Poezi Franceze

[ooooo]

Nuk dua te fle
(Jean Cocteau)

Nuk dua te fle kur fytyra jote rri
Te qafa ime pernate
Se mendoj per vdekjen qe vjen me shpejtesi
E sjell gjumin e gjate.

Une do vdes, ti do rrosh, kjo gje gjumin ma nxjerr
Ç’gje tjeter me tremb sonte?
Te mos degjoj nje dite se si ti fryme merr
Si rreh kjo zemra jote.

Si, ky zog i druajtur qe nga endrra tulatet
Do ta linte ne gjeme
Çerdhen ku trupi yne me dy koke zgjatet
E sos me kater kembe?

Nje gezim kaq i madh me rreh ne agullim
Kurre mos mbarofte
Dhe engjelli mbrojtes qe ne rruge me prin
Fatin ma lehtesofte!

Pupel i lehte jam nen kete koke qe ngjan
Si pjese e trupit tim
Qe ndonese kendoi gjeli, mbyllur syte i mban
S’degjon e s’pipetin.

Nen kete koke qe ne bote te tjera bredherin
Ku ka tjeter ligj jete
Qe ne gjumin e saj rrenje te thella shtrin
Larg meje, afer meje...

Ah do doja me gushen perbri fytyres sate
Permes gojes plot vesk
Te degjoj nga gjiri yt kete faske delikate
Te fryje gjer te vdes.

[2043]

Plaka e bukur


Kloris qe, qysh prej kohe, kjo zemer t`esht`kushtuar,
Qe pasioni im te ngre si yll ne qiell.
Fatin e jetes sime a s`ke per ta ndryshuar
Dhe dimrit te jetes sime t`i falesh ca dite gjithe diell?

Pa lere zine tende dhe falme bukurine!
Fytyra jote vel te kete?! A s`esht` mekat?
Dil nga nata e perzishme dhe dehme me magjine
E atij veshtrimi hyjnor, zhuritur qe me pat...

Qyshkur adhurimtari i yt jam, i padukur;
Po behen 40 vjet qe me ke rrobin tend;
Dhe dashuruar kam ate koke te bukur
Me floket ar te verdhe, apo me floket argjend.

Nga syte e tu si yje m`u ndez kjo zemra e gjore;
Me dogjen si rrufe veshtrimet plot shkelqim;
Po gjersa ishe ti e lidhur me kurore,
Virtytit tend iu fala dhe e fsheha zjarrin tim.

E di se sa respekt duhet te kem ndaj teje
Dhe kurre s`e kam shfaqur deshiren qe me tret;
E fshehta e zemres sime u mbyll perbrenda meje
E i jam shfaqur vetem ndokujt qe kurre s`flet.

....



...
E rralla bukuri te ndjek qysh ne te rite
Akoma dhe tani prej teje s`ndahet dot;
Dhe koha qe skaliti fytyren tende drite,
Shkelqimin e freskine ia ruan edhe sot.

Ti fundin e cdo gjeje , pa pasur frike aspak,
Veshtroje dhe pasqyres me mburrje hidhja syte;
Te vetetin fytyra trendafili zambak
Dhe dimri i jetes sate esht` vera jote e dyte.

Po mua pleqeria sa poshte me ka shtene!
E shoh se kesaj bote do t`i le shendene shpejt;
Mezi me levrin gjaku, fuqite po me lene;
Pa zjarr`e dashurise - do t`isha shuar krejt!...



FRANSUA MEJNAR

[pranvera bica]

Plaka e bukur


Kloris qe, qysh prej kohe, kjo zemer t`esht`kushtuar,
Qe pasioni im te ngre si yll ne qiell.
Fatin e jetes sime a s`ke per ta ndryshuar
Dhe dimrit te jetes sime t`i falesh ca dite gjithe diell?

Pa lere zine tende dhe falme bukurine!
Fytyra jote vel te kete?! A s`esht` mekat?
Dil nga nata e perzishme dhe dehme me magjine
E atij veshtrimi hyjnor, zhuritur qe me pat...

Qyshkur adhurimtari i yt jam, i padukur;
Po behen 40 vjet qe me ke rrobin tend;
Dhe dashuruar kam ate koke te bukur
Me floket ar te verdhe, apo me floket argjend.

Nga syte e tu si yje m`u ndez kjo zemra e gjore;
Me dogjen si rrufe veshtrimet plot shkelqim;
Po gjersa ishe ti e lidhur me kurore,
Virtytit tend iu fala dhe e fsheha zjarrin tim.

E di se sa respekt duhet te kem ndaj teje
Dhe kurre s`e kam shfaqur deshiren qe me tret;
E fshehta e zemres sime u mbyll perbrenda meje
E i jam shfaqur vetem ndokujt qe kurre s`flet.

....



...
E rralla bukuri te ndjek qysh ne te rite
Akoma dhe tani prej teje s`ndahet dot;
Dhe koha qe skaliti fytyren tende drite,
Shkelqimin e freskine ia ruan edhe sot.

Ti fundin e cdo gjeje , pa pasur frike aspak,
Veshtroje dhe pasqyres me mburrje hidhja syte;
Te vetetin fytyra trendafili zambak
Dhe dimri i jetes sate esht` vera jote e dyte.

Po mua pleqeria sa poshte me ka shtene!
E shoh se kesaj bote do t`i le shendene shpejt;
Mezi me levrin gjaku, fuqite po me lene;
Pa zjarr`e dashurise - do t`isha shuar krejt!...



FRANSUA MEJNAR

Doctore!Njeriu do te rroje shume po pleqerine nuk do ta pranoje...

[kapsolli85]

Meshiroje.
Malli i saj shkoi si nje ender e marre.
Plagen tende e pa, por s`munde te shpetosh.
Gjith`ata lot, besome, nuk qene genjeshtare.
Por dhe po t`ishin falja.
.....................................Ti di te dashurosh.



Alfred De Myse

E bukur 2043, po me te bukura jan 4 netët (nqs i ke lexuar)...

[2043]

TE NDARET

Mos me shkruaj! Mbeta qyqe e do pshoj duke vajtuar.

Pa ty jeta esht' e kote dhe çdo hir e gaz mu tret.

Shtriva krahet te te zija, po i mbylla e deshperuar,

mu ne zemer u godita, varri, veç tani me pret.

Mos me shkruaj!

Mos me shkruaj! Le te dergjemi zeheshtur, syvenitur.

Pyet zotin… pyet veten sa te desha zemerplot.

Prej mergimit tend te larget mos me thirr ti mallzhuritur;

S'dua qiellit t'i ndjej zerin kur e di qe s'ngjitem dot.

Mos me shkruaj!

Mos me shkruaj! Mjera une! Dhe kujtimi me fut frike:

Me degjohet duke thirur zeri yt qe ma ndez malle.

Etjes mos i trego ujet kur s'i jep as dde nje pike;

dhe nje leter e adhuruar eshte si fytyre e gjalle.

Mos me shkruaj!

Mos m'i shkruaj ato fjale qe me mbushin mall e lote,

se me ngjan qe zeri i dashur veç me to me nanurit,

se me ngjan sikur m'i thote buzeqeshur goja jote

e sikur, me nje te puthur, mu ne zemer m'i skalit.

Mos me shkruaj!

Marceline Desbordes - Valmore

[2043]

SONET PER HELEN DE SYRZHER

E dashur me perqafo, me puth e me shtrengo,

puthitur fryme me fryme, ma ngroh ti jeten time,

Me fal njemije te puthura, dhe prape mos harro,

ne dashuri s'ka numer, s'ka ligje e kufizime.

Me puth e me riputh me ashk e mos u dro,

se kur te zbresesh posht' nen dhe o mikja ime,

Ku puthja e Plutonit te zbeh edhe te ftoh,

s'do kesh me dashuri , as puthje e perqafime.

Shtrengome sa je gjalle, me puth me gojen tende,

me buzet gjysme mbyllur, gjersa te them me çmende,

ne kraht e mi tue vdekur me thuaj mijera fjale.

Dhe un' ne kraht' e tu do vdes, ti do ringjallesh,

E do ringjallem une, pa zbresim poshte ngadale.

Me mire nje dite e shkurter se nate e gjate hallesh.


Pier de Ronsar

[2043]

BALADA E NUSES SE PAFAT

E bukur jam, po buza s'me qesh kurre;

s'ma do, jo, zemra ate qe kam per burre.

Do t'ju rrefej per ke kam aq deshire,

e bukur jam, po jeta me eshte nxire.

Trimin e ri, - ate ta kisha marre!

e bukur jam, por qaj e çfare te qare!

qe jeten loz-e-qesh me te ta shkoja,

e jo te psheretija e te vajtoja.

E bukur jam, po jeta me eshte nxire,

se kam nje burre, aman! sa te peshtire!

Si mund ta dashuroj, ah! une e mjera?!

e bukur jam, po qaj me lote ngahera.

S'e shoh dot as me sy e jo ta dua!

E bukur jam, po jeta m'u nxirua.

Kur me vjen prane ndiej ndot e marre,

dhe vdekjes une i lutem qe ta marre.

E bukur jam, po jeta me eshte nxire,

se kam nje burre, aman! sa te peshtire!

Po dijeni se mendjen e kam ndare,

E bukur jam, po qaj e çfare te qare!

Nese gjithnje me do ai trimi i pare,

E bukur jam, po rroj me shpirt te vrare!

Me mban ende, me mban nje shprese e marre:

ate, moj ate trim kam per ta marre!

Por ah! as e kam pare as e kam hasur,

e bukur jam por vuaj zemerplasur.

Por ah! as e kam pare, as e kam pjekur,

E bukur jam, por s'jam as gjalle as vdekur!

E bukur jam, po jeta me eshte nxire,

se kam nje burre, aman! sa te peshtire!

Po ja se ku ju them: e kam vendosur!

E bukur jam, -- po vuaj e vrerosur.

Se trimin qe me deshi per aq kohe,

E bukur jam, po s'kam kush te me ngrohe.

Se trimin qe me deshi aq shume mua,

veç ate trim e desha dhe e dua.

Atij qe dashuri ne mua pat shtene,

me trup e shpirt atij veç i jam dhene,

dhe veç per te kjo zemer ka deshire.

E bukur jam, po jeta me eshte nxire,

se kam nje burre, aman! sa te peshtire!

Kete balade une e kam ngritur kenge,

E bukur jam po jeta m'eshte brenge.

Kete balade kenge une e kam bere

qe ta kendojne grate e botes tere,

per ate trim qe e dua me aq deshire!

E bukur jam, po jeta me eshte nxire,

se kam nje burre, aman! sa te peshtire!

Popullore Franceze nga shek. XVII

[2043]

***

Une jam yti, imja je ti.

Kete ta dish me siguri.

Ty te kam mbyllur

Ne zemren time.

Çelesin e humba s’di se ku.

Ti do te mbetesh mbyllur ketu..


POPULLORE E SHEKULLIT XII

[daniel00]

Thesari im



Nëse dhomat e shpirtit tim do vizitoje

Çfarë pretendon se do shikoje?

Cilin përbindësh mendon se fsheh?

Po të zhgënjej, por nuk më njeh.

Nuk ka nevojë për të trokitur.

Hyr, shih, kërko, mbet e habitur

Mure të zbrazët lyer pa ngjyra

Fotografi, por pa fytyra

Diku e hedhur afër shtratit

Është nje kuti e tersit, fatit

E mbushur plotë është me kujtime.

Brenda gjithë historia ime.

Janë fjalët që kam thënë aty,

gjithkush që njoha, perfshi ty.

Gjithcka që bëra, e ç’veç ëndërrova

Vendet ku shkela, ku jetova.

Janë zënkat tona dhe mërite

Janë puthjet netëve pa dritë

Veset e mia që aq urreve

Mërgimi i ngadaltë i reve.

Dënimet që vuajta për ty

Herët kur s’të pash ne sy

Jetët qe pa ty jetova.

Të tjera femra që dashurova

Janë dhe sekretet që s’të kam thënë

E amanetet që kam lënë

Fëmijet që kurrë nuk më lindën

Epshet që vrava se nuk mu bindën

Ka letra, që për ty i shkrova

Në zarfet që kurre nuk dërgova

E nëse gjithcka përmbys do kthesh

Sekretin më të madh do gjesh

Se e kam fshehur në fund fare.

Po nuk e pe, s’ke pare gjë fare.

Nxirre mes duarsh në shtrëngim.

K’të më të shtrenjtin sendin tim.

Balsamin që plagët shëronte,

kur kjo djall jete më kafshonte.

Para fytyrës ngadalë afroje.

Dhe mbylli sytë, pastaj zbuloje.

E kur ngadalë ta kesh zbuluar.

Veç një pasqyrë do gjesh në duar.

Do shohësh veten, reflektim.

Se ishe ti thesari im.



Charles Baudelaire

[didii]

Plaka e bukur


Kloris qe, qysh prej kohe, kjo zemer t`esht`kushtuar,
Qe pasioni im te ngre si yll ne qiell.
Fatin e jetes sime a s`ke per ta ndryshuar
Dhe dimrit te jetes sime t`i falesh ca dite gjithe diell?

Pa lere zine tende dhe falme bukurine!
Fytyra jote vel te kete?! A s`esht` mekat?
Dil nga nata e perzishme dhe dehme me magjine
E atij veshtrimi hyjnor, zhuritur qe me pat...

Qyshkur adhurimtari i yt jam, i padukur;
Po behen 40 vjet qe me ke rrobin tend;
Dhe dashuruar kam ate koke te bukur
Me floket ar te verdhe, apo me floket argjend.

Nga syte e tu si yje m`u ndez kjo zemra e gjore;
Me dogjen si rrufe veshtrimet plot shkelqim;
Po gjersa ishe ti e lidhur me kurore,
Virtytit tend iu fala dhe e fsheha zjarrin tim.

E di se sa respekt duhet te kem ndaj teje
Dhe kurre s`e kam shfaqur deshiren qe me tret;
E fshehta e zemres sime u mbyll perbrenda meje
E i jam shfaqur vetem ndokujt qe kurre s`flet.

....



...
E rralla bukuri te ndjek qysh ne te rite
Akoma dhe tani prej teje s`ndahet dot;
Dhe koha qe skaliti fytyren tende drite,
Shkelqimin e freskine ia ruan edhe sot.

Ti fundin e cdo gjeje , pa pasur frike aspak,
Veshtroje dhe pasqyres me mburrje hidhja syte;
Te vetetin fytyra trendafili zambak
Dhe dimri i jetes sate esht` vera jote e dyte.

Po mua pleqeria sa poshte me ka shtene!
E shoh se kesaj bote do t`i le shendene shpejt;
Mezi me levrin gjaku, fuqite po me lene;
Pa zjarr`e dashurise - do t`isha shuar krejt!...



FRANSUA MEJNAR

shum e bukur