Poezi Franceze

[2043]

ZANGRA

Zangra ma thone emrin, tetar jam emeruar
Ne frontin e Beloncios, permbi rrafshine lartuar
Prej nga do vije armiku dhe hero do behem une.
Tek pres pra kete dite, tek s`kam pra asnje pune,
Zbres ne qytet te cupat plot tridhjet here ne muaj
Ato per dashurine flasin, ... e une per kuaj


Zangra ma thone emrin, dhe kapiten graduar
Ne frontin e Beloncios, permbi rrafshine lartuar
Prej nga do vije armiku dhe hero do behem une.
Tek pres pra kete dite, tek s`kam pra asnje pune,
Zbres ne qytet te piqem me nje zonje te huaj
Ajo per dashurine me flet , ... e une per kuaj


Zangra ma thone emrin, tash komandant graduar
Ne frontin e Beloncios, permbi rrafshine lartuar
Prej nga do vije armiku dhe hero do behem une.
Tek pres pra kete dite, tek s`kam pra asnje pune,
Zbres ne qytet te Pedro, nje dore kumar te luaj
Ai bromp per dashurine , ... dhe une bromp per kuaj


Zangra ma thone emrin, kolonel i sprovuar
Ne frontin e Beloncios, permbi rrafshine lartuar
Prej nga do vije armiku dhe hero do behem une.
Tek pres pra kete dite, tek s`kam pra asnje pune,
Zbres te vejusha e Pedros , me padurim pothuaj
Dhe flas per dashurine , por.....ajo flet per kuaj


Zangra ma thone emrin, gjeneral i cgraduar
Dje ika nga Beloncios, permbi rrafshine lartuar
Ku erdhi tashme armiku dhe hero s`u bera une

ZHAK BREL

[Ksanthi]

e bukur kjo poezia se kisha hasur ne jeten time.

[2043]

Tek ktheja nga dasma, isha aq e lodhur
Sa ndaj nje burimi ndenja per t`u shplodhur
Pa n`ujet e kthjellte kam hyre per tu lare,
Pastaj me gjethe prej lisi jam thare...

N`degen me te larte bilbili ja thosh;
Kendo o bilbil, pse te mos kendosh?
Plot hare e gaz e ke zemren ti
Ndersa une timen plot vrer e plot zi
Se Pieri i dashur nuk me dashka prap,
Vetem per nje gonxhe qe s`desha tia jap.

Ah sikur gonxhja ende ne dege te ish
Dhe Pieri i dashur te me desh serish !

Popullore franceze nga shek XVIII

[Ksanthi]

Tek ktheja nga dasma, isha aq e lodhur
Sa ndaj nje burimi ndenja per t`u shplodhur
Pa n`ujet e kthjellte kam hyre per tu lare,
Pastaj me gjethe prej lisi jam thare...

N`degen me te larte bilbili ja thosh;
Kendo o bilbil, pse te mos kendosh?
Plot hare e gaz e ke zemren ti
Ndersa une timen plot vrer e plot zi
Se Pieri i dashur nuk me dashka prap,
Vetem per nje gonxhe qe s`desha tia jap.

Ah sikur gonxhja ende ne dege te ish
Dhe Pieri i dashur te me desh serish !

Popullore franceze nga shek XVIII

super................

[ooooo]

KURORËZIM

Mëse një ditë hapat e ëndrrave të tua rastësisht do të sjellin
poshtë shtëpisë sime e zemra jote aty do ndalet për një cast
atje,
mes erës së luleve në botën e zemres sime që troket butësisht
për të qenë
së bashku
qoftë edhe një cast,
për një psherëtim,
për nje rrahje zemre,
kokën mbeshtetur mbi timin gjoks,
buzët e mia mbi tëndin ballë,
mes perkëdheljesh ëmbëlsisht pa fund,
në bashkim shpirtrash gjer ne barrierën e kohrave,
s’do na mjaftonin as njëmijë vjet.
E une do flisja me gjuhën e syve të mi,
këtyre liqeneve të thellë që falin gjithmon,
do flisja me gjuhën e duarve te mia delikate rreth fytyrës tënde
cdo rrudhë dhimbjeje është mbushur me dashurinë time.
Me buzët e mia ne gojën tënde dashurinë do e shprehja bukurisht,
në lartësi ndjenjash qiellore që cdo krijesë njerëzore do të ketë njohur,
me të cmendurin passion,
nga thellesitë e trupit drejt syve të ty,
nga duart e mia në të tuat duar,
nga buzët e tua në trupin tim,
nga sytë e tu ne zemrën time.
Dhe me ëmblat duar mbyllmë lehtë,
të rëndat qepalla nga hullitë e deteve,
që të lumtura për të vetmën herë në jetën time,
thithën nektarin hyjnor të jem e dashuruar,
kaq thellësisht me më të bukurën e të zjarrtën menyrë.

Sa herë qe do mbyll sytë e gjer në të fundmen frymë,
para meje do të shfaqen karvana beduinësh,
prej të cilëve zogj të praruar do të fluturojnë
drejt detit e erërave,
duke shkuar drejt brigjeve të reja,
zemër lehtë se kanë jetuar
qoftë dhe një cast të vetëm.

CLAUDE CHATRON-COLLIET 2008

[Xhenet.M.S.]

KURORËZIM



Në se një ditë hapat e endrrave të tua rastësisht do të sjellin
Poshtë shtëpisë sime e zemra jote plagë aty do ndalet për një çast,
Atje,
Mes erës së luleve, në botën e zemrës sime që troket butësisht
Për të qenë
Së bashku
Qofte edhe për një çast,
Për një psherëtimë,
Për një rrahje zemre,
Kokën mbështetur mbi timin gjoks,
Buzët e mia mbi tendin ballë,
Mes përkëdheljesh ëmbëlsisht pa fund,
Në bashkim shpirtrash gjer në barrierat e kohëve,
S’do të na mjaftonin as njëmijë vjet.
E unë do flisja me gjuhen e syve të mi,
Këtyre liqejve të thellë që falin gjithmonë,
Do flisja me gjuhën e duarve të mia delikate rreth fytyrës tende
Ku çdo rrudhe dhimbje është mbushur plot me dashurinë time.
Me buzët e mia në gojën tende dashurinë do ta shprehja bukurisht,
Në lartësi ndjenjash qiellore që çdo krijesë njerëzore do ketë njohur,
Me te çmendurin pasion,
Nga thellësitë e trupit drejt syve të tu,
Nga duart e mia në të tuat duar,
Nga buzët e tua në trupin tim,
Nga sytë e tu në zemrën time.
Dhe me të ëmblat duar mbyllmë lehtë,
Të rëndat qepalla nga hullitë e detrave,
Që të lumtura për të vetmen herë në timen jetë,
Thithen nektarin Hyjnor të jem e Dashuruar,
Kaq thellësisht e me të bukuren e të zjarrtën mënyrë.

Dhe sa herë që do mbyll sytë e gjer në fundmen frymë,
Para meje do shfaqen karvanë beduinësh,
Prej të cilëve zogj të praruar do fluturojnë
Drejt detit e erërave,
Duke shkuar drejt brigjesh të reja,
Zemerlehtë se kanë jetuar,
Qoftë dhe një të vetëm çast.



Claude Chatron-Colliet©2008

[Xhenet.M.S.]

DETI DHE DASHURIA
(sonetë)

Dhe deti dhe dashuria kanë hidhërimin për fat,
Dhe deti është dhimbje e dashuria plagë po ashtu.
Humbasim në dashuri ashtu siç zhytemi ne det,
Se dhe dashuria ashtu si deti nuk është pa stuhi.

Ai që ujrat ka frikë ta shkojë jetën nëpër brigje.
Që dhimbjeve e vuajtjeve të dashurisë u trembet
E veten se le të rrëmbehet prej të sajave flakë,
Prapë aty do vejë në mortje e humbje do tretet !

Nëna e dashurisë pat detin për djep e strehim *
Prej dashurisë del zjarri e nena e tij prej ujit lind,
Por uji kundër zjarrit me kot lufton plot mundim.

Në se uji arrin të fikë një grusht prushi dashurie,
Dashuria jote më djeg shume e plot dhimbje është.
Të mundja atë zjarr me detin e lotëve të mi ta shuaj.

* Afrodita (Venusi )

[ooooo]

DASHURI PËR ELSËN


Jam xheloz për çdo pikë shi
që me puthje më shëmbëllen
më bëjnë të ndjej xhelozi
sytë e gjithçkaje që shkëlqen

Kur e zë jam xheloz për bletën
për pasqyrën ku ajo shihet
për harrimin për kujtesën
dhe për gjumin ku kridhet

Për trotuarin që ajo zgjedh
për erën që e fshik me duar
në ëndërr gjumin ma vjedh
xhelozia ime që rri zgjuar

Jam xheloz për një këngë një ofsh
për një hukamë e një rënkim
për zymbylat jam xheloz
për një parfum për një kujtim

Jam xheloz për statujat në shesh
tunduese me ata sy zgavra
jam xheloz kur ajo hesht
për fletën e bardhë që ka përpara

Për një qeshje a një lëvdatë
dimrit për një drithmë të lehtë
për një fustan që vesh në shtat
pranverës për drurët e blertë

Jam xheloz kur i pëlqen zjarri
për një degë që e ndjek prapa
për krehërin në flokët ngjyrë ari
në ag më bën xheloz mesnata

për gjithçka që ka për zemër
për zumrudët që stolisin
ah, nata e ligë nata shemër
më hijet e saj ma mer shpirtin

Çdo stinë ndjej xhelozi
më ngulen njëmijë gozhdë
jam xheloz gjer në marrëzi
jam xheloz si një qen xheloz

Kur vonohet një grimë herë
jam xheloz për botën mbarë
gjestet e saj janë mister
jam xheloz për çdo kitarë.


Louis Aragon

[Xhenet.M.S.]

Zhak Prever - Tri shkrepse në errësirë ...


Parisi në errësirë

Tri shkrepse të ndezura
Njëra pas tjetrës në errësirë.
E para për të parë
Fytyrën tende,
E dyta për të parë
Sytë e tu,
E fundit për të parë
Gojën tënde.
Dhe pastaj
Errësirë e plotë për ti kujtuar ato
Teksa fort të shtrëngoj në krahët e mi.

[ooooo]

PUTHJA

Mijera e mijera vjet
Nuk do kishin mjaftuar,
Per te treguar
Te voglen sekonde pafundesie
Kur ti me perqafove,
Ku une te perqafova.
Ish nje cast ne driten e dimrit
Ne Parkun Montsouris ne Paris.
Ne Paris.
Mbi toke.
Mbi kete toke qe eshte nje yll.



O sueda po pse ke postu serish te njejten poezi mi, apo nuk te pelqeu versioni im hahahhahahah