Kur s'ke ça bën

[Kryeplaku]

Kur s'ke ca bën
mendja të lëvron
nuk të rihet në një vënd
nëpër kopshte me lule dhe qytete vampirash udhëton.

Kur s'ke ça bën
mendon për femra
brune, bjonde e me flokë të vën
vajza si shpirt dha vajza pa zemra.

Kur s'ke ça bën
fillon dhe vret mëndjen
nga ëndërrat i zën
i matufepsur me ëndjen.

Kur s'ke ça bën
i bie murit me kokë
me Zotin inatin vën
pse je thinjur ose ke mbetur pa flokë.

Kur s'ke ça bën
bëhesh i ndërgjegjshëm
politikan i shquar, ambientalist i dhën
intelektual modern, qytetar i ndershëm.

Kur s'ke ça bën
bëhesh romantik
pas yjeve dhe luleve i dhën
si një dashnor klasik.

Kur s'ke ça bën
merr një laps e një flet
kur s'ke ça bën
bëhesh poet!!!


Kryeplaku, nje dite qe s'kishte se cfare te bente (Firence, 07-11-04).

[Kryeplaku]

"Kam frikë" më thoshte
se nuk jam unë
dikush tjetër fshihet brenda meje
dhe herë pas here e nxjerr kokën e skrupullt
Qeshja me lotë në sy, kur e dëgjoja
isha i vogel nuk dija shumë gjëra
unë isha bota, bota ishte unë
parajsa ishte djathtas dhe ferri majtas
kurse Zoti, gjithmonë sipër

Çdo gjë ishte e thjeshtë
gajasja zëvendësonte gajasjen
qejfi qejfin, loja lojën
çdo gjë ishte e bukur
Pastaj, pastaj filloi nata
filloi lufta për të gjetur shpirtin
të gjithë thonin se kam shpirt
po unë askund nuk e shikoja
"Kërkoje, kërkoje se do e gjesh"
më inkurajonin të gjithë
dhe unë i shkreti u perpiqja
më kishin gënjyer rënde
Kështu i gënjyer u futa në errësirë
oh sa shumë po më sulmonin
më sulmonin dhe nuk më linin të qetë
një thes i madh me iluzione
Po unë si gjithmonë tip luftarak, vazhdoja përpara
çaja errësirën për të kaluar në errësiren tjetër
dhe therrisja "shpirt ku je"
po asgjë
Netë pa gjum
zëvendesonin ditët pa jetë
Diellin nuk e linin retë të dukej
kurse Hëna, si gjithmonë
u mundonte të çante errësirën
por asnjëherë nuk i'a dilte
Ç'dhimbje, gjithë kjo dritë
dritë shpërthyese
dritë e pamundur
të shuaj errësirën
Sa kohe u bë qe nuk të kam parë
sa kohë u bë që po të pres
sa kohë u bë që po mendoj
për ty shpirtin tim që harxhoj çdo mendim
Të lutem eja edhe shfaqu
mos më ler vetëm
nuk mundem më
më lodhi ky boshllëku pa mbarim
Futem në thellësirat më të mëdhaja të mija
kërkoj, përpiqem pastaj kërkoj dhe përpiqem përsëri
po ajo errësira duket e pamposhtur
pastaj vjen fundi, veç boshllëk
As etje, as uri, as ftohtë, as nxehtë
netë pa gjum, ditë pe jetë
errësira dhe boshllëku janë bashkuar bashkë
po bëjnë seks
Ashtu duke u përqafuar dhe duke u lëvitur kanë krijuar një univers të ri
boshllëku mbi errësirën, errësira mbi boshllëkun
diku aty në mes do jet ngatërruar edhe shpirti im
jam ende duke e kërkuar, në boshllëkun e pafundtë!

04-02-05

[Kryeplaku]

Muri, muri,
muri dhe muri
katër muret dhe pasqyra
më iku nuri,
më iku fytyra
asaj dhomës kur i hyra.

Karrige magnetike
u ula dhe nuk u çova
në tavolinën skeptike
ditë, muaj, vite kalova.
Të shkretet libra ç'i punova
i lexoja, i lexoja
pastaj i grisa dhe i dhunova.
Asgjë nuk më thoshte asgjë
as librat, as gazetat, as televizori
pas ëndërrave tru u mundova të vë
u bëra vet nxënësi, vet profesori.


Pasqyra
ju lutem ma hiqni sysh
më iku nuri, më iku fytyra
sipër saj rash krysh.
Ah pasqyrë e poshtër
mi lodhe sytë
mi vrave ëndërrat monstër
më tregove çfare fshinin sytë.

11-07-05

[Kryeplaku]

Jeta ime si një këngë Regae
e zezë sterr që buzëqesh
e zezë e bukur
e zezë që këndon

Jeta ime si një këngë Regae
jetë revolucionare
ka marrë përsipër hallet e gjithë Xhamajkës
hallet e Afrikës dhe të Shqipërisë

Jeta ime si një këngë Regae
këngë me ritëm
ritëm monoton
monotoni e këndëshme


Jeta ime si një këngë Regae
jetë në tym
tym hashashi e marihuane
tym cigareje e papirë

Jeta ime si një këngë Regae
kèngè me refren
refren pa fillim e pa mbarim
kèngè e gjitha nè refren

Jeta ime si një këngë Regae
këngë që shpreh vetëm dashuri
dashuri nga dashuritë e mëdha
dashuri nga ato që shpiejnë në dhimbje

Jeta ime si një këngë Regae
jetë rrëmujë
rrëmujë instrumentash e zërash
që kanë tendenca shpërthyese

Dhe në fund solistja e Regae-s
e zbathur në rrugët e lagjes së varfër
e përcëlluar nga Dielli dhe e lagur nga shiu
këndon një këngë që askush s’e kupton!

09-11-05

[Kryeplaku]

Të pres shpirt, mezi të pres
me një gotë verë dhe shumë durim
në mes të errësirës i humbur pa shpres
me sytë ne qiell dhe zemrën në vajtim

të pres, të pres si kurrë asnjëherë
mendimi yt më ktheu në foshnje
të ndajme bashkë Dimër e Verë
ashtu të etur, të strukur në një qoshe

Të pres tek pika e shiut, ndriçimi i yjeve
tek aroma e luleve, tek gjethja e rënë
të pres tek qetësia e oqeaneve dhe flladi i pyjeve
të lutem nxito, mos jet tepër vonë

kur të vish mos u rregullo shumë
për rrobe vish mirësinë që ke
me buzeqeshje drejtohu nga unë
mos ki ndrojtje, eja ashtu siç je

27-12-04

[Kryeplaku]

Sikur vetëm një moment
të ktheja mbrapsht kasetën e jetës time
dhe t'i fshija ato fragmente

kur shikimet e tua nuk i'u pergjigjen shikimeve të mija.
Sikur vetëm një moment
kur të qellosh përballë meje
të më buzeqeshësh dhe të më thuash
"ç'kemi, ç'bën"
dy fjalë kaq të vogëla
por me rëndësi kaq të madhe
kur t'i thonë njerëz që do.
Sikur vetëm një moment
të harroje se kush jam
se çfare kam bërë dhe se si jam
i bukur apo i shëmtuar, i varfër a i pasur.
Sikur vetëm një moment
të mendoje se jam një njeri i thjesht
një njeri si të gjithë njerëzit
një njeri që ndjen gëzim ose dhimbje, etje e uri
një njeri që di të qaj siç di dhe të qesh
një njeri!
Sikur vetëm një moment
t'a harroje "llogjikën"
siç bera dhe unë
ditën që të njojta ty!
Sikur vetëm një moment
të mendoje se ekzistoj edhe unë
unë që shkruaj poezi për ty!

Bota do ishte me të vërtet e mrekullueshme!

11-12-03

[Kryeplaku]

Nuk ekzistoje dhe ne të shpikëm
nuk kishe distanca dhe ne të matëm
nuk ke fillim, nuk ke mbarim
ti je koha, një fjalë pa kuptim.

Në një sahat të futëm, që troket tik-tak
ti dukesh tani sikur ikën me vrap.
Po të harruam ty, humbim punën e çdo udhëtim
ty gjithmonë përdorim për të lënë takim.

Na sillesh ti neve me shumë ashpërsi
vjen e ikën, pa pyetur njeri.
Por dicka nga brenda fort më shqetëson,
si je kaq e rendësishme kur nuk ekziston?

27-04-04

[Kryeplaku]

Ah vogëlushja ime sikur ta dije
sa rrugë e gjatë u desh që të t’arrij
si Kolomb i humbur, fortunash me anije
i’u luta oqeanit t’më sjelli tek ti

Vende të reja eksplorova
male kapërceva me mund dhe burrëri
çdo cep të Tokës me thonjë e gërmova
me shpresë se do gjeja njëçik dashuri

Në luftra u gjenda si kavalar Mesjete
luftoja dështimin me gjak dhe me zemër
nuk kisha frikë, e keqja le t’më gjente
synimi im i vetëm, të shijoja pak femër

Në fund i raskapitur përdhe u gjunjëzova
s’durova dot plagët bërtita « Perëndi »
një zë ëngjëllor nga mbrapa dëgjova
mes mjergullës së lagësht mu paraqite ti

Ashtu i plagosur drejt teje u zvarrisja
me dëshirën e flakët të t’vështroj përsëri
sa më shumë afrohesha mendjen time vrisja
të ishe femër vallë apo të ishe Perëndi?

21-06-07

[Kryeplaku]

ç’menduri
atje ku ç’menduria nuk gjen kufi
me penёn time vras logjikёn
atje ku njeriun s’e ndalon njeri
me instiktin tim dalloj etikёn

bukuri
babi gjithmonё mё thoshte, “vajzat janё si yjet
nga larg, bukur xixёllojnё”
o Zot dua, tё bёhem njё me yjet
“por kur i’u afrohesh djegin pёrcёllojnё”

dёshirё
si kurth i pashmangshёm mbrapa piedestalit
orvatet, dёshira ime seksuale
mё shkrihet zemra, e nxehtё kallaj
nёn kofshёt e vajzёs ideale

shpёtim
10 urdhёrresat e jetёs time
femrat, alkoli, drogat e lehta
jetё pa dhimbje, jetё pa trishtime
jetё, e zgjidhjeve tё shpejta

liri
liri, quhet shkaku pёr tё cilin jetoj
liri, pishtari im udhёrrёfyes
liri, prej teje llogari s’kёrkoj
liri, mos e pyet, mos mё pyet, mos tё pyes

instikt
instikti kafshёror ёshtё vёrtetёsia ime
jam ushtar i epshit, detyra mё thёrret
qytetet e botёs janё xhungla ime
strofulla ime e shtrenjtё, bordellot-kabaret

15-06-06

[Kryeplaku]

Lëkundemi të dy, kur era fryn
kur era vjen të dy bashkohemi
pastaj gjelbërim ndriçojmë, kur Vera hyn
ashtu të ngjitur, mes gjelbërimit plotësohemi

Hëna qesh dhe Dielli gajaset
oh sa ndjenjë e bukur
buza ime mbi buzën tënde perplaset
të dy kerkojme për zogjtë e strukur


Këllcitje degësh dëgjohen nga poshtë
nga lartë degjohen vetëm klithma
nxehtësia me djersë na mbushi plotë
atmosfere enigmatike, me lëkundje dhe britma

Nje cigare, nje buzeqeshje, lumturi
Vera mbaroi, veshëm rroba
dy gjethe të çiltëra kanë nevojë për dashuri
që të mos i tërheqi Toka

29-05-05