Grushta gazetarit Mero Baze, bizmesmeni Rezart Taci ne burg

[saura]

Ua akoma me Meron ne forum .....kot nuk thene mos e shkel m....se mban ere ,duhet kohe te iki era nga forumi ....

[MaDaBeR]

O po akoma me Meron mereni ju mo? Mero ashtu eshte, nje lepires, der dje iu lepinte Saliut se mos merte ndonje kocke. U rrah u be gazi i botes nga Ruçet dhe sa u rrah nga ata filloi tu lepihej ketyre tani se Saliut nuk iu serviloste dot me. Tani do filloje qe ti serviloset Taçi-t. Gjera te thjeshta keto.

Pastaj, ai nuk ka dashur ta denoncoje Taçin dhe shkeljet qe ka bere Taçi, ai thjesht ka dashur ti beje shantazh ne menyre qe Taçi ti ofronte nje grusht dollare. Merua e ka pare se çfare perfitimesh marramendese nxjerrin disa nga koleget e tij nga ky stil gazetarie dhe ka tentuar ta provoje, por ja qe i doli huq dhe gjeti belane.

Edhe siç eshte edhe titulli i atij filmit shume te famshem western, gjithçka behet "Per nje grusht dollare"

[Brari]

gazeta sot'

--

Presidenti i Republikës dhe ambasadori i SHBA çojnë në qeli Rezart Taçin
Avokatët: Presionet e Uidhers dhanë efekte në vendim


Presidenti Bamir Topi dhe Ambasadori amerikan Xhon Uidhers lënë në burg biznesmenin Rezart Taçi. Incidenti i paramenduar dhe i provokuar nga Mero Baze, tashmë ka marrë përmasat e një fenomeni të frikshëm, ku një person nën petkun e gazetarit, pranon të përdoret nga politika jo vetëm për të shkatërruar biznese të fuqishme, por dhe institucionet e shtetit. Sulmi ndaj biznesmenit Rezart Taçi, për të cilin Gjykata e Tiranës vendosi dje masën e sigurisë “Burg pa afat”, dëshmon qartë se është një sulm politik dhe viktimë e një loje të ndyrë politike ku vetë kreu i shtetit, Presidenti Bamir Topi në bashkëpunim me kreun e opozitës Edi Rama dhe ambasadorin amerikan Xhon Uidhers janë të implikuar në këtë skemë mafioze identike me veprimet e sigurimit të shtetit në kohën e Enver Hoxhës. Drejtësia shqiptare, e vënë nën trysninë e kryetarit të KLD dhe Presidentit të Republikës si dhe të ambasadorit Amerikan Uidhers, mori një vendim të paarsyetuar mbi logjikën e fakteve por në bazë të urdhrave të nisura nga konferencat e organizuara enkas për këtë linçim. Ky është një nga rastet më skandaloze në drejtësinë shqiptare, ku një ambasador dhe një president dënojnë me burg një biznesmen, nga tribunat e konferencave ku lëshojnë urdhra për gjykatësit. Furtuna ndaj Rezart Taçit, u paralajmërua 1 javë para se nga ai nga një biznesmen i fuqishëm të gjendej papritur e pa kujtuar pas hekurave, siç në një shtet ligjor pa influencime do të ndodhej vetëm një kriminel i rrezikshëm. Një javë përpara se të dhunohej Mero Baze, Partia Socialiste nëpërmjet eksponentëve të saj të përzgjedhur akuzonte çdo ditë biznesmenin Taçi për probleme ligjore në kompanitë e tij private. Më 31 tetor, Akademia e Vlerësimit Vjetor Radioteleviziv nderon Mero Bazen me çmimin si gazetari investigativ i vitit. Pas një sërë shkrimesh kundër biznesmenit Taçi, më 2 nëntor në mbrëmje, Mero Baze gjendet pikërisht në lokalin e preferuar të biznesmenit Taçi, ku ndodh dhe incidenti mes Bazes dhe shoqëruesve të tij. Më 4 nëntor vizion plus në të cilin punon Baze, organizon një konferencë ku presidenti Topi i bën presion gjykatës për vendim ekstrem ndaj Taçit. Më 6 nëntor, Unioni i Pavarur i Mediave fton ambasadorin Uidhers në një konferencë ku ky i fundit ashtu si presidenti Topi terrorizon gjyqësorin para se të jepte vendimin.

[Brari]

ne rd lexojme..


..
Malltezi: Riblerja e TEMA binte erë pastrimi parash


Në fletushkën personale TEMA, pronari dhe gazetari i saj, Mero Baze vijoi me shpifjen e radhës, sipas të cilës Rezart Taçi ka qenë klient i studios sime ligjore.

Sqaroj me përgjegjësi të plotë se, Rezart Taçi në asnjë rast dhe në asnjë rrethanë nuk ka qenë klient i studios sime. Jam e hapur t'i përgjigjem çdokujt që pretendon se ka prova për të kundërtën.

Në fakt, e vërteta është se Mero Baze ka qenë klient i studios sime deri në kohën kur studioja i refuzoi të përpilonte sipas kërkesave të tij një praktikë për rimarrjen pa shpërblim të gazetës "Tema", të cilën ai më parë e kish shitur me një çmim qindra milionësh. Kur ne i bëmë të qartë se një praktikë e tillë binte erë pastrimi parash, zoti Baze vendosi të mos ishte më klient i studios sonë dhe nisi serinë e tij të shpifjeve.

Duke qenë e detyruar të bëj këtë përgënjeshtrim, gjej rastin të shpreh keqardhjen e thellë dhe t'i uroj shërim zotit Baze si dhe të dënoj ashpër dhunën ndaj tij dhe cilitdo gazetari tjetër si një akt absolutisht të papranueshëm dhe që lëndon mbarë shoqërinë.


Argita MALLTEZI




RD




..




dy llafe.. nga brari..

nje nga shkaqet qe PD humbi ne kto zgedhje.. pra qe nuk mundi te fitoje aq sa te kish aq mandate sa te qeveriste pa i lepire hallatet metove e tjereve mikro-politikan te dyshimte.. sic do e donte vota e qendrestareve e deshira e demokrateve te vertete.. eshte se.. PS ja mbrriti te bombardoje opinionin me gogolin argit fazlliq e xen gerdec trebick etjetj..

indiferentizmi i femijve te berishes per te mbrojtur PD-ne nga te perdorurit e emrave te tyre prej PS-se eshte proverbial..
a thua se keta nuk rrojne ne tirane e se u mungon aftesia te lexojne.. e aftesia te ken pend e laps e mendje per te neutralizuar sadopak industrine shpifse anti-berish..
keta te dy i kan kushtuar shume PD-se..

industria edviniste mero bazoiste e shpfjes e ka pasur ciftin argit -xen nje eldorado te vertete.. per te gerrmuar flori..

kurre keta te dy ...pra git e xen.. nuk e vun ujin ne zjarr per te mbrotjur vehten e baban e tyre e mbi te gjitha PD-ne e ata mijra te pa buke qe e votojne PD-ne pa pare prej saje asnje privilegj..

edhe kur ndonje here argit e xen jan tundur vidhesh per te hedhur dy llafe as mish as peshk ne media kunder industrise shpifse edvino bazoiste .. kan qen shum te ngathet shum te vonuar e shum "farmaciste" ne argumentime..

pra shum pak shum pak bile aspak kta te dy u ndeshen me mafien shpifse qe i kishte cdo dite ne gryk te topit..

sic duket kta nuk ndjejne per PD-ne e per voten e demokratreve ndonje pergjegjsi a ndonje dhimbsuri apo respekt..

mos valle kujtojne se jan aftesit e tyre qe ka Pd ne pushtet ne kto 5 vjet?
aspak..

asnjihere.. nuk dime ndonje pik kontributi te ketyre te dyve ne te mire e PD-se..
gjithmon kan qen dy peshq qe jan peshkuar kollaj nga mafia miljardere edviniste per tu perdorur kunder PD-se.. qe nga "pucrrat" e fillimit te histerise se enverizmeskunder berishes.. e der me sot..pra plot 20 vjet..
kurre argita nuk gjeti forc e deshire te ndeshet me shpifjen.. perkundrazi e la te lire te lundroje e te na poshteroje per qejf..
jo zonj jo keshtu se ste kemi asnji borxh sepse asnji qendrestar e demokrat sta ka pare hajrin ty e studios tende..

tani si kofini pas te vjeli argita hedh dy llafe per meron..
merua e beri punen oj argit e ti fjete e fjete..
tani askush ska nevoj per sqarimet e tua se m.uti u bë.. se merua miku yt i dikurshem ta shembi babane tend deri ne rreze me nje cop stilolaps.. e ty te dhj.efsha studion e leshit.. studio qe vetem edvin rames i ka sherbyer si miniere ku "gjenden fakte" kunder PD-se..

cte ben femija sta ben perendia..thot poplli..

tundu oj trullane me gjith tet vella e luftoni ne se kini cte thoni kunder maFIES SHPIFSE.. NDRYSHE POPULLI DO BESOJ EDVININ..
E NE KTO VOTIME.. JU TE DY ISHIT.. KAL E KARROCE PER SELIN ROZE..
MOS E HARRONI KTE..
BANDITI EDVIN NUK KISHTE ASNJI ARME TJETER KUNDER PD-SE NE FUSHATEN E TIJ TE qelbur ..vec "bemat" e juaja.. te cilat fet e fet i nxirrte cdo dite si simte furre merua juaj..





..

[Preng Sherri]

Ajo ma e rëndësishmja është që; Demek këtij Bazes ia paskan duk pak faqet, ë?!
Ishte i fortë ky njeri ( baze mero) se sa dajakun e ka hëngër i shkreti edhe akoma i fortë!
Unë e përkrah Mero bazen edhe i them mos u dorëzo fare; sepse edhe nja dy a tri rreh ka me ngrënë së shpejti veq net këndëllet pak - le t'han pak mirë groshë, që kur t'i pëlcas barku - ti pëlcas bile!

[Brari]

Lajmet Kryesore

Topi-Uidhers, takim kokë më kokë për lënien në qeli të Rezart Taçit

Written by Grigor Gjylameti

E Merkure, 11 Nentor 2009 00:00

Ambasadori i SHBA dhe Presidenti i Republikës përdhunojnë drejtësinë shqiptare

Pasi u ka ngelur “patatja e nxehtë në duar”, Presidenti i Republikës Bamir Topi dhe ambasadori amerikan Xhon Uidhers janë takuar dje kokë më kokë për të marrë masa të mëtejshme mbi vijimësinë e skenarit goditës ndaj biznesmenit Rezart Taçi. Topi dhe Uidhers janë protagonistët e këtij skenari, ndërsa drejtues mbetet kryesocialisti Edi Rama, i cili i ka blerë që të dy në shërbim të interesave të tij, në mbajtjen e një qëndrimi dhe shërbimi të njëanshëm. Në qëndrimin

e tyre publik kundrejt kësaj ngjarjeje, Topi dhe Uidhers u treguan hapur shqiptarëve se kjo ishte një strategji e tyre, e cila tashmë është e ezauruar dhe e zbuluar totalisht. Gazeta “SOT” nuk ka si qëllim të mbrojë Taçin si person apo si biznesmen konkret, por denoncon skemën e pisët të tipit të sigurimit të shtetit, të përgatitur nga protagonistët e mësipërm ndaj Taçit. Skema politike Rama-Topi-Uidhers arriti të çonte në burg biznesmenin Taçi, ndërsa ende nuk dihet fati i mëtejshëm i procesit farsë për të cilin ai duhet të përballet në dyert e drejtësisë.




Kush është qëllimi real i luftës ndaj Taçit

Lufta ndaj Taçit ka si qëllim të parë goditjen e qeverisë Berisha.
Bamir Topi, nëpërmjet Taçit, i cili njihet si biznesmen i mbështetur nga qeveria, kërkon të godasë Berishën për të marrë hak për izolimin që i ka bërë në fushën politike, përmendim këtu mospërfshirjen në listat e kandidatëve për deputetë gjatë zgjedhjeve të 28 qershorit, të eksponentëve të PD të cilët njihen si njerëz pranë Topit. Madje një pjesë e tyre, firmosën dhe në peticionin e disa gazetarëve në një thirrje publike për nisjen e një aksioni të përbashkët “për të vendosur standarde të reja për lirinë e shtypit në Shqipëri” si dhe futjen në qeli të Rezart Taçit. Për të arritur këtë qëllim, presidenti Topi shfrytëzoi ambasadorin Uidhers, i cili personalisht ka një urrejtje të madhe për Berishën. Ndërkaq, si ideator dhe organizator i kësaj strategjie, kryesocialisti Rama kërkon të krijojë konflikt, për të ngjallur tensione me qëllim shmangien e vëmendjes ndaj humbjes së zgjedhjeve që shkaktoi më 28 qershor. Por një tjetër shkak që Rama lufton biznesmenin Taçi, është dhe fakti se një nga bosët e karburanteve i cili njihet si person pranë Ramës, është njëkohësisht një nga konkurrentët më të fortë të Taçit. Duke tentuar shkatërrimin e Taçit dhe bizneseve të tij, Rama i krijon klimë të favorshme këtij biznesmeni pranë tij. Gjithashtu, strategjia e Ramës nëpërmjet kësaj lufte dallohet qartë si një presion ndaj bizneseve të cilat nëse nuk i japin para, ai i “masakron”. Presioni i Ramës ndaj bizneseve, është bërë gjithnjë e më i qartë sidomos pas fushate, ku arka e partisë rezulton bosh. Në procesin farsë ndaj Taçit janë implikuar gjyqtarja Fahrije Budo e cila pa pikë integriteti dhe morali, dha një vendim të paarsyetuar mbi logjikën e fakteve por në bazë të urdhrave të presidentit Topi dhe ambasadorit Uidhers. Në këtë proces janë përfshirë gjithashtu dhe vetë presidenti Topi dhe kreu i KLD, Kreshnik Spahiu, ky i fundit një nga miqtë e Ramës dhe koordinator i dashurisë Rama-Topi.




gazeta sot

[Duaje Siveten]

Panorama, 10/11/2009

Rreziku real i fenomenit Baze-Taçi

Blendi Kajsiu

Së pari duhet thënë që reagimi publik që shpërtheu pas dhunimit të gazetarit Mero Baze është për t’u përshëndetur. Pavarësisht se kush është apo se çfarë ka bërë Mero Baze, ushtrimi i dhunës ndaj një gazetari, sidomos nga persona afër pushtetit, dhe për më tepër në publik është një akt i shëmtuar që duhet dënuar me forcë. Në këtë aspekt dënimi i gjerë dhe publik që iu bë dhunës së ushtruar nga biznesmeni Taçi dhe bodigardët e tij ndaj Mero Bazes është një shenjë e mirë, se shoqëria shqiptare është ende e aftë të vendosë disa kufij përballë abuzivizmit. Fakti që kufijtë duhen vendosur edhe ndaj abuzimit me fjalën e lirë, nuk do të thotë se duhet injoruar abuzimi me gazetarët. Ndaj është e vështirë të mos solidarizohesh dhe përkrahësh reagimin publik kundër dhunës ushtruar ndaj gazetarit Baze.

Problemi është se debati aktual rrezikon të riprodhojë pikërisht atë që dënon, fenomenin Taçi, duke legjitimuar logjikën ekonomike nga buron ky fenomen.

Me të drejtë një pjesë e mirë e debatit është fokusuar te dënimi i fenomenit të pasurimit të disa individëve që janë pranë pushtetit. Vetë gazeta “Tema” dhe Baze nuk kanë reshtur së denoncuari privatizimin e ARMO-s nga Taçi si produkt i korrupsionit të klientelizmit politik. Ideja është se nëse privatizimi i ARMO-s do bëhej në mënyrë korrekte dhe transparente, kompania me siguri do privatizohej nga ndonjë kompani e huaj e fuqishme. Dhe ndoshta është vërtet kështu, ndoshta në një proces transparent tenderimi jo Taçi, por ndonjë kompani e fuqishme nafte amerikane do ta merrte ARMO-n nën pronësi. Ashtu sikurse telefonia celulare, telefonia fikse, sistemi bankar, energjia elektrike dhe pothuajse çdo aset kombëtar shqiptar me vlerë, në fakt tashmë është në pronësi të kapitalit të huaj. Për faktin e thjeshtë se kapitali lokal nuk ka takat dhe as mbështetje nga qeveria për të marrë nën kontroll pasuritë tona kombëtare.

Denoncimi aktual i fenomenit Taçi në fakt legjitimon pikërisht këtë proces; privatizimin e të gjitha aseteve kryesore kombëtare shqiptare nga kapitali i huaj. Ama ky nuk është ndonjë proces që realisht zhvillon Shqipërinë në termin afatgjatë. Në fakt kemi të bëjmë me një proces që shpesh nxjerr jashtë Shqipërisë qindra milionë euro çdo vit, pa prodhuar ndonjë vlerë të shtuar. Fitimet që nxjerr kapitali i huaj në sistemin bankar apo telefoninë celulare shpesh dalin nga ekonomia shqiptare në vend që të stimulojnë prodhimin e saj. Madje në kuadrin e liberalizmit të tregjeve financiar qeveria shqiptare nuk ka as tagrin që të kërkojë ri-investimin e këtij fitimi në ekonominë tonë.

A do të thotë kjo se nuk duhet denoncuar privatizimi jo transparent i ARMO-s? Apo se nuk duhet denoncuar në përgjithësi marrëdhënia okulte politikë-biznes? Jo dhe jo. Natyrisht që fenomene të tilla duhen denoncuar, por për të tjera arsye. Fakti që ARMO është privatizuar nga një biznesmen shqiptar në vetvete është një lajm i mirë. Problemi nuk është thjesht se po pasurohet Rezart Taçi, problemi është se sa vende punë po hapen nga pasurimi i tij. Problemi nuk është se qeveria shqiptare po mbështet apo po krijon një biznesmen shqiptar. Problemi është se çfarë merr qeveria dhe shoqëria në shkëmbim të mbështetjes që i ofron një biznesi lokal? Punësim? Investim në ekonominë lokale? Apo ulje të çmimit të naftës për sektorë strategjikë të ekonomisë shqiptare? Me fjalë të tjera çështja shtrohet se si kontribuon nxitja dhe përkrahja e biznesmenëve lokalë në zhvillimin ekonomik të Shqipërisë. Sepse duhet të jetë e qartë që zhvillim të ekonomisë lokale pa fuqizim të biznesit vendas nuk ka dhe nuk mund të ketë. Pikërisht për këtë arsye qeveritë amerikane, gjermane apo japoneze e mbështesin hapur dhe fort biznesin vendas, dhe bëjnë çmos që asetet kombëtare të mbeten në pronësi lokale.

Ama që një mbështetje e tillë të ketë kuptim ajo duhet të bëhet në kuadrin e një plani të qartë zhvillimi. Pra, duhet të ekzistojë një strategji kombëtare zhvillimi që i jep përparësi sektorëve të caktuar të ekonomisë. Kjo përparësi mund të materializohet duke e mbrojtur produktin lokal në këto sektorë, duke lehtësuar kreditimin e tyre, duke i favorizuar nëpërmjet taksave, apo duke i ofruar një lëndë të parë me çmim të ulët, siç është nafta. Kështu privatizimi i aseteve kombëtare nga biznesmenë lokalë mund të justifikohet në kuadrin e një plani zhvillimi që nxit ekonominë lokale dhe sektorë specifik të saj. Në shkëmbim të mbështetjes që i jep biznesit vendas qeveria ka të drejtë t’i kërkojë atij edhe kuota dhe kushte të caktuara punësimi, prodhimi apo çmimi, në funksion të një plani të caktuar zhvillimi. Përndryshe mbështetja i jepet një individi dhe jo një sektori, një biznesmeni dhe jo një industrie. Dhe ky është problemi real në ekonominë shqiptare sot, çka prodhon edhe fenomenin Taçi.

Strategjia jonë kombëtare që presupozon se zhvillimi buron vetvetiu nga tregu, dhe që e koncepton shtetin thjesht si shitës të pasurisë kombëtare e ka reduktuar biznesin vendas thjesht në klient të pushtetit, dhe jo në aktor të zhvillimit tonë ekonomik. Për pasojë privatizimi tek ne nuk shikohet aspak në funksion të zhvillimit të ekonomisë kombëtare.

Pyetja se si privatizimi aktual do i shërbejë zhvillimit të ekonomisë shqiptare as nuk shtrohet, pasi zhvillimi ekonomik shikohet si diçka që ndodh vetvetiu nga tregu i lirë. Pyetjet që shtrohen janë gjithmonë specifike; ‘kush e mori?’, ‘sa e mori?’, apo ‘kujt ja mori?’. Në fakt ky është edhe rasti konkret. Ne si qytetarë ende nuk e kemi të qartë se çfarë fiton ekonomia dhe shoqëria shqiptare nga privatizimi aktual i ARMO-s. Ajo që kemi të qartë është se atë e ka marrë Taçi, për pak lekë, dhe se ia dha Berisha. I gjithë diskutimi u reduktua te debati i kishte apo jo lekët Taçi për blerjen e ARMO-s. Aq sa ky i fundit filloi të deklaronte blerjen e Milanit dhe Bolonjës për të treguar se sa shumë para kishte.

Aq total ishte injorimi i interesit të ekonomisë kombëtare saqë përballë deklaratave të tilla asnjë media lokale nuk shtroi pyetjen; çfarë leverdie ka ekonomia shqiptare nëse një biznesmen lokal që sapo ka privatizuar naftën blen Milanin? Përgjigjja: as edhe një pikë interesi. Përkundrazi, nëse Taçi vërtet do blinte Milanin sot apo nesër, kjo thjesht do të thoshte se qindra milionë euro dalin nga ekonomia shqiptare drejt Italisë. Në një kohë kur qindra mijëra qytetarë shqiptarë jetojnë nën nivelin e varfërisë. Ky është në fakt një nga fenomenet që ka varfëruar dhe po varfëron Rusinë, nga e cila dalin çdo vit qindra miliardë euro. Manjatët e tipit Abramoviç fitimet që nxjerrin nga privatizimi i naftës apo gazit rus i nxjerrin jashtë ekonomisë ruse, duke blerë ekipe si Chelsea në Britani apo duke blerë plazhe dhe troje në vende turistike. Ndaj çështja nuk duhej të shtrohej i ka apo jo paratë Taçi për të blerë Milanin?

Çështja shtrohet a duhet lejuar një biznesmen lokal që fitimet që nxjerr nga pasuria kombëtare të cilën e ka përftuar me mbështetjen e qeverisë, t’i nxjerrë jashtë vendit? Në këto kushte media, por edhe qeveria shqiptare duhet të ishin të parat që duhet të denonconin deklaratat për blerjen e Milanit apo Bolonjës, jo sepse ato ishin të pavërteta, por sepse ato mund të ishin të vërteta. Ç’kuptim ka që qeveria jonë t’i japë një biznesmeni shqiptar pasurinë tonë kombëtare me të cilën ai blen për 800 milionë euro Milanin, kur me këto para në Shqipëri mund të hapeshin 100.000 vende pune (nëse pranojmë që hapja e një vendi pune kushton 8000 euro). Fatkeqësisht një shqetësim i tillë as nuk u shtrua fare, pasi koncepti i ekonomisë dhe zhvillimit kombëtar është inekzistent në debatin tonë publik. Madje edhe vetë Taçi në vend që të na thoshte se si do ndihmonte ekonominë shqiptare me privatizimin e ARMO-s, na tha që do bëhej pronar i Milanit me lekët që nxirrte nga ARMO!?

Ndaj nuk është rastësi që tek incidenti Taçi-Baze gjithçka u përqendrua tek individi biznesmen dhe arroganca e tij ndaj një gazetari veteran. Edhe pse ky biznesmen dhe arroganca e tij janë produkt i një sistemi që e ka katandisur biznesin lokal në klient dhe në mëshirë të pushtetit. Biznesit lokal i hidhet ndonjë copë tender apo ndonjë copë privatizim, nga ajo çka mbetet pas privatizimit të aseteve madhore kombëtare nga kapitali i huaj. Në shkëmbim i kërkohet financim i fushatave politike dhe i politikanëve të caktuar, dhe jo ndonjë kontribut në zhvillimin e ekonomisë kombëtare, e cila supozohet se zhvillohet vetvetiu.

Ndaj biznesi shqiptar gjithmonë e më tepër i ngjason një qeni që ose i lëpihet ose i leh pushtetit, shpesh nëpërmjet medias. Arroganca e biznesmenit shqiptar pjesërisht buron nga pasiguria që prodhon një situatë e tillë. Përndryshe është e çuditshme se si një “biznesmen i fuqishëm” mund të zihet me grushte me një gazetar në publik. Një incident i tillë mbi të gjitha reflekton nervozizmin dhe pasigurinë e biznesit shqiptar, që përkthehet në arrogancë dhe humbje kontrolli. Kritika që po i bëhet sot këtij biznesi duke injoruar modelin e zhvillimit nga ai buron, rrezikon ta riprodhojë atë nesër.

[drenicaku]

Diqka nuk po kuptoi perse rrafet ky gazetaruc kaq shpesh dhe kaq pak?

[Duaje Siveten]

Diqka nuk po kuptoi perse rrafet ky gazetaruc kaq shpesh dhe kaq pak?

nuku kuptonet pietja: ti kerkon me dite, apo kerkon qe ai gazetaruci te rrafet me rralle, por shum e per malle ...

qashtu paskan dal udhezimet tash, bre drenicac ...

[DYDRINAS]

Liri e medias apo liri e shprehjes?

Fatos Lubonja

Rasti i rrahjes së Mero Bazes nga biznesmeni Taçi ka rindezur edhe një herë debatin mbi lirinë e mediave. Së fundi ka pasur një debat të ashpër në emisionin "Opinion", i cili pati si jehonë dy peticione kundër njëri-tjetrit, të firmosur nga qindra gazetarë e një numër shkrimesh.
Po përpiqem të shpreh mendimin tim lidhur me çka është thënë në këto debate nëpërmjet këtij shkrimi, që e konsideroj si vazhdimësi të dy shkrimeve që kam botuar së fundi në gazetën "Korrieri", me titujt "Mbi mizerabilitetin e mediave" dhe "Fenomeni 'Taçi'"..
Gjykoj se ka një spekulim me termin "liria e mediave", kur kjo përdoret duke nënkuptuar lirinë e shprehjes. Janë dy gjëra të ndryshme, veçanërisht në Shqipëri. Mediat në Shqipëri nuk janë viktima, që kërkojnë të çlirohen, sikurse janë përpjekur shumë gazetarë (dhe jo vetëm), t'i paraqesin ato në këtë debat, duke identifikuar rrahjet e gazetarëve me rrahjen e mediave. Në Shqipëri, viktima e vërtetë është liria e shprehjes, kurse çështja e lirisë së mediave është diçka tjetër, më e komplikuar, madje me kundërthënie të forta. Sepse mediat te ne janë fatkeqësisht një nga shtyllat kryesore të sistemit të korrupsionit që është ngritur në Shqipëri, të cilin në shumë shkrime paraardhëse e kam quajtur "regjim mediatik", i cili, si çdo regjim, është shtypës edhe i lirisë së shprehjes.
Le ta shtjelloj çka dua të them, duke u nisur nga debati mbi televizionin "Klan" (e jo vetëm), që u lakuan pas "Opinionit", për shkak të deklaratave të Frangajt.
Çfarë është televizioni "Klani"? Sipas Bazes dhe mbrojtësve të tij, është një instrument i pushtetit të Berishës. Sipas asaj që tha Erion Veliaj në "Opinion", është një viktimë e pushtetit, si shumë media të tjera, sepse nuk mund të mbijetojë dot pa lidhjen apo pa i shërbyer atij. Sipas drejtorit Frangaj, zgjedhja e "Klanit" për të qenë me pushtetin është një zgjedhje editoriale, ashtu siç është një zgjedhje editoriale ajo e "Top Channel" apo e "Neës 24" për të mbështetur opozitën. Cila është e vërteta e gjithë këtyre televizioneve dhe e shumëve rreth tyre?
Sipas meje, këto tre argumente nuk e përjashtojnë krejtësisht njëri-tjetrin, por e vërteta e të vërtetave është ajo që e dimë të gjithë: këto media ose lindën si anekse të bizneseve të tjera të pronarëve të tyre, për t'i mbrojtur e zhvilluar ato duke shantazhuar politikën apo duke i shërbyer asaj, ose u bënë të tilla gjatë rrugës. Kurse të ashtuquajturën gazetari e "liri shprehjeje", si material me të cilin punon media, ato e kanë përdorur në mënyrë selektive e abuzive për të shantazhuar politikën apo për t'i shërbyer asaj. Ky është thelbi i së vërtetës së tyre, i zhveshur nga detaje dhe nga hipokrizia e shumë pronarëve e gazetarëve. Dhe mediat nuk mund të quhen kurrsesi viktima të pushteteve, siç tha Veliaj, sepse ato kanë pasur një rol aktiv në ngritjen e ruajtjen e këtij sistemi. Dhe jo vetëm televizioni "Klan". Televizioni "Top Channel" apo "Neës 24" e me radhë janë edhe ato instrumente pushteti, por të pushtetit të opozitës, e cila është ndërtuesja e këtij sistemi mediatik pas vitit 1997, me protagonistë kryesorë Metën dhe Ramën, në njërën anë, dhe një numër biznesmenësh nga më të njohurit në vend në anën tjetër. Ato nuk janë pra të lira, pasi ato janë të ndërvarura plotësisht me pushtetet, që ato normalisht, po të ishin të lira, do të duhet të kontrollonin. Mjafton të kesh parasysh se mediave, ashtu si dhe partive politike dhe bizneseve më të fuqishme, nuk u dihen burimet e të ardhurave për të nxjerrë konkluzionin se bash te kjo ndërvarësi e bashkëfajësi qëndron lidhja midis tyre.
Prandaj, kur bëhet fjalë për dhunim ose favorizim të mediave, këtë duhet ta kuptojmë në kontekstin e luftës për pushtet midis dy forcave politike ekonomike, instrumente të të cilave janë edhe mediat. E në këtë luftë, ai më i forti, që zakonisht është ai që ka pushtetin qendror, fillon e dhunon tjetrin.
Në këtë kontekst po zhvillohet edhe konflikti i fundit lidhur me rrahjen e Bazes. Edhe Baze vetë nuk është thjesht një gazetar. Ai është edhe një pronar, të cilit i janë prekur interesat nga pushteti politiko-ekonomik që ka në krye Berishën. Që të jemi deri në fund të vërtetë, duhet thënë se ai gëzoi disa privilegje në krye të herës, kur Berisha mori pushtetin dhe ia morën ato me forcë, kur filloi të kritikojë pushtetin. Shkaku i prishjes ende nuk është bërë i qartë as nga Baze, as nga Berisha. Kryeministri ka heshtur (vetëm tani, d.m.th., shumë vonë për një juriste, e bija e tij, ka deklaruar se prishja ka ardhur lidhur me shitblerjen e "Temës", ku Baze, sipas saj, i ka propozuar një skemë që mbante erë pastrim parash), kurse Baze ka pretenduar se prishja është bërë për të denoncuar mosmbajtjen e premtimeve nga kryeministri për të luftuar korrupsionin. As njëri e as tjetri argument nuk janë bindës. Dyshimi se prishja është shkaktuar për pazare të prishura është shumë i fortë dhe kjo flet shumë për çka po përpiqem të shtjelloj. Edhe Baze, pra, sipas meje, nuk ka arritur të bindë për principialitetin e kritikave të tij jo vetëm pse Berishës i ka mbështetur në të kaluarën bëma shumë më të rënda, por edhe sepse një luftë principiale kundër korrupsionit nënkupton goditjen e tij 360 gradë dhe jo përqendrimin në dy-tri shënjestra dhe lënien jashtë të shumicës, e veçanërisht të sistemit që e prodhon atë. Me këtë nuk dua të them se ai ka shpifur, siç akuzohet nga kundërshtarët e tij. Këtë mund ta provojë vetëm gjykata dhe vetë jam i prirur të besoj se më shumë se shpifja, e nervozon e vërteta. Por dua të them se ka goditur në mënyrë selektive, pra se ka përdorur të njëjtat metoda për të cilat akuzohet Berisha kur i thuhet se godet mediat në mënyrë selektive. Po kështu, këtë luftë Baze nuk do të mund ta bënte kurrsesi pa pasur një prapavijë politike dhe ekonomike, sepse thjesht si gazetar i pavarur, nuk do të mund ta mbante dot gazetën "Tema" as edhe një ditë të vetme. Dua të them pra, se në thelb të këtij konflikti nuk kemi të bëjmë me luftën midis medias si "qen roje" e interesit publik në njërën anë, dhe kërcënuesve të këtij interesi, cilëtdo qofshin ata, në anën tjetër, por me luftën midis dy pushteteve: pushtetit në rritje të Berishës dhe Metës e mediave pranë tij nga njëra anë, dhe atij të Ramës dhe mediave pranë tij, që synojnë ripërmbysjen e kësaj situate në anë tjetër. Nëse mund ta çoj pak më tej metaforën me "qenin roje", mediat tona, si të thuash, lehin për të ruajtur gardhin e pronarëve dhe politikanëve të lidhur me ta, çka do të thotë se lehin në mënyrë selektive, sepse hajdutë të tjerë i lënë ta kalojnë gardhin pa problem.
Në këtë lloj lehjeje ekziston edhe një kod heshtjeje që Baze së fundi e ka shkelur. Sipas këtij kodi, gazetarët kanë akuzuar politikanët e njëri-tjetrit, por jo pronarët e njëri-tjetrit. Sipas këtij kodi, Sali Berishën, Edi Ramën e Ilir Metën mund t'i akuzosh sa të duash, por jo biznesmenët dhe veçanërisht jo pronarët e mediave që mbështesin ata. Ata duhet të jenë të lirë të kalojnë gardhin. Kështu, teatri i gjoja demokracisë sonë funksionon në rregull: të parët bëjnë lojën e demokracisë në skenë, të dytët tërheqin fijet e lidhjeve korruptive në prapaskenë. Kurse në darkë, pas rënies së perdes, të dyja palët bëjnë hesapin se sa kanë fituar nga spektatorët.
Ajo çka bie në sy sot përtej elementit psikologjik të Bazes, i cili në këtë njëanshmëri është shquar edhe për përdorje të goditjeve nën bark, është se interesat e palëve në konflikt, ku janë përfshirë edhe gazetarët, po bëhen më të ashpra. Ndoshta për shkak të krizës ekonomike që ka varfëruar tryezën. Ndoshta për shkak të polarizimit të mëtejshëm të politikës shqiptare; (ekzistenca e LSI-së si një pol i tretë siguronte pak më shumë hapësira). Ndoshta për shkak se në krye të politikës kanë mbetur dy persona antropologjikisht të ngjashëm, që ëndërr finale kanë eliminimin e çdo kundërshtari. Ndoshta pse kjo është rruga e pashmangshme e një diçkaje të ngritur keq, që kështu është e dënuar të dështojë.
Dikush, në këtë pikë, do të më thotë nëse është e drejtë të përdoret fjala "dështim" për këtë sistem mediatik. Pse të mos themi se kjo dialektikë ndeshjeje e interesave të kundërta edhe për pushtet mund ta çojë përpara të vërtetën edhe lirinë e shprehjes? Në shkrimin paraardhës e kam pohuar edhe vetë, por duke shtuar dyshimin e fortë, se "përvoja që kemi me akuzat e ndërsjella e të dyja palëve, që "harrojnë" përgjegjësinë e tyre, nuk na ka çuar shumë përpara". Kam shkruar edhe për gazetari që "vret" të vërtetën nëpërmjet luftës së gjysmë të vërtetave. Për të kthjelluar këto dyshime, më erdhi në ndihmë një shkrim i gazetarit italian Marco Travaglio, ribotuar pikërisht në gazetën "Tema", mbi gazetarët me kurriz të drejtë dhe me kurriz të lakuar. Midis të tjerash, Travaglio, duke folur për gazetarinë që i shërben njërës palë kundër palës tjetër thotë: "Është shumë më e mirë mungesa totale e informacionit, sesa një shumicë e informacioneve gjysmake ose false". E më pas shton: "Duke bashkuar dy gjysmë të vërteta, nuk arrihet një e vërtetë. Arrihet një dopio gënjeshtër, e më keq akoma, duke bashkuar gënjeshtra të ndryshme, arrihet një gënjeshtër me fuqi të shumëfishuar". Për mua kjo gazetari e gjysmë të vërtetave, ashtu sikurse edhe politika e gjysmë të vërtetave që pasqyron ajo, janë një alibi e fuqishme edhe për sistemin gjyqësor që akuzohet sot pse nuk vepron. Një gazetari e së vërtetës të plotë do të ndihmonte edhe një sistem gjyqësor së pavarur, që do të ndëshkonte çdo krim kundër interesit publik dhe anasjelltas, një sistem gjyqësor i pavarur do të ndihmonte një gazetari të të vërtetave të plota.
Kjo historia e "gjysmë të vërtetave" ka filluar herët në mediat tona, shpejt pas lindjes së këtij sistemi mediatik që kemi sot. Një datë simbolike mund të ishte fushata e katarsisit të Nanos, i cili pati mbështetje të fortë mediatike. Rezultatet dihen: në vend të katarsisit patëm shtim të pisllëkut. Sot, pas dhjetë vjetësh, nuk di të them nëse prej asaj kohe e këtej shprehja e lirë, si nevojë për të vërtetën e plotë, ka ecur përpara apo prapa. Kur shikoj gazetarët e rinj që ka prodhuar ky sistem, që tashmë nuk merakosen fare të kenë një të vërtetë të tyren, por edhe shpinën gjithnjë e më të përkulur të të vjetërve, them me siguri që ka bërë prapa në favor të gazetarisë së gjysmë të vërtetave. Dhe një nga shkaqet, sipas meje, është se gjatë këtyre viteve ky sistem është konsoliduar në kuptimin se klasa e politikanëve, biznesmenëve dhe gazetarëve që e ka ndërtuar atë, është konsoliduar në pushtet. Me aq sa mund të flitet për konsolidim, sepse rasti "Baze" tregoi gjithashtu edhe brishtësinë dhe kalbëzimin e këtij sistemi.
Dikush do të më thotë: këto i dimë, i ke thënë edhe herë të tjetra, por puna është sesi ta ndryshojmë këtë gjendje. Personalisht, para katër vjetësh e kam paraqitur një projekt, të cilin ma hodhën poshtë me fjalë dhe me heshtje, me veprime dhe mosveprime, si mazhoranca e Berishës, ashtu edhe opozita e Edi Ramës dhe mediat e tyre. Sipas meje, kjo sepse ata ishin tashmë vetë sistemi i gjysmë të vërtetave apo i dopio gënjeshtrës që unë propozoja të prishej. Në ndonjë nga shkrimet pasardhës, duke ndjekur edhe debatin që po zhvillohet, do të përpiqem t'i artikuloj disi më mirë disa prej ideve të asaj kohe, që më duket se mbeten aktuale, por edhe më të vështira për t'u realizuar sesa katër vjet më parë.

shekulli



QENI ROJE