Ferit RAMADANI: Lirika me shi

[gjakushi]

SHTIGJE


Edhe pas kaq vitesh nga rrëmeti që ndodhi , nga zezona
erdha të të shikoj si në ëndërr të ngujuar
mes pritave që mbanin në shënjestër zërin tënd jehonë

Sa gjatë jeton në heshtjen time të mbërthyer
me dryrin e kujtesës dhe mallin, dhe lotin e ngrirë
se fati im - fatomorganë - mbeti në shtigje!

Kam pritur të degjoj atë zë e të shikoj atë pamje
aq herë më kanë rënë vetëtima shkrumi , rrufe !
Jam ngritur Gjergj Elez Ali te dal në log të pritjes!

Nëse vdes befas në skutën e vetmisë me kujtime
më lexo sytë e mi të mbetur hapur për ty Dashuri
të kerkoj në mes yjeve të vezullosh me bardhësi!

Tani, edhe nëse shndërrohem feniks nga hiri i bleruar
më kurorëzoj prania jote në këtë natë me sqotë
se lotojnë sytë me klithmën ku është dashuria?

[gjakushi]

SONTE NUK BËRA GJUMË


Në shigjetim më mbajnë dhe më godasin çdo çast
hapsirën pa mirësi e ndajnë me kufinj dhune
si ndahen zemrat nga vdekja dhe digjen nga malli!

Nuk e di do të arrijnë tek veshi që dëgjon e syri që shikon
klithmat e shpirtit dhe lotët e ngrirë në çerpikët e lagur
të bëjnë qasje meditimi përse ndodh rrënimi ?!

Sonte nuk bëra gjumë ! Nuk më la frymëzimi për Ty
Më përqafoj vetmia e natës, dhe në agim më pa Dodona !
Endesha marramendas të dal nga ankthi për Ty mirësi!

Sa pak buzëqeshje më ngelën , sa pak rrezatime shpresash
gjithë puthjet e natës të ngrira qëndronin skelet
si mumje dolën imazhet mall e pikëllim për mungesën !

Ndryshe do të ishte jeta me ty në shtratin e rritës
ka mbetur i mbushur ëndërrime, lot, e ngashërime mbuluar
Ndaj rri pa gjume Dodona ! Jam shumë i pikëlluar!

[gjakushi]

MË DJEG PREJ LARG !



Kaloj mesnata ! Shpallja për të marrë frymëzime arriti
iku gjumi për të mbetur roje nate , në mdeditime.
Po Ti ! Do të flasish një fjalë - të pres agime!

Jam ngritur lartësive gjysmëshekullore, dhe me rrudha stolisem
Bardhësia spikat majëkokën tek gërryhem si shpellë
Për një fjalë magjike : Të dua si kangjelë !

Zbres e ngritem udhëkryqeve. Në ftohtësinë ngrysem
shkëndija të zjarrta malli shpërndan - me lot i ujit.
Hijengrysur mërmëris : Edhe sa kam për të prit' ?

Më ka bekuar anatema të mbjell lirika me shi
nga skëterra ime e vetmisë të mbjell bimën në varg.
Po ti - Me heshtjen stuhi ! Më djeg prej larg!

[gjakushi]

KUR TË VISH!

Drithma më përshkuan nëpër kuvendimin që bëra
çdo shkronjë që vjen më ndez si fijet e shkrepsës kashtën
çdo varg më lidh të përjetoj afsh në largësi

Janë ngritur bedena dhe duken se valëzojnë rrokullisjet
lotët e pikëllimit që hapin një gurrë derdhjeje
mbesin pikëpyetje të ngujuara në udhëkryqe !

Dil nga kodi i atij vendimi ku mbërthehesh me vetmi !
Eja, të pret kujtesa e përdjegur me pritje malli
mushkërive u mbeti frymëmarja në gjethet e vjeshtes!


Mos e lejo të digjen sythat nga bryma , të vdesë shpresa
Ti nuk je meteorë që digjesh në hapa rrite
futu në sipërfaqen time të mbetur djerrinë !


Kur të vish! Kujdes se më përmbyt malli i takimit !
Hyr me befasinë e paranverës, mos më ngri si acari
se më verbohen dritat nga buzëqeshja që është si behari!

[gjakushi]

DO TA SHPALLË

Do ta shpallë gjendje tmerri kohën që të pres
se dridhem e hidhem pa shpjegim në mister
padukshëm më këputen dritat, dhe , jetoj në terr !

Do ta shpallë gjendje mërie çastin kur nuk kam takim
se tundem e shkundem nëpër zgripe, katandi
diçka më rrëmben më djeg e shkrumon hi!

Do ta shpallë në kërkim, se më mungon çerpiku
prandaj pres e vdes i ngrirë si krizantema në acar
e padukshme bryma bie të shkrumojë në behar!

Do ta shpallë të pushtuar zemrën që e dua,
ta kurorëzojnë miklimet mos ketë dimër kurrë
se piqen e përndiqen shpresat si furrë !


Do ta shpallë flakë dhe tym, dhe zjarr që perflak
atë ndjesi që del si llava, dhe mbulon unin përjetë
pos dashurisë - kjo gjendje ndryshe , s'ka si të jetë !

[gjakushi]

--------------------------------------------------------------------------------

MESNATË


Sa herë dëgjova korin e një mesazhi mikja ime Ar(i)jeta !
ndihesha me tundim e pikëllim, si peshku në rërë
më peshonte padukshëm kjo gjithësi e tërë !

Nuk është parajsa vetëm gjendje ku përmbyllen dëshirat
Edhe në ferr ka shtigje që të fusin pa ditur ku hyn
por jeta tregon kush harron të vërtetën e mbi të pështyn!

E lexova rrëfimin e shkruar dhe rilexime i bëra nga malli
aty ku shpalohen gjendjet që ngrijnë në damar e ngujojnë
por , sërish pezull ngela në udhëkryq , se kot më verbojnë !

Qenka shkruar kjo jetë gjithmon të përjetojmë gjilpëra në sy
e të shurdhër të bëhemi, pa gjuhë e fjalë mirësie
të endemi të vrarë e të sharë në shtigje vetmie!

Më kanë shëruar klithmat fjalët e mesazhit që mora
rrezeshpresa se do të dëgjoj meditimet që kanë horizont
Të ndjej engjëll që më nxjerr nga ferri, më shpie në Piemont!

Si të të shpërblej ? Ku të gjej dhuratë që ka aq vlerë ?
Vendosa të mbledh vargje mirësie pa shamatë
të të sjellin përshendetjen për lumturi e jetëgjatësi të gjatë !

[brunilda_it]

Pershendetje !
Eci , eci e shkujdesur, ne leximet e kredhura ne ditarin e shpirtit te njeriut-poet !
Dhe vjen nje varg qe dridhet ne mes vargjeve :
Po ti - Me heshtjen stuhi ! Më djeg prej larg!
[B]A thua te gjithe ne heshtjen tone vershojme STUHI !?
Vertet pena e poetit eshte STUHI, por kur ne shpirt-poetin njeri ngelet emri !
Urimet e mia te sinqerta ![/B]

[gjakushi]

NË URATËN TIME

( Me rastin e ditelindjes se nje voglushi !!! )


Në uratën time për ditëlndjen tënde - lot mallëngjimi !
Dhe shpresa të ngujuara se mbesim gjithmon ëndrrimtarë,
të jemi të bashkuar- por festojmë të ndarë !

Edhe gjymtyrët e Atdheut e përjetojnë këtë ngricë !
Jetojnë në ankthin e pritës, kur t'i kthehen nga shtigjet,
ata - që në katandi e zgripe kaluan brigjet!

Kanë dalë e kërcenojnë gishtat kercënues dhe kthetrat -
rrëmbejnë e rrudhin hiset e gjakut e të damarëve të tokës !
Se : Ne gjithmon veprojmë pa i rënë pas - mendimit të kokës!

Ashtu ecëm nëpër shekuj mbuluar me besë ! Me urti !
Por, besëprerjet na ranë në qafë , na ndrydhen në damar,
Të shkretojmë gjakun, mos ketë gjurmë e farë !

Përse kaq poshtë ka ngec ajo që dikur ishte lartësi,
Përse synojnë hiqet e kërriqët të ngjiten në altar!
- Le të ketë gjaku i shqipes jetë dhe behar !

[gjakushi]

DARKA MAGJIKE



Më tha Perëndia : Uroj të jesh mirë me shendet!
Atë çast më kishte mbuluar vetmia, dhe malli kaptinën e lotit hapi
për prologun e nje sfondi lirik të ngrirë !


- Unë ja ! Ashtu copë ! Copë...,! Oshëtijnë e vijnë gjendjet!
Në dalldisjen time të mbetur pa kulm e pa emër
ndrydhen ëndërrat e takimit, për një jetë ! Një zemër !

Pëshpëris ato që më thotë nga largesia - Perenidia ime!
- Kam një pasivitet! Mungesë dëshire për të dalë,
mungesë oreksi,... gjumi! Mungesë pa emër, pa shkak...


Engjujt e mi të dashur, më nxjerrin me dhunë për të darkuar jashtë.
Jam veshur dhe bërë gati të dal.Pa vringëllimat e lirikave !
Do të përkujdesem për pjatat, oreksin dhe Darkën magjike!


Nuk mund të largohem pa të përshendetur !
Kur të kthehem, do vij të kuvendojmë se më ka marrë malli ,
- të të shtroj Sofrën e fjalëve që të blerojnë TY!

[gjakushi]

--------------------------------------------------------------------------------

ËNDËRRA IME TI



Të kam parë në ëndërr - tani në kujtime të ruaj
dy sy mbetën një shikim butësie , në horizontin e mallit !
- karahasimin se di t'ia bëj akoma ballit !

Kishte një qetësi blu! Ishte detë i gjerë !
Ai hark vetullash shtrirë si vetëtima në kthjelltësi
më trokiti befas ëndërra - më hyre në gji!

Nga çasti më mbete !Të ruaj thellë në zemër !
por, pa ndal të kërkoj në gjerësi të hapësirës!
-Vezullima jote - më ndriçon mugëtirës!

Të vij! Do më presish ? Lotin të të fshij!
Në fytyrën tënde është bërë margaritar pikëllimi!
Ballsam i plagës sime - Ti do të jeshë shërimi!


Mjaft në vetmi i mbetur! Lidhur me kthetra jete sterrë !
Pa i bzëqeshur blerimit- me acar i përndritur !
Eja ! Endërra ime ti ! Sa kohë të kam pritur ? !

Rrezëllime vrazhdësie të lexoj lirikat e jetës !
Për ty nis të klith - t' më kuptosh shqetësimin!
Perëndia ime ! Mos më prish ëndërrimin...!