Edi Rama mohon autorësinë e librit të tij "Refleksione"

[TOKE GEGA]

Edi Rama mohon paturpësisht dhe zyrtarisht kopilin e vet intelektual, librin «Refleksione» !




Në faqen e Partisë Socialiste on-line www.ps.al, në rubrikën «Kryetari», gjendet edhe ajo që quhet «Skeda biografike e kryetarit të PSSH, z. Edi Rama», pra jetëshkrimi i Edi Ramës.Është e qartë se ky tekst është shkruar prej vetë Edi Ramës, në vetën e tretë, për vetveten. Në titullin e jetëshkrimit të cituar më lart, së pari të bën përshtypje fakti se Edi Rama, në faqen në internet të partisë nuk e quan veten «shok», siç është praktika në PS, por «zotëri», siç ndodh në partitë e djathta. Edi Rama duhet të quhet «zotëri» në faqen on-line të Bashkisë së Tiranës, por në faqen e PS ai mund dhe duhet të quhet «shok». Por me sa duket Rama e ndjen veten një zotëri, apo më saktë zot(kryezot), në krye të shokëve. Por ajo që të bën përshtypje në jetëshkrimin e Ramës është se ai, edhe pse nuk harron të përmendë artikujt që ka botuar në gazeta, megjithatë çuditërisht mohon të vetmin libër që ka botuar në jetën e vet, atë «Refleksione», në bashkautorësi me mikun e vet të ngushtë, Ardian Klosin. Në jetëshkrimin e Edi Ramës në faqen e PS on-line thuhet: «Artikujt dhe analizat e Z. Rama janë shfaqur në revista dhe gazeta të ndryshme si për shembull në revistën më të madhe Shqiptare, Revista Klan dhe në gazetat më të njohura shqiptare siç janë: Shekulli dhe Koha Jonë, por edhe në The Neë York Times, The Guardian, Panorama, Frankfurter Allhemeine Zeitung, Pra, Edi Rama nuk ka harruar të përmendë gazetat dhe revistat shqiptare ku ka botuar artikujt e vet, si dhe ekspozitat që ka hapur, por çuditërisht ai nuk përmend të vetmin libër që ka shkruar. Që këtu nuk kemi të bëjmë me këtë harresë e kupton çdo njeri që e ka lexuar këtë libër. Në librin “Refleksione“, me autorë Edi Rama dhe Ardian Klosi, të botuar në vitin 1992, në Tiranë nga shtëpia botuese “Albania“, Tiranë gjendet edhe një manifest me titull «Kundër ngushtimit të nocionit opozitë», që daton në shtator 1991, në të cilin Edi Rama dhe Ardian Klosi paraqesin pikëpamjet e tyre për çështje të historisë së Shqipërisë së kohës së Luftës së Dytë Botërore (f. 179-185). Nga të gjitha gjërat që janë botuar në Shqipëri pas vitit 1990 kundër asaj që historia zyrtare e kohës së komunizmit dhe PS sot e quan Lufta Antifashiste Nacional-Çlirimtare dhe ngjarjeve kryesore të saj si Konferenca e Pezës, Kongresi i Përmetit, lufta kundër pushtuesve, çlirimi i vendit, nuk ka asgjë më shkatërruese, më të skajshme, më sintetike, se ky manifest që mban autorësinë e kryetarit të sotëm të PS-së, partisë që paraqitet sikur ka në themel vlerat e luftës partizane, dhe që i ka veteranët e kësaj lufte si komunitetin të cilit u drejtohet në radhë të parë. Edi Rama, i cili që nga koha kur është bërë kryetar i Bashkisë së Tiranës organizon çdo vit festë me rastin e Konferencës së Pezës të vitit 1942, që në manifestin e vitit 1991 Rama e quan si mbledhjen ku u hodhën bazat e regjimit të ardhshëm komunist: «Opozita demokratike jo-komuniste ka lindur shumë më herët sesa dhjetori i 1990-ës. Ajo ka lindur bashkë me lindjen dhe përhapjen e komunizmit në Shqipëri. Kemi parasysh këtu të gjithë ata nacionalistë, intelektualë, klerikë njerëz të thjeshtë që e parandien qysh me Konferencën e Pezës, ashtu si dhe të tjerë që pranuan aleancën në frontin Nacional-çlirimtar, rrezikun që i kanosej Shqipërisë po të vendosej pas lufte një regjim komunist».(Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 180). Atë që për PS-në është zyrtarisht “Lufta Nacional-Çlirimtare”, Edi Rama e quan në këtë dokument si Luftë Civile të përgjakshme, shkaktare e së cilës ishte Partia Komuniste Shqiptare e drejtuar nga jugosllavët. Enver Hoxha përmendet me emër si përgjegjësi kryesor për luftën civile, me synim marrjen e pushtetit. Edi Rama shkruan: «Duhet pranuar më në fund hapur që lufta kundër okupatorit degjeneroi në një luftë të përgjakshme civile... shkaktare e së cilës ishte Partia Komuniste Shqiptare e drejtuar nga emisarët jugosllavë».(Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese «Albania», Tiranë 1992, f. 180-181) Më tutje, në këtë manifest, Edi Rama shkruan: «Histeria e luftës për pushtet që kishte projektuar gjenerali Enver Hoxha dhe marrja e pushtetit me dhunë që ka qenë thelbi i çdo lëvizjeje komuniste, është shkaku i vetëm që ajo luftë kundër okupatorit degjeneroi në luftë civile. Pra çështja e pushtetit është argumenti që zbulon edhe shkakun e tradhtisë që komunistët i bënë demokracisë dhe kombit shqiptar. Prandaj dhe nuk kanë asnjë kuptim thirrjet për harresë dhe për mbyllje dosjesh, kur nuk janë zgjidhur problemet kardinale si Lufta Civile, terrori ndaj inteligjencës e ndaj klerit menjëherë pas luftës dhe në faza të mëvonshme, terrori ndaj rezistencës së organizuar antikomuniste deri në periudhën 1952-1953, qëndrimi ndaj emigracionit politik. Rishikimi i dokumentacionit për këto nyje të rëndësishme të historisë sonë do t’i kthente Shqipërisë figurat e demokratëve, do t’i kthente në jetën normale njerëzit e ndershëm dhe do t’u tregonte vendin inkuizitorëve, që na e bënë atdheun të pabanueshëm dhe që sot bashkojnë zërin e tyre hipokrit me koret e përbotshme për demokraci».(Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 181) Nëse do të kërkohet një epigram kundërshtues i versionit të historiografisë komuniste për periudhën e Luftës së Dytë Botërore, version të cilin e mbron edhe PS sot, vështirë se do të gjendej një më i mirë se ky i Edi Ramës. Më tutje Kongresi i Përmetit quhet si legalizim i fitores së komunistëve në luftën civile dhe që i mohoi të drejtat popullit shqiptar: «Për ata që mund ta kenë harruar historinë e Shqipërisë, kujtojmë se në Konferencën e Pezës është vendosur që çështja e formës së shtetit shqiptar do të zgjidhet me një referendum pas lufte. Kurse Kongresi i Përmetit me fitimin e Luftës Civile nga komunistët, ia mohoi popullit shqiptar me dhunë këtë të drejtë politike». (Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f.182) Në këtë libër të Edi Ramës dhe Ardian Klosit ata që për PS-në që sot e drejton Edi Rama janë dëshmorët e Luftës Antifashiste Nacional-Çlirimtare dhe në nder të të cilëve Edi Rama vë kurora me lule çdo 5 Maj dhe 29 Nëntor, quhen gjaku i rremë në themel të kolltuqeve të pushtetarëve komunistë. Në hyrjen e librit të tyre “Refleksione“ Edi Rama dhe Ardian Klosi shkruajnë: “U ulëm të zbërthenim mitologjinë e 28 mijë dëshmorëve. Gjaku i rremë në themel të kolltuqeve nisi tërmetin“. (Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 7) Por kulmi në manifestin e Edi Ramës të vitit 1991 është sigurisht ky paragraf: “Denoncimi pa kompromis i veprimtarisë kriminale të PPSH-së deri në nxjerrjen e saj jashtë ligjit është i vetmi shteg nga duhet të kalojë PSSH-ja për të fituar të drejtën e qytetarisë në shoqërinë e ardhshme shqiptare dhe e vetmja mundësi për opozitën që atdheun e mbetur në duart e rrugaçëve të qosheve të errëta të nomenklaturës apo të kriminelëve ordinerë t’ua kthejë miliona njerëzve të ndershëm që kanë humbur besimin. Për sa kohë PS nuk ka bërë denoncimin e plotë të origjinës dhe historisë së saj, ajo s’mund ta ketë të drejtën për të qenë një parti e ligjshme”. (Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 184) Pra, Edi Rama del kundër mënyrës se si u bë transformimi i PPSH në PS, duke u ndryshuar emri, dhe kërkon që PPSH të nxirret jashtë ligjit si organizatë kriminale dhe pastaj të krijohet PS si një parti e re e majtë: «Kemi mendimin se për këtë problem po ndodhemi sërish te një dëshirë e pakontrolluar për pushtet; pikërisht tek ajo që siç thamë më lart i shtyu komunistët në 1942-43 të nxisnin luftën civile. Nisur nga kjo, me të drejtë çdo demokrati i mbetet të denoncojë rrezikun e njohur të degjenerimit të demokracisë në demagogji».(Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 184) Nën këtë manifest do ta kishin vënë firmën pa hezitim Mustafa Kruja, Shefqet Vërlaci, Xhaferr Deva, Xhelal Staravecka, Abaz Kupi, Qazim Mulleti, Ali Këlcyra, Mehdi Frashëri, Mid’ hat Frashëri, Patër Anton Harapi, Lef Nosi, Halil Alia, Isa Toska etj. Prandaj, Edi Rama, sot që është bërë kryetar i PS, i ka të gjitha arsyet që ta mohojë dhe ta zhdukë këtë libër. Po të parafrazoj titullin e një shkrimi të kahershëm të Edi Ramës “Lule shqipo lule djalë”, ku ai tallet me këngën e njohur partizane “Lule Sofo lule djalë”, Edi Ramës mund t’i thuhet: “Lule Edi, lule djalë, atje në Pezë në të dalë. Lule Edi, intelektual o lule, e hodhe librin në hale”. Miku i Edi Ramës, drejtori i Bibliotekës Kombëtare, Aurel Plasari, një nga “inxhinierët” e “fabrikës së ideve” të Edi Ramës, është porositur nga ky i fundit që ta heqë këtë libër nga qarkullimi në Bibliotekën Kombëtare, dhe sot ky libër nuk është i disponueshëm atje. Por për drejtorin Plasari kjo nuk është një gjë e re, se këtë ai e ka bërë dhe me disa libra të vet, për të cilët sot nuk i konvenon që të jenë në qarkullim, si “Plani i fshehtë për një internacionale të re”. Në librin fantastik të Rey Bradbery “451 gradë fahrenajt” tregohet se si një polici e posaçme zjarrvënësish digjte librat e shpallur të padëshirueshëm nga një regjim despotik. Edi Rama është një rast unik, se ai është bërë polici libradjegës i vetvetes për librin e vet “Refleksione”. Policia bashkiake e Ramës ka porosi të posaçme që të shikojë librat e vjetër që shiten në rrugët e Tiranës dhe kur ta gjejnë librin “Refleksione” t’ia dorëzojnë kryetarit. Po këtë porosi e kanë dhe disa njerëz të besuar të Edi Ramës në rrethe. Djegia e librit bëhet në Pezë, ku banon Edi Rama. Ironia bëhet më e madhe për faktin se Edi Rama thotë në jetëshkrimin e vet për vetveten në vetën e tretë: «Ai ishte anëtar i Bordit të Fondacionit për Shoqërinë e Hapur, Shqipëri, një fondacion jo fitim prurës që përkrah demokracinë dhe reformat e hapura i themeluar dhe financuar nga financieri dhe filantropisti Xhorxh Soros. Aktualisht ai është anëtar i Bordit Rajonal Këshillues për Programin e Zhvillimit të Shteteve të Bashkuara (UNDP)». Nuk është ironi e vogël që një nga njerëzit kryesorë të zgjedhur nga Sorosi për të futur frymën e “shoqërisë së hapur” në Shqipëri, sillet sipas mentalitetit të “shoqërisë së mbyllur”, duke mohuar librin e vet! Ky është një episod i ngjashëm me ato që bënte regjimi i “Vëllait të Madh” në “1984” të George Orwell, që kur ndryshonte politika, mohohej gjithçka që ishte thënë dhe shkruar më parë. Nuk është ironi e vogël edhe që një anëtar i Bordit Rajonal Këshillues të Zhvillimit të UNDP, mohon librin e vet. Ky është me të vërtetë një zhvillim i çuditshëm. Dhe veç kësaj duhet thënë se Edi Rama në jetëshkrim ka bërë dhe një gafë tjetër, në paragrafin e mësipërm, se UNDP nuk është Programi i Zhvillimit të Shteteve të Bashkuara, por të OKB. UNDP është akronimi i United Nations Development Fund. Ndërsa programi për zhvillim i SHBA është USAID (United States of Amerika International Development). Por ky Ed zavalli që kur i dolën fotografitë dhe libri po ngatërron dhe USAID me UNDP! Ec e merre vesh se në kë bord është ai! Dhe të mendosh që kjo është faqja zyrtare e PS! Në jetëshkrimin e shkruar për vetveten, në vetën e tretë, Edi Rama thotë edhe: «Edi Rama ishte aktiv gjatë revolucionit anti-Komunist, ndërkohë që ishte profesor në Akademinë e Arteve në Tiranë, që ishte dhe qendër politike». A e ka Edi Rama titullin e profesorit? Edi Rama ka qenë pedagog në Institutin e Lartë të Arteve, dega pikturë, por nuk dimë që të ketë marrë titullin shkencor “profesor”. Merret vesh, Edi Rama këtu e përdor fjalën «profesor», në vend të fjalës «pedagog», siç është tradita e subkulturës shqiptare, ku edhe mësuesit të tetëvjeçares i thuhet «profesor». Por kur këtë gafë e bën për vetveten kryetari i një partie të madhe dhe i Bashkisë së Tiranës, që e mban veten për intelektual të shquar, kjo tregon me të vërtetë shumë për mentalitetin e tij. Tashmë që Edi Rama e ka mohuar librin-dobiç, e mira është që mos ta përdorë të drejtën e autorit për ata që do të kujdesen për këtë “dobiç intelektual” të mbetur pa baba dhe do ta “ushqejnë” ribotojnë, se siç i thonë fjalës edhe librat kanë fatin e vet.

[eris1979]

Bir Selmani nanes!

[juanito02]

Toke gega armiku nr 1 i Edi Rames
Mor po thuja vete direkt Edi Rames keto gjeji celularin ose emailin dhe thuaja.
Ca te ka bere Edi rama qe e urren kaq shume xhanem

[DYDRINAS]

“Kundër ngushtimit të nocionit opozitë“


Nga Edi Rama, Ardian Klosi

Disa herë kemi shprehur mendimet tona politike në publik, qoftë në takimet me studentë, me intelektualë ose në biseda apo shkrime për shtypin e huaj. Megjithatë këta 9 muaj, qyshkurse në Shqipëri u përvijua një lëvizje masive antikomuniste, shumë gjëra u kthjelluan më tej dhe këtu na jepet rasti të shprehim thjesht dhe drejtpërdrejt mendimet tona për opozitën shqiptare.
Jemi lidhur natyrshëm me lëvizjen e studentëve, demonstratat, refleksionet, më vonë me kërkesat e sindikatave të pavarura. Gjatë këtyre muajve nuk u bashkuam me ndonjë nga partitë e reja politike, për arsyen e thjeshtë që nuk arritëm të identifikoheshim me to. Nuk e gjetëm dot veten as te Partia Demokratike, as te Partia Republikane, as te Partia Ekologjike. Mendojmë se deri këtu nuk ka asgjë të pazakontë, meqë diçka e ngjashme u ka ndodhur edhe të tjerëve, shumë njerëzve me mentalitet antikomunist, që nuk janë pajtuar me pika të ndryshme të veprimtarive ose programeve të partive që përmendëm apo të ndonjë partie tjetër kësodore. Nga ana tjetër është ndoshta edhe natyra e krijuesit që e bën të vështirë disiplinimin në një parti të caktuar.
Dhe rezervat ose kritikat tona i kemi shprehur hapur, në publik, kur kemi mundur, në kushtet e një censure të pashpallur që ekziston- në forma të reja- sot e gjithë ditën. Kemi menduar se kështu pasurohet dhe jo dëmtohet një lëvizje e gjerë opozite kundërkomuniste, ashtu si çdo lidhje demokratike ka kudo në botën e zhvilluar edhe fraksionet e saj.
Ka vlerë pra të theksohet sot, në muajin gusht, ajo që duhej thënë qysh në dhjetor të vitit të kaluar. Skuadra e opozitës zyrtare (në të vërtetë është e çuditshme që një forcë e cila merr pjesë në koalicionin qeveritar dhe në pushtet lokale të vazhdojë të quhet gjithë ditën opozitë) dhe trajnerët e saj e ndërlikojnë shumë në rrjetën e paragjykimeve komuniste atë që ishte e thjeshtë që në fillim:
-Opozita demokratike jo-komuniste ka lindur shumë më herët sesa dhjetori i 1990-ës. Ajo ka lindur bashkë me lindjen dhe përhapjen e komunizmit në Shqipëri. Kemi parasysh këtu të gjithë ata nacionalistë, intelektualë, klerikë njerëz të thjeshtë që e parandjenë qysh me Konferencën e Pezës , ashtu si dhe të tjerë që pranuan aleancën në frontin Nacional-çlirimtar, rrezikun që i kanosej Shqipërisë po të vendosej pas lufte një regjim komunist.
Ndërmjet atyre që morën pjesë në Luftën Civile si front antikomunist dhe u vranë, u arratisën ose u burgosën më pas, dallohen plot demokratë, ashtu siç dallohen të tillë edhe në frontin partizan-komunist. Pajtimi Kombëtar, për të cilin po flitet kaq shumë, pikërisht aty duhet të fillojë, të Lufta Civile. Kjo është një ide fisnike që e kanë hedhur vetë ish-pjesëmarrës në luftën çlirimtare dhe në atë vëllavrasëse. Kushdo që do t’ u shpëtojë hijeve të së kaluarës duhet ta mbështesë pa asnjë ngurim këtë ide. Duhet pranuar më në fund hapur që lufta kundër okupatorit degjeneroi në një luftë të përgjakshme civile, njëkohësisht duhet shuar çdo ndjenjë revanshi prej ngadhnjimtari ose të munduri. Prandaj nuk sjell ndonjë fryt të madh pajtimi midis Partisë Demokratike me atë socialiste ose Ekologjike, por në rradhë të parë pajtimi midis ish-palëve në Luftën Civile (dhe trashëgimia e tyre), shkaktare e së cilës ishte Partia Komuniste Shqiptare e drejtuar nga emisarët jugosllavë.
Histeria e luftës për pushtet që kishte projektuar gjenerali Enver Hoxha dhe marrja e pushtetit me dhunë që ka qenë thelbi i çdo lëvizjeje komuniste, është shkaku i vetëm që ajo luftë kundër okupatorit degjeneroi në luftë civile. Pra çështja e pushtetit është argumenti që zbulon edhe shkakun e tradhëtisë që komunistët i bënë demokracisë dhe kombit shqiptar. Prandaj dhe nuk kanë asnjë kuptim thirrjet për harresë dhe për mbyllje dosjesh, kur nuk janë zgjidhur problemet kardinale si Lufta Civile, terrori ndaj inteligjencies e ndaj klerit menjëherë pas luftës dhe në faza të mëvonëshme, terrori ndaj rezistencës së organizuar antikomuniste deri në periudhën 1952-1953, qëndrimi ndaj emigracionit politik. Rishikimi i dokumentacionit për këto nyje të rëndësishme të historisë sonë do t’ i kthente Shqipërisë figurat e demokratëve, do t’ i kthente në jetën normale njerëzit e ndershëm dhe do t’ u tregonte vendin inkuizitorëve, që na e bënë atdheun të pabanueshëm dhe që sot bashkojnë zërin e tyre hipokrit me koret e përbotshme për demokraci.
Shifrat e terrorit komunist janë jashtëzakonisht të mëdha në krahasim me popullatën e Shqipërisë dhe në krahasim me vende të tjera ish-komuniste të Europës, prandaj edhe më e pamundur është harresa tek ne. Është pikërisht ndrydhja e kujtesës kombëtare, siç e takojmë çdo ditë në shtypin zyrtar, ajo që na bën të mos ndahemi dot nga e kaluara. E kaluara do të na mbajë të gozhduar në rrethin e saj vicioz për sa kohë nuk kemi bërë katarsisin e vërtetë historik.
Për këto arsye nuk mund të ishim dakord që në fillim me faktin që në opozitën e ligjëruar nuk përfaqësohej as opozita e hershme shqiptare, as opozita e mëvonshme e kalbur nëpër burgje dhe kampe pune, as përfaqësues të emigracionit politik. Mendojmë se shkak për këtë ishte organizimi i mbyllur i tipit partiak-komunist që i drejtohej vizionit të ngushtë për demokracinë të intelektualëve të establishmentit, shumica disidentë të dhjetorit ’90. Ky vizion i ngushtë për partinë e drejtuar nga ish-komunistët është me sa duket i pashmangshëm, sepse është fryma kolektiviste ajo që ka infiltruar tashmë dhe ka zënë vend në inkoshientin e gjithë komunistëve. (Do të mjaftonte si provë e vetme për këtë sektarizëm jo-demokratik, edhe vetëm fakti që organet opozitare të shtypit deri më tani kanë botuar deri në lodhje dhe kskluzivisht kujtimet e figurave të njohura komuniste. Vetëm komunistë ka pasur Shqipëria? Humanizmi ndaj bashkëpunëtorëve të pafat të Enver Hoxhës e nderon demokracinë shqiptare, por kurrsesi nuk mund ta përfaqësojë atë.)
Gjithë ata që diktatura komuniste i detyroi të braktisnin atdheun që në orët e para të vendosjes së saj, ata që i detyroi të kapnin pushkën e të rezistonin nëpër male, aty që i ndryu në burgje e internime- që nga figurat e ndritura të kombit e deri te anonimët- si dhe më të rinjtë që shpresonin një kthesë rrënjësore, prisnin një akt të madh patriotik nga liderët e rinj: hapjen e dyerve të partisë së tyre për të gjithë opozitarët brenda dhe jashtë vendit dhe jo ngutjen për të dalë në krye e për të kultivuar unitetin partiak- këtë çelës të ndryshkur fitorjesh.
Pranimi i zgjedhjeve të pabarabarta, jodemokratike, shuarja e lëvizjes punëtore në shkurt, braktisja që shqiptarët i bënë në masë atdheut, premtimet për fitore në zgjedhje dhe zhgënjimi që shkaktoi humbja, e mbi të gjitha ndalimi i krijimit të partive të reja (PD në bashkëpunim me PPSh) në maj janë rrjedhimet logjike të dobësive të opozitës zyrtare.
Le të ndalemi pak te pranimi i zgjedhjeve të pabarabarta, pa dashur të luajmë pjesën e atij që jep gjykimin pasi njihet rezultati, por për hir të një analize që mund të na ndihmojë në vlerësimin e së ardhmes:
Ç’ përfaqësonin Partia e Punës, presidenti i saj Ramiz Alia dhe Sigurimi i Shtetit përpara zgjedhjeve? Nga ato që njiheshin pak a shumë prej të gjithëve, dilte se kishim të bënim me trinitetin e krimit ndaj kombit dhe- në kohën kur lëvizja komuniste nga poshtë kërkonte shtetin ligjor- duhej të luftohej me të gjitha mjetet demokratike për nxjerrjen e dy të parëve jashtë ligjit dhe për pezullimin e menjëhershëm të Sigurimit të Shtetit, për të cilin nuk ka pasur kurrë asnjë dekret apo ligj. Ky trinitet organizoi më 21 shkurt një grusht shteti që i dha fund shpërthimit demokratik të një dite më parë dhe vendosi në fuqi Këshillin Presidencial, ose më saktë Këshillin e Regjencës. Megjithëse regjentët nxorrën tanket në rrugët e Tiranës (u dhanë ndoshta frymëzimin edhe puçistëve mediokër të Kremlinit), ata përsëri morën miratimin e opozitës zyrtare që vetiu e njohu “ligjshmërinë“ e tyre. Tani që pamë se ç’ ndodhi në rrugët e Moskës pyesim: A nuk do të kishte qenë burrëria e vërtetë e liderëve të opozitës që të hipnin në tanke ashtu siç kërkonte populli dhe jo t’ i dërgonin njerëzit e zhgënjyer nëpër shtëpi? Në tribunat që u takonin qytetarëve hipën, hipën për pasojë vullnetarët e Milloshit. Edhe një herë fitoi psikoza e frikës nga një gjoja luftë civile, psikozë që e ushqeu muaj me rradhë Partia e Punës me papagallin e vet “Zërin e Popullit“.
Demokracia nuk lufton komunistët, por komunizmin; duke hyrë në zgjedhje (pavarësisht nga fitorja apo jo në to), opozita demokratike zyrtare i dha legalitet komunizmit në Shqipëri, legalizoi një president, prania e të cilit është nënqeshja cinike e Enver Hoxhës mbi demokracinë, dhe njohu organizatën ilegale të Sigurimit të Shtetit- Çetën Plakë të Koçi Xoxes.
Ngjarjet e shkurt-marsit duhet të na japin shumë mësime për gjendjen aktuale, sepse përsëri “opozita“ gjendet përpara disa udhëkryqeve parimore. Përsëri në Shqipëri drejton një forcë antidemokratike që nuk lejon të hyjë ligjshmëria në jetën tonë të përditshme.
Ngjarjet e Shkodrës nuk kanë gjetur asnjë lloj zgjidhjeje dhe as nuk kanë për të gjetur në klimën e procedurave antidemokratike që po ndiqen. Farsa juridike hyri në të gjitha ekranet tona për t’ u këmbyer me rubrikën “Sot në Kuvendin Popullor“.
Amnisti apo pafajësi? (është fjala për debatin parlamentar i vitit 1991 për amnistinë apo pafajsinë e ish-të persekutuarëve politikë- K. M.)- Parlamenti mbeti i mbërthyer në këtë gozhdë që e ngul gjithmonë ajo forcë që kërkon t’ i japë ligjshmëri një të kaluare anti-ligjore. Duhet të pranosh që ka pasur procese juridike për të kërkuar amnisti ose pafajësi- kur dihet se ka pasur vetëm despotizëm dhe mafia shtetërore.
Eksodi- provoi edhe një herë që qeveria e koalicionit nuk e ka gjendjen në dorë dhe se turbullirat në Shqipëri i krijojnë forca jashtëligjore. Partia Demokratike, Republikane etj., edhe njëherë bënë zhurmën e rastit dhe gjithçka u kthye atje ku ishte, gati për shpërthimin tjetër.
Denoncimi pa kompromis i veprimtarisë kriminale të PPSH-së deri në nxjerrjen e saj jashtë ligjit është i vetmi shteg nga duhet të kalojë PSSH-ja për të fituar të drejtën e qytetarisë në shoqërinë e ardhshme shqiptare dhe e vetmja mundësi për opozitën që atdheun e mbetur në duart e rrugaçëve të qosheve të errëta të nomenklaturës apo të kriminelëve ordinerë t’ ua kthejë miliona njerëzve të ndershëm që kanë humbur besimin. Për sa kohë PS nuk ka bërë denoncimin e plotë të origjinës dhe historisë së saj, ajo s’ mund ta ketë të drejtën për të qenë një parti e ligjshme.
Edhe fakti që Socialistë dhe Demokratë bashkarisht po i kthehen me një rreptësi të paparë kujtimit të monarkisë dhe disa zgjatimeve të saj sot, po e shtrijnë periudhën e diktaturës në Shqipëri nga 47 në 65 vjet, tregon se mungon dëshira për të folur hapur mbi të gjitha çështjet e historisë dhe të sotshmes sonë. Tregon njëkohësisht njohje të përciptë të historisë dhe inkoshientin e birërisë komuniste. Kemi mendimin se për këtë problem po ndodhemi sërish te një dëshirë e pakontrolluar për pushtet; pikërisht tek ajo që siç thamë më lart i shtyu komunistët në 1942-43 të nxisnin luftën civile. Nisur nga kjo, me të drejtë çdo demokrati i mbetet të denoncojë rrezikun e njohur të degjenerimit të demokracisë në demagogji.
Në qoftë se deklarohemi për demokracinë pa kufij, atëherë sigurisht kemi parasysh respektimin e pakufishëm të së drejtës. Për ata që mund ta kenë harruar historinë e Shqipërisë, kujtojmë se në Konferencën e Pezës është vendosur që çështja e formës së shtetit shqiptar do të zgjidhet me një referendum pas lufte. Kurse Kongresi i Përmetit me fitimin e Luftës Civile nga komunistët, ia mohoi popullit shqiptar me dhunë këtë të drejtë politike.
Në regjimin despotik të Enver Hoxhës nuk njohëm se ç’ ishte as monarkia kushtetuese as republika. Prandaj kjo çështje na lë të ftohtë. Por për arsyet që përmendëm, nuk lejohet t’ i heqësh askujt të drejtën, që pas një regjimi të dhunshëm të vendosë në mënyrë demokratike për formën e shtetit të tij. Një referendum i tillë është mbajtur edhe në shtetet fqinje më të vjetra në demokraci sesa ne, si në Itali e në Greqi. Mendojmë se referendumi nuk e kërcënon spektrin e demokracisë, por përkundrazi prezumon në vetvete rritjen e spektrit të demokracisë; sepse demokraci do të thotë që secila shtresë sociale, çdo grup individësh, bile edhe çdo individ i veçantë duhet të ketë të drejtë për të gjetur te fryma demokratike mendësinë e tij.
Si intelektualë të pavarur, të prirur vetvetiu të përkrahim forcat më përparimtare, këmbëngulim në idenë e debatit të hapur demokratik dhe e përsërisim me keqardhje që në Shqipëri ende nuk është krijuar mundësia për një debat të tillë.
Për këtë qëllim mendojmë të hedhim në këtë artikull idenë e krijimit të një Forumi të gjerë demokratik në të cilin duhet të marrin pjesë të gjitha forcat antikomuniste, përkatësisht antikolektiviste, duke përfshirë këtu partitë ekzistuese politike dhe ato që do të krijohen, shoqata, grupe dhe individë të veçantë që kanë këtë tendencë; sepse vetëm kështu bëhet e mundur që lufta kundër komunizmit, e cila s’ është e thjeshtë, të organizahot në mënyrë radikale. Asnjeri s’ duhet të harrojë se ende janë të gjitha mundësitë që PSSh të marrë sërish pushtetin në zgjedhjet e ardhshme. Ose edhe më keq, që Çeta Plakë të provojë një grusht tjetër shteti. Prandaj kjo e bën detyrë imperative krijimin e Forumit të gjerë antikomunist, i cili do të zgjeronte kufijtë gjithnjë e më të ngushtë të opozitës zyrtare.
(Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 179-185)
Siç shihet, ky tekst e justifikon komplimentin që Shpëtim Nazarko i bëri Edi Ramës në “Zonë e Lirë”, në Tv Klan se ai është një nga tre njerëzit në hapësirën shqiptare (dy të tjerët janë Arbër Xhaferri dhe Rexhep Qosja), që shkruan më bukur. Ironia është se këtë manifest të njeriut që sot është kryetar i PS-së, në të ardhmen mund ta marrë dikush nga krahu tjetër dhe ta zbatojë pikë për pikë, duke u justifikuar se nuk po bën gjë tjetër vecse po zbaton ato që ka thënë edhe një nga liderët më të spikatur të së majtës.

[Pedro]

Edi Rama mohon paturpësisht dhe zyrtarisht kopilin e vet intelektual, librin «Refleksione» !

Ky eshte nje nga titujt me komuniste qe mund te kete dalur nga mendja e mbrapshte, e kurdisur gjithmone per revolucion, e Fatos Nanos. Duket ashiqare fushata qe ka nisur ish kryetari dhe gjithmone i korruptuari Fatos Nano kunder Edi Rames.

[Dajti]

Ghithkush mund te gaboje.
Dhe nese libri " Refleksione" ka gabime ato as nuk mund te krahasohen me KRIMET mbare kombetare qe kane bere monstrat Berisha e Nano ndaj popullit shqiptar.
Koha e tyre ka mbaruar. Fatet e shqiptareve duhet ti marre nje gjenerate tjeter, nje gjenerate ndryshe nga gjenerata shkaterruese Nano-Berisha.
Rama dhe Meta , jeni shpresa e te gjitheve qe kerkojne nje politike ndryshe.
Zoti ju ndihmofte ne kete mision te veshtire per ta nxjerre Shqiperine nga kjo balte ku e kane fundosur maskarejte Nano Berisha & co.

[JestersWorld]

Edi Rama mohon paturpësisht dhe zyrtarisht kopilin e vet intelektual, librin «Refleksione» !




Në faqen e Partisë Socialiste on-line www.ps.al, në rubrikën «Kryetari», gjendet edhe ajo që quhet «Skeda biografike e kryetarit të PSSH, z. Edi Rama», pra jetëshkrimi i Edi Ramës.Është e qartë se ky tekst është shkruar prej vetë Edi Ramës, në vetën e tretë, për vetveten.

Pse qenkerka kaq e qarte? Si u arrit ne kete perfundim? Ne bze te cilit lloj deduksioni? Per ke eshte e qarte? Per njerzit llogjik apo per gjithe delet e Berishes dhe Nanos?

Në titullin e jetëshkrimit të cituar më lart, së pari të bën përshtypje fakti se Edi Rama, në faqen në internet të partisë nuk e quan veten «shok», siç është praktika në PS, por «zotëri», siç ndodh në partitë e djathta. Edi Rama duhet të quhet «zotëri» në faqen on-line të Bashkisë së Tiranës, por në faqen e PS ai mund dhe duhet të quhet «shok».

C'eshte kjo? Kritik? Nisur nga supozimi me larte dhe lloji i kritikes ne pjesen e sapo cituar une nuk mund te bej gje tjeter pervecse te arrij ne perfundimin se niveli i inteligences se shruesit te ketij artikulli nuk e kalon 70. Kjo per arsyen e thjeshte se keto qe thote gazetar jo vetem qe jane absurditete por jane per me teper absurditete te kota. Fakti qe gazetari kundershton apo kritikon ne saje te argumentave te tille shfaq me se miri qe kjo ehste nje gjueti shtrigash. Gjithsesi Sqarim: CV e dikujt nuk behet ne saje te bindjeve apo pjesmarrjes politike. Kjo per arsyen se njeriu ne jete eshte se pari njeri ( pra "zoteri" -> pershkrim qe nuk eshte aspak i lidhur me politiken por me historine qytetare.) dhe se x antar i nje partie. Duke qene se pershkrime si "shok" jane forme e drejtimit midis anetareve te partise socialiste, Cv e Rames dhe spe ne faqen online te PS natyrish qe nuk mund te permbante kete pershkrm pasi ao nuk i drejtohet antareve te ps, por me shume jo- antareve. Duke qene se drejtimi shok behet vetem ne rradhet e partise atehere eshte e qarte se ai nuk mund te perdoret gjithkund. Pastaj per me teper eshte pershkrimi "shok" aspak impenjativ sesa me shume nje pershkrim liberativ ( pra sipas deshires). Ndaj eshte kjo qe shkruhet me lart shume shume shume shume me teper se vetem idiotsi. Eshte Idiotsi ne formen me te paster.... thuajse kristaline.

Por me sa duket Rama e ndjen veten një zotëri, apo më saktë zot(kryezot), në krye të shokëve.

Por ajo që të bën përshtypje në jetëshkrimin e Ramës është se ai, edhe pse nuk harron të përmendë artikujt që ka botuar në gazeta, megjithatë çuditërisht mohon të vetmin libër që ka botuar në jetën e vet, atë «Refleksione», në bashkautorësi me mikun e vet të ngushtë, Ardian Klosin. Në jetëshkrimin e Edi Ramës në faqen e PS on-line thuhet: «Artikujt dhe analizat e Z. Rama janë shfaqur në revista dhe gazeta të ndryshme si për shembull në revistën më të madhe Shqiptare, Revista Klan dhe në gazetat më të njohura shqiptare siç janë: Shekulli dhe Koha Jonë, por edhe në The Neë York Times, The Guardian, Panorama, Frankfurter Allhemeine Zeitung, Pra, Edi Rama nuk ka harruar të përmendë gazetat dhe revistat shqiptare ku ka botuar artikujt e vet, si dhe ekspozitat që ka hapur, por çuditërisht ai nuk përmend të vetmin libër që ka shkruar. Që këtu nuk kemi të bëjmë me këtë harresë e kupton çdo njeri që e ka lexuar këtë libër. Në librin “Refleksione“, me autorë Edi Rama dhe Ardian Klosi, të botuar në vitin 1992, në Tiranë nga shtëpia botuese “Albania“, Tiranë gjendet edhe një manifest me titull «Kundër ngushtimit të nocionit opozitë», që daton në shtator 1991, në të cilin Edi Rama dhe Ardian Klosi paraqesin pikëpamjet e tyre për çështje të historisë së Shqipërisë së kohës së Luftës së Dytë Botërore (f. 179-185). Nga të gjitha gjërat që janë botuar në Shqipëri pas vitit 1990 kundër asaj që historia zyrtare e kohës së komunizmit dhe PS sot e quan Lufta Antifashiste Nacional-Çlirimtare dhe ngjarjeve kryesore të saj si Konferenca e Pezës, Kongresi i Përmetit, lufta kundër pushtuesve, çlirimi i vendit, nuk ka asgjë më shkatërruese, më të skajshme, më sintetike, se ky manifest që mban autorësinë e kryetarit të sotëm të PS-së, partisë që paraqitet sikur ka në themel vlerat e luftës partizane, dhe që i ka veteranët e kësaj lufte si komunitetin të cilit u drejtohet në radhë të parë. Edi Rama, i cili që nga koha kur është bërë kryetar i Bashkisë së Tiranës organizon çdo vit festë me rastin e Konferencës së Pezës të vitit 1942, që në manifestin e vitit 1991 Rama e quan si mbledhjen ku u hodhën bazat e regjimit të ardhshëm komunist: «Opozita demokratike jo-komuniste ka lindur shumë më herët sesa dhjetori i 1990-ës. Ajo ka lindur bashkë me lindjen dhe përhapjen e komunizmit në Shqipëri. Kemi parasysh këtu të gjithë ata nacionalistë, intelektualë, klerikë njerëz të thjeshtë që e parandien qysh me Konferencën e Pezës, ashtu si dhe të tjerë që pranuan aleancën në frontin Nacional-çlirimtar, rrezikun që i kanosej Shqipërisë po të vendosej pas lufte një regjim komunist».(Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 180). Atë që për PS-në është zyrtarisht “Lufta Nacional-Çlirimtare”, Edi Rama e quan në këtë dokument si Luftë Civile të përgjakshme, shkaktare e së cilës ishte Partia Komuniste Shqiptare e drejtuar nga jugosllavët. Enver Hoxha përmendet me emër si përgjegjësi kryesor për luftën civile, me synim marrjen e pushtetit. Edi Rama shkruan: «Duhet pranuar më në fund hapur që lufta kundër okupatorit degjeneroi në një luftë të përgjakshme civile... shkaktare e së cilës ishte Partia Komuniste Shqiptare e drejtuar nga emisarët jugosllavë».(Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese «Albania», Tiranë 1992, f. 180-181) Më tutje, në këtë manifest, Edi Rama shkruan: «Histeria e luftës për pushtet që kishte projektuar gjenerali Enver Hoxha dhe marrja e pushtetit me dhunë që ka qenë thelbi i çdo lëvizjeje komuniste, është shkaku i vetëm që ajo luftë kundër okupatorit degjeneroi në luftë civile. Pra çështja e pushtetit është argumenti që zbulon edhe shkakun e tradhtisë që komunistët i bënë demokracisë dhe kombit shqiptar. Prandaj dhe nuk kanë asnjë kuptim thirrjet për harresë dhe për mbyllje dosjesh, kur nuk janë zgjidhur problemet kardinale si Lufta Civile, terrori ndaj inteligjencës e ndaj klerit menjëherë pas luftës dhe në faza të mëvonshme, terrori ndaj rezistencës së organizuar antikomuniste deri në periudhën 1952-1953, qëndrimi ndaj emigracionit politik. Rishikimi i dokumentacionit për këto nyje të rëndësishme të historisë sonë do t’i kthente Shqipërisë figurat e demokratëve, do t’i kthente në jetën normale njerëzit e ndershëm dhe do t’u tregonte vendin inkuizitorëve, që na e bënë atdheun të pabanueshëm dhe që sot bashkojnë zërin e tyre hipokrit me koret e përbotshme për demokraci».(Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 181) Nëse do të kërkohet një epigram kundërshtues i versionit të historiografisë komuniste për periudhën e Luftës së Dytë Botërore, version të cilin e mbron edhe PS sot, vështirë se do të gjendej një më i mirë se ky i Edi Ramës. Më tutje Kongresi i Përmetit quhet si legalizim i fitores së komunistëve në luftën civile dhe që i mohoi të drejtat popullit shqiptar: «Për ata që mund ta kenë harruar historinë e Shqipërisë, kujtojmë se në Konferencën e Pezës është vendosur që çështja e formës së shtetit shqiptar do të zgjidhet me një referendum pas lufte. Kurse Kongresi i Përmetit me fitimin e Luftës Civile nga komunistët, ia mohoi popullit shqiptar me dhunë këtë të drejtë politike». (Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f.182) Në këtë libër të Edi Ramës dhe Ardian Klosit ata që për PS-në që sot e drejton Edi Rama janë dëshmorët e Luftës Antifashiste Nacional-Çlirimtare dhe në nder të të cilëve Edi Rama vë kurora me lule çdo 5 Maj dhe 29 Nëntor, quhen gjaku i rremë në themel të kolltuqeve të pushtetarëve komunistë. Në hyrjen e librit të tyre “Refleksione“ Edi Rama dhe Ardian Klosi shkruajnë: “U ulëm të zbërthenim mitologjinë e 28 mijë dëshmorëve. Gjaku i rremë në themel të kolltuqeve nisi tërmetin“. (Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 7) Por kulmi në manifestin e Edi Ramës të vitit 1991 është sigurisht ky paragraf: “Denoncimi pa kompromis i veprimtarisë kriminale të PPSH-së deri në nxjerrjen e saj jashtë ligjit është i vetmi shteg nga duhet të kalojë PSSH-ja për të fituar të drejtën e qytetarisë në shoqërinë e ardhshme shqiptare dhe e vetmja mundësi për opozitën që atdheun e mbetur në duart e rrugaçëve të qosheve të errëta të nomenklaturës apo të kriminelëve ordinerë t’ua kthejë miliona njerëzve të ndershëm që kanë humbur besimin. Për sa kohë PS nuk ka bërë denoncimin e plotë të origjinës dhe historisë së saj, ajo s’mund ta ketë të drejtën për të qenë një parti e ligjshme”. (Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 184) Pra, Edi Rama del kundër mënyrës se si u bë transformimi i PPSH në PS, duke u ndryshuar emri, dhe kërkon që PPSH të nxirret jashtë ligjit si organizatë kriminale dhe pastaj të krijohet PS si një parti e re e majtë: «Kemi mendimin se për këtë problem po ndodhemi sërish te një dëshirë e pakontrolluar për pushtet; pikërisht tek ajo që siç thamë më lart i shtyu komunistët në 1942-43 të nxisnin luftën civile. Nisur nga kjo, me të drejtë çdo demokrati i mbetet të denoncojë rrezikun e njohur të degjenerimit të demokracisë në demagogji».(Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 184) Nën këtë manifest do ta kishin vënë firmën pa hezitim Mustafa Kruja, Shefqet Vërlaci, Xhaferr Deva, Xhelal Staravecka, Abaz Kupi, Qazim Mulleti, Ali Këlcyra, Mehdi Frashëri, Mid’ hat Frashëri, Patër Anton Harapi, Lef Nosi, Halil Alia, Isa Toska etj. Prandaj, Edi Rama, sot që është bërë kryetar i PS, i ka të gjitha arsyet që ta mohojë dhe ta zhdukë këtë libër. Po të parafrazoj titullin e një shkrimi të kahershëm të Edi Ramës “Lule shqipo lule djalë”, ku ai tallet me këngën e njohur partizane “Lule Sofo lule djalë”, Edi Ramës mund t’i thuhet: “Lule Edi, lule djalë, atje në Pezë në të dalë. Lule Edi, intelektual o lule, e hodhe librin në hale”. Miku i Edi Ramës, drejtori i Bibliotekës Kombëtare, Aurel Plasari, një nga “inxhinierët” e “fabrikës së ideve” të Edi Ramës, është porositur nga ky i fundit që ta heqë këtë libër nga qarkullimi në Bibliotekën Kombëtare, dhe sot ky libër nuk është i disponueshëm atje. Por për drejtorin Plasari kjo nuk është një gjë e re, se këtë ai e ka bërë dhe me disa libra të vet, për të cilët sot nuk i konvenon që të jenë në qarkullim, si “Plani i fshehtë për një internacionale të re”. Në librin fantastik të Rey Bradbery “451 gradë fahrenajt” tregohet se si një polici e posaçme zjarrvënësish digjte librat e shpallur të padëshirueshëm nga një regjim despotik. Edi Rama është një rast unik, se ai është bërë polici libradjegës i vetvetes për librin e vet “Refleksione”. Policia bashkiake e Ramës ka porosi të posaçme që të shikojë librat e vjetër që shiten në rrugët e Tiranës dhe kur ta gjejnë librin “Refleksione” t’ia dorëzojnë kryetarit. Po këtë porosi e kanë dhe disa njerëz të besuar të Edi Ramës në rrethe. Djegia e librit bëhet në Pezë, ku banon Edi Rama. Ironia bëhet më e madhe për faktin se Edi Rama thotë në jetëshkrimin e vet për vetveten në vetën e tretë: «Ai ishte anëtar i Bordit të Fondacionit për Shoqërinë e Hapur, Shqipëri, një fondacion jo fitim prurës që përkrah demokracinë dhe reformat e hapura i themeluar dhe financuar nga financieri dhe filantropisti Xhorxh Soros. Aktualisht ai është anëtar i Bordit Rajonal Këshillues për Programin e Zhvillimit të Shteteve të Bashkuara (UNDP)». Nuk është ironi e vogël që një nga njerëzit kryesorë të zgjedhur nga Sorosi për të futur frymën e “shoqërisë së hapur” në Shqipëri, sillet sipas mentalitetit të “shoqërisë së mbyllur”, duke mohuar librin e vet! Ky është një episod i ngjashëm me ato që bënte regjimi i “Vëllait të Madh” në “1984” të George Orwell, që kur ndryshonte politika, mohohej gjithçka që ishte thënë dhe shkruar më parë. Nuk është ironi e vogël edhe që një anëtar i Bordit Rajonal Këshillues të Zhvillimit të UNDP, mohon librin e vet. Ky është me të vërtetë një zhvillim i çuditshëm. Dhe veç kësaj duhet thënë se Edi Rama në jetëshkrim ka bërë dhe një gafë tjetër, në paragrafin e mësipërm, se UNDP nuk është Programi i Zhvillimit të Shteteve të Bashkuara, por të OKB. UNDP është akronimi i United Nations Development Fund. Ndërsa programi për zhvillim i SHBA është USAID (United States of Amerika International Development). Por ky Ed zavalli që kur i dolën fotografitë dhe libri po ngatërron dhe USAID me UNDP! Ec e merre vesh se në kë bord është ai! Dhe të mendosh që kjo është faqja zyrtare e PS! Në jetëshkrimin e shkruar për vetveten, në vetën e tretë, Edi Rama thotë edhe: «Edi Rama ishte aktiv gjatë revolucionit anti-Komunist, ndërkohë që ishte profesor në Akademinë e Arteve në Tiranë, që ishte dhe qendër politike». A e ka Edi Rama titullin e profesorit? Edi Rama ka qenë pedagog në Institutin e Lartë të Arteve, dega pikturë, por nuk dimë që të ketë marrë titullin shkencor “profesor”. Merret vesh, Edi Rama këtu e përdor fjalën «profesor», në vend të fjalës «pedagog», siç është tradita e subkulturës shqiptare, ku edhe mësuesit të tetëvjeçares i thuhet «profesor». Por kur këtë gafë e bën për vetveten kryetari i një partie të madhe dhe i Bashkisë së Tiranës, që e mban veten për intelektual të shquar, kjo tregon me të vërtetë shumë për mentalitetin e tij. Tashmë që Edi Rama e ka mohuar librin-dobiç, e mira është që mos ta përdorë të drejtën e autorit për ata që do të kujdesen për këtë “dobiç intelektual” të mbetur pa baba dhe do ta “ushqejnë” ribotojnë, se siç i thonë fjalës edhe librat kanë fatin e vet.

Ky postime shte aq injorant, dhe medioker sa eshte turp qe eshte i botuar ne nje gazete , e cfaredo lloj niveli te jete ajo. etu perpiqet te shahet e kritikohet Rama sepse ka share partine e punes? Apo sepse ka pershkruar marrjen me dhune te pushtetit te partise komuniste Shqiptare si nje lufte civile? ( gje qe ajo ne perfundim ishte duke apre dhe numrin e te vrareve te ballit kombtar)


Gjithsesi ketu po kritikohet nej politikan per idete dhe mendesite e tij ne Vitet 1992. KEtu po hidhen akuza te mosmbajtjes se autorsise ndaj dikujt per dicka qe ka shkruar 15 vjet me pare. Ndersa Berisha thote se akuzat dhe ofendimet e tija ndaj Nanos ishin vetem n funksion te zgjdhjeve. Pra akuzat mbi te cilat Berisha fitoi zgjedhjet humben autorsine brenda dy-3 muajve.

Ky shkrim nuk mun te jete asgje tjeter vecse perpjekja profane e klaneve erisha-Nano per ti hequr kryetarit te PS, mbeshtetjen e pleqerise dhe subjekteve te luftes nacional-clirimtare brenda PS.

NUK ARRIJ TE KUPTOJ SE SI KY TOKE GEGA alias BRARI mund te fleje rehat me dnergjegjen e tij pas gjithe tellalit demagogjik qe kryen i cili nuk permban asnje quant llogjike te shendoshe apo shenje qytetarie e inteligjence.

Nje nxenes jashtezakonisht i zellshem i PP dhe menyrave te saj per te mbajtur pushtetin duke mbjellur injorance.

[TOKE GEGA]

Ky shkrim nuk mun te jete asgje tjeter vecse perpjekja profane e klaneve erisha-Nano per ti hequr kryetarit te PS, mbeshtetjen e pleqerise dhe subjekteve te luftes nacional-clirimtare brenda PS.

NUK ARRIJ TE KUPTOJ SE SI KY TOKE GEGA alias BRARI mund te fleje rehat me dnergjegjen e tij pas gjithe tellalit demagogjik qe kryen i cili nuk permban asnje quant llogjike te shendoshe apo shenje qytetarie e inteligjence.

Nje nxenes jashtezakonisht i zellshem i PP dhe menyrave te saj per te mbajtur pushtetin duke mbjellur injorance.

Edi Ramës duket qartë se e ka homoseksualizmin vlerë të saj!


Për një marrëdhënie mes njerëzish që e shqyrtojnë së bashku këtë dilemë, dëshmon kjo letër sa mallëngjyese, aq edhe e dyshimtë, që Edi Rama i shkruan Blendi Gonxhes kur ky ishte në Greqi, letër që Edi Rama ka pasur kurajën kompromentuese ta botojë në librin e vet “Refleksione”: “I nderuari Gonxhe, kriza e personalitetit tim besoj se është fare e lexueshme përderisa unë po merrem me një figurë kaq të hepuar si ti. Hepimi yt që mbi të gjitha është mungesë personaliteti, sidoqoftë nuk e balancon aspak zbrazëtinë time të plotë përpara jetës… Megjithatë zotrote mos kujto se erdhi dita të jetosh kryelartë në një kohë që unë ende marr frymë mbi të njëjtën botë ku zvarritesh edhe ti”. (Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 163) Pas të gjitha gjasave, ky që i shkruan këto, duhet të jetë ai “që shtyn”. Edhe shoqëria civile pranë Edi Ramës duket qartë se e ka homoseksualizmin vlerë të saj. Lëvizja «Mjaft» u vu në qendër të një skandali publik vitin e kaluar kur u publikuan fotografi të një orgjie mjaftistësh, ku meshkujt ishin veshur si femra. Shefi i «Mjaft» Erion Veliaj atëherë, në një konferencë shtypi u shpreh se këto ishin party normale ku kishin marrë pjesë dhe diplomatë të huaj. Nga kjo shqiptarët kuptuan vetëm që këto gjëra janë normale për mjaftistët, që i kanë thënë mjaft edhe moralit tradicional. Sa për diplomatët e huaj pjesëmarrës, ata me siguri duhen të kenë qenë holandezë, se Holanda, «sodoma» e Europës, është ajo që financoi Lëvizjen «Mjaft» që nga krijimi i saj. Po vitin e kaluar qytetarët e Tiranës ishin shumë të indinjuar me një grup transvestitësh dhe homoseksualësh, që kur u detyruan të largohen nga gropa e Hajdin Sejdisë prapa Pallatit të Kulturës ku i bënin orgjitë deri më atëherë, kur kjo u vendos të mbyllej nga qeveria, kishin filluar t’i bënin orgjitë në qendër të Tiranës, në trotuarin e rrugës mes Pallatit të Kulturës dhe Hotel “Tiranës” duke tmerruar njerëzit që kalonin me familjet e tyre. Arrestimi i këtyre sodomianëve nga policia u bë pas protestave të mëdha të qytetarëve. Çuditërisht OJQ-të, mes tyre dhe “Mjaft”, që nuk kishin reaguar përballë protestave qytetare kundër këtyre orgjive publike, reaguan kur policia veproi për t’u dhënë fund këtyre gjërave të papranueshme. Atëherëkreu i Lëvizjes “Mjaft” Erion Veliaj, e çoi kritikën e vet për qeverinë deri në arrestimin e këtyre transvestitëve, siç bëri në një intervistë në TVA, në fillim të shtatorit të 2006, kur i pyetur për punën njëvjeçare të qeverisë, doli në mbrojtje të këtyre të degjeneruarve, duke ia atribuuar këtë veprim të policisë, të cilin e dënoi, si përgjegjësi të qeverisë dhe duke u shprehur se ky veprim do të shkaktojë protestat e organizatave ndërkombëtare në mbrojtje të homoseksualëve. Kuptohet që këto organizata do t’i informonte Lëvizja «Mjaft». Me sa duket Edi Rama dhe mjaftistët e tij, që promovojnë homoseksualizmin, janë kukulla të komanduara me fije nga dora që drejton një plan për të cilin Curzio Malaparte shkruan: «Qysh prej shumë kohësh, para ngjarjeve të vitit 1939, ishte dukur që rinia evropiane i bindej një parulle, që ishte viktimë e një plani, e një programi të përgatitur qëkur e të drejtuar me qëllim djallëzor nga mendja e një njeriu pa cipë e pa ndërgjegje. Mund të thuhej se ekzistonte një plan pesëvjeçar i homoseksualizmit për shthurjen e rinisë evropiane». (Curzio Malaparte: «Lëkura», Shtëpia botuese «OMSCA-1», Tiranë 2002, f. 141) Është interesante se, pikërisht në kohën që Curzio Malaparte shkruante dhe botonte këtë libër, filozofi Karl Popper shkruante dhe botonte librin e vet “Shoqëria e hapur dhe armiqtë e saj” (1945). Në këtë libër Popper paraqiste pikërisht një plan të llojit për të cilin flet Malaparte, për degjenerimin e rinisë europiane dhe botërore. Në këtë libër, Popper, duke bërë një paralele historike na thotë se madhështia e Athinës së Lashtë arriti kulmin atëherë kur Sokrati dhe sofistët u deklaruan luftë të gjitha normave morale tradicionale dhe filluan të nxitin të rinjtë që të jepen pas veseve, duke përfshirë edhe homoseksualizmin, për të qenë të lirë. Dihet se Sokrati ishte homoseksual, që po të shprehem në termat e Edi Ramës, i pëlqente që ta shëtiste mendjen në sferat e filozofisë, në kohën që e linte bythën e vet të lirë, që nxënësit e vet të rinj të shtynin *** me **** atje. Këtë model të shoqërisë që mohon moralin i propozon botës moderne Popper, që gjithashtu ishte një homoseksual. Teorinë e Popper e mori për ta zbatuar miliarderi George Soros me anë të fondacioneve të veta të përhapura nëpër botë, duke përfshirë dhe Shqipërinë. Sigurisht që Soros nuk ka interesa filozofike kur admiron dhe sponsorizon këtë model të shoqërisë popperiane, por Soros e bën këtë gjë për pragmatizëm, pasi një shoqëri e skllavëruar nga vesi, është një shoqëri e paaftë për t’ u rezistuar manovrave të Soros për të shkatërruar ekonominë e këtij vendi dhe për ta grabitur atë.Kjo shoqëri e Popper dhe Soros më tepër se “shoqëri e hapur” meriton të quhet “shoqëri e bythës së hapur”. Njerëzit kryesorë të Soros në Shqipëri janë Edi rama dhe Erion Veliaj. Edi Rama zbaton urdhrat e George Soros për të promovuar në Shqipëri modelin e “shoqërisë së hapur” sorosiane-popperiane. Prandaj Rama dhe Veliaj bëhen promovues të homoseksualizmit, të instrumentalizuar politikisht!

[Pedro]

Po perse nuk permendet edhe burimi i ketij shkrimi? Perse nuk permendet autoresia e ketij shkrimi sipas te gjitha rregullave te te drejtes se autorit? Perse nuk thuhet qe autori eshte Kastriot Myftaraj, nje skizofren notorik, antisemit dhe antihuman? Nje metastaze e komunizmit enverian.

E gjithe kjo teme shfaq edhe njehere ate qe shoqeria shqiptare akoma nuk eshte cliruar nga mentaliteti komunist, ku njerezit shkaterroheshin dhe denigroheshin me ane te flete-rrufeve anonime. Keto artikujt e mesiperm jane te denje vetem per pacavuret Zeri i Popullit, Bashkimi dhe Puna te viteve para ´90.

[TOKE GEGA]

Po perse nuk permendet edhe burimi i ketij shkrimi? Perse nuk permendet autoresia e ketij shkrimi sipas te gjitha rregullave te te drejtes se autorit? Perse nuk thuhet qe autori eshte Kastriot Myftaraj, nje skizofren notorik, antisemit dhe antihuman? Nje metastaze e komunizmit enverian.

E gjithe kjo teme shfaq edhe njehere ate qe shoqeria shqiptare akoma nuk eshte cliruar nga mentaliteti komunist, ku njerezit shkaterroheshin dhe denigroheshin me ane te flete-rrufeve anonime. Keto artikujt e mesiperm jane te denje vetem per pacavuret Zeri i Popullit, Bashkimi dhe Puna te viteve para ´90.

SHKIMTARI EDI RAMA SHKRUA LIBRIN “Refleksione”


“Refleksione”: “I nderuari Gonxhe, kriza e personalitetit tim besoj se është fare e lexueshme përderisa unë po merrem me një figurë kaq të hepuar si ti. Hepimi yt që mbi të gjitha është mungesë personaliteti, sidoqoftë nuk e balancon aspak zbrazëtinë time të plotë përpara jetës… Megjithatë zotrote mos kujto se erdhi dita të jetosh kryelartë në një kohë që unë ende marr frymë mbi të njëjtën botë ku zvarritesh edhe ti”. (Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania“, Tiranë 1992, f. 163) Pas të gjitha gjasave, ky që i shkruan këto, duhet të jetë ai “që shtyn”. Edhe shoqëria civile pranë Edi Ramës duket qartë se e ka homoseksualizmin vlerë të saj. Lëvizja «Mjaft» u vu në qendër të një skandali publik vitin e kaluar kur u publikuan fotografi të një orgjie mjaftistësh, ku meshkujt ishin veshur si femra. Shefi i «Mjaft» Erion Veliaj atëherë, në një konferencë shtypi u shpreh se këto ishin party normale ku kishin marrë pjesë dhe diplomatë të huaj.Njerëzit kryesorë të Soros në Shqipëri janë Edi rama dhe Erion Veliaj. Edi Rama zbaton urdhrat e George Soros për të promovuar në Shqipëri modelin e “shoqërisë së hapur” sorosiane-popperiane. Prandaj Rama dhe Veliaj bëhen promovues të homoseksualizmit, të instrumentalizuar politikisht!
Soros për të shkatërruar ekonominë e këtij vendi dhe për ta grabitur atë.Kjo shoqëri e Popper dhe Soros më tepër se “shoqëri e hapur” meriton të quhet “shoqëri e bythës së hapur”.