Xhimi Karter leter kryeministrit Nano

[dodoni]

Xhimi Karter i shkruan kryeministrit Nano: Qeveria shqiptare ka bërë mjaft progres


TIRANE, 12 shkurt - Kryeministri Fatos Nano ka marre sot nje leter nga ish- Presidenti i Shteteve te Bashkuara te Amerikes Xhimi Karter. Ne kete mesazh zoti Karter shpreh kenaqesine per progresin e bere nga Qeveria Shqiptare dhe gadishmerine e saj per te implementuar strategjine e Zhvillimit Ekonomik dhe Social te Shqiperise, si dhe prioritetin e saj si nje baze e koordinimit dhe afrimit me te shpejte te Shqiperise me Europen. "Pas rikthimit tuaj ne detyren e Kryeministrit, ne kemi vene re nje pershpejtim te puneve dhe midis zyrtareve te Qeverise, ne zbatimin e kesaj strategjie" - thuhet nder te tjera ne leter. "Ne bashkepunim me Qeverine Tuaj ne tani po pergatitemi te bashkepunojme me Ju per te pasuruar me tej kete proces" - përfundon letra e ish-presidentit amerikan.

marre nga www.radio21.com
Pershendetje
Rrofshin Shqiptaret e Bashkuar dhe Shqiperia e Bashkuar

[Brari]

Teodor Laco i thote ca fjale nanos :


........RD........

Edhe demagogjia ka disa kufij zoti Nano!

Nga Teodor LAÇO

Zhvillimet e fundit në kampin e mazhorancës dëshmojnë para së gjithash krizën që po kalon qeverisja e vendit. E paaftë për të përmbushur detyrimet e saj programore, e zbuluar në dështimet e njëpasnjëshme ndaj angazhimeve para bashkësisë ndërkombëtare, e bunkerizuar në propagandë ku mungesa e brumit mbulohet nëpër performanca mediatike, qeveria që hë për hë na na hedh në short të gjithëve, duket në agoni.

Në analizën e 6-mujorit të jetës së saj, duke u munduar të vendosë një lloj balance midis "sukseseve" dhe dështimeve, vetë kryeministri Nano u detyrua të pranojë se ecuria e ekonomisë nuk ka qenë ajo që pritej, se në shumicën e dikastereve qendrore ekzistojnë probleme të mprehta të korrupsionit, mefshtësisë, zvarritjeve dhe inkompetencës. Gati të gjitha mediat dhe politikanët e gjithë spektrit iu vërsulën Nanos për këtë lloj analize të parë "nga jashtë" dhe nga lart, me akuzën se kishte harruar që në këtë tabllo të errët të vendoste vetveten, përgjegjësitë e tij. Ky ishte pozicioni klasik i Ponc Pilatit që lan duart. Megjithatë, duke parë ca më thellë dhe pavarësisht nga motivet që e shtyjnë, nuk mund të mohohet se pas steriotipeve të analizave alla enveriste të qeverive të mëparshme që trumpetonin vetëm për arritje dhe suksese, Nano u detyrua t’i zbulojë ca nga ca petët e lakrorit dhe të tregojë publikisht lakrat me të cilat është gatuar. Nëse ky është një stil i ri apo është thjesht trokitje paralajmërimi për ndryshime të thella të kabinetit, kjo mbetet për t’u parë në të ardhmen, ama ajo që duhet nënvizuar është pikërisht forca imponuese e një realiteti të zymtë, e një gjendjeje kaotike të punëve, e cila nuk mund të fshihet më. Sepse po të fshihej do të ishte edhe më keq. Edhe demagogjia ka disa kufij. Përtej tyre ajo shfaqet me fytyrën e vërtetë edhe për pasuesit më fanatikë të partisë, pra si mashtrim...

Nano u përpoq të shkaktojë një tronditje frikësuese brenda kabinetit që kryeson dhe pavarësisht se këtë herë u duk sikur i kursen titullarët dhe i shkarkoi bateritë tek strukturat dytësore, për ata që kanë nuhatje, këmbanat ranë pikërisht për deshtë dhe jo për shelegët. Kryeministri ynë shpesh luan si një bankier: Jep borxhe pa patur garancira të dukshme, por në hipotekë është vënë karriera, e ardhmja e gjithsecilit nga bashkëpunëtorët e tij. Vjen një ditë dhe ai i hap defterët, i bën publike detyrimet, borxhet e mëkatet dhe për pasojë, rreshtimi riformohet. Mund të jenë edhe hamendje këto, dhe ndoshta pamja është më e thjeshtë se sa duket, mirëpo preçedenti i mbledhjeve të përsëritura të Komitetit Drejtues të PS në fund të vitit 2001 të bind për të kundërtën.



PS, bllokuese e

reformave



Në fazën e parë të saj, qeveria Nano mori një lloj përkrahjeje morale edhe nga opozita. Kjo përkrahje nuk iu dha për shkak të ndonjë besimi iluzor, se ajo do të bënte një kthesë në situatën ekonomike dhe në emergjencat që lindin prej saj si papunësia, kriza energjitike, etj., por duke u nisur nga interesat madhore të vendit që kishin të bënin me integrimin dhe me reformat e brendshme, që kushtëzonin hapjen e negociatave për Stabilizim-Asociim me Bashkimin Europian. U duk sikur opozita sakrifikoi diçka nga objektivat e saj dhe të elektoratit që e mbështet në betejën drejt pushtetit, por për mua ky ka qenë një nga veprimet më largpamëse dhe më "kombëtare", do ta quaja, të opozitës. Rezultatet e një klime të tillë bashkëpunimi dhe besimi të dyanshëm, që s’ka pse të mungojë nëse jemi të ndershëm e të papërlyer në afera të pista (vetëm mëkatarët ia kanë gjithmonë me hile njëri-tjetrit), u dukën veçanërisht në zgjedhjen e Presidentit Moisiu si figurë e pranuar nga të gjithë. Kurse dobia e kësaj atmosfere është dukur gjatë, ndërkohë që presidenti po sillet dhe po provon se është përfaqësues i të gjithëve.

Marrëveshja, ndonëse e padetajuar, me sa dimë, nënkuptonte një zinxhir reformash institucionale, të cilat do të vendosnin njëherë e mirë ekuilibre të qëndrueshme për detyrimet e të dyja palëve si dhe për të arritur pavarësitë e parashikuara në Kushtetutë. Ky zinxhir u këput nga vetë socialistët, të cilët duhet të ishin më të interesuarit për ta ruajtur marrëveshjen. Arsyet janë shumë, por midis tyre nuk duhet harruar lufta e brendshme e klaneve brenda dhe jashtë PS, në radhët e aleatëve të saj të vegjël, të cilët procesin e reformave e sulmuan me sllogane të përsëritura me ngulm, sikur çdo lëvizje kuadri apo ndryshim i përbërjes rrezikonte institucionet kushtetuese. Demek, këto institucione na qenkan formësuar kaq mirë sa çdo cënim i tyre, ishtë cënim i demokracisë. Këtu u luajt me mbrojtjen e llogoreve të zëna. "Mosdorëzimi" i tyre dhe tërheqja e PS nga procesi i nisur, shpjegohet edhe me korrupsionin e thellë ku janë zhytur një pjesë e tyre. Dihet se çdo ndryshim, rrezikon para së gjithash të lëvizë nga vendi ujin që është qelbur.



Qeveria Nano,

në shënjestrën e

ndërkombëtarëve



Këtë herë vërejtjet janë aq konkrete dhe vendimet kaq të hapura, sa nuk mbetet vend për manovra politike. Nuk duhet harruar se FMN zakonisht i ka mbështetur programet qeveritare dhe politikat monetare të PS, kjo edhe sepse qeveritë e kaluara kanë pranuar pa kundërshtime gjithë sugjerimet e këtij organizmi me peshë të madhe në vendet në tranzicion.

Sikur vonesa e marrëveshjes financiare të buronte nga politika të reja e të ndryshme të qeverisë aktuale në raport me FMN, shtyrja do të ishte e pakuptueshme, por me sa dimë, në këtë aspekt asgjë nuk ka ndryshuar. Pra, pozicioni i ri i FMN, qoftë edhe i përkohshëm, nuk rrjedh nga diferencat e politikave të saj me ato të qeverisë Nano, por nga zhgënjimi i saj prej paaftësisë së qeverisë në luftën kundër plagës më të madhe të ekonomisë, korrupsionit. Dhe kur paratë e tua zhduken nëpër brima të zeza, askush nuk ka më dëshirë të rrijë e të bëjë sehir. Aq më tepër një organizëm i tillë, i cili çdo gjë ka detyrë ta vëzhgojë me imtësi. Këtë herë, sharra e qeverisë duket se zuri në gozhdë.

Do të thyhet apo jo, do ta provojë koha. Sidoqoftë, opozita shqiptare nuk besoj të ketë më nerva, durim dhe kohë për të humbur, duke i bërë fresk një qeverisje që thuajse për gjashtë vjet nuk ka mundur ta çojë asnjë hap më tej mirëqenien e njerëzve. Dhe vetëm ky argument, varfëria kronike që po sjell trauma të thella psikologjike, braktisje, arratisje vetëvrasëse dhe krime të përditshme, do të ishte i mjaftueshëm për të kërkuar ndryshime.





---------

[ornament]

Artikulli i Teodor Laços eshte shume i dobet. Eshte per te ardhur keq qe Shqiperise i mungojne analistet politike, si dhe njerezit me vizion te thelle e largpames.

Objektivi i qeverise nuk duhet te jete opozita, e as objektivi opozites s'duhet te jete qeverija. Ne kete "lufte" per pushtet eshte harruar populli dhe vendi. Keta perdoren veç kur duhet per te marre pushtetin. Sidoqofte ku "cikel infernal" nuk mund te vazhdoje perjetesisht, por gjer diten kur populli do ta kuptoje se me te po luhet, kur ky ta ndjeje veten te perfaqesuar nga asnjera pale.
Atehere mund te kemi situata eksplozimi te pakontrollueshme te cilat mund te çojne ne rebelimin e krahinave te tera kundra qeverise qendrore e politike.
Njerez me bindje populiste, anarkiste, fetare, etj, mund te behen prijes te ketyre turmave te rebeluara.
Kjo pashmangesisht mund te sjedhe pakontrollushmerine e teritorit nga qendra e tij.
Kjo duhet ta alarmoje Teodorin, poziten dhe opoziten dhe jo "objektivat e qeverisjes" te cilat nuk mund te realizohen pa pjesmarrjen e popullit ne "valle".