A është Allahu perëndia Hënë?

**fisniku-student** · 01-06-2010, 11:12

>>>

Dëshmi të rreme

Në faqen 7, Morey shkruan:

Në vitet ’40, arkeologët G.Caton Thompson dhe Carleton S Coon bënë zbulime të mahnitshme në Arabi. (Morey fq.7).

Në faqen 9 zbulojmë se ai kishte ndër mend të thoshte "Arabinë jugore", megjithatë e kemi shqyrtuar më parë këtë mospërputhje.

I rëndësishëm këtu është fakti që këto “zbulime të mahnitshme” janë bërë të njohura nga G. Caton Thompson, në vitin 1944, në librin e saj The Tombs and Moon Temple of Hureidha (Varret dhe tempulli i hënës në Hureidha). Çfarë ka zbuluar në të vërtetë ajo? Sipas Morey-t, një nga gjërat që ka zbuluar është:

Një idhull që mund të jetë vetë perëndia e hënës (shih Diagram #6); (Morey, fq.9-10).

Këtu ai thotë vetëm që idhulli “mund të jetë vetë perëndia e hënës”. Por, me krenari, ai e etiketon Diagramin 6 me fjalët:

Një idhull i perëndisë-Hënë (Morey, fq.10).

Megjithëse, sipas fjalëve të veta, Morey e di se nuk është e sigurtë që ky idhull ishte perëndia e hënës, prapëseprapë ai është i gatshëm ta etiketojë atë sikur një fakt i tillë të ishte i sigurtë. Nuk ka asnjë jutifikim për një pakujdesi të tillë.

Por, unë këtu shoh edhe një mospërputhje tjetër. Nuk kam patur rastin të lexoj librin e G.Caton Thompson të vitit 1944, por kam lexuar një traktat të vitit 1945 të kolegut të saj arkeolog Carleton S. Coon, me titull Southern Arabia, A Problem for the Future (Arabia Jugore, një problem për të ardhmen). Morey është në dijeni të këtij traktati, sepse e ka cituar disa herë.

Mospërputhja këtu qendron në faktin që ajo që Morey kërkon prej nesh që të gjejmë në librin e Thompson, hidhet poshtë në traktatin e Coon! Morey na paraqet figurën e një idhulli me tipare dukshëm femërore dhe pretendon që ky mund të jetë vetë perëndia e hënës, që është zbuluar nga Coon dhe Thompson dhe që është përmendur më pas në librin e Thompson.

Në traktatin e Coon thuhet se nuk është zbuluar një gjë e tillë! Në lidhje me tri hyjnitë yjore të Arabisë së Jugut, Diellin, Hënën dhe yllin Afërdita, Coon shkruan:

Nuk gjetëm imazhe të gdhendura të këtyre tri hyjnive. Kjo i detyrohet ligjit të rreptë semit kundër gdhendjes së imazheve që ekzistonte në lidhje me vetë hyjnitë. Imazhet që zbuluam ishin figura njerëzish.(Coon, fq.399).

Pra, sipas Coon, ata nuk kanë zbuluar imazhe perëndish, por vetëm figura të gdhendura njerëzish. Pastaj, Morey na paraqet një imazh të gdhendur të një gruaje dhe na thotë ky mund të jetë vetë përendia e hënës. (Morey, fq.10).

Atëherë, njëri nga të dy e ka gabim. Dhe nuk mendoj që ky është Coon. Ai ishte i pranishëm kur, bashkë me Thompson bënë këto zbulime të mahnitshme, prandaj duhet ta dijë më mirë se çfarë ka zbuluar.

Unë nuk e di qendrimin e Thompson, sepse, siç thashë, nuk e kam lexuar librin e saj, por nuk besoj që ajo të ketë shkruar diçka në librin e saj dhe që pastaj, një vit më vonë, kolegu i saj të shkruajë diçka që bie në kundërshtim me të.

Apo ndoshta Morey nuk dëshiron të nënkuptojë që ose Coon, ose Thompson e kanë pretenduar një gjë të tillë. Mbase janë vetëm fjalët që ai ka përdorur ato që ngatërrojnë dhe jo qëllimi i tij. Pasi thotë se ky idhull mund të ketë qenë vetë pernëndia e hënës, Morey shprehet:

Kjo u vërtetua më vonë nga arkeologë të mirënjohur. (Morey, fq.10).

Nëse "u vërtetua" këtu nuk e ka këtë kuptim, atëherë Morey duhet të kishte përdorur fjalë të tjera, në mënyrë që të shprehë atë që do.

Megjithatë, ajo që ka rëndësi dhe për këtë i besoj, është referenca që ai përmend në një shënim në fund të faqes në lidhje me tre nga këta “arkeologë të mirënjohur”. Për momentin, nuk më shqetëson fakti nëse ata janë apo jo “të mirënjohur”, por më intereson të di se çfarë kanë thënë më saktësisht në lidhje me këtë idhull. Një citim të drejtpërdrejtë, të lutem! Ka filluar të më hyjë në qejf verifikimi i citimeve të tilla.

Më duket vërtet interesant fakti që, kur Morey i referohet idhullit më vonë, ai thotë:

Tani kemi idhujt e vërtetë të perëndisë së hënës... (Morey, fq.14).

Tani na u shumëzuan: nuk kemi më një idhull por “idhuj”. Vërtet që Morey nuk kënaqet kurrë me ekzagjerimet e tij

Zhgënjime optike:

Më sipër thashë që Morey ka marrë mundimin të paraqesë pesë ilustrime që të vërtetojë që perëndia e hënës adhurohej kudo jashtë Arabisë. Megjithëse këto ilustrime janë krejtësisht të panevojshme për çështjen e perëndisë së hënës në Arabi, më intereson të tregoj se si ilustrimet e Morey-t nuk janë gjithmonë ato që trumbetohen!

I referohem faqes 3 të librit të Morey-t. Në këtë faqe janë paraqitur dy ilustrime. Pata mundësinë të gjej një ilustrim të ngjashëm me të parin dhe një kopje identike të të dytit në një libër me titull The Ancient Near East: A New Anthology of Texts and Pictures (Lindja e Afërme në lashtësi: Një antologji e re tekstesh dhe figurash), botuar nga James B. Pritchard, 1975, Princeton University Press.

Morey lë të kuptohet që këta janë ilustrime të perëndisë së hënës. Megjithatë, Pritchard dhe grupi i tij i studiuesve mendojnë ndryshe. Ai që i ngjan ilustrimit të parë është i kataloguar me numrin 140 në vëllimin 1 të Pritchard. Por këtu, ai nuk është një perëndi e hënës, por një perëndi e stuhisë.

Ilustrimi i dytë është i kataloguar me numër 136 në vëllimin 1 të Pritchard. Por as ky nuk është nje perëndi e hënës, por është “Baal i Vetëtimës”.

Pra dy nga pesë. Për të disatën herë, ajo që jam në gjendje të verifikoj del se është e rreme. Faji im apo i Morey-t?

Apo i Pritchard? S’e besoj. Një kopje identike e ilustrimit të dytë gjendet edhe në librin The Bible As History in Pictures (Bibla si histori me figura) fq. 206 dhe këtu ai identifikohet si Baal i vetëtimës.

Në faqen 118 të librit Tells, Tombs and Treasure, gjendet një kopje identike me të. Dhe këtu quhet Baal i Stuhisë.

Në librin Archaeology of The Bible (Arkeologjia e Biblës) paraqitet një kopje identike në faqen 80, që aty quhet me emrin Perëndia e Stuhisë, Baal. Morey është i vetëm kundër të gjithë studiesve dhe kundër të gjithë fakteve.

**fisniku-student** · 06-06-2010, 04:36

Si quhej perëndia-hënë?:

Morey ia ka dalë mbanë të vërtetojë që adhurimi i hënës mbizotëronte në Arabinë Jugore para Islamit. Por, cili ishte emri i perëndisë së hënës?

Morey përpiqet të na bëjë të besojmë se ky emër është Allah. Dhe ky është dhe qëllimi i të gjithë libërthit të tij. Kjo shihet qartë edhe në titullin që i ka vënë dhe ai nuk resht së përsërituri këtë gjë në çdo faqe të këtij libri. E megjithatë, nuk jep asnjë dëshmi apo provë për të vërtetuar lidhjen mes Allahut dhe perëndisë së hënës.

Përkundrazi, faktet që ai paraqet tregojnë se emri i perëndisë së hënës nuk ishte Allah. Në faqen 9, Morey flet mbi zbulimet që kanë bërë Coon dhe Thompson në Arabinë Jugore, ku ata kanë zbuluar një tempull të perëndisë së hënës. Çfarë kanë zbuluar? Morey shkruan:

Në këtë tempull u zbuluan simbolet e gjysëmhënës dhe jo më pak se njëzet e një mbishkrime me emrin Sin (shih Diagram #5); (Morey, fq.9).

Atëherë, cili ishte emri i perëndisë së hënës? Allah? Jo! Sipas vetë fjalëve të Morey-t ishte Sin. Por kjo nuk e pengon atë që, dy paragrafë më poshtë, të pretendojë që perëndia e hënës ishte Allahu.

Por ai sajon një taktikë të mençur për të dredhuar. Tani, ai pretendon që:

....ndërkohë që emri i përveçëm i perëndisë së hënës ishte Sin, emri i përgjithshëm i tij ishte el-ilah, d.m.th. “hyjnia”... (Morey, fq.19).

Punë e paqme! Tani, el-ilah për të cilën ai thotë se më vonë u bë Allah (fq.11) nuk është më një emër i përveçëm, por emër i përgjithshëm. Morey vërtet që është mjeshtër i fjalës.

A e tërheq Morey atë që ka shkruar në librin e tij The Islamic Invasion (Pushtimi islam)? Në atë libër, të botuar vetëm dy vjet më parë, ai e konsideron vazhdimisht emrin Allah si emër të përveçëm. Në faqen 48 ai citon nga Hastings Encyclopedia of Religion and Ethics që "Allah" është një emër i përveçëm.

Pastaj, në të njëjtën faqe, ai citon nga Encyclopedia of Religion që:

"Allah" është një emër i peridhës para Islamit (Morey, Invasion (Pushtim), fq.48).

Pastaj, me fjalët e veta, Morey thotë:

Allah ishte një emër pagan [Morey, Invasion (Pushtim), fq.48].

Mund të vazhdonim pambarimisht, por thelbi është i qartë. Në librin The Islamic Invasion (Pushtimi islam) Morey citon shumë autorë, të cilët, më të drejtë, kanë thënë që “Allah” ishte emri i Zotit të Lartë të arabëve paganë. Por, në kundërshtim me atë që thonë autorët, të cilët ai i ka cituar në mënyrë mashtruese, Morey ngul këmbë që “Allah” ishte emri i perëndisë së hënës. Gjithsesi, në këtë libër të tijin, “Allah” ishte një emër i përveçëm.

Tani, në librin e tij të dy vjetëve më vonë, ai ndryshon plotësisht qendrim. Nuk ka asgjë të keqe nëse mëson diçka më shumë dhe, nëse Morey ka zbuluar të dhëna të reja, nuk ka asgjë të keqe nëse e pranon gabimin e mëparshëm dhe ne do të vazhdonim pa bërë shumë komente.

Por, problemi nuk qendron në faktin që Morey e kishte gabim kur thoshte se “Allah” është një emër i përveçëm. Ai gabon kur thotë që Allahu ishte perëndia e hënës. Fatkeqësia e Morey-t është që zbulimet arkeologjike, në të cilat ai mbështetet për të vërtetuar adhurimin e hënës në Arabinë Jugore, tregojnë që emri i perëndisë së hënës nuk ishte Allah, por Sin. Tani ai bie në grackë. Për t’i shpëtuar kësaj gracke, ai pretendon se “Allah” është një titull. Dhe, sigurisht, nuk jep asnjë dëshmi për të vërtetuar këtë pretendim.

Megjithatë, në librin e mëparshëm, ai shprehet qartë që “Allah” ishte një emër i përveçëm dhe jo i përgjithshëm. Në atë libër, ai shkruan:

Emri Allah përdorej si emër i përveçëm i perëndisë së hënës, përveç emrave të tjerë të përgjithshëm, me të cilat mund të jenë quajtur. (The Islamic Invasion, fq.50).

Besoj se e ka thënë Mark Twain:

Flisni gjithmonë të vërtetën, në mënyrë që të mos ju duhet të mbani mend.

Atëherë, cili ishte emri i perëndisë së hënës? Sipas Coon:

Perëndia kryesore e mineasve ishte Wadd, ai i katabanianëve ishte Amm, ai i hadramëve ishte Sin dhe ai i sabejve ishte Il Mukah. Të gjitha këta ishin hëna. (Coon, fq.399).

Emrat e perëndisë së hënës ishin Wadd, 'Amm, Sin, dhe Il Mukah. “Allah” nuk ka qenë kurrë perëndia e hënës, pavarësisht nga këmbëngulja e dëshpëruar e Morey-t.

Dëshmi të fshehura:

Morey flet për shumë zbulime arkeologjike që janë bërë në Arabinë Jugore në Kataban, Timna dhe Marib. Kështu ai flet për:

mijëra mbishkrime sabease, minease dhe katabaniane që u përkthyen më vonë. (Morey, fq.7).

Ou! Vetëm se unë vura re që ai nuk ka marrë mundimin të citojë ndonjë nga këto mbishkrime apo të na thotë përmbajtjen e tyre. Përkundrazi, ai nxiton të përshkruajë zbulimet në zona të tjera. Hmm. Kjo nuk është tipike për Morey-n. Jam i sigurtë që po të kishte ndonjë provë bindëse, ai nuk do humbiste rastin për ta përmendur. Përse është kaq i heshur kur është puna për mbishkrimet e përkthyera?

Një arsye e mundshme është që Morey ka dëgjuar për to, por nuk ua di përmbajtjen. Një tjetër arsye e mundshme është që përmbajtja e tyre nuk i ka ardhur për shtat. Parapëlqej të bësoj arsyen e parë, por, gjithsesi, këto zbulime nuk i leverdisin Morey-t, sepse nuk çojnë ujë në burim të teorisë së tij mbi perëndinë e hënës në Islam.

Mbishkrimet e përkthyera janë përmbledhur në librin që cituam më lart: The Ancient Near East, vol.2, të James Pritchard. Këto mbishkrime tregojnë që perëndia e hënës nuk ishte Allahu, por Anbay, 'Amm, 'lyn, dhe Waddum.

Mbishkrimet sabease të gjetura në Mareb tregojnë që ata adhuronin perënditë Attar dhe Waddum (shih Pritchard, vol.2, f.230).

Në mbishkrimet minease përmenden Wadd, Waddum dhe Attar. Megjithëse perëndia e tyre hënore ishte Waddum, ata i ofronin sakrifica edhe perëndisë Attar (Pritchard, vol.2, f.235).

Siç mësuam edhe në librin e Morey-t, tregojnë që emri i perëndisë së hënës në atë zonë ishte Sin. Këtë e përforcon edhe përmbledhja e mbishkrimeve nga Pritchard. Sin ishte perëndia hënore kryesore hadramite (Pritchard, vol.2, fq.238).

Megjithatë, këtu bie një rreze drite mbi identitetin e perëndisë Attar, për të cilin flitet në mbishkrimet sabease dhe minease. Në një nga mbishkrimet e kësaj përmbledhjeje lexojmë:

...Sin-it dhe Attar-it, të atit. (Pritchard, vol.2, fq.238).

Çfarë zbulimi! Kjo tregon që perëndia e hënës Sin kishte një baba, perëndinë Attar. Pra, për këta njerëz, perëndia e hënës nuk ishte zoti i lartë.

Kjo, përsëri kthehet kundër Morey-t. Morey nuk resht së thëni që perëndia e hënës ishte zoti i lartë për paganët. Tani dimë, se, jo vetëm që emri i tij është i ndryshëm nga Allahu, Zoti i Lartë, por edhe që ky perëndi kishte një atë. Sigurisht që nuk ka ekzistuar kurrë besimi që Allahu kishte një baba.

Në një mbishkrim katabanian të zbuluar në Timna, përmendet perëndia Anbay (Pritchard, vol.2, fq.238). Dhe ky Anbay ishte perëndia e hënës Anbay (Pritchard vol.2, fq.236). Aty përmendet edhe një tjetër perëndi, Amm. (fq.237).

Nga një mbishkrim katabanian i gdhendur në gur mësojmë gjëra interesante. Në të përmendet emri i një perëndie që nuk njihej më parë dhe që emri i të cilit është shkruar lyn, vetëm me bashkëtingëllore. Cilat zanore do ta plotësonin këtë emër? Pritchard dhe grupi i tij mendojnë se lyn:

mund të krahasohet grafikisht me epitetonin hyjnor në Dhjatën e Vjetër, 'elyon ('lywn; p.sh. në Dt 32:8); (Pritchard, vol.2, fq.239).

Pra edhe këtu adhurohej Zoti i Biblës. A do ta vinte në dukje Morey një gjë të tillë?

Kthehemi tek thelbi i çështjes:

E kam ndjerë për detyrë të merrem më hollësisht me argumentimin e Morey-t për të zbuluar mashtrimet e tij për arsye se shkrimet dhe fjalimet e tij kanë devijuar shumë njerëz. Por, në fund të fundit, teoria e tij është vërtet shumë qesharake.

Edhe po të kishte qenë në gjendje të vërtetojë që arabo-veriorët në Mekë adhuronin perëndinë e hënës dhe, edhe po të kishte qenë në gjendje të tregojë që ata e quanin perëndinë e hënës me emrin Allah, prapë, kjo nuk vërteton që Allahu në Islam është një perëndi e hënës. Për ta vërtetuar apo për ta hedhur poshtë këtë tezë, ai duhet të paraqesë atë që Kur’ani thotë në lidhje me adhurimin e hënës.

Megjithatë, Kur’ani e mohon qartë adhurimin e hënës. Në të thuhet:

Mos adhuroni as diellin e as hënën. Adhuroni vetëm Allahun, i cili i krijoi ato… (Kur'an 41:37).

Por, Morey-t nuk i leverdis që t’u bëjë të ditur lexuesve atë që thuhet në Kur’an. Në librin e tij Islamic Invasion (Pushtimi islam), Morey bën një përshkrim të sabejve dhe fesë së tyre. Ai thotë:

Sabejtë kishin një fe yjore, në të cilën ata adhuronin trupa qiellorë. Hëna konsiderohej një hyjni mashkullore, ndërsa dielli një hyjni femërore. Bashkë, ata krijonin hyjni të tjera që ishin yje. Kur’ani flet për këtë në suren 41:37 dhe gjetkë (Morey, Islamic Invasion, fq.42).

Morey përmend suren 41:37 nga Kur’ani, por nuk tregon se çfarë thuhet në këtë ajet. Por unë e kam cituar më lart këtë ajet për të treguar atë që Morey kërkon të fshehë. Po t’u tregonte lexuesve se çfarë thotë ky ajet, mashtrimi i tij do dilte në shesh.

Ai nuk thotë as që në atë ajet kur’anor ndalohet adhurimi i diellit dhe i hënës. Por vetëm thotë që Kur’ani flet për këtë dhe gjetkë. Nëse lexuesit e tij do të kuptojnë nga kjo që Kur’ani e pranon adhurimin e diellit dhe hënës, atëherë Morey ia ka arritur qëllimit të tij.

Morey duhet ta dijë që, si studiues, ai ka detyrën akademike që t’i përdorë burimet e e tij në mënyrë të ndershme. Gjithashtu, ai duhet të ketë parasysh që, si i krishterë, ai është i detyruar të flasë gjithmonë të vërtetën.

>>>

**fisniku-student** · 06-06-2010, 04:49

Budallallëku i Morey-t:

Morey mendon që, nëse vërteton që arabët paganë në kohën e Profetit Muhammed (paqja qoftë mbi të) adhuronin perëndinë e hënës dhe e quanin Allah, atëherë ai ka vërtetuar edhe që:

Islami nuk është gjë tjetër veçse ringjallje e kultit të lashtë të Perëndisë-hënë. (Morey, fq.15).

Mbase mund ta shpëtojmë nga çmenduria e tij, duke I kujtuar atë që ka pohuar. Në faqet 10-11 të librit të tij, ai shkruan që el-ilah do të thotë"perëndia." Epo, në këtë rast, kur një mesazh prej Zotit i zbret një populli, si duhet ta quajnë ata Zotin e vërtetë? Jo-perëndia? Por ata nuk do t’I drejtohen më idhujve të tyre paganë, megjithëse do vazhdojnë të përdorin një njëjtin emër që ka kuptimin “perëndi”.

E nëse edhe pas kësaj Morey vazhdon të mos e kuptojë këtë, mund t’i rikujtojmë faktin që në Dhjatën e Vjetër, për zotin përdoret emri babilonas dhe kanaanit “El”. Pavarësisht nga kjo, ne nuk e akuzojmë Dhjatën e Vjetër për idhujtari. Atëherë përse Morey kërkon të poshtërojë Kur’anin në këtë mënyrë?

Gjithashtu, mund t’i rikujtonin Dhjatën e Re. Aty, Zoti quhet me emrin ho theos. A e di Morey faktin që adhuruesit e Jupiterit i drejtoheshin këtij me emrin ho theos? Nëse po, a do të thoshte Morey që Dhjata e Re ka ringjallur kultin e Jupiterit?

Ose, mund t’i lexojmë Veprat, kapitulli 17. Athina ishte një qendër e madhe idhujtarie, por, përveç idhujve të ndryshëm, njerëzit adhuronin edhe “zotin e panjohur”. Kur Palit iu dha mundësia t’u drejtohej atyre, ai foli kështu:

“O burra athinas, unë shoh se në të gjitha gjërat ju jeni shumë fetarë. Sepse, duke ecur e duke vënë re objektet e kultit tuaj, gjeta edhe një altar mbi të cilin është shkruar: “PERËNDISË SË PANJOHUR”. Atë, pra, që ju adhuroni pa e njohur unë po jua shpall” (Veprat 17:22-23).

A do ta komentonte Morey veprimin e Palit? Ajo që Pali bëri është kjo: ai vuri re një altar kushtuar një zoti të panjohur dhe kuptoi që, përveç idhujve të tjerë, ata adhuronin edhe Zotin e vërtetë. Megjithatë, problemi i tyre ishte që ata nuk e njihnin sa duhet Zotin e vërtetë dhe Pali mori përsipër ta ndreqë këtë me anë të fjalimi të tij.

Në mënyrë të ngjashme, arabët paganë adhuronin 360 idhuj, por ata adhuronin edhe Zotin e vërtetë. Problemi i tyre qendronte në faktin që ata nuk dinin shumë mbi Zotin e vërtetë. Prandaj, Zoti dërgoi Profetin e Tij Muhammed (paqja qoftë mbi të) për ta ndrequr këtë me udhëzimet dhe këshillat e tij.

Mesazhi i Palit drejtuar athinasve dhe ai i Muhammedit drejtuar arabëve nuk ishte që ata ta harronin zotin e padukshëm në të cilin ata besonin. Mesazhi i tyre ishte që ata duhet të kishin dije të sakta rreth Tij.

Një mënyrë tjetër është që të diskutojmë mbi këtë çështje duke përdorur argumentin për të cilin Morey duket se ka “të drejtën e autorit” dhe të paraqesim faktet e mëposhtme e pastaj të nxjerrim një përfundim. Kjo do të vërë në dukje absurditetin e teorisë së Morey-t mbi perëndinë e hënës në Islam.

Fakti #1:

Morey na ka bindur tashmë që adhurimi i hënës mbizotëronte në zonën biblike të Hazor-it, në Palestinë dhe zbulimet arkeologjike e vërtetojnë këtë fakt

Fakti #2:

Sipas Coon, të cilin Morey e citon, emri i perëndisë së hënës korrespondon me emrin El.

Fakti #3:

Në Bibël thuhet që El krijoi qiejt dhe tokën.

Përfundim nga faktet e mësipërme:

Morey duhet të bjerë në përfundimin që Bibla na mëson që të adhurojmë hënën.

Sigurisht, Morey do ta hidhte poshtë një përfundim të tillë, sepse Bibla e mohon adhurimin e hënës. Epo atëherë edhe unë e hedh poshtë përfundimin e Morey-t, sipas të cilit Islami këshillon adhurimin e hënës. Pse? Sepse Kur’ani e dënon adhurimin e hënës në ajetin që Morey u përpoq ta fshihte.

Në këtë ajet thuhet:

Mos adhuroni as diellin e as hënën. Adhuroni vetëm Allahun, i cili i krijoi ato... (Kur’an 41:37).

>>>

**fisniku-student** · 06-06-2010, 09:14

Gjysëmhëna në Islam:

Në faqen 14, Morey shtron disa pyetje, me qëllim që të nxisë një mendim të caktuar në mendjet e lexuesve të tij. Ai pyet:

Pra, nuk është çudi që simboli i Islamit është gjysëmhëna. Që mbi majat e xhamive dhe minareve të tyre gjendet një gjysëmhënë. Që në flamujt e vendeve islamike gjendet një gjysëmhënë. Që muslimanët agjërojnë gjatë muajit që fillon dhe mbaron me shfaqjen e gjysëmhënës në qiell. (Morey, fq.14).

Sigurisht, Morey nuk e shpreh haptazi përfundimin e tij në lidhje me këto fakte. Ai do që lexuesit e tij të nxjerrin përfundimin që këto fakte vërtetojnë se muslimanët adhurojnë perëndinë e hënës. Por Morey nuk e shpreh përfundimin e tij për arsye se ai nuk rrjedh nga këto fakte.

Fakti që simboli i Islamit është gjysëmhëna nuk nënkupton që muslimanët adhurojnë hënën. Gjëja e fundit që mund t’i shkojë ndër mend një muslimani është të adhurojë diçka apo dikë tjetër përveç Zotit. Një gjë e tillë do përbën gjynahun e shirk-ut, që nënkupton adhurimin e diçkaje apo dikujt tjetër përveç Zotit – një gjynah i pafalshëm ky, përveçse me pendim të sinqertë.

Jo, simboli i një feje nuk është domosdoshmërisht objekti i adhurimit të saj. Simboli i Daoizmit është simboli jin-jang, por daoistët nuk e adhurojnë atë. As muslimanët nuk e adhurojnë gjysëmhënën, ashtu si të krishterët e parë nuk adhuronin simbolin e tyre, peshkun. Dhe shumë nga të krishterët e sotëm nuk e adhurojnë kryqin, megjithëse e paraqesin kudo.

Një tjetër çështje është mënyra se si është kthyer gjysëmhëna në sibolin e Islamit. Në Kur’an dhe hadith, gjysëmhënës nuk është i dhënë një rëndësi kaq e madhe. Do të ishte mirë sikur Morey t’i nxiste muslimanët që t’i ktheheshin praktikave të periudhës ideale të Islamit, domethënë tre brezave të parë të muslimanëve, atëherë kur një simbol i tillë nuk përdorej për të identifikuar fenë e Zotit. Por, të nxjerrësh nga një fakt i tillë një konkluzion që nuk është rrjedhojë e tij, do të thotë të kapërcesh kufijtë e së vërtetës.

Vetë Morey nuk e bën këtë gabim, por libërthi i tij u bë shkak që Jack T. Chick ta bëjë një gabim të tillë. Nëse ky ishte qëllimi i Morey-t, vetëm ai dhe Zoti e dinë. Edhe se cili është pozicioni i Chick në këtë rast i takon vetëm Zotit ta vendosë. Jack Chick ka shkruar një libër të vogël me titull Allâh Had No Son (Allahu nuk kishte bir) ku ai përshkruan disa muslimanë që përkulen në dyshemenë e xhamisë, duke adhuruar “perëndinë e hënës”. (Jack T. Chick, Allâh Had No Son; U.S.Chick Publications, 1994; fq.1).

Megjithatë, Morey përmend faktin që muslimanët shfrytëzojnë shfaqjen e hënës së re në qiell për të përcaktuar fillimin dhe përfundimin e muajit të tyre të agjërimit. Dhe është një gabim i rëndë që ky fakt të lidhet me adhurimin e hënës. Shumë popuj i llogarisin punët e tyre bazuar në kalendarin diellor. Por kjo nuk do të thotë që ata adhurojnë diellin, apo jo?

Hebrejtë dhe muslimanët i llogarisin datat e festave dhe riteve të tyre fetare sipas kalendarit hënor. Atëherë, përse Morey nuk i quan hebrejtë adhurues të hënës?

Shënim: Pasi kisha shkruar sa më sipër, duke justifikuar Morey-n për gabimin e Chick, më ra në dorë një fletushkë në të cilën thuhej se gjysëmhëna është zoti i muslimanëve. Në fletushkë nuk përmendet autori i saj, por shkruhet se është botuar nga Research and Education Foundation, drejtor i të cilit është pikërisht Robert Morey.

Pëgjigje ndaj pyetjes:

I njohuri i krishterë, së bashku me një kopje të libërthit të Morey-t më dërgoi edhe pesë pyetje mbi këtë temë. Dhe unë do përpiqem t’i jap përgjigje më poshtë:

Pyetje1:

Cili është kuptimi i gjysëmhënës në Islam?

Përgjigje:

Kur’ani i është përgjigjur kësaj pyetjeje para se ju ta bënit. Lexoni këtë ajet:

Të pyesin ty për hënën e re (fazat e saj). Thuaj: Ato janë përcaktime të kohës për njerëz dhe për haxh… (Kur’an 2:189).

Pyetje 2:

Përse Islami ndjek kalendarin hënor?

Përgjigje:

Si në Bibël, ashtu edhe në Kur’an, festat fetare llogariten sipas kalendarit hënor. Hebrejtë dhe muslimanët i janë përmbajtur këtyre rregullave me besimin se janë prej Zotit. Përse në Krishtërim përdoret kalendari diellor?

Pyetje 3:

Përse fillimi i festës (feast) së Ramazanit shënohet me shfaqjen e gjysëmhënës?

Përgjigje:

Besoj se doni të thoni agjërimi (fast) i Ramazanit. Zoti i ka urdhëruar muslimanët në Kur’an që të agjërojnë nga agimi deri në perëndim gjatë muajit të quajtur Ramazan (shih Kur'an 2:185, 187). Sipas udhëzimeve të të Dërguarit të Zotit, paqja qoftë mbi të, fillimi dhe fundi i muajit përcaktohet nga hëna e re (2:189).

Përse kjo metodë dhe jo një tjetër nuk na takon ne të gjejmë arsyen, por është Zoti ai që e ka urdhëruar nëpërmjet të Dërguarit të Tij. Megjithatë, mua më duhet një metodë efikase. Është një metodë që përdoret gjerësisht dhe bën të mundur që muaji i Ramazanit të qëllojë në çdo stinë. Kjo u jep mundësinë besimtarëve që të kenë kënaqësinë e adhurimit të Zotit në stinë të ndryshme: një vit në verë, disa vjet më vonë në dimër.

Pyetje 4:

Përse Kur’ani i vë sabejtë në të njëjtin nivel me hebrejtë dhe të krishterët, kur studiuesit kanë vërtetuar qartë se tek sabejtë mbizotëronte kulti i hënës?

Përgjigje:

Nuk mendoj se Kur’ani i ka vendosur sabejtë në të njëjtin nivel me hebrejtë dhe të krishterët. Mbase, kur e thoni këtë keni parasysh ajetin:

Vërtet, ata që besuan, ata që ishin jehudi, të krishterë dhe sabejtë (kishin braktisur fenë dhe adhuronin engjëjt), kush besoi prej tyre sinqerisht Allahun dhe botën tjetër dhe bëri vepra të mira, ata e kanë shpërblimin te Zoti i tyre. Për ata nuk ka frikë dhe as nuk kanë përse të pikëllohen (sepse besuan në Allahun, librat, të dërguarit, në mesin e të cilëve edhe Muhammedi). (Kur’an 2:62; si dhe 5:69).

Megjithatë, ky ajet nuk i vendos sabejtë në një nivel me hebrejtë dhe të krishterët, përveçse në një kontekst të veçantë. Në këtë ajet flitet për katër bashkësi të veçanta dhe u jep të katërtave të njëjtën mundësi për të mos u frikësuar dhe pikëlluar nëse besojnë në Allahun dhe Ditën e Gjykimit dhe nëse kryejnë vepra të mira. Këto katër bashkësi janë:

(a) Besimtarët (d.m.th. muslimanët)

(b) hebrejtë

(c) të krishterët dhe

(d) Sabejtë.

Në këtë ajet u ofrohet të gjithëve e njëjta mundësi për përmirësim, por aty nuk thuhet asgjë rreth vlerës së besimeve ekzistuese të këtyre katër bashkësie. Përndryshe, hebrejtë dhe të krishterët që kritikohen në Kur’an për devijimin e tyre nuk do të vendoseshin në të njëjtëin nivel me besimtarët. Gjithçka bëhet më e qartë nëse kuptojmë që me besimtarët këtu nuk nënkuptohen të shpëtuarit, por ata që i përkasin bashkësisë së muslimanëve. Edhe këta, ashtu si tre grupet e tjerë, për të qenë të shpëtuar, duhet të bëjnë këto: të besojnë tek Allahu, të besojnë në Ditën e Gjykimit dhe të kryejnë vepra të mira. Në veprat e mira, sipas Kur’anit përfshihet edhe zbatimi i mësimeve të Muhammedit.

Pyetje 5:

A e adhuronin mekasit Zotin e vërtetë meqë e njihnin Allahun. Ai ishte Allahu nnjë nga perënditë e Qabes? Nëse po, atëherë nga e njihnin mekasit Allahun dhe si e dinin emrin e tij?

Përgjigje:

Së pari, Allahu nuk ishte një nga 360 idhujt që gjendeshin në Qabe, megjithëse Morey e ka pohuar një gjë të tillë pa paraqitur asnjë dëshmi në mbështetje të kësaj teze. Kur Profeti Muhammed (paqja e Zotit qoftë mbi të) hyri në Mekë fitimtar, ai hyri brenda në Qabe dhe i shkatërroi të gjithë idhujt që gjendeshin aty.

Allahu për arabët ishte Zoti i Qabes. Ai ishte Zoti i padukshëm, të cilit ata i drejtoheshin për ndihmë në vështirësi. Po, ata adhuronin Zotin e vërtetë, por adhurimi i tyre nuk i drejtohej vetëm Atij. Ata adhuronin edhe perëndi të tjera, duke menduar se këta do të ndërmjetësonin mes atyre dhe Zotit të vërtetë, Allahut.

Arabët e njihnin Allahun sepse Abrahami kishte vizituar Mekën dhe, bashkë me djalin e tij, Ismailin, hodhën themelet e Qabes. Pasardhësit e Ismailit ruajtën disa nga ritet e adhurimit dhe besimit nga Abrahami. Këtu përfshihet edhe dija e tyre mbi Zotin e vërtetë, Allahun.

Gjetkë kam argumentuar që zoti i vërtetë El i Biblës është Allahu i Kur’anit. Ju lutem shihni Yahweh, Jehovah, apo Allah-Cili është emri i vërtetë i zotit? nga Shabir Ally.