Ferit RAMADANI: Lirika me shi

[gjakushi]

EJA !HARROJ GJITHE MERITE


Nuk e di përse kjo heshtje
nuk e di si mundesh kështu
neë syte e mi ka pasur reshje
zemra e shpirti kanë avullu!

Gjithcka qe pata u tronditën
perjetojnë nje grusht , shperthejne vullkan!
Po ti serish neper nate e ndez driten
si s'arrite te te kem pranë ?

Frymoj rendë , dihatjet degjohen
zemra ka perjetuar atak!
Edhe kembet ne hapa shkurtohen
se s'kanë forcë aspak !

Syte me flakë malli me ndizen
dhe lagen me ujvarë loti !
Per ty flamujt e dashurisë shtizën
ylber ngjyrash ua ben moti !

Kaltersi e horizontit buzeqesh
rilind dhe une , dal në pritë !
Nese të vjen nje ze ne vesh
Eja! Harroj mëritë... !

[gjakushi]

NËSE KLITH



Le te mbes mister deshira ime e ndrydhur në damar!

Aty ku ti ke shtrirë krahët , jeton e behesh blerim
s'arrij të të them Diell ! Ani se më sjell agim!

Më doli një hije , mjegullnajë apo rrëmet e furtunë !

Ktheva drejtimin , kaptova male , shtigje ,
Ti vetminë e mallin tek unë se përligje !

Nëse klith ! Më kupto se zemra ime të do !

Gjithmonë nëpër vargje lind zanore për rimë
vjen me vrull si zëri që krijon oshëtimë !

Nëpër vetmipritje të ndjej zërin, hapin !

Pamjen tënde përshkruajnë vargjet , valojnë si lahuria
ndalen nëpër pika , presje , se i pushton habia!

Në përshpërima flasin e palsin për mall e dashuri!

Lotët janë dëshmi se shpirti e zemra vlon,
Çastprehjen tek ti presin, që shenjtërisht gufon!

[gjakushi]

ATJE KU JE ...!



Hareshëm vjen zëri yt nëpër tel
më sjell lumturi , se shpjegoj si ndjehem !
I shushatur pastaj në vetmi ngel
nis me mendimet tua të prehem!

Atje ku je , të ka rënë vetmia !
- Ku të mbështes kokën ! Me cilin të flas?!
Më thua ! Ndrydhen mushkëritë e mia!
Një llavë misteri më bën të plas!

Nëse ndonjëherë do të ndodhë e papritura
kisha dashur të të shikoj hijeplotë !
Se nëpër frymëzime më del më e ndritura
e paskashmja ime në botë !

Si të të bind ? Gjithcka për ty e nis :
-Në strofa u bëre lirikë me rimë kuptimi !
Malli i dashurisë për ty e qëndis -
përkushtimin - që e ka mendimi!

[gjakushi]

TI BLERIMI IM...


Se prisja të vijë ky çast, kjo kohë
se prisja te dridhem nga malli e pikëllimi !
Mesnatës frynte erë përzier me borë
rrezet e drites i shtrinte agimi!

Më digjte flaka , ndizej vullkani,
Prekëm të kaluarën ,se pati ngatrresa !
Vallë !Në rrjedha jete grijmë ujë havani
apo krijuam rrjeta ku rilindini shpresa!

Jam në heshtje , mbretëron vetmia,
ti larg e ma larg bëhesh gof i rrjedhës !
Sylynjarëve u shfaqet hija
vetëtin lirika me ushtimin e predhes!

Dhe klith !Se me godisin shigjeta
më reqethet shtati , vdes tek nje varg !
Jehonë epilogu bëhet e vërteta
Ti blerimi im si furtune prej larg !

[Zana eVizitorit]

Te lexova me kujdes.
Nje porosi nga une,nese e merr te mireqene;mos shkruaj me zor,ndryshe vargu del i thate,pa shije.Duke te falenderuar paraprakisht per mirekuptim.

[gjakushi]

Te lexova me kujdes.
Nje porosi nga une,nese e merr te mireqene;mos shkruaj me zor,ndryshe vargu del i thate,pa shije.Duke te falenderuar paraprakisht per mirekuptim.

Te falnderoj ! Plotesisht keni te drejtë !Edhe vargu del i thate, e aq ma shumë, une , thava duke shkruar vargje! Ta kisha ditur qe ne fillin nuk ia nisja!

Nderime!

[gjakushi]

SHPIRTI JONË BASHKE RRON

(Ia kushtoj bashkëvendasit, Qendrim Bajrami
i cili, si të tjerit dhe ai për nevojën jetësore
ndërpreu mësimin, dhe mërgoj në Amerikë !)


Eshtë ditë feste ! Pret mësuesi një uratë !
Unë ndjej mall për Ty dhe shkruaj këtë varg.
Të pres të hyshë në dyqan - sa gjatë,
por, ti më pershendet prej larg !

Si je ? Në shtigje të mërgimit si kalon ?
se kjo jetë na largoi nga vatani !
Atje s'ka zhurmë shqipjeje , e heton?
Në mendime rri e pres unë dhe Atnani !

Ai bën llogari për peshqit si rriten në bazen,
unë vargje shkruaj , pa gjumë rri ndër net !
Dhe përcjell një kohë që vjen
Vendlindja e zbrazët u pret!

Kanë shterrë buzëqeshjet , një heshtje ra
kanë mbetur bosh klasat pa nxënës, se shkuan!
Zemra ime në heshtje nis me vargje , e qa...!
se ndahen shokë që bashkë jetuan!

Kujtohu për çastet, dhe përcill porositë
Shqipen mos e harro kurrë në jetë !
Me të i nisëm hapat të shikojmë dritë
të shkruajmë përkushtime si poetë !

Të përcjell me mall dëshirën time
të jeni shëndoshe e mirë! I gëzuar gjithmon !
Nëse mes nesh ka hy mërgim largësia
shpirti jonë - bashkë rron!

[gjakushi]

PËRSE RRI MENDOHESH ???


Nëse marsi solli borë e ngricë
në vend të luleve ua jap një varg!
më mbeti shpirti në njicë
Urimin për ty e lëshoj nga larg!

Si besoj vetmisë , s'kam durim të rri .
Po ti përse s'flet ? Heshtjes i zë besë ?!!!
Mu ndoz vullkani brenda në gji,
Për të ardhë këtu s' të arriti ftesë ?

Eja se të pres ! Përse rri mendohesh ?
I çmendur pas teje kërkoj mirëkuptim !
Mos e humb çastin , se do te pikëllohesh
më flak muzgun - të ndjej agim!

[gjakushi]

KODI I VUAJTJES...

U thash shpirtzive:
Mos me përgjoni !Mos më përgojoni !
Mikes sime ia tregova kodin e vuajtjes
Më tha ajo : Jam cucë dhe nuk fjeti !



Natën e mirë mikja ime e çasteve të kësaj mesnate
largohem me rrëfimin për jetën dhe mallin për ty
me gjithë trishtimin që ndjeva për dashurinë e humbur
dhe mëkatet që mbetën pas saj !

I ndjen dënesjet që më vijnë dhe mallkimet që më bëhen
sa pak qetësi kam , në udhëkryq ngujohen takimet
vyshken luleshpresat , lotojnë sytë nga malli
kur më thua se : Skllavet i kam zhgënjyer... !

Prej cilit fron më flet këto çaste vetmie
më ndizen qirinjtë e zemrës dhe ti kthehesh në vaj
nuk është festë as mort kuvendimi ynë
as endërr që ik nga kujtimi e të zë frymëmarrjen.

Eshtë tërsia e përbërë në largësi për vargje
rrethohemi me thashethëna qe dalin nga shpirtzitë
kuptoje domethenien , lexoje kodin e vuajtjes
dhe gurin e sizifit ku rrokullis e gremis dashuria!

[gjakushi]

URATË PER DITË VERE



Uratën për Ditë Vere merre kështu si e dërgova
Nuk kam shtigje të arrij si rreze!

Është pako - hape me çelsin e zemrës
shpirti im - vjen të prehet gjatë !

Mblidhe forcën që të shperthejnë bulëzat
Ka mbetur peng lirika që kurorëzon zemrat !

Mos thuaj se nuk arrite të mbjellish lule
Ti lulja e linjave që shpie në mirësi !

Mos hesht! Nëse ndjen dehje nga mungesa :
- U deha edhe unë - të të bëj shoqëri ...