Lotët e dhimbjes treten mes kujtimesh

[brunilda_it]

* * * * * * * * *

Kujtimet më vijnë rrotull që nga fëmijëria,

Lulet ishin më të sjellshmet, se takohesha cdo orë,

Motra ishte më e shenjta, sa me to se krahasoj .



Shkeputur nga libri i 12-te me 300-tercina " Metafore mbi vale"

[brunilda_it]

MOTRES SIME "ALBANA" !


Ne perthyerje te viteve e fsheha lotin e dhembjes ,

Qe prej Marsi '97 , s'i numerova dot vitet e ndarjes .

E mira e motres sa heshtur me iken vite pa TY, prane ,

..,por ne germa e vargje per mua JE ne PERJETESI e GJALLE !



Ne prag te 28-marsit 2010__Dites se Mbytjes se Anijes ne kanalin e Otrantos!

E CFARE T'U SHTOSH ME TEPER VARGJEVE KAQ TE DHIMBSHME TE brunildes per "MOTREN" e saj ALBANA !
KUR DHE VITET QE SHKOJNE SE TRESIN KURRE DHEMBJEN E SAJ DHE VARGUN E SAJ KAQ MJESHTEROR !!
I PAHARRUAR QOFTE KUJTIMI I "MOTRES SUAJ" _brunilda , si dhe atyre SHPIRTRAVE QE ME 28.MARS_2010 BEJNE 13-vjet qe kane ikur nga kjo jete! NGUSHELLIMET E MIA E NDERUAR POETE !

[brunilda_it]

UDHËTIM MES DETIT...,


Kur deti përplaset anijes me forcë…, s’frikësohem JO !

S’harroj e këputem në djepin e mallit, si foshnjë…,

Dallga jote det më tret hijet e shkuara të vajit,

Më pret në buzë të zemrës, brengën vite-ngjeshur !

E di që diku do gjej mall dhe malli im, për këtë udhë…,

I frikëshëm, i grijtë, i ndarë në kutiza të pafundme malli,

Ti merr nën vehte dhe të pafajëshmet Jetë-Fëmijësh !

E deti vazhdon të përplaset forcërisht “anijes të pa shpirt” !



Kujtim ne 13-vjetorin e TRAGJEDISE se OTRANTOS, 28.03.1977_ku bente pjese dhe "motra ime " ALBANA "

[Çaushi]

MOTRES SIME "ALBANA" !


Ne perthyerje te viteve e fsheha lotin e dhembjes ,

Qe prej Marsi '97 , s'i numerova dot vitet e ndarjes .

E mira e motres sa heshtur me iken vite pa TY, prane ,

..,por ne germa e vargje per mua JE ne PERJETESI e GJALLE !



Ne prag te 28-marsit 2010__Dites se Mbytjes se Anijes ne kanalin e Otrantos!

DHE TI...
ME SHKRIMET TUJA
E BERE TE PERJETSHME
ALBANEN
E BERE TE GJALL
NE ZEMREN E SECILIT
SHQIPTAR
TE LUMTE PENDA
E DHIMBJA QOFTE
E LEHTE PER TY
E TE DASHURIT TUAJ
I PA HARRUAR
PERJET
QOFTE KUJTIMI PER
ALBANEN TENDE
DHE TONEN...

NDERIMET E MIA E NDERUAR, BRUNA
NE DITE-DATEN TUAJ TE PERKUJTIMIT


Vllazërisht Çaushi!

[pranvera bica]

brunilda it!Me vjen shume keq per c'ka te eshte plagosur shpirti!Motra eshte....moter!Emer i bukur, motra te behet gjithcka ne jete...S'ke c'i ben jetes ,e tille paska qene !Ne shume raste mizore!Motra juaj eshte perjetesuar ne vargjet tuaja qe ne lexuesve na ngjallin emocione te vecanta!Respekte bruna nga Teta!

[brunilda_it]

Dhe nje vit nga vitet....,


U harrua dhe kjo dite ..., ...,

Nga jeta hapa zymtesie terheq zvarre ,

U thye me fjalet , te prekte pak vajtim ,

Si gjethe e thare ra ne rrebeshin e fund-dites

Dhe yjeve jua trembi heshtjen e lodhur !



Poezi e marre nga libri i 6-te "Simbioza e yjeve"

[brunilda_it]

M a l l e n g j i m i


Atje , tej largesise gdhihet e ngryset vetem ,

Me heshtjen e zhubrosur fsheh lotin pas vetes ,

Ndan hijen ne strehe te harreses . . . , . . . ,

Mbetur ne dy brigje vajtimi , rrenohet brenda nesh !




Poezi e marre nga libri i 7-te "Perendim i ciflosur"

[brunilda_it]

Jam kthyer ....,

Jam kthyer nga lindja, krrusur,

Me nje shkop ngjyre te hirte.

Perendimi me ndjek pas te me genjeje mendjen...,

Tani kujteses se "Lule Kumbulles" , fle shtrire

-Radha e luleve te lotit si mozaik i ngrire !

Poezi e botuar ne librin e 9-te "Ne gjunje te mallit"

[brunilda_it]

* * * * * * * * *

“Ti” rri e ndrojtur në kornizë, mediton e veç hesht,

“Ti” ngre gotën e uron; -një vit të mbarë të kesh !

Qesh e dukesh si një foshnje e pafajëshme…,

…,sikur gjithë hallet që kishe i harrove fare.

Dukesh si ëngjëll, sikur do të flasësh një fjalë,

Sikur do të nisësh e t’më qortosh përsëri,

Me fjalët që i denim veç unë e “ti” !

Dhe rri pres, vështroj portretin tënd…,

E dora jote e zgjatur në shpirt më dhemb.

Zgjasë dorën dhe unë, por s’ta kap dot,

Dora jote nën qelq e shpirti yt në det !

Kapma dorën motër, më jep pak dorën tënde,

Të shoh sa vuajte motër në 3-orë që udhëtove!?

Sa ke ulëritur, sa ke qarë me shpirt,

Kur anijen e fundosën në detin egërsirë !

Dora ime e zgjatur mbi të tënden fle,

Pret që “ti” ta prekësh e t’i thuash: “Motër, mire je”?!

[brunilda_it]

* * * * * * * * *


Unë jam këtu, në dhomën plot errësirë,

Rri vetëm e pres, mos më vjen “ti” shpirt!

Shoh yjet në qiell, i numëroj si më pare,

…,dhe vërtetë çuditem kur shoh yje të shtuar.

E di moj “motër”, që dhe “ti” lart shkove,

Me shpirtin e pastër, ndër yje kalove.

Yll “ti” mes yjesh, je kthyer në shenjtore,

Je larg nesh motër, zemrën ç’na e copëtove!

Ndoshta shikon, dëgjon a mediton,

Me shpirt do të më flasësh, por je veç “një kufomë”!

Ndoshta “ti” po qan dhe në këto caste që të flas,

Me lotët që kurrë s’kanë për të qenë lotët e parë,

Ato lotë që derdhje nga malli, dashuria,

Ato lotë që u dergjën kur u mbyt anija .

Për kë lotove vallë? Për jetën a dashurinë…,

Për nënën a babanë, për motrën a vëllanë…,

Për kë i derdhe ato LOTË !?

“Ti” mbete në fund të detit dhe unë s’të pash dot !

Rri vetëm mes errësirës,

E di që s’do të kem kurrë pranë,

As si kufomë e as si njeri të gjallë !