Qemal Sakajeva
Dyfishimi i bojkotit
Kukullat e famshme ruse, të drunjta e të ngjyrosura, janë edhe një lojë sesi, përmasa dhe e fshehta, zbulohen një nga një brenda sistemit, duke u nisur nga më e madhja fare deri te më e vockla e mbrame. Kjo mund të përqaset edhe me politikën, e cila, gjithashtu, është edhe lojë e stërholluar, por, në Shqipëri, rasti i krahasueshëm, ka të bëjë me të kundërtën e Matrioshkave, sepse përmasa dhe e fshehta zbulohen në zmadhim, nga më e vogla te më e madhja.
Saktësisht, ashtu, Partia Socialiste, në përllogaritjet e veta për pushtet, para e pas zgjedhjeve, arsyet e gabimeve dhe madhësinë e tyre, i ka sjellë në rritje, nga më i vogli te më i madhi, e nuk dihet ende, cili do të jetë më i madhi fare?
Së pari, socialistët kryen gabimin që ata nuk e llogaritën si të tillë, të cilin e njohën si të papeshë, që nuk do t’u prishte punë për fitoren e zgjedhjeve. Ky gabim e ka emrin zhbërje e koalicionit domethënës brenda së majtës, enkas për shfaktorizimin e LSI, duke e nxjerrë jashtë pjesëmarrjes për kodin zgjedhor dhe për ta lënë duarbosh pas zgjedhjeve, vetëm për - i tërë pushteti socialistëve. Pasojë e menjëhershme qe humbja e zgjedhjeve, më 28 qershor 2008.
Së dyti, edhe pse PS, të nesërmen ishte humbëse, ajo arriti diçka të pazakontë në zgjedhjet shqiptare, duke formuar një grup parlamentar opozitar me 65 deputetë, një pakicë me fuqi të madhe numerike, përballë pushtetit të demokratëve në koalicion me LSI. Por, edhe duke i njohur zgjedhjet, gabimit të parë PS i shtoi një të dytë, më të madh: bojkotoi Kuvendin, për ta lënë sallën gjysmëzbrazur, me shpresë se ashtu shumica do të bëhet e paqëndrueshme dhe kjo të çojë në zhbërjen e zgjedhjeve.
Së treti, për të legjitimuar mbetjen e kryetarit në krye të partisë, pas përballjes me nenin 28 të statutit, dhe për të mos pasur një vërtetim të dytë për humbjen e 28 qershorit, u dyfishua bojkoti, gjë që përbën gabimin e tretë, edhe më të madh: PS nuk mori pjesë në zgjedhjet e pjesshme vendore të 15 nëntorit, të cilat u fituan nga Partia Demokratike.
Së katërti, u ndërtua sistemi i mospjesëmarrjes dhe i kundërshtimit politik, sipas mënyrës, le ta quajmë sanduiç: bojkot i pushtetit të epërm legjislativ - Kuvendit, përpjekje për bojkot me pushtetin fundor - bashki e komuna, dhe ndërmjet dy bojkoteve, qarkullimin e protestave nga kryeqyteti e rretherrotull, por i paemërtuar “Dialog nr. 2 me Shqipërinë”. Vetngujimi i një numri të fuqishëm deputetësh, në seli a klube, dhe nxjerrja e militantëve nëpër rrugë, formësoi gabimin e katërt.
Së pesti, edhe pse zgjedhjet janë vërtetuar e pranuar, të lira e të drejta, si nga organizmat vendore dhe ato ndërkombëtare, kërkesën për hapjen e kutive opozita e ka kthyer në refren, të cilit, pozita dhe ndërkombëtarët, u janë kthyer me thirrjen: Futuni në Kuvend! Midis “hyni në Kuvend!” dhe “nuk futemi në Kuvend!”, qysh prej disa muajsh zhvillohet një betejë, deri e ashpër dhe, caku i prekur, jep këtë kuptim: socialistët as që do ta llogaritnin pozitën sikur të mos jetë droja nga ndërkombëtarët, të cilët i njohën zgjedhjet dhe kanë përshëndetur partinë fituese. Shpërfillja socialiste ndaj ndërkombëtarëve, për dialog brenda Kuvendit, është bërë aq e skajshme sa mund të mendohet që, ka një strategji të lodhjes e stepjes së tyre përballë vendosmërisë së PS. Ajo shpresë çon në gabimin e pestë, edhe më të madh, sepse organizmat e specializuara ndërkombëtare nuk mund të revizionojnë qëndrimin e tyre e të përmbysin vlerësimin e shpallur për zgjedhjet, nga hamendësimet dinake të së majtës në opozitë, për përfitime politike të paligjshme.
Furia për zymtimin e Shqipërisë
Së gjashti, ky ishte vit i ngjarjeve historike për Shqipërinë: anëtarësimi në NATO, pranimi i kërkesës për nisjen e procedurave të integrimit dhe dorëzimi i pyetësorit me 2280 pyetje. PS është vetëvendosur në pozicion kundërthënës me veten: më 2008 thoshte, pse vonohet paraqitja e kërkesës për nisjen e procesit të integrimit, kur ajo u paraqit, socialistët nxorën figura të tyre këmbëngulëse, për shtyrjen e dorëzimit të kërkesës pas zgjedhjeve. Por ajo u paraqit në muajin prill, u pranua më 16 nëntor dhe më 16 dhjetor Brukseli dorëzoi pyetësorin. PS, në një konfuzion e konflikt politik të pambështetur, mbërriti te gabimi i gjashtë, ndoshta enkas për të dëmtuar qeverisjen me çështjen e integrimit, duke e ditur që kriteri politik ka peshën e vet në pyetësor.
Së shtati, për heqjen e vizave, zëra politikë të opozitës, që e shtjellojnë këtë problem, nuk qajnë pse vizat nuk u hoqën në mesnatën e 19 dhjetorit edhe për shqiptarët, ato bëjnë vajtojcin. As nuk duhet dyshuar që, ndër ta ka asish që luten,“mos u heqshin vizat as në mesverë!”, sepse pas hapjes së kufijve vijnë zgjedhjet vendore. Këtë e provon furia për zymtimin e Shqipërisë anë e skaj, fund e krye, për çdo gjë e në gjithçka, në kulmin e hapave të saj europiane, të përshëndetura nga BE. Mirëpo harrohet që, zgjedhjet janë njohur dhe ndërkombëtarët nuk çnjohin vetveten; ekonomia e përballoi krizën dhe kjo është vlerësuar botërisht; Bashkimi Europian nuk kryen heqjen e vizave për hatër a inat të asnjë partie politike, por do ta bëjë këtë për kriteret e përmbushura dhe për qytetarët shqiptarë, për këta këtu dhe mbi një milion të tjerë në të 27 shtetet e BE-së. Nëse sjellja penguese e opozitës do të ndikojë në mos heqjen e vizave në kohën e premtuar, atëherë ky do të ishte kulmi i një gabimi që shqiptarët nuk do t’ia falnin opozitës.
Loja me Matrioshka i zbulon kukullat, nga më madhja te më e vogla.
Lojën me gabime të opozitës e nisi njëshi derisa kolektivizoi me detyrim të 65-tët.
Ndryshimi mes tyre është se, Matrioshkat e drunjta, pas lojës, futen në raft për t’u përdorur prapë, kurse gabimet politike kolektive të opozitës, pasi loja mbaron, rëndojnë në fatin e popullit dhe hynë në histori.
Krijoni Kontakt