Millosh Kopiliqi

[alibaba]

T'i ikim argumenteve se çfarë ishte Millosh Kopiliqi. Ai ishte shqiptar dhe pikë. Në këtë temë sjellim të dhëna më të shumta rreth tij.

Shqiptarët duan t'a dinë se çfarë ishte jeta e Millosh Kopiliqit. Çfarë shpate përdorte, me kë ishte i martuar, si quhej babai i tij dhe nëna e tij, çfarë organizoi, ku jetonte, gjëra më të imta rreth jetës së tij.

[xfiles]

Kush eshte ky Millosh Kopiliqi?

[derjansi]

ca me i ba qi serbet e kan pervetsu plotsisht

[alibaba]

ca me i ba qi serbet e kan pervetsu plotsisht

Jo nuk e kanë përvetësu. Gojëdhënat për Millosh Kopiliqin ende tregohen në Drenicë. Ende janë themelet e kullës së tij.

Ja çfarë thotë kënga shqiptare për Millosh Kopiliqin:

Kqyr Milloshi n'kamë na u çue
tanë me hekur e paskan thakrue
edhe atkís hekur i kan veshun
mirë Milloshi n'shpinë iu ka gjue
me askerë te mbreti kánka shkue

Nibetxhija hiç s'e paska lshue
haber mbretit m'i kanë kallxue:
-- A me lshue Milloshin a mos me lshue?
Mirë dovleti haber i ka dhanun:
-- Lshone Milloshin ktu me ardhun!

Kqyr veçilve mbreti çka u ka thanun:
-- A t'ja japi unë dorën e djathtë?
-- A t'ja japi tha kambën e shmajtë?
-- Jepja babë, qat kambën e shmajtë
se gjithëmonë raja jet nër neve!

Mirë Milloshin ma paskan lshue
te dovleti Milloshi á shkue
kam'n e shmajtë Sulltani ja ka dhanun
Me ni dorë tha kambën ia ka marrë
paj me tjetrën hanxhar i ká mshue

zorr e mushkni n'tokë i kan ra
Njizet e katër orë Sulltani ka rrnue
at'her jetë Sulltani ka ndrrue
Luftë e madhe na kánka marue
Shih, Milloshin gjá e gjallë s'pe pret

e gjujnë pushkë, pushka nuk e zen
edhe shpata hiç nuk pe pret.
Nji shkinë plakë kqyr çka ka thanun:
-- U vraftë Zoti askert e dovletit!
A s'po shihni Milloshi krejt u preu?

Tanë për tokë tha pushkët me i shtrimun!
Bylyzykt atkís i paskan ramun
gjallë me dorë Milloshin e kanë nxanë
I bín pushkë tha, pushka s'po ja len
I bín shpatë tha, shpata nuk pe pret

Kqyre shkina askerin e ka msue:
-- Shtat kerr dru, biro, ju me i kallë
n'grop t'zjarmit Milloshin me çitë!
Kqyr Milloshi at'her çka ka thanë:
-- Amanet, more askert e dovletit!

Qat shkinë plakë tha, ktu e due!
Se shum mall, thot, m'ka qillue
qasaj shkine po due me ja lanë!
Se zhag shkinën ma kanë afrue
se me dhambë Milloshi e ká kafshue.

At'her shpata Milloshit i ká mshue
kryet Milloshit, tha, i ka flutrue
se n'Magrip Milloshi kur á shkue
gra e çika tuj la janë qillue:
-- Kqyrne, motra, nji njeri pa kry!

-- Un pa kry kish thanë, ju pa sy!
Qat'her kryet Milloshit n'tok i ra.

[alibaba]

Kush eshte ky Millosh Kopiliqi?

Është ai trimi drenicak që e vrau Sulltanin.

[derjansi]

ato e kan ba shenjt te kishes serbe o alibab e na e kena lan me ni kang, qishtu ti harrojm herojt ton na e na i pervetsojn tjeret.

[white-knight]

Millosh Nikollë Kopiliqi

Milosh Kopiliqi kishte marrë pjesë në Betejën e Kosovës me 2000 luftëtarë, numër i konsiderueshëm ky, pasi i tërë koalicioni krishter përbëhej prej 40.000 luftëtarëve ballkanas.Sa i përket përkatësisë fisnore të trimit në Drenicë që të gjithë pohonin se ishte nga fisi Gash, pastaj Shotë Galica dhe shumë heronj tjerë të këtij fisi nga Drenica ishin krenarë për përkatësinë e përbashkët fisnore me këtë trim, dhe vetë fshatrat Kopiliqë, sot janë kryesisht me fis Gash.Kurse për emrin e babait të Milloshit përveq emrit Nikollë në popull dëgjohet edhe një emër tjetër Sharrjan.Më 15 qershor 1389 e therr sulltan Muratin e I.

Sipas legjendës popullore: “Miloshi ka pas lindur në Kopiliqin e Epërm, por më vonë është vendosur në Kopiliqin e Poshtëm”. Pleqtë e Drenicës tregojnë se “Milosh Kopiliqi â kanë prej ktuhit” (Drenicës). Ata vënë një vijë të qartë demarkacioni: “Car Lazari â kanë i serbëve, Milosh Kopiliqi i yni”; “Milosh Kopiliqi â kanë më i madhi kreshnik i shqiptarëve në luftën e Kosovës”. Në Kopiliq të Poshtëm ka vende që quhen: “Te trolli i Miloshit”, “Veneshta e Miloshit”, “Te kisha e Miloshit” etj. Në Sallabajë gjendet “Vorri i Milosh Kopiliqit”. “Miloshi e mbante ushtrinë në pyjet e Çiçavicës e të Kukës” (pyje të Drenicës). “Car Lazari… venin e tij e ka pas kah Kraleva dhe jo në Kosovë”.
Sipas një kënge popullore shqiptare, Sulltani i dërgon letër së pari Milosh Kopiliqit, ku i kërkon "çelësat e shtatë kalave" dhe " haraçin e shtatë vjetëve", ku shohim se Miloshi ishte zotërues feudal i rëndësishëm i kohës. Pastaj Milosh Kopiliqi u bën thirrje mbretërive tjera në Ballkan për të ndihmuar kundër turkut.
Në këtë këngë gruaja e Miloshit quhet me epitetin "Llatinka" që e cilëson atë ose me fe katolike ose me kombësi vllahe, dhe në këtë rast bie në kundërshtim me disa të dhëna që thonë se Miloshi ishte dhëndër i Lazarit. Milosh kishte mësyrë shatorin e Sulltanit me sa duket në cilësinë e dezertorit dhe pasi është futur brenda e ka vrarë Sulltanin me një thikë. Sipas këngës Turqtë sulmojnë Miloshin por "shpata nuk e pret", atëherë një shkinë u tregon se si ta mbysin Miloshin, "shtatë kerre dru, biro, ju me i kallë, në gropë të zjarrmit milloshin me e qitë". Kjo ishte e vetmja mënyrë që t'a vrasin Milloshin i cili kishte fuqi mbinatyrore, prandaj kërkon nga turqtë t'ia sjellin shkinën para. Turqtë tërheqin zvarrë shkinën dhe e dërgojnë para Milloshit ku ai e kafshon me dhëmbë, në atë rast e godasin me shpatë dhe i presin kokën. Gjithnji sipas këngës Milloshi ec me kokë të prerë dhe shkon në "Magrip" emër me të cilin nënkuptohej perëndimi në këtë rast Drenica e cila ishte në perëndim të vendit ku zhvillua beteja, aty sheh ca vajza të cilat thonë "shiko motër një njeri pa kry" kurse Milloshi ua kthen "Unë pa kry, ju pa sy", pas kësaj Milloshit i bjen koka, ndërsa vajzat i zen mallkimi verbohen. Për fat të keq kënga është deridikund e islamizuar por ka rëndësi sepse plotëson boshllëkun e të dhënave historike.

Kronisti osman Enveri, Milosh Kopiliqin e përmend me titujt: “Princ” dhe “Ban”; humanisti raguzan Feliks Petançi, “Princ Ilir”; humanisti arbëror nga Kosova, ipeshkvi i Ulqinit, Martin Seguni, “Baron”; arqipeshkvi i Tivarit, Andrea, “Ban”; kurse humanisti ynë Marin Beçikemi e vë atë në cilësinë e “Perandorit të Mizisë”), i cili për kryezot kishte Vuk Brankoviqin.
“Lazari i dha Miloshit një gotë me pije duke i thënë - thonë për ty që je bërë tradhtari im…- Miloshi i`u përgjigj - nesër ke për ta parë tradhtarin, ke për të parë nëse jam njeri i drejtë apo tradhtar.- Lazari në atë moment e mori në dorë gotën e dollisë dhe e piu”.-- Enveri
Ngritja e dollisë nga ana e Lazarit, vetëm atëherë pasi u sigurua për besnikërinë e Kopiliqit, flet qartë se ai ishte një nga princat kryesor të Koalicionit, dhe një prestigj të tillë e kishte arritur, padyshim, pasi që ishte përfaqësuar me një forcë të rëndësishme ushtarake.
”despoti Lazar i Sërbisë, bullgarët … dhe sundimtarë të Arbërit nga Dardania … u mblodhën … u hapën luftë turqve, por Lazari dhe shumë të tjerë humbën jetën në betejë”. -- Filip de Mezier,
Emri dhe mbiemri i tij ka zgjuar interes që prej kohësh, që së paku duke e analizuar atë në dritën e të dhënave antroponomike t`i afrohet zgjidhjes së çështjes së përkatësisë së tij etnike. Por, në këtë drejtim, historiani serb i shek. XVIII, P. Julianac, më 1765, nuk zgjodhi kritere (për ta identifikuar atë më lehtë si serb - Q.D.) dhe ia tjetërsoi mbiemrin nga Kopiliq /Kopil(i) ose Kobil(i) më vonë e ka marrë sufiksin sllav Kopil(iq) – Kobil(iq)/ në Kobiliq - Obiliq, term i cili u pranua nga historianët pasardhës të historiografisë serbe.

Përkundër faktit se mbiemri i Miloshit te kronisti osman Ashik Pashazade i shkruar me grafinë osmane, në radhë të parë mund të lexohet si Kopila e pastaj Kobila, studiuesit G. Elezoviq dhe A. Olesnicki, në rastin konkret përcaktohen dhe përdorin variantin Kobila, kuptohet që në bazë të termit serb kobila-pelë, të lihej vend që përkatësia e tij etnike të kërkohej vetëm në mesin e serbëve. Mirëpo, studiuesi K. Jireçek, lidhur me këtë problematikë, që prej kohësh me të drejtë sinjalizonte se në shekullin XVIII emri që rridhte nga pela ishte i pahijshëm, prandaj e tjetërsuan, duke i dhënë për bazë termat (serbë) obilan dhe obilje. Nga ana tjetër, rezultatet shkencore nga fusha e gjuhësisë, megjithatë dëshmojnë origjinën thjeshtë arbërore të emrit dhe mbiemrit të tij. Kështu, prapashtesat osh, ush dhe oshe janë të përhapura sot e kësaj dite në të gjitha trojet ku jetojnë shqiptarët. Edhe rrënja Mil (Mill) lidhet me emrat shqiptarë, si, bie fjala, Mëhill, Mhill, Milo, (humanisti raguzan F. Petançi e përmend Miloshin me emrat: Milon dhe Milo) dhe diç të ngjashme.
studiuesi J. Drançolli, i cili pohon: “Emri Kopil, gjithashtu është një emër me prejardhje thjeshtë shqiptare. Përveç të tjerave, sot në shqipe fjala kopil, ka kuptimin e sythit të mbirë në një rrënjë, trung a në degë të një bime”.
Në rininë e tij të hershme ka marrë pjesë në beteja të ndryshme si mercenar.E tillë dhe heterogjene në pikëpamje përkatësie, ishte pothuajse tërë ushtria e asaj kohe. Ai, me kalorësit e tij nga Drenica luftonte kudo ku i jepej rasti. Pikërisht për aventurat e tij kalorsiake, ishte bërë objekt dyshimi për mbretin Llazar dhe për suitën e tij.

Milush Kopiliqi, sapo nis dyluftimi me një goditje e rrëzon nga kali kundërshtarin. ”I mllefosur dhe i gjindosur nga humbja, Vuku akuzon Milushin si tradhtar dhe si njeri të shitur te turqit. Prej asaj kohe, Vuku dhe Milushi edhe pse miq do të mbesin kundërshtarë të papajtueshëm
Në vjeshtë të vitit 1912, derisa forcat okupatore serbe kishin pushtuar Elbasanin, kapiteni serb Çajkanoviq ndër të tjera ka shënuar: Derisa po qëndroja me togën time në rrethe të Elbasanit, vendësit më dëftuan se aty, në një vend afër Elbasanit ishin disa shqiptarë që mbaheshin se ishin pasardhës të Milosh Obiliqit…

Edhe vete Car Llazari ka qene me nene Shqiptare nga fisi i Balshajve.Hajde e thuaja serbve ket

[Dorontina]

ne wikipedia dhe ne gjuhen frengjishte nuk shkrun askund ....per te...

[alibaba]

i përket përkatësisë fisnore të trimit në Drenicë që të gjithë pohonin se ishte nga fisi Gash, pastaj Shotë Galica dhe shumë heronj tjerë të këtij fisi nga Drenica ishin krenarë për përkatësinë e përbashkët fisnore me këtë trim, dhe vetë fshatrat Kopiliqë, sot janë kryesisht me fis Gash.

Flm që e solle. E kam shkru unë në një forum tjetër, dhe paskam harru fare që gjendet diku.

Kjo gjë më sipër është shkruar nga historiani drenicak Islam Dobra, i cili i ka mbledhur të dhënat nga terreni, nga pleqtë.

Një historian tjetër drenicak, Mehmet Rukiqi shkruan se Milloshi kishte i vlla tjetër me emrin Hil. Pas humbjes së betejës, një taborr osman vie në fshatin Kopiliq, dhe bënë masakër mbi tërë fshatin, vetëm kush iku mundi të shpëtojë. Ndërkaq vëllait të Millosh Kopiliqit, Hilit i bënë kusht që të ndë'rrojë fenë. Sipas gojdhënës të marrë nga pleqtë, Sulltani kishte thënë: Le të bëhet musliman, të marrë emrin mysliman, të prejë njëqind kurbanë tek tyrbet e posandërtuara Sulltanit në Gazimestan, dhe të ndrëtojë një xhami në fshatin e tij. Nëse nuk pranon atëherë djemtë le t'i merren për jeniçerë, vajzat në haremin tim, dhe atij t'i pritet koka.

Hili konvertohet formalisht, ndërron emrin në Hysk, pret njëqind kurbanë, dhe ndërton një xhami me drunj, e cila pas një kohe kalbet dhe shkatërrohet. Sot në fshatin Kopiliq i Poshtëm jetojnë Hyskajt, një vëllezëri me prejardhje nga Hysku apo Hili, vëllai i Milloshit.

[alibaba]

ato e kan ba shenjt te kishes serbe o alibab e na e kena lan me ni kang, qishtu ti harrojm herojt ton na e na i pervetsojn tjeret.

Siç e thashë më lart, ne nuk kemi nevojë që të argumetojmë se ça ishte Milloshi, thjesht dojna me ditë noj sen ma tepër për këtë trim.