Medarixhus-salikin

**LOGIC** · 31-10-2009, 18:06

Medarixh Es-Salikin
http://www.medarixh.com

Komentimi i librit 'Medarixhus-salikin'

Seria e ligjeratave të shejhut Muhammed Husejn Jakub, ku e komenton librin e Imam Ibn Kajim el Xhevzit "Medarixhus-salikin" - Shkallët e të devotshmëve. Komentimi i librit 'Medarixhus-salikin'

*Tezkija është pastrimi i zemrës dhe lulëzimi i besimit (imanit)

*Zgjimi i zemrës është tronditja e zemrës për shkak të frikës nga zgjimi i shpejtë nga gjumi i thellë i pakujdesisë!

*..dhe kur të do për një çështje, të përgatitë për të.

*Ndonjëherë ndodhë zgjimi për shkak të një mendimi që e shkakton mendja.

*Ska gjë!...prandaj gjyko si të duash, ti gjykon vetëm në jetën e kësaj bote!

*Embëslia e zgjimit.

Kujt i ndodh ky zgjim pa pakujdesi derisa ky zgjim ta bëjë për vete çdo gjë të tij e ka shijuar ëmbëlsinë e saj sepse nuk ka asgjë më të ëmbël se prezenca (e zemrës) në këtë zgjim.

*Vërtetësia në qëllime është kullë ndriçuese, kudo që të gjendet ajo tregon rrugën.

Ibn Kajjim thotë: "Dije se kur zemra zbrazet nga preokupimi me këtë botë, dhe lidhja me atë që është aty nga pasuria, pushteti, apo forma dhe lidhet me botën tjetër, dhe preokuimin me të duke mbledhur përgatitje dhe përgatitet për shkuarjen tek Allahu (svt) atëherë kjo është fitorja e parë, dhe përgëzimi i agimit të tij!"

Thotë Haraviu: "Jekadha është tri gjëra:
E para: Që zemra t'i vërejë të mirat që ta kuptojë se nuk mund t'i numërojë e as nuk mund t'i kufizojë. Të pushtohet me njohjen e këtyre mirësive dhe dituria se sa ka injoruar në obligimin e vet ndaj tyre."

Gjumi i zemrës ka nevojë tri shkallë që të zgjohet, vërejtja e të mirave ështe e para, zgjidhet një nyje. Pastaj të vërejturit e mëkatit, zgjidhet e dyta. Njohja e asaj se cka kemi lëshuar e shfrytëzuar, zgjidhet e treta.

Kjo është nga dhuntitë e Zotit tim për të më provuar mua se a jam mirënjohës apo mohues (i dhuntisë).

"...e kush iu përmbahet dispozitave të Allahut, atij Ai i hap rrugë, dhe e furnizon atë prej nga nuk kujton fare. Kush i mbështetet Allahut, Ai i mjfaton atij."

Devotshmëeria së bashku me mbështetjen janë celësi i brengave. Bëje si moto në këtë botë: "A nuk i mjafton Allahu robit të vet?"

Duke qënduar kështu dhe mediton rreth hadithit: "Dy fjalë, të lehta për gjuhën, të rënda në peshore, të dashura për Mëshiruesin: Subhanallahi ue bihamdihi, subhanallal el Adhim!" Qëndron dhe thua: "O Zot, ti i do këto dy fjalë, o i dashuri im, do t'i them ato për ty në mënyrë që ti të më duash." SUBHANALLAHI UE BIHAMDIHI, SUBHANALLAHIL ADHIM
Shikoje, e ndien se po thua dicka që Zoti jonë e do.
Dhe e dëgjon fjalën e Allahut: "Më kujtoni ju Mua, t'iu kujtoj edhe unë..."
Dhe e dëgjon fjalën e Allahut në hadithin kudsij: "Kush më përmend në veten e tij, e përmendi në veten time. Kush më përmend në nje grup, e pëermendi në një grup më të mirë se ai."
Shihe Pejgabmerin (savs) dhe fjalën e Hadixhes: "Jo për Zotin, Zoti nuk do të të poshtërojë kurrë! Ti mban lidhjet farefisnore, e ndihmon të dobëtin, bën punë të mira!" A i ke bërë keto?

Musa tha: "O Zot, nëse e pëercjelli mesazhin tënd, kjo është nga ana jote. E nëse ngritem që të falem, kjo është përsëri nga Ti. E nëse i mësoj robërit e Tu, i urdhëroj e i ndaloj, kjo poashtu është nga Ti. Atëherë, si të të falenderoj?" I shpalli Allahu atij: "Tani më ke falenderuar, o Musa!"

Si pranohem të mirat?
E para është njohja e tyre.
E dyta është pranimi i tyre (ta pranosh se ato janë mirësi).
E treta është që të besosh se ti nuk i mertion këto të mira.
E katëerta: Të kërkosh strehim tek Allahu që të mos të të bëjë t'ia atribosh dikujt tjetër pos Allahut. Lavdëerimi i Tij për to dhe dashuria ndaj Tij.

"O Zot, ti më ke dhënë sy, me të cilët shoh, ty të takon falenderimi dhe lavdërimi. O Zot, i vetmi je ti që e ke bërë gjuhën timë të flasë drejtë, Ti je Ai që më ke mesuar te flas, "E krijoj njeriun, Ia mesoj te folurit". Thuaj: "O Zot, të falenderoj për begatinë e gjuhës, O Zot, i vetmi je Ti që më ke bërë të dëgjoj Ty të takon falenderimi. O Zot, ty të takon falenderimi që ma ke mundësuar të them kështu dhe që më ke inspiruar të them kështu. Ty të takon falenderimi. O Zot, të falenderoj që ma ke dhënë këtë vend në të cilin mund të falëm, dhe të falenderoj, o Zot, që ma ke mësuar namazin, dhe para namazit, ma ke mësuar Islamin. O Zot ty të takon falenderimi për... dhe për..." Lavdërimi i Allahut për këto të mira.

Kjo është fjala e Ebin Xhevzit dhe thotë: "...duke e ditur se falenderimi është mirësi, atëherë si ta falenderoj? Mirëpo unë e pranoj se nuk e kryej si duhet obligimin. Dhe shpresoj që pranimi im të jetë shkak për faljen time!"
Kur them: "O Zot, unë nuk mund të të falenderoj." Ndoshta për shkak të kësaj zoti do të më arsyetojë.
"...unë e kam një cilësi me të cilën e shpresoj cdo të mirë e ajo është: Kush agjëron apo falet, e sheh (dhe mendon) se ka adhuruar, apo i duket vetja se po shërben, sikur është duke e kryer të drejtën e të shërbyerit. Ndërsa unë kur i fali dy rekate, e ndiej se po punoj për veten time sepse i shëerbyeri është i panevojshëm për adhurimin tim."

Shoh në disa grupe të të rinjëve të penduar se edne mburret me të kaluarën. Tregon për mëkatet dhe gjynahet, tregon për pendimin e tij, tregon...
Jo, o biri im...
Mos mendo se ti je begati për Islamin, apo nder për fenë apo ndihmëtar i Allahut.
A nuk ju kam thënë se prej katastrofave më të mëdha të adhuruesve janë tre:
1* T'i duket i shumtë adhurimi që e kryen
2* T'ia obligojë Allahut ndonjë gjë për shkak të këtij adhurimi
3* Të mendoje se me adhurim është i panevojshëm për faljen e Allahut
Ke kujdes o biri im, e duke e adhuruar Zotin të thuash: "Janë bërë 6 muaj që nuk më ka ikur asnjë sabah!"
Ke kujdes e mos thuaj: "Gjatë gjithë vitit agjëroj të hënën dhe të enjten!"
Ke kujdes e mos thuaj: "Që 20 vite cdo vit bëj umre në Ramazan."
Ke kujdes e mos thuaj: "Kam shkuar ne haxh kaq herë, e kam bërë kaq umre."
Ke kujdes e mos thuaj: "Kjo hatmeja e Kur'anit kurrë nuk më ikën."
Ke kujdes e mos të duket i shumtë adhurimi yt.
Sado që ke punuar, nuk ke punuar.
E ke kujdes e mos ia obligo Allahu ndonjë të drejtë ndaj teje për shkak të adhurimit!

Si pranohem të mirat?
1) Njohja dhe pranimi i tyre
2) Kërkimi i strhimit tek Allahu që të mos ia atribojë dikujt tjetër këto
3) Që të heq dorë nga shkaqet (sebepet), sepse Allahu është shkaktuesi i shkaqeve
4) Lavdërimi i Allahut për ato
5) Dashuria ndaj Allahut për shkak të tyre
6) Falenderimi i tij duke i përdorur ato në adhurimin ndaj tij
7) T'i duket e shumtë e pakta e tyre
8) T'i duket i paktë falenderimi i shumtë i Allahut për to
9) Ta falenderoj Allahun për pranimin e falenderimit të tij për to
10) Ta dijë se ato i kanë ardhur atij nga Zotëriu i tij pa sakrifikuar asgjë për to
11) Këto mirësi edhe nëse i kanë arritur janë të Allahut. Janë të Allahut nëtë vërtetë e nuk janë të robit
12) T'ia shtojë kjo thyerjen, përuljen modestinë dhe dashurinë ndaj Begatuesit
13) Sa herë që Allahu të të jap ndonje mirësi të re, filloje dhe ti ndaj tij një adhurim të ri

Degjoje fjalën e Ibn Kajjimit, fjalë shumë e mirë: " Nuk përfiton nga begatitë e Allahut dituri dhe besim vetëm se ai që e njeh veten e tij dhe qëndron me të në fuqinë e vet, e nuk e tejkalon në atë që nuk i takon, e nuk thotë se "Kjo është e imja", mirëpo bindet se ajo është e Allahut, me Allahun dhe prej Allahut."