Të mësojmë të shkruajmë pa gabime

[Baptist]

tonë, sonë kemi të bëjmë me përemrin pronor : jonë. Dhe përemrat janë pjesë të ndryshueshme të ligjëratës, që d.m.th se lakohen nëpër rasa

Tek tash ka rënë tema në binar.

Pershendetje ademgashi_dk, sqarime te mira, e te gjetura fort.
Problemi gjuhesor shkon edhe me thelle se evidencat; deri ne etimologji dhe zhvillim historik te saj. Pa kete te dyten, persiatjet jane zakonisht pa fryt.

Gjuha shqipe fatkeqsisht nuk ka trasheguar pothuaj asgje te shkruar. Por gjuha shqipe ka nje te mire te veten, sepse ka aftesi regjenerative e vetsheruese. Nje pjese e madhe e demeve qe i behen arrijne te riparohen vetiu ne kohe. E disa te tjere lejojne te venerohen...

Ta zeme shembujt qe kishe marre (e qe jane shume te drejte) konservojne ne vete edhe demin qe iu eshte bere.

E verteta e ngurte eshte se peremrat nuk lakohen, sepaku nuk guxojne te lakohen por ja qe dicka e tille po ndodhe me pronorin 'jone'...

emërore: shqipja jonë

Kjo me heret duhej shkruar:

shqipja e jonë

Ndersa me heret, akoma me ndryshe...

Do t'i bie pak me shkurt dhe te kapercej disa shekuj, per te thene se peremri pronor "jone" origjinalisht nuk eshte pjese e ndryshueshme e ligjerates sepse nuk eshte "jone" por ":on~",

Andaj kemi:

[j]on|e\i\a;
[t]on|e\a;
[s]on|e

Sepse asnjeri nga zerat prires [j; t; s] nuk i takon peremrit on~ por jane pjese te nyjeve e deftuesve qe formojne fjalite gjegjese ne menyren qe ia kerkon kuptimi qe deshiron te na e kumtoje.

Analiza e percjellur me aglutinimin e pastajme gjate historise se zhvillimit te gjuhes shqipe, eshte ajo qe kete peremer, - per pasoje - e ben te ndryshueshem.

Pra forma e paster e ketij peremri pronor eshte ON. Dhe mund ta gjurmojme thelle ne antike ku do ta gjejme ne emra te vendeve te qyteteve etj. (Dhe, me sa mund te gjej, kishte vetem formen e pergjithshme :AN~ dhe te pervetshme :ON~)

Sot themi e shkruajme, ta zeme:

gurit tone
duhej shkruar:
gur it on:[e]
gur it tae one
[guritane - ne kohen e fuzionimit te fjalive ne fjale]

Por forma "gurit tone" ka kaluar neper disa faza qe ne u rame shkurt.

gur it tae one;
gur it té one;
gur itté one;
gur-it téon-e;
gurit téone ::
gurit téne/tone;

Ketu kam perjashtuar rastet kur perdoret trajta e pergjithshme e peremrit ON~ qe eshte AN~, [prandaj kemi edhe mundesine e te shprehurit te formes "gurit tane"], por keto mjaftojne per nje ilustrim te thjeshtesuar, shpresoj.

b.b. Troy III p.a.e.

[Baptist]

Kjo temë e hapur tek këndi i gjuhës shqipe, është për të gjitha ata që përpiqen të shkruajnë gjuhën letrare, ose që kanë dëshirë ta mësojnë atë.
Kujt nuk i pëlqen kjo temë, le të mos e lexojë.

kurioze - kureshtare
perfekte - të shkëlqyer

.

nx

I
kurioze - kureshtare = kurreshtare
II
perfekte - shkelqyer = perkryer

-I- curious:

cur[e]~ious
1. qyri; i rri gati; vrojtoj; mbikeqyr; kujdes/em, etj
2. kuri; kujdes/em; lat. cura, [ke]qyr kujdestaroj, qyre
3. qyri, rishikoj vazhdimisht

~i-o[s]-us akumulim kompleks nyjesh e treguesish per te drejtuar nyjen e fjales qyre/cure.
i+o(s), eshte i (kuptimit te rrenjes se fjales).
-us, si, me.

ku-rresht~[*], riformumim bashkekohor i gjuhes shqipe;
* mendja, [ve]mendja
{kurresht[*]}~ar/~are, 1. qe jane, 2.ata qe bejne sipas rrenjes se fjales.
kurreshtar.

-II- perfect:

per~fect, me baze ne fetch=godit, nga lat., fecit, ndreq/ur; mbaru/ar; kry/er; godit/ur. bised., "e ka ba fe't". iron., "e ka perkry". Fjala rrenje "fe: t" ne gjuhen shqipe nuk ka nevoje per parashtesen per~.
i/e per~[kryer].

perfect [perfekt]

1. perkryer;
2. permbaruar;
3. persosur.

b.b. Troy III p.a.e.

[-BATO-]

Baptist, në këtë temë bazohemi tek fjalori dhe rregullat e gramatikës. Nëse kundërshton diçka, sill rregullën ose shembuj nga fjalori, mos u merr me arsyetime të kota duke na thënë se si duhet të jetë sipas logjikës tënde.

Për apostrofin të thashë njëherë, që të jemi të sigurt duhet të lexojmë çfarë thotë rregulla gramatikore. Ti solle fjalorin e vitit 2002, po ku ta di unë se ai fjalor nuk është mbështetur tek i vjetri që ka atë gabim shtypi? Unë dua ta di si është në të vërtetë dhe në rast se jemi të lirë të përdorim një ose dy apostrofa, do të përdor vetëm një.

Nuk ben "c'pyetje te ra"
por
"cila pyetje te ra", dhe: "c'pyetje te ranë".
Sepse "ç" eshte ekuivalent i "çfarë"

Lexo ç'thotë fjalori për pjesëzën ç' në të gjitha kuptimet e saj, se ka shumë.
Ja dhe shembulli nga fjalori:

PYETJE f. sh.

3. Fjalët që u drejton mësuesi nxënësve për
përmbajtjen e mësimit që të kontrollojë dijet e tyre;
kërkesat që u jepen nxënësve a studentëve në
provim, të cilave ata duhet t'u përgjigjen me gojë a
me shkrim. Pyetje e lehtë (e vështirë). Pyetja e
parë (e dytë). Pyetjet e provimit. Biletë me dy
(me tri) pyetje. Iu përgjigj të gjitha pyetjeve.
Ç`pyetje të ra?

kurioze - kureshtare = kurreshtare

Në fjalor thuhet kureshtar. Tema nuk është për të bërë sugjerime.

perfekte - shkelqyer = perkryer

Lexo kuptimet 3 dhe 4 që ka fjala shkëlqyer në fjalor.

Më lodhe me këto diskutime të kota.
.

[brooklyn2007]

Nuk e di nese eshte permendur me pare, por kam vene re se jane te shpeshta rastet kur shkruesit ne forum i perdorin shenjat e pikesimit kot me kot. Nje nga keto eshte dhe rasti i pikepytjes dhe pikes cuditese, ku kjo e fundit eshte vendosur para te pares. Te nderuar postues, pikepyetja (?) vendoset perhere perpara pikes cuditese (!) dhe jo perhere vendosen te dyja njekohesisht. Ka fjali pyetse ku eshte gjithmone e nevojshme simboli i pikepyetjes me pas. Nderkohe qe pika cuditese vendoset me rralle dhe sidomos ne rastet kur shkruesi shfaq elemente habije, surprize, mosnjohje, pasigurie apo ndjenja te forta ne konstruktin e fjalise. Shembuj:

Sa eshte ora?. (pikepyetja eshte e nevojshme ne fund)

Edhe kjo gje paska ndodhur?!. (pikepyetje dhe me pas pikecuditse)

Nuk me besohet nje gje e tille!.

Pra ne te treja shembujt me lart jane ilustruar menyrat se si dhe ku perdoren keto "sinjalistika" te rendesishme te menyres tone te te shprehurit. Sigurisht mos harroni pikat ne fund te fjalive.

[Qyfyre]

E more librin. Nuk është fjali pyetëse. //fakt eshte pohim
E more librin? Është fjali pyetëse.// jo, eshte poashtu nje pohim. Kjo mund te kuptohet si pyetje vetem me ane te timbrit teper te vecante ne te folur. Kjo ndodhe me te gjitha gjuhet qe me teper fliten se qe shkruhen.

A e more librin? Kjo është fjali pyetëse më e theksuar, se është e përforcuar me pjesëzën a. // nuk ka kurrfare perforcimi perpos qe tani eshte nje fjali e plote pyetese e formuluar mire.

BATO ka te drejte. "E more librin?" eshte nje fjali pyetese. Nuk ka nevoje per mendimin tim qe te shtohet "A" perpara pasi pikepyetja ne fund e ben pyetese fjaline.

Jam dakort qe eshte e veshtire ne lexim, pasi e fillon fjaline dhe vetem ne fund e sheh qe eshte pyetje, sidomos kur eshte fjali e gjate.

Shembulli i pikes ne fund te fjalise qe perforcohet nga shkronja e madhe me pas, nuk do te thote qe cdo shenje pikesimi eshte vetem per perforcim. Nuk mund ta pergjithsosh.

[yllbardh]

Nuk e di nese eshte permendur me pare, por kam vene re se jane te shpeshta rastet kur shkruesit ne forum i perdorin shenjat e pikesimit kot me kot. Nje nga keto eshte dhe rasti i pikepytjes dhe pikes cuditese, ku kjo e fundit eshte vendosur para te pares. Te nderuar postues, pikepyetja (?) vendoset perhere perpara pikes cuditese (!) dhe jo perhere vendosen te dyja njekohesisht. Ka fjali pyetse ku eshte gjithmone e nevojshme simboli i pikepyetjes me pas. Nderkohe qe pika cuditese vendoset me rralle dhe sidomos ne rastet kur shkruesi shfaq elemente habije, surprize, mosnjohje, pasigurie apo ndjenja te forta ne konstruktin e fjalise. Shembuj:

Sa eshte ora?. (pikepyetja eshte e nevojshme ne fund)

Edhe kjo gje paska ndodhur?!. (pikepyetje dhe me pas pikecuditse)

Nuk me besohet nje gje e tille!.

Pra ne te treja shembujt me lart jane ilustruar menyrat se si dhe ku perdoren keto "sinjalistika" te rendesishme te menyres tone te te shprehurit. Sigurisht mos harroni pikat ne fund te fjalive.

Me ato rregulla të pakta të drejtshkrimit që kam nundur të mbaj mend nga gramatika më duket se pika në fundë të një pyetje apo të një fjalie që përfundon me pikëcuditëse nuk është e nevojshme për shkak se këtu fitojm efektin e dyfishtë. Kjo do të thotë se pikëpyetja ose pikëcuditësja në fundë të fjalisë merrë funksionin e pikës që përfundon atë fjali. Rasti i vetëm kur njeriu mundë të vendosë pikë në fundë të pyetjes ose fjalis që përfundon me pikëcuditëse është kur nuk arrisim të përfundojm atë fjali dhe këtu vazhdojmë zakonisht me tri pika si p.sh. ----?... ose ----!...
Kur duam që të përforcojm efektin pyetësorë ose cuditës të fjalisë atëherë përdorim tri shenja të ??? ose !!! ose në kombinim ?!! por kurrë nuk i vëjmë pikë në përfundim të kësaj fjalie.

[Qyfyre]

Nuk ka nevoje per pike pas ? apo !

[symphony]

E përforcoj mendimin e dy anëtarëve më lartë. :d

[jarigas]

Nuk ka nevoje per pike pas ? apo !

E as perpara......!

[brooklyn2007]

Keni te drejte, nuk ka nevoje per pike pas pikepyetjes dhe pikes cuditse.