Prehja e perjeteshme ! (otranto 1997)
Ne nje Qytet te Ri, "TI" shkove,
Shkove me shpirt, qe sdo te ktheheshe me,
Aty ndertove "TI" shtepine e RE,
Mes njerezve te tjere qe njohe atje.
Nje qytet i tere, plot lule e pllaka te mermerta.
"Qyteti i Ri" e kishte emrin :
Varrezat e prehjes se perjeteshme !
( pas daljes se trupave.....)
Vargje Loti e Kujtimesh ...,...,
(motres sime ALBANA_OTRANTA1997)
U nise pėr udhė nė detin e gjerė,
Me vete more ti plot mall e brengė.
Pėr zemėr e kishe babin e shtrenjtė,
Qė mė shumė shok, se prind ishte pėr ne !
Me ty qante njė hall, muahabet a mirėsi,
Me ty e kish lidhur gjithė kėtdashuri!
Buzėqeshja tė ngriu nė ujtė e kaltėr,
Sytė tu kristalizuan nė botėn pa ajėr!
Ike larg nga jeta, na braktise moj zemėr,
Nė fundin e detit e trete ti jetėn !
Mes dallgėve, mes peshqėve , me kripėsisė sė tij,
U endėn vitet e tua, e shtrenjta rini !
Tė pash pėr here tė fundit nė shtėpinė tonė,
Aty , ku ziheshim, putheshim gjithmonė.
Dhe gjithēkah e pėrmbysi lajmi nė televizion !
PER ALBANEN
Meshkujt pyesine femra perse qan?
se kane ndjeshmeri paskaj e ane,
zemer femre te ketille kam une
per motren tende shkrova Brune.
Jam e sigurt Albane
kishe endrra vullkan,
se keshtu ndodh ne jete
kur i ke njezete e dy vjete.
Dashuri nga te dyja ane
ti ndante deti Albane,
nga njera ane me lot u ndave
por tjetren kurr se perqafe.
Se nje kob i zi mberriti
pafajsise ne dere i trokiti,
pa leje siq bene gjelati
me te dobtine forcen e mati.
Sigurisht the; - zot ndihmome!
kur shkonte kah fundi trupi i njome,
perpjekja u be me e rradhe
ti ike nga kjo bote plote me mall.
Uji i njelmet ta puthi buzen
pa meshire ta zberrtheu bluzen,
ta ngriu zemren endrra plote
ne detin pafund ra nje lot.
Dhe LULET te KERKOJNE FALJE ... (nga poeti Albert R.ABAZI)
(nderim 23-vjecares se Perjetshme-ALBANA)
C'pati pranvera ne kulmin e lulezimit,
Perse u tha me dege e rrenje?!
E dogji udha e hidhur e mergimit,
Elegji m'a ktheu me te bukuren kenge.
U keput shpirti ne shperthim te sythit,
Te lastari, qe jeten sapo kishte nisur.
E bukura e DHEUT puthi syte e yllit,
Pa perfillur lubine qe turrej uritur...., !
Moter e vogel, e dashur moter ALBANE !
Ti pije nektar dielli ne te tjera vende,
Mjegull ike neper detin pa fund, pa ane,
Jeten e le pa te qeshuren tende.
Pa fjalen tende mjaltore, pa lodrat e tua,
Ah, moter e dashur, moter e deshiruar,
Qe ike te prehesh poshte luleve te bregut,
Hedh 28-Marseve te mallkuar !?
Te bregu i murrme i detit me dritherime,
Celin trendafile te te kerkojne falje...,
Oshetima e dallgeve vjen si ulerime,
Per TY ulen ne gjunje e qajne dhe malet.
Mu thinj trishtimi, nga brenga qe ti ike,
Mu thinj mendimi, nga hidherimi u cmend,
Mu thinjen endrrat, shpresat meteore fiken
Nuk thinjet KURRE nderimi per KUJTIMIN tend!
Kujtim kjo poezi nga miku dhe poeti Albert R. ABAZI !
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga brunilda_it : 01-02-2010 mė 17:27 Arsyeja: gabim ne titull
Homazh per MOTREN TIME !
Mami dje te erdhi prane moter,
Me lote e mbuloi varrin tend.
Une e shkreta s'te vij shpesh,
Se dua te te kujtoj qe je midis nesh...,
Lotet i derdh e heshtur, ne vetmi,
S'dua te me degjojne, t'me shikojne si me keqardhje.
Marsi erdhi, dhe data 28...,
Ku "Ti moter zeza" mbush plot 13-vjet !
13-vjet pa u pare..., dhe sa te tjere do shkojne moter,
13-vjet nje hall pa ndare..., si ngele detit e ngela une jetime,
Vajtoj me shpirtin, copetuar nga dhembja...,...,
Se e di "TI" moter, perhere do mbetesh ne Kujtimet e Mia !
E dashur Brunilda, me preken vargjet e poezive te tua kushtuar motres sate.
E dhimbshme eshte kur njeri nga familja nuk eshte me aty.
Ngushellimet e mia te perzemerta.
Ti qendro e forte Brunulda, dhe ti ke te drejte te shijosh jeten qe ke, kujtimet qe ke patur me te do te jene gjithnje ne mendjen dhe ne zemren tende, jane kujtime qe nuk zhduken.
Te rrosh ti dhe ata qe jane me ty.
Fund-Detit___"TRUPI yt SHENJETOR"!
Bie shiu mbi trupin tend te brishte,
Aty ku deti eshte kthyer ne nje bishe .
Je futur mes tij ,"ti" e te tjera qenie te pafajeshme,
Te shkonit drejt endrres shprese madhe !
Ne fnd te detit trupi yt MOTER ,ngeli shenjtor,
Dy syte bojqielli, balli si kurore !
Qeshja jote me ngeli ne kujtese,
Duart e tua te arta, mendja plot finese.
Shpirti yt i bardhe u derdh mbi tjetren "Jete"
U ndeshe me dallgen, te rrembeu shpirtbardhesine
U ndave nga jeta, te mori Rinine!
Me duart e tua more nje vendim,
Se malli te digjte, e fjala e tjetrit te dhimbte!
Te vriste nje fjale, te mbushte syte me lote,
Per ata shpirti yt u be cope-cope!
Punoje me dite ne "shtepine kufome".
E ndertove shtepine tende me duart e tua,
...,"beje llac e ngrije tulla" e s'pushoje njehere!
Por s'kuptove qe kjo shtepi ishte nje
"VARR i RI "
Nje shtepi ku do te flinte, hija jote dhe jo "TI" !
Me talentin tend Bruna, i ke ngritur motres se paharruar, monument vargjesh te pavdekshme.
-Pasja e shpirtit ėshtė privilegj pėr trupin. (E SH)
Me mua jeton SHPIRTI !
Vij ulem tani
E derrmuar
E paqete,
Prane trupit tend qe prehet,
Ne token pajete.
Me lote ujis me radhe
Lulet prane kokes tende,
Me fjale nis ngadale,
Kenge vaji,
Kenge zemre.
Jam ulur tani e vetmuar prane teje,
...., vetem s'jam e di,
Me mua jeton SHPIRTI !
Me te ikurat vite Marsi !
(motres sime, ALBANA)
Me te ikurat dite-marsi nje gonxhe e fresket,
Jeta u preh, si dora qe ndan dhe zemra dashuruar,
Dhe vetmine e harrove, dhe lotin e bere shkemb dallgeve,
buzeqeshja e syve ish'streheza e dyte ne thellesite e blujta.
Me te ikurat vite MARSI, me e gjalle te mbeti freskia !
Poezi e marre nga Libri i 13-te "Psheretima te gjunjezuara"
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt