A eshte koha per nje PRESIDENTE ne Shqiperi?

[gjirfabe]

... e ke emrin... grua.





Pak kohë më parë, kur “e bija e priftit”, Angela Merkel, rrezikonte seriozisht rrëzimin e “monarkisë mashkullore” në kancelarinë gjermane, shtypi nuk donte që nuk donte ta merrte seriozisht. Nuk di ç’i shtynte drejt këtij puritanizmi, hija e rëndë e Gerhard Shreiderit, apo aroma e parfumit femëror, që do të merrte zyra e kryepushtetarit. Shikoni ç’gjetën gazetarët berlinezë, për të ironizuar këtë mundësi: “Si do të reagojnë ministrat e qeverisë, tani që mund të marrin udhëzime nga “Kleopatra moderne”?!

Reagimi i kahershëm i Mark Antonit, siç duket, nuk harrohet kollaj...

Vetëm pak muaj kanë kaluar qysh atëhere. Të gjithëve në Gjermani u ka mbetur ironia në grykë. “Udhëheqësja me fustan”, siç e quajnë (tani jo me ironi) Angela Merkel-in, përmbysi të gjitha parashikimet, edhe ato më optimistet. Për herë të parë një kancelar gjerman ka miratimin e të gjitha forcave politike, nga kristianodemokratët, gjer tek të gjelbërtit.

Ç’ndodh kështu?!

Nuk është se ra Bastija. Tjetra është më e rëndësishmja: Bastija nuk është më e vetme.

Këtë kohë, në skenën politike ndërkombëtare, po përjetojmë një përmbytje. Pas epokës së 40 vjeçarëve Klinton, Bler dhe Thapatero, kurora e pushtetit po vihet gjithmonë e më shpesh, në të katër anët e planetit, mbi kokat flokëgjata femërore. Riti i dikurshëm “më i pranueshëm si udhëheqës është një burrë idiot, sesa një grua e mençur”, që përcaktonte rolin e sekseve në ndarjen e pitës së pushtetit, duket se i ngjan tashmë një pulovreje të vjetër, të cilën e ka shthurur koha.

Shikoni ç’gjeta, me shikimin e parë, duke hulumtuar mbi hierarqinë e sotme pushtetare: përveç kancelares gjermane Merkel, polithrona e kryeministrisë është “uzurpuar” nga koleget e saj edhe në Zelandën e Re, në Bangladesh dhe në Mozambik. Kurse pallatet presidenciale të shtatë vendeve të tjera janë banuar tashmë nga femrat. Jo në rolin e tyre klasik të “zonjës së parë”, d.m.th. të bashkëshortes së kryetarit të shtetit, por të vetë presidentit përkatës.

Le t’i hedhim një sy këtij mozaiku.

“Kush do ta besonte para 5 vjetësh, se Kili do të kishte një grua presidente?”, pyeti më shumë vetveten sesa gazetarët, fill pas zgjedhjes së saj në krye të shtetit , 54 vjeçarja Mishel Baselet. Të bëhet më i besueshëm sinqeriteti në habinë e saj, po të mendosh se përzgjedhja e zonjës Baselet u bë pikërisht nga shoqëria konservatore dhe katolike kiliane, të cilës iu desh kaq kohë (vjet u bë e mundur) të pranonte të drejtën e ndarjes së ligjshme bashkëshortore. Ç’do të thoni, po t’ju them se kjo grua presidente ka krijuar familje pa u martuar?

Patjetër, do të mendoni se erëra të çuditshme kanë filluar të na rrethojnë.

“Dëshirojmë një grua si presidente, që t’i vërë gjërat në vendin e tyre!”, ishte motoja e atyre miliona liberianëve, që zgjodhën Elen Xhonson Sirlif-in në postin më të lartë të këtij shteti afrikan. Dhe të mendosh se zonja Sirlif, që siç deklaronte, ëndërronte të kishte pak kohë më tepër, që të riste nipërit e saj (!), ishte e para presidente e kontinentit të zi. Të mendosh, gjithashtu, se kundërshtari i saj kryesor politik nuk ishte kush tjetër se Zhorzh Uea-ja, heroi i futbollit afrikan, që ndonëse gjatë karierës së tij të mahnitshme tribloi të gjithë lojtarët më të famshëm të botës, nuk mundi të shmangte nga pallati presidencial i vendit të tij një zonjë 67 vjeçare.

Ah, harrova t’ju them pak më lart, tek flisja për zonjën Baselet, se gjatë fushatës së saj elektorale, kishte përkrah një zonjë tjetër të shquar, socialisten franceze Sezolen Ruajal, që më shumë ngjan si kolege e Alen Delonit, sesa si ylli më i ndritshëm në qiellin e sotëm politik frëng.

“Është si një porcelan kinez në arenën e demave”, komenton për të shtypi frëng.

Jo pa të drejtë.

“Dinosaurët” e politikës tradicionale, siç është veterani Zhak Lik Melenson, ankohen se fushata presidenciale në vend, nuk është një konkurs bukurie, për zgjedhjen e “Miss Francës”. Kurse ish kryeministri Loran Fabius, pyet, “ashtu pa të keq”: “Nëqoftëse zonja Ruajal bëhet presidente e Francës, kush do të kujdeset për fëmijët e saj?”.

E vutë re, të dashur miq? Kujdesi i përhershëm mashkullor (edhe në politikë) për... seksin e dobët (!). Nuk kish si të ndodhte ndryshe. Bastijat nuk merren ashtu lehtë, me një të qëlluar.

Mban erë kaq e kaq kohë kjo kolonjë...

“Gratë janë “sexus sequiror”, seksi i dytë, nga të gjitha këndvështrimet, të gatuara që të mbeten në hije dhe në plan të dytë”. Këto janë fjalë të Artur Shopenhauer-it, të mendimtarit, që kur fliste për gratë, pikonte helm. Sipas tij, “midis burrave dhe grave ekziston përherë një simpati epidermike, seksuale, tepër pak një admirim psiqik, nisur nga vlerat e intelektit”.

Mbase këtu e ka shpjegimin edhe ai “aksidenti diplomatik” i kohëve të fundit, që ndodhi në Romë, me personazhe kryesorë (kë tjetër?!) Silvio Berluskonin dhe presidenten e Finlandës, Taria Halonen, që po bënte një vizitë zyrtare në Itali. I dehur nga aroma femërore e mikes simpatike skandinave, Silvioja i kantatave napolitane, la mënjanë detyrat e tij shtetërore dhe filloi të flertonte zonjën në fjalë.

Doemos që Berluskoni nuk kishte ç’humbte. Mendoj se dhe zonja Halonen, gjithashtu. Ndonëse, për pak nuk u anullua vizita e saj zyrtare, për të krijuar kështu një rast të pashoq në historinë e diplomacisë botërore.

Ndodhia e Italisë (ah, këta italianët, me temperamentin e zjarrtë!) nuk e pengoi atë të vinte sërisht kandidaturën për presidente në vendin e saj. Siç duket, duhet ta ketë lexuar tani shpejt librin e një gruaje tjetër, dashnores së Niçes dhe Rilkes, shkrimtares Lu Antreas Solome, me titullin kaq domethënës “Natyra njerëzore e gruas”, ku thotë: “Në luftën për jetën, para së gjithash, duhet t’i urojmë gruas që të dëftojë se ka stomak të fortë, i aftë që të honepsë edhe kafshatat më të ashprra, që të ruajë njëkohësisht të paprekshme dhe të freskët bukurinë e saj të natyrshme, të vërë tek gjërat vulën e saj femërore, në vend që të mohojë për hir të tyre feminicitetin e saj, edhe pse ky ngulmim mund të ndodhë t’ia zbehë vlerat antagoniste. Derisa të thyhet litari...”.

E vutë re: “... deri sa të thyhet litari”.

Berluskoni, që është specialist në këto gjëra, këtu e kish marrë guximin kur “ia kishte hedhur fjalën rrotull e rrotull”, koleges finlandeze. Nisur edhe nga filozofia e “Dekameronit”, kish menduar se nëse midis tyre ekzistonte në eterr ai litar, për të cilin fliste Salomeja, si kavalier, duhej ta tërhiqte ai i pari.

Për të mos e tepruar, nuk mund të them, se i kishte ardhur nëpër mënd edhe ai vargu i famshëm i Shekspirit:

“O pabesi, e ke emrin grua!”.

***********************

Grigor Jovani

[busavata]

po merne Kaqusha Jasharin se boll grua burrnore asht

[nestorp]

A mund te na propozoni nje emer nga grate shqiptare ju lutem,pastaj do te japim mendimet tona.

Per mua nuk ka ardhur ai moment qe nje grua shqiptare t'ja dali kesaj detyre.Jo me larg se dje ne opisionin opinion i degjeneruari skender Qenushi arriti te ofendonte nje zonje deputete, e cila i permendi atij legeni nje te vertete qe atij i dhembi.Zhargoni i tij ishte si i nje rrugaci ordiner.Zonja deputete(me origjine kosovare) ja dha pergjigjen atij maskarai ashtu sic e meritonte.Me kete dua te them se sa te kemi ne politke rrugecer te till ,si ky burr qen qe shkonte edhe me kunaten e tij(motren e gruas.A Hajdari ja perplasi ne surrat ne mes te Kuvendit Popullor) eshte teper e veshtire per nje femer te jete presidente e vendit.Me kujtohet njehere sjellja prej rrugaci e dhiarit te Salarise punisto-mafiozit,drogaxhiut G Ruci,i cili i tha nje gazetareje :''Ik beje shurren!''.Ja pra sa te kemi ne politike te till politikane legena nuk eshte e mundur qe nje grua te jete kryetare e shtetit.