-
SI DËSHTOI ATENTATI NË LIPJAN?
Publikuar më 21 shtator, 2009 në orën 10:45 ( ) Të ndryshme |
POLICIA E REPUBLIKËS SË KOSOVËS U PËRDOR SI VEGËL PRIVATE PËR TË VRARË VETERANIN INVALID TË UÇK-së, ALBAN ISMET ASLLANIN!
*KUSH ËSHTË ALBAN ASLLANI?
Albani është invalid dhe veteran i UÇK-së. Ai është i biri i Dëshmorit të Kombit ISMET ASLLANI, komandant i Logjistikës në Brigadën 153 të UÇK-së në Gollak. ISMET ASLLANI ishte vet dora e Logjistikës edhe e Popullit të Kosovës, sepse ai ishte njeri nga ata që e ushqeu me bukë një pjese të madhe të popullsisë në kohërat e vështira të regjimit jugosllav. Ismet Asllani ishte Haxhi Zeka i kësaj gjenerate. Regjimi Serb në 1999 nga kjo familje vrau dhe masakroi edhe 4 meshkuj të tjerë në masakrën e Hallaqit. Shumica e meshkujve të Familjes Asllani morën pjesë në UÇK. Nuk ka dyshim se Familja e Madhe e Ismet Asllan Prapapshticës është njëra ndër familjet e rralla e më të pasura të Kosovës që pasurinë e vetë e kanë krijuar me djersën e vet, me punë të mundimshme në 4 Mullinjtë e vet të dislokuar në vende të ndryshme të Kosovës. Duke poseduar kaq shumë pasuri, Albani nuk ka pas nevojë kurrë ta shtrij dorën para askujt për interesa të veta. Ata kurrë nuk morën nga djersa e huaj por nga djersa e vet i dhanë edhe UÇK-së edhe popullit fukara që të mos detyrohet që për shkak të skamjes të shkojnë në derën e hasmit dhe gjunjëzohet para armiqve serb. Por, kjo nuk e pengoi as regjimin e pas 1999 që ta terrorizoj këtë familje me shumë aksione ushtarake e policore. Rreth 30 bastisje i ka ndërmarr KFOR-i dhe Policia e UNMIK-ut në kohën e pas luftës në familjen e Alban Asllanit, pas çfarëdo rasti që ka ndodhur në Kosovë dhe sa herë që Serbia e ka drejtuar gishtin kah kjo familje për dyshimet e veta. Kështu pas 1999 atë që e kishin bërë vazhdimisht ushtria e milicia serbe u vazhdua nga regjimi i ri i huaj. Por, pas shpalljes së pavarësisë askush nuk e ka pritur që kjo familje të vazhdon të trajtohet kësisoj edhe nga Policia e Kosovës. Kjo dëshmon se dora e regjimit serb po vepron akoma përmes të agjentëve të vet në institucionet e huaja e ato vendore.
Nëse ka vullnet që kjo të ndalet nga Policia dhe nga të gjitha institucionet tjera të Republikës së Kosovës duhet menjëherë të përjashtohen të gjithë ata që kanë vepruar në kohën e regjimit jugosllav nga viti 1981 e deri 1999, me përjashtimin e atyre që me kohë janë rreshtuar në anin e popullit të vet kundër regjimeve të huaja. Pos tyre, nga Policia duhet të pastrohet edhe rrjeti i agjentëve te UNMIK-EULEX-it që po bashkëpunojnë me Serbinë kundër UÇK. Republika e Kosovës nuk mund të përparoi me kancerin e regjimit serb dhe të agjent-urava tjera të huaja (UNMIK-OSBE-EU-LEX) brenda institucioneve të veta. Institucionet e Republikës së Kosovës nuk kanë alternativ tjetër nëse vërtet janë të përcaktuar për pavarësi dhe sovranitet të vërtetë. Çdo respekt për ata që nuk janë të tillë por një pjesë e tyre që është pro serbe e KFOR, UNMIK –EULEX dhe Serbia, këtyre institucioneve po ju gërryhet dheun nën këmbë për ta konfrontuar me popullin e vet, që kështu turpshëm të ju vjen fundi .
Si dështuan faktorët e mbrojtjes së Drejtësisë në rastin ALBANI?
Kaluan 2 muaj nga arrestimi spektakularë i Alban Ismet Asllanit dhe velloja e heshtjes së rëndë po e mbulon dalë nga dalë me pluhurin e harresës.
Kjo që i ka ndodhur Alban Asllanit mund ti ndodh secilit nga ne ish pjesëtarëve të UÇK-së dhe të gjithë shtetasve të Kosovës, prandaj ashtu sikur që ne do të kishim pritur ndihmën e tij sikur kjo të ndodhte me ne edhe ai me të drejtë e pret ndihmën tonë në këto kohëra të vështira për te. Si bashkëluftëtar të një lufte çlirimtare të pa përfunduar duhet të kërkojmë drejtësi. Duhet të kërkojmë që ai të lirohet dhe të mbrohet nga liria për akuzat që i bëhen dhe që të dëgjohet edhe fjala e ti, e pastaj drejtësia të thotë fjalën e vet nëse ka faj apo jo? Për mua Alban Asllani është i pafajshëm deri sa Drejtësia të e vërteton të kundërtën. Kështu do të veproj ndaj secilit ushtar të UÇK, por kërkoja nga ata dhe ju lutem atyre që të ju përmbajtjen gjithmonë të Drejtës. Kur them të Drejtës mendoj vetëm në ligjet pozitive të cilat nuk vinë kundërshtim me interesat e Kombi dhe të Atdheut ton.
Për këto arsye isha para disa dite në vizitë te familja e tij në Hallaq dhe në Prishtinë dhe pasi u njoftova mbi keqtrajtimin fizik dhe psikik, që i kishin bërë personat e uniformuar gjatë dhe pas arrestimit të Albanit, kërkova sqarime nga familja se çfarë është ndërmarr në ndriçimin e këtij rasti para opinionit. Ata më njoftuan se pos një reagimi të fuqishëm që e kanë bërë Shoqatat e dala nga ish UÇK, askush tjetër nuk ka treguar ndonjë interesim rreth këtij rasti. Përveç kësaj, familjarët e Albanit më treguan se nuk është lejuar vizita e menjëhershme e familjes, si dhe shërbimi mjekësor i është ofruar me vonesë, krejt kjo me qëllim që lëndimet të zbehen dhe të duken sa më të vogla. Dihet se lëndimet fizike edhe mund të zhduken krejt por lëndimet psikike kurrë nuk shërohen! Vet mjeku nuk ka dhënë asnjë ekspertizë me shkrimë as te familja dhe as te Avokati i tij në lidhje me lëndimet trupore dhe psikike të shkaktuara në trupin e Albanit gjatë dhe pas arrestimit. Dyshohet se ka qen i rrahur me duar të lidhura nga 7 polic, ndërsa mjeku deklaron verbalisht se nuk ka pas as lëndime fizike e as psikike. Mjeku, ose ka për të dhënë përgjigjeje të saktë me shkrim për ato lëndime fizike dhe psikike, ose ka për të dhënë përgjegjësi në mënyrë të barbarët me aktorët tjerë që kanë shkelur kompetencat ligjore me veprimet apo me mosveprimet e veta zyrtare kudo ku ka pas shkelje ligjore.
Për këto arsye e vizitova edhe Avokatin e tij dhe ai përveç që mi vërtetoi këto të dhëna nga familja, ai deklaroi se Alban Asllani ka deklaruar se është i pafajshëm dhe se atij akoma nuk ju ka dorëzuar as një dokument i akuzës deri më tani dhe se kështu është vepruar edhe me të akuzuarit tjerë që janë arrestuar nga Policia e Kosovës. Pastaj vizitova KMLDNJ-në edhe redaksitë: e ZERIT, të EPOKËS SË RE dhe të gazetës LAJM si dhe bisedova me disa gazetar në këtë temë dhe kërkova nga ata që ta vizitojnë Alban Asllanin në burg, të vizitojnë Familjen e tij, të kontaktojnë Avokatin e tij dhe të kërkojnë që Gjykata kompetente që urgjentisht të hap procedurën ligjore dhe në mënyre transparente të vërtetohet përgjegjësia penale e Alban Asllanit. Ose në përgjegjësi penale të ftohen ata që i kanë shkelët të drejtat e ti.
Kërkova nga ata që të kërkojnë nga Obdusmani Kurteshi, nga Gjyqësia, nga Ministria e Brendshme e Inspektorati dhe nga Drejtoria e Policisë së Kosovës sqarime rreth veprimeve të tyre ligjore në lidhje me këtë rast. Pasi prita mbi tri javë dhe reagimet e tyre nuk po ndodhin, morra vendim që vetë të njoftoj opinionin me vlerësimet e mia në lidhje me këtë rast në cilësinë e ekspertit për Siguri dhe si kandidat i mundshëm për Drejtor të Inspektoratit Policor në Ministrinë e Brendshme të Republikës së Kosovës që merret kryesisht me ligjshmërinë e veprimeve të Policisë. Nuk e kam ndërmend të e marr një detyre të tillë përsipër nëse nga institucionet vazhdohet të tolerohen shkeljet e procedurave ligjore, duke filluar nga ana e KMDLNJ, Policia, Gjyqësia, pushteti e deri te Avokati i Popullit, përmes kësaj heshtje të programuar me të cilën po mbrohen shkeljet ligjore dhe të drejtat e njeriut të një ushtari të UÇK.
* * *
Akuza e rrejshme apo e vërtetë?
Tani të merremi me Akuzën e pa ngritur ndaj Alban Asllanit. Ai u akuzua me akuzë se në emër të “KOMANDANT URAGANIT” të AKSH-së ka shantazhuar përmes telefonit një qytetar për të nxjerr mjete të dhunshme për nevoja të AKSH-së. Përgjimi i telefonit mund të jetë një indicion i fortë për të ngritur dyshim ndaj dikujt për këso lloj veprash. Por kjo nuk paraqet argument relevant për ngritjen e akuzës për një procedurë penale nëse nuk ka argumente tjera që e vërtetojnë këtë. Sepse HAKERAT e internetit janë në gjendje të zbërthejnë numrat e huaj të telefonave dhe të flasin në emër të tyre pa e ditur këte pronarët e vërtet se çka po ndodh me telefonat e tyre. Është interesant se mjetet e informimit publik në ditët aktuale kur u zhvillua ky arrestim bën disa shkrime telegrafike që u publikuan si lajm i zakonshëm dhe dikush atë e dha edhe me një koment të caktuar. Pastaj ra heshtja! Askush nuk shtroi pyetje se kush qëndron prapa këtij veprimi dhe se cili është roli i UNMIK-ut , i EULEX-it dhe i Serbisë në këtë rast.
U pa vetëm përpjekja për privatizimin e këtij rasti, sikur të ishte fjala për krim ordinar. Edhe pse Alban Asllani nuk ka pas kurrë dosje hetimore policore apo gjyqësore të hapur për çfarëdo veprash kriminale. Ndërsa tani akuzohej me një akuzë kaq të rëndë me të cilën ai mund të mos ketë as një lidhje. Edhe pse Albani vjen nga një familje e madhe patriotike në Kosovë, për shqetësimin e opinionit publik (sidomos të atij në Prapashticë , në Gollak, në Lipjanit, në Prishtinës e më gjerë si edhe atij në radhëve të UÇK-së), nuk u prononcua as Qeveria, as Ministria e Punëve të Brendshme dhe as Inspektorati në kuadër te saj, për të dhënë vlerësimin e vet se:
• A ishte i nevojshëm të bëhej arrestimi, pa zhvillimin paraprak të një bisede informative?
• A ka qen e mundshme që arrestimi të bëhej pa përdorimin e dhunës?
• A ishte e nevojshme që arrestimi të bëhej në një vend publik duke u goditur-dëmtuar kështu, integriteti moral e publik i individit dhe i kësaj familje pa u vërtetuar fajësia e të dyshuarit?
• A ishte e nevojshme që të përdorej ajo dhunë e cila duhej të zbatohet vetëm ndaj personave të cilët janë duke e kryer drejtë për së drejti në flagrancë një veprim konkret të dhunshëm, gjë që nuk ka qen rasti?
Në rastin e Alban Asllanit dhe të arrestuarve të tjerë, policia ka sulmuar duke përdorur dhunë të tepruar edhe pse Alban Asllani dhe shokët e tij kanë qenë duke pirë kafe dhe duke biseduar qetësisht mes veti. Një aksion i tillë i pa nevojshëm policor ka mundur të përfundoj me pasoja fatale për jetët e njerëzve të cilët kanë qenë të pranishëm në lokal, pavarësisht se a kanë pas lidhje apo jo me vetë personat e arrestuar. Por rreziku ka qen i jashtëzakonshëm si për të arrestuarit gjithashtu edhe për jetët e policëve që janë dërguar në aksion pa ditur se për kenë dhe për çka është fjala.
SKENARI PËR VRASJE
Kësaj pike duhet ti kushtohet rëndësi e veçantë nga Ministria e Punëve të Brendshme dhe Inspektorati policor, sepse të gjitha indicionet flasin se disa persona nga prapavija e kanë përgatitur skenarin për këtë aksion privat kundër Alban Asllanit. Pra qëllimi ka qenë që me dorën e Policisë së Kosovës ta vrasin Alban Asllanin. Të bindur se Albani do të jetë i armatosur dhe do të bëj rezistencë. Po të kishte pas ai atë ditë armë me vete, Alban Asllani do të ishte i vrarë. Ndoshta do të ishte vrarë edhe ndonjë polic apo qytetar i rastit. Por, ja se Albani as nuk kishte armë dhe as nuk ka bërë rezistencë përveç që ka provuar të mbrohet nga njerëzit e maskuar të cilët kanë mundur të jenë edhe çetnik serb apo edhe hajna të zakonshëm me maska. Kriminelët që bëjnë krime kanë nevojë ti fshehin fytyrat e veta ndërsa ata që mbrojnë drejtësinë nuk kanë nevojë të maskohen para askujt. Prandaj, Policisë duhet ndaluar përdorimi i maskave në tërësi dhe këto njësi “për arrestime, antiterroriste” apo si do që të quhen, duhet të shpërbëhen ose të dërgohen në njësitë kufitare. Sepse për to nuk ka nevojë në hapësira urbane.
Ky rast dëshmon se:
• gjithmonë kur ka hapësirë dhe mundësi juridike, i dyshuari duhet ftuar në bisedë për tu ballafaquar me akuzën dhe duhet dëgjuar fjalën e tij se a ka të bëj me akuzën;
• me arrestime duhet të merren vetë hetuesit e rasteve që i njohin tëra rrethanat dhe që marrin përgjegjësi për tëra pasojat, ndërsa në situata të jashtëzakonshme policët tjerë duhet të asistojnë dhe të vihen në veprim vetëm nëse të dyshuarit i kundërvihen arrestimit ligjor.
• se duhet vërtetuar saktësisht se cila formë e arrestimit mund të përdoret për secilin rast veç e veç, sidomos në këso rastesh që mund të sjellin pasoja të rënda politike dhe
• që as njëherë të mos përdoret dhuna kur për të nuk paraqitet nevojë e domosdoshme.
• Në raste kur përdorimi i dhunës është i domosdoshëm kjo duhet të jetë vetëm qa sa e lejon Ligji.
Kështu do të mbrojmë Ligjin, qytetarët nga shkeljet e të drejtave të tyre dhe njëkohësisht do të mbrohet Policia nga keqpërdorimi i saj nga kriminelët që mund të jenë po në radhët e saj.
Pse në këtë rast askush nuk i shtroi këto pyetje. Sepse te ne nga njëra palë, pa e pritur vendimin e gjyqit, krijohet mendimi se nëse dikush akuzohet dhe burgoset automatikisht është menjëherë edhe fajtor dhe nga pala tjetër ai deklarohet automatikisht si i pafajshëm dhe faji hidhet te organet e ndjekjes. Të dyja këto janë ekstremitete! Edhe pse juridikisht dihet se as një i dyshimtë nuk mund të trajtohej si fajtor apo si i pa fajshëm para se Gjyqi kompetent të vërtetoj fajësinë apo pa fajësinë e tij. Deri atëherë ndaj të dyshuarit duhet të ketë sjellje plotësisht korrekte duke e konsideruar si të pafajshëm, dhe edhe nëse vërtetohet fajësia e tij ai duhet të trajtohet vetëm mbi baza ligjore. Është detyrë e Gjykatës të jetë shumë transparente në zbatimin e ligjit për të evituar dilemat e tilla ekstreme të opinionit.
***
Mungon gazetaria hulumtuese rreth njoftimit të opinionit mbi të vërtetën
se kush është AKSH-së?
Rreth AKSH gazetaria hulumtuese duhet të insistoi që këtë transparencë e jo të hesht si MUMIE. Nuk duhet të ndodhë që mbi AKSH të flitet vetëm kur çetniket e Car LLazarit ia mësyjnë Kosovës. Nuk mund të sillemi me ushtri si me shallin, të cilin e përdorim për të shpëtuar kokën nga acari, e kur kalon acari e hedhim të këmbët, sepse acari kthehet prapë. Unë një herë jam deklarua publikisht rreth qëndrimit tim për AKSH dhe atë nuk e kam ndryshuar. Koha ka qenë që qeveritë tona te kenë krijuar UKSH legalisht, por kjo po vonohet deri sa rreziqet po rriten. Me tëra këto do të duhej të merreshin gazetarët, por me që ata nuk po e bëjnë punën e vet unë do ti them disa fjalë për AKSH.
Se nuk kemi gazetari hulumtuese vërteton kjo që në raste aq të veçanta kur zhvillohet arrestimi i një grupi njerëzish të dyshuar si pjesëtar të AKSH-së, askush nuk realizon hulumtime të mëtutjeshme me qëllim të vërtetimit të pohimit nga ana e institucioneve zyrtare mbi dyshimin e hedhur për të pandehurit. Kjo mundëson tragjedinë që luftëtarët e lirisë, nga ana e hajnave të sundimit të huaj dhe veglave te tyre, luftëtarët e AKSH ti prezantohen opinionit si kriminel të zakonshëm dhe ata të ndiqen sikur të ishin hajna. Heshtet e vërteta edhe pse dihet hapur se AKSH është vazhdim i UÇK-së dhe se ajo përbëhet nga ata veteran që nuk pranuan demobilizimin para së të përmbushet BETIMI të cilin ata e kanë dhënë me rastin e bashkëngjitjes së tyre në radhët e UÇK-së. Është sekrete publik se një pjesë e UÇK u transformua në TMK ndërsa një pjesë tjetër në AKSH. Dihet se AKSH-ja po akuzohet me po ato intriga sikur është akuzuar UÇK-ja. Për veprimet për interesa private të individëve nuk mund të ngarkohet AKSH apo ndonjë institucione tjetër por vetëm personat që bën veprime të tilla për interesa egoiste. Është e çart se rregullat e ushtarake të AKSH janë të ashpra si në çdo ushtri tjetër për ata që në emër të AKSH bëjnë keqpërdorime, dhe të mjerët ata që i thyejnë ato. AKSH-në, si formacion ushtarak, i cili i ka vu detyrë vetit që të realizoj misionin e UÇK-së deri në fund, nuk ka mundësi të veproj pa mbështetjen morale e materiale të popullsisë, për lirinë e së cilës ajo i ka vu në dispozicion edhe jetët e veta që nga hyrja në UÇK. Njerëzit e tillë nuk mundet me i ndal as kush deri në vdekje. Para shpalljes së pavarësisë në RTK e kemi pa një insert ku AKSH shfaqet në ruajtjen e kufijve të Kosovës në kohën kur vinin kërcime serioze për agresion nga paramilitaret serb të Gardës të Car Llazarit, dhe që nga atëherë mjetet e informimit po heshtin. AKSH ekziston dhe për te opinioni duhet të informohet njësoj si për FSK. Duhet ditur se FSK pas një kohe mund sërish të transferohet në diçka tjetër dhe nga ajo ti nxjerrin edhe ata pak ushtar të UÇK që kanë mbet aty dhe ajo të shndërrohet në një shoqatë të gjuetareve të patave. Se nuk mund të ketë Shtet pa Ushtri po dëshmojnë mu këto manipulimet të fundit mes EULEX-it dhe Serbisë, prandaj popullsia duhet të është e njoftuar mbi ekzistimin e AKSH dhe për nevojat e saj.
Kjo përkrahje e popullsisë ndaj lëvizjeve dhe ushtrive çlirimtare ndonjëherë mundet të jetë herë më e vogël e herë më madhe, prandaj ndonjëherë ushtritë çlirimtare detyrohen të kërkojnë mjete më të mëdha nga ata që janë ma të pasur. Pasanikët patriot kurrë nuk kursejnë për nevojat e lëvizjeve dhe të ushtrive çlirimtare të popullit të vetë. Por, ka edhe nga ata të pasur që e gjejnë vetën gjithmonë në anën e kundërt të këtyre lëvizjeve duke u bërë krah pasiv apo aktiv i regjimeve të huaja. Mund të ndodhë që AKSH-ja ka nevoja materiale për sigurimin e teknikes luftarake apo edhe për nevoja ekzistenciale për trupat e veta apo për familjet e luftëtarëve, ose thjesht për të siguruar ushqimin për popullatën e varfër që e mbështeti gjithmonë luftën e UÇK-së e që sot prapë po vuajnë për bukë. Nëse ky grup i përket AKSH-së dhe ka vepruar me motive për interesa kombëtare, kualifikimi i veprës së tyre duhet të merr një trajtim krejtësisht tjetër nga ai nëse dikush nga ata ka pas motive të ulëta personale e private.
*
Një shembull nga praktika e (OÇP) Organizatës Çlirimtare Palestineze: Udhëheqësi i OÇP-së Jaser Arafat me një rast dërgon disa oficer të OÇP-së tek një pronar i pasur palestinezë për të kërkuar mjete nga ai për nevoja të OÇP-së. Pasaniku Palestinez refuzon të ndihmoj materialisht OÇP-në dhe oficeret kthehen tek Arafati duke i treguar për sjelljet e këtij pronari. Arafati jep urdhër që vetura e tij më luksoze ti hidhet në ajër, me ç’rast përsëri i dërgon këta oficer që të kërkojnë mjete për nevoja të luftës te po ky pronar. Natyrisht i pasuri menjëherë bindet se OÇP-ja është serioze dhe se nuk është ndonjë organizatë kriminale, se po të ishin të tillë ata do ta qoni atë me gjithë veturë në ajër, por se është fjala për çlirimin e Palestinës dhe menjëherë tregon vullnet të mirë për ta ndihmuar OÇP-në. Këtij pronari të pasur i është dashur nga dikush tjetër ti zgjohet ndërgjegjja e fjetur për të kontribuar popullit dhe vendit të vet për çlirim dhe për lirinë e tij personale. Përndryshe edhe rreth OÇP janë thurur të njëjtat intriga si ndaj UÇK e AKSH. Në kushte paqe shteti do të përdorte masa tjera të detyrimit për secilin i cili nuk i paguan detyrimet e veta shtetit.
Ky ishte aksioni i parë i Policisë së Kosovës kundër AKSH-së (ndoshta edhe pa dijen e saj) prej se ish shefi i UNMIK-ut M. Shtejner e kishte shpallur atë si terroriste. Nga atëherë dhe pas Marsit 2004 e 10 shkurtit 2007 UNMIK dhe OSBE e BE kanë hartuar dhe kanë realizuar plane që në situata të jashtëzakonshme ku duhet të përdoren armët zjarrit të e përdorin SHPK, që mos të përdorët KFOR e Policia e EU-LEX-it, sepse kjo është edhe e rrezikshme edhe komprimituese për ta. Qysh atëherë fillojnë të krijojnë njësi brenda SHPK me qëllim që të nxiten vëllavrasje mes shqiptarëve dhe që përmes të shqiptarëve marioneta, të shuhet lufta për bashkimin e Kosovës me shtetin Amë Shqipërinë. Kjo ka fillua të ndodh edhe pse AKSH-ja nuk ka kryer as një akt të vetëm terrorizmi dhe se ajo deri më tani është kufizuar kryesisht në fushën e luftës politike. Nëse e marrim parasysh rastin e Brodecit, atëherë del se ka ndodhur e kundërta: AKSH-ja ka qen objekt i terrorit shtetëror nga forcat e armatosura shoviniste sllavo-maqedonase të përkrahura edhe nga reaksioni ndërkombëtar.
Por, se a është Alban Asllani dhe të arrestuarit tjerë me të vërtet pjesëtar të AKSH-së dhe se a e kanë kryer këtë vepër me të cilën akuzohen, kjo do të ndriçohet përmes hetimeve.
Të pafajshëm deri në argumentimin e fajësisë
Gjithsesi ata janë të pa fajshëm deri me momentin kur drejtësia e vërteton fajësinë e tyre dhe deri sa Gjyqi kompetent të thotë fjalën përfundimtare. Megjithatë, deri atëherë Policia e Kosovës, Inspektorati dhe Ministria e Brendshme duhet të zhvillojnë hetime në këto pista të dyshimta:
1. Në drejtim të zbulimit të një afere më të gjerë korruptive ku “viktima” me disa tjerë ka marr edhe vet pjesë në krime të korrupsionit në të cilën aferë përfshihen edhe zyrtarë të lartë;
2. Në drejtim të 3 këndshit UNMIK - EULEX - SERBI të cilët përmes të një ish milici jugosllav që ka punuar në Milicinë Serbe deri më 1999 dhe i cili edhe tani vazhdon të punoj për ta në SHPK, ekskluzivisht kundër pjesëtarëve të UÇK-së, në koordinim me këta faktor të lartpërmendur. Ata me akuza për terrorizëm ndaj kundërshtarëve politikë mendojnë të ushtrojnë terror institucional ndaj lëvizjeve çlirimtare, ashtu siç ndodhi edhe më 10 Shkurt 2007 ndaj Lëvizjes Vetëvendosje;
3. Ky ish milic jugosllav edhe më herët e ka akuzuar rrejshëm Albanin për një tentim vrasje ndaj tij dhe nga atëherë ka thurur komplote ndaj Alban Asllanit, nën ombrellën dhe nën mbrojtjen e të huajve, natyrisht me urdhra të Beogradit;
- Së bashku me viktimën ky ish milic e ka instaluar në rrethin shoqëror të Albanit një bashkëpunëtor të vetin nga qarqet e kriminelëve ordinar për ta orientuar ate në kursin e dëshiruar që Albani të bie në grackën e parapërgatitur për te. Ky bashkëpunëtor policor me gjasa është identifikuar.
*
Një shembull konkret i një keqpërdorimi të tillë nga kronikat policore: Ka pas raste kur policia ka kurdis kurthe dhe ka gjet viktima të cilave ua ka shitur drogën e konfiskuar në raste tjera më parëshme, dhe pastaj e njëjta viktimë është burgosur dhe hedhur para gjyqit me motivacion që të bindet opinioni se sa është e suksesshme policia. Në të vërtetë viktimës edhe ju kanë plaçkitur paratë edhe është hedhur në burg, derisa policëve të tillë ju kanë dhanë grada e u janë bërë mirënjohje për këso lloj krimesh mafioze:
Ka dyshim të bazuar se ky komplot vazhdon në bashkëpunim me tre lipjanas nga radhët e SHPK-së që PRIVATISHT kanë kundërthënie me Albanin dhe që janë në lidhje me “viktimën” dhe përmes dashnores së këtij ish milici jugosllav që është e involvuar në këtë rast, dhe se bashkërisht e kanë përgatitur likuidimin e Albanit duke e përdorur kështu si vegël pune, Policinë e Kosovës. Duke e përgatitur gjithë skenarin, të bindur se Albani do të bëjë rezistence dhe gjatë arrestimit do të vritet. Kjo është përputhe edhe me interesat e trekëndëshit UNMIK – EULEX – Serbi, me që ata kanë dyshuar se Albani me shokë veprojnë brenda AKSH dhe e kanë dëshiruar eliminimin e këti grupi me gjakderdhje.
Kur kjo nuk ka ndodhur sipas këtij skenari, ka dyshime të bazuara se tani në praktikë po zhvillohet plani tjetër Serbi-EULEX i ashtuquajtur plani B ;
• përmes një personi që është i/e martuar në familjen pro serbe të Rrahman Morinës dhe dy ish bashkëpunëtorëve tjerë të ish regjimit jugosllav nga Vushtrria në organet e drejtësisë, janë duke krijuar plane për ngarkimin e Albanit edhe me vepra shumë më të rënda me të cilat po merret edhe UNMIK-u EULEX-i - Serebia me qëllim të luftimit të AKSH-së.
Në planin politik përçarës ata po synojnë që gjithë përgjegjësinë për këtë t`ia hedhin Drenicasve dhe Llapjanëve që janë në krye të pushtetit dhe në krye të Policisë Kosovës, duke e nxitur Gollakun e dëmtuar kundër tyre. Qëllimet djallëzore të armiqve tan për të nxitë konflikte të brendshme mes shqiptarëve do të dështojnë me turp dhe ata që e kanë hapur këtë varr për ne, vet do të përfundojnë aty! Policia e Kosovës duhet të nxjerr mësim nga ky rast që ma kurrë të mos lejon të bëhet vegël qorre për të vrarë luftëtarët e lirës, sikur ka qen qëllimi në këtë rast. Një polici e cila dezerton nga vija e kufirit dhe lejon ti digjen doganat pa ju dal zot atyre, një polici që lejon ti vjedhjen dëshmitë në zyret e tyre dhe një polici të cilës një kriminel ia vret policin në mes të Prishtinës dhe atë e lan të lirë , nuk mundet të e kthen autoritetin e vet duke e demonstrua forcën e vet ndaj një invalidi të UÇK dhe ndaj të rive që kërkojnë të drejtën e vetëvendosjes për Kosovën. Kam besim se me ardhjen e një udhëheqje të re në krye të Policisë të Kosovës ajo do të shndërrohet nga KOSOVO POLICE në Polici të Kosovës!
A.Z.P.
Vërëjtje: Artikujt e botuar në albaniapress.com nuk shprehin domosdoshmërisht mendimet e stafit moderues!
-
-
Serbët: SHISH lajmëroi atentatin ndaj Jeremiç
BEOGRAD, 15.12.2008
Ministri i Jashtëm serb për fundon në shënjestrën e një komploti të mundshëm kosovar. Lajmi alarmant është publikuar dje nga gazetat serbe, që vënë në dukje se informatat për këtë erdhën nga Shërbimi Sekret Shqiptar. Gazeta serbe "Vecer" shkruan se sipas agjentëve sekretë shqiptarë, ka plane për vrasjen e Jeremiç ndërsa ai ndodhet në udhëtimet jashtë shtetit. Ndërkohë, të kontaktuar nga "Gazeta Shqiptare", zyrtarë të Shërbimit Sekret Shqiptar deklaruan se nuk kanë asnjë të dhënë lidhur me këtë informacion të publikuar dje nga media serbe.
Gazeta "Press" si dhe gazeta "Javno", theksojnë se të dhënat janë konfirmuar edhe nga shërbimi sekret serb, sipas të cilit shefi i diplomacisë mund të bëhet objekt i një atentati edhe në Beograd. Agjencia serbe e shërbimit sekret, BIA, i ka kaluar këtë informacion sekret komisarit të policisë serbe, Milorad Veljoviç, shkruan gazeta "Press". Sipas të dhënave të agjentëve serbë, policia po përpiqet të intensifikojë masat e sigurisë për ministrin e Jashtëm, si gjatë kohës kur ai ndodhet në Serbi, ashtu edhe kur udhëton jashtë vendit. BIA ka siguruar disa informata operative të pakonfirmuara sipas të cilave, grupe ekstremistësh shqiptarë nga territori i Kosovës po planifikojnë një tentativë vrasjeje ndaj shefit të diplomacisë serbe. Kjo tentativë është planifikuar sapo të ketë një të hapur, zakonisht në kohën kur Jeremiç udhëton jashtë shtetit, por nuk përjashtohet edhe koha gjatë së cilës ministri ndodhet në vendin e tij. Gazeta shkruan gjithashtu se "shërbimi sekret serb këshillon shtimin e masave të sigurisë për ministrin dhe marrjen e masave në mënyrë që të mund të parandalohet një atentat i tillë". E gjithë kjo është bërë e ditur në dokumentin që agjencia i ka dërguar komisarit të policisë serbe, Milorad Veljoviç. Gazeta "Press" thekson gjithashtu se kërcënimet e ekstremistëve shqiptarë ndaj Jeremiç nisën pikërisht në kohën kur ai po sulmohet dhe kritikohet edhe nga ana e zyrtarëve të Bashkimit Europian, për shkak të këmbënguljes që po tregon në mbrojtjen e Kosovës si territor i Serbisë. Vuk Jeremiç është ministër i Jashtëm i Serbisë që prej majit të vitit 2007. Edhe pse pjesë e një brezi të ri të politikës serbe, ai njihet si një politikan dhe diplomat me gjuhë të ashpër dhe gjatë vitit të fundit ka bërë vazhdimisht deklarata kundër pavarësisë së Kosovës, ndërsa ka bërë të ditur se Serbia është gati të heqë dorë nga anëtarësimi në BE vetëm për Kosovën. Jeremiç e ka çuar çështjen e pavarësisë së Kosovës në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë në Hagë dhe ka deklaruar se ka besim të plotë se kjo gjykatë do të mbështesë Serbinë në këtë çështje.
balkanweb
-
-
Gazeta Shqip: SHISH & CIA - Kosova në rrezik
Postuar më datën: 2007-09-10 16:12:43 nga admin4 :: Kategoria: Lajmet kryesore
Kosova dhe terrorizmi kanë sjellë për dy orë në Tiranë zv/drejtorin e CIA-s, Stephen R. Kappes, i cili ka takuar drejtuesit kryesorë të Shërbimit Informativ Shtetëror (SHISH), njofton gazeta Shqip.
Kappes, sipas kësaj gazete, ka marrë një raport të plotë e të hollësishëm për situatën më të fundit të krijuar në rajon, por edhe atë të terrorizmit.
Numri dy i Agjencisë Qendrore të Inteligjencës në SHBA e ka vizituar Shqipërinë në sekret të plotë. Vizita, sipas burimeve të ndryshme, ishte e parashikuar vetëm ditët e fundit. Ajo nuk u konfirmua zyrtarisht, as nga pala shqiptare dhe as nga ajo amerikane.
Megjithatë, burime të policisë dhe shërbimit sekret shqiptar konfirmuan dje në mesditë mbërritjen në aeroportin e Rinasit të një zyrtari të lartë të CIA-s. Më pas, u saktësua se bëhej fjalë pikërisht për zëvendësdrejtorin e këtij shërbimi, Kappes, një oficer karriere në fushën e kundërzbulimit.
Nuk dihet zyrtarisht arsyeja e vizitës sekrete dyorëshe e zv/drejtorit të CIA-s në Tiranë, por burime zyrtare diplomatike thanë se ajo është bërë me kërkesë të Shërbimit Informativ Shtetëror.
Mësohet se dy ishin temat e trajtuara në takimet që Kappes zhvilloi me krerë të disa institucioneve shqiptare të sigurisë: situata në Kosovë, e cila është konsideruar e rrezikshme, situata në rajon, gjegjësisht e lidhur me çështjen e statusit të Kosovës, si dhe bashkëpunimi në luftën kundër terrorizmit.
Ndërsa ka vlerësuar shumë bashkëpunimin e deritanishëm me Shërbimin Informativ Shtetëror dhe angazhimin e përbashkët ushtarak në Irak, Kappes ka marrë me vete një dosje, brenda së cilës ka pasur informacionet më të fundit që posedonte SHISH për situatën në Kosovë dhe terrorizmin.
Pak ditë më parë krerët e Shërbimit Sekret Shqiptar i kishin propozuar presidentit Bamir Topi mbledhjen e Këshillit të Sigurisë Kombëtare. Ky i fundit është mbledhur dhe diskutimet janë përqendruar kryesisht mbi çështjen e Kosovës.
Të njëjtat burime shtuan se propozimi i drejtuesve të SHISH u dërgua në Presidencë pas marrjes së informacioneve të shumta e të besueshme për situatën në rajon, posaçërisht atë në Kosovë dhe Serbi. Situata është vlerësuar e rrezikshme, për shkak të qëndrimeve ekstremiste të shfaqura së fundmi në Serbi, por edhe në Kosovë.
Përpara se të vendoste për thirrjen e Këshillit të Sigurisë Kombëtare dhe datën e mbledhjes, presidenti Topi ka marrë një raport të plotë nga drejtuesit e SHISH-it, mbi zhvillimet aktuale dhe ato të pritshme në rajon.
10.09. 2007
-
-
ZAGREBI PARALAJMËROI LUFTËN
Rreth 1800 përfaqësues serb nga Kroacia, si dhe zyrtar serb nga Maqedonia, Kosova, Mali i Zi, Republika Serbe e Bosnjës, dhe Serbia e në mesin e tyre edhe priftërinj të kishës ortodokse serbe, të tubuar në qendrën kulturore "Vatrosllav Llisinski” të Zagrebit, kërkuan ngritjen e të drejtave kolektive serbe në të ashtuquajturën ‘’ srpska republika Krajina’’.
Tubimit për ringritjen e Serbisë së Madhe në rrethana të reja, i munguan vetëm kryetari aktual i Serbisë, Tadiç, ish kryetari Millosheviç dhe krimineli Arkan që janë të vdekur, prijësi i radikalëve Sheshel i cili ndodhet në gjykatën e Hagës për krime lufte si dhe kreu i kishës ortodokse serbe gospodin Pavle i cili është i sëmur. Katër humbjet luftarake që i pësuan serbet në ish Jugosllavi tregon se ideja për Serbin e Madhe nuk është mposhtur, por është mposhtur vetëm njëra nga mënyrat e realizimit të kësaj ideje.
Besnik HYSA,
Bujanoc,1878.
Edhe pse pasojat e këtij tubimi do të kenë efekt të drejtpërdrejtë edhe për të ardhmen tonë në hapësirat Ballkanike, është mëkat se si ky tubim gjithëserb kaloi pa u vërejtur nga publicistika shqiptare, e cila edhe njëherë dëshmoi se me çfarë gjendje të rënd morale po përballet populli ynë. Çka ndodhi në të vërtet në Zagreb më 31maj, 2008? Serbet e Kroacisë me nismën e profesorit serb nga fakulteti Filologjik i Zagrebit, Millorad Pupovac, kishin formuar atë ditë Kuvendin Kombëtar Serb, si organ më të lartë të popullit serb në Kroaci.
Ky organ tash e tutje do të merret drejtpërdrejt me përmirësimin e të drejtave të përgjithshme të serbeve dhe inkuadrimin e tyre në jetën institucionale të shtetit kroat. Kërkesat themelore kishin të bënin me kthimin e serbeve në pasurit e tyre pas humbjes së luftës nga shteti kroat, dëmshpërblimet për dëmet e luftës, tërheqjen e padisë kroate ndaj shtetit serb nga gjykata ndërkombëtare në Hagë, barazimin e krimeve nga të dy palët si dhe ndryshimin e sistemit zgjedhor me që rast do të vinte në shprehje potenciali politik i serbeve të Kroacisë duke qenë faktor i rëndësishëm vendimmarrës në shtetin kroat. Vlerësohet se aktualisht në Kroaci ka rreth 250.000 serb,ndërkohë që kërkohet kthimi i së paku edhe 100.000 serbeve.
Të pranishëm në këtë tubim në rolin e viktimës ishin serbet nga territoret ku tradicionalisht tentohet që të vihen kufijtë e Serbisë së Madhe. Ishin të pranishëm edhe kryetari Kroat, Stipe Mesiç, si dhe zyrtar tjerë kroat. Përfaqësues i kishës ortodokse serbe ishte peshkopi i Shabacit, Llavrentije i cili kishte thënë se ‘’nuk janë vëllezër vetëm ata që lindin nga një nënë por të gjithë njerëzit që bartin të mira njerëzore’’. Padyshim se njeriu që la përshtypje më të madhe në atë takim, përveç serbeve nga ‘’toka e shenjtë serbe e Kosovës’’ të cilët u përshëndetën me duartrokitje frenetike, ishte kryeministri i Republikës Serbe të Bosnjës, Millorad Dodik.
Ai në prani të zyrtarëve më të lartë kroat e akuzoi Kroacinë për gjenocid ndaj serbeve dhe kishte thënë" Derisa e dëgjoja Millorad Pupovac më u ndal fryma në fyt. Ai e ka pasur vizionin e tij se një ditë nga ky vend ne do të dërgojmë porosinë se këtu jetojnë serbet. E tërë bota përmes mediave na njeh si të këqij, por serbët janë ata që kanë pësuar më së shumti në Slloveni, Kroaci dhe Bosnjë e Hercegovinë, dhe kjo kurrë më nuk do të i ndodhë serbeve. Serbet e Kroacisë gjithnjë do të kenë përkrahjen e qeverisë së Republikës Serbe. Ai më tutje vazhdoi se Republikën Serbe e përjeton si shtet edhe pse ka të tillë që mendojnë se ajo nuk është shtet. Neve Bosnja dhe Hercegovina na është imponuar. E respektojmë Dejtonin, por ajo është një kornizë e ngushtë në të cilën nuk mundemi të realizojmë interesat tona’’. Pra lexues i nderuar këto fjalë nuk i ka thënë Shesheli por kryeministri i Republikës Serbe të Bosnjës, i cili njihet si miku më i ngushtë i kryetarit të Serbisë, Boris Tadiç, e që nënkupton moton e vjetër të Serbisë së Madhe ‘’të gjithë serbet në një shtet’’ .
Janë edhe dy ngjarje interesante diplomatiko-ushtarake që ndodhën para tubimit serb në Llisinski, që tregojnë për zgjerimin serbomadh në rrethanat e reja e veçmas integrimet evropiane .Tri ditë para takimit gjithëserb, po ashtu në Zagreb në një takim ndërkombëtar ministri serb i punëve të jashtme,Vuk Jeremiç, kishte akuzuar Kroacinë për gjenocid ndaj serbeve dhe pastrim etnik të mbi 250.000 serbeve gjatë operacionit luftarak ‘’Olluja (Stuhia)’’ të vitit 1995. Po ashtu një ditë para takimit në Llisinski, në Qupri të Serbisë në poligonin ushtarak me emrin ‘’Pasuljanske livade’’ kryetari i Serbisë Tadiç gjatë një manovre ushtarake shprehet’’qëllimi jonë strategjik është që ushtria serbe të bëhet më e fuqishmja në Ballkanin perëndimor dhe se ne kurrë nuk do ta pranojmë pavarësinë e Kosovës dhe Metohisë’’.
Se ky pohim nuk është ndonjë lojë diplomatike e Tadiçit e vërteton edhe ndërtimi i bazës ushtarake Cepotin, një vend tejet strategjik në afërsi të Bujanocit, i njohur si ''Bondstilli serb''. Për këtë projekt qeveria serbe ka ndarë mbi 20 milion Euro ku mund të vendos rreth 1000 ushtarë. Për veç kësaj viteve të fundit ushtria serbe iu është nënshtruar modernizimit të saj në të gjitha gjinitë luftarake.
Për njohësit e rrethanave Ballkanike është e pakuptimtë ringjallja e shovinizmit serb në Kroaci pas 13 viteve, duke pasur parasysh humbjen e thellë ushtarake serbe nga ana e ushtrisë kroate, me prijësin sypatrembur dhe themeluesin e shtetit të parë ndërkombëtar kroat, Franjo Tugjman, si dhe tmerrin luftarak dhe dëmet që i kanë shkaktuar Kroacisë në njerëz dhe dëme materiale, e më të njohura janë Vukovari dhe Dubrovniku.
Pra, si ndodhi kjo aty, ku më së paku pritej? Pas përfundimit të luftës më 1995, dhe pas vdekjes së kryetarit Tugjman më 1999, në popullin kroat ekzistonin dhe ende ekzistoj dy rryma;ajo nacionaliste e cila dha më së shumti për themelimin e shtetit kroat e tubuar rreth partisë HDZ (Hrvatska Demokratska Zajednica -Bashkësia Demokratike Kroate), e cila përbëhet nga vullnetarët e luftës kroate dhe nga një diasporë e organizuar për mrekulli; si dhe rryma tjetër e HDZ-ës së moderuar, e cila ka prirje titiste dhe ende beson në ringjalljen e Jugosllavisë së Titos e përkrahur edhe nga komunistët kroat, e cila aktualisht është në pushtet në Kroaci.
Lidhjet e disa shtresave kroate dhe serbe sidomos martesore e në veçanti atyre ekonomike, përveç lidhjeve komuniste kroato-serbe janë shumë më të hershme dhe datojnë duke filluar nga periudha e AustroHungarisë pastaj nga Mbretëria Serbo-Kroato-Sllovene e vitit 1918, e në veçanti gjatë Jugosllavisë komuniste 1945-1989.
Pas vdekjes së Tugjmanit dhe pas etiketimit të luftës kroate si gjoja luftë e pastrimit etnik mbi serbet,forcat nacionaliste humbin zgjedhjet dhe fillon pastrimi i institucioneve kroate nga njerëzit e dëshmuar të HDZ-ës, dhe të gjithë ata që e ndihmuan pavarësimin e shtetit kroat. Sot institucionet më të rëndësishme kroate duke përfshirë arsimin, policin, gjykatat e në veçanti mediat janë të pastruar nga njerëzit e vërtet të HDZ-ës, të cilët njihen me emrin ustashe emër që rrjedh nga fjala ustati(ngritje, apo kryengritës rrjedhimisht kryengritje) dhe udhëhiqen nga forcat titiste komuniste.
Duke shfrytëzuar durimin, demokracinë e shtetit kroat si dhe integrimet evropiane, Serbia dhe serbet lokal të Kroacisë nuk heqin dorë nga qëllimet e tyre për ribërjen e Serbisë së Madhe, herë me retorikë të butë e herë pas here edhe të hapur.
Acarimi i marrëdhënieve kroato-serbe i kishte dhënë shkas këngëtarit nacionalist kroat Thompson, që një ditë para takimit serb në Llisinski, në ditën e luftëtarëve kroat, në qendër të Zagrebit para 100.000 të rinjve kroat të lansoj tekstet e tij fyese ndaj serbeve ''ubij ,bij serbina-mbyte,mbyte,serbin'', duke kundërshtuar politikën aktuale të shtetit kroat ndaj sjelljeve kryeneçe serbe.
Por edhe ata që thonë se marrëdhëniet ekonomike ndikojnë në harrim e të kaluarës, e mohoi ekonomia kroato-serbe e cila viteve të fundit shënonte rritje vjetore deri 40%, duke na bërë që të kuptojmë se dallimet politike dhe e kaluara e hidhur vështirë harrohen sado që mirëqenia e një populli është e lartë. Një refren të tillë ka kohë që shqiptarët e dëgjojnë nga feudalët e tyre politik të Tiranës, Prishtinës dhe Shkupit- të rregullojmë njëherë ekonomin e pastaj sendet rregullohen vetvetiu.
Po çfarë rëndësie kanë këto marrëdhënie të acaruara kroato-serbe për ne shqiptarët? Qysh në fillim duhet të themi se ekziston një ngjashmëri në mes asaj se çfarë po ndodhë sot në Kroaci dhe Kosovë në kuptimin se dy vendet janë pjesë e projektit Serbi e Madhe. Serbët kanë kërkesat e njëjta atje, sikurse për një pjesë të trojeve shqiptare e cila po realizohet me Pakon e Ahtisarit.
Fuqizimi i shovinizmit serbomadh tek shteti kroat dhe populli kroat që janë edhe si shtet por edhe si popull më të ngritur kombëtarisht, më të pasur ekonomikisht, më të organizuar ushtarakisht, se ne shqiptarët që ende jetojmë si fise pa organizim të mirëfilltë shtetëror, na bëjnë të kuptojmë më mirë serbet dhe qëllimet e tyre të ardhshme, na bëjnë të kuptojmë se politika nuk njeh moral, nuk njeh drejtësi, nuk njeh të drejt ndërkombëtare. Na bëjnë të kuptojmë se serbet kurrë nuk duhet nënvlerësuar, se ata e dinë politikën më mirë se ne, shqiptarët.
Ata e kanë kuptuar se kërkesat gjithnjë duhet përsëritur deri në monotoni, qofshin edhe rrena. Kur rrenat i përkrah edhe me veprime të përditshme politiko-diplomatike, ti je viktimë edhe pse e gjithë bota e dinë se je kriminel. Vajtimi i viktimës i përkrahur nga institucionet shtetërore sjell mobilizimin e mobilizimi sipas skenarit serb sjell luftën.
Ata sot bëjnë lojë edhe me gjyqin e Hagës sepse kanë paguar shumë dëshmitar të rrejshëm ndërkombëtar për të dënuar gjeneralët kroat të cilët kanë pasur guxim të i kundërvihen agresionit serb në Kroaci. Derisa në një anë kërkojnë nga Kroacia që të tërheq padinë ndaj Serbisë për agresion, në anën tjetër i gëzohen dënimit të gjeneralëve kroat. Të njëjtën gjë e kanë bërë edhe për shqiptarët me librin e Del Pontes. Derisa i hidhja mendimet në letër, njoftohem nga mediat se Këshilli i Evropës po i nis edhe zyrtarisht hetimet për këto akuza ndaj UÇK-ës.
Shqiptarët për dallim nga serbët, edhe pse kurrë nuk kanë bërë luftë pushtuese, edhe pse kanë qenë gjithnjë viktimë, edhe pse territori i tyre çdo ditë vjen duke u zvogëluar ata nuk janë në gjendje që së paku atë që u ka mbetur ta mbrojnë, e mos të flasim për kërkesën e rishikimit të padrejtësive shekullore ndërkombëtare ndaj tyre. Duke qenë të udhëhequr nga individ të pa ndjenja kombëtare, duke jetuar si fise, ata sot paraqesin njerëzit më fatkeq të Evropës. Në mungesë të një qendre vendimmarrëse, feudalët shqiptar të Tiranës, Prishtinës e Shkupit janë bërë varrmihësit kryesor të shqiptarëve në Ballkan.
Kur e përmendëm pak më lartë titizmin tek kroatët, kujtoni pak titizmin dhe titistët shqiptar të ish-Jugosllavisë. Pse u dërguan ushtarët e UÇK në Hagë dhe u urtuan aq shumë? Kush ka faj këtu, mendoni se vetëm serbet kanë faj? Po disa titistë që vrapuan për bisedime me serbet në Rambuje, e pastaj në Vjenë? Po me titistët dhe pjellën komuniste për ndryshimin e identitetit Shqiptar në kosovar e gjuhë kosovare?Po me qeveritë e gjysmështetit shqiptarë në tërë këto procese? Ky është shovinizmi serbomadh që nuk njeh normë, nuk njeh hapësirë e kohë, dhe nuk zgjedh mjete në krijimin e Serbisë së Madhe.
Po bashkësia ndërkombëtare çfarë bënë? Gjithnjë e më shumë po bindet në rikrijimin e Jugosllavisë së re me formulën, minus Sllovenia plus Shqipëria. Titistët shqiptarë Serbia i ka dërguar në Hagë që të marrin vizën e patriotëve, disa janë me vath e disa pa vath i kanë gazetat e veta e mund të shkruajnë çka të duan kundër rezistencës shqiptare. Titisti kryesor me porosi është tërhequr nga jeta politike dhe kur të i vijnë koha përsëri do të rishfaqet si shpëtimtar i kombit.
Se Serbia nuk tallet me krijim e Jugosllavisë së re,lexo Serbisë së Madhe, e dëshmon edhe një program televiziv i njohur me emrin Pink, pasuri e familjes së ish kryetarit të Serbisë, Sllobodan Millosheviç, i cili propagandon idenë e jugosllavizmit në tërë hapësirën e ish-Jugosllavisë, e ne emisione të caktuara politike shpesh sheh edhe pjellën komuniste shqiptare duke e vajtuar kohën e Titos.
Ja edhe një dallim tjetër thelbësor i shqiptarëve me serbet. Takimi serb në Llisinski u mbajt në shënim të 160 vjetorit të Kuvendit të Majit të vitit 1848, kur serbët kishin fituar lirin dhe autonomin nën AustroHungari dhe kishin shpallur Vojvodinën si tokë serbe.
Në anën tjetër për shqiptarët ishte një datë historike e njohur si Lidhja Shqiptare e Prizrenit. Organizimi i 130 vjetorit ishte tejet i zbehtë, vetëm sa për sy e faqe. Nuk mori pjesë as feudali Topi, as feudali Sejdiu, as kryeministrat, e as të dërguarit e tyre, kurse një i pranishëm që kishte marr pjesë më tha se ''kisha përshtypjen se po të i pyesja të pranishmit se për çka jemi tubuar këtu do të mbetesha pa përgjigje''.
Ja edhe një dëshmi se ku jemi, kush jemi dhe çfarë jemi!Në vend se të organizohej një Kuvend mbarëkombëtare në mënyrë institucionale nga ata që paguhen me taksat tona, te ne veprimtarët dhe atdhetarët në mënyrë vullnetare detyrohen që të organizojnë një parakuvend. Turpi më i madh i feudaleve të Tiranës, Prishtinës dhe Shkupit nuk qëndron në atë se nuk dërguan ndonjë telegram përshëndetës, por u munduan me çdo kusht që ta pengojnë mbarëvajtjen e atij tubimi.
Për serbet nuk ka rëndësi a është në krye Obrenoviçi, Karagjorgjeviçi, Pashiqi, Kral Petri, Rankoviçi,Millosheviqi, Koshtunica apo Tadiçi, rëndësi ka se projekti i Serbisë së Madhe po vazhdon, nuk është shuar, është i gjallë. Për shqiptarët me rëndësi është individi i cili udhëheq ndonjë projekt kombëtar, nëse është nga Shkupi e bojkoton Tirana dhe Prishtina, nëse është nga Tirana e bojkoton Prishtina e Shkupi dhe anasjelltas.
Ndërkohë, feudalët shqiptarë me fiset e tyre vazhdojmë ecjen nëpër histori kush thumbit e kush patkoit, kryesore vendin asnjëherë nuk po e kemi te burrat në odë, por po presim në korridor. Ende po e presim ndonjë individ apo grupacion institucional që së paku për një kohë të shkurt të harrojnë interesin personal dhe të punojnë për të mirën e përgjithshme. Vetëm atëherë do të mund të heqim dorë nga ‘’këto të mira’’ të politikës mafioze feudale të Tiranës, Prishtinës dhe Shkupit, që të shmangim të keqën e ardhshme.
Dhe kjo e keqe e ardhshme mund të shmanget edhe me një koalicion kroato-boshnjak-shqiptarë. Dikush duhet të flasë në emër të fiseve shqiptare. Por kush?
Shqiptarë, kujdes nga ata që thonë se pastrimi etnik nuk është gjenocid por dukuri natyrore, kështu ishte shprehur ish-kryetarja e Republikës Serbe të Bosnjës, Biljana Pllavshiq, kështu u shprehën serbët në Zagreb më 31 maj, kështu do të shprehen serbet e Kosovës me 28 qershor, me rastin e 619 vjetorit të ''Betejës së Kosovës'', kur ta themelojnë Kuvendin e tyre Kombëtar që nënkupton ndarjen e banana republikës, të quajtur Kosovë.
Shqiptarë, edhe më kujdes nga ata që thonë se luftërat kanë marr fund, se neve nuk na duhet ushtri dhe klithin me tërë gurmazin ''se prioritet i jonë janë integrimet euroatlantike''.
-
-
C'thoshte kryecetniku Sheshel per pashallekun e Beogradit
Ne gazetën "Illyria" datë 2-7 Prill 1999, u botua në gjuhën shqip projekt-plani i parashtruar nga Voisllav Sheshel në tetor 1995 për spastrimin etnik tė Kosovės. Voisllav Sheshel është zëvendës kryeministėr dhe udhëheqës i Partisë Radikale të Serbisë.
Ky plan, i hartuar në bazë të memorandumit të Akademikut Çubriloviq "Kolonizimi i Kosovës dhe Dëbimi i shqiptarëve", që ai ja paraqiti qeverisë mbretërore të Stojadinoviçit në Beograd më 7 mars të vitit 1937, dhe qė ėshtė nga tė gjithė aprovuar pushtetarėt shoviniste serbe, qofshin kėta monarkistë, fashiste apo komuniste (vetë Çubriloviçi u shërbeu të gjithëve me besnikëri), tregon se tragjedia qė po ndodh tani me popullin shqiptar tė Kosovės, ėshtė paramenduar dhe planifikuar me kohë deri në Hollësi. Fashisti Sheshel, qė bashkë me vrasësit Millosheviq dhe Arkan, është bërë flamurtar i shovinizmit serb, parashtron me Hollësi platformën e çpopullimit me fuqi tė Kosovės nga shqiptarėt etnike, çpronësimit e tė tyre, duke sugjeruar edhe mjetet dhe mënyrat që duhet të përdoren për arritjen e Qëllimi këtij, si shpërnguljen me hir apo pa hir të shqiptarëve, marrjen dhe zhdukjen e dokumentave të shtetësisë apo të pronës, mobilizimin e paraushtarakëve serbė, luftėn psikologjike, eliminimin e intelektualëve dhe të udhëheqësve POLITIKË nëpërmjet skandaleve, aksidenteve të kurdisura dhe deri në injektimin e tyre me virusin e AIDS-it.
Ngjarjet e kohëve të fundit, sidomos pas fillimit të bombardimeve të NATO-s, tregojnë se ky plan është shpalosur plotësisht dhe po vihet në zbatim me nxitimin më të madh. Qëllimi është çpopullimi i Kosovės qė nga shqiptarėt tė bėhet njė fakt i kryer. Tronditëse Skenat tė shqiptarėve, pleq, gra dhe fëmijë, qė po detyrohen me forcë të braktisin truallin e tyre amtar po u ngjethin mishtë telespektatorëve në të gjithë botën.
Ky nuk ėshtė vetėm krimi më i madh i paramenduar kundėr shqiptarėve, por ėshtė edhe krimi më i rëndë kundėr njerėzimit pas Luftës së Dytë Botërore.
Platformë genocidit e antishqiptar e hartuar sa me urrejtje, aq dhe me Hollësi nga Shesheli dhe mësuesët e tij, niset nga gënjeshtra e madhe, me tė cilėn ėshtė ushqyer populli serb qindvjeçarin e fundit. Ja çfarë thotë ai në hyrje PlanIt tė tė tij vrastar "Një mijë vjetë më parë, guri i themelit i shtetit serb, i ndërgjegjes dhe i Kulturës së tij kombëtare, u krijua në Metohi. Deri në atë kohë, asnjė shtet ligjor nuk ka ekzistuar në Kosovë dhe Metohi. Nga të gjithë popujt qė kanė jetuar dhe punuar në këto territore gjatė kėsaj kohe, rrënjët e popullit serb janë më të thellat dhe më të shtrirat ". Një gënjeshtër absurde, qė rrëzohet nga faktet historike, qė mund tė gjenden nė ēdo tekst Historie të vendeve evropiane. Dihet se sllavët e jugut janë të ardhur në Ballkan (midis shekujve V dhe VI), dhe ata nuk erdhën në një vend të zbrazët. Në zonat, ku ata u vendosën, banonin fiset ilire, tė cilėt ishin të përfshirë në Perandorinë Bizantine. Dikur këtu kishin lulëzuar shtetet e Dardanëve. Ardianëve, Molosëve, Epirotëve etj., Tė cilėt pas luftrash të gjata, ishin futur nën sundimin romak. Serbët, qė kanė kaq shumë Nostalgji për të kaluarën e tyre, është mirë t'i kėrkojnė rrënjët e tyre në humbëtirat e Siberisë, dhe nga kanė ardhur.
Në betejën e Fushë Kosovës në shekullin XIV kundėr hordhive turke, qė përbën altarin e kombit serb, përveç princit Lazar, morën pjesë edhe shumë princër shqiptarë dhe popuj tė tjerė tė Ballkanit. Shesheli harron se pati njė ndryshim tė madh në fatin e princërve dhe popujve qė ata udhëhiqnin në atë kohë. Ndërsa princi Lazar u vra, serbët jo vetëm iu nënshtruan turqve, por edhe u bashkuan me ta në luftën për zgjerimin e kufijve në Perëndim. Për ta rregulluar sa më mirë politikën me sulltanët, princërit serbė nuk ngurruan të bënin edhe lidhje krushqie me sulltanët dhe u bënë furnizuesit kryesore të haremeve të Sulltanit. Dhe ata dërgonin atje bijat dhe motrat e tyre. Zoti Sheshel duhet ta di edhe më mirë këtë, në qoftë se e di mirë historinë e knjazëve dhe kralëve të Serbisë. Varri i princit dhe humbja në këtë betejë shërbeu për të krijuar mitin më të vjetër të historisë së tyre. Ne e kuptojmë fare mirë këtë. Vetëm varret e bëjnë një mërgimtar që ta ndjejë veten dikushi në një vend të huaj. Ky varr u shërbeu serbëve për të mos e ndjerë më veten të huaj dhe të paemër në dheun e huaj, ku kishin ardhur si qifqinjë tė Bizantit. Tani ata kishin njė varr ku mund të qanin. Tani ata kishin njė histori, qė mund ta mbronin, kishin njė për humbje tė cilėn mund tė krenoheshin. Ata u bënë banorë të dhe harruan humbëtirat nga kishin ardhur Ballkanit.
Ne shqiptarėt e kuptojmë këtë. Sepse edhe vetë krenohemi dhe i nderojmë të gjithë burrat qė japin jetën për lirinė dhe pavarėsinė e atdheut. Por ajo qė nuk pranohet është se ata harrojnë faktin se shqiptarët, banorë të stërlashtë tė kėtyre trojeve, kanë flijuar bijtë dhe bijat më të mira në luftë kundėr invazioneve të pandërprera të agresorëve të huaj trojeve kundėr tė tyre, duke filluar nga romakët, vizigotët, ostrogotët, hunët, normanët, sllavët, turqit dhe serbët pėrsėri. Vërtet, princi Lazar, siē thuhet, luftoi kundër turqve, por muri ku u thyen hordhitë turke në vrullin e tyre shqiptare kundėr perëndimit u bënë trojet, u bë populli shqiptar me në krye Gjergj Kastriotin. Ndërsa princi Lazar është legjendë, edhe pse u vra vetëm një gjysëm shekulli më parë, bëmat e i përjetoi dhe i mësoi në kohën e Gjergj Kastriotit Evropa qė ato u bėnė. 50 vjet më vonë nëpër kercov qarkulloi me Buje libri i Marin Barletit "Historia e bëmave të Skënderbeut, princit të shqiptarëve". Dhe Gjergj Kastrioti u bë shembull frymëzimi për të gjithë evropianët e Krishtere kundėr agresionit turk.
Shqiptarët nuk u nënshtruan. Ata luftuan vite me radhë kundėr hordhive turke dhe kundër bashibozukëve serbė qė bashkoheshin me ta. Të cfilitur nga luftërat e gjata, të braktisur nga Evropa, pėr tė mos u nënshtruar krejtësisht dhe për të mos humbur pushtetin, shumë princër shqiptarë pranuan besimin nënshtrimin dhe konvertuan: nga të Krishtere u kthyen në myslimanë. Vonë shembullin e tyre e ndoqën dhe një pjesë e popullit të thjeshtë. Konvertimi në fenë myslimane në Shkallë të gjerë nuk ka ndodhur më shumë se 150 vjet më parë.
Politika e egër antishqiptare e Perandorisë turke, propaganda e tërbuar sllavo-greke, Intrigat e Fanarit qė kanė penguar gjithnjë bota e qytetëruar të kuptonte faktin se shqiptarët janë muslimanë të konvertuar. Muslimanet shqiptarë janë ish të Krishtere të kthyer në muslimanë për të shpëtuar jo më tepër nga dhuna turke, se sa nga politika asimiluese e shovinistëve fqinje serbė dhe greke, qė bëhej kryesisht nga kisha ortodokse sllavo-Bizantine dhe që është përkrahur dhe mbështetur gjithnjë nga politika sllavofile e Rusisë.
Fashistit dhe Sheshel të gjithë bandës kriminele qė drejton tani shtetin serb u bëjmë të qartë se shqiptarėt janė nė trojet e tyre qė prej kohësh qė historia e shkruar nuk i mban mend. Dihet kur kanė ardhur greket, romakët, sllavët, por nuk dihet se kur kanė ardhur Ilirët, sepse ata kanë qenë banorë autoktonë. Dihet gjithashtu se shqiptarėt nė asnjė rast, pasaardhës të ilirëve, nuk kanė bėrė kundėr asnjė agresion të tjerëve, por kanė luftuar për vetėm tė mbrojtur trojet e tyre.
Populli shqiptar i Kosovės qė jeton nė trojet e tij etnike në Kosovë nuk duron më të jetë një koloni në mes të Evropës së qytetëruar.
Ai dëshiron të hyjë i lirë dhe i pavarur në shekullin XXI. Dëshiron të vendosë vetë për fatin e tij. Dëshiron të fitojë kushtin e tij njerëzor, të cilin janë përpjekur t'ia mohojnë. Të ecë i lirë në rrugën demokratike krahas të gjithë popujve të lirë dhe demokratë të botës.
Bota e qytetëruar dhe demokratike po e sheh dhe po e kupton se shovinistët serbė janė njė duke kryer krim të shëmtuar dhe të paramenduar kundėr njė populli qė kėrkon tė jetojë i lirë në tokën e vet.
Më poshtë po japim disa ekstrakte nga Deklarata e zëvendeskryeministrit të Serbisë Voisllav Sheshel dhėnė gazetës "Velika Serbia" (Serbia e Madhe) me 14 Tetor 1995.
Krijimi i Serbisė sė Madhe
Për të riorganizuar shtetin dhe për të ndryshuar institucionet e federatës dhe të autonomive territoriale, që, sipas tij kanė qenė Fatale për popullin serb, Shesheli deklaron se "Zgjidhja më e mirë do të ndërtohet tė jetė njė shtet i vetėm qė do tė përfshijë Republikën Serbe të Krajinës, Republikën Srpska, Republikën e Serbisë dhe Republikën e Malit të Zi ".
Sipas tij, shteti serb do tė ketė njė president, njė parlament, njė Qeveri, ndërsa "krahinat do tė jenė ndermjetëse midis administratave lokale dhe qeverisë qendrore>
"Heqja e autonomisë ekzistuese të Kosovës dhe Metohisë, nga e cila është krijuar një pabarazi Fatale në Serbi dhe janë pajisur me njė Bazë shqiptarėt pėr tė kėrkuar ndarje, është elementi kryesor i realizimit të çështjes kombëtare serbe", thotë Shesheli.
Më poshtë ai thotë: "Përfshirja e plotë e Kosovës dhe Metohisë në një shtet serb Unik ėshtė njė çështje e brendshme dhe duhet të zgjidhet si e tillë pa arbitrazh të jashtëm nga i ashtuquajturi komunitet ndërkombëtar"
Cilat janë rrugët, sipas Sheshelit, për integrimin e Kosovës në shtetin serb?
Promulgimi i një ligji qė shqiptarėt privon nga shtetësia
Së pari, sipas tij, ėshtė e domosdoshme qė Parlamenti federal të adoptojë ligjin e shtetësisë. Ky ligj do të përcaktojë se tė gjithė shqiptarėt qė kanė hyrë ilegalisht Gjatë periudhës 1941-1987, numri i të cilëve sipas "statistikave të shpikura" të zotit Sheshel (sepse plot shqiptarë nga Kosova janë shpërngulur në Shqipëri dhe asnjë shqiptar nga Shqipëria nuk është shpërngulur nė Kosovė gjatė kėsaj periudhe) arrin Shifren 400,000, nuk do të marrin shtetësi dhe nuk do tė mund tė jetojnė nė kėtė vend. Në vend të tyre do të vendosen me ligj serbė 400,000 refugjatë nga republikat e shkëputura të Jugosllavisë.
"Dy rregulla, sugjeron Shesheli, do të aplikohen për emigrantët të eleminuar: ata qė e kanė provuar se janë ekstremistë do të dëbohen menjëherë, ndėrsa tė tjerët duhet të kenë dokumentat përkatës, sidomos çertifikatën e shtetësisë, gjė qė asnjeri prej tyre natyrisht nuk do ta ketė ... mungesa e këtij Dokumenti (e "çertifikatës së atdhetarisë" siē e quan ai) do të shërbejë si Bazë për dëbim. Duhet të parandalohet riatdhesimi i shqiptarëve që janë me Punesim të përkohshëm në vendet e huaja, sidomos i atyre qė janë larguar Gjatë periudhës 1990-1993 (Vlerėsohet se numri i tyre është rreth 300,000 vetë). Do t'u refuzohet punësimi disa njerëzve me profesion të caktuar, kėshtu qė ata do të detyrohen të largohen ... Kėto masa së pari dhe mbi të gjitha do të prekin pjesën e arsimuar të popullsisë së tyre, kėshtu qė pjesa tjetër do të manipulohet me lehtësi dhe nuk do tė jetė nė gjendje të bëjë rezistencë ".
-
-
DOSJA E JONË
Portreti i kryebarbarit
Rrënjët e luftës
Tani armët kanë heshtur. Diplomatët janë në vijën e parë. Lufta nga topat e pushkët është kthyer në luftë tryezash, në një fushë shahu politik, ku aftësia e mendjes dhe argumenti i mundësisë për përdorimin e sërishëm të armëve kanë përparsinë.
Të vrarët janë në varre. Ata janë shumë. Vetëm një zot e di numrin e saktë të tyre. Dhe varret janë kudo. Krejt Kosova është një varrezë e madhe. Kryesisht civilë të vrarë nga ushtria e rregullt e një popull barbar. Varret nuk flasin, por kujtesa është e thellë dhe është kristalizuar dhimbshëm deri te zoti në nënat që kanë mbetur me duar në gji, në gratë që kanë mbetur të veja, në fëmijët që kanë mbetur pa prindër, në vajzat e përdhunuara, në fëmijët që kanë parë llahtarinë me sytë e tyre dhe ata e ato më kurrë nuk do të mund të flenë, të rrijnë, të jetojnë dhe të dashurojnë normalisht.
Qindra mijëra familje janë shkatërruar ose dëmtuar keq. Ato gjer në varr do të bartin mallkimin për njeriun, për popullin, për vendin që ua ka shkatërruar jetën, jetën që jetohet vetëm njëherë.
Dhe për çudi akoma nuk ka një analizë të saktë, një përgjykim të paanshëm për shkaqet dhe shkaktarët e kësaj zezone. Në mediat shqiptare, veçanërisht, ka munguar një analizë e qartë e gjithë barbarive të kreut të Serbisë, të cilin diplomatët perëndimorë, sipas nevojës, e kanë quajtur bashkëbisedues të lezetshëm, njeri të aftë për të bindur tjetrin me argumente bindëse, njeri tepër dinak, tip diabolik, kasap i Ballkanit etj. Madje edhe sot në mediat shqiptare përdoret termi "president i Serbisë", "presidenti Milosheviq" etj. E dihet se, ta zëmë, gazeta e njohur Le Monde, prej shumë kohësh nuk e përmend kryebarbarin as me Monsieur as me Preésident, por thjesht Millosheviq. Eshtë ironia e hollë franceze që pret si brisku i ruzës.
E ne kemi nevojë t'i njohim më mirë vrasësit tanë. Llupa jonë duhet të jetë e thellë tej e tej, në mënyrë që mbamendja te shqiptarët të jetojë e freskët në dhimbje dhe në pamje gjer në amshim. Kjo do të na ndihmonte të mos harrojmë, sepse harresa ndryshe quhet historia që përseritet.
Për këtë shkak, ne në këtë dosje do të merremi, për aq sa është e mundshme në një javore, me Sllobodan Millosheviqin e Serbisë, liderin e serbëve që i dha një vulë të pashlyeshme zezonie fundit të këtij shekulli e mijëvjeçari bashkë.
Koha e llogarive po vjen, kjo ka qenë një kohë e pritur gjatë, një kohë e cila u ka kushtuar me jetë qindra mijëra njerëzve të pafajshëm, një kohë e përdhunimeve që nuk kanë shembull në histori, një kohë që njerëzimin e ka vënë para sprovave e zbulimeve të rralla: se para buzëqeshjes së politikanit, pse jo edhe krijesës me pamje njeriu, duhet pasur kujdes, se mund të na fshehet barbari.
Tani gjërat janë qartësuar, madje dhe për diplomatët që merrnin dieta të majme për takimet me Millosheviqin apo duke shfrytëzuar nga terreni që ai kishte krijuar. Tani edhe këta maten mirë se çka po flasin për personin me të cilin kanë pirë wiski dhe wiliamovka me okë, duke biseduar me gjakftohtësi për fatin e njerëzve si të ishin thnegla.
Millosheviqi nuk është vetëm shembulli i barbarit gjakftohtë, por edhe i manipulatorit të pashëmbullt, i cili në rrethana shumë të vështira u përpoq ta realizojë endërrën shekullore serbe për të krijuar një shtet të fuqishëm në këto hapësira, një shtet të përbërë eksluzivisht prej serbëve që do të jetonin qetësisht e në lumturi mbi varrezat e popujve të pambrojtur, mbi shtëpitë, mbi kujtimet dhe mbi ëndërrat e tyre .
Shpeshherë edhe pesonalitete shqiptare e kanë thënë, ndoshta jo pa të drejtë, se shqiptarët duhet t'i ngrenë Millosheviqit një permendore të madhe, sepse me veprimet e tij të hapura antishqiptare, gjer në përmasa të rrezikimit të ekzistencës tonë biologjike, ai na ka ndihmuar që të zhveshemi nga iluzionet, që të jemi bashkë, që të artikulojmë në mënyrë të vendosur kërkesa të përbashkëta, që të jemi, në një moment vendimtar e ndoshta për herë të parë në histori në anën e të fortëve dhe të atyre që ndër shekuj kanë arritur të imponojnë vlera të qëndrueshme civilizuese.
Permendore apo litar, kjo është më shumë çështje e Bashkësisë Ndërkombëtare. Por, për ne, shqiptarët Millosheviqi është shembulli i fundit që ta kemi të qartë, klasa politike shqiptare në mënyrë të veçantë, se rreziqet nuk janë tejkaluar, se ato mund të jenë jashtë jetës tonë, vetëm nëse jemi zot në shtëpinë tonë, nëse krijojmë institucione të qëndrueshme shtetërore e demokratike, sa që askush dhe askurrë më të mos mund të vërë në pikëpyetje ekzistencën tonë, askush më të mos mund të luajë me fatin dhe me jetën tonë.
Të drejtat e rrezikuara
Psikologjia e sundimit me çdo kusht mbi të tjerët deri edhe në përpjekjet aktive për t'i zhdukur popujt që nuk nënshtrohen është ngulitur thellë në shpirtin serb. Kjo psikologji ka një histori praktikisht të tmerrshme. Një tolerancë dhe një gjysmëbarazie që arriti ta imponojë krejt në fund Tito në ish federatën e Jugosllavisë, ka qenë periudhë ku kacafytja e kësaj psikologjie ka qenë e nëndheshme, perfide, dhe e pamëshirshme si balta e gjallë.
Me vdekjen e Titos, i cili me mjeshtëri ruante balancin etnik, u krijuan kushte që politika serbe të përpiqej të vërë në jetë aspiratat e saj për dominimin definitiv dhe të përhershëm në vend.
Në kohën kur ne shqiptarët fituam ca të drejta në kuadër të federatës (konsakruar me kushtetën e vitit 1974, dhe ngritjen e statusit nga pakicë në kombësi, këto pak të drejta vazhdimisht kanë qenë të kërcnuara nga organet dhe institucionet administrative, policore e ushtarake, kishtare e intelektuale serbe. Ky aparat funksiononte në mënyrë diabolike e të përkryer. Në emër të tij flisnin: popët, shkrimtarët, partiakët, piktorët, artistët, politikanët e të gjitha niveleve gjer te nëpunësi më i parëndësishëm.
Rol të veçantë në këtë drejtim kanë pasur mediat serbe, të cilat në bashkëveprim me policinë politike dhe shtabet për luftë speciale fabrikonin fejtone, artikuj e komente, letra e reagime plot helm. Me një fjalë autonomia e brishtë e Kosovës e kishte të pamundur t'i përballojë kësaj demonie.
Vdekja e Titos, e shpejtoi procesin dhe hapi mundësinë që politika shtetërore serbe të fillojë me zbatimin e planeve të veta për krijimin e Serbisë së Madhe.
Rinia Kosovare, sepse klasa politike e Kosovës ishte e pakët, e përpunuar, heterogjene e me konflikte brezash përbrenda, rrinte e strukur në matjen e forcave mes federalistëve (sllovenët, kroatët) dhe centralistëve (serbët me aleatë); e vetëdijshme për rrezikun që kanosej organizoi manifestimet e njohura të vitit 1981, të cilat u pasuan me një represion kolektiv, të gjatë e të shumëanshëm kundër shqiptarëve.
Kërkesa për Republikë nuk mund të thoshte asgjë më shumë se barazi me të tjerët dhe për këtë kërkesë, u vranë të rinj e të reja, u arrestuan, u keqtrajtuan apo u dënuan edhe gjer në 20 vjet burg, qindra mijëra shqiptarë kudo në ish-Jugosllavi.
Në rrugë shtetërore filloi organizimi i një terrori psiqik e fizik, i cili me kohën mori përmasa të tilla që nuk la pa prekur në mënyrë të drejtpërdrejtë asnjë familje shqiptare.
Lufta ndaj shqiptarëve ishte kthyer në detyrështëpie të politikës serbe, shkruheshin libra, memorandume, peticione, letra anonime etj., ku sulmohej me të gjitha mjetet e mundshme kushtetuta e vitit '74.
Ekzekutuesit e idesë për Serbinë e madhe vepronin në dy krahë:
- Nga e majta; që para aprovimit të Kushtetutës së vitit 1974, me ndihmën e shërbimeve serbe dhe ruse u formua Partia Komuniste e Jugosllavisë. Jo rastësisht e gjithë anëtarësia dhe udhëheqja e saj ishte nga Kosova. Dhe formimi i kësaj organizate kishte për brum pakënaqësinë e aderuesve të saj me të drejtat që i kishin fituar shqiptarët
- Nga e djathta që më 1985 doli në qarkullim pamfleti i V. Sheshelit, nënkryetar i Qeverisë aktuale të Serbisë "Sta da se radi" "ç'ka të bëjmë", ku shkruhej e thuhej: "Eshtë e detyrueshme heqja e krahinave autonome, ose së pakut nënshtrimi i tyre i plotë suverenitetit serb, për shkak se në Vojvodinë shumica e popullsisë është serbe, ndërsa në Kosovë shumica dërrmuese e popullsisë shqiptare ka dëshmuar gatishmëri dhe vendosmëri për ndjekjen e politikës separatiste…"
- Nga "qendra" në mesin e platformave, konkluzave dhe anatemimeve partiake, intelektuale, kishtare etj., vendin e nderit e zë Memorandumi i Akademisë Serbe të Shkencave, që mbetet dokumenti më i rëndësishëm i asaj kohe, ekzekutues i të cilit do të bëhej S. Millosheviqi:
"S'ka nevojë të bindet askush se nacionalizmi dhe separatizmi po veprojnë në skenën shoqërore, por pak është bërë që të shpjegohet se këtë e bëri Kushtetuta e vitit 1974…të gjithë po largohen nga e ardhmja e përbashkët, por edhe nga e kaluara e përbashkët… gjendja ekzistuese paralajmëron se kriza politike po i afrohet pikës kritike të destabilizimit të plotë të Jugosllavisë. Kosova është akti më evident….
"Të gjitha kombet nuk janë të barabartë: populli serb, për shembull, nuk e ka fituar të drejtën për shtetin e vet. Pjesa e popullit serb që jeton jashtë territorit të ngushtë të Serbisë nuk i gëzon as të drejtat e pakicës kombëtare.
Në Kushtetutën e vitit 1974 Serbia është ndarë në tri pjesë…. Gjenocidi fizik, kulturor, politik e juridik ndaj popullsisë serbe në Kosovë e Metohi është disfata më e madhe në luftrat çlirimtare që i ka zhvilluar Serbia prej Orashcit (1804) gjer te kryngritja e vitit 1941…"
Në kërkim të "vozhdit"
Kjo Platformë kolektive e shtresave thelbësore serbe kishte nevojë për lider të ri, për një person të ri dhe, për origjinalitet, të padalur nga sqetullat e Titos; Për një personalitet energjik të vendosur për të realizuar me çdo kusht synimet e përcaktuara. Dhe gradualisht krahu ushtarak, kreu i Kishës Ortodokse serbe, Akademia serbe e shkencave dhe Universiteti, gradualisht u përcaktuan që udhëheqës i Serbisë për fundin e shekullit të jetë Sllobodan Millosheviqi, për bëmat e të cilit, pa vonuar, do të dëgjojë me llahtar e tërë bota.
Biografia
Kur hipi në pushtet në vitet 1980, Millosheviçi tregoi se zotëronte dhelpërinë e një mjeshtri shahu; zotësia e tij për të qëndruar në pushtet me thonj e me dhëmbë zbulon tiparin e tij makiavelist që gjer më atëherë kishte mbetur i pashfaqur për të tjerët, po jo për bashkëpunëtorët e tij më të afërt në botën e përçarë të politikës së partisë komuniste në Jugosllavinë e pas-luftës.
Sllobodan Millosheviqi u lind me 20 gusht 1941 në Pozharevc. I ati ishte pop, ndërsa e ëma mësuese me bindje komuniste. Ata janë ndarë qysh herët dhe që të dy kanë përfunduar me vetëvrasje. Poashtu ka përfunduar edhe xhaxhai i tij, një gjeneral i shërbimit të zbulimit.
S. Milosheviqi shkollën fillore dhe të mesmen i kreu në Pozharevc ndërsa fakultetin e drejtësisë në Beograd në vitin 1964.
Si nxënës i gjimnazit ka qenë redaktor përgjegjës i gazetës së shkollës, si student sekretar i komitetit të LK për Fakultetin Juridik, pastaj edhe sekretar i Komitetit të LK për Universitetin e Beogradit.
Me aktivitet politik profesional ka filluar të merret me 1984
Është i martuar me shoqen e shkollës, Mirjana Markoviq, profesore e sociologjisë dhe kryetare e partisë JUL (E Majta Jugosllave), e cila është në koalicion me partinë në pushtet. M. Markoviq rrjedh nga një familje e njohur komuniste serbe. E ëma gjersa kjo ishte foshnje është pushkatuar nga gjermanët dhe është akuzuar nga shokët e saj se në pamundësi t'u përballojë torturave ka tradhtuar.
Çifti Millosheviq-Markoviq ka dy fëmijë, Marinë e Markon. E para është e shkurorëzuar dhe merret me gazetari, udhëheq një radio private, ndërsa i biri është marrë me ngarjen e automobilëve të shpejtë dhe së fundit me biznës. Ky është i lidhur në mënyrë të drejpërdrejtë me grupimin mafioz që udhëheq me të gjitha kanalet e trafikut dhe kontrabandës. Si 18 vjeçarë është pranuar në LKJ.
Millosheviqi ka marrë gradën e Kapitenit rezervë të APJ-së. Flet gjuhën angleze, gjer më tani ka botuar librin "Vitet e çnyjimit", 1989, në të cilën përfshihen fjalimet e tij gjatë kohës së ardhjes në pushtet. Libri është përkthyer në disa gjuhë të huaja.Karierën e tij politike e ka filluar në Komitetin e Lidhjes komuniste për Universitetin e Beogradit, ku prej vitit 1963 deri me 1966 ka punuar si sekretar, duke udhëhequr komisionin për çështje ideologjike. Pastaj tri vite ka qenë këshilltar i kryetarit të komunës së Beogradit për çështje ekonomike dhe udhëheqës i shërbimit të sistemit informativ në Beograd. Prej vitit 1969 deri në 1973 ka qenë zëvendësi i drejtorit të përgjithshëm në ndërrmarrjen e njohur "Tehnogas", e pastaj pesë vite si drejtor përgjithshëm i saj.
"Tehnogas" për shumë kuadro serbë ka shërbyer si trampolinë për ngjitje të rrufeshme në pushtet.
Gjer në vitin 1983 ka punuar në Bankën e Beogradit.
Para emërimit për kryetar të komitetit të Lidhjes komuniste për Beogradin, në prill të vitit 1984, funksion kyç në hierarkinë e atëhershme, ka punuar në kryesinë e Komitetit Qendror të LK të Serbisë. Kryetar i KQ të LK të Serbisë është zgjedhur në maj të vitit 1986.
Në mbledhjen e 8-të të KQ të LK, mbajtur më 23-24 shtator 1987, fraksioni i S. Millosheviqit ka fituar mbi krahun e "moderuar" të ish-mikut të tij, Ivan Stamboliq. Në të vërtetë shpatat thyheshin lidhur me Kosovën, dhe jo për qëllimin e fundit, pra heqjen e autonomisë me çdo kusht, sepse ai ishte i njëjtë, por thjeshtë për mënyrën se si të arrihet gjer te kjo. Stamboliqi ishte shumë më dinak e më me përvojë dhe preferonte metodat e "buta", pa zhurmë, por me efekt të njëjtë.
Në maj të vitit 1989 Kuvendi i Serbisë emëroi Millosheviqin Kryetar të kryesisë së Serbisë.
Në zgjedhjet e para shumëpartiake presidenciale në Serbi, më 9 dhjetor 1990, si përfaqësues i PS të Serbisë Millosheviqi fitoi bindshëm dhe u bë kryetar i Serbisë. Përsëri është rizgjedhur si kryetar i Serbisë në vitin 1993 ndërsa me 15 korrik 1997 është zgjedhur Kryetar i të ashtuquajturës RFJ.
Familja
Çifti Markoviq-Millosheviq, është një mpleksje organizative-politike-intelektuale, në të cilën ndikim themelor ka Mirjana. Ajo i'a ka shkruar të gjitha fjalimet të shoqit gjatë ngritjes së tij në pushtet. I'a ka krijuar rrethin familjar nga të gjitha qarqet e mundshme: profesorë të universitetit, gjeneral, bankierë, gazetarë, politikanë, gangsterë të kalibrave më të mëdhenj, me të cilët ka formuar partinë e saj e majta e bashkuar jugosllave.
Fjala është për një rrjet të tërë me ndikim në gjithë jetën e vendit: media, diplomaci, shërbim të zbulimit, ushtri, nëntokë etj.
Në saje të këtyre lidhjeve, përmes të të birit, Markos, klani i Millosheviqit ka grumbulluar një kapital të rëndsishum përmes shvercit dhe formave të ndryshme të plaçkitjeve. Në bankat e Zvicrës llogaritet t'i ketë 4 milionë DM, ka disa shtëpi në Greqi dhe xhirollogari të tjera në bankat e Qipros.
I biri qysh se 20 vjeçar ka hapur në Pozharevc diskotekën më të madhe në Ballkan "Madona", pastaj një radio lokale, një shitore buke e pizeri që punon non-stop, një shitore telefonash, si dhe një fushë argëtimi për fëmijët "Bambi park" që "ishte ndërtuar gjatë kohës së bombardimeve në Pozharevc".
Sigurisht mbi këtë bazë ngritet edhe "vici" i fundit për familjen e Kryebarbarit: Babë, unë kam vetëm gjysmën e Pozharevcit timen; Durim bir, i përgjigjet i ati, do të gjinden të hollat, sepse tani jemi duke shitur Kosovën".
Vajza, Marija ka një radiostacion të vetin, Radio-Kosharën që emitonte nga njëra prej ndërtesave më luksoze dhe më të shtrenjta të Beogradit. Ishte e martuar me Nikolla Misljenoviq në vitin 1987 ku gjatë kësaj kohe ky i fundit ishte diplomat në Tokio. Ka kohë që janë shkurorzuar.
Për një intervistë që i kishte dhënë "Nasa Borba" ku kishte kritikuar Millosheviqin, Misljenoviqi ishte pezulluar nga ministria e punëve të jashtme. Vendimin për largim i'a kishte nënshkruar Milan Milutinoviqi, bashkëpuntor i ngusht i Millosheviqit.
"Këta dy shpirtra të plagosur, ajo dhe Millosheviçi, kanë qenë të pandarë që nga adoleshenca. Ditarët dhe intervistat e Mira Markoviçit, që gjatë një sërë viteve të fundit janë transmetuar nga mediat në seri, janë të famshme për cilësinë e tyre surealiste. Ndryshe nga i shoqi, ajo e quan veten ideologe, feministe dhe marksiste. Pushteti i saj politik është i llahtarshëm. Ajo ka funksionuar jo vetëm si besnikja intime e Millosheviçit, por edhe si kritike politike e sociale. Flitet se gjatë viteve 1980, ajo ka shkruar shumicën e fjalimeve më elektrizuese të Millosheviçit (të mbledhura dhe të shitura si bestseller), të cilat bënë që ai të hipte në pushtet. Për shkak të figurës së saj të spikatur dhe të ndikimit të saj të fuqishëm, ajo ka qenë si rrufepritëse për kritikat kundër regjimit të Millosheviçit.
"Ditarët dhe intervistat e saj shpalosin një kotësi dhe egocentrizëm të pashoq, gjë që ka bërë që të shahet ashpër për pandjeshmërinë e saj dhe të etiketohet si Ledi Makbethi i Serbisë. Krahasimi me Ledi Makbethin është vërtet me vend, pasi në shumë aspekte ajo ka qenë më e ashpër se i shoqi -- duke patur parasysh monologun e Ledi Makbethit në Aktin I, Skenën V, ku ajo reflekton me shqetësim për dobësinë e "partnerit të saj të madhërishëm" dhe ka frikë se kjo do ta frenojë atë në arritjen e pushtetit: "Po prapë ndruhem prej natyrës sate, se ma ke tepër plot me qumështin e zemërbutësisë njerëzore dhe kështu s'e kap dot udhën më të shpejtme". Shumica e vëzhguesve janë të një mendimi se pa udhëheqjen dhe zhdërvjelltësinë e Mira Markoviqit, nuk do të kishim këtë Slobodan Millosheviç që e shohim sot."
Fjalimet
Në kohën e ndërrimit të brezave në hierarkinë komniste serbe, S. Millosheviqi solli një risi në oratorinë politike: ishte i qartë, konciz, cinik e i paskrupull, përdorte fjalor modern dhe konkret, jashtë floskulave ideologjike e të lodhshme dhe në mënyrë të zhdërvjeltë i ndryshonte tezat:
Serbia duhet të bëhet republikë si edhe republikat e tjera.
Ne duhet t'i mbrojmë në Kosovë të gjithë njerëzit, por parasegjithash ata që i janë ekspozuar diskriminimit, keqtrajtimit dhe poshtërimit, e ata siç e di i gjithë opinioni i Jugosllavisë janë serbët dhe malazezët.
Ata (serbët) i janë ekspozuar një presioni të tillë fizik, ekonomik, politik dhe kulturor që në vendet e zhvilluara të Evropës më nuk ndodhë.
Përdhunimi i fëmijëve, poshtrimi i pleqve është mjerimi i familjeve serbe në Kosovë, por edhe turp për shqiptarët para syve të të cilëve ndodhin këto dhe ata nuk i dalin në udhë!
Serbia nuk ka në plan të heqë dorë nga qëllimi për t'u bërë Republikë. Forcat jashtë saj, të cilat duke shfrytëzuar specificitetin e saj, që t'i mohojnë këtë drejtë, pra që të jetë Republikë. Le ta dijnë se ai argumentim nuk kalon në Serbi…
Në mars të vitti 1988, Milosheviqi në një dolli ngritur përnder të Gorbaçovit, thotë:
Ne në Serbi intensivisht po kërkojmë zgjidhje për vështirësitë që kemi. Së pari po lirohemi nga bllokadat ekonomike dhe disa praktikave negative kushtetuese dhe sidomos nga pasojat e kundërevolucionit në Kosovë.
Në prag të ndryshimeve të Kushtetutës, apo thënë me mirë të aplikimit të Kushtetutës së tankeve, Milosheviqi mban edhe këtë fjalim:
… Nacionalizmi shqiptar po bën presion fizik, politik, kulturor, para se gjithash mbi serbët e malazezët çfarë nuk i njohim shëmbull në Evropën e sotme…
Në krejt Kosovën, mes gjithë qytetarëve është bërë dominuese e pushtetshme, klima e mosdurimit, mosbesimit, një tension i vazhdueshëm, të cilin askush nuk mund ta evitojë, e që rëndon mbi çdo popull, mbi çdo familje, mbi çdo njeri.
Fajësia kolektive
Millosheviqi ka treguar aftësi për të mbajtur pranë faktorët kryesorë politikë në vend, në mënyrë që për çdo vendim të rëndësishëm për shtetin dhe popullin serb të ketë mbështetjen e shumicës absolute në opinion dhe në parlament.
Tingëllon çuditshëm, por është e pamohueshme se jo pak veprime të kreut serb kanë qenë të drejtuara kundër interesave të popullit serb. Ta zëmë shkatërrimi i Jugosllavisë, ku ata kanë dominuar dukshëm në të gjithë zërat e jetës etj. Por në të gjitha veprimet, madje edhe në aktet e pashembullta të barbarisë, Milosheviqi dhe banda e tij kanë pasur mbështetjen absolute të shumicës dërrmuese të popullit serb.
Pikërisht kjo shpjegon për thellësinë habitëse të mentalitetit racist që është ngulitur në shpirtin e popullit serb.
Raporti origjinal pozitë-opozitë në jetën politike të Serbisë del edhe nga ky shënim:
Shënim nga takimi i punës lidhur me strategjinë e pjesëmarrjes në zgjedhjet plotësuese për Kuvendin e Serbisë në njësinë zgjedhore në Rakovicë, 30 maj 1991
1.Si kandidat i Partisë Socialiste të caktohet Karaklajiq. Të dhënat kompromituese për Karaklajiqin dhe faktin se ai ndiqet penalisht të shpërndahen përmes Kanalit të pavarur televiziv Studio B.
2. Punën operative në njësinë zgjedhore dhe kontaktet me përfaqësuesit e Partisë Radikale Serbe, do ta udhëheqë dr. Bozhidar Jeliçiq. Të organizohet vetëm një takim promovues dhe në të të dërgohet një folës i paaftë nga këshilli i PS për Beogradin, mundësisht Nada Popoviq ose Dushan Matkoviq, që janë të kompromituar. Në këtër takim simpatizuesit e Sheshelit do të bëjnë provokime.
3. Edicionet e gazetës "Politika" do të organizojnë fushatë në favor të Sheshelit. Këtë do ta organizojnë gazetarët Stevan Zec dhe Branko Gjurica. Për kompromitimin e kandidatëve të tjerë t'i drejtoheni Slobodan Jovaniqit (Kryeredaktor i Politika expres) dhe njerëzve që ai ju sygjeron. Në javën e fundit të fushatës të përdoret RTV "Politika".
4. Drejtoria e Sigurimit të Shtetit për Beogradin do të organizojë gjer në fund të fushatës shërbimin përgjues për të përcjellur funksionarët e partive të Drashkoviqit dhe Gjingjiqit, ndërsa në shtabet zgjedhore të këtyre partive të futen urithët. Më 9 qershor, në prag të zgjedhjeve, policia nuk do të pengojë vandalët e Sheshelit kur ata do t'ua prishin mitingjet e partive opozitare.
Për të gjitha masat e ndërmarra të informohet shefi i kabinetit të Kryetarit të Republikës.
Koordinimin e të gjithë sektorëve e merr Novica Vujiq, i cili është gjithashtu përgjegjës për çështje zbulimit dhe kriptimit.
Marrë nga libri i Stipe Mesiq "Si u shkatërrua Jugosllavia"
Bashkëfajtorët
Me shpërthimin e luftës së fundit në Ballkan, Serbia ishte shumë e përgatitur në rrafshin ushtarak, diplomatik e informativ. Ajo vuri në lëvizje të gjitha lidhjet e vjetra, angazhoi një numër të madh diplomatësh, gazetarësh e informatorësh, përfshirë këtu edhe gejshet e njohura serbe, që u vunë në shërbim të agresionit serb.
Nuk mund të shpjegohet ndryshe fakti se shtetar kyç si Miterani, Meixhori De Mikelisi, Keringtoni, Oweni, përndryshe mik i familjes së Millosheviqit, e plot të tjerë vertiteshin nga Millosheviqi dhe për shumë kohë kanë qenë avokatë të mirë të veprimeve të tij kriminale.
Diplomacia ndërkombëtare e udhëhequr nga personalitete të dobëta, edhe pse, e dihej se, ta zëmë, masakrimi i më se 8000 burrave të Srebrenicës ishte bërë me dijen dhe me urdhërin e kasapit të Ballkanit, megjithatë shtetarët dhe diplomatët e takonin, pinin wiski me të dhe vazhdonin ta konsideronin personalitet të pazëvendësushëm për të bërë paqe!
Kjo praktikë e shëmtuar që imponohej nga evropianët dhe i vënte në pozitë të palakmueshme amerikanët sa herë që donin ta ndëshkonin Serbinë, ndryshoi me ardhjen në pushtet të Chirakut, i cili e kuptoi se Franca nuk duhej të përpinte edhe më tej broçkullat e përgjakshme serbe.
Deklarata për Kryebarbarin
"Portretet e mëparshme të Millosheviqit kanë evidentuar edhe dinakërinë dhe zemërgurësinë e tij, por edhe prakticitetin dhe karizmën e tij. Pasqyrimet e negociatave të paqes të vitit 1995 në media vinin në dukje se si Millosheviçi u bënte serenata negociatorëve amerikanë, pinte wiski Johnnie Walker, shante duke përdorur epitete amerikane plot kolori, shprehej me një oratori të fryrë për dashurinë e tij për Nju Jorkun, për pamjet dhe aromat e tij, shijonte kafenë amerikane dhe, kur u arritën kompromiset e vështira, bëri sikur i mbylli paksa sytë dhe nuk nxori zë. Atë kohë Millosheviçi të krijonte imazhin, gjë që mbështetej edhe nga Ambasadori Riçard Hollbruk, e një lideri me të cilin Shtetet e Bashkuara mund të arsyetonin dhe të negocionin. Marti Ahtisari i Finlandës (një nga arkitektët e marrëveshjes së paqes për Kosovën) i karakterizoi negociatat e fundit për Kosovën si "efikase" dhe fotot e lajmeve të kohëve të fundit të Millosheviçit nxjerrin në pah një lider që shfaqet buzagaz, i patrazuar, në kontroll të vetvetes dhe të ngjarjeve që e rrethojnë. Sharmi i Millosheviçit i ka rrënjët në mashtrim, pasi magjepsja e tij është e ligë, është ajo e një njeriu që ish-Ambasadori i SHBA, Uorrën Zimerman e ka quajtur "batakçiu më pehlivan i Ballkanit" si dhe "një njeri me një gjakftohtësi të llahtarshme". Millosheviqin e kanë quajtur edhe "aparatçik" dhe e kanë damkosur me nofkën 'Kasapi i Ballkanit'. "
"…Elasticiteti i tij politik dhe aftësia e tij për t'i rikthyer në qeveri kolegët e tij të pushuar nga puna, të tillë si Vojislav Shesheli dhe Vuk Drashkoviçi, janë vërtet të jashtëzakonshme. Millosheviçi e ka përdorur përherë me mjeshtëri politikën e frikës dhe të propagandës në një mënyrë që e zbulojnë atë njeri më shumë si një llogaritës pragmatist, sesa si një ideolog vizionar. Duke përdorur gjuhën e mitologjisë për të ushqyer urrejtjen etnike, Millosheviçi gjithnjë ka shfrytëzuar mjeshtërisht formalitetet ligjore, të gërshetuara me një kontroll thuajse absolut mbi mediat, për të arritur dhe çuar në maksimum pozitën e tij politike.
Duke qenë një manipulues mjeshtër i imazheve, Millosheviçi arriti ta shndërronte veten e tij gjatë fushatës së NATO-s nga një spastrues etnik i Kosovës, në një martir-hero i Beogradit duke e identifikuar veten me Princ Llazarin. Gjatë krizës së Kosovës, ai manipuloi me zotësi si mediat Perëndimore, edhe opinionin e brendshëm jugosllav duke shfrytëzuar mjeshtërisht viktimat civile të bombardimeve të NATO-s dhe duke e drejtuar vëmendjen te civilët serbë të gjymtuar dhe të vrarë në spitale, shkolla e qendra të populluara.
Pasi Millosheviçi më në fund ra dakord me kushtet e NATO-s, shumë serbë e festuan duke shpallur fitoren. Millosheviçi përgëzoi kurajën e popullit serb duke deklaruar se ai arriti ta ruante sovranitetin e Kosovës dhe se çështja e autonomisë së Kosovës nuk ishte më në rendin e ditës.
Politikat e Millosheviçit, të mbushura me mbeturinat e mitologjisë nacionaliste, një ditë mund të shihen nga populli serb si një dredhi e mbushur me mizori e vuajtje. Shkatërrimi i Kosovës dhe i Serbisë…, një ditë mund të shikohen nga populli serb si një dredhi e mbushur me mizori e vuajtje dhe teksa ky lidership kokëkrisur po shkon drejt fundosjes, Millosheviçi dhe gruaja e tij (njeriu i vetëm i besuar i tij dhe këshilltarja e tij më e afërt), një ditë do të shikohen si shumë të ngjashëm me Çausheskët, politikat e të cilëve çuan në shkatërrimin e Rumanisë moderne.
Indiferenca e tij ndaj vuajtjeve të të tjerëve, përfshirë vuajtjet e popullit të tij, të lë pa mend. Megjithatë, Millosheviçi është një manipulues dinak dhe karakterizohet dukshëm nga aftësia e durimit.
Periudha e qëndrimit të Millosheviçit në detyrë ka lënë pas një tragë të mbushur me vrasje të pandriçuara personash të rangut të lartë që kanë patur lidhje qoftë me të, qoftë me familjen e tij.
Për Sllobodan Millosheviçin, paqja është kriza e rrezikshme e gjithçkaje. Vetëm atëherë për të ekziston rreziku që populli serb mund ta dorëzojë atë njeri edhe në sallën e drejtësisë, edhe në librat e historisë në mënyrë që ai të mos mundë, edhe njëherë, t'ia dorëzojë Ballkanin flakëve të vizioneve të tij të liga dhe apokaliptike. "
Dr. Kenneth B. Dekleva është Asistent Profesor klinik i Universitetit të Psikiatrisë në Shkollën Mjekësore të Teksasit Jugperëndimor në Dallas, Teksas. Dr. Jerrold M. Post është Drejtor Programi i Psikologjisë Politike dhe Profesor i Psikiatrisë, i Psikologjisë Politike dhe i Çështjeve Ndërkombëtare në Universitetin Xhorxh Uashington, Uashington D.C.
Herve de Charret, ish ministër francez i Punëve të Jashtme: Me Millosheviqin njëherë kam ngrënë drekë. Kisha përshtypjen se kam përballë djallin vetë.
Qëndrimi i Millosheviqit ndaj udhëheqjes së Kosovës.
Tash dihet krejt se gjer ku ishte në gjendje të shkojë Serbia për ta mbajtur Kosovën, dihen deri diku përmasat e investimeve në fushën ushtarake, administrative e policore për të shpërbërë strukturën etnike të Kosovës, por shumë pak dihet për gjithë spektrin e formave të presionit, të përpunimit dhe të manipulimi të klasës së re politike të Kosovës, e cila doli në sipërfaqe me pluralizmin politik.
Duke evituar çdo spekulim, mund të thuhet se shërbimet sekrete serbe kanë bërë në heshtje një punë kolosale për ngulfatjen e Kosovës dhe rrënimin e çdo projekti serioz që do të çonte në mënyrë të sigurtë te Pavarësia e Kosovës.
Udhëheqësi i Lëvizjes e më vonë dhe Kryetari i Republikës së Kosovës, Ibrahim Rugova ka qenë objekti kryesor i shërbimeve serbe. Si intelektual dhe njeri i papërgatitur për veprimtari organizative, ai ka qenë një cak i lehtë për t'u përcjellur dhe për t'u rrethuar me njerëz që kanë punuar për serbët. Këtu nuk duhet ekzagjëruar duke futur në thes të gjithë bashkëpunëtorët e tij, sepse aty ka pasur edhe njerëz të përkushtuar, të aftë dhe të vendosur për të bërë çdo gjë për të mirën e Kosovës.
Nën një syrvejim të vazhdueshëm ka qenë edhe Qeveria e Republikës së Kosovës, kryetari i të cilës, Bujar Bukoshi, po ashtu ka qenë plotësisht i papërgatitur për të organizuar struktura të efektshme shtetërore që do t'i kunderviheshin me sukses Serbisë. Edhe Bukoshi ka qenë i rrethuar me njerëz të dyshimtë dhe vetëm përmes ndikimit të tyre qoftë te Rugova qoftë te Bukoshi mund të shpjegohen dështime të mëdha në fushën e organizimit të qëndresës në Kosovë, siç është moskonstituimi i Kuvendit të Republikës, përçarjet e panevojshme e me shumë pasoja, mosformimi i organeve vitale të Kosovës (sigurimi, mbrojtja, administrata, diplomacia etj.).
Kjo ka çuar te zgjatja e agonisë së Kosovës, te rraskapitja e saj graduale përcjell me një hemorragji demografike që rrezikonte seriozisht qenien e Kosovës, me një rënie morale kolektive, me krijimin e një mentaliteti kolektiv të papërgjegjësisë, të dembelisë etj.
Kulmi i të gjitha këtyre ka qenë edhe nënshkrimi i Marrëveshjes së Arsimit, shtator 1996, ku Rugova në mënyrë krejt të papërgjegjshme në prag të takimeve të rëndësishme ndërkombëtare, përmes këtij nënshkrimi e hoqi Kosovën nga rendi i ditës.
Pastaj takimi në Beograd, ndërkohë që ishte përgjakur Drenica, dhe takimi i fundit i Rugovës me kasapin e Ballkanit, ndërkohë që Kosova zbrazej. Pavarësisht nga pasojat, takimi ka qenë i përdhunshëm dhe është bërë me synim diabolik për të poshtruar një popull të tërë, për t'i thënë faqe tërë botës se populli që ka për prijës një njeri që thehet kaq lehtë, është popull i padinjitet, i papërspektivë dhe si i tillë nuk meriton tjetër pos deportimit, zhbërjes së tij.
Millosheviqi ka organizuar takimin me Rugovën edhe për të shprehur publikisht urrejtjen dhe neverinë ndaj shqiptarëve.
Në këtë frymë qe bërë edhe instalimi si përfaqësues i Kosovës në kryesinë e ish-Jugosllavisë i klounit, Sejdo Bajramoviq. Këtu nuk ishte fjala për të pasur një votë më shumë, por thjeshtë ishte marrë nga ruga një shitës i llotarive për të poshtruar një popull. Dhe ky zotëri, në mbledhjen e parë të Kryesisë çështjen e Kosovës e "shtroi" në këtë mënyrë: E ku do fle unë sonte?
Rambouillet
Zgjërimi i Lëvizjes së armatosur në Kosovës dhe pamundësia e kontrollimit të saj të plotë nga brenda i ka nxjerrë telashe të mëdha Millosheviqit, në strategjinë e tij rraskapitëse që përmes bisedimeve të pafundme t'i vërë një kapak tuçi çështjes së Kosovës.
Kjo është vërejtur edhe te humbja e hapit në Ramboullet. Ai mendonte se do të arrijë ta përçajë faktorin shqiptar dhe ta kthej Konferencën për Kosovën në një cirk të vërtetë. Por ishte tepër vonë, tani faktori shqiptar edhe pse i përçarë keq kishte vetëm rol deklarativ, të nënshkruajë një dokument që do të mundësonte ndëshkimin e Serbisë, sepse me Kosovën tani mplekseshin interesa me dimensione marramendëse dhe loja që bënte Milutinoviqi, dora e djathtë e Millosheviqit, i cili sillej nëpër Ramboullet dhe Paris si hamshor ishte loja e fundit e tij dhe ekspansionit serb
Parisi, ku është formuar Srbia më e Madhe që quhej herë kralevinë herë Jugosllavi, në të vërtetë u bë ajo pllaka e mermertë që vihet mbi çdo varr: duke zënë përfundi përgjithmonë idenë dhe praktikat për relizimin e projektit për Serbinë e Madhe.
Rambouillet ishte një kapërthurje e madhe e Serbisë në kërpeshin e vet, e cila do të pasohet me bombardime rrënuese, me shkatërrim të ekonomisë, me një rënie të moralit dhe me ballafaqimin e një populli me egërsinë e tij patologjike, me akullnajën e barbarisë kolektive.
Aktakuza
Mundësia për ta nxjerrë Millosheviqin para gjyqit për krime të luftës dhe gjenocid është përmendur që më 1992, nga sekretari i atëhershëm i Shtetit i SHBA, Lorens Igëllbergër, përndryshe i njohur i kahershëm i Millosheviqit. Mirëpo u desh të kalojnë 7 vjet, gjatë të cilave janë masakruar qindra mijëra njerëz, që më në fund Gjykata Ndërkombëtare për Ish-Jugosllavinë të ngre aktpadi për krime lufte kundër Millosheviçit dhe ndihmësve të tij.
PROCEDURA E GJYKATES SE OKB-së PER KRIMET E LUFTES NE ISH-JUGOSLLAVI
Prokurorja e Përgjithshme e Gjykatës Ndërkombëtare të OKB-së për krimet e Luftës në ish-Jugosllavi, me seli ne Hagë te Hollandës, ka vënë nën akuzë, më 27 maj 1999, Slobodan Milosheviqin dhe 4 liderë të tjerë jugosllavë, për krime kundër njerëzimit dhe dhunime të ligjeve të luftës të kryera gjatë ngjarjeve në Kosovë që prej fillimit të vitit 1999. Sipas akuzës, Milosheviqi "ka planifikuar, përgatitur dhe urdhëruar" pastrimin etnik në Kosovë, i cili është kryer nëpërmjet "vrasjeve, dhunimeve dhe deportimit masiv". Milosheviqi është cilësuar nga akuza si përgjegjës për deportimin masiv të 740'000 kosovarëve dhe vrasjen e të paktën 340 vetëve.
MANDATI I ARRESTIT
Mandati i arrestit i lëshura nga Gjykata Ndërkombëtare e Hagës më 27 maj 1999, detyron të gjithe shtetet anëtare të OKB-së, madje teorikisht edhe vetë Jugosllavinë, për t'i dorëzuar të akuzuarit në Gjykatën e Hagës. Në rast se të akuzuarit kapen, ata do të transferohen në Hollandë ku do t'i nënshtrohen gjykimit. Dënimi maksimal që mund të jepet nga Gjykata e Hagës është ai me dënim të përjetshëm.
PROVAT
Në mandatin e arrestit, Gjykata e Hagës ka shënuar vetëm disa prej provave te krimeve të luftës dhe krimeve kundër njerëzimit të kryera nën urdhërat e Milosheviqit gjatë periudhës së konfliktit. Provat janë mbledhur nga shërbimet sekrete të SHBA-ve dhe Britanisë së Madhe, por edhe nëpërmjet satelitëve. Hetuesit në terren do të përfundojnë mbledhjen e provave.
Por për shqiptarët veprimet kriminale të Millosheviqit datojnë edhe më kaherë:
1. Arrestime masive, përndjekje kolektive të shqiptarëve, zyrtarizim të diskriminimit në të gjitha fushat: në kulturë, në ekonomi, në arsim, në adiministratë në punësim;
2. Trajtim çnjerëzor ndaj ushtarëve shqiptarë. Brenda viteve tetëdhjetë në ushtri janë vrarë rreth 100 ushtarë shqiptarë vetëm pse nuk kanë pranuar të bashkëpunojnë me pushtuesit. Ndërkohë janë organizuar qindra procese politike dhe mijëra të rinj janë dënuar edhe gjer në 20 vjet burg para gjyqeve ushtarake. Në kuadër të këtij terrori është organizuar edhe masakri i Paraçinit, që kishte për qëllim demonizimin e shqiptarëve dhe përgatitjen e atmosferës për marrjen e të drejtave të tyre që u takonin me Kushtetutë;
3. Terror i përgjithshëm për të imponuar suprimimin e autonomisë, organizimi i mitingjeve, persekutimet përmes mediave serbe, krijimi i një klime të padurueshme terrori prikologjik;
4. Imponimi i Kushtetutës së tankeve (23 mars 1989) dhe suprimimi i autonomisë, i përcjellur me vrasjen e dhjetëra shqiptarëve dhe plagosjen e qindra të tjerëve;
5. Izolimi i qindra intelektualëve pa asnjë bazë ligjore dhe përdorimi i torturave më çnjerëzore ndaj tyre;
6. Aplikimi i apartheidit në të gjitha zërat e jetës; Ndarja e shkollave me mure; Helmimi rinisë shkollore të Kosovës; afro 3000 fëmijë janë helmuar brenda një dite të vetme në krejt Kosovën. Qëllimi ishte të provokohet një kryengritje spontane dhe të fillojë aksioni i deportimit të popullit të Kosovës.
7. Shkatërrimi i sistemit të arsimit, të ekonomisë, të kulturës, të shëndetësisë, të informimit, të drejtësisë; të çdo institucioni vetanak që kishte ndërtuar Kosova me dhjetëvjeçarë të tërë;
8. Largimi nga puna e 140'000 shqiptarëve; i mjekëve, i policëve, gjyqtarëve, prokurorëve, administratës, i drejtorëve, minatorëve…
9. Plaçkitje masive e të mirave materiale dhe bartja e tyre në Serbi: uzina të tëra, paisje të gjithllojshme; plaçkitje e pasurisë private përmes tatimeve shumëfish të larta, taksave të përditshme tejet rënduese dhe marrjes së të hollave etj.;
10. Ndërtimi në Kosovë i një sistemi okupues që dërrmonte popullin shqiptar në të gjitha poret e jetës. Ky sistem gjer me shpërthimin e luftës në Kosovë detyroi ta braktisin vendin rreth 500'000 shqiptarë, kryesisht të rinj;
Përfundim
Do ta ishte joserioze të merremi me sypozime se si do të përfundojë bosi i barbarëve, zatën kjo tani është çështje e Bashkësisë Ndërkombëtare. Por duhet thënë se dhjetëvjeçari i fundit në Kosovë, kur udhëheqës i Serbisë ka qenë S. Millosheviqi, padyshim është periudha më e vështirë që kanë kaluar shqiptarët në historinë e tyre të gjatë e, kryesisht, të dhimshme.
Prandaj jo vetëm për Kosovën, por edhe për Bosnjën, Kroacinë etj., Bashkësia ndërkombëtare, krahas vendosmërisë që ka dëshmuar, tani së fundi, që të mos përsëritet edhe një Munich i ri, ka për detyrë që këtë kapitull të historisë moderne të Evropës ta çojë gjer në fund. Duke vepruar me krerët serbë në të njëjtën mënyrë si edhe me krerët nazistë. Pra duke i nxjerrë para Gjyqit Ndërkombëtar gjer në një të gjithë ata që janë përgjegjës: prijësit politikë, intelektualë, shpirtërorë, ushtarakë, policorë pa kursyer edhe eksponentët e klerit dhe të mediave të implikuar në barbari.
Ky gjykim krahas dënimeve kapitale duhet të nxjerr një aktgjykim me vlera universale, një aktgjykim shembull, i cili, tani e tutje, do ta bëjë çdo tiran, kudo qoftë ai në këtë rruzull, t'i dridhen leçet e këmbëve para se të urdhërojë hordhitë e tij të bëjnë krime.
Ky gjykim do të ishte një shtysë e fuqishme për të imponuar vlera civilizuese kolektive për mijëvjeçarin që po vjen. Ky proces gjyqësor kundër udhëheqësve kriminelë të një vendi e populli bashkëfajtor do të shërbente që viti 2000 të fillojë me një: KURRË MË.
Ndërsa popujt që kanë pësuar aq shumë nga kryebarbari dhe populli tij, boshnjakët dhe shqiptarët parasegjithash duhet të caktojnë komisione të tëra ekspertësh që duhet të analizojnë të gjithë veprimet e shtetit dhe popullit serb, të gjitha llahtaritë dhe pasojat përcjellëse, duke i bërë publike të gjitha një për një; duke ngritur myzetë lokale të holokaustit bashkëkohor, ku duhet të ekspozohen fotografitë, dëshmitë, filmimet, deklaratat e incizimet përkatëse. Me një fjalë çdo gjë që ka të bëjë me mizoritë serbe, në mënyrë që populli serb jo vetëm në kujtesën e njerëzve, të ngarkohet historikisht me përgjegjësi kolektive.
Në të gjitha vendet ku janë kryer krime, duhet ngritur Monumente në kujtim të viktimave të gjenocidit serb, ndërsa në kryeqytetin e Kosovës, krahas kryemonumentit duhet ngritur edhe Muzeu Qendror i Gjenocidit, sepse, pos tjerash, mbamendja te ne shqiptarët është shumë e cekët. Për shëmbull, gjatë Luftës së Dytë Botërore, brenda dhjetë minutash janë pushkatuar pabesisht në Tivar rreth 5000 shqiptarë dhe, për turpin tonë, gjer më sot nuk ka pasur qoftë një përpjekje të vetme serioze për të evidentuar emrat e të pushkatuarve.
Prandaj mbledhja dhe përpunimi i të dhënave për të gjitha ato krime e llahtari që i ka kryer Serbia në Kosovë është e domosdoshme për shumë shkaqe:
- a. Do të kontribuonte në zhbarbarizimin (denacifikimi është fjalë e butë) e popullit serb;
- b. Do të obligonte Bashkësinë ndërkombëtare të mbajë Serbinë nën tutelë për një kohë të gjatë sa që ajo kurrë më të mos mund të paraqes rrezik për shtetet dhe popujt tjerë. Kjo do të thotë çarmatimin e saj të plotë, shkatërrimin e industrisë së luftës, detyrimin që t'i paguajë dëmet e shkaktuara nga pushteti okupues, dëmet e luftës jo vetëm në kuptimin e rrënimit të të mirave materiale, por edhe në dëmshpërblimin e të gjithë atyre, të afërmit e të cilëve janë vrarë a zhdukur, kanë mbetur invalidë apo jetimë, u është shkatërruar familja, janë përdhunuar etj., etj.
- c. Që Bashkësia ndërkombëtare me një qasje të paanshme e me perspektivë ndaj Evropës Juglindore të kontribuojë për krijimin e një barazpeshe në mes popujve të rajonit, në përputhje me numrin dhe mundësite e tyre, duke evituar që edhe më tej të kenë mundësi të luajnë rolin e xhandarit, madje edhe popuj të dëshmuar për barbari. Nuk duhet harruar se gjakftohtësia dhe siguria me të cilën serbët kanë kryer krime të papara në vazhdimësi nuk mund të shpjegohen ndryshe pos me mbështetjen që kanë pasur edhe për këso veprimesh nga ana e disa fuqive të mëdha, në radhë të parë të Rusisë.
Duhet të shtohet në fund, se edhe duke pasur gjithnjë parasysh barbaritë që janë kryer në Kosovë, shqiptarët duhet të jenë të kujdesshëm dhe kurrsesi të mos lëshohen në akte hakmarrjeje, sepse ky do të ishte një kurth serb, në mënyrë që të bëhet, të paktën para opinionit të huaj, një baraspeshë në krime. Dhe po qe se dikush njëmend do baraspeshë, atëherë kjo do të arrihej vetëm duke rivënë strukturën etnike të kohës para Kongresit të Berlinit.
Por kjo është e pamundur, prandaj kombi shqiptar duhet të mbajë qëndrim të qytetëruar ndaj serbëve, duke dëshmuar kështu epërsinë e tij civilizuese dhe njëherit, sipas shëmbullit të izraelitëve duke vazhduar për një kohë të gjatë të sillet si viktimë e gjenocidit. Të mos harrojmë se të gjitha veprimet ushtarake që ka ndërmarrë Izraeli gjer më sot janë bërë në emër të viktimës.
Çdo etje për hakmarrje, që në këtë rast është një ndjenjë e kuptueshme, duhet të kthehet te ne në një burim energjie për ta bërë Kosovën një shtet të fortë, për t'i bërë shqiptarët një komb të integruar me ekonomi të zhviluar, me ushtri të modernizuar dhe institucione të tjera përcjelëse sa që kurrë më askush të mos mund të rrezikojë të ardhmen, sigurinë dhe jetën tonë.
Kronologjia
1974
Kushtetuta e re e Jugosllavisë; Kosova dhe Vojvodina u bënë njësi federale
4 maj 1980
Vdekja e Josip Broz Titos
Mars 1981
Demonstratat studentore, për Kosovën Republikë. Këto demonstrata nga regjimi i Beogradit u vlerësuan si kundër revolucionare dhe u shuan me vrasje burgosje rrahje, keqtrajtime dhe diferencime ide politike nga regjimi i Beogradit; 6000 shqiptarë janë burgosur, dhe denuar deri në 20 vjet burgë; 22'000 të tjerë me nga 30-60 ditë burgim
17 janar 1982
Në Shtutgart policia sekrete jugosllave, vret vëllezërit Jusuf e Bardhosh Gërvalla, dhe Kadri Zekën.
Mars '81 - mars 87
Në polici dhe në gjygjet serbe janë keqtrajtuar e dënuar 584.373 shqiptarë të Kosovës të të gjitha moshave. Pa llogaritur këtu krimet dhe dënimet në ushtri dhe keqtrajtimet dhe dënimet e shqiptarëve në krejt territoret e pushtuara;
24-25 prill 1987
Tubimi i serbëve në Fushë-Kosovë ku fillon ngjitja e furishme në pushtet të S. Millosheviqit
Shtator 1987
Procesi politik i Paraçinit
Nëntor 1988 /janar 1989.
Protestat masive të Minatorëve, të cilëve iu bashkangjitën punëtorët e Ramiz Sadikut e më pastaj edhe solidarizimi i studentëve dhe puntorëve tjerë të popullit të Kosovës.
20-28 shkurt 1989
Greva e minatorëve të Trepçës; në Stantërg 1300 minatorë u ngujuan në e horizontit të 13-të, 800 metra nën sipërfaqen e tokës dhe vendosën të mos dalin nga zgafella, pa u larguar rreziku dhe personat që donin të suprimonin autonominë e Kosovës.
Mars 1989
350 Intelektual shqiptarë u arrestuan nga policia në formë të izolimit. Ata gjatë arrestit kanë pësuar tortura çnjerëzore vetëm pse ishin shqiptarë.
23 mars 1989
Rrënimi i Autonomisë së Kosovë; Imponimi i Kushtetutës së tankeve.
Shtator 1989
Formimi i Këshillit për Mbrojtjen e të Drejtave dhe Lirive të Njeriut, KMLDNJ
23 dhjetor 1989
Formimi i LDK-së
Mars '89/mars 90
Demonstratat masive të popullit të Kosovës kundër rrënimit të autonomisë. Gjatë kësaj periudhe u vranë 74 të rinj shqiptarë dhe u plagosën me armë zjarri qindra të tjerë.
8-23 mars 1990
Helmimi i rinisë shqiptare; 7000 nxënës të helmuar
Maj 1990
Ardhja e kongresmenëve amerikan, rrahje burgosje nga policia serbe e popullatës shqiptare
2 korrik 1990
Kuvendi i Kosovës aprovoi Deklaratën kushtetuse
5 korrik 1990
Serbia ndërpreu punën e Kuvendit të Kosovës, qeverisë, mbylli Radiotelevizionin e Prishtinës dhe ndaloi botimin e gazetave shqipe.
3 shtator 1990
Greva e përgjithshme e punëtorëve shqiptarë e organizuar nga Sindikata e Pavarur e Kosovës
7 shtator 1990
Në Kaçanik u aprovua kushtetuta e Republikës së Kosovës
Korrik/tetor 1990
Nga puna u larguan mbi 32'000 punëtor shqiptarë për pjesëmarrje në grevën evës së 3 shtatori.
26-30 shtator 1991
Referendumi, ku populli i Kosovës u deklarua për Kosovën shtet sovran e i pavarur.
5 tetor 1991
Mbyllja e Akademisë së shkencave të Kosovës;
22 mai 1992
U mbajtën zgjidhjet parlamentare dhe presidenciale në Kosovë; (Ibrahim Rugova kryetar i LDK-së u zgjodh kryetar i Republikës së Kosovës).
10 janar 1993
Arkani në një program të televizionit.të Prishtinës bën thirrje për pastrime etnike në Kosovë
24 maj 1993
Adem Demaçi hyn në grevë urie.
2 korrik 1993
Nuk iu vazhdua i observatorëve të OSB-së për Kosovë Vojvodinë dhe Sanxhak
1996
Dalja në skenë e UçK-së (Ushtria çlirimtare e Kosovës)
Shtator 1996
U nënshkrua Marrveshja për arsimin nga Ibrahim Rugova dhe Millosheviq
1997
Vrasje, Procese politike, dënime drastike me burg ndaj shqiptarëve me akuzat për "terorizëm" ndaj pjesëtarëve të UçK-së. Manifestimet masive të Lëvizjes Studentore.
23 shtator 1997
Këshilli i Sigurimit aprovoi Rezolutën 1199 për Kosovën
21. 01.- 28 02.-5 03 '98
Qëndresa gjer në flijim i Familjes Jashari, masakrat e Drenicës. Fillimi luftës në Kosovë.
13 tetor 1998
Marrëveshja Holbruk-Millosheviq (ndërprerja e luftimeve, tërheqja e forcave serbe, dhe lejimi i verifikatorëve të OSBE në Kosovë)
15 tetor 1998
Sekretari i përgjithsjhëm i Nato-s, Havier Solana nënshkroi marrëveshjen me Beogradin për kontrollimin e hapësirës ajrore nga NATO-ja , në përputhje me rezolutën 1199 të KS të OKB-së për Kosovën.
16 tetor 1998
Kryetari i OSBE-së, J. Geremek nënshkroi marrëveshjen, për hyrjen e 2000 verifikatorëve të OSBE-së, në Kosovë.
15 janar 1999
Masakra e Reçakut. 45 civilë shqiptarë u masakruan nga policia serbe)
16 janar 1999
Shefi i Misionit të OSBE-së për Kosovën Wolkeri, para komunitetit ndërkombtar deklaron se në Reçak është kryer masakër në civilë shqiptarë nga policia serbe.
18 janar 1999
Wolkeri, nga qeveria jugosllave u shpall "person non grata".
29 janar 1999
Grupi i kontaktit për Kosovën mblidhet në Londër dhe u bën thirrje ultimative shqiptarëve dhe serbëve për bisedime paqësore në Francë
6 shkurt 1999
Në Rambouillet të Francës fillun bisedimet paqësore për Kosovën me ndërmjetësimin e ministrave të jashtëm francez Hubert Vedrin dhe atij anglez Robin Cook, si dhe pjesmarrjen e 3 mediatorëve të SHBA, BE, dhe Rusisë
15 mars 1999
Në Paris pala shqiptare nënshkroi planin e paqës për Kosovën të propozuar nga Grupi i Kontaktit, ndërsa pala serbe e refuzoi.
6 shkurt-15 mars 1999
Serbia në Kosovë dërgoi më se 40'000 ushtarë me mjete të rënda luftarake.
24 mars 1999
Filluan sulmet ajrore të NATO-s, mbi caqet ushtarake serbe në Serbi dhe Kosovë
24 mars-3 qershor 1999
Në Kosovë pati mbi 10'000 të vrarë, 986'000 të dëbuar me dhunë nga shtëpit e tyre, nga forcat ushtarake policore dhe paramilitare serbe.
27 maj 1999
Millosheviqi me 4 bashkëpuntorët e tij të ngushtë: M.Milutinoviqin, N. Shahinoviqin, D. Ojdaniqin dhe V. Stojilkoviqin akuzohen nga Gjygji i Hagës për krime të luftës
3 qershor 1999
Beogradi pranon kërkesat e NATO-s.
9 qershor 1999
Në Kumanovë: ushtarakët e Nato-s dhe ata të Beogradit nënshkruan Marrëveshjën për tërheqjen e forcave jugosllave nga Kosova dhe vendosjet e trupave të NATO-s aty.
10 qershor 1999
Havier Solana jep urdhër për suspendimin e sulmeve të NATO-s mbi Jugosllavinë.
12 qershor 1999
Hyrja e forcave të NATO-s në Kosovë
Dosjen e përgatitën: Naser BERISHA e Xhafer SHATRI
-
-
Lobi serb po bën përpjekje Qe politikën e jashtme Amerikane për Kosovën TA KTHEJË NË FAVORIN E Serbisë (I)
Qëllimi i Lobit serb qė ėshtė nëpërmjet propagandës të sigurojnë ndarjen e Kosovës, Dëshirë kjo qė përherë ka qenë synimi pėrfundimtar i Beogradit dhe këtë po përpiqet ta bëjë duke instaluar frikë në ShBA, me theks të vecante në Kongresin amerikan, se shumica shqiptare e Kosovës, veçanërisht në botën e pas 11 shtatorit 2002, armiqësore paraqet njė myslimane potencialisht forcën në zemër të Evropës.
Shkruan: Shirley Cloyes DioGuardi
Së bashku me sinjalet qė kanė ardhur nga Grupi i kontaktit se në tryezën e negociatave Prishtinë-Beograd, së shpejti, do tė diskutohet edhe Çështja e statusit final tė Kosovės, ėshtė shfaqur edhe njė hare dhe ngazëllim jo i Paketë në radhët e çarqeve politike shqiptare . Ngazëllimi për mundėsinė e marrjes fund të vendnumërimit politik, social Ekonomik dhe tė Kosovės si një protektorat i OKB-së, gati shtatë vjet të plota pas mbarimit të luftës, është i kuptueshëm, por ky ngazëllim mund të jetë i parakohshëm.
Ndërkohë që Kosova gjithnjë e më shumë po afrohet drejt bërjes shtet i pavarur, lobi serb në Uashington (duke përfshirë edhe Kongresin e Unitetit Serb dhe përfaqësuesit e kishës ortodokse serbe në ShBA, në Serbi dhe në Kosovë), i kanë intensifikuar pėrpjekjet e tyre për ta nxjerrë nga binarët pavarėsinė e Kosovės.
Duke e pasur të qartë se Grupi i kontaktit dhe organizma të tjerë për ndėrkombėtare janė tė pėrgatitur tė imponuar një zgjidhje, në rast se bisedimet e kësaj vere për statusin final dështojnë (dhe unë besoj se kėto bisedime do të dështojnë), lobi serb, ka nisur dhe po vazhdon e një lufte Mediale me qėllim qė saj nëpërmjet të provoje që në grahmat e fundit, ta lëkundë në favorin e tij opinionin publik dhe zyrtar në Shtetet e Bashkuara.
Qëllimi i tyre ėshtė qė tė kėsaj propagande nëpërmjet sigurojnë ndarjen e Kosovës, Dëshirë kjo qė përherë ka qenë synimi pėrfundimtar i Beogradit dhe këtë po përpiqen ta bëjnë duke instaluar frikë në ShBA, me theks të vecante në Kongresin amerikan, se veçanërisht në botën e pas 11 shtatorit 2002, shumica shqiptare e Kosovës paraqet njė force myslimane, armiqësore potencialisht në zemër të Evropës. C'eshte e drejta, shqiptarėt e Kosovės, ashtu si shqiptarėt kudo gjetiu, janë kryesisht myslimanë, ortodoksë dhe Katolike sekularistë, tė cilėt kanė jetuar dhe jetojnė sė bashku në harmoni të plotë tash e sa shekuj të tërë me radhë.
Shqiptarët, që në radhë të parë ndjehen shqiptarë e më pas njerëz fetare, janë krenare me tolerancën e tyre fetare.
Pohimin në fjalë nuk mund ta vërtetojë Asgjë më mirë se fakti se Shqipëria, me ndihmën e shqiptarėve etnike në Kosovë, në Mal të Zi dhe në Maqedoni, është vendi i vetëm që mund ta pohojë me gojën plot se i ka mbrojtur e shpëtuar të gjithë hebrenjtë qė kanė pasur fatin të hyjnë brenda kufijve të saj gjatė Holokaustit të Luftës së Dytë Botërore.
Lufta mediatike e Serbisë është e Luftė ndyrë, e jo vetëm për faktin se po përhap racizëm të kulluar dhe antishqiptar po keqpërdor religjionin për qëllime të përfitimit politik në Perëndim, por, mbi të gjitha sepse në gazetat e ndryshme amerikane po boton Raporte gazetareske dhe opinione editoriale të ndryshme që po shkruhen me qėllim nga analistë të ndryshëm POLITIKË e fetare të quajtur "neutralë", duke qenë në të vërtetë njerëz që mbajnë lidhje me lobin serb dhe me firmėn e tyre të njohur lobuese në Uashington DC
Në materialin e mëposhtëm, do të përpiqem t'i tregoj aktorët kryesore të këtij angazhimi, i cili synon të ndikojë dhe t'i përfitojë, sidomos, lexuesit e painformuar amerikanė.
Për mendimin tim, Liderët politike dhe tërë populli i Kosovës pa dallim, Grupi i kontaktit, kombet e Bashkuara dhe Bashkimi Evropian, duhet t'i kundërvihen angazhimit të Beogradit për minimin e përpjekjeve qė po bėn Bashkësia Ndërkombëtare për t'i sjellë paqen Evropës Juglindore , njė herė e përgjithmonë.
Kontrata e firmës juridike "Venable" me Këshillin Kombëtar Serb për Kosovën e Metohinë
Më 24 prill të vitit 2006, gazeta e Kapitol Hillit "Roll Call" dhe më 1 maj dhe Seksioni i "Legal Times - Full Disclosure: New and notes from K. Street", i botuan Raportet e para, sipas të cilave "Venable LLP ", njėra ndėr firmat kryesore të lobimit ligjor në Uashington," në marsin e këtij viti, kishte lidhur një marrëveshje me Këshillin Kombëtar Serb për Kosovën e Metohinë, njė qė ky grupim paraqitet në emër të serbëve të zhvendosur të Kosovës pas ndërhyrjes së NATO-s s, në vitin 1999 ". Të dy gazetat shkruanin se "Venable" Gjashtė gjatė muajve tė parė do tė marrė 600 mijë dollarë në këmbim të furnizimit të këtij Grupimi me "planet strategjike dhe taktike të ēėshtjeve të politikës së jashtme të parashtruara para qeverisë amerikane". Njoftimi i bërë në "Roll Call" bënte me dije se "Venable" do të marrë nga 100 mijë dollarë shtesë për ēdo muaj vazhdimi Kontratë tė kėsaj. Kontrata mban daten e 22 marsit të vitit 2006, është e nënshkruar në përputhje me Aktin e regjistrimit të agjentëve të jashtëm pranë Departamentit amerikan të Drejtësisë dhe është nënshkruar midis kompanisë "Venable" dhe Këshillit Kombëtar Serb të Kosovës dhe Metohisë. Venable prezantohet këtu me nënshkrimin e Xheims Xhatras (James Jatras) dhe kontrata përfshih kėto pika:
"Dhënia e këshillave strategjike dhe planifikimeve taktike për çështje të politikës së jashtme të ngritura para Qeverisë amerikane (degëve të ekzekutivit dhe të legjislativit) dhe puna në media". Shërbimet e "Venable"-it ndaj Këshillit Kombëtar Serb "do të përfshijnë edhe çështje qė i përkasin shërbimit të medies Global Strategic Communications Group qė vepron nën drejtimin e Venable për ta përfshirë përgatitjen dhe daljen në medie, Asistencë në përpilimin e deklaratave politike, botime të shkrimeve të natyrës "opinione" dhe editoriale, me botim të të dhënave vetjake tė vazhdueshme elektronike, monitorim të mediave, formimin dhe administrimin e njė Këshilli amerikan të politikës, përzgjedhja e medies së paguar si dhe raportim dhe këshilldhënie tjetër ".
Përgatija dhe çasja në medie ": Oferta kryesore e kompanisë Venable për Beogradin
Associated Press: Më 14 prill, vetėm pak javë pasi që Këshilli Kombëtar Serb nënshkroi kontratën e tij me Xhejms Xhatras (James Jatras) në Venable, David Hamer i Agjencisë "Associated Press" botoi njė artikull në sektorin e AP-së për ngjarjet në botë, me "titullin kėrkon Serbisë ndihmën e Kongresit Amerikan për ta penguar pavarėsinė e Kosovės". Artikulli saktësonte se "Serbia e ka ftuar Kongresin e ShBA-ve që ta ndjekë shembullin e Senatit e të thotë se Krahina e ndarë e Kosovës tani nuk është e gatshme për pavarësi".
Gazetarėt shqiptarë në Ballkan reaguan me indinjatë ndaj përshkrimit të Kosovës si "Krahinë e ndarë". Ata theksuan faktin e pamohueshëm se Kosova nuk është pjesë e ndarë e Serbisë por tokė e aneksuar nga Serbia pas Luftës së Parë Boterore.
Ndërkohë, Agjencia "Associated Press" nuk e komentoi fare faktin se rezoluta e kongresionale e prezantuar nga kongresisti Stiv Cabot (Steve Chabot) në dhjetor të vitit 2005, në mbështetje të rezolutës së Senatit 273 të paraqitur nga senatori Gjorgj Vojinovic ishte injoruar nga Komiteti i Kongresit për marrëdhënie me jashtë, ku Liderët, kongresistët Tom Lantos dhe Henri Haid, kishin paraqitur që më parë rezolutën e Kongresit 24, e cila i ftonte ShBA-të ta njohin pavarësinë e Kosovës tani.
AP-ja citonte Vuk Jeremiçin, këshilltarin kryesor të presidentit Tadiç për çështje politike, të kishte deklaruar se "Kongresi do të mund të ofronte mbulesë të rëndësishme politike për lidershipin e" koalicionit të qendrės "të Serbisë, po të theksonte se Kosova nuk i ka përmbushur kėrkesat për pavarësi ". Por kjo gjė nuk ka ndodhur.
Në fillim të këtij maji, Misioni i Kombeve të Bashkuara në Kosovë theksoi publikisht se qeveria e Kosovës po vazhdon t'i përmbushë obligimet e saj në përputhje me planet për implementimin e standardeve.
Ndërkohë, Prishtinë ndërmjetësuesit në bisedimet ndėrkombėtare-Beograd njoftuan se gjatė ditëve të verës do të fillojë vënia e themeleve për bisedimet për statusin përfundimtar.
Washington Times:
Që nga mbarimi i luftës në vitin 1999, Lobi serb, trajtimit përveç të qëllimtë të shqiptarëve si forcë terroristësh myslimanë në zemër të Evropës, po shpenzon energji të madhe edhe nė pėrpjekjet për prezantimin e shqiptarëve si liderë të rrjeteve të krimit të organizuar, të përfshirë në trafikimin me qeniet njerëzore, me drogë dhe me armë në Ballkan.
Më 9 maj, "Washington Times" botoi një shkrim të llojit opinion qė njihet me emrin "Asi-Ace" dhe qė autori i kėsaj radhe kishte për një ushtarak të pensionuar amerikan dhe mbante titullin "i Kosovės", nė tė cilin admirali amerikan tmerri në pension, Lions, luftėn kundėr trafikimit e shihte si "pjesė integrale të luftës terrorit kundėr" dhe përmendtte Kosovën si qendër të aktiviteteve të paligjshme në Evropën Juglindore, qė sipas tij datonte qysh nga lufta e Kosovës e viteve 1998-1999.
Lions, admiral i Marines amerikane në pension e denonconte ushtrinë Çlirimtare të Kosovës si organizëm me prirje "kriminale dhe terroriste qė mbante lidhje me mafien shqiptare në Evropë".
Atë që nuk e tha dot "përkrah botimit të artikullit të Lionsit është se autori nuk është kurrfarë analisti ekspert, por anëtar i Washington Times njė Bordi këshillimor të" Këshillit Amerikan për Kosovën ", organizatë frontale për lobin serb të krijuar nga kompania kontraktuese këshilldhënëse "Venable" dhe e grupit të tyre të bashkëpunimit "Global Strategic Communications.
Këshilli Amerikan për Kosovën - Këshilli i Venable-it "për politikën e jashtme amerikane"
Në vebfaqen e tij (www.savekosovo.org), Këshilli Amerikan për Kosovën identifikohet si "Aktiviteti i Venable LLP dhe Global Strategic Communications, që të kėto dy grupime të regjistruara në përputhje me Aktin për regjistrim të përfaqësuesve të huaj, si agjentë nė shėrbim të "Këshillit Kombëtar serb për Kosovën e Metohinë"
Vebsajti i Këshillit Amerikan për Kosovën rendit në radhë të gjithë artikujt qė organizata ka arritur t'i plasojë në Perëndimore mesatare gjatë gjithë periudhës së shkuar njëvjeçare, duke përfshirë edhe artikullin e datës 9 maj të këtij viti të autorit Xheims Lions (James Lions) në "gazetën Washington Times" që kundërshton kërkesën dhe angazhimin e Kosovës për pavarësi dhe e cilëson atė si shtet të islamizuar. Është interesant fakti se në listën e Bordit konsultativ të Këshillit bëjnë pjesë jo vetëm Xheims "Ace" Lions Jr, por edhe Doug Bandow, i cili më 15 dhjetor të vitit 2005 dha dorëheqjen si bashkëpunëtor i vjetër pranë Institutit "Cato", organizatë me seli në Uashington qė merret me vlerësimin e opinioneve dhe si kolumnist qė bashkëpunëtor shkruante në "Washington Times", pasi që u detyrua të pranonte se gjatë një dekadë me radhë kishte marrë para nga lobisti Xhek Abramof (Jack Abramoff) në këmbim të botimit të artikujve favorizues për Klientët e Abramofit.
Ky fakt ngre pikëpyetje për të kaluarën e Bandow-it si vëzhgues "i paanshëm" i konfliktit në Ballkan. Në mars të vitit 1999, Brandovi, ishte njëri ndėr pesë dëshmitarët, në mesin e të cilëve bënin pjesė edhe ish-Ambasadori amerikan pranë OKB-së, amerikan Zhan Kirkpatrik (Jean Kikpatrick), ish-sekretari i shtetit, Henri Kisinxheri, ish - senatori Bob Dol dhe unë, Shirli në rolin e këshilltares politike për çështje të Ballkanit pranë Lidhjes Qytetare shqiptaro-amerikane. Ne të gjithë dëshmuam në seancën dëgjimore të Komitetit të Kongresit marrëdhënie për Ndërkombëtare, të drejtuar nga kongresistët Tom Lantos e Ben Gillman. Kosovë Me paraqitëm këtë rast qëndrimet tona lidhur me dërgimin apo jo të trupave tokësore amerikane në.
Kikpatriku dhe unë e mbështetëm fuqishėm dislokimin e trupave tokësore amerikane për t'i shpëtuar Shqiptarët e Kosovës, atëbotë të sulmuar nga ushtria dhe forcat paraushtarake serbiane. Kisinxheri dhe Doli deklaruan se do ta mbështesnin Çdo vendim që do të merrte të Kongresi, ndėrsa Doug Bandow ishte i vetmi qė kundërshtoi me forcë dërgimin e trupave tokësore amerikane në Kosovë me po të njëjtat arsye që po i paraqet sot "Këshilli Amerikan për Kosovën" për ta pamundësuar të drejtën e Kosovës për Vetëvendosje.
Përveç dhe Xheims Lionsit Doug Bandowit, në radhët e Bordit këshillimor të Këshillit amerikan për Kosovën bëjnë pjesë edhe Xheims Bisert, Andru G. Bostom, Thomas Gambill, Julia Gorin, William J. Murray, Keith Roderick, Wanda Schindley, Sir Alfred Sherman, dhe Robert Spencer. (Komuniteti i gazetarëve duhet të hetojë nėse Anëtarët e bordit konsultativ në fjalë paguhen nga ky top i lartë për Botimet e tyre në emër të këtij lobi).
William J. Murray, kryetar i koalicionit Liria Fetare (Religious Freedom Koalicioni), meriton këtu njė vëmendje të posaçme, për arsye se me urdhrin e lobit serb ai udhëhoqi një "mision faktmbledhës" në Kosovë pas trazirave të marsit 2004.
Megjithëse konflikti në Kosovë nuk është fetar por politik dhe i natyrës ekonomike, Murray kishte ardhur në përfundimin se Pala shqiptare kishte një "hasmëri xhihadiste kundėr gjithë krishterimit". Raporti i tij, i përpiluar së bashku me Presidentin e Institutit për fe dhe POLITIKË publike, Jozef Griboski, ka qarkulluar gjerësisht në Kapitol Hill me qëllim që të fitonte mbështetje nga grupe fundamentaliste të ndryshme konservative, të cilat Fundja e fundit, Grupet ishin qė bėnė ndryshimin e vogël elektoral në zgjedhjen e presidentit Xhorxh W. Bush në vitin 2000.
Xheims Xhatras - Përfaqësuesi i Venable për Këshillin Kombëtar Serb
Xheims Xhatras (James Jatras), amerikan me origjinë greke me histori të gjatë të aktivitetit pro ortodoks dhe antimysliman në Ballkan, ndėrsa mė parė i Lartë analist i politikës së jashtme për Komitetin e politikave republikane pranë Senatit amerikan (1998/2000) ka nënshkruar marrëveshjen midis Venable dhe Këshillit Kombëtar Serb më 22 mars 2006.
Xhatras, jo vetėm qė nuk ėshtė vëzhgues neutral por është lobit i paguar për Këshillin Kombëtar Serb dhe ėshtė njė qė ekstremist ortodoks mban lidhje të thella me Kongresin e Unitetit serb. Xhatras ka shkruar artikuj të shumtë, nëpërmjet të cilëve ka synuar t'i paralajmërojë Amerikanët për kërcënimin që vjen nga islami militant nė Evropėn Juglindore. Disa prej këtyre shkrimeve janë botuar në revistën "Chronicles" që mban lidhje me Grupet e serbëve të Bosnjes. (Srgja Trifkoviç, tema i Kronikave redaktor i 'për të jashtme, më parë ishte zëdhënës zyrtar i të akuzuarit për krime të luftës, Radovan Karaxhiç).
Merreni RSS-Xhatrasi ishte ndėr folësit kyç të Kongresit të nëntë të Unitetit Serb dhe Drejtor filmi në filmin propagandistik të produkcionit-amerikano serb, "Jugosllavia: Lufta e shmangshme - një lufte që mund të shmangej", Producent dhe regjisor i të cilit ishte George Bogdanoviç. Dhe Gjatë luftës në Kosovë, ishte Xhatras, në cilësinë e analistit të lartë për politikë të jashtme pranë komitetit për POLITIKË republikane të Senatit, njeriu që e porositi dhe e vuri në qarkullim raportin e pacipë dhe plotësisht të rremë të Jozef Bodanskit në Kongres dhe në Senat, me titullin: "Kosova: fronti i ri Ballkanik i ShBA-ve dhe Iranit". Kjo qe bërë në kuadër të përpjekjeve për ta bllokuar mbështetjen kongresionale për intervenim në luftën qė Serbia i kishte shpallur Kosovës dhe për ta diskredituar ushtrinë Çlirimtare.
"Baltimore Sun" - paraqet rrejshëm gjendjen e serbëve të Kosovës
Më 10 maj, Artikulli i shkruar nga Kristofer Deliso, me titullin "gjysmak Intervenimi në Kosovë shuan shpresat për paqe", u botua nė "Baltimore Sun". Tash për tash nuk dimë nėse Deliso, gazetar amerikan i tipit tė lirė qė drejton "nga Balkananalysis.com" Shkupi, mban lidhje me kontratën Xhatras / Venable. Megjithatë, Deliso identifikohet qartas me tërbimin e lobit serb për të goditur zgjidhjen finale të statusit të Kosovës duke i përshkruar serbët si komunitet qė po jeton kohë të vështirë nën rrethim dhe i cili do të ikë "bashkë me rimobilizimin e militantëve për t'i spastruar serbët dhe për t'i aneksuar tokat e banuara shqiptare tė Maqedonisė dhe tė Malit tė Zi, sapo Kosova të jetë bërë e pavarur ".
E vërteta është se shumica e serbëve të Kosovës, ashtu si edhe e shqiptarëve, duan thjesht të jetojnë në paqe. Ec sot nëpër rrugët e Gjilanit, fjala vjen dhe do të shohësh, sesi gruaja shqiptare do të blejë gjësende nga ajo serbe në tregun e hapur. Siē e ka bėrė tė qartė qė Komuniteti ndërkombëtar kur filluan negociatat midis Prishtinës dhe Beogradit vjeshtën qė lame pas, është Serbia e jo shqiptarėt qė ata po e pengojnë integrimin e serbëve të Kosovës në shoqërinë e Kosovës.
Trupat e NATO-s qė do tė vazhdojnė tė ngelin në Kosovë edhe pas zgjidhjes së statusit përfundimtar, e për të vëzhguar mbrojtjen të drejtave të pakicave. Ato do ta shohin me sytë e tyre se pavarėsia ėshtė Celesi, e jo pengesa për bashkekzistencën paqësore midis grupeve të ndryshme etnike.
Rreziku nga heshtja shqiptare
Shqiptarėt kanė vazhduar ta nënvlerësojnë nevojën për marrëdhënie publike dhe lobim nuk kompetent në ShBA dhe kanė arritur dot të reagojnë kundėr propagandës serbe nga besimi se ajo paraqet njė anësor ekstremizëm ndėrsa rasti i Kosovës dhe pavarėsia e saj njė e drejtė qė çështje do të triumfojë mbi bazën e meritave dhe realitetit qė nuk fshihet dot.
Ngjarjet e kohëve të fundit (si dhe pabesia historike e Beogradit ndaj shqiptarëve) e kanë dëshmuar sa e sa herë se kjo S'eshte veçse njė gabim i madh.
Po u la i patrajtuar, ekstremi periferik mund të bëhet shumë shpejt qendra vetë, aq më shumë në rastet kur mbështetet nga burime të llojit qė Këshilli Kombëtar Serb ka vënë në duart e kompanisë Venable dhe Global Strategic Communications.
Shqiptarėt derisa të mos ofrojnë informacion të bollshëm e valid për Kosovën, askush nuk duhet të zihet i befasuar nėse Opinioni publik amerikan dhe përfaqësuesit e tyre politike, të konsumuar në masë nga lufta në Irak dhe kriza energjetike, mund t'u besojë shkrimeve të gënjeshtërta në shtyp qė kanė zanafillën dhe burojnë drejtpërdrejt nga Beogradi.
Dhe askush nuk duhet ta nënvlerësojë ndikimin potencial kėtyre tė shkrimeve e artikujve me rastin e fillimit të bisedimeve për statusin pėrfundimtar.
Ka ardhur koha qė ta ripërqendrojmë vëmendjen e opinionit ndërkombëtar në Viktimat e angazhimit të pamëshirë të Slobodan Milosheviqit për Serbinė e Madhe, në 300 mijë myslimanët e Bosnjës dhe e vrarë shqiptarėt tė Kosovės dhe nė katėr milionė qė tė zhvendosurit la pas ky projekt i luftërave brutale .
-
-
Religjioni dhe propaganda në Kosovë
Nga: Shirley Cloyes DioGuardi,
Kėshilltarė për çështje të Ballkanit në ligën Qytetare Shqiptaro-Amerikane.
1 janar 2005, Ossining, Nju-Jork - Më 17 dhjetor Cliff Kincaid dhe Sherrie Gossett nga grupi "Accuracy in Media" (AIM) botuan artikullin "Ju kujtohet Kosova?", "Antiserbe Kryengritja, antikrishtere në Kosovë" si një nga "historitë më pak të raportuara dhe të varrosura "të vitit 2004. Në të vërtetë ky ishte një nga shkrimet më të pasakta të vitit të kaluar. Megjithëse misioni i grupit të tyre AIM është të "mbajnë qendrime të drejta në çështje të rëndësishme", ėshtė e qartė se sikurse edhe shumë OJQ (NGO) të tjera amerikane dhe zyrtarë Qeveritare, kanë rënë pre e propagandës qė buron nga qeveria e Serbisë, e cila ka shpërdorur religjionin për arritjen e përfitimeve politike në Perëndim.
Shumica e amerikanëve nuk e di se konflikti religjioz asnjëherë nuk ka qenë faktor në Kosovë dhe se shqiptarėt janė Katolike, ortodoksë dhe myslimanë sekularë, të cilët kanë jetuar krah për krah në harmoni gjatė shekujve. Ata shpesh martohen dhe rregullisht marrin pjesë në Shërbimet fetare të njëri-tjetrit. Javën e kaluar, Shqiptarët myslimanë shkuan në Kosovë në kishe për të festuar Krishtlindjet me vëllezërit dhe motrat e tyre Katolike.
Në Shqipëri ata festojnë me miqtë e tyre të Krishtere, që në shumicë janë ortodoks. Shqiptarët krenohen për tolerancën e tyre fetare. Ata janė shqiptarė, së pari dhe njerëz të fese, sė dyti.
Shqiptarët nuk janë burim i një ideali islamik, Por i një ideali shqiptar, Qė ėshtė multireligjioz dhe demokratik.
Shumica e amerikanëve nuk e di se në Serbi nuk ekziston ndarje midis kishës dhe shtetit
Ndërkohë, shumica e amerikanëve nuk e kuptojnë se nuk ekziston njė ndarje ndërmjet kishës dhe shtetit në Serbi. Kisha ortodokse serbe punon intensivisht me Kongresin e Unitetit serb, lobin e Beogradit në Kapitoll Hill. Që nga ardhja në pushtet e diktatorit serb (tani i akuzuar për kriminel të luftës) Slobodan Milosheviç më 1989 dhe më aktivisht NATO-s, qëkur i dha fondi marshit gjenocidial të Milosheviçit përgjatë Ballkanit më 1999, kisha ortodokse serbe ka punuar në mënyrë aktive me Beogradin për të keqinterpretuar shqiptarėt si njė fuqi potenciale kërcënuese myslimane në zemër të Evropës.
Qëllimi i portretizimit të tyre për shqiptarėt si "terroriste" myslimanë është të parandalohet lufta legjitime për të drejta njerëzore tė shqiptarėve tė Kosovės, dhe tė Vetëvendosja arrihet përvetësimi i tokës, duke e kthyer Kosovën nën dominimin serb apo duke e aneksuar pjesën e pasur me minerale të veriut, qė tani ėshtė nėn proktetoratin e OKB-së. Ky ishte qëllimi i Milosheviçit që më 1989, kur mori pushtetin me anė tė nxitjes së racizmit ilegal antishqiptar dhe pushtimit tė Kosovės njė për dekadë. Ky ishte qëllimi i Milosheviçit dhe i paramilitarëve të tij, kur dhunuan, plaçkitën dhe vranë gjatë rrugës së tyre nëpër Kosovë më 1998-1999, më shumë se 10,000 njerëz, dëbuan nga shtëpitë e tyre afėr njė milion Shqiptarë të Kosovës dhe dogjën e rrënuan qëllimisht për tokë qindra xhami dhe tempuj fetar islamike qė ishin prona të shqiptarëve.
Dhe ky është edhe qëllimi i Beogradit sot, i cili ende nuk e ka çmontuar sistemin e Milosheviçit në periudhën e pasluftës. Mori qė Në "Ju kujtohet Kosova?" Kincaid dhe e Gosset cilësojnë luftėn nė Kosovė si "një lufte civile dymijë jetë". Kur në fakt, lufta e Kosovës ishte pjesë e përpjekjeve njëdekadëshe të ushtrisë së Milosheviçit dhe forcave paramilitare për shfarosjen dhe largimin e josllavëve nga Ballkani (përfshirë këtu shqiptarėt e Krishtere dhe myslimanë) në misionin e tyre për një "Serbi të Madhe".
Kincaid dhe Gossett nuk citojnë asnjė burim shqiptar
Për shkak të lobimit aktiv nga Beogradi, bashku me shtypin perëndimor shumė qė marrin urdhrat zyrtare në Uashnington dhe Bruksel, së e tyre nga burime zyrtare, kanė keqparaqitur konfliktin serbo-shqiptar si një konflikt religjioz, qė nė tė vėrtetė ėshtė njė konflikt politik dhe Ekonomik . Shumica e 535 anëtarëve të Kongresit Amerikan janë të Krishtere, duke i bërë ata posaçërisht të ndjeshëm ndaj paraqitjes së Serbisë se Religjioni është burim i problemeve të Kosovës. Kur u shkatërruan apo dëmtuan 30 Kishat dhe manastiret gjatė trazirave qė shpërthyen në mars të 2004-tes, lobi serb gjeti njė burim i fuqishëm për të avancuar agjendën e vet politike.
Trazirat nuk kishin të bëjnë asgjë më religjionin, por me politikat e vendosura të OKB-sė qė kanė prodhuar varfëri të Shkallës së pahijshme dhe të pashpresë. Megjithëse nuk ekziston asnjė justifikim për dhunën e marsit, qė la 11 shqiptarë dhe 8 serbė tė vdekur (e jo "dhjetëra njerëz, siē kanė njoftuar Kinacid dhe Gossett dhe shumica e mediave Perëndimore), një kuptim më i zgjeruar i situatës çoi qė nė atė ngjarje është esencial. Përkundër qëndrimeve të komunitetit ndërkombëtar, Shpërthimi i dhunës nuk ishte i orkestruar (megjithëse u shfrytëzua nga një grup i vogël kriminelësh dhe ekstremistësh POLITIKË si nga shqiptarėt ashtu edhe nga komuniteti serb). Ishte shpërthim njė spontan i zemërimit të mbledhur të shqiptarëve të Kosovës, 70 për qind e të cilëve janë të papunë nga popullata me 70 për qind nën moshën 30-vjeēare. Ata kanė shpresën humbuar nė tė ardhmen dhe besimin në OKB-nė, qė ka ngadalësuar progresin politik, Ekonomik dhe social të Kosovës, duke e mbajtur në një gjendje të paqartë juridike.
Kincaid dhe Gossett nuk e dinë se Shqiptarët janë kombi më pro-Amerikan në Ballkan
Po të kishin shfrytëzuar burime të tjera Kincaid dhe Gossett (ata nuk citojnë asnjė burim shqiptar), ata do të kishin mësuar se shqiptarët janë grupi etnik më pro-amerikan, pro-perëndimor, pro-demokratik në Ballkan. Shqiptarët admirojnë Amerikanët, sepse presidenti Woodrow Wilson, përkundër evroperëndimore makinacioneve politike, e njohu më 1918 Shqipërinë si shtet (megjithëse të coptuar) dhe për shkak se qeveria e ShBA-ve i shpëtoi kosovarët nga gjenocidi dhe duart e Milosheviçit më 1999. Më 11 shtator 2001, kur serbet, greket, maqedonasit dhe rusët vallëzonin të gëzuar në rrugë për tragjedinë tonë, shqiptarët ndezën qirinj para misionit të ShBA-ve dhe vendosën pllakate nëpër të gjithë Kosovën me fjalët "Ne ju duam". Mbi të gjitha, po të kishin marrë Kincaid dhe Gossett burime të tjera, do të kishin mësuar se kisha ortodokse serbe në mënyrë aktive ka përkrahur pėrpjekjet e regjimit të Milosheviçit për shfarosjen e shqiptarëve dhe tempujve fetare islamike më 1998-1999.
E dështimit Barra bie mbi Kincaid dhe Gossett për të shpjeguar lidhjen e UÇK-së dhe al-Kaidës
Nė fund, gjatë luftës në Kosovë, kisha ortodokse serbe dhe qeveria u munduan ta paraqesin ushtrinë Çlirimtare të Kosovës (UÇK-në) si një organizate "terroriste" të lidhur me forcat fundamentaliste në lindje të Mesme. Pasluftës, ata provuan ta lidhin UÇK-në me Al-Kaidën.
Në realitet qeveria e ShBA-ve asnjëherë nuk e ka cilësuar UÇK-në si një organizate terroriste, dėshmi qė ėshtė qartësuar publikisht në seancën dëgjimore të komitetit për çështje ndërkombëtare të Kongresit më 12 mars, 1998 dhe është konfirmuar nga CIA më 1999. Përpjekja për të lidhur kosovarët me Osama bin Ladenin ka dështuar, sepse është shumë absurde. (Barra e dëshmimit bie mbi Kincaid dhe Gossett për të shpjeguar lidhjen e UÇK-së dhe al-Kaidës dhe si kanë shpikur një kosovar me emrin Muhamed al-Zavahiri, për të cilin thuhet se ka lidhje me Bin Ladenin!)
Duke luajtur në Karten religjioze i mundësohet Beogradit të nxisë historike harresën të përpjekjeve për zhdukjen e myslimanëve të Bosnjes dhe kosovarëve në vitet 1990-ta.
I mundësohet Beogradit të krijojë një barazi të rrejshme ndërmjet kriminelëve dhe viktimave të luftave të Milosheviçit në Bosnje dhe Kosovë, Kroaci dhe. Po ashtu, kjo i mundëson Beogradit të largoje vëmendjen ndėrkombėtare nga realitetet e zymta të Serbisë së pasluftës, nė tė cilėn Anëtarët e elitave në pushtet, kriminelët e luftës dhe krimi i organizuar bashkëveprojnë.
Në periudhën e pasluftës, Beogradi është kapur duke i shitur armë Sadam Huseinit në Irak, në kundërshtim me embargon. Po ashtu, dihet se Beogradi ka transportuar trupat e shqiptarëve me autofrigoriferë për në Serbi në fund të luftës për të fshehur Përmasat e masakrave në Kosovë.
Nė fund tė Kosovės "Ju kujtohet Kosova?", Kincaid dhe Gosset i kthehen temës së kryeministrit të ri të zgjedhur të. Pa e përmendur emrin e tij, ata thonë se ai është akuzuar nga Serbia për "dhunim fëmijësh, Tortura, vrasje të shumta, rrëmbime dhe terrorizëm" dhe se ballafaqohet me një "aktakuzë të mundshme nga vetë OKB-ja". Në realitet, Beogradi ka pasur një fushatë të denigrimit ndaj kryeministrit Ramush Haradinaj dhe ish-figurave tjera të UÇK-së.
Në këtë rast, hetuesit e Tribunali ndërkombëtar për krime të luftës kanė konkluduar se nuk ka Bazë për akuzimin e Haradinajt me krime të luftës. Më e rëndësishmja, arsyeja kryesore e sulmit të Beogradit në Haradinajn nuk është se ai ishte një gjeneral i UÇK-së, por sepse ai është ndoshta i vetmi politikan shqiptar i Kosovës, i cili gëzon respektin dhe besimin e serbëve të Kosovës dhe faktorëve të ndryshëm POLITIKË kosovarė.
Prandaj, ai është kërcënim njė metodologjinë e vazhdueshme të Beogradit për të manipuluar serbët e Kosovës me qėllim destabilizimin e rajonit për përfitime politike të Serbisë. Andaj shkrimi për zgjedhjen e Haradinajt kryeministėr i Kosovës, Ramush ndoshta është shkrimi më i pasaktë i vitit, qė njė storie shpresojmë se analistët e AIM do tė jenė tė Gatshem ta rishikojnë. / (Përgatiti për botim Elida Buçpapaj)
BOX
CIA ka konfirmuar që më 1999 UÇK-ja nuk ka qenë organizatë terroriste
Në realitet qeveria e ShBA-ve asnjëherë nuk e ka cilësuar UÇK-në si një organizate terroriste, dėshmi qė ėshtė qartësuar publikisht në seancën dëgjimore të komitetit për çështje ndërkombëtare të Kongresit më 12 mars, 1998 dhe është konfirmuar nga CIA më 1999. Përpjekja për të lidhur kosovarët me Osama bin Ladenin ka dështuar, sepse është shumë absurde. (Barra e dëshmimit bie mbi Kincaid dhe Gossett për të shpjeguar lidhjen e UÇK-së dhe al-Kaidës dhe si kanë shpikur një kosovar me emrin Muhamed al-Zavahiri, për të cilin thuhet se ka lidhje me Bin Ladenin!)
-
-
Vërteta për Ramush Haradinaj
Nga Shirley Cloyes DioGuardi
Më 18 korrik, 2000, gjeneral-major, Ramush Haradinaj, një komandant i dekoruar shumë në Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës (UÇK) dhe ish-zëvendës komandant i Trupave Mbrojtëse të Kosovës (TMK), u kthye në Prishtinë, pas një operacioni dhe shërim nga plagët e predhës në SHBA spital ushtarak në Gjermani. Në kundërshtim me raportet e Associated Press nga 7 korrik - 9 korrik, viktima e tij nuk ishin rezultat i një shkëmbim zjarri "me rivalet politik" në Strellc në mëngjes të korrikut 7. Në vend të kësaj, Haradinaj ishte viktimë e një tentativë për vrasje nga shqiptarët e Kosovës përfshirë thellë në krimin e organizuar.
Me dorëheqjen nga Trupat Mbrojtëse të Kosovës prillin e kaluar, Ramush Haradinaj u bë kryetar themelues i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, një lëvizje jofitimprures dedikuar për ndërtimin e institucioneve demokratike në çdo sferë të jetës në Kosovë dhe përgatitjes për administrimin e Kosovës nga kosovarët shqiptarë . Deri në qershor, konfirmohet si nga Grupi Ndërkombëtar i Krizave në raportin e saj për zgjedhjet e ardhshme lokale në Kosovë, Aleanca ka regjistruar kandidatëve në secilën prej tridhjetë komunat e Kosovës, duke e vënë atë në një nga me Lidhjen Demokratike të Kosovës e udhëhequr nga Ibrahim Rugova dhe Partia Demokratike e Kosovës e udhëhequr nga Hashim Thaçi. Jo vetëm që konkurrentet politike e Haradinajt shtie në dorë mundësinë që të paraqes ndryshe incidentin në Strellc, por Associated Press njoftoi se pa conferring me parimet dhe citonte deklaratat çorientuese shumë nga autorë dhe burimet miqësore ndaj tyre. Si rezultat, ajo që nisi si një vizitë në familjen Musaj nga Ramush Haradinaj dhe vëllai i tij, Daut, Zona III për komandant i Trupave Mbrojtëse të Kosovës, për të zgjidhur disa ndryshime në një mënyrë paqësore përfundoi kthyer në një incident ndërkombëtar me
implikime për të ardhmen politike të Kosovës.
Ndërsa ngjarjet që ndodhën në Strellc në orët e hershme të mëngjesit të korrikut 7 ishin sqaruar më pas dhe korrigjohen nga disa media shqiptare të Kosovës, ata shkuan totalisht të paraportuara në shtypin perëndimor. Për këtë arsye, si zëdhënës i SHBA-së për Aleancën për Ardhmërinë e Kosovës, unë dua të vendosur rekord drejt.
Të enjten, më 6 korrik, Ramush dhe Daut Haradinaj, mbërriti në 9:00 në një parti të lamtumirës në Pejë për largim administratori rajonal i UNMIK-ut për Dukagjin Alain Le Roy. Agim Çeku, komandant i Trupave Mbrojtëse të Kosovës, dhe dy kolegë të tjerë mori pjesë gjithashtu në ngjarje. Alan Le Rua kishte punuar ngushtë me Ramush Haradinaj, gjatë qëndrimit të tij si komandant i Trupave Mbrojtëse të Kosovës në Pejë dhe më vonë si komandant kombëtare zëvendës i TMK-së.
Kur partia ishte mbi në mesnatë, Ramush Haradinaj planifikuar për t'u kthyer në Prishtinë me Agim Çeku. Megjithatë, Daut Haradinaj, Ramush tha se vetëm disa ditë më parë babai i Sadik Musaj kishte shkuar në shtëpinë e atit të tyre, Hilmi Haradinaj, me dhjetë burra të tjerë nga Strellc, Deçan, Isniq dhe për të marrë një shpjegim në lidhje me rrëmbimin e të vëllait Sadik's (dhe gjithashtu, reputedly, për bijtë e Osaj dhe familjet Muriqi), pas fushatës së bombardimeve të NATO-s. Musaj plak fajësoi rrëmbimin për Ramush Haradinaj. Ballafaqimi u zemërua dhe kërcënuese. Në përgjigje, Hilmi Haradinaj
shpjegoi njerëzve se shtëpinë e tij nuk ishte një shtab zyrtare, dhe se ata duhet të flasin drejtpërdrejt me djalin e tij, Ramush, në Prishtinë. Ai gjithashtu u kujtoi Musaj dhe miqtė e tij se ai ishte ende i zi humbjen e dy bijve të cilët u vranë gjatë luftës.
Edhe pse ajo ishte me vonesë, Ramush Haradinaj, vendosi që të përfitojë nga afërsia e tij për të
Strellc të organizojmë një takim të ardhmen me Sadik Musaj në Prishtinë. Në përgjigje të kritikave për shkelje të traditës shqiptare duke arritur në një shtëpi private pas 10:00, ai do të thotë se më vonë, në teori, kjo ishte e saktë dhe se atij i vinte keq për një gabim në gjykim. Por në realitet, ai ndjeu se ai kishte të kapë momentin. Ai kishte në plan për të filluar një degë të re të Aleancës në Zubin-Potokut më ditë më pas dhe nuk do të ketë
kohë për t'u kthyer në Strellc, dhe ai ishte i shqetësuar se mund të lënduar Musajs babai i tij në shtëpinë e tij në Gllogjan në qoftë se ai nuk ka të bëjë kontakt me ta.
Ramush Haradinaj dhe vëllai i tij, së bashku me dy ndihmësit, arriti në shtëpi Musaj at 1:00 Kur ata u nga vetura e tyre, Ramush njoftoi ardhjen e tyre. Një grua u përgjigj nga prapa dyerve të mbyllura, duke thënë se ka pasur burra brenda. Sipas llogari Daut Haradinajt, i cili u botua në Kosovës Zeri më 10 korrik, Gruaja, të cilët nuk kanë identifikuar veten e saj, u pyet se kush ishin ata. Ramush përgjigj: "Unë jam i Ramush Haradinaj. Mos kini frikë. Unë nuk kam ardhur këtu për të lënduar askënd. Unë kam ardhur vetëm për të të treguar se unë nuk kam asgje kunder ju dhe se unë nuk jam borxh për familjen tuaj. Unë do të doja që të lënë familjen time vetëm, sepse ata, gjithashtu, janë duke vuajtur humbjen e bijve gjatë luftës. Nëse diçka ju mërzit, ju lutem come visit mua dhe ne do të diskutojnë mbi atë. "Ai pastaj pyeti gruaja për të dhënë këtë mesazh të njerëzve Musaj.
Siç u tha më vonë Ramush Haradinaj Zeri në një intervistë më 19 korrik, gruaja i tha atij për të thirrur në shtëpi në vendin fqinj. Kur ai bënte, erdhi një njeri nga këlthitës se ai nuk dëshiron të flasë me askënd dhe pastaj u tërhoq në shtëpi. Një dikush i dytë më vonë hodhën një granatë dore në Haradinajs. Granata e bie në tokë në mes të dy vëllezërve, shpërthimet afër Ramush. Daut, i cili u plagos në këmbë, iu përgjigj në vetë -
mbrojtje nga shkarkimi plumba trembëdhjetë në ndërtesën nga e cila granatë ishte hedhur. "Unë nuk gjuaj për të vrarë askënd, por për të na mundësojnë që të tërheqë nga," shpjegoi ai. Ramush Haradinaj, i cili ishte goditur në ballë dhe hundë, vrapoi në drejtim të makinës. Edhe pse ai mbante një armë, ai kurrë nuk e përdorën atë. Sipas Daut, para se Ramush humbur vetëdijen, ai yelled, "Pse po e qitjes si një fëmijë? Ne nuk kemi ardhur këtu për të
luftimi. Le të lënë vetëm, sepse jam plagosur ".
Daut Hardinaj gjetën disa ditë më vonë, por Ramush Haradinaj u dërgua në bazën ushtarake amerikane në Camp Bond Steel në Ferizaj, pas sulmit dhe më pas në një spital ushtarak të SHBA në Gjermani, të dielën, më 9 korrik, për një operacion. Predhës që kishte paraqitur në hundë dhe ballit të tij ishte kërcënuar arteries karotide e tij.
Në vazhdën e tentativë vrasjeje, Sadik Musaj i tha Associated Press Television News se ai dhe familja e tij ishte thjesht zjarri u kthye, pasi Ramush dhe Daut Haradinaj sulmuan shtëpinë e tyre me gjashtëdhjetë burra të armatosur me armë automatike. Musaj pastaj vazhdoi
të pretendojnë se sulmi ishte i motivuar politikisht, sepse ai dhe familja e tij ishin
mbështetësit e rivalit Lidhjes Demokratike të Kosovës (LDK), të udhëhequr nga Ibrahim Rugova. Ai pretenduar gjithashtu se, Ramush kishte rrëmbyer vëllanë e tij verën e kaluar, sepse ai vetë kishte aleate gjatë luftës me FARK, një milici të sponsorizuar nga ish-Kryeministri i Kosovës Bujar Bukoshi në kundërshtim me ngritjen e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Përzjerë problemin këtë dezinformata, Bislim Balaj, një mik i familjes Musaj që ishte në vendngjarje në ditën e ardhshme, u citua të ketë thënë se Ramush Haradinajn "do të fitojë zgjedhjet në Kosovë me forcë nga rivalët e tij të vrarë."
Reporteri AP arriti në përfundimin se ky incident "mund drive lart tensionet politike mes
Shqiptarët e Kosovës përpara zgjedhjeve lokale që pritet në tetor "dhe" ngritur pyetje në lidhje me kontrollin e NATO-s të Trupave Mbrojtëse të Kosovës, e cila ishte menduar të jetë një paarmatosur, ndihmës civile dhe organizata humanitare të ngritur vitin e kaluar për të siguruar një rol për ish-luftëtarëve të UÇK-së. "(problemi mbetet se ky incident nuk kishte çka të bëjë me zgjedhjet e ardhshme ose ose me Trupat Mbrojtëse të Kosovës.)
Përkundër të përfshirjes së bashkësisë ndërkombëtare dhe me respekt për Ramush
Haradinaj dhe vëllai i tij, interpretim Associated Press të shtënat, ashtu siç ishte portretizuar nga Sadik Musaj dhe Bislim Balaj, mori fillimisht mbështetje nga disa qarqe të papritur, duke përfshirë disa të personelit të OKB-së, i cili foli vetëm me kusht anonimiteti. Qartazi, kundërshtarë politikë, Ramush, i cili në pyetje në shtyp pse ai dhe vëllai i tij kishte shkuar në Strellc të armatosur në mes të natës, kishte arritur në hedhje version Haradinajs 'e ngjarjeve në fjalë.
Deri në martën, më 12 korrik, histori AP filloi të zbulohej, kur Bislim Balaj, i njohur në qarqet shqiptare të Kosovës për rolin e tij në krimin e organizuar, Sadri Azem Ahmetxhekaj qëllua për vdekje në mes të ditës në Deçan. Ahmetxhekaj ishte një njeri i cili mbështeti të Aleancës, kishte shërbyer me "Agim Ramadani brigadës" gjatë luftës, dhe i cili kishte punuar tërë jetën e tij në emër të Kosovës. Në të njëjtën kohë, përfshirja e Balajt dhe familjen Musaj në trafikimin e drogës, armëve, dhe benzinë dhe sulmet e tyre ndaj civilëve të pafajshëm, rrëmbimin e ish anëtarëve të UÇK-së, dhe trajtimin e keq të pjesëtarëve të Trupave Mbrojtëse të Kosovës është shpallur në të Kosovës shtypi shqiptar. Ai
është raportuar gjithashtu se Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës, Trupave Mbrojtëse të Kosovës, dhe të tjerë përgjegjës individë shqiptarë të Kosovës dhe grupet e kishte paralajmëruar
UNMIK-u dhe KFOR-it në raste të shumta për aktivitetet kriminale të këtyre
individë, por asnjë veprim u ndërmor për arrestimin e tyre.
Të enjten, më 13 korrik, Daut Haradinaj, eci nëpër rrugët e Deçanit në një përpjekje për të qetësuar popullsinë civile. Në të njëjtën kohë, Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës bëri thirrje për një hetim të plotë-shkallë e sulmit në Haradinajs dhe e paligjshme
aktivitetet e familjes Musaj dhe grupe të tjera të armatosura që veprojnë në afërsi të Pejës dhe Deçanit. Aleanca për të mësuar më vonë se policia e UNMIK-ut dhe KFOR-it italian
kishte qenë në dijeni të gjithë së bashku për strukturën e këtyre operacioneve kriminale dhe të ardhmen e tyre
plane, por ata kishin dështuar për të ndërhyrë.
Edhe kështu, kur Ramush Haradinaj u kthye nga Gjermania, ai publikisht kërkoi falje familjes Musaj për vizitën e tij në fund të natës, duke spekulluar se ata kishin vepruar nga frika, dhe i ftoi ata për t'u takuar me të. Ai më tej sqaroi se ai nuk kishte dijeni për rrëmbimin e ushtarëve nga zona e tij në Kosovë të pasluftës. Si ai i tha Zeri: "Unë mund të ketë bërë një gabim në shtëpi do të Musaj vonë natën, por nuk kishte absolutisht asnjë arsye për të sulmuar mua me një granatë dore. Gjithashtu, ky incident është e papërshtatshme duke u lidhur me ngjarjet që kanë ndodhur pas luftës. Nuk ishte kaos të vërtetë, kur bombardimet e NATO-s përfundoi. Zinxhiri i komandës shembur. Ushtarët, batalionet, si dhe njësi të posaçme, duke përfshirë shumë nga Shqipëria, lëvizi në të gjithë Kosovën dhe zgjodhi drejtimet e tyre. Unë nuk di asgjë për ushtarët e humbur "mergimi Brigade" [supozohet rreth katër te gjashtë burra nga kjo brigadë u kapën në Pejë dhe u dërguan në Ratish]. Unë kisha kontakte as publik e as privat, me këtë grup, dhe unë nuk e di
se si vepron gjatë periudhës së demilitarizimit. Por unë nuk e di se ata nuk ishin të regjistruar në zonën e Dukagjinit, ku unë isha komandant, dhe unë gjithashtu
mund të dëshmojnë për faktin se populli im dhe unë kurrë nuk kanë qenë të përfshirë në rrëmbimin e askujt. "
Unë tha në fillim se ngjarjet e 7 korrik kanë implikime për të ardhmen politike të Kosovës. Pse? Për shkak se shumë hartuesit e politikave në Perëndim nuk e kuptojnë që, Ramush Haradinaj. Ata nuk e dinë se ai është konsideruar nga populli i Kosovës si zemrën dhe shpirtin e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në manifestimet e tij të mira si një lëvizje shqiptare të Kosovës e njerëzve për çlirim nga okupimi brutal dhe gjenocidi në duart e diktatorit serb Sllobodan Millosheviç dhe tij henchmen. Ata nuk e dinë se, kur ai mund të kishte përfituar financiarisht nga statusi i tij ushtarak pas luftës, në vend të kësaj ai zgjodhi që të kthehet në fshatin e tij dhe pastaj të fillojë punën e vështirë rikthimin në jetën e njerëzve të traumatizuar shqiptar të Kosovës. Ata nuk e dinë se, Ramush flet rrjedhshëm në gjuhën shqipe, në frëngjisht dhe anglisht, se gruaja e tij për të është finlandez, dhe se ai është i përkushtuar ashpër për të drejtat e njeriut të të gjithë popujve. Ata nuk e dinë se Ramush Haradinaj ka respektin dhe mbështetjen e shumicës së shqiptarëve të Kosovës, sepse ata besojnë se ai ka integritet, dhembshuria, inteligjencën, dhe angazhimin e palëkundur për kauzën kombëtare shqiptare në një peizazh oportunizëm politik, ku shpesh ka triumfuar, trishtim me mbështetjen e bashkësisë ndërkombëtare.
Mbi të gjitha, krijuesit e politikës në Perëndim duhet të kuptojnë se nëse Kosova do të bëhet një shtet të vërtetë demokratik, atëherë Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës, si edhe të tjera
Partitë jashtë atyre që tashmë janë pagëzuar nga Misioni i OKB-së, duhet të ketë
mundësi për të dalë dhe të konkurrojë. Pa zhvillimin e një procesi të mirëfilltë demokratik në Kosovë, duke përfshirë krijimin e një sistemi shumëpartiak dhe ekonomi e lirë tregu, një parti do të rezultojë rregull, dhe, si në Bosnjë dhe Rusia, të vogël mpirë er e elitave në pushtet do të përfundojë deri kontrolluese të gjitha burimeve. Edhe pse ky rezultat do të shkelte shpirtin dhe qëllim të shumicës së kosovarëve, ai kërcënon të
të bëhet një realitet në masë të madhe, sepse Perëndimi vazhdon të kufizuar politike të Kosovës
-
-
Nga Shirley Cloyes DioGuardi
Ardhmen e Kosovës është tani në rrezik, dhe se është koha për komunitetin ndërkombëtar që do të vijnë të pastër në lidhje me synimet e saj në Ballkan. Gati katër vjet pas përfundimit të luftës, askush në qarqet zyrtare mund të them se ata nuk e dinë se çfarë po ndodh. Gjithkush e di se shumica e Evropës Perëndimore dhe pjesë e qeverisë së SHBA kundërshtojnë pavarësinë e Kosovës dhe Malit të Zi. Duke kërkuar që të përfshijnë Kosovės nė subjekti të ri jugosllav se Perëndimi po përpiqet të krijojë quajtur "Serbia dhe Mali i Zi," e komunitetit ndërkombëtar vazhdon të shtyjë diskutimin e statusit final të Kosovës. Por me kalimin e çdo dite, ajo bëhet e qartë se shtyrja e statusit final të Kosovës po kërcënon të ardhmen e popullit të saj dhe perspektivat për paqe të qëndrueshme dhe stabilitet në Ballkan.
Më 10 korrik, Carl Bildt, ish-kryeministri suedez dhe Përfaqësuesi Special i BE në Ballkan, paralajmëroi komunitetin ndërkombëtar se ai është duke rrezikuar një Oslo "si dështim në rajon" (duke iu referuar krizës së tërbimit në Lindjen e Mesme) në qoftë se vazhdueshme për të shmangur çështjen e statusit final të Kosovës. Në të njëjtën periudhë, Kongresmenët Tom Lantos dhe Ben Gilman paraqiti një rezolutë në Dhomën e Përfaqësuesve në mbështetje të pavarësisë së Kosovës, si mënyra e vetme e vërtetë për të arritur stabilitet, afatgjatë politik dhe ekonomik në Kosovë dhe për të parandaluar përtërirë luftës në rajon . Që atëherë, kanë dalë katër çështje që kërkojnë një përgjigje nga komuniteti ndërkombëtar, sidomos nga Shtetet e Bashkuara. Qeveria e SHBA ka shmangur merren me problemet politike dhe ekonomike të Kosovës dhe rrënjët e konfliktit të Ballkanit duke insistuar që në Evropën Perëndimore duhet të bartë shumicën e barrën e përgjegjësisë për fqinjët e saj në jug. Por kjo pozitë nuk është më i fortë. Evropa është tashmë duke mbajtur pjesën e luanit e përgjegjësisë për Ballkan-në përsa i përket ndihmës dhe personelit, por integrimi i Ballkanit në Evropë dhe statusi përfundimtar për Kosovën nuk mund të arrihet në një mënyrë të drejtë dhe paqësore pa angazhim pavarur SHBA.
Kosovës duhet të jetë e integruar në pagesë Rrjeti i Paktit të Stabilitetit të Tregtisë për Ballkanin deri në fund të vitit 2002 dhe kanë qasje në Institucionet Ndërkombëtare Financiare
Konferenca e donatorëve që u mbajt në Bruksel më 5 nëntor diskutohet vetëm të ardhmen e ndihmës së huaj në Kosovë. Ajo nuk ka adresë pyetjet e politikave, duke përfshirë edhe një më të rëndësishme të gjithë: nëse apo jo Kosova do të integrohet në rrjetin e tregtisë rajonal që është duke u zhvilluar nga Pakti i Stabilitetit për Ballkanin. Dhe ende, si një zyrtar i nivelit të lartë të bashkësisë ndërkombëtare në Kosovë tha mua: "sa më gjatë ai mbetet në Kosovë, aq më shumë ai e kupton se mungesa e statusit të Kosovës politike është arsyeja pse problemet e saj ekonomike nuk mund të zgjidhet." Edhe shumë e standarteve të "Mikael Shtajner" nuk mund të arrihet, "tha ai, për aq kohë sa statusit të Kosovës mbetet në harresë. Çfarë shumë zyrtarë të qeverisë rreth botës nuk e kuptojnë dhe në shumë raste nuk janë edhe të vetëdijshëm për-është që për shkak se Kosova nuk ka statusin e një shteti "sovran", ajo përballet me mundësinë e të qënit të përjashtuar nga rrjeti i njëzet - një marrëveshje të tregtisë së lirë që do të iniciohet nga Pakti i Stabilitetit për Ballkanin, ndërsa më 31 dhjetor 2002 dhe përfunduar me verë të vitit 2003.
Nëse Kosova është përjashtuar, ajo do të jetë i izoluar nga tregtia e lirë që rrethon atë dhe, nga ana tjetër, të bëhet një terren hedhjes për krimin e organizuar që del nga shtetet fqinje që e kundërshtojnë përfshirjen e saj. Pse? Për shkak se Kosova do të përballet, nga njëra anë, tarifa-mallra pa hyjë në Serbi dhe Mali i Zi në bazë të nënshkruar marrëveshje të tregtisë së lirë me fqinjët e saj, dhe, nga ana tjetër, barrierat e tarifave mbi eksportet e saj në Serbi dhe Malin e Zi dhe vendet me të cilin Serbia dhe Mali i Zi kanë nënshkruar marrëveshjet e tregtisë së lirë. Në qoftë se Kosova po pengohet zhvillimi dhe eksportimi produktet e saj me sukses, sidomos tani që ndihma e saj të jashtme do të reduktohet me 50 për qind, ajo do të bëhet e prekshme për grupet kriminale, veçanërisht nga vendet fqinje ku këto sindikatat janë të sponsorizuara nga shteti në të keqe apo tolerohet më së miri .
Ajo është thellësisht dismaying se si qeveria e SHBA-së (kryesisht nga injoranca, sepse administrata e presidentit Bush e ka vënë Evropën në vendin e shoferit në Kosovë) dhe një pjesë e udhëheqjes politike kosovare nuk kanë arritur të kuptojnë se gjithçka që është kryer në përpjekjen për rindërtimin e pasluftës në Kosovë mund të torpedoed në mënyrë efektive, në qoftë se Kosova nuk është integruar në planet e Paktit të Stabilitetit për Ballkanin. Kosova ka qenë mbajtur jashtë procesit marrëveshje të tregtisë së lirë për shkak të çështjes së statusit. Supozimi themelor është se Serbia ka të drejtë të ndërhyjë në ekonominë e Kosovës, kur, në fakt, Serbia, Kosova, dhe anëtarët e tjerë përbërës të ish federatës jugosllave kishte të njëjtin autoritet për të qeverisur pasuritë e tyre ekonomike dhe marrëdhëniet tregtare dhe askush nuk kishte të drejtën për të ndërhyrë në punët e tjera të brendshme. Larg nga Serbia janë në gjendje të vendosur në asetet ekonomike të Kosovës, okupimi ilegal i Serbisë e Kosovës 1989-1999 dhe shkatërrimit të saj masiv të jetës dhe të pronës gjatë luftës kanë krijuar bazë për Kosovën për të bërë kërkesat kundër Serbisë.
Pakti i Stabilitetit Sekretariati, Komisioni Evropian, dhe UNMIK-ut janë të dashur për të eksploruar mënyra e përfshirjes së Kosovës brenda sistemit rajonal të tregtisë së lirë nën ombrellën e Paktit të Stabilitetit. Kosova tashmë ka një taksë doganore dhe sistem modern të dallueshme nga Serbia dhe Mali i Zi, dhe ajo është e pavarur në kryerjen e marrëdhënieve të jashtme të saj tregtare. Disa vende, përfshirë edhe Sllovenia, Kroacia, Bosnje, dhe Shqipëria, tashmë kanë shprehur një dëshirë të përfundojë marrëveshjet bilaterale të tregtisë së lirë
me të Kosovës (ndërkohë, pa dyshim për arsye politike, Serbia, Maqedonia, Greqia dhe Bullgaria refuzojnë të ndjekin shembullin). Në shumë pak e rëndësishme, një lloj në tranzicion, jo-tarifore marrëveshjet e tregtisë mes Kosovës dhe vendeve tjera në rajon duhet të krijohen-e që UNMIK-u mund të nënshkruajnë më, ashtu siç bëri me OPIC këtë vit, në mënyrë që përgjegjesinë e sigurimit
mund të ofrohen për investitorët e mundshëm të SHBA në Kosovë, edhe pse Kosova nuk është shtet sovran, siç kërkohet në fillim sipas kartës OPIC's. Pakti i Stabilitetit dhe UNMIK-u, me të dhëna nga udhëheqja e Kosovës duhet të miratojë një strategji deri në fund të dhjetorit për përfundimin e marrëveshjeve kalimtare të tregtisë në mes të UNMIK-ut dhe juridiksioneve fqinje deri më 30 qershor, 2003. Megjithatë, nëse kjo nuk ndodh, qeveria e SHBA, sipas meje, duhet të jenë të përgatitur për të vepruar me vendosmëri dhe me shpejtësi, duke përdorur kontrollin tonë ekonomik dhe politik në Kombet e Bashkuara dhe me Bashkimin Evropian.
Nëse bashkësia ndërkombëtare ekonomike vazhdon të mbajë peng zhvillimin e Kosovës në zgjidhjen e çështjes së statusit përfundimtar, humbja e njeriut dhe financiar do të jetë shkatërruese dhe perspektivat për paqe të qëndrueshme dhe stabilitet në rajon do të rrezikohen. Zgjidhje për problemet kryesore ekonomike të Kosovës është pavarësia. Por, nëse bashkësia ndërkombëtare këmbëngul për vonimin e shtetit të ri, atëherë Kosova duhet të jepet mundësi e menjëhershme të institucioneve ndërkombëtare financiare të kredisë, të tilla si Banka Botërore dhe Fondi Monetar Ndërkombëtar, në mënyrë që të ndërmarrin projekte të mëdha të infrastrukturës që janë të nevojshme për tërheqjen e investimeve të huaja. Përfshirja e korporatave shumëkombëshe në ekonominë e Kosovës është thelbësore për rivendosjen e zgjerimin e sektorit të prodhimit të Kosovës dhe për krijimin e mijëra vendeve të punës që janë të nevojshme për të punësojnë fuqi punëtore e Kosovës në një vend që është ndër më të varfër në Evropë, ku shkalla e papunësisë është më shumë se 60 qind, dhe gjysma e popullsisë është nën moshën njëzet e pesë vjeçare. Në qoftë se Kosova nuk mund të marrë hua nga institucionet ndërkombëtare financiare dhe kreditimit nuk mund të tërheq investime, do të mbetet një "shoqëri ndihmë," i varur nga donatorët. Në këtë rast, viktimat njerëzore dhe ekonomike do të rritet, ndërkohë që Perëndimi do të mbështjell nën peshën e një projekt-ligj kryesisht për të bërë vet.
2. Qeveria e SHBA duhet të bashkohet me Administratorin e UNMIK-ut Mikael Shtajner në
Unifikuese Mitrovice dhe Decentralizimit Reevaluating Planin e tij për Kosovën
Bashkësia ndërkombëtare ka bërë pak që nga fundi i luftës së NATO-s për të përfunduar me ndarjen de facto të Mitrovicës dhe të veriut të Kosovës, një situatë e ndihmuar nga KFOR-i në frëngjisht në qershor të vitit 1999 dhe të qëndrueshme nga Beogradi qysh atëhere. Në tetor të vitit 2002, UNMIK-ut Mikael Shtajner Administrator, me një dritë të gjelbër nga Këshilli i Sigurimit i OKB-së dhe pa u konsultuar me udhëheqjen politike të Kosovës, lëshoi një shtatë-pikash për decentralizimin "e Kosovës", e cila është projektuar gjoja për të zgjidhur problemin. Shtajner deklaroi se plani do t'i jepte të gjitha të Kosovës, jo vetëm në veri, "një strukture moderne dhe efikase administrative në përputhje me standardet evropiane dhe Korniza Kushtetuese."
Në të vërtetë, plani ishte nisur në një përpjekje për të marrë popullatës serbe Kosovës të votojnë në zgjedhjet komunale 26 tetor. Në fund, ai paraqet ende koncesion tjetër në Beograd. Dhe në qoftë se do të ishte zbatuar, në formën aktuale, planin e Shtajnerit për decentralizim do të ketë një ndikim destruktiv thellësisht në Kosovës tani dhe në të ardhmen, sepse kjo është e pamundur që të aplikojnë konceptin e decentralizimit si ne e dimë se në Perëndim një shoqëri që i mungon një funksionimin e qeverisë qendrore. Në Kosovë, ku parlamenti i mungon autoriteti dhe është e varur nga administrata e OKB-së, planin e Shtajnerit për decentralizim vetëm do të shërbejë për forcimin e kontrollit nga Beogradi, i cili kontrollon tashmë tri komunat veriore në Kosovë. Sipas këtij plani, Beogradi do të përfundojnë kontrollin e komunave dhe njësive të reja komunale, dhe financimin e saj aktuale e strukturave paralele do të jenë të legalizuara. Sipas këtij plani, Beogradi do të jetë në gjendje të arrijë qëllimin e saj: ndarjen e Kosovës dhe pushtimin e traktet e madhe e tokës shqiptare.
Nuk janë aspekte të planit të Shtajnerit që janë pozitive, duke përfshirë serbë të përbashkët shqiptaro-policore në veri, një konferencë e donatorëve për të nxitur investimet ekonomike në Mitrovicë, dhe transplanting Agjencia e Mirëbesimit Kosovës (një pjesë e rëndësishme e UNMIK-ut) në Mitrovice e veriut, e cila duhet automatikisht rritjen e numrit të vendeve të punës dhe kërkesën për shërbime. Këto elemente duhet të ruhet dhe vepruar në. Por metat thelbësore në planin e Shtajnerit në janë katërfish. Së pari, në fjalët e në Maqedoni, Arben Xhaferi, udhëheqës shqiptar, ajo "territorializes çështjen etnike." Nëse miratohet në formën e saj aktuale, se Kosova do të pres deri në enklava etnike dhe të shkatërrojë karakterin multietnik të Kosovës se bashkësia ndërkombëtare thotë se do të përkrah. Së dyti, plani krijon një parakusht ligjor që do të bëjë një referendum për pavarësinë e Kosovës në të ardhmen shumë të vështirë, në mos e pamundur, sepse devolves vendim-marrjes për të komunave dhe në disa raste, të vetë-administrimin rrethet quajtur "sub-njësi "brenda komunave. Së treti, plani i tanishëm nuk arrin të njohë se Beogradi, nuk Kosovë, është bllokuar ribashkimin e Mitrovice. Është koha që UNMIK-u dhe Kuvendi i Kosovës për të zbatuar një kthimin reciprok të shqiptarëve në shtëpitë e tyre në veri dhe serbëve në shtëpitë e tyre në jug. Dhe të katërt, plani i injoron faktin se Kosova tashmë ka një sistem shumë të mirë të qarkut, por që secili të qarkut duhet të jepet një shkallë të pushtetit lokal efektiv. Aktualisht, komunat dhe administratorëve të qarkut nuk kanë pushtet të vërtetë për të bërë asgjë.
Duke rënë nën kritika të ashpra nga liderët kosovarë, Shtajner ka ushtruar kohët e fundit gjykim shumë i shëndoshë, duke deklaruar se ai së pari do të kërkojë Këshilli i Europës për të angazhuar një ekip të ekspertëve për të hartuar një propozim për decentralizim në diskutimet me qeverinë e Kosovës. Qeveria amerikane duhet të bashkëpunojnë aktivisht me Këshillin në këtë proces.
Qeveria e SHBA duhet të kundërshtojnë kriminalizimit të ish-anëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe përpjekjet për të penguar Partizani Lëvizja Pavarësisë
Është e pamundur që të injorojnë vlerën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK) të popullit shqiptar duke i dhënë fund në dhjetë vitet e pushtimit keq në zemër të Evropës që nga epoka naziste. Është po aq e pamundur për komunitetin ndërkombëtar, sidomos Shtetet e Bashkuara, për të mohuar rolin që ka luajtur UÇK-së në ndihmën e NATO-s të ndalur marshin gjenocidial të gjithë Evropën të diktatorit serb, dhe tani të akuzuar për krime lufte, Sllobodan Millosheviçit. Dhe akoma, në vitin 2002, më shumë se gjashtëdhjetë ish-anëtarë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, duke përfshirë edhe heronj të luftës, janë arrestuar-shumica e tyre në javët e çon deri në zgjedhjet e tetorit Kosovës komunale. Në gusht, kreu i AAK-së Ramush Haradinaj, një anëtar i shquar i Kuvendit tė Kosovės, ishte akuzuar për një incident që u zhvillua në Strellc, Kosovë, në korrik të vitit 2000. Pas shumë kritikave të këtij padisë nga ndërkombëtarët, në rastin e tij ka qenë që lëvizur në një gjykatë komunale, ku akuza ndaj tij pritet të jetë rënë menjëherë mbi bazën e asaj që është fals. Anëtarëve të tjerë të ish-UÇK-së janë raportuar në mënyrë të gabuar si ka qenë akuzohet ose arrestohet, kur në fakt ata nuk ishin. Unë besoj se një pjesë e bashkësisë evropiane është duke i shfrytëzuar të luftës "kundër terrorizmit" për të shtypur lëvizjen e pavarësisë në Kosovë nga Anëtarët diskredituar mjaft e dukshme e UÇK-së dhe UÇK-identifikuar partive politike. Unë gjithashtu besoj se qeveria e SHBA është duke kërkuar mënyra të tjera, për shkak të zbatimit të ligjit aparati po bën asnjë dallim ndërmjet terroristëve dhe kushdo që ka zgjedhur një armë ndonjëherë deri në një luftë çlirimtare të ligjshme.
Përpjekja për të denigrojnë dhe shtypur edhe lëvizja për pavarësi inicuar nga Ushtria Çlirimtare të Kosovës gjithashtu është duke u miratuar me ndihmën e kryetarit Ibrahim Rugova Kosovës, dhe se është koha për t'u përballur me të vërtetën në lidhje me këtë. Perëndimi shikime Rugovën si një "i moderuar", sepse ai është në përputhje. (Këshilli i Sigurimit i OKB-së e di se ai do të nënshkruajnë çfarëdo marrëveshje të Sigurimit të OKB-së e vë para tij.) Në realitet, Rugova nuk është në të gjitha moderuar. Interesi i tij i vetëm është në ruajtjen e pushtetit politik. Ai do të doja asgjë më të mirë sesa të kemi një rregull të partisë në Kosovë, në të cilën ai personalisht do të kontrollit të të gjitha aspektet e qeverisë së Kosovës, pa marrë parasysh statusin e Kosovës. Ka shumë njerëz të mirë në udhëheqjen e partisë së Rugovës (LDK), por partia si një e tërë është më pak demokratike të partive më të mëdha në Kosovë, dhe ka pasur kurrë ndonjë mekanizëm të brendshëm demokratik. Dy vjet më parë, një OJQ i mirënjohur në Kosovë raportoi për mua se LDK-ja është parti politike në Kosovë "më i martuar me sistemin e vjetër komunist dhe më rezistente ndaj ndryshimeve." Kjo është arsyeja pse mbështetja për LDK-në votime ka qenë në rënie në Kosovës me çdo zgjedhje të reja dhe do të bjerë edhe një herë në vitin 2004.
Ajo është gjithashtu rast se një pjesë e udhëheqjes LDK-ja ka lidhje të forta me krimin e organizuar dhe elementeve kriminale në administratën ndërkombëtare. Ato nuk janë parti vetëm me këto lidhje, por ata janë portretizuar gabimisht si i pacenuar nga vetë dhe nga Perëndimi-si kanë asnjë lidhje me rrjetet kriminale-kur kjo thjesht nuk është e rastit. Emrat e operativë të LDK-së të përfshirë në rrjete kriminale kanë dalë në sipërfaqe në paditë e ish-anëtarëve të UÇK-së, dhe unë dyshoj se ata do të kthehen në akuzat e paraqitura me Hagën kundër shqiptarëve që ka vepruar për të shpëtuar civilët e pambrojtur nga genocidi serb. Në një nga ana e keqe e ngjarjeve, shefi i gjykatës për krimet e luftës Karla del Ponte ka njoftuar se ajo do të padisë së paku një shqiptar për krime lufte deri në fund të vitit dhe tre të tjerë pas kësaj në vitin 2003.
Së fundi, qeveria e SHBA duhet të rezistojnë përpjekje për të vendosur barazi mes luftës mbrojtëse të UÇK-së për çlirim dhe shteti të sponsorizuar nga terrorizmi të kryera nga forcat serbe kundër shqiptarëve të Kosovës nga fillimi i pushtimit në 1989 të luftës në vitet 1998-1999. Dhe kjo mund të fillojë këtë përpjekje nga assuaging frika e Europës që një Kosovë të pavarur dhe Mali i Zi do disi legjitim krijimin e "shteteve të tjera të reja" në Evropë. Kosova ishte aneksuar nga Serbia në mënyrë të paligjshme në fund të Ballkanit
Luftërat, dhe së bashku me Malin e Zi të pasur dhe ende ka të njëjtën të drejtë si çdo anëtar tjetër përbërës i presidencës konfederal në ish-Jugosllavi (i cili është ende në procesin e shpërbërjes) për të shpallur pavarësinë. Si ekspert i Ballkanit Noel Malcolm ka deklaruar në mënyrë të përsëritur, kjo është duke jo precedent, sepse nuk ka asnjë federatë të tjera në procesin e shpërbërjes në Europë sot.
Qeveria amerikane duhet të pranojnë preambulën e Kushtetutës i sapo hartuar për "Serbia dhe Mali i Zi" dhe Pavarësia mbështetje Kosovës brenda kufijve ekzistues
Mundësia e konfliktit përtëritet në Ballkan është në rritje, jo pakësuar, si shumica e serbëve (dhe shumica e serbëve të Kosovës) të vazhdojë të përqafuar ultranacionaliste, thellësisht anti-perspektivën perëndimore të kriminelëve të paditur të luftës Sllobodan Millosheviçi dhe Vojislav Sheshel. Kjo është shumë e qartë nga tre ngjarjet e fundit-e rezultateve të zgjedhjeve në Serbi, shpallja e përfshirjes së Beogradit me presidentin e Republikës Serbe në shitjen e armëve në Irak, dhe provokuese e Beogradit për përfshirjen e Kosovës si pjesë e Serbisë në preambulën hartuar kohët e fundit në kartës kushtetuese për "Serbia dhe Mali i Zi." Administratori i UNMIK-ut Mikael Shtajner ka kundërshtuar preambulën drejtë. Megjithatë, preambulës nuk është si të pafajshëm si ai dhe të tjerët kanë marrë. Nëse bashkësia ndërkombëtare do të vërtetojë ose të komentoj mbi këtë, atëherë duket se do të bëjë Kosova A pjesë ligjore të Serbisë, në shkelje totale të Rezolutës 1244 të OKB-së. Shqiptarët kanë pasur një përvojë shumë të hidhur historike me të tjerët marrjen e vendimeve për fatin e tyre pas dëbimit të detyruar, spastrimit etnik, dhe gjenocidit. Në kundërshtim me pohim Zëvendëskryeministri serb Nebojsha Çoviç më 12 nëntor se "statusi përfundimtar i Kosovës do të vendoset nga Beogradi dhe bashkësia ndërkombëtare," Shqiptarët e Kosovës nuk kanë çdo të drejtë për të lejuar të tjerët të vendosin për të ardhmen e tyre, pa pjesëmarrjen e tyre më.
Pa zgjidhjen e çështjes së statusit final të Kosovës, çështje të tjera në Kosovë të tilla si kthimi i serbëve noncriminal në Kosovë dhe çështjet rajonale të tilla si nevoja për t'i dhënë fund dhunës raciste kundër jo-sllavë-cant dhe nuk do të zgjidhet.
Si rezultat i kësaj, Kosova dhe bashkësia ndërkombëtare duhet futur një koncept të ri. Në vend të kapur në sentencë unworkable e "standardeve (benchmark) përpara statusit," bashkësia ndërkombëtare duhet të garantojë pavarësinë e Kosovës brenda kufijve ekzistues, dhe pastaj jepni atë qasje në institucionet ndërkombëtare në mënyrë që ajo në fakt mund të plotësojnë standartet e përcaktuara nga Kombet e Bashkuara dhe, prej atje, të integrohen në Evropë. Zyrtare, njohja ndërkombëtare e pavarësisë së Kosovës do të ndodhë (siç edhe Grupi Goldstone dhe Grupi Ndërkombëtar i Krizës kanë rekomanduar) bazuar në respektimin demonstruar Kosovës për sundimin e ligjit, mbrojtjen e të drejtave të pakicave dhe zhvillimin e shoqërisë civile.
Shirley Cloyes është Këshilltare për çështje të Ballkanit, Liga Qytetare Shqiptaro-Amerikane.
-
Regullat e Postimit
- Ju nuk mund të hapni tema të reja.
- Ju nuk mund të postoni në tema.
- Ju nuk mund të bashkëngjitni skedarë.
- Ju nuk mund të ndryshoni postimet tuaja.
-
Rregullat e Forumit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt