Jakup Hamza,Sahit Bashota,Hajdar Mula,Syla Hetemi,Ahmet Nishori,Jakup Hoti,Ahmet Asllani,Sahit Meraku ,Bafti Jakupi,Pavle Jelisaviq, Vlladen Djordjevici,Mehmet Haskaj,Ibush Kllokoqi ,Drago Dragojeviq, Muharrem Dana ,Sllobodan Mijoviq,Asllan Sllamniku Shefqet Hashani ,Svetisllav Dollasheviqi,Zenun Shala,Naip Hoxha,Refik Tashi,Metush Sadiku,Zejnullah Shala,Hasan Mehmeti,Shefqet Obria,Rajko Çalloviqi, Metë Kuqi,Ramçe nga Prizreni, Ahmet Dobruna,Qamil Obri, Rizah Graiqevci,Faruk Mehmeti, Mexhid Beqiri,Lutfi Ajvazi,Hajredin Bujupi,Ramush Isaku,Sahit Zogaj,Halim Hajdari ,Bashkim Qerkini,Osman Veliqi,Fahredin Sllamniku,Osamn TrumkolliImer Sllamniku ,Xhemajl Bilkiqi,Hyzer Ahmeti, Nexhmedin Mehmeti,Hasan Salihu Nevzat Jashari ,Ahmet Blakçori,Zenel Hoti,Ajet Istogu,Daut Fetahu,Mehmet Gerguri,Rizah Sadriu,Murat Bajrami, Halim Hajrizi,Bislim S.Bogiqevici, (Ramadani)Hysen Hyseni, Isalm Bajrami,Ymer Qorri,Hamëz Shtutica, Latif Hasi,Hajzer Gjoshi,Musli Haxhiu, Shaban Caravadiku,Avdi Gashi,Fadil Misini,Ismet Haziri,Pal Selmani,Imer Kuçi,Naman Sijarina ,Ejup Azemi,Ali Halili,Jusuf Hashani,Shaban Hoti,Shaqir Krasniqi,Pashk Berisha,Zeqir Hasangjekaj,Mustafë Aliu,Xhafer Kaliqani,Adem Ibishi,Ramadan Ferizi,Avni Sadriu,Nexhdet Gjoci,Sahit Ismajli,Ismail Gërbeshi,Ejup Bajgora ,Sllobodan Mijoviq,Bejtush Beka, Ismet Baleci,Kemajl Shabani,Xhavit Kuçi, Isa Bunjaku,Zyber Zyberi,Emin Hasi,Sylejman Salihu,Hakif Latifi ,Hashmet Baxhaku ,Hilmi Syla,Rifat Berisha,Bajram Munishi,Haki Velija, Hasan Shahini,Muamer Novobërdaliu, Drita Novobërdaliu,Ahmet Delia, Ejup Kamerolli ,Murat Tërnava, Flori Bruqi, Lorenc Selmani,Refik Tashi,Faik Nura, Arif H.Ramadani, Deli Ramadani,Sabah Muhaxheri ,Ali Ollani,Sabit Myftari,Ndrec Preni,Selim Ndrecaj,Ali Vllasi-vëllau i Azem Vllasit ,Xhafer Bejiqi,Hajredin Bujupi,Latif Maliqi,Bejtush Beka ,Qerim Sllamniku, Rrustem Rrustemi,Abaz Ajvazi,Hajrulla Jashari,Zejnulla Hajrizi,Halit Hasani,Nexhmedin Ajeti,Hilmi Hasani,Dërgut Jakupi,Fazli J.Jakupi, Istarf Sadikaj,Ilaz Maxhuni,Abdullah Rrustemi,Enver Dragusha,Demë Mujaj,Abdurrahman Mulla Enver Kelmendi ,Jakup Llonçari,Nazif Zymberi,Hasan Banushi,Kajtaz Bacaj,Halit Muhaxheri ,Vesel Krasniqi,Latif Dulla,Daut Morina,Isa Kastrati ,Glauk Dulla ,Astrit Koshi ,Zenel Celina,Musa Jorganxhiu,Jusuf Konstandini,Kemajl Celina,Xhemali Shasivari,Hysen Bajrami,Shasivar Desatni, Haxhere A.Nishori,Qerim Buzhala,Avdi Buzhala,Hasan Rrystemi,Ilaz Vranovci, Sylejman Sahitaj,Shefazim Tërshnjaku,Lulëzim Neziri,Mustafë Maliqaj,Gani Zeneli,Azem Haliti,Shaban Maloku,Hysni Topalli,Afrim O.Trumkolli,Bajram Luri ,Sali B.Blakaj,Hebib Koka,Avdi Musa,Hamëz Shefkiu,Raif Sërmaxhaj,Xhavit Basha,Aliriza Osmani,Mehmet Neziri, Fatmir Dërmaku,Halim Hajdari,Naser Shavelli,Fadil Ibrahimi Avdi Maliqi,Ramadan Sërmaxhaj,Sejdi Kastrati,Emin Kastrati,Shefqet Ibrahimi, Idriz Nishori,Haki Haziri,Ramadan Syla,Selim Brosha,Faik Nura,Musa Bajgora.......

Besoj se gjenerata e tyre i njeh dosjet e tyre, dhe inicijativa e trathëtarve,dhe e UDB-ashëve, që do të paraqitet në faqet e histories sonë për të iu bërë të njohur brezave të ardhëshme njohjen e gjurmëve në kohë.Njiherit për të siguruar të ardhmën e Kosovës, sepse Kosova është vetë shqiptari i saj.E harmonia e lirisë dhe karakteret e betejave të lirisë nuk guxojnë të mbeten bosh,jo për të fituar politikisht, por për të i njohur rolin e historis dhe luften e UÇK-es,dhe vendimet politike.

Vetëm kështu i shtohen faqet e reja historis, për të dëshmuar misionet e nacionalistëve shqiptarë të cilët kanë qëndruar: në megrim, në burgje, në ndjekje, në shtypje, nën grabitje NGA DHUNA E EGER e UDB-ashëve shqiptaro-serbo-shqiptar.,

[Kosovelli]

NGA NJË ISH-OFICER AKTIV I ARMATËS JUGOSLLAVE, AI SHNDËRROHET NË NJË TË AKUZUAR PËR DROGË

LETËRNJOFTIMI I USHTARAKUT QË NË LUFTËN E KROACISË ISHTE NË ANËN SERBE, KURSE NË ATË TË KOSOVËS KUNDËR UÇK-së

-Dy gra serbe shënojnë pjesën tjetër të biografisë së Zemajt. Sllobodanka Travica - Zemaj, katër vjet më e vjetër se ai, ishte gruaja me të cilën ai ishte martuar gjatë shërbimit të tij në Knjazhevc dhe Negotin (tri plus tri vjet). Në Zajeçar martohet me një tjetër serbe, Liljana Stankoviq - Zemaj, me të cilën do të ketë dy fëmijë - djalë e vajzë. Më pastaj, me urdhër të KOS-it, Tahir Zemaj do të sistemohet në Kosovë, në kohën kur veç kishte shpërthyer Lëvizja studentore e vitit 1981. Po në vitin 1981, flitet se ka qenë Tahir Zemaj ai që nga helikopteri ka vrarë Tahir e Nebih Mehën (djalë e babë), në ditën kur këta të fundit kishin zhvilluar një betejë të gjatë dhe heroike me forcat policore dhe ato ushtarake të regjimit të Beogradit

Me gradë major dhe ndër oficerët shqiptarë më të privilegjuar në APJ

Ditëlindjen e vërtetë të heroit, i cili propagandën e madhe kundër djelmoshave "me kallashë të ndryshkur të Shqipërisë që donin ta digjnin Kosovën" e kishte shndërruar me një dezertim masiv në Bjeshkë të Strellcit, e kam mësuar për herë të parë në një procesverbal aktgjykimi, me të cilin Gjykata e Qarkut në Prishtinë, më 1988, akuzonte për vepër penale njerëz nga të gjitha "kombet dhe kombësitë" e ish-RSFJ-së. Tahir Zemaj, i lindur më 28 dhjetor të vitit 1951, në Strellc të Epërm të Deçanit, akuzohej për kontrabandë droge, tok me një rrjet të gjerë bashkëpunëtorësh të tjerë të tij. Kishte qenë një betejë e fortë spiunazhi ndërmjet dy strukturave më të forta sekrete të ish-Jugosllavisë, ajo që kishte rezultuar me prangosjen e shumë njerëzve të implikuar në lojën me narkotikë. Tregtari dhe kontrabanduesi i pluhurit të bardhë, i lidhur ngushtë me strukturat e ish-KOS-it, nuk kishte pasur asnjë mundësi t'i ikë prangosjes. Nga një ish-oficer aktiv i armatës
jugosllave, ai shndërrohet në një të akuzuar për drogë. Dikush do të mendojë se diçka e tillë mund të ketë qenë në vazhdën e akuzave dhe kurdisjeve që Beogradi bënte ndaj shqiptarëve. Por, jo! Zemaj, me gradë major në APJ, ishte ndër më të privilegjuarit në ushtrinë e Titos. Privilegjet e tij kishin arritur deri atje sa ai kishte pasur dy gra serbe dhe komoditet të lartë jetese dhe ishte nga të rrallët oficerë shqiptarë që kishin të drejtën e jetesës edhe në Kosovë. Oficeri i ardhshëm shqiptar nga Kosova, kishte kryer shkollën ushtarake në Akademinë e Beogradit, në periudhën 1970-1974. Sikur edhe shumë oficerë të tjerë, ai patjetër duhej të kalonte nëpër shkollën e rekrutimit në shërbimet sekrete të shtetit, e bashkë me këtë edhe të përfitojë privilegje të tjera. Ata që e njohin e përshkruajnë si arrogant dhe të padisiplinuar, me tipare të një mafiozi të vërtetë. Thuhet se e kishte të mishëruar në vete lojën e bixhozit, në të cilën njihet si një lojtar i zoti. Në periudhën sa ishte në shkollim ushtarak në Beograd, Tahir Zemaj ishte rekrutuar edhe në radhët e shërbimit informativ të ushtrisë jugosllave, KOS. Njihet edhe si kapo i kosistëve të Kosovës dhe cilësohet ndër të paktë apo i vetmi oficer aktiv i APJ-së, shqiptar nga Kosova, që edhe pas aftësimit final në shkollat ushtarake t'i jetë lejuar të jetojë në Kosovë. Vetëm ushtarakëve shqiptarë proserbë u ishte lejuar që pas shkollimit të kthehen në Kosovë. Dy gra serbe shënojnë pjesën tjetër të biografisë së Zemajt. Sllobodanka Travica - Zemaj, katër vjet më e vjetër se ai, ishte gruaja me të cilën ai ishte martuar gjatë shërbimit të tij në Knjazhevc dhe Negotin (tri plus tri vjet).
Në Zajeçar martohet me një tjetër serbe, Liljana Stankoviq - Zemaj, me të cilën do të ketë dy fëmijë - djalë e vajzë. Më pastaj, me urdhër të KOS-it, Tahir Zemaj do të sistemohet në Kosovë, në kohën kur veç kishte shpërthyer Lëvizja studentore e vitit 1981. Po në vitin 1981, flitet se ka qenë Tahir Zemaj ai që nga helikopteri ka vrarë Tahir e Nebih Mehën (djalë e babë), në ditën kur këta të fundit kishin zhvilluar një betejë të gjatë dhe heroike me forcat policore dhe ato ushtarake të regjimit të Beogradit. Zemaj dyshohet të jetë ndër bartësit kryesorë të organizimit të vrasjes së veprimtarëve të Lëvizjes kombëtare në Kosovë, Rexhep Malës e Nuhi Berishës. Me qëllim zbulimi dhe hulumtimi brenda të të burgosurve politikë shqiptarë të Kosovës, në vitet 80-ta, Tahir Zemaj "burgoset" në Burgun e Dubravës (Istog -tash Burim). Ai atje thuhet të ketë kryer një punë të madhe hulumtimi në funksion të shërbimit në të cilin ishte rekrutuar shumë herët. Me shpërthimin e luftës në ish-Jugosllavi - Slloveni e Kroaci – majori shqiptar i ushtrisë jugosllave, në luftën për Kninin, do të gjendet i pozicionuar në anën serbe. Më pastaj ai do të shkojë në Perëndim, për t'u kthyer në Kosovë gjatë vitit 1998, me qëllim të shkatërrimit të brendshëm të luftës së nisur nga Ushtria Çlirimtare e Kosovës. Konstatimin se ai ka pasur për qëllim shkatërrimin e kësaj lufte më së miri e kanë dëshmuar të bëmat e tij, të cilat do të kulmojnë me dezertimin në Bjeshkë të Strellcit, në shtator të po atij viti. Strellci i Epërm, njihet si një ndër arteriet e rëndësishme të organizimit të luftës së UÇK-së. Sikur edhe e gjithë popullata deçanase, edhe njerëzit e këtij fshati, qysh në fillim kishin përkrahur luftën e nisur nga Ushtria Çlirimtare e Kosovës. Ky dhe fshatra të tjera të Deçanit, sikur edhe pjesë të tjera të Rrafshit të Dukagjinit, kishin një përvojë të hidhur përgjatë gjithë shekullit njëzet në ballafaqim me terrorizmin shtetëror të Beogradit. Fshatrat e kësaj ane kishin qenë në thumb të heshtave të regjimit të Beogradit, gjithmonë përgjatë qindvjetëshit të kaluar. Bashkë me njerëzit kryengritës dhe liridashës të këtyre anëve, hordhitë serbe disa herë kishin tentuar edhe shkatërrimin e kullave të gurta dhe tërë arkitekturës autentike shqiptare. Megjithatë, njerëzit dhe kullat e Strellcit dhe fshtarave të tjera të Deçanit, gjithmonë kishin qenë një dhe ishin bërë gur i pathyeshëm përballë hordhive serbe.
Tahir Zemaj, majori i APJ-së dhe njeriu i Bujar Bukoshit, i futur në Kosovë menjëherë pas fillimit të luftës me përmasa serioze, kishte zgjedhur pikërisht Strellcin dhe fshatrat përreth për ta krijuar enklavën e tij apo gangrenën e luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Sikur edhe në të gjitha fshatrat tjera të Rrafshit të Dukagjinit, edhe këtu ardhja e Zemajt, si "oficer me shkollë", në kohën kur lufta në Kosovë veç kishte plasur, qe konsideruar shpresëdhënëse për të gjithë.


Implikimet në kontrabandën me drogë dhe prangat në duar pas një lufte spiunazhi ndërmjet UDB-së dhe KOS-it

Në bazë të një aktakuze me shkrim të Prokurorisë Publike të Qarkut, në Prishtinë, të lëshuar më 4.5.1988, Tahir Zemaj, bashkë me një rrjet të gjerë njerëzish nga Kosova dhe ish-RSFJ-ja, thuhet të jetë implikuar në trafikun me drogë e narkotikë, për cka figuron të jetë akuzuar për vepër penale. Në rrjetin në të cilin ishte i implikuar majori Zemaj, ishin përfshirë edhe shumë njerëz të tjerë nga mbarë hapësira e ish-Jugosllavisë. Fakte të tjera të shumta flasin se ai kishte rënë në burg për shkak të një lufte shërbimesh sekrete në ish-RSFJ, ku UDB-ja kishte rënë në gjurmë të veprave klandestine të kryera nga njerëzit e shërbimit informativ (KOS) të ushtrisë jugosllave, APJ-së. Në këtë betejë të muajve janar e shkurt të vitit 1988, Tahir Zemaj, si i rekrutuar në radhët e KOS-it, shërbimit informativ të APJ-së, del të jetë zhytur në lojën me kontrabandë droge, në të cilën ishin të implikuar edhe ushtarakë e joushtarakë të shumtë të APJ-së, serbë, kroatë, malazias, maqedonë, shqiptarë etj., në mesin e të cilëve edhe vetë majori Zemaj. Kontrabanda me drogë ishte bërë në relacionin Stamboll-Prishtinë-Beograd-Madrid dhe përfundonte shpesh në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Rrugëkalim kryesor i këtij trafiku ishte Italia. Destinacioni i fundit të shumtën e herave ishte vetëm Madridi. Pas mbajtjes së seancave publike, prej 14 deri më 19 korrik 1988, Prokuroria Publike e Qarkut në Prishtinë kishte shpallur publikisht aktgjykimin ndaj 24 të të akuzuarve nga Kosova, në të cilën listë Tahir Zemaj figuron të jetë i dhjeti me radhë.
Koha e trafikimit të drogës në të cilin biznes Kosovën e kishin futur edhe Tahir Zemaj dhe të akuzuarit e tjerë, përfshinte vetëm periudhën për të cilën Prokuroria posedonte fakte - atë prej shtatorit të vitit 1985 deri në nëntor të vitit 1986. Në përcaktimin e fajësisë së të akuzuarve, bashkë me Tahir Zemajn fajësia binte edhe mbi Sejdi Ramën, të cilët, sic thuhet në aktgjykim, akuzohen:;sepse gjatë vitit 1986, sipas marrëveshjes paraprake, në mënyrë të paautorizuar kanë vënë në qarkullim 1,5 kg. heroinë, në atë mënyrë që së pari në Prishtinë, nga Daut Kadriovski kanë blerë 0,5 kg. e pastaj kanë marrur hua 1 kg. heroinë, ashtu që tërë sasinë, në dy raste, i akuzuari Sejdi Rama ia ka shitur Demir Deskut, në Shtetet e Bashkuara të Amerikës" Daut Kadriovski mund të ketë qenë kapoja e tërë kësaj bande trafikantësh të drogës. Zemaj ishte i lidhur drejtëpërdrejt me të, në të cilin rrjet ishin të implikuara edhe disa femra, sikurse Sllobodanka Dillberova, Millka Grigorovska, Millena Tasiq etj., dhe një numër i konsiderueshëm shqiptarkash e shqiptarësh të tjerë, të lidhur ngushtë me shërbimin informativ të ushtrisë jugosllave, KOS. Tahir Zemaj qe dënuar me gjashtë vjet burgim, duke iu llogaritur edhe koha e mbajtjes në paraburgim, prej datës së arrestimit, 8 shkurt 1988.

Përpos bixhozit, përfitimi i parë prej 14 mijë dollarësh nga shitja e drogës

I akuzuari Sejdi Rama, kishte deklaruar para gjyqit në mënyrë të hollësishme se si ishte implikuar në kontrabandën me drogë, në atë periudhë. Ky që më parë e kishte njohur një person që jetonte në SHBA (Dallas), që quhej Demir Desku. Me të kishte pasur raporte edhe më herët, por me të marrë vesh se ai mirret me tregtinë e narkotikëve, Rama ishte interesuar që atij t'i gjejë lidhje në Kosovë (Jugosllavi) për t'i siguruar narkotikët që vinin nga Stambolli. Sejdi Rama, në anën tjetër, kishte dëgjuar për bixhozgjiun nga Kosova, majoring Tahir Zemaj. Ai ishte interesuar të vë kontakte me të. Tregtia me pluhurin e bardhë dhe loja e bixhozit për majorin Zemaj atëkohë ishin biznes i mirë. Ky nuk kishte ngurruar t'i premtojë Sejdi Ramës se narkotikun për Demir Deskun (SHBA) do ta sigurojë përmes disa njerëzve e lidhjeve që kishte në Prishtinë.

Zemaj në Prishtinë mbante lidhje të mira me Daut Kadriovskin, njeri i shërbimit informativ të ushtrisë jugosllave, KOS-it. Ai, po ashtu, njihte në anën tjetër, një person sikur se ishte Sejdi Rama, i cili Zemajt i kishte thënë se është punëtor i Sekretariatit Republikan të Punëve të Brendshme të Serbisë (SPBR) dhe atij të Federatës (SPBF). Njëkohësisht, Tahir Zemaj ishte i rekrutuar në shërbimin informativ të armatës jugosllave, KOS. Ishte një vend në afërsi të restaurantit "Rugova" në Prishtinë baza e një biznesi të tillë dhe vendtakimi me Daut Kadriovskin i cili ua siguronte narkotikët Tahir Zemajt dhe Sejdi Ramës për t'i shitur më pastaj në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Këtë në detaje e shpjegon vetë deklarata e Sejdi Ramës para gjyqit, e cila nga procesmbajtësi ishte shkruar tekstualisht kështu: "I akuzuari Sejdi Rama ka cekur se me rastin e qëndrimit në SHBA, te Demir Desku, në Dallas, me të cilin është njohur edhe më parë, ka kuptuar se ai merret me tregti me narkotikë, andaj pasi që është njoftuar me të akuzuarin Tahir Zemaj dhe ka parë se ky luan bixhoz, këtij i ka thënë se e ka njeriun në Amerikë, të cilit mund t'i shesë narkotikë, ndërsa i akuzuari Tahir Zemaj i ka thënë se përmes disa personave në Prishtinë mund ta sigurojë narkotikun. Pas asaj, përmes të akuzuarit Muhamet Metaj kanë rënë në kontakt me Daut Kadriovskin, e këtë fakt nuk e kontestojnë as i akuzuari Tahir Zemaj e as i akuzuari Muhamet Metaj, kështu që këta të dy janë marrë vesh me Daut Kadriovskin, i kanë tubuar të hollat dhe, në Prishtinë, në afrësi të restaurantit "Rugova" kanë blerë nga Daut Kadriovski 0,5 kg. narkotik, të cilin ai pastaj ia ka cuar Demir Deskut në Dallas, e nga ai kanë fituar 18.000 dollarë, nga të cilët të akuzuarit Tahir Zemaj ia ka dhënë 14.000 dollarë e për vete ka ndalur 2.500 dollarë dhe i ka llogaritur shpenzimet e udhëtimit. Pas asaj, ky dhe i akuzuari Tahir Zemaj, gjithashtu në Prishtinë, te restauranti "Rugova", nga Daut Kadriovski kanë marrë 1 kg. narkotik, dhe atë si hua, të cilin ky përsëri ia ka cuar Demir Deskut në Dallas. Të njëjtin nuk ia ka paguar pasi që narkotiku atje ishte rrëmbyer e pasi që pa të holla nuk ka guxuar të kthehet në Jugosllavi, me vete e ka sjellur Demir Deskun, i cili në Prishtinë direkt është marrë vesh me Daut Kadriovskin". Procesverbali ishte shkruar në bazë të saj që kishte deklaruar bashkëpunëtori i Tahir Zemajt, Sejdi Rama, para personave të autorizuar zyrtarë, njëjtë, në të dyja herët, më 12 shkurt 1988 dhe më 22 shkurt 1988.

“I madhi” Tahir Zemaj para gjyqit: “E kam konsideruar detyrë patriotike të bashkëpunoj me njeriun e sigurimit shtetëror”

Tahir Zemaj para gjyqit si mbrojtës të tij kishte angazhuar avokatin nga Peja, Gavrillo Vujeviqin, i cili nuk kishte prezentuar në momentin e marrjes së tij në pyetje, edhe pse Zemaj kishte këmbëngulur para gjyqit që, pa praninë e mbrojtësit Vujeviq, të mos përgjigjet. Në pikat kryesore, deklarata e Zemajt do të jetë e njëjtë me atë të Sejdi Ramës. Ai do t'i pranojë të gjitha implikimet e tij dhe blerjen e "mallit" nga Daut Kadriovski. Por, dallimi i vetëm këtu është se Tahir Zemaj, si bashkëpunëtor i KOS-it, shprehet se me Sejdi Ramën ka bashkëpunuar duke e konsideruar këtë si veprim patriotik, sepse që më parë, ky i fundit i paska thënë Zemajt se është punëtor i SPB-së dhe se është futur në këtë lojë për t'i zbuluar rrënjët e rrjetit mafioz. Kështu së paku i ka thënë gjyqit majori Tahir Zemaj, thuhet në procesverbal.
Më poshtë një citat nga procesverbali: ;para personave të autorizuar zyrtarë , më 22.02.1988, pa asistimin e mbrojtësit, i akuzuari Tahir Zemaj e ka dhënë deklaratën e tij, duke cekur se ky dhe i akuzuari Sejdi Rama, nga Daut Kadriovski kanë blerë 0.5 kg. narkotik, e pastaj e kanë marrë si hua edhe 1 kg. në kohë dhe mënyrë shtu sic i akuzuari Sejdi Rama cekë n mbrojtjen e tij. Në fund ka theksuar se atë që e ka bërë, e ka bërë dhe ka hyërë në punë me narkotikë, me insisitimin e të të akuzuarit Sejdi Ramës, i cili gjithkund është prezentuar si person i SPB-së, ndërsa atë (Tahir Zemajn) e ka bindur se me të vërtetë punon në zbulimin e grupit i cili merret me tregti me narkotikë".
Nga këtu dalin edhe implikime të tjera që pranohen nga vetë goja e majorit Tahir Zemaj. Ai para gjyqit haptas e pranon dhe konfirmon, duke tentuar t'i ikë akuzës së drejtpërdrejtë të implikimve në tregtinë me drogë, se me Sejdi Ramën është lidhur për arsye patriotike dhe që të shërbejë për shërbimet sekrete shtetërore e ushtarake të jugosllavisë së atëhershme. Zemaj e pranon vetë se paraprakisht ka pasur njohuri se Sejdi Rama punon për SPB-në dhe se ai i ka thënë këtij se është duke operuar në të zbuluarit e rrënjëve të rrjetit të drogës. Në njërën anë nuk mund të kontestohet implikimi i ushtarakut Zemaj në strukturat e shërbimeve të spiunazhit ushtarak dhe shtetëror të Jugosllavisë e, në anën tjetër, dalin si të qarta vetë aktivitetet e tjera të tij, si në sferën e bizhozit dhe atë të tregtisë me heroinë. Të parën, implikimin në fushën e shërbimeve të KOS-it dhe "vullnetit të tij të mirë" për t'u ndihmuar edhe strukturave të SPB-së (Sejdi Ramës) e konfirmon vetë Tahir Zemaj. Të dytën, marrjen e tij (Tahir Zemajt) me tregtinë me narkotikë dhe me lojërat e bizhozit, e konfirmon vetë Sejdi Rama, bashkëpunëtor i SPB të Serbisë dhe atij të Jugosllavisë. Ndërkaq, më poshtë, bëhet e ditur se Sejdi Rama kishte refuzuar të pranojë para gjyqit se është dekonspiruar te Tahir Zemaj si bashkëpunëtor i SPB-së:
"Në pyetjen se a i ka thënë të akuzuarit Tahir Zemaj se punon për sigurimin shtetëror, gjegjësisht në cilat organe të pushtetit janë personat me të cilët është marrë vesh para nisjes për në Amerikë dhe pas kthimit nga Amerika si dhe kush i ka bartur shpenzimet e udhëtimit në Amerikë, i akuzuari ka refuzuar të përgjigjet".
Në seancën kryesore, Tahir Zemaj mohon të ketë kryer aktivitete të kontrabandës me drogë, ndërsa pranon që më parë të jetë pajtuar të bashkëpunojë më Sejdi Ramën, me idenë se është duke kryer një punë patriotike, sepse ky i fundit i kishte thënë atij se përvec për shërbimin e sigurimit republikan SPB (të Serbisë) dhe atë federativ (të Jugosllavisë) punon edhe për Interpolin. Zemaj thotë se për arsye patriotike e ka njoftuar Sejdi Ramën përmes Muhamet Metajt me Daut Kadriovskin:
"I akuzuari Tahir Zemaj, në mbrojtjen e tij në seancën kryesore ka theksuar se ka pranuar t'i kryejë shërbim të akuzuarit Sejdi Ramës, pasi që ai disa herë i ka thënë se është duke i kryer disa detyra speciale për SPBR dhe SPBF dhe për Interpol, andaj për arsye patriotike, përmes Muhamet Metaj e ka njoftuar me Daut Kadriovskin;".
Loja me narkotikë, kishte futur në sherr dy shërbimet sekrete të Jugosllavisë, atë shtetëror (UDB-në) dhe atë ushtarak (KOS-in). Zatën, në këtë periudhë ishte bërë një luftë e fortë spiunazhi ndërmjet këtyre dy shërbimeve. Tahir Zemaj dhe Sejdi Rama dalin kryekëput si dy bashkëpunëtorë, në njërën, anë dhe si rivalë, në anën tjetër. Punëtori i KOS-it, i pari, dhe ai i UDB-së, i dyti, duke bashkëpunuar e kishin vënë në kurthë njëjri-tjetrin. Këta që të dy ishin protagonistë në nivele të larta të dy shërbimeve të spiunazhit jugosllav. Në procedurë e sipër të marrjes në pyetje dhe të deklarimeve, del në pah edhe dëshmia e Bexhet Bllacës, njeriut kryesor të kësaj historie. Nëse ky thjeshtë ka qenë vetëm njëri ndër kryekapot e kësaj loje për interesa të përfitimeve menarkotikë, te Tahir Zemaj dhe lidhjet e tij me spiunët dhe kontraspiunët e këtyre shërbimeve sekerete, sipas edhe vetë deklaratave të tij, del në pah një lojë edhe më e madhe. Ai në operimet nëntokë të lidhjeve me drogë, kishte kryer, sic thotë edhe vetë, shumë punë patriotike në shërbim të KOS-it dhe SPB-së.
UDB-ja në këtë periudhë bënte një lojë të fortë në të zbuluarit dhe të përcjellurit e aktiviteteve nacionaliste të emigracioneve të ndryshme, nëpër Evropë e Amerikë.

Në luftën për Kninin, në anën e armatës jugosllave (serbe), në atë të Kosovës, inspirues dhe menaxhues i dezertimit

Tahir Zemaj do të burgoset bashkë me bashkëpunëtorët, por nuk do ta vuajë dënimin të tërë. Ai më vonë do të jetë një kuadër i preferuar sërish për armatën jugosllave. Ishte dëshmuar si fanatik i Beogradit. Këtë provim e kishte kaluar ndoshta edhe me operimet kundër Tahir e Nebih Mehajt, në Prekaz më 1981 sikurse edhe në organizimin e likuidimit të aktivistëve të ilegales shqiptare, Rexhep Mala e Nuhi Berisha. Jugosllavia do të fillojë të tronditet në themele të saj. Nga Sllovenia lufta gradualisht do të bartet në Kroaci, Bosnjë e Hercegovinë dhe fare vonë në Kosovë. Argati konkret më i fundit i Tahir Zemajt si ushtarak bërë Beogradit, do të jetë beteja për Kninin, në luftën e Kroacisë, ku majori do të jetë i pozicionuar në anën e ushtrisë jugosllave (serbe). Të gjithëve u është e njohur ajo luftë. Në shumë beteja, në anë kroate kishin marrë pjesë vullnetarë shqiptarë. Ushtarakë të shumtë kishin dezertuar nga APJ dhe u ishin bashkuar rashëve kroate, njëjtë sikur më vonë edhe në luftën e Bosnjë e Hercegovinës. Por, Tahir Zemaj, jo!
Në luftën e Kninit kemi ndoshta ballafaqimin e parë direkt të dy figurave që dëshmojnë kontraversitetin që do ta karakterizojë edhe luftën në Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Bekim Berisha - ABEJA do të jetë njëri ndër heronjtë e gjallë të luftës në anën kroate, derisa Tahir Zemaj do të jetë i pozicionuar në anën serbe. Është fjala për betejën e Kninit, pas së cilës, për shkak të heroizimit të treguar, ABEJA do të gradohet nga strukturat më të larta ushtarake të armatës kroate e cila vec kishte filluar të lind. Tahir Zemaj do të jetë drejtues i forcave serbe në këtë luftë, në këtë luftë në të cilën krah clirimtarëve kroatë ishin pozicionuar edhe heronjtë tjerë si Fehmi e Xhevë Lladrovci.
E njëjta do ta përcjellë më vonë edhe luftën në Kosovë.
Derisa ABEJA do të bie heroikisht në betejat e Junikut, e Fehmi e Xhevë Lladrovci në ato të Drenicës, protagonisti tjetër i luftës në Kroaci, Tahir Zemaj, do të përgatisë një dezertim masiv në fshatrat e Decanti, të cilat tashmë me të madhe kishin shprehur gatishmërinë dhe ishin mobilizuar nën emrin e Ushtrisë Clirimtare të Kosovës. Tahir Zemaj do të jetë ai që në shtator të 1998-tës, do të urdhërojë rreth dy mijë ushtarë të tij, në tri brigada, që me armët e tyre të kalojnë kufirin shqiptaro-shqiptar në bjeshkët veriperëndimore të Kosovës dhe pastaj t'ia mbajnë kah të munden;
Ky, pra, është Tahir Zemaj: Në vitet e '70-ta major i APJ-së dhe i rekrutuar në shërbimin informativ të APJ-së, KOS; në vitet e '80-ta lojtar i njohur i bixhozit dhe kontrabandues droge; në vitet e '90-ta në luftën e Kroacisë, i pozicionuar në anën e armatës serbe dhe në vitin 1998 i pozicionuar kundër djemve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, shkaktar i dezertimit masiv në Bjeshkë të Strellcit

[Kosovelli]

E vërteta e agjenturës serbe, e zbërthyer përmes rastit të Branisllav Nushiqit

Nga Besnik Çollaku
Cili është Branisllav Nushiqi

Cila ka qenë agjentura serbe e greke ne Shqipëri nga koha e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit e këtej e ç’detyra ka kryer ajo? Si e ka kanalizuar politikën shqiptare “pro” interesit të saj e kundër interesave të çështjes shqiptare? Cilat rryma politike ideologjike, morale, forca politike apo individë, janë financuar e mbështetur drejtpërdrejt apo indirekt nga këto politika? Cila është platforma e tyre ne kushtet e sotme?
Ja e vërteta e një studimi kosovar të vitit 1990 për metastazat e kësaj agjenture.

“Cili është Branisllav Nushiqi”? Ky është titulli i një shkrimi, me sa me kujtohet i vitit 1990, botuar tek Gazeta “Fjala” e Kosovës, e përdyjavshme, organ i Lidhjes se Shkrimtareve dhe Artisteve të Kosovës në atë kohë.
E mbajta me fanatizëm, për gati tre vjet dhe kur u krijua qeveria demokratike,pas zgjedhjeve te marsit 1992 e dërgova për botim tek RD me anën e përfaqësuesve te zgjedhur te PD ne Pogradec se isha i bindur se duhej bere publik dhe ne Shqipëri. Me thane se do te botohej por nuk u be. Pas disa muaj kur e pashe se nuk po botohej, kërkova te me kthehej, por me thane se ka humbur rastësisht dhe nuk gjendet. E kam kërkuar me pas me te njohur e miq qe lëvrojnë fushën e penës e dijes, për t’u gjendur ne Prishtine a gjetke e me është kthyer se nuk gjendej.
Shkrimi me ra ne dore kur akoma ishte terr e mezi dukej shkëndije. Ishim ne zbor (përgatitje ushtarake). Ne “Fushën e Madhe”, ne malet e Çervenakes, Fari Lickollari kishte mbështjelle bukën me gazetën “Rilindja” te Kosovës. E mora fletën e gazetës dhe e pyeta si i kishte rene ne dore. Me tha se ia kishin dhënë shoferët kosovare qe vinin për te marre tulla ne Shqipëri. Ne atë kohe Fariu ishte me pune kontrollor veteriner ne Doganën e Q. Thanës. Tani është pensionist këtu ne Pogradec. I kërkova te ruante çdo gazete qe i binte ne dore nga Kosova dhe te ma jepte kur te kishte mundësi. Akoma ishte kohe e censurës dhe pune jo pa rrezik, por Fariu ishte burrë me karakter dhe po ta jepte fjalën e mbante. Kështu me solli disa gazeta dhe mes tyre “Zërin e Rinise”, numrin qe kishte “Ekspozitën e tmerrit”, te cilën e kam edhe sot, dhe “Fjalen”, e cila kishte ne faqen e fundit te saj, me shkrim te imët shkrimin me titull “Kush është Branisllav Nushiqi”.
“Fjala” e Kosovës ishte me sa mbaj mend gazete e përdyjavshme dhe me format te madh. Nuk me kujtohet cili historian apo studiues i Kosoves e kishte gjurmuar e gjetur materialin. Ne ate kohe te gjithë shkrimtaret, artistet e studiuesit e Kosoves ishin ne nje front per çështjen kombetare dhe Kosovën Republike si hap drejt pavaresise, perjashto te shiturit dhe te dorezuarit apo te natyralizuarit me pushtimin si kudo ne raste te tilla.
Nuk ishte analize, ishte botimi i letres se Branisllav Nushiqit derguar Mbretit te Serbise dhe Ministrit te Punëve të Jashtme te Mbreterise Serbe si perfaqesues i Mbreterise Serbe prane Lidhjes Shqiptare te Prizrenit. Nga përmbajtja e saj dilte ne drite te diellit kush ishte ky Branisllav Nushiqi: hartuesi i nje platforme antishqiptare, e cila qe prej ahere ka qene me djallezorja.
Ne fillim jepej nga autori shkurt te dhena per B.Nushiqin, me origjine nga babai nga fshatrat e bregut te Vlores, i cili kishte emigruar ne te ri ne Serbi a Mal Te Zi, ishte martuar me nje serbe, kishin pjelle nje djale qe u vune emrin Brano Nushi, i cili si u rrit, kishte mbaruar shkollen ne Beograd dhe per te theksuar se ishte serb i vertete dhe jo gjysmak e kishte perpunuar emrin nga Brano ne Branisllav dhe mbiemrin nga Nushi ne Nushiq. Me tej caktohet nga Mbreti i Serbise si përfaqësues i tij pranë Lidhjes Shqiptare te Prizrenit. Pas kesaj vazhdon letra e Branisllavit me informacionet e rekomandimet per Mbretin e Serbise dhe qeverine serbe per shkaterrimin e Lidhjes se Prizrenit, ndërtimin e nje platforme antishqiptare, kanalizimin e tyre ne interes te Serbise dhe thelbi i përmbajtjes ishte ky: “LSH Prizrenit ka organizuar 70 mijë luftëtare te armatosur nga te gjithe viset e Shqiperise te vendosur deri ne vdekje per çështjen e tyre. Kesaj hordhie te armatosur(citohet Branisllav Nushiqi) nuk do t’i bënte balle asnjë fuqi ballkanike veç Portes se Larte. Mbretëria e Serbisë nuk duhet te përplaset me këtë fuqi ushtarake. Ajo duhet te beje sikur e mbështet, ndërsa do te gjeje kohe te mjaftueshme për ta drejtuar kundër Portës se Larte. Kjo është e vetmja mënyre për ta mposhtur. Keshtu Serbia do te zgjidhe te gjithë pretendimet e saj ne Kosove dhe viset shqiptare. Njëkohësisht - vazhdon Nushiqi ne letren e tij - duhet t’i japë te kuptoje Stambollit qe nuk po veprohet kundër Portës. Ndaj ne mbështetje te Lidhjes Shqiptare te Prizrenit do te dale ndonjë shoqate a lëvizje serbe qe do t’i beje shqiptaret te kuptojnë se Serbia është me ta, ndërsa qeveria serbe do te reagoje kundër saj duke u thënë shqiptareve se s’kemi ç’t’i bëjmë hapur Portës se Larte, e kësaj te fundit do t’i leme te kuptoje se këto lëvizje nuk janë politike shtetërore. Gjithashtu - vazhdon Nushiqi - duhet bindur Mbretëria e Malit të Zi qe te lejoje një konsull serb ne Shkodër se Lidhja Shqiptare e Prizrenit këmbët i ka ne Prizren ndërsa kokën e ka ne Shkodër”.
Ky ishte thelbi i letres se Nushiqit dhe ngjau si ai e planifikoi. Ne LSH e Prizrenit fitoi krahu qe kërkonte lufte me Porten e Larte dhe dihen pasojat. Bashke me shkatërrimin e LSHP mori goditje te pariparueshme per me shume se 100 vjet edhe çështja shqiptare ne tërësi. Serbia aneksoi Kosovën dhe Shqipërinë Juglindore, Mali i Zi Veriun e Shqipërisë dhe Greqia Jugun e saj, Çamërinë e cila përveçse u zaptua, u shpopullua me masakra e gjenocid te papare ne historinë e re të Europes.
Gjakderdhja e 10 viteve te fundit te shekullit te njëzet ne Ballkan nuk i ka rrenjet ne sundimin otoman, por ne copëtimin e trojeve shqiptare gjate përmbysjes se Portes se Larte, ne zaptimet dhe gjenocidin mbi popullatën autoktone shqiptare. Qe ne momentin e krijimi te shtetit grek e serb, nisi politika e aneksimit te territoreve shqiptare, asimilimit te popullatës se tyre dhe kur kjo nuk arrihej, fillonin shfarosjet dhe shpopullimi, pra vise te Shqipërisë pa shqiptare. Këtu i kane rrënjët politikat e egra te gjenocidit ne Ballkan, këto janë rrënjët ne krijimin dhe zgjerimin e shteteve te Serbisë e Greqise, këtu fillojnë politikat çnjerëzore e plaçkitëse te këtyre krijesave te ushqyera me masakra mbi trojet e popullatën shqiptare.
Dhe sot e kësaj dite nuk kane hequr dore nga politika aneksioniste mesjetare, veçse kane përshtatur taktikat ne kushtet e krijuara kundër dëshirës se tyre dhe me force. Sot ata përpiqen të zaptojnë ekonominë strategjike te Shqipërisë. Kjo është platforma e tyre sot dhe kjo duket sheshit.
Ndaj shtrohet pyetja: Kur qendra e Shqipërisë te sotme u zhvendos nga Shkodra ne Tirane ku u perqendrua agjentura e strategjia serbe!? Sigurisht ne Tirane. Historia e midis dy luftrave, e luftes se dyte dhe e pas luftes se dyte botërore e vërtetoi kete, me kontributin e dhënë per krijimin e PKSH nen tutelen e PKJ , ne vendosjen e regjimit komunist ne Shqipëri, i cili ishte kunder interesave te shqiptareve dhe pro interesave te Serbise e Greqise, kishte apo s’kishte lufte ideologjike midis tyre.
Nese Shqiperia e Sotme do te ishte demokraci pra jo diktature pas Luftes se Dyte Boterore, Serbia do te gjendej rruges si Rusia para Gjermanise Perendimore dhe me shqiptaret nuk do te luhej njesoj sikunder nuk luhet dot sot njesoj. Shqiperia do te ishte “Zvicra e Ballkanit”, siç ishte ëndërruar prej shekujsh dhe Kosova ne Minimum do te ishte “Sllovenia”ne Jugun e Jugosllavise e Serbise. Nushiqet, Çubrilloviqet e Millosheviqet e dinin kete, i kishin bere mire llogarite deri diten kur luftetaret e lirise moren armet ne dore per clirimin e Kosoves dhe keshtu dhe te Shqiperise,deri diten kur Presidenti Klinton lexoi 600 faqe histori, pra thelbin e saj,ate qe marrim me mend nga pasojat historike (Sipas Xh.Rubin zedhenes i Shtepise te Bardhe qe njoftoi nderhyrjen ushtarake te NATO-s), deri kur kryeministri i Britanise Toni Bler vraponte neper shkallet e avionit per te takuar refugjatet kosovare e deri kur Franca u kthye me ne fund ne krahun e te drejtes dhe fatkeqesia e fatmirësia, njëkohësisht i ribashkoi shqiptarët pas mëse një shekulli.
Dua te falenderoj ate studiues kosovar, dijetar me kurajo e me mendje te mprehte qe botoi para 20 vjeteve kete material historik qe zbardh politiken e Serbise, dhe per analogji dhe te Greqise. Nese ne Kosove e dine mire kush eshte Branisllav Nushiqi, Çubrilloviqi dhe Akademia Serbe, ne Shqiperi s’eshte e njejta gje. Platforma antishqiptare punonte nepermjet nomenklatures, propagandes, falsifikimt te fakteve historike dhe politika antishqiptare kishte penetruar thelle e lart. Platforma “Nushiq”, si dosja “Mitrokin” qe do te thote te besh agjentin pa e ditur qe je i tille, u pershtat ne kete rast si penetrim politik, ideologjik e moral e si platforme e eliminimit te ideve nacionaliste dhe mbartesve te tyre dhe si agjenture e drejtpërdrejtë apo vasalitet i fshehur nga faqja e publikut. Ndaj ka vlera ribotimi i ketij shkrimi, i cili duhet te jete gjekundi ne ndonje shtepi a biblioteke shqiptare. Duhet ta dine dhe shqiptaret e ketushem kush eshte Branisllav Nushiqi dhe platforma e tij e stërholluar antishqiptare, kush eshte ky gjysemserb gjysemshqiptar nga gjaku e më serb se serbët nga mendja e veprat. Keshtu do te dine te dallojne ata qe kane qene e jane me mendjen e tij, ata qe jane te infektuar prej saj dhe ata qe padashje i kane sherbyer asaj. Ne kohen e diktatures ne dukje behej perpjekje te krijohej ideja se mbeshtetej Kosova dhe çështja shqiptare, por kjo çështje perdorej per interesa te klikes ne pushtet per faqe te publikut dhe sidomos per te patur influence ne opinionin e shqiptareve ne emigrim dhe ne fakt behej e kunderta. Sigurimi i Shtetit praktikisht bashkepunonte me UDB, patjeter me marreveshje midis dy paleve. Shqiptaret e arratisur ne Jugosllavi ktheheshin ne Shqiperi dhe Kosovaret e ardhur ne Shqiperi ilegalisht pergjithesisht dorezoheshin ne Jugosllavi ose burgoseshin si agjente. Duhet te kete qindra raste te tilla te dokumentuara. Me “politiken e shkallezimit” u krijua gradualisht psikoza se çdo kosovar eshte “Agjent i UDB” dhe kjo do te pershtatej me te njejten politike pas renies se diktatures me perhapjen e psikozes se kosovaret jane”te liq e te pabese etj”, me forma te hapura dhe me gazeten gojore agjenturore. Politike e shkallezimit ishte perpunimi gradual i opinionit me qellim te caktuar me te gjitha mjetet e e propagandes. Ne kohen e diktatures funksiononte nepermjet strukturave te caktuara, te cilat me pas nuk u nxoren ne faqe te diellit asnjehere. Fillonin punen nepermjet gazetes gojore, e me pas e merrte ne dore partia e organet e diktaturessipas rastit,ose me se paku krijohej nje opinion ne sherbim te regjimit. Keto psikoza u shemben kur Kosova u çlirua dhe me kete rast nderruan krahun dhe perpunuesit e opinionit ne kete drejtim. Tani ata kane front te ri, mund t’i shohesh dhe te bertasin per Kosoven e çështjen kombetare dhe me ne fund dhe kjo eshte nje tregues i madh, nuk u ka mbetur udhe tjeter.
Nderkohe pas renies se diktatures punohej ne te dy krahet per te perhapur psikollogjine e kapitullimit para makinerise ushtarake serbe,me krijimin e psikozes se eshte e pamundur te luftohej kunder saj,se ajo do te nenshtronte cdo ushtri ne Ballkan e per me teper se kish per gje e Italine. Keto psikoza përhapeshin jo rastesisht dhe i kam gjetur dhe midis disa shqiptareve te Kosoves ne Zyrih ne fund te nëntorit 1998, te cilet e shtronin me emocion e përkushtim çështjen e Kosoves, por u ish mbushur mendja se nuk i dilej kësaj makinerie. Kjo psikoze u thye nga mësimi me i vjetër i historisë se lufta për liri nuk merr parasysh fuqinë dhe egërsinë e pushtuesit, e ajo dite do te vinte si dhe erdhi. Ata qe luftuan me penën, mendjen e tyre dhe me gjithçka munden këtë psikoze e u ndeshen me te ishin ne krahun e duhur ne shërbim te Atdheut te tyre e çështjes kombëtare, mbajtën ndezur shkëndijën e lirisë qe prej ditës se robërisë te Kosovës e deri ne çlirimin e saj për me tepër se katër breza. Ata qe rrëmbyen armët dhe thyen me çdo sakrifice te mundshme njerëzore këtë psikoze ata fituan betejën e pare për pavarësinë e Kosovës,ne frontin me te vështire, ata te cilët u flijuan,apo i mbijetuan betejave, luftuan për lirinë e gjithë shqiptareve dhe brezave qe do te vijnë,ata thyen prangat e nënshtrimit e gjunjëzimit para pushtuesit dhe sollën ditën e nderuar te shqiptareve e te lirisë, pavarësinë e Kosovës. Pavarësia e Kosovës dhe komunikimi mbarëshqiptar ka goditur dhe shkulur rrënjët e psikologjinë antishqiptare ne vete gojën e shqiptareve, por nuk i ka zhdukur ato përderisa nuk u është dhëne përgjigje këtyre pyetjeve:
Cila ka qene agjentura serbe e greke ne Shqipëri nga koha e LSHP e këtej e ç’detyra ka kryer? Si ajo ka kanalizuar politiken shqiptare pro interesit te saj e kundër interesave te vendit e çështjes shqiptare? Cila është politika e vërtete e shtetit grek e serb qe ne diten e krijimit te tyre, ne raport me çështjen shqiptare? Cilat rryma politike ideologjike, morale, forca politike apo individë, janë financuar e mbështetur drejtpërdrejt apo indirekt nga këto politika? Cila është platforma e tyre ne kushtet e sotme? Pse gjithë krerët e shtetit grek deri ne çlirimin e Kosovës kane deklaruar hapur se “Kosova nen Serbi eshte interes strategjik i Greqisë? Pse sot mbahet peng Kosova me veriun e Mitrovicës nga Rusia e Serbia dhe shtypet pa mëshire popullsia shqiptare ne Presheve, Bujanoc e Medvegje?
Pa keto përgjigje historia e Shqipërisë, Kosovës dhe çështjes shqiptare ne Ballkan do te jete e paplote, ose gjysem e helmuar si Nushiqi. Pa këto pergjegje nuk mund te shkruhet si eshte historia e Ballkanit dhe kështu dhe e Europes, e cila me ne fund hoqi dore nga mbeshtetja e politikes aneksioniste e koloniale te Serbisë e Greqisë ne Ballkan dhe nga heshtja per gjenocidin ndaj popullit shqiptar. Çështja shqiptare do te vihet ne vend dhe historia duhet te nxjerre ne drite te vërtetat e nuk duhet te lere ne harrese masakrat shekullore te serbeve e grekeve ndaj shqiptareve autoktone. Politika sllave doli ne drite me gjithë takëmet e saj ne fund te viteve ‘90. Pas ushtrisë serbe, doli hapur ta shohin dhe ata qe s’kanë sy e mendje, politika antishqiptare shekullore e pansllaviste e Rusise per te cilen Sekretari Amerikan per Mbrojtjen ne Prishtine deklaroi se “Nuk do te lejohet me qe Rusia ta perdore Kosoven si oborrin e saj mbrapa shtepise”. Tani Putini flet si dikur Cari i Rusise e Mbreti i Serbisë diku nga shekulli i 19 dhe nushiqet e tij jane koshtuniqet e tadiqet. Kjo rrezoi me ne fund edhe tezen e disa internacionalisteve shqiptare(qe ka dhe sot),se Rusia nuk do t’ia dije per Kosovën dhe çështjen shqiptare. Nga deklaratat e Putinit duket sheshit se me çfarë fuqish madhore djallezore e dashakeqe ka patur te beje çeshtja shqiptare, atdhetaret shqiptare e luftëtarët e lirisë, per me teper se nje shekull e gjysem,sa e vështire ka qene fitorja e pavarësisë te Kosovës dhe per kete shkak dhe pse e vonuar sa e ndritur, sa e bardhe, sa ditemire. Çështja shqiptare me pavaresine e Kosoves ka marre zgjidhjen e saj thelbësore,por akoma eshte nje trung, jo i krasitur,por i prere deri ne dege,qe pret te lulëzoje. Do te zgjidhet perfundimisht kur shqiptaret te vendosin te lire te bashkohen ne trojet e tyre etnike e natyrale, kur politika shqiptare nuk do tu leshoje pe për interesa kolltukësh politikave neokolonialiste te Greqise e Serbise, kur interesat jetike e strategjike te shqiptareve do te mbrohen me kurajo nga vete ata dhe perfaqesuesit e tyre politike, kur Greqia do t’i ktheje tokat e grabitura me dhune e gjenocid popullit shqiptar te Çamërisë.
55

[Kosovelli]

Sipas shënimeve që sjellë Dr. Hakif Bajrami në librin e tij me titull: “Kosova njëzet shekuj të identitetit të saj” ERA, Prishtinë 2001, vetëm në periudhën 1945-1950 në Kosovë ishin vrarë dhe likuiduar pa gjurmë nga UDB-ja serbe 49000 shqiptarë (f.86), në periudhën 1950-1966 për shkak të terrorit shtetror jugosllav në Anadoll ishin shpërngulur me dhunë 414.500 shqiptarë nga Kosova (f. 87), kurse në periudhën 1966-1989 ishin burgosur me qindra sish, pastaj në periudhën 1989-1999 nga ana e shërbimeve sekrete serbe ishin keqtrajtuar mbi 700.000 shqiptarë, kështu që Kosovën në këtë periudhë e kishin lëshuar për shkak të dhunës dhe terrorit shtetror serb mbi 500.000 shqiptarë (emigruan në Përendim), për të arritur në fund deri te lufta e armatosur në vitin 1998-99, kur nga dora kriminale serbe do të vritën mbi 15.000 shqiptarë (600 varreza masive) dhe kur do të digjen mbi 650 fshatra shqiptare.

[Kosovelli]

Në territorin e Kosovës janë 50.000 ish-anëtarë të UDB-së [Sigurimit shtetëror], të cilët punojnë për mosintegrimin dhe destabilizimin e Kosovës.
Pasi qe ky kontingjent prej 50.000 ish anetar te UDB-e punon dhe vepron per mosintegrimin dhe destabilizimin e Kosoves atehere edhe te gjitha ato vrasje dhe akte te tjera terroriste qe u kryen ne Kosove jane veper e tyre!
Besoje qe kjo deklarate do te kthjelle mendjen e mikur te disave te cilet perher fajtorin e kane gjete tek kundershtari politike e jo tek armiku shekullor i shqiptarve i cili ka mjete dhe potencial te pashterrshem ne kryerjen e vrasjeve ne menyre profesionale duke mos lene prapa edhe me te voglen gjurme se kush eshte urdheruesi i ketyre vrasjeve te planifikuara ne detalje!!! Por, qe ne menyre te persosur lane hapsire te mjaftueshme qe disa politikan shqiptar me vetedije apo pa te, keto vrasje shfrytezojn per te perfituar poena politke ne favor te partis vet duke mos menduar ne pasojat e gjithmbarshme per te ardhmen e Kosoves!!!
Edhe i gjithe ai material i cili eshte mbledhe ne adres te çlirimtarve eshte merite e ketyre bashkpunetorev te UDB-se te cilet veprojne ne Kosove pa kurrfar frige se dikush mund ti arrestoi!!!

[Kosovelli]

BND sherbimi informimit federativ gjerman në vitin 1999, meniher pas përfundimit të luftës nëpër sirtarët e UDB jan gjetur 50 000 kontrata të nënshkruara nga sqiptarët si bashkpuntorë të UDB disa me orarë të plotë,orarë të pjesrishëm, dhe hobi spiuna

por fatkeqsishtë ky numër sipas mendimit tim është edhe më i madh nëse i numrojm edhe shum e shum debila që edhe sot punojnë për të mirën e sërbisë pa vetëdije duke përhapur propagandën e tyre

[Kosovelli]

Drejtori i Agjencisë së Sigurimit Ushtarak të Unionit Serbi -Mali i Zi thotë se në Kosovë është prania e agjentëve të tij

Beograd, 3 shkurt 2004 - Drejtori i Agjencisë së Sigurimit ushtarak të Unionit Serbi-Mali i Zi Momir Stojanoviq thotë se deklarimet e tij nuk janë të pazakonshme. Ai thekson se është forcuar prezenca operative në Kosovë me dërgimin e një numri të agjentëve të shërbimit që ai drejton.

"Këta janë njerëz që punojnë për shërbimet sekrete serbe por nuk janë pjesëtarë të shërbimit", ka thënë Stojanoviq në një intervistë për radion "Evropa e lirë". Ai ka shtuar se këta agjentë do të qëndrojnë në Kosovë për aq kohë sa duhet ngase, siç është shprehur, Kosova është pjesë e territorit të Serbisë dhe ata janë gjithnjë të pranishëm atje.

Kjo është hera e dytë që brenda një muaji Stojanoviq konfirmon infiltrimin e agjentëve serbë në Kosovë.