Ardian Vehbiu, Shekulli.com dhe arti i percarjes

[Hyllien]

Diaspora qëron zërin

Ardian Vehbiu | 31/03/2011 | Kuriozitete |
http://www.shekulli.com.al/2011/03/3...ron-zerin.html


Dje, gazeta "Tema" kishte botuar një deklaratë të mbi 40 organizatave shqiptaro-amerikane, që shprehte shqetësimin për situatën politike të rënduar në Shqipëri.
Deklarata përmban pohime aq të përgjithshme dhe aq të padiskutueshme, të tipit "Udhëheqësit politikë duhet të respektojnë dhe të promovojnë mbarëvajtjen e institucioneve të pavarura të krijuara në bazë të Kushtetutës", - sa nuk thotë, në thelb asgjë, nuk godet as shpon, as kafshon gjëkundi, nuk ndëshkon as përsiat ndonjë rrugëdalje.
Edhe Sulltani i Bruneit, po t'i ishte kërkuar, do t'u ishte drejtuar shqiptarëve me të njëjtat fjalë të lubrifikuara e do t'u jepte të njëjtat porosi të nxjerra verbatim nga tekstet shkollore të edukatës morale dhe politike.
Në një koment të shkurtër për deklaratën në fjalë, në "ResPublica", M. Nano e kish vënë re edhe ai orvatjen, madje sforcimin "për t'i peshuar frazat me një saktësi milimetrike me synimin për të mos lënduar askënd, ose për t'i kënaqur të gjitha palët", nëpërmjet një teknike diskursive bajate, që ai e quante "gjuhë eunukësh."
Të kultivojnë vallë nënshkruesit e deklaratës iluzionin se mund t'u qëndrojnë larg konflikteve të sotme në politikën shqiptare duke u pozicionuar super partes?
Nuk ka pikë dyshimi se mes shqiptarëve që jetojnë në ShBA gjenden me mijëra njerëz të mençur, të ndershëm dhe të angazhuar politikisht, të cilët i ndjekin me vëmendje dhe shqetësim të madh zhvillimet e fundit në Shqipëri.
Një pjesë e këtyre njerëzve kanë bërë përpara në botën e biznesit, të shkencës, të dijes sociale, të arsimit, të mediave dhe të artit; duke akumuluar një ekspertizë profesionale dhe sociale të tillë që do t'u vlente veçanërisht institucioneve dhe publikut në dheun mëmë.
Prandaj, që deklarata në fjalë tingëllon kaq e varfër në përmbajtje, në ide dhe në frymë, nuk ka të bëjë aq me nivelin intelektual të shqiptarëve të ShBA-ve, sesa me një vizion tashmë të prapambetur, të kapërcyer dhe kundërprodhues për rolin që duhet të luajë diaspora në marrëdhëniet me Shqipërinë.
Edhe pse mes shqiptaro-amerikanëve ka njerëz që me kënaqësi do t'i shihje sot në krye të çdo institucioni dhe të çdo pune në atdhe, e vetëquajtura "diasporë" nuk ka asnjë arsye për t'u ndier natyrshëm superiore, madje edhe në aspektin mirëfilli patriotik, ndaj shqiptarëve që jetojnë, përpiqen dhe marrin pjesë në jetën publike në Shqipëri; as t'u japë mësime ex cathedra vëllezërve të përtejdetit për demokracinë, pluralizmin dhe institucionet.
Patetizmit të vargjeve "mbahu nëno, mos ki frikë, se ke djemtë në Amerikë," i ka kaluar vakti e perënduar forca me kohë; dhe vetë modeli i marrëdhënieve mes vendit mëmë dhe diasporës, që sugjerohet nga ato vargje, ia ka lënë tashmë vendin një realiteti të ri dinamik, ku shqiptarët e interesuar dhe politikisht të motivuar komunikojnë mes tyre dhe me institucionet drejtpërdrejt nëpërmjet Internetit, komuniteteve virtuale online dhe pjesëmarrjes së përditshme në debatin politik dhe të opinionit, e cila nuk ndërmjetësohet nga burokracitë dhe hierarkitë si njëditëzaj.
Ka edhe më. Deklaratën e kanë nënshkruar "mbi 40 organizata shqiptaro-amerikane", një shifër marramendëse, aq sa lista e organizatave firmëtare të rezultojë më e gjatë se vetë deklarata. Është pa dyshim gjë e mirë që shqiptarët e Amerikës organizohen në njësi të tilla, të cilat kontribuojnë në gjallërinë e shoqërisë civile në ShBA dhe sidomos në komunitetet ku ata jetojnë. Megjithatë, t'i ulësh 40 organizata dhe shoqata të tilla në tryezën virtuale të një dokumenti për t'u nënshkruar, do të thotë të bësh koncesione majtas dhe djathtas, për të gjetur një emërues të përbashkët të pranueshëm nga të gjitha palët; dhe këtu nuk është fjala për palë normale, por për një potpuri komunitetesh gjithfarësh, që nga ata që s'kanë mësuar dot as të numërojnë në anglishte e deri tek ata që nuk dinë shqip as kanë qenë ndonjëherë në Shqipëri.
Që nervin e kësaj deklarate e ka varfëruar dhe holluar kompromisi dhe nevoja për të mos prekur asnjë nerv të zbuluar duket sheshit, për shembull, nga mënyra si i qaset ajo 21 janarit, me një paragraf ku flitet për "incidentet e fundit në Tiranë që ishin pa dyshim tragjike", ku bëhet thirrje për një "hetim të plotë, gjithëpërfshirës, të pavarur dhe profesional të ngjarjeve para, gjatë dhe pas dhunës së 21 janarit", ku përshëndetet "ndihma e specialistëve ndërkombëtarë në zhvillimin e këtij hetimi", ku kërkohet "zbardhja e fakteve dhe gjykimi i shpejtë dhe i paanshëm në zbatim të ligjeve ekzistuese të Shqipërisë", dhe ku shpjegohet se "të gjithë qytetarët shqiptarë, pavarësisht pozicionit shoqëror, bindjeve apo pozitave politike duhet të trajtohen në mënyrë të barabartë përpara ligjit."
Çfarë mungon këtu, çfarë të shurdhon me heshtjen e vet, është pikërisht vëmendja ndaj vrasjes politike të katër protestuesve të konsumuar atë ditë në sytë e të gjithëve, në mes të rrugës dhe të hapësirës publike. Pikërisht ato vrasje e rënduan, madje e komprometuan klimën politike, deri në atë shkallë sa të vihen në pikëpyetje mbarëvajtja e zgjedhjeve të tanishme lokale dhe vetë themelet e rendit demokratik në Shqipëri; një deklaratë e 40 organizatave nuk mund t'i shpërfillë ato, as t'i mbulojë me batanijen e cilësimeve të përgjithshme për "dhunë" dhe "incidente tragjike"; meqë dhunë është edhe ajo që ndodh sa herë mblidhet Parlamenti në Tiranë, ndërsa incident tragjik është edhe çfarë i ndodh ndonjë fatkeqi në trafik ose kur rrëzohet nga fiku dhe thyen kërbishtet; ndërsa vrasja e paramenduar e protestuesit politik i përket një kategorie tjetër dhe kërkon një gjuhë tjetër për t'u përshkruar.
Organizatat shqiptaro-amerikane dhe shqiptarët e diasporës, pavarësisht nga orientimi politik që kanë, e dinë se drejtësia brenda një sistemi demokratik është po aq e rëndësishme, në mos edhe më tepër e rëndësishme se liria, barazia dhe pluralizmi; dhe në vazhdën e 21 janarit, vendosja e drejtësisë dhe ndëshkimi i autorëve të vrasjeve që u kryen atë ditë imponohet si kusht i domosdoshëm për uljen reale të tensionit politik dhe përmirësimin e klimës në komunikimin midis institucioneve dhe palëve të jetës politike. Duke iu shmangur kësaj çështjeje në deklaratë, këto organizata tregojnë, në thelb, se angazhimi i tyre në mbështetje të demokracisë shqiptare është më shumë pro-forma, protokollar, vetëshërbyes; dhe u shërben më shumë atyre, se ç'i shërben përshëndoshjes së jetës politike në Shqipëri.
Nëse organizatat shqiptaro-amerikane kanë dëshirë për të ndihmuar dhe kontribuar njëfarësoj, veçanërisht tani në prag të zgjedhjeve, ato fare mirë mund të dërgojnë ose të sponsorizojnë ekipe vëzhguesish, të cilët të monitorojnë, anembanë Shqipërisë, procesin parazgjedhor dhe vetë zgjedhjet. Përndryshe, të shpresosh se mund të ndikosh në "klimën politike" me anë deklaratash të tilla me shumë nënshkrime, është si të shpresosh se do të ndikosh përnjëmend në përmirësimin e motit, duke u bërë thirrje të përsëritur reve të zeza që të shpërndahen.

[Hyllien]

Nje pergjigje e shkurter ndaj shkrimit te Vehbiut gjendet ne videot e meposhtme, nga një person që le ta themi, nuk është se ka ndonjë simpati shumë të madhe për politikanët në shqipëri.




Mesaduket, zotëria i cili në të kaluarën nuk ka hezituar me "patriotizmin e tij realist" të shaj majtas djathas historianët më në zë që kanë punuar për cështjen shqiptare, kërkon që Lobi Shqiptaro-Amerikan, për hir të orientimeve të tija dhe grupit që ai është pjestar të bëhet kritikuesi i qeverisë shqiptare. A thua vallë ky studiues i vyer nuk e kupton se në cfarë pozicioni delikat ndodhet komuniteti shqiptaro-amerikan, i cili nëse zbaton urdhrat e zotit Vehbiu(pasi vec këshilla nuk duken), atëher vendoset dashje padashje në anën e lobingjeve Greke dhe Serbe të cilat kanë qysh kur është krijuar vëndi ynë që e cilësojnë shqipërinë si shtet jofunksional, dhe shqiptarët si të paaftë për qeverisje.

Deklarata e organizatave Shqiptaro-Amerikane bëhet me theks të vecantë tek institucionet e shqipërisë dhe tek stabiliteti politiko-ekonomik në këtë fazë shumë të vështirë për Kosovën dhe gjëndjen ekonomike botërore dhe atë gjeopolitike në lindjen e mesme. Siduket disa nuk ngurrojnë t'u vejnë zjarrin përsëri mëmëdheut për hir të ambicieve politike. Këtë e them me plot bindje përsa i përket qëllimeve të Vehbiut, Qoses dhe disa të tjerë që po orvaten të prishin stabilitetin në Shqipëri, pasi atyre as që nuk u intereson se cfarë bën komuniteti shqiptaro-amerikan, madje për ata, ashtu si dhe për krahun qeverisës sa më larg të rri komuniteti shqiptaro-amerikan i shkolluar dhe dipllomuar jashtë, duke jetuar me një kulturë të mirfilltë demokratike, aq më shumë forcohen pozicionet e tyre në shqipëri. Kritikat e komunitetit Shqiptaro-Amerikan zotit Vehbiu i duhen që të arrij tre objektiva primare:

1) Përcarjen përbrënda komunitetit Shqiptaro-Amerikan
2) Përcarjen e komunitetit me strukturat shtetërore
3) Anësimi i komunitetit me dije apo pa vetëdije me lobin serb dhe grek në kritikimin e shqipërisë, duke e lënë shqipërinë zbuluar.

Shqiptarët duhet ta tejkalojnë vetë ngërcin politik, dhe ky tranzicion psikologjik duhet të ndodhi pa gjakderdhje dhe pa dhunë, në të kundërt në këtë botë globale, aneksimi ynë nga ndonjë fuqi tjetër bëhet akoma dhe më e thjeshtë.

Tek titulli i temës, gazetën shekulli e vendosa jo vetëm se është organi botues, por sepse ka disa muaj që inciton në mënyre huliganeske gjakderdhje dhe luftë civile në shqipëri.

[Ben bobi]

i Lexuam...

[DYDRINAS]

Nje pergjigje e shkurter ndaj shkrimit te Vehbiut gjendet ne videot e meposhtme, nga një person që le ta themi, nuk është se ka ndonjë simpati shumë të madhe për politikanët në shqipëri.

http://www.youtube.com/watch?v=KRXp2zuxs3M
http://www.youtube.com/watch?v=baIJAPyZk94

Mesaduket, zotëria i cili në të kaluarën nuk ka hezituar me "patriotizmin e tij realist" të shaj majtas djathas historianët më në zë që kanë punuar për cështjen shqiptare, kërkon që Lobi Shqiptaro-Amerikan, për hir të orientimeve të tija dhe grupit që ai është pjestar të bëhet kritikuesi i qeverisë shqiptare. A thua vallë ky studiues i vyer nuk e kupton se në cfarë pozicioni delikat ndodhet komuniteti shqiptaro-amerikan, i cili nëse zbaton urdhrat e zotit Vehbiu(pasi vec këshilla nuk duken), atëher vendoset dashje padashje në anën e lobingjeve Greke dhe Serbe të cilat kanë qysh kur është krijuar vëndi ynë që e cilësojnë shqipërinë si shtet jofunksional, dhe shqiptarët si të paaftë për qeverisje.

Deklarata e organizatave Shqiptaro-Amerikane bëhet me theks të vecantë tek institucionet e shqipërisë dhe tek stabiliteti politiko-ekonomik në këtë fazë shumë të vështirë për Kosovën dhe gjëndjen ekonomike botërore dhe atë gjeopolitike në lindjen e mesme. Siduket disa nuk ngurrojnë t'u vejnë zjarrin përsëri mëmëdheut për hir të ambicieve politike. Këtë e them me plot bindje përsa i përket qëllimeve të Vehbiut, Qoses dhe disa të tjerë që po orvaten të prishin stabilitetin në Shqipëri, pasi atyre as që nuk u intereson se cfarë bën komuniteti shqiptaro-amerikan, madje për ata, ashtu si dhe për krahun qeverisës sa më larg të rri komuniteti shqiptaro-amerikan i shkolluar dhe dipllomuar jashtë, duke jetuar me një kulturë të mirfilltë demokratike, aq më shumë forcohen pozicionet e tyre në shqipëri. Kritikat e komunitetit Shqiptaro-Amerikan zotit Vehbiu i duhen që të arrij tre objektiva primare:

1) Përcarjen përbrënda komunitetit Shqiptaro-Amerikan
2) Përcarjen e komunitetit me strukturat shtetërore
3) Anësimi i komunitetit me dije apo pa vetëdije me lobin serb dhe grek në kritikimin e shqipërisë, duke e lënë shqipërinë zbuluar.

Shqiptarët duhet ta tejkalojnë vetë ngërcin politik, dhe ky tranzicion psikologjik duhet të ndodhi pa gjakderdhje dhe pa dhunë, në të kundërt në këtë botë globale, aneksimi ynë nga ndonjë fuqi tjetër bëhet akoma dhe më e thjeshtë.

Tek titulli i temës, gazetën shekulli e vendosa jo vetëm se është organi botues, por sepse ka disa muaj që inciton në mënyre huliganeske gjakderdhje dhe luftë civile në shqipëri.

Me te vertete ka disa vite (dhe jo disa muaj) qe fletushka qe quhet Shekulli ose Pravda e gjojasocialisteve shqiptare, ka marre persiper rolin e zedhenesit dhe perçuesit te nje politike krejtesisht antikombetare.

Eshte me te vertete nje "trimeri" prej te çmenduri qe ti hapesh dyert e dritaret hap e krah nje tipi shkrimi qe grish per perleshje, per perçarje, per tensione, per akte vrasese etj dhe çuditerisht askush nuk e merr guximin qe ti veje drejtuesit e saj para ligjit.

Para disa kohesh pata hapur ne kete forum nje teme qe pak a shume lidhej me lejimin qe i ben kjo gazete shkrimeve dhe komenteve fyese dhe denigruese per shumicen e kombit shqiptar, qe lejon shkrime dhe komente ne te cilat percillet mesazhi i urrejtjes krahinore, mirepo nje dore e qellimshme e fshiu kete teme.