Shërbimet Sekrete Serbe në Kosovë

[Kosovelli]

Qerim Kelmendi: Motra e vëllezër të Shqipërisë londineze!


ka kohë që e përsërisë, dhe shpesh kam menduar se duke e përsëritur një të vërtet të hidhur për Ne, mos jam bërë edhe monoton (bajat) tek qytetarët e Shqipërisë, pastaj edhe tek shumë qytetarë shqiptarë që jetojnë në viset tjera?
Ajo, çfarë duhet të them tani, dhe që, më besoni kur e them nuk ndjehem i lumtur dhe nuk më ngjallë asgjë të mirë në shpirt, sepse një lajm i keq, në çfarëdo pjese të Kombit tim, pavarësisht natyrën e tij, është njëkohësisht edhe një përjetim dhe një dhembje e madhe edhe për Mua.
Megjithatë, ka ardhur koha që ti vëmë gishtin kokës, dhe të mendojmë, por edhe të analizojmë, si erdhi puna deri këtu, dhe a thua vërtet Serbia paska pas qenë aq e zonja, sa në krye të ndryshimeve të mëdha, që ndodhën në fillim të viteve 90-ta, na i solli njerëzit e vet!?.
Sot për dikë, e shumë vite për Mua, dhe për shume shokë si puna ime, që kemi qenë anëtarë të ilegales shqiptare, ka qenë e ditur dhe ka qenë e njohur se Sali Berisha është një njeri i dyshimtë. Pse është i këtillë kemi mundur ta mësojmë dhe ta përjetojmë edhe fizikisht, sepse shumë nga Ne, që dikur ishim pjesëtarë të Lëvizjes Popullore të Kosovës, dhe që ishim nisur në drejtim të Nënës Shqipëri, në fund të vitit 1991 (kupto: përmes Maleve me dëborë), dhe që më vonë, pas themelimit të UÇK-së, në fund të vitit 1994, shumicën e Këshillave të rrethit, dhe të Këshillave Popullore që vepronin dhe operonin në kuadër të LPK-së, i shndërruam në njësi të UÇK-së, meqë Organizata jonë, pra LPK Dega jashtë vendit, ishte edhe themeluesja e UÇK-së. E përmenda dhe e theksova këtë fakt me lartë, se shumica e ilegalëve që kishim marrë drejtimin e Maleve për të parë, prekur dhe më pastaj edhe për të bërë diçka në Shipëri, dhe atje, gjetëm, takuam e hasëm shumë bashkëpunëtorë të SPB’së (lexo: UDB’Së), të cilët në Shqipërinë tonë Londineze kishin ardhur me makina dhe me Autobus të shumtë, dhe kishin realizuar gjithçka që ishin porositur, duke filluar nga gjërat me të shëmtuara, me qëllim të vetëm që të krijohej, qysh në fillim të njohjes, një ftohje dhe një urrejtje e ndërsjellë.
Dhe, për çudi, ishte shkatërruar Shërbimi Sekret i Shqipërisë, me arsyetim se paska pas qenë shërbim sekret, të cilin e paska ngritur i pavdekshmi, Xhaxhi Enver. Pas qëndrimit tonë, disa mujor, na ranë në sy, menjëherë lidhjet e Drejtuesve të PD me këto elemente të UDB-së, të cilat në fillim përpiqeshim t’i kuptonim si koincidencë e rastësishme, por duke kaluar muajt, pamë dhe kuptuam qartë, se Partia e Sali Berishës kishte koincidencë jo rastësisht me elementet e UDB-së së Kosovës, dhe se këto dirigjoheshin dhe komandoheshin prej një qendre të përbashkët.
Me pastaj, me krijimin e Zyrës së Kosovës, u bë edhe më e qartë, se tash e tutje në Shqipërinë e Sali Berishës, njerëzit që vinin nga Kosova, dhe që ishin bashkëpunëtorë të UDB-së, do të jenë të përkëdhelurit e Shqipërisë, ndërsa Ata që ishin pjesëtarë të Organizatave ilegale, duhej të kishin kujdes, sepse asgjë nuk kishte të sigurt për ta. Me kalimin e Kohës, pas vitit 1993, në Shqipëri u konsoliduan radhët e ekstremit të UDB-së, që njiheshin si pjesëtarë të Klanit të Zemunit. Ky Klan i Zemunit kishte një vijë të drejtpërdrejt në Shqipëri, dhe direktivat më sekrete mbuloheshin dhe mbaheshin përmes Dy shqiptarëve që vinin nga vise tjera të banuara me shqiptarë, dhe që, njëri nga këta ishte punëtorë i rëndësishëm në Zyrën e Kosovës.
Këto fakte atëherë i kishim të njohura, disa nga Ne ilegalët, ndërsa nga distanca e kohës, dhe kur mes kësaj distance, kanë ndodhur shumë zhvillime radikale, e kemi shumë më lehtë, jo vetëm Ne, por edhe shumë qytetarë të Organizuar të Shqipërisë, Maqedonisë, Malit të Zi, Preshevës, të kenë njohuri, dhe në ndërkohë të kenë mësuar, si rezultat i ndryshimeve dhe organizimeve të mëdha, për BËMAT e Klanit të Zemunit në Shqipëri dhe gjetiu.
Nuk duhet harruar:
1. Ardhjen e Sali Berishës në Pushtet, me ndihmën e strukturave të SPB (UDB) së Kosovës - Maqedonisë - Malit të Zi, që atëherë ishin pjesë të Okupuar të Jugosllavisë.
2. Bashkëpuçja e Sali Berishës me Zyrën e Kosovës, që nuk ishte diç tjetër, pos njëra nga Bazat Legale të UDB-së, në Shqipëri.
3. Lidhjet e Sali Berishës, Gazidedës, Safet Zhulalit me Armatën e Jugosllavisë, dhe marrëveshjen sekrete për furnizimin e kësaj Armate, dhe të Paramilitarëve të Serbisë, me Karburante, në kohën e Embargos, që OKB i bënte ish Jugosllavisë.
4. Krijimin e Firmave Piramidale në Shqipëri, nga ekspertët e Klanit të Zemunit, dhe pasurimi i këtij Klani, për qëllime kriminale, dhe për përfitime shtetërore të Beogradit, sepse akoma, shumica e shqiptarëve nuk e kanë të njohur, se sa Lek të shqiptarëve, përmes ekipit special të SHIK’ut të Gazidedës, dhe që kanë qenë pjesë e Klanit të Zemunit, pra akoma nuk e dinë shqiptarët se sa Lek të tyre kanë përfunduar në duart e Klanit të Zemunit, dhe tek të afërmit e MILICËS - vjehrrës së Salos, në Serbi e Mal të Zi.
5. Urdhri që i është dhënë Sali Berishës për ta Graduar Gazidedën, dhe për t`ia lënë në dorë, mbarëvajtjen e vrasjeve, shkatërrimit dhe djegies së Shqipërisë, në vitin 1997, urdhër që ka qenë Top-sekret.
6. Bashkpuçjen e Sali Berishës me forcat proserbe, të cilat ishin bashkuar rrethe FARK-ut, një krijesë që ishte organizuar me urdhër të Beogradit, dhe me bekimin e Dy agjenteve: Ibrahim Rugova dhe Bujar Bukoshi, të cilët, duke ardhur në majat e politikës (siç i quanin Ata, kosovare) me Kalkulimet e Beogradit, natyrisht se edhe, urdhrat qe vinin nga SPB, Ata i zbatonin me përpikëri.
7. Përpjekjen e skajshme dhe të përbashkët të Sali Berishës dhe FARK-ut, për ta sabotuara, penguar dhe pamundësuar mbarëvajtjen e Luftës në Kosovë, duke inskenuar Luftë Civile ndërmjet shqiptarëve, dhe ky Kurban i këtij skenari u bë, i ndjeri Azem Hajdari.
8. Bashkëveprimi reciprok i Sali Berishës, me një tjetër figurë të madhe të politikës së Shqipërisë, pra të Z.Fatos Nano, bashkëpunim dhe bashkërendim që bëhej dhe sinkronizohej përmes Rusisë-Athinës dhe Beogradit, bashkëpunim i cili rezultojë me një tërmet të madh në kuadër të strukturave drejtuese të LPK-së dhe UÇK-së, të cilat kishin një Trup e një Frymë.
9. Pasurimi i radhëve të UDB-së në Shqipëri, si dhe shpërblimi i aktorëve shqiptarë nga Shqipëria (Lulzim Bashës, Edit Harxhit, etj,...etj), të cilët në Kosovë kishin operuar në kuadër të UNMIK-ut, dhe që ishin punësuar në Administratën e UNMIK-ut, me intervenimin e UDB-së së Beogradit, dhe që të gjithë këta individë, që me vonë na bëhen ministra dhe zëvendës ministra, ishin pjesë e Stafit që dirigjoheshin nga Beogradi, përmes Milicës së RE, pra Znj.Argita Berisha, e cila konsiderohet si dora më e fortë dhe më e suksesshme e Beogradit, në Shqipëri, pas Sali Berishës e Gazidedës.
10. Krimet e shumta që bënë Klani i Zemunit në Shqipëri, duke filluar nga përndjekjet e ish Ilegalëve të Kosovës, vrasjes së Remzi Hoxhës, vrasjeve masive në vitin 1997, vrasjes së disa ushtarëve të UÇK-së, në vitet 1998, vrasjet enigmatike dhe të sofistikuara të Artan Hoxhës, Kosta Trebickës, pastaj ngjarjeve tragjike, si të Gërdecit, dhe shumë akteve tjera kriminale, të cilat kanë për tu zbardhur në ditët që do vijnë.
11. Investimet që ka bërë politika berishjane në bashkëpunim me tradhtarët e Kombit, z.Ibrahim Rugova, Bujar Bukoshi, Ahmet Krasniqi, në minimin e Luftës, dhe më pastaj edhe në kriminalizimin e Luftës së pastër të UÇK-së, nëpërmes, Argita Berishës-pasardhëses së denje të Oficeres se OZNA-së, së ndjerës - gjyshes Milica (Vera), që ishte edhe gjyshja e Argitës, dhe Nëna e Sllobodankës (Lirije Berishës, së më vonshme), që është gruaja e Sali Berishës.
12. Ka edhe shume detaje më të imta, që janë më rrëqethëse, që nuk merren me mend, por që nuk janë të panjohura, kur dihet tash më, se cila ishte fytyra e vërtet e Begradit në katër Luftërat e saja, që i bëri prej fillimit të vitit 1993, e gjerë në fund të vitit 1999, Luftëra të cilat përfunduan në Gjenocid dhe Masakra të papara, pra Gjenocid dhe Masakra, që nuk e lenë pa hise dhe pa gjynahe, edhe një figurë të turpshme të Historisë së Shqipërisë, një antikombëtar i përbetuar të Shqipërisë, Sali Berisha, i cili për bashkëpuçje, ishte mik i ngushtë i Ibrahim Rugovës, Bujar Bukoshit, Fatos Nanos, Bashkim Gazidedës dhe shumë figurave të tjera tragjike të Kombit dhe Historisë sonë.
Autori i këtij shkrimi është nga Peja . Në ilegalen e hershme ka pas nofkën “Shpirtmadhë”, ndërsa gjatë luftës “Dema”. Ishte njëri nga bashkëluftëtarët e Adem Jasharit, Zahir Pajazitit dhe shumë luftëtarëve tjerë të lirisë.

[Kosovelli]

UDB-a dhe shqiptarët 02/12/2009 21:35:45


Nga Nafi Çegrani


... Me kujtohet në një raport të SDB federative të atyre viteve të cilin e lexova gjatë qëndrimit tim në kursin për kuadro të zgjedhur të këtij Shërbimi në nivel federativ me Qendër në Batajnicë afër Beogradit, në të cilin thuhej se vetëm gjatë dhjetë viteve të fundit në Jugosllavi ishin të vëzhguar me metoda operative dhe të evidentuar në kartotekat për punë në vazhdimësi afro l800 persona, e një pjesë prej tyre janë vënë si informatorë të disa Shërbimeve të huaja, si p.sh. afro 246 persona janë të angazhuar në rrjetin agjenturor të Bullgarisë, mbi 38o vetë për KGB ruse, 152 veprojnë si agjentë të BND gjermane, kurse mbi 216 persona nga mbarë Jugosllavia (pjesa më e madhe janë nga Kosova) të cilët më së shumti në baza ideologjike dhe patriotike janë mjaft aktiv dhe në mënyre shumë konspirative veprojnë për interesa të AOS- (Albanska obavestajna Sluzba) në gjuhën serbe, ose ARS (Albanska Razuznavacka Sluzba) e quanin Shkupi me maqedonishten e tyre - Sigurimin shqiptar… Gjersa për CIA amerikane nga trojet e Jugosllavisë janë të evidentuar 320 informatorë (pjesa më e madhe janë kroat dhe shqiptarë). Por këtu duhet të theksojmë se një numër i konsiderueshëm i personave nga Jugosllavia (sidomos myslimane nga Bosnja e Hercegovina, por edhe nga Sanxhaku) janë duke vepruar në linjat agjenturore dhe të spiunazhit për interesa të Teheranit dhe disa vendeve të tjera të Arabisë dhe Shërbimeve sekrete të Afrikës së Jugut, por ka ca të cilët janë dëshmuar si informatorë të MOSSADIT izraelit ose të ndonjë shteti tjetër si ai grek ose Sigurittatin rumun, Italian dhe për Britaninë e Madhe etj.

Dhe të gjitha informacionet, raportet dhe analizat të cilat bëheshin dhe e tërë e verifikuar nga tereni nën ombrellën e një hijerarhije rigoroze dërgoheshin në forma analizash dhe ne shumtën e rasteve depeshe të shifruara për raste urgjente dhe me postë speciale për mes linjave ajrore, organeve dhe sektorëve të fushave të veçanta të nivelit federativ dhe anasjelltas tek kryeshefat e Shërbimeve të UDB dhe KOS-it, të cilët mbulonin republikat dhe krahinat autonome,veçmas për Kosovë (ku gjendeshin Mehmet Shoshi, Selim Brosha, Medenica, Muharem Dana, Xhevdet Hamza, Jusuf Karakushi, Bashkim Hisari, Danush Luri, dhe një listë e gjatë e atyre të cilët ishin betuar dhe se do të udhëhiqnin me devotshmëri operacionet sekrete të UDB dhe KOS jugosllav në tërë territorin e Kosovës dhe jashtë saj, sidomos në radhët e emigracionit shqiptar ne disa shtete te Evropës perëndimore gjer në Amerikë, e paralelisht në këtë front dhe linjë krahas shqiptarëve ishin të angazhuar edhe ekspertë të UDB-së nga Shkupi dhe Beogradi, të nivelit federativ jugosllav (duke mbajtur në “linjë” edhe shumë persona nga radhët e emigracionit kroat).

Një numër i madh operativistësh të UDB dhe KOS-it punonin edhe nën petkun diplomatik, si atashe ushtarak, kulturë ose ekonomi, dhe në mënyrë të perfeksionuar informonin përmes Sektorit të Informacionit që gjendej pranë përfaqësive diplomatike jugosllave në shumë vende të botës… Kështu agjentura jugosllave kishte të infiltruar informatorë dhe spiunë të vërtetuar nga radhët e shqiptarëve vetë brenda për brenda radhëve të emigracionit shqiptar si në Amerikë, Belgjikë, Francë, Itali, Gjermani, Spanjë dhe gjer në Kanada e Australi, për çka do të bëjmë fjalë më gjerësisht në faqet e librit në dorëshkrim me titull “UDB-a DHE SHQIPTARET”.

Dhe për të gjitha këto operacione të fshehta të sektorëve për zbulim dhe kundërzbulim si në nivel të SDB republika e krahinore dhe asaj federative kishin hapur disa dosje të veçanta ku grumbulloheshin materiale dhe raporte operative brenda dhe jashtë vendit nga të gjitha meridianët e globit ku mbuloheshin nga rrjeti agjenturor nën aksionin e koduar “Stuhia ballkanike” etj. Prandaj, mu për këtë u shkruajt edhe libri “Crveni horizonti” (Horizonti i kuq) kurse Milan Obradoviq, një kuadër federativ i UDB-s në Beograd shkroi librin me titul “Tajni frontovi na Kosovo” (Frontet e fshehta në Kosovë), të cilët ruhen nëpër arkivat e UDB-s dhe KOS-it jugosllav për nevoja interne të shërbimeve në fjalë, sidomos kur është nevoja për mënyra dhe përvojë metodash në survejimin e shqiptarëve në shtigjet e errëta të brengës ballkanike udbashiane… Po kështu për një plan afatgjatë operativ në fushën e spiunazhit dhe të kundërspiunazhit jugosllav në këto anale i vë në funksion edhe dy projekte aksionesh të koduara “Tenis 1” dhe “Tenis 2” në radhët e të cilëve u angazhuan mbi 160 operativistë eminent të SDB-së federative, por merrnin pjesë edhe dhjetëra e dhjetëra të tjerë nga SDB e republikave dhe krahinat autonome të Jugosllavisë, sepse tanimë me ardhjen e Lluka Banoviqit, pastaj të Franjo Herleviqit, Petar Gracaninit dhe Stane Dollancit, e sidomos pas rënies së Rankoviqit në SDB dhe në radhët e KOS-it ishin bërë disa transformime të reja dhe shkrirje sektorësh, vënie në funksion të disa metodave të tjera më ndryshe, por që nuk dallonin shumë nga ato të mëhershmet, të cilat ishin kryekëput të stilit dhe shablloneve të KGB ruse. Këtu me duhet të përmendi se në krye të Shërbimit për informacion dhe dokumentim, i cili vepronte në analet e diplomacisë jugosllave ishte Maksimilijan Bace me nofken Maksi, gjersa shef i KOS (Kontra obavestajna Sluzba JNA) ishte gjenerali Jefto Shashiq, i cili direkt i referonte Titos. Por kishte edhe një hordhi tjetër e njerezve të rangut më të lartë, disa prej tyre vepronin edhe në stilin e Xhems Bondit, si në filmat ,,007,, etj. Por tejet të bazuar në baza të teorisë së fshehtë dhe të një konspiracioni të paparë, duke bërë edhe sfida kombinimesh operative, plane dhe projekte mahnitëse të një përvoje, njëkohësisht edhe të një tmerri të çuditshëm, psh siç vepronin operativistët e SDB së Shkupit në bashkëpunim me ata SDB për Kosovë gjatë zhvillimit të aksionit “Kosova trans”, ose të asaj “Kacanicka krisura” apo të asaj “Bugarska vrska”, kur vitet l969-72 mbaheshin në vëzhgim dhe përcjellje të vazhdueshme profesori i drejtësisë në Shkup, Gaber, ku merrja pjesë edhe unë si operativ për përcjellje dhe ndjekje të tij deri në Sofje dhe ca vende të tjera të Bullgarisë…

[Kosovelli]

Likuidimet nga UDB-a‏
Mumin Kastrati nga Hogoshti, djalë i Salih Fejzë Kastrati - t, i takon plejadës së parë të misionarëve të Arsimit Shqip në fshatin Hogosht, kreu edhe Fakultetin por për shkaqe të regjimit fashisto-komunist dhe bindjeve të tij atdhetare kaloi jetën duke u perballë me punë të rënda jasht profesionit të tij...


Si pasojë e bindjeve politike u denua nga sistemi mëse i ndytë komunisto-fashist jugosllav me 12 vite burgim.

Përndjekjet, keqtrajtimet dhe burgosjet e mësimdhënësve shqiptarë nga UDB-a në vitet 1945 - 1952 ishin në shifra shumë të mëdha në tërë Kosovën të cilat vazhduan edhe pas vitit 1952 e deri me rrezimin e sistemit famkeq komunist . UDB-a këtë veprimtari antishqiptare e kryente padyshim, në koordinim me strukturat më të larta partiake e shtetërore të regjimit komunist duke pasur në mesin e saj edhe shumë bashkëpunëtorë shqiptarë!

Shumica nga këta mësues u larguan nga procesi edukativo-arsimorpor disa prej tyre kanë përfunduar nëpër burgje të regjimit komunisto-fashist.

Komuna e Dardanës( atëbotë Kamenicë,ndonëse për kryetarin e komunës Begzad Sinani edhe sot Kamenica është emërtimi i duhur që ai e prezanton para musafirëve dhe medijave në përgjidhsi!)

Adem Kastrati
Ahmet Avdyl Avdimetaj
Babush Tali
Bajram Spahiu
Faik Jakupi
Gani Gashi
Hajdin Hasani
Ilaz Jasharaj
Jahi Sylejmani
Hamit Hasani
Mumin Kastrati
Metush Krasniqi
Murat Nezir Shkodra
Ndue Nekaj
Skënder Kastrati
Tahir Aliçku
Metush Krasniqi ka lindur më 19 gusht 1928 në fshatin Dajkoc të Komunes së Kamenicës(Dardanës). Shkollën fillore (4 klasat e para)e kreu në gjuhën serbe në fshatin Hodanoc, ndërsa katër klasët tjera 1942-1946 i kreu në Gjilan në gjuhën shqipe.





Metush Krasniqi
Metush Krasniqi


Në vitet 1947-49 kreu një kurs pedagogjik në Pejë e në Gjakovë, ndërsa në vitin 1950 merr diplomën e mësuesisë në Shkollën Normale të Gjakovës. Në vitin 1950-51, filloi punën si mësues në shkollën fillore në Shipashnicë të Epërme. I frymëzuar nga veprimtarët e LNDSH, në Shipashnicë së bashku me kolegët e vet themelon orgnaizatën ilegale "Partia Revolucionare për Bashkimin e Tokave Shqiptare me Shtetin Amë". Autoritetet e arsimit, vetëm një vit më vonë Metush Krasniqin e transferojnë në shkollën e Strezovcit. Aty punoi një vit dhe u transferua në Hogosht, ku e gjeti arsimtarin e gjuhës shqipe Ndue Nekajn dhe Hogoshti e mirëpriti ngrohtësisht ardhjen e tij. Pas një viti Metush Krasniqin e transferuan në shkollën fillore të Muçivercit dhe në vitin shkollor 1955/56 me vendimin e organeve arsimore të Rrethit të Dardanes(ish-Kamenicë), shkolla 8 klasëshe e Muçivercit me gjithë arsimtarët e mjetet mësimore u bart në Roganë dhe për çudi po me atë vendim Metush Krasniqi u emrua drejtor i shkollës në këtë fshat shkollë e cila sot mban emrin e këtij dëshmori.
Në vitin 1957 pas ndjekjeve dhe burgosjeve detyrohet të shpërngulet në Shkup. Atje krahas punës në arsim me përkushtim vepron në organizatën "Partia Revolucionare..." Në nëntor 1958 Metush Krasniqi burgoset dhe dënohet me 18 vjet burg të rëndë, prej të cilave i mbanë vetëm 8 vite. Pas daljes nga burgu Metush Krasniqi i kaloi disa vjet në fshatin e lindjes në Dajkoc ku i kryente të gjitha punët e fshatit. I entuziazmuar nga hovi që kishte marrë shkollimi, Metushi më pas regjistrohet në Fakultetin Juridik në Prishtinë, dhe në vitin 1970 u punësua në shkollën e mesme teknike "19 Nëntori" në Prishtinë. Mirëpo, atë nuk e lanë të punoj qetë. Me vendim të Dushan Ristiqit - Kryetar i KK të LKJ të Prishtinës dhe të kryeudbashit në Gjilan Aleksandar Cana Periq, Metush Krasniqi u largua nga arsimi.
Metush Krasniqi meqë gëzonte një autoritet të madh në mesin e rinisë shkollore dhe universitare në Kosovë por edhe në Maqedoni, ai kishte formuar një rreth të gjerë shokësh besnik,ishin ata si: Hasan Dermaku, Rexhep Mala e Skender Kastrati nga Hogoshti; Njazi Korça nga Gëmica, Kadri Zeka nga Poliçka, Ethem e Fehmi Bajrami nga Malisheva e Gjilanit; Rexhep Elmazi e Rafet Bajrami nga Gjilani; Jusuf Gërvalla, Zeqir Gërvallën e Sabri Novosellën në Prishtinë e shumë të tjerë.
Në vitin 1976 Metush Krasniqi vihet në krye të Organizatës "Lëvizja Nacional-Çlirimtare e Kosovës dhe e Viseve tjera Shqiptare në Jugosllavi" LNÇKVSHJ. Gjatë atyre viteve bënë përpjekje për bashkimin e të gjitha grupeve ilegale në një organizatë të fuqishme. Metush Krasniqi gjatë viteve të 80-ta punoi në ilegalitet të thellë, por megjithatë UDB-a permes informatoreve shqiptar,dinte për aktivitetin e Metushit dhe më 4 nëntor 1981 burgoset, torturohet rëndë nga udbashi Selim Brosha e shume të tjerë. Pas katër muaj lirohet në gjendje të rëndë shëndetësore.
Më 4 nëntor 1985 Metush Krasniqi sërish burgoset dhe gjatë shtatë muaj e pesëmbëdhjetë ditëve sa e mbajtën në burgjet e Prishtinës e të Mitrovicës, rrahet e torturohet në mënyrat më mizore. Pasi ishte i dërmuar për vdekje UDB-a më 16 qershor 1986 e liron nga burgu dhe më 15 tetor 1986 ky atdhetar i devotshëm duke mos pasur shërim ndërroi jetë. Varrimi i tij u bë në fshatin e lindjes në Dajkoc.




Burimi i të dhënave
Ish shoqata atdhetare "Metush Krasniqi" me seli në Dortmund
(përpiloi-Kryesia;Shaip Thaqi,Ramadan Latifaj,Ramiz Dërmaku,Asllan Krasniqi,Bajram Kallaba).1998 Gjermani.

Kadrush Sylejmani,"Metush Krasniqi,simbol i qëndresës shqiptare" 1999 Prishtinë.
Nezir Ibish GASHI i lindur me 21 Prill 1934 në Mamurras të Shqipëris, është veprimtar i kauzës së shënjtë kombëtare.Ish i burgosur politik në vitet: 1964, 1981, 1984 dhe 1997. Deputet i Parlamentit të Republikës së Kosovës gjatë viteve 1998-2001.





]Rrethanat historike
Si shumë familje shqiptare edhe familja liridashëse e Ibish GASHIT nga Grabovci i Pejës u detyrua t'i braktisë vatrat shekullore në vitin1926 dhe të vendoset në Shqipëri.Prej vitit 1926 deri në vitin 1942, kjo familje jetoi në Mamurras të Shqipëris. Në vitin 1942familja e Ibish GASHIT sërish kthehet në trojet stërgjyshore në Grabovc të Pejës - Kosovë. Kjo familje ishte e njohur si një familje me tradita patriotike dhe përparimtare jo vetëm në Rrafshin e Dukagjinit por edhe më gjërë. Ibish GASHI, ishte 27 vjet kaçak dhe i ndjekur për shkak se kishte vrarë një oficer te ish-Jugosllavise se vjeter, i cili ishte i njohur për mizoritë,krimet,torturat,që i bente kundër popullit shqiptarë.


]Biografia
Nezir GASHI, shkollën fillore e kreu në Pejë, kurse atë të mesmen në Kaçanik. Diplomoi në Universitetin e Shkupit Republika e Maqedonis. Në vitin1957 kishte filluar të punonte si mësimdhënës në fshatin Drenovc të komunes së Klinës, dhe në fshatin Gorazhdevc të komunes së Pejës. Pikërisht, gjatë atyre viteve dallohet për veprimtarinë patriotike, edhe pse rreziku ishte tepër i madh. Neziri nuk kishte nguruar së afirmuari vlerat letrare, kulturore dhe padrejtësitë historike kundër popullit të shumë vuajtur të tij, duke i dalë zot atdheut. Meqë kishte kundërshtuar disa herë, madje hapur pushtetin e atëhershem ,shpejt i bie në sy organeve të atëhershme të pushtetit. Në pranverën e vitit1964 duke mbajtur orën e mësimit para nxënësve burgoset. Nezir GASHI bënte pjesë në grupin e të burgosurve politikë, i njohur si grupi i Adem DEMAÇIT - LRBSH-së, si sekretar i Komitetit të Pejës, në krye të të cilit ishte atdhetari Ramadan SHALA.

Në Gjykatën e Pejës dënohet me 5 vite burg, të cilat i mbajti në burgun famëkeq të Nishit. Gjatë burgut, Nezir GASHI asnjëher nuk e kishte humbur besimin te populli i tij dhe rruga për të cilën ishte përcaktuar, madje as për ata 18 muaj që i kaloi në qeli, si denim brënda denimit. Pas lirimit nga burgu nuk kishte të drejt te punësohej askund, çdo levizje e tij përcillej nga organet e sigurimit shtetëror UDB-së dhe bashkëpuntorve të tyre. Ishte njëri ndër të burgosurit politik, i cili nga UDB-a trajtohej si armik shumë i rrezikshëm i Jugosllavise - i tillë edhe ishte. Gjatë kësaj kohe shtëpia e tij ishte bërë poligon bastisjësh. Demonstratat e studentëve në vitin 1981 ishin një shkas tjetër i pushtetit që ta arrestojnë, meqë gëzonte një autoritet në mesin e rinisë shkollore dhe universitare. Poashtu, në vitin1984 sërish arrestohet. Herën u fundit u arrestua në vitin 1997 gjatë protestave gjithë popullore, për lirimin e shkollave shqipe në Pejë. Gjate luftes ka qenë në istikame si ushtari më i moshuar i UÇK-se në ato anë. Në popullë dhe opinion njihët me emërin- Babushi i djalërisë kosovare, emër ky të cilin ia dhanë rinia ne shënjë respekti ndaj personalitetit të tij.

Ka qenë deputet i Ansambles Komunale në Pejë prej vitit 2000 deri në vitin2007

Nezir GASHI, ishte dhe u mbeti besnik idealeve të veta dhe idealit madhor kombëtar për jetësimin e pavarësisë së Kosovës. Është i njohur si humanist, atdhetar, politikan, i cili nuk kursej asgjë për kauzën kombëtare. Thuhet se: nuk ka njërëz të jashtëzakonshëm, por nësë ka ekzistuar së paku një, ai duhet të jetë Nezir GASHI. Mbase, mund të jetë gjetur njëri më trim se Ai, mund të ketë pasur edhe më të dijshëm, por të permblidhën të gjitha keto veti në një person te vetëm, kjo mund të ishte dhuratë vetëm e Nezir GASHIT. Jeta familjare: i martuar ne vitin 1963 është baba i shtatë fëmijevë pesë djemëve dhe dy vajzave. Vendbanimi: Grabovc dhe Pejë- Republika e Kosovës.





Bilall Syla ka lindur më 14 mars 1965 në fshatin Gerbavc të komunës së Medvegjës.
Në vitin 1973 familja e tij shpërngulet në Prishtinë dhe Bilalli aty do ta kryen shkollën fillore me sukses të shkëlqyeshëm.

Ndonëse kishte interesim të madh për artin ushtarak,në vitet 1980-1988 në Beograd e kryen gjimnazin dhe akademinë ushtarake.Nga viti 1988 deri në vitin 1991 shërbeu në Vërrnik të Sllovenisë në brigadën tankiste,ndërsa pas shpërthimit të konfliktit në Slloveni,më 16 gusht 1991 dezerton nga APJ-ja dhe kthehet në Kosovë.
Nga vjeshta e vitit 1991 deri ne vitin 1993 si ushtarak merrë pjesë në përgatitjen teorike dhe ushtarake të të rinjëve për luftë.Në shtator të vitit 1993 arrestohet nga UDB-a serbe dhe pas dhjetë muajve “lirohet “nga burgu,por jo edhe nga akuza. Për të mos rënë sërish në duart e UDB-ës,z.Syla largohet nga Kosova dhe emigron në Gjermani.Atje bjen në kontakt me veprimtarë të Lëvizjes Popullore të Kosovës dhe fillimisht do të angazhohet në grumbullimin e mjeteve financiare për Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.
Në mars të vitit 1999 edhe fizikisht do t´i bashkohet radhëve të UÇK-së.Merrë pjesë aktivisht në stërvitjen e vullnetarëve të rinj që vinin nga diaspora,ndërsa në maj-qershor 1999 si komandant Brigade, përfshihet në operacionin ”Shigjeta” të përgatitur nga SHP i UÇK-së.
Shaqir (Halil) Visoka alias Hoxhë Visoka (1881-1945). Intelektual dhe atdhetar i shquar. U lind dhe jetoi në fshatin Ballovc të Podjevës. Kreu mejtepin dhe vazhdoi sudimet në Stamboll dhe në Kajro por nuk u bë hoxhë. U ndoq dhe u arrestua nga organet e pushtetit okupues serb (më 1914, 1935, 1939-1941) në kazamatët e këtij pushtuesi. Ishte i vetmi deputet shqiptar në parlamentin e Mbretërisë jugosllave më 1934. Në një seancë parlamentare kishte deklaruar: “Unë dhe populli im nuk jemi turq. Ne në pazar nuk ka mundur të na qes Evropa e lere më Bogolub Jeftiqi”. Organet e pushtetit serb penguan rizgjedhjen e tij në zgjedhjet parlamentare të vitit 1935. Krahas aktivitetit politik legal, ilegalisht ishte veprimtar i Komitetit të Kosovës Më 21 prill të vitit 1941 mori pjesë në takimin e krerëve shqiptarë të Mitrovicës, Podjevës, Vushtrrisë, Pazarit të Ri, Drenicës dhe të Podgurit me komandantin gjerman të Divizionit 60-t të këmbësorisë, Fridrih Gregor Eberhard. U zgjodh nënprefekt i Podjevës (1941-1943) dhe deputet i Kuvendit të Shqipërisë edhepse Podujeva ishte jashtë kufijve politik të shtetit shqiptar, e cila i takonte zonës gjermane të pushtimit. Anëtar i Këshillit të Pajtimit të Gjaqeve (Islihatit) për Nënprefekturën e Podjevës. U angazhua për shkollën shqipe duke sjellur rreth 50-60 mësues nga Shqipëria. Veprimtar dhe delegat në Kuvendin Themelues të Lidhjes së Dytë të Prizrenit dhe komandant i zonës verilindore të kufirit etnik shqiptar me Serbinë. Mbas vitit 1944 mbeti në Podjevë, por në janar të vitit 1945 OZN-a* e arrestoi dhe e mbyti pa gjurmë të varrit.

OZN-a-Odeljenje za zastitu naroda-Dega e Mbrojtjes së Popullit (Sigurimi i Shtetit ) u formua më 14 maj 1944. Ajo veproi në kuadrin e Seksionit të Mbrojtjes Popullore të Këshillit Antifshasist Nacionalçlirimtar të Juhgosllavisë (KANÇJ), e cila kishte të drejtat dhe detyrat e Qeverisë. OZN-a ishte e organizuar në parime ushtarake. Pas formimit të të ashtuquajturës Qeveri e Jugosllavisë Demokratike, në mars të vitit 1945, OZN-a hyri në përbërjen e Ministrisë së Punëve të Brendshme, kurse më 1946 u shndërrua në UDB-a (Uprava drzavne bezbednosti-Drejtoria e Sigurimit të Shtetit), që tani quhet DB (Drzavna bezbednost-Sigurimi i Shtetit ). OZN-a qe dhe mbeti një mekanizëm monstruoz për luftimin e veprimtarëve liridashës të të gjithë popujve të Jugosllavisë pa përjashtim, por në mënyrë të veçantë kundër atyre shqiptarë...





Salih Fejzë Kastrati
Lindi ne Hogosht ne vitin 1892.
• Në fund te vitit 1915 internohet ne Varna te Bullgarisë


• Pas kthimit filloj te merret me politikë. Ishte tregtar e bujk me profesion, analfabet poliglot, perveç gjuhes shqipe fliste turqishten dhe gjuhet sllave.


• Me 1922 e emrojnë kshilkltar ndersa me 1924 e zgjedhin kryetar te Komunes se Hogoshtit dhe ne ket post qendroj deri ne vitin 1936(me nje nderprerje nga viti 1929-1931).


• Gjat ketij mandati si kryetar me parinë e Anamoravës mori pjese ne pritje qe iu ban e Gjilan me 1927 mbretit Aleksander Karagjorgjeviq ku ate takim ishin shtruar kerkesat sociale e politike tejet te guximshme per shqip-tarët, pas kerkesave te tyre mbreti Aleksander i zemeruar u thot te pranishmeve: “ NESE DONI SHQIPTARI, SHKONI NE SHQIPËRI, E NE DAQI FE, SHKONI NE TURQI DHE ME HUMBNI NGA SYTË SA MË PARË“!!!.




(Per me shume hollesi kliko mbi foto)
• Po te njejtin vit me 1927 pas ketij incidenti e sygjerimin e Toma Popoviqit, per ta permiresuar pershtypjen, mbreti e thrret parinë e Gjilanit ne andiencë ne Beograd kunder shume te tjere ishte present edhe Salih Fejzë Kastrati (deshmia ne vepren“Mulla Idriz Gjilani dhe mbrojtja kombtare 1941-1951, fq.170).


• Ishte anetarë i organizates politike kombtare „Xhemiet“(bashkimi) te ferat be Dragës dhe bashkepunetor i ngusht i Ilaz H.Agushit si dhe kishte lidhje e kontakte edhe me Hasan Prishtinen permes Aqif Tetoves.

• Me 28 qershor dhe 26 korrik te 1944 morri pjese ne Luften e Kikës.


• Konaku i Salih Fejzës kete kohë ishe shendrruar ne Ambulancë ku ishin sheruar te plagosurit e sherbimin e kryente mjeku dr.Avram Keckaravski te cilin e kishin zene rob gjate luftimeve.




• Pas vrasjes se patriotit e luftetarit Muharrem S.Fejzës me 02.05.1945, familja e Salih Fejzë Kastratit vihet ne shenjester nga UDB-a, per ta shpallur „kollak“ edhe e ngarkojne me Tatime dhe teprica te drithit etj.





• Veprimtaria e Sali Fejzez verehet edhe me rastin e reformave agrare dhe vendosjes se kolonëve serb e malazez, pasi qe me parë bejne ndarjen e merave dhe malit te fshatit dhe keshtu e bejne te pamundur vendosjen e kolonëve sllav ne Hogosht.




• Ne vitet 1955/1965 1955/1965 gjatë grumbullimit te armeve akcion fakmeq, kishte pas malltretime bashk me te birib Sabitin, si rrjedhoj e akcionit famkeq, pasojne pergaditjet per shperngulje ne turqi, por pas konsulltimeve te tij me bashkefshataret, ndalon shpernguljen dhe si deshmi nga fshati me i madh siq ishte Hogoshti per ne turqi u largua vetem 1 familje.







• Familja Kastrati panderprere ishte ne shenjester te armiqeve dhe okupatoreve me qrast edhe te gjithe djemt e salih fejzes u burgosen dhe keqtrajtuan , Muharrem Fejza ishte nenprefekt ne Kaçanik (nepunes ne Zhur e Kamenicë) dhe luftetar i denjë i çetave vullnetare ne mbrojtje te Kufirit te Kosoves Lindore, anetar i NDSH-së, Rexhepi e Mumini te denuar per organizim e bashkim kombtar,Sabiti; i denuar dhe „therë ne sy“ per sllavet dhe regjimin e ndytë komunist, Kemajli; i burgosur politik, pjesmarres ne UÇK(bashk me vajzen Shyhreten’Gzimen“, u kerkua per pushkatim, iu djeg shtepia nga hordhitë çetnike, Ismail Kastratihemelues i Odes Ekonomike te Kosovës, i denuar me 1 vit burg, e ndihmoj me prezencen e tij UÇK-në ne forma te ndryshme, Skenderi me djalin Luanin e ndihmoj dhe ishte pjesmarres ne UÇK, nipat: Isa Kastrati (deshmori i Kombit) luftetar i UÇK-së, i denuar me mbi nje dekadë burg, Abdullah Kastrati i cili ploot 4 dite ruajti flamurin dhe e ngriti në Kamenicë me 15 tetor 1968, Salih Kemajl Kastrati i denuar me 13 vite burgim etj..etj

Vdes ne vitin 1977.

[Kosovelli]

UDB-ja serbe dhe udbashët shqipfolës kosovar



KOHA ËSHTË, DUHET HAPUR DOSJET E KRIMINELËVE


Se ka pas shtypje, represion, dhunë, përndjekje, krime...mbi popullin shqiptar të Kosovës, kjo s’ka diskutim. Kush i bëri ato, kjo s’do vu në pikëpyetje, por se duhet shikuar e hulumtuar më thellë, kjo do punë he guxim. Kush ishin udbashët kriminel, kjo pyetje mbetet pa përgjigje. S’është aspak e këndshme për ata e për këta që e dinë dhe po heshtin.

Nëse rrugëtimi të qo deri të vend rënia e Komandant Mujë Krasniqit në Gorozhub, atje ku iu kishte zënë prita më 14 dhjetor 1998, në një lisë të gjatë që edhe sot ekziston, do t’i gjesh të gdhendur emrat e shumë policëve kriminel serb. Në atë ditë të kobshme dhjetori, kur ishin gdhendur emra kriminelësh, për të mbetur dëshmi e krimit, patën rënë në pritë 140 çlirimtar të prirë nga Komandant Muja e të bindur se një ditë do të vijë liria ashtu si e patën bërë betimin kur ishin radhitur në rreshtat e UÇK-së.

Një emër që të bie në sy dhe që lidhet me ngjarjet e më hershme, me dhunën e më keqtrajtimet e tij ndaj popullit shqiptar, është ai i LAZA-KLINA. Kështu është gdhendur ky emër në lisin e gjatë që edhe sot po i ndalon rriten. Sipas dëshmive, ky emër krimineli është i Laza Drashkoviqit nga Stupa e Klinës dhe Laza Zhivkoviqit nga Krusheva e madhe e Klinës. Këtë me bindje të plotë e dëshmon Pren Palushi, i cili ndër të tjera thotë: “...ky ka qenë kauboji i Klinës, kriminel ma të madh nuk ka pas Klina...”.

Në anën tjetër të një tavoline në një kafiteri të kësaj qyteze të bukur të buzëdrinit qëndron një burrë me plis të bardhë në kokë. Ai, tek po dëgjonte këtë emër, kontrollonte portofolin e vet dhe nxjerr një letër ku po shkruante emri i Lazes. Plisbardhi është babai i Komandant Kapuqit, Halil Krasniqi, i cili po sa mori frymë thellë filloi rrëfimin: “Unë sa herë që shkoi në atë vend nuk mund ta shikoj atë lisë ku është gdhendur ky emër krimineli. Aty afër lisit atëherë ka qenë e shtruar një batanije dhe ca drunj të ndërtuar si istikam prite e zezë...eh, eh...më kujtohet dhe nuk me hiqet nga mendja viti 1994, kur vet ky Laza me mur në pyetje në stacionin famëkeq të Klinës. Më pat pyetur për Mujën me orë të tera. Me thoshte; A është ai Muja me çifteli djali yt ?, po i thosha unë dhe pas disa orëve me liruan, por të nesërmen, bashkë me Hajdarpashiqin erdhen në Qabiq, prapë e kërkonin Mujën. Muja ia therri, ai për të gjallë nuk iu binte në dorë hyqymetit. Kur u ktheva në oborr ishin të nervozuar dhe nga inati me rrahën në mes të oborrit dhe atë para fëmijëve dhe para familjes. Kurrë në jetë nuk kam për ta harruar atë moment. Nuk kishte më vështir. Pastaj me morën me vete në stacionin e policisë në Klinë. Aty dihet tani, derisa u lodhën he n..., por aty nuk e kisha dert se nuk me shihnin fëmijët e as familja...”
Në anën tjetër të tavolinës ishte ulur Hysniu, ai herë skuqej e herë bënte për t’u ngritur në këmbë dhe me një buzëqeshje ironike vazhdoi tregimin për kriminelët që ai i quante gjakpirës e të pa ngopur me gjak shqiptari. Hysniu u ngritë në këmbë dhe iu drejtua plisbardhit: “Po pse nuk po flisni drejtë o burra. Laza e Hajdarpashiqi janë kanë të pandarë me Dervish Krasniqin, me Qazim Berishën, me Adem Hitajn e me shumë tjerë që nuk na kanë lanë vend mbi tokë. E sot ku janë këta kriminel ?! aiiiiih...”

Nëse duam të flasim drejtë e pa rrotulla, këta kriminel sot po shëtisin lirshëm nëpër Kosovë, bile bile edhe të shoqëruar me shumë kënd që nuk do t’ua merrte mendja. Unë do thosha, është koha që të hapën dosjet e kriminelëve, sepse këtë e dinë të gjithë. E dinë edhe organet e drejtësisë, e më së miri e dinë populli që e ka vuajtur me shpinë. Pse heshtin, është pyetje që kërkon përgjigje !? ata që dinë për krime. Ata që i njohin kriminelët e heshtin, turpi le të bie mbi ta. Pse nuk ka ose është numër i vogël i akuzave për kriminelët ? A nuk është provë e mjaftueshme kur dihet kush i dëboi me dhunë nga shtëpitë e tyre, i rrahu, i plaçkiti, i djegu dhe së fundi i masakroi ?! Eh pra, këta ishin serbet vendor bashkë me udbashët shqipfolës që i njohim të gjithë, por ...s’ka akuza. Unë do e përmbylli shkrimin tim kështu sepse nuk di të shprehem ndryshe e as të shkruaj shkrimin që do t’i shkonte për shtati kësaj shoqërie që po merr frymë lirie në shekullin e mbrapsht....

[Kosovelli]

"Si u likuiduan nga UDB-ja tri personalitetet e luftës së Kosovës"


Ka pak ditë që nëpër libraritë e Kosovës, Maqedonisë
dhe Tiranës, ka dalë libri më i ri i publicistit,
gazetarit dhe shkrimtarit të njohur Bedri Islami,
ish-gazetar i "Zëri i Popullit" deri në fillimin e
viteve ‘90, i cili që prej asaj periudhe është
vendosur familjarisht në Gjermani. Botimi i atij
libri, me titull "Enigma e një vrasje të trefishtë",
ka ngjallur një interes të madh jo vetëm për temën që
trajtohet në faqet e tij, pra misterin e likuidimit të
tri prej figurave të njohura të luftës në Kosovë, si:
Zahir Pajaziti, Hakif Zejnullahu e Edmond Hoxha, por
edhe për vetë faktin se autori i librit në fjalë,
Bedri Islami, për vite me radhë që para fillimit të
ngjarjeve të Kosovës, ka shërbyer si një nga
udhëheqësit më të lartë të organizatës Lidhja
Popullore e Kosovës, e cila konsiderohet si
pararendësja e Ushtrisë Clirimtare të Kosovës. Nisur
nga ky fakt, pra funksionet që ka pasur autori i
librit në ngjarjet e Kosovës, si dhe miqësitë e tij të
ngushta me shumë nga figurat udhëheqëse dhe
personazhet kryesore të asaj lufte si: Hashim Thaci,
Xhavit Haliti, Ramush Haradinaj, Adem Jashari, Zahir
Pajaziti, Hakif Zejnullau etj., i kanë dhënë atij
rastin për t‘u njohur më shumë me anët e errëta të
asaj lufte dhe njëkohësisht për të pasur më shumë
informacion se cfarë ka ndodhur realisht në ngjarjet e
atyre viteve. Gjë të cilat, sic shprehet vetë Islami
në intervistën ekskluzive për gazetën "Shqip", që po
botojmë më poshtë në këtë shkrim, i ka hedhur në libër
të gjitha ashtu sikur kanë ndodhur. Por në këtë
intervistë (ku nuk pretendojmë të marrim përsipër
vërtetësinë e ngjarjeve dhe fakteve që shtjellohen në
libër, dhe gazeta "Shqip" mbetet gjithnjë e hapur), ne
jemi ndalur vetëm në trajtimin që i bën z. Bedri
Islami "Enigmës" së vrasjes së tri prej figurave të
njohura të luftës së Kosovës si: Zahir Pajaziti, Hakif
Zejnullahu dhe Edmond Hoxha, të cilët në janarin e
vitit 1997 u eliminuan në mënyrë të papritur nga
organet e Ministrisë së Punëve të Brendshme të
Serbisë, natyrisht pasi më parë ndiqeshin nga
strukturat e shërbimeve të fshehta të Beogradit
(UDB-ja), që sipas autorit të librit fatkeqësisht
kishin mundur të penetronin deri në radhët e
luftëtarëve të Kosovës.

Zoti Islami, libri juaj i ri, "Enigma e një vrasje të
trefishtë", tashmë gjendet në duart e lexuesve. Është
një titull që të zgjon kureshtjen, mirëpo e
rëndësishme është të dihet se cfarë është ky libër,
cila është e fshehta e tij?
Në janarin e vitit 1997, afër Prishtinës, në një pritë
të mirorganizuar dhe të përgatitur mjeshtërisht nga
shërbimi i fshehtë serb, vriten tre nga pjesëtarët e
parë të Ushtrisë Clirimtare të Kosovës, tashmë
emblematikë: Zahir Pajaziti, Edmond Hoxha dhe Hakif
Zejnullahu. E gjithë ajo që ka ndodhur në ditë-natën e
fundit të janarit, ka qenë për mua e jo vetëm për mua
një enigmë përherë tunduese dhe asnjëherë e zbardhur
si duhet.
Përse mendoni se ishte apo se vazhdon të jetë një
enigmë?
Në pritat e policisë së fshehtë serbe jo rrallë kanë
rënë militantë të ndryshëm dhe kjo, deri diku, është
edhe e kuptueshme, sidomos kur je në luftë ose në prag
të luftës, ashtu sic ishte Kosova në vitin 1997.
Mirëpo, krejt ndryshe nga ajo që mund të ndodhë
zakonisht, pra krejt ndryshe nga një pritë e
zakonshme, ajo që ka ndodhur më 31 janar të vitit 1997
ka pasur në vete gjithnjë misterin e ngjarjes, të
fshehtën e saj, ka pasur brenda vetes një fill të
mundimshëm për të gjetur fillesën e tij. Të jem më i
qartë. Tre heronjtë e njohur të Kosovës janë vrarë në
orën 16 e 30 minuta të 31 janarit 1997. Dy orë e
gjysmë pas vrasjes, në të gjitha emisionet e lajmeve
në gjuhën serbe ose në ndihmë të saj, është dhënë
kumtesa e Ministrisë së Punëve të Brendshme serbe.
Megjithëse ajo në thelb ka qenë e përgatitur,
shpejtësia në të cilën është plotësuar ka bërë të
dalin disa nga pikëpyetjet e enigmës.
Cilat janë konkretisht pikëpyetjet që keni pasur që
nga leximi i parë i kësaj kumtese dhe që kanë vazhduar
t‘ju ndjekin edhe më tej, deri sa shkruat librin tuaj?
Në kumtesën e 31 janarit 1997, në orët e vona të
mbrëmjes kur ajo është thënë, është përcaktuar qartë
identiteti i Zahir Pajazitit dhe Hakif Zejnullahut, dy
nga të vrarët, megjithëse ata udhëtonin me dokumente
të rreme. Por nuk është vetëm kjo. Në atë kumtesë janë
dhënë qartë e saktë edhe detyrat e përgjegjësitë që
kishte Zahir Pajaziti si anëtar i Shtabit të
Përgjithshëm të UCK-së. Por edhe më tej se kaq. Janë
dhënë, po ashtu saktë, sic u qartësua më pas, edhe
aksionet në të cilat kishte marrë pjesë ai dhe grupi i
drejtuar prej tij. Ndërsa identiteti i të tretit,
studentit 22-vjecar Edmond Hoxha, megjithëse është
dhënë zyrtarisht më 2 shkurt, është ditur që një ditë
përpara dhe mbi foton e tij është vënë shënimi
"likuiduar". Pra, që prej asaj nate të kobshme, ose që
shumë kohë para saj janë ditur gjëra të cilat ishin
tabu dhe një e fshehtë e madhe.
Ndoshta nuk ka qenë e vështirë të dihet se kush ishte
Zahir Pajaziti dhe cfarë ka bërë ai, prandaj ndoshta
edhe përcaktimi i tij nuk do të ishte kaq i vështirë
dhe të përbënte një enigmë?
Normalisht do të duhej të ishte e kundërta. Zahir
Pajazitin me këtë emër e kanë njohur fare pak veta
edhe brenda Shtabit të Përgjithshëm. Ai është njohur
me emrin Ismet dhe shumë bashkëpunëtorë të tij të
afërt e kanë njohur me këtë emër. Së dyti, edhe
drejtuesit e organizatës që kanë pasur rol vendimtar
në krijimin e UCK-së, pra Lëvizja Popullore e Kosovës,
nuk i kanë ditur mbartësit e aksioneve, emrat e
anëtarëve të Shtabit të Përgjithshëm e aq më pak e
kanë ditur se cilët dhe në cilat aksione kanë marrë
pjesë. Normalisht kanë qenë vetëm tri ose katër veta
në strukturat e larta drejtuese që kanë ditur
shumëcka.
Dhe në kumtesën e Ministrisë së Punëve të Brendshme të
Serbisë të gjitha këto përcaktoheshin qartë?
Krejt qartë, dhe kjo zgjoi fillesën e enigmës, e cila
për disa kohë qëndroi e mbyllur tek unë, pasi edhe
vetë pozicioni im politik në atë kohë nuk më lejonte
një përfshirje më të gjerë.
Kush ishin tri personazhet e librit tuaj: njerëz të
zakonshëm, që sapo ishin përfshirë në luftë, ilegalë,
pjesëtarë të njësiteve guerile, apo dicka tjetër?
Njëri nga tre të rënët ishte Zahir Pajaziti (Ismeti),
anëtar i Shtabit Qendror të Ushtrisë Clirimtare të
Kosovës (më pas Shtabi i Përgjithshëm) dhe
njëkohësisht anëtar i Shtabit Qendror Operativ të saj.
Figurë madhore e rezistencës së armatosur. Komandanti
i parë i Zonës Operative të Llapit, njëri ndër
atentatorët dhe organizatorët më të mëdhenj të luftës.
Kishte ngritur nga përgjakimet e mëparshme ngrehinën e
re të luftës në Llap dhe kishte marrë me vete gjithcka
të mirë që kishte pasur lëvizja ilegale e pas viteve
‘70. Zahiri ishte i vetmi nga anëtarët e Shtabit të
Përgjithshëm të UCK-së që nuk bënte pjesë në Lëvizjen
Popullore të Kosovës, megjithëse kishte lidhje të
ndërsjella me shumë struktura të saj. Po ashtu nuk
mund të mohohet se në përbërjen e formacioneve të
drejtuara prej tij kishte mjaft anëtarë të
organizatës. Filozofia politike dhe mendimi ushtarak i
tij, jashtëzakonisht vizionar dhe idealist, ishte në
bashkimin e të gjitha forcave dhe energjive dhe në
krijimin e një fronti të përbashkët. Lëvizjet e
Zahirit, nganjëherë të drejtpërdrejta dhe herë pas
here të ndërmjetësuara, jo rrallë të vetmuara,
sigurisht do të kishin përmasa më të ndjeshme nëse ai
do të arrinte edhe një kohë më të vonshme jetësore.
Ndërprerja e jetës së tij shkëputi një hallkë, që do
të ishte shumë e rëndësishme.
Po Edmond Hoxha, sic thatë ju me pseudonimin e luftës,
Shpati, cili ishte?
Edmondi ishte studenti mes dëshirës për t‘u bërë
ushtarak dhe njeri i shkencave politike. Ai kishte
zgjedhur të bënte një jetë ndryshe, e megjithatë tepër
rinore (mjafton të kujtojmë se në varrin e tij është
vendosur edhe një kurorë në emër të një vajze).
Edmond Hoxha lindi në Junik, më 10 tetor 1975, një
ditë të premte. Do të vritej ende pa i bërë të 22
vitet, po ashtu në një ditë të premte, 31 janar 1997.
Rrugëtimi i tij drejt lëvizjes ilegale fillimisht u bë
përmes vëllait të tij të madh, Xhavid Hoxha, ish i
burgosur politik, në të njëjtën organizatë me Jusuf
Gërvallën.
Edmondi ishte student i Fakultetit Juridik. Bënte
pjesë në lëvizjen ilegale, LPK, dhe në fillim
bashkëpunonte me Luan Haradinaj dhe Ramush Haradinajn
në sektorin e logjistikës. Në marsin e vitit 1996,
pasi ishte tashmë student në Prishtinë, kaloi në
"Linjën e Llapit", sic quhej atëherë zona operative e
Llapit, nën drejtimin e Zahir Pajazitit, ku mori
pseudonimin Shpati. Në të njëjtën kohë u bë pjesë e
njësitit gueril të Prishtinës, së bashku me Ilir
Konushevcin, Rustem Mustafën "komandant Remi", pa
ndërprerë veprimtarinë në sektorin e logjistikës.
Ndërkohë kishte vendosur lidhjet me Xhavit Halitin dhe
Azem Sylen, dy nga drejtuesit kryesorë të Ushtrisë
Clirimtare të Kosovës. Edmondi ishte një nga
pjesëmarrësit në aksionin ndaj rektorit serb të
Universitetit të Prishtinës, i njohur si
ultranacionalist dhe antishqiptar. Gjithashtu ai ishte
ndër organizatorët e rëndësishëm të lëvizjes
studentore, së bashku me Driton Lajcin, Albin Kurtin,
Bujar Dugollin dhe Muhamet Mavrajn. Ndoshta më shumë
se gjithcka ai do të niste një rrugë që njerëzit e tij
e kishin hapur, me gjithë dhimbjen që kishte mbartur
ajo, me gjithë gjakimin që kishin përjetuar e do të
përjetonin. Duke qenë më i vogli nga fëmijët, djali i
pas shtatë motrave, ai do të ishte krejt natyrshëm
thelbi i zemrës së tyre, dritësim nga jeta e prindërve
të tij. E megjithatë, kjo nuk e bëri atë, dhe mendoj
se nuk kishte se si ta bënte, një djalë të ri, por të
plakur që në moshën njëzetvjecare, pra një djalë plak
njëzetvjecar. Në të kundërt, e gjithë ajo që kishte
lidhje me përkujdesjen ndaj Edit, me thelbëzimin e
zemrës së motrave dhe dritësimin e prindërve, ishte e
lidhur me Kosovën.
Po Hakif Zejnullahu?
Hakif Zejnullahu është një nga figurat më të pabujshme
të luftës. Si duket, edhe natyra e tij njerëzore ka
qenë e tillë, e pabujshme. Ka një kontradiktë mes
heshtjes së tij dhe punës së bërë prej tij. Nëse
heshtjen e ka pasur të jashtëzakonshme, punën e ka
pasur po ashtu, të jashtëzakonshme. Është një nga
rastet më të vecanta të luftës, ku një figurë e
rëndësishme si ai të ketë qëndruar me një natyrshmëri
të thellë në vendin që i ishte caktuar, si zëvendës i
Zahir Pajazitit dhe ndihmës i tij, dhe e gjithë kjo të
ishte shumë e heshtur. Hakifi dhe Zahiri ishin jo
thjesht nip e dajë, por kishin të përbashkët gjithcka
të virtytshme. Ai kishte virtytin e luftës dhe të
guximit, të mosthyerjes dhe mosfjalëve të mëdha,
kishte identitetin e tij të pashoq dhe njëkohësisht
merakun e gjithkundshëm për shokët, i pafjalë e
gjithsesi një urë lidhëse mes komandantit të zonës dhe
luftëtarëve. Pra është fjala për tri nga figurat më të
njohura të luftës në Kosovë. Kjo do të thotë se edhe
roli i tyre ka qenë shumë i ndjeshëm.
Si erdhët ju deri tek enigma e vrasjes së tyre, më
saktë, përse menduat se ishte një ngjarje enigmë?
Sepse, duke u nisur vetëm nga një komunikatë e
Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë, mund të
krijohen dyshime, por nuk mund të nxirren konkluzione
apo të bëhen përcaktime.
Ka qenë rrugë e gjatë, e cila herë pas here është
ndërprerë, pastaj ka vazhduar sërish, për të pasur
ndalesa të tjera, të cilat nganjëherë vinin nga
angazhimi im diku tjetër si kryetar i Lëvizjes
Popullore të Kosovës, e po ashtu herë pas here edhe
nga mungesa e të dhënave që duheshin plotësuar.
Gjithcka e ka një nisje, kjo do të thotë se edhe
anketimi juaj ose zbulimi i enigmës e ka një nisje? Si
ndodhi kjo?
Për herë të parë, hapur, dyshimin se mos gjithë kjo
ngjarje ka mundur të jetë shumë më tepër se një
rastësi e zakonshme, pra thënë krejt qartë se pas
kësaj ngjarjeje mund të ketë një ose disa denoncime
apo infiltrime dhe pas tyre qëndrojnë denonciatorë, e
kam dëgjuar nga Hashim Thaci në njërën nga mbledhjet e
Këshillit të Përgjithshëm të Lidhjes Popullore të
Kosovës, në maj të vitit 1998.
Përse dyshonte Hashim Thaci?
Dyshimi i tij bëhej në një kohë kur sapo kishte
shpërthyer lufta dhe kërkohej të gjendej e vërteta ose
pjesë të saj, për të mos lejuar që në strukturat e
UCK-së të kishim bashkëpunëtorë të shërbimit të
fshehtë serb.
A ka qenë e mundur të ndodhë një gjë e tillë, pra që
në radhët e UCK-së të ketë pasur infiltrime të
shërbimit të fshehtë serb?
Ka qenë plotësisht e mundshme. Ju do të ishit ndjerë i
habitur në se do të merrnit vesh të vërtetën se sa
shumë ka qenë i shtrirë rrjeti i UDB-së në Kosovë dhe
në Perëndim. Mendoj se edhe kalimi i këtij rrjeti
është një ndër meritat e mëdha të strukturave
drejtuese të luftës.
Po në lëvizjet ilegale ka pasur raste të tilla
infiltrimi?
Ka pasur, mjerisht ka pasur. Sic është thënë edhe në
librin tim, dëmet që i janë bërë organizatës në vitin
1993 kanë ardhur edhe nga infiltrimet e brendshme.
Dhe Hashim Thaci dyshonte se kjo mund të përsëritej?
Nuk ishte fjala vetëm te dyshimi i tij. Herë pas here
organizata ishte goditur rëndë. Të gjithë drejtuesit e
saj politikë, deri në vitin 1998, janë vrarë nga
shërbimi i fshehtë serb, duke filluar që nga Jusuf
Gërvalla; i cili u vra në natën e themelimit, Rexhep
Mala, apo Afrim Zhitija, i cili kishte si pseudonim të
tij emrin e Ismail Kadaresë, si nderim për
shkrimtarin, pra Ismaili dhe nipit ia kishte vënë
emrin Dritëro.
Të kthehemi më konkretisht te rasti i "Enigmës" suaj.
Si ecët më tej?
Sic thashë, në majin e vitit 1998 u bë i domosdoshëm
verifikimi i kësaj ngjarjeje. Nuk mund të ecej
ndryshe. Ishin hedhur dyshime mbi shokë të ndryshëm,
të cilët kishin role të rëndësishëm në luftë, por edhe
ishte krijuar një perde qorrimi ndaj shërbimeve të
tjera të fshehta në Kosovë, sidomos të atyre që
lidheshin me "strukturat legale". Për verifikimin e
ngjarjeve u ngrit një komision i posacëm. Për
rëndësinë që kishte ky komision, kryetar i tij u
caktua drejtuesi politik i organizatës, Bedri Islami.
Pra u caktova unë. Së bashku me mua u caktuan
fillimisht edhe dy shokë, të cilët ishin prej vitesh
të organizuar dhe i njihnin mirë rrjedhat e luftës.
Ata ishin: Sejdi Gega, anëtar i kryesisë dhe Naser
Idrizi, anëtar i Këshillit të Përgjithshëm të Lidhjes
Popullore të Kosovës.
Cfarë bëri ky Komision i Posacëm? Cila ishte mundësia
e tij për të bërë verifikimin e ngjarjes, të asaj që
përbën enigmën e saj?
"Buka" e librit tim është gatuar pikërisht nga
verifikimet, përcaktimet dhe konkluzionet e këtij
komisioni. Në bashkëpunim me të shkuan figurat më të
spikatura të luftës. Që të gjithë, pa përjashtim, bënë
dëshmitë e tyre, u intervistuan, u bënë ballafaqimet e
duhura, u shkua më tej në lidhjet që ishin në Kosovë
dhe të gjitha këto janë të dokumentuara dhe të
ruajtura në arkivin e organizatës. Pjesë të këtij
arkivi janë dhënë për herë të parë në këtë libër.
Cila ishte ajo që e bënte më të vecantë këtë ngjarje,
apo më saktë cfarë qëndronte në thelbin e kësaj
enigme?
Po kthehem edhe një herë te nata e 31 janarit 1997.
Tre djemtë, që në momentin e daljes nga Prishtina,
rreth orës 16 e 10 minuta, kanë qenë të ndjekur nga
ajo që quhet "përcjellje japoneze". Rrethimi i tyre
është bërë përgjatë rrugës në të cilën do të shkonin,
pas tyre lëviznin dy mjete me njerëz të armatosur, një
mjet tjetër lëvizte para tyre, ndërsa në qiell kishte
një helikopter ushtarak. Në rrugë ishin vendosur mjete
të blinduara, mes tyre edhe dy tanke. E mendoni dot se
cfarë rrethimi ishte ky dhe njëkohësisht do të jeni të
bindur se asgjë nuk ishte e rastësishme.
Le të vazhdojmë me librin tuaj dhe enigmën e tij.
Thatë se ka pasur akuza ose dyshime edhe brenda
radhëve tuaja. Ato ishin konkrete për njerëz konkretë,
apo të përgjithshme, sic jemi mësuar të bëjmë jo
rrallë?
Dyshimet apo akuzat kanë qenë konkrete, për njerëz
konkretë, të cilët ishin në hierarkinë e lartë të
luftës, prandaj edhe sqarimi i tyre ishte më se i
domosdoshëm.
Kanë emra këta njerëz, apo në librin tuaj janë dhënë
të fshehur pas pseudonimeve?
Në libër ata janë dhënë me emrat e tyre të vërtetë, e
njëkohësisht edhe me pseudonimet e tyre. Të gjithë
emrat në libër janë të saktë, cdo citim është i saktë,
është përdorur arkivi i organizatës Lidhja Popullore e
Kosovës e dokumente të tjera dhe theksoj se gjithcka
është e ruajtur fare mirë. Të gjitha këto janë në
libër. Ka pasur edhe një arsye më shumë për ta bërë
këtë: konkluzioni i Komisionit të Posacëm ka qenë se
"brenda oborrit", pra brenda radhëve, ka pasur gabime,
por nuk ka pasur denoncime.
Pasi pastruat "oborrin e brendshëm", sic thatë ju,
enigma juaj shkon edhe në "oborre" të tjerë, apo është
ndalur deri këtu?
Ka qenë e domosdoshme të futem edhe përtej "gardheve"
të tjerë. Shërbimi i fshehtë serb ka pasur shtrirje të
gjerë dhe ka qenë tejet i sofistikuar. UDB-ja në
Perëndim, thuajse në cdo qytet të rëndësishëm, kishte
bashkëpunëtorët e saj. Afërmendsh që do të kishte
shumë më tepër në Kosovë dhe në Tiranë. UDB-ja nuk do
të ishte ajo që ishte, nëse një strukturë të tillë si
Lidhja Popullore e Kosovës, ose UCK-ja, do e linte
jashtë vëmendjes.
Sic e kam përcaktuar edhe në libër, ajo ka arritur të
depërtojë përmes lidhjeve familjare edhe aty ku nuk ka
ëndërruar se mund të arrinte. Përmes rrjetit të saj në
Tiranë ajo ka pasur informacione për lëvizjen e
sektorit të logjistikës dhe bartësve të saj. Mjerisht
perversiteti i saj u bë më i thellë pasi udbashët më
të njohur zunë strehë nën selitë e partive politike
legale. Në libër janë dhënë, mendoj krejt saktë,
njerëzit që i morën përsipër këto "detyra" dhe
rrezikshmëria e tyre. Mjerisht ata vazhdojnë ende të
strehohen aty. Kjo e bëri edhe më të domosdoshme
zbardhjen e enigmës, ashtu sic ishte e nevojshme edhe
për ata që vazhdojnë të rrahin gjoksin se ishin
gjithcka. Sepse, të jem i sinqertë, ideja e enigmës më
ka shërbyer edhe për të ndricuar aspekte të reja të
luftës në Kosovë, sidomos përmes tri figurave të
njohura, personazhe të librit tim.
Përse ishte i nevojshëm apo i domosdoshëm ky libër?
Kanë kaluar dhjetë vjet, një kohë disi e gjatë, është
tani momenti të risillen gjëra të tilla?
Në memorien e njerëzve kjo është një ngjarje që rri
gjithmonë, duam apo nuk duam ne. Pastaj ka të bëjë
edhe me kohën që po kalojmë, sado që mund të duket e
cuditshme. Kosova është në një fazë ku po vendoset për
fatin e saj, njëkohësisht edhe për fatin e kombit.
Shëmbëlltyra të tilla, si tre personazhet e këtij
libri, janë të vyera gjithnjë. Janë, si të thuash,
fillesa nga ku jemi nisur dhe janë po ashtu rojtarët e
asaj që duhet të kemi. Për të mos i dhënë Kosovës
pavarësinë, në radhë të parë duhet të heqësh shtatoren
e Zahir Pajazitit nga mesi i Prishtinës, duhet të
heqësh shtatoren e Adem Jasharit nga mesi i Drenicës,
duhet të heqësh shtatoren e Edmond Hoxhës nga mesi i
Junikut.
Mendoni se ka njerëz të tillë, të cilëve mund t‘u
shkojë ndër mend të heqin këto shtatore dhe të lënë
piedestale të zbrazura?
Prandaj, edhe nga ky fakt, e gjykova të domosdoshëm
botimin e një libri të tillë.

[fattlumi]

"Besohet se IHPSO apo SIA (Sigurimi i Atdheut) ka rreth 300 bashkëpunëtorë, gjysma e të cilëve marrin rrogë nga 200 euro në muaj. Gjysma tjetër e bashkëpunëtorëve janë punësuar në organet e autoriteteve lokale apo në shërbime tjera publike. Në pozicione drejtuese të IHPSO-s janë persona që kanë punuar për ish-Sekretariatin e Punëve të Brendshme (SPB) si dhe për Sigurinë Shtetërore dhe Kundëzbuluese (SSHK)", shkruan BIRN, duke shtuar se një nga detyrat kryesore e IHPSO-s është të parandalohet ardhja e Hashim Thaçit në pushtet.

Nuk jemi ne shqiptaret te zote te bejme sherbime intelegjencs,Edhe nese mundohemi ta bejme ndonje me perpara e merr vesh serbia sesa ne vet.Edhe ato sherbime qe po thuani qe egzistojne ne kosove,e kam fjalen per sherbimet shqiptare jo serbe,me shume jane te krijuara per te ruajtur pushtet sesa per ti sherbyer kosoves ne teresi.Kjo shihet qarte.A mendon qe ka ardhur sherbimi sekret nga serbia pas lufte dhe ka vrare njerez eminent ne kosove.te jau permendi nje rast.Avni Elezaj eshte djaloshi qe e vrau kriminelin me te madh ne rajonin e pejes me rrethine Vidomir Shalipur-in,dhe pas luftes u vra ne kosove,e me pas tij edhe babai i tij piken e dites ne Peje,ne prani te deshmitareve,e shume e shume tjere....
P.S.Rreziku me i madh i shqiptareve jane vet shqiptaret

[Dardhan]

Shërbimet Sekrete Serbe në Kosovë

Nuk ka kurrfar nevoje serbia me que agjent sekret ne Kosove.

Serbet vetem duhet te terhiqen anash e te shikojne se si "Shqiptaret" i kajne nanen shtetit te te vet dhe e shkatrrojne popullin e vet.

Une kurre nuk besoj qe Serbia ka UDB-asha ma te rrezikshem se Hashim Tadiqi dhe dy partite e tije PDK e LDK.

[Kosovelli]

Nuk ka kurrfar nevoje serbia me que agjent sekret ne Kosove.

Serbet vetem duhet te terhiqen anash e te shikojne se si "Shqiptaret" i kajne nanen shtetit te te vet dhe e shkatrrojne popullin e vet.

Une kurre nuk besoj qe Serbia ka UDB-asha ma te rrezikshem se Hashim Tadiqi dhe dy partite e tije PDK e LDK.

serbia nuk qone agjente ne kosove se me shume se 100 vjete a ka ndertue sherbimin e vete intelegjent ketu dhe 10 vite UNMIK-u e ka riparuar pas luftes se lavdishme te UCK-se me Hashim Thaqin ne krye dhe me SHIK-un e lavdishem.

[nuss]

Po Ato Ta Kan Ne Dore Or Kosoven Kush Mendon Qe Ne Dore E Kan Kosoven Shqiptaret Sheh Enderr Ne Pik Te Dites ,shkit Ta Bllokojn Cilen Pjes Te Dojn Ne Kosove,rasti Me I Fresket I Tadiqit, Pse Rrin Ne Pushtet Ato Kukulla Ne Prishtin Po Nuk Largohen Po Vetem Jan Kah E Vjedhin Popullin ,e Kan Degjeneru Popullin E Kan Ba Edhe Kete Budall Se E Sht Pajtu Me Ket Mjerim Qe E Ka Kaplu

[Kosovelli]

Po Ato Ta Kan Ne Dore Or Kosoven Kush Mendon Qe Ne Dore E Kan Kosoven Shqiptaret Sheh Enderr Ne Pik Te Dites ,shkit Ta Bllokojn Cilen Pjes Te Dojn Ne Kosove,rasti Me I Fresket I Tadiqit, Pse Rrin Ne Pushtet Ato Kukulla Ne Prishtin Po Nuk Largohen Po Vetem Jan Kah E Vjedhin Popullin ,e Kan Degjeneru Popullin E Kan Ba Edhe Kete Budall Se E Sht Pajtu Me Ket Mjerim Qe E Ka Kaplu

nuse mesohu njeher te shkruesh pastaj te merresh me politik.