Sigurisht që u persekutua, por tek Zbulesa bëhet fjalë për persekutime që do ndodhin në të ardhmen, jo në ato që kishin ndodhur tashmë.Postuar më parë nga Seminaristi
E kupton përse besoj se intepretimi juaj më duket i dobët dhe nuk ma mbush mendjen?
The experience of love, is not when you receive it, but when you give it! - Durin Hufford
Po sjell këtu pjesë të vogla të shkruara nga Zhan Gijon, të cilat do t'i postoj sipas kohës që do kem në dispozicion. Fatkeqësisht janë vetëm në Anglisht dhe do më duhet të harxhoj dyfishin e kohës për t'i postuar këtu.
Jeni të lirë të bëni çdo lloj komenti, si pozitiv ashtu edhe negativ.
Pjesët e mëposhtme do jenë përgjigje drejtuar personave të ndryshëm që i shkruanin asaj për ndihmë frymore.
Lëre Krishtin të Mbretërojë Brenda Teje
Është gëzim i madh për mua kur shoh se Jezu Krishti mbretëron brenda në zemrën e njërit prej fëmijëve të Perëndisë. Faleminderit për letrën tënde të mire.
Një religjion i jashtëm, me rregullat dhe format e tij ka zënë vendin e një përvoje të brendshme me Krishtin. Shënjtorët e hershëm - Abrahami, Isaaku, Jakobi, Enoku dhe Jobi - e njihnin dhe përjetonin Perëndinë së brendshmi në një mënyrë personale dhe jetësore. Sepse që të mbretërojë Krishti me të vërtetë brenda teje duhet që çdo gjë t'i dorëzohet Atij, pa asnjë rezervë. Ka shumë që e kundërshtojnë një dorëzim të tillë total.
Shumë luten, "U bëftë vullneti Yt si në qiell ashtu edhe në tokë," por nuk kanë aspak qëllim të dorëzojnë plotësisht mënyrat e tyre dhe as të lejojnë kryqin të ndeshet me dëshirat e tyre më të thella. Perëndia do që të marrë gjithsecilin prej nesh, megjithëse ne nga natyra i rezistojmë, dhe të na kalojë përmes një periudhe shkretëtire të përjetimit të kryqit. Ai nuk do që të na bëjë të vuajmë pa asnjë arsye, por vetëm që ne të mund të hymë në prehjen e qetë të tokës së premtuar me Të.
Shumë e refuzojnë thirrjen e Tij, duke zgjedhur atë që ata mendojnë se do jetë një rrugë më e lehtë "duke u kthyer prapa në Egjipt." Por në të vërtetë ata po i kthehen skllavërisë së dëshirave të tyre. Siç e sheh, pjesa dërrmuese e njerëzve do preferonin të vuanin gjithçka se sa të lejonin veten e tyre të largohen nga throni i mbretërisë së zemrës së tyre.
Të gjithë e dimë se Jezu Krishti do vijë një ditë përsëri dhe do mbretërojë mbi gjithë tokën. Por ne duhet të pyesim, "Kush e shpejtëson ardhjen e Tij duke ia dorëzuar gjithçka brenda tyre mbretërisë së Tij, tani dhe këtu?"
Zoti nuk të ka dhënë asnjë ritual strikt për të ndjekur. Ai të ka mësuar të "futesh në dhomën tënde", që do të thotë, të qetësosh veten, të hapësh zemrën tënde, dhe pa shumë fjalë, të prekësh Zotin brenda teje.
Sabati nuk është thjeshtë një ditë e një prehje të jashtme, por prehja e vazhdueshme që ti je privilegjuar të shijosh kur je në unitet me Perëndinë. Sa shumë do doja që të gjithë të krishterët të njihnin këtë unitet të thellë dhe çplodhës me Perëndinë: të jetonin në Perëndinë dhe të jetonte Perëndia në ta!
The experience of love, is not when you receive it, but when you give it! - Durin Hufford
O Perëndi, të falenderoj që ke lejuar të njoh një shenjtore katolike të flasë në këtë mënyrë, të japë Krisht dhe vetëm Krisht të pastër. To mos kapet pas rregullave të jashtme, por pas Krishtit të brendshëm.
O Perëndi, le të bëhet realitet urimi i saj në jetën time: të mundem të njoh këtë unitet të thellë dhe çplodhës me Ty, të jetoj në Ty dhe të mbretërosh Ti në mua.
The experience of love, is not when you receive it, but when you give it! - Durin Hufford
Kthehu nga Vetvetja te Krishti
Nuk të kam harruar. Perëndia të ka shkruar ty në zemrën time.
Nëse nuk ke pranuar apo ftuar mendimet që të vinë në mendje, mos u shqetëso. Të hetosh dhe të zhytesh më thellë në mendime të padëshiruara i bën gjërat më keq. Mos lufto me to, sepse ato do të të tërheqin në një betejë të cilën ti vetë nuk je në gjendje ta fitosh.
Ati yt i fshin gabimet e tua me të njëjtën lehtësi që një baba e fshin baltën nga fytyra e një fëmije. Gjëja më e keqe që mund të bësh, është dyshimi që mund të kesh ndaj dashurisë së Perëndisë. Ai e njeh zemrën tënde dhe e sheh se ti nuk kishe qëllim të bëje keq. Është normale të shohësh se sa i dobët dhe i pashpresë je, por nuk duhet të qëndrosh në këtë vend.
Vështro Perëndinë tënd! Kur të shohësh se sa i fortë dhe sa në gjëndje të të ndihmojë është Ai, dhe kur të shohësh se sa i dobët je, nuk do jetë aspak e vështirë ta pranosh. Mos e torturo veten tënde për arsye se jo gjithmonë ndjen se ti ke besim tek Ai apo se nuk e ndjen gjithmonë praninë e Tij në ty. Ec nëpërmjet besimit dhe jo të parit apo duke u zbatuar në shpresat e tua. Le të ecim së bashku ngjitur - jo sipas asaj që ne duam, por sipas asaj që Perëndia ka zgjedhur për ne.
The experience of love, is not when you receive it, but when you give it! - Durin Hufford
Dashuria e Perëndisë
Çfarë do që të kenë thënë për përvojën time me Krishtin, nuk mund të më bëjë të dyshoj për realitetin e saj. Thellë brenda meje jam plotësisht e bindur për vërtetësinë e saj. Është Krishti që vepron në zemrën time dhe ajo vepër është po aq e patundshme sa edhe vetë Ai. Ajo që kam vënë re është se këto biseda teologjike që kanë të bëjnë me vlefshmërinë e përvojës së brendshme me Krishtin hapen nga ata njerëz që nuk e kanë shijuar ndonjëherë një dashuri kaq të madhe. Ata tundohen të shohin njerëzit, kur në fakt, duhet që të vështrojnë Dhuruesin e dashurisë.
Është e vërtetë, ne jemi plot dobësi dhe mëkat, por kur Perëndisë i pëleqen të na transformojë dhe të na bëjë një me Veten e Tij, ne kthehemi në ngjashmërinë e Krishtit. Kush guxon t'i thotë Perëndisë se çfarë mundet dhe nuk mundet të bëjë Ai. Kush mund të thotë se Perëndia, dashuria e të cilit është e pafund dhe jepet falas, nuk mund të derdhë dashurinë e përjetshme mbi këdo që i pëlqen Atij? A nuk e ka të drejtën Ai të më dojë ashtu si më don? Po, Ai më do mua dhe dashuria e Tij nuk ka fund. Nuk mund të dyshoj mbi këtë gjë! Dhe Ai të do edhe ty me të njëjtën mënyrë.
Kjo është dashuria e përjetshme që na zbulohet - zemra e Perëndisë e shprehur ndaj të dashurve të Tij. Kur të kuptosh dashurinë e Perëndisë, do kutposh edhe sekretetet reciproke që vetëm Dashuruesi dhe të dashurit e Tij mund të ndajnë. Kush mund ta vë në dyshim këtë gjë?
Kur unë gjëndem në krahët e Zotit tim të dashur, nuk ka asgjë që mund të krahasohet me të! Në këto momente është e pamundur të mohoj dashurinë që unë përjetoj. Unë thjesht buzëqesh brenda vetes sime dhe pëshpëris, " I Dashuri im është i imi, dhe unë jam e Tij."
The experience of love, is not when you receive it, but when you give it! - Durin Hufford
Përparim Frymor (Shpirtëror)
Gëzohem tek shoh përparimin tënd frymor (shpirtëror). Kur unë them përparim nuk e kam fjalën për ngjitjen sipër por për rënjen poshtë! Ashtu si me anijen që ngarkohet, me sa më shumë mallra ngarkohet, aq më poshtë futet në ujë; kështu pra, sa më shumë dashuri të kesh brenda teje, aq më poshtë do zhytet natyra jote e vjetër.
E njëjta gjë mund të thuhet me peshoren. Ana më e lehtë është ajo që është boshe me veten tënde, ndërsa ana e rëndë është ajo që ka dashurinë e Perëndisë brenda teje. Shën Augustini tha, "Dashuria është pesha jonë." Lëre veten tënde të zhytet poshtë peshës së kryqit dhe ji gati të ngresh poshtërim dhe vuajtje të cilat janë të nevojshme për të të pastruar.
Duke e lejuar veten të bjerë poshtë, do shohësh se në të vërtetë kjo të ngre sipër. Jezusi tha, "Ai që është i vogël midis jush do jetë më i madhi."
Të dua në dashurinë e Atij që uli Veten për hir të Dashurisë. Oh, sa peshë e rëndë është dashuria, përderisa ra nga kaq larg: nga qielli në tokë, nga Perëndia tek njeriu! Dorëzo gjithçka që të njihesh vetëm nga Ai.
The experience of love, is not when you receive it, but when you give it! - Durin Hufford
Me falni qe po e sjell ne anglisht, per mungese kohe, kete predikim te papergatitur te Papa Benediktit XVI ne Malte, ne daten 17 prill.
Thjesht i mrekullueshem!
----
Dear brothers and sisters, I couldn't find the time to prepare a true homily. I would simply like to invite each one to personal meditation, presenting and emphasizing a few of the phrases from today's liturgy, which lend themselves to the prayerful dialogue between ourselves and the Word of God. The word, the phrase that I would like to propose for shared meditation is this great statement by Saint Peter: "We must obey God rather than men" (Acts 5:29). Saint Peter is standing in front of the supreme religious institution, which normally one must obey, but God is above this institution, and God has given another "order": one must obey God. Obedience to God is freedom, obedience to God gives him the freedom to oppose the institution.
And here the exegetes draw our attention to the fact that Saint Peter's reply to the Sanhedrin is almost identical, word for word, to Socrates' response to his sentence in the tribunal of Athens. The tribunal offers him freedom, liberation, but on the condition that he not continue to seek God. But seeking God, the search for God is for him a superior mandate, it comes from God himself. And a freedom purchased with the renunciation of the journey to God would no longer be freedom. So it is not these judges that he must obey - he must not buy his life by losing himself - but he must obey God. Obedience to God has the primacy.
Here it is important to emphasize that this is a matter of obedience, and that it is precisely obedience that gives freedom. The modern age has spoken of the liberation of man, of his full autonomy, and therefore also of liberation from obedience to God. It is said that obedience should no longer exist, man is free, he is autonomous: nothing else. But this autonomy is a lie: it is an ontological lie, because man does not exist on his own and for himself, and it is also a political and practical lie, because collaboration, the sharing of freedom, is necessary. And if God does not exist, if God is not an imperative accessible to man, what remains as the supreme imperative is only the consensus of the majority. As a result, the consensus of the majority becomes the last word, which we must obey. And this consensus - we know this from the history of the last century - can also be a "consensus in evil."
So we see that so-called autonomy does not truly liberate man. Obedience to God is freedom, because it is the truth, it is the imperative that stands before all human imperatives. In the history of humanity, these words of Peter and of Socrates are the true beacon of liberation for man, who is able to see God and, in the name of God, can and must obey not so much men, but Him, and thus free himself from the positivism of human obedience. The dictatorships have always been against this obedience to God. The Nazi dictatorship, like that of Marxism, cannot accept a God who stands above ideological power; and the freedom of the martyrs, who recognize God precisely in obedience to divine power, is always the act of liberation by which the freedom of Christ comes to us.
Today, thank God, we do not live under dictatorships, but there exist subtle forms of dictatorship: a conformism that becomes obligatory, to think the way everyone else thinks, to act the way everyone else acts, and the subtle forms of aggression against the Church, or even the less subtle ones, demonstrate how this conformism can really be a true dictatorship. What matters to us is this: we must obey God rather than men. But that supposes that we truly know God, and that we truly want to obey Him. God is not a pretext for one's own will, but it is really He who calls and invites us, if it is necessary, even to martyrdom. Therefore, confronted by this word that begins a new history of freedom in the world, let us pray above all to know God, to know God humbly and truly, and, knowing God, to learn the true obedience that is the foundation of human freedom.
Let's take a second passage from the first reading: Saint Peter says that God has raised Christ to his right hand as leader and savior (cf. v. 31). "Leader" is a translation of the Greek term "archegos," which implies a much more dynamic vision: the archegos is the one who shows the way, who goes before, it is a movement, a movement upward. God has raised him to his right hand - therefore speaking of Christ as archegos means that Christ walks before us, precedes us, shows us the way. And being in communion with Christ means being on a journey, ascending with Christ, it is following Christ, it is this upward ascent, it is following the archegos, the one who has already gone before us, who precedes us and shows us the way.
Here, obviously, it is important that we be told where Christ arrives, and where we must also arrive: hypsosen - on high - ascending to the right hand of the Father. Following Christ is not only an imitation of his virtues, it is not only living in this world, as much as we are able, as Christ did, according to his word, but it is a journey that has a destination. And the destination is the right hand of the Father. There is this journey of Jesus, this following of Jesus that ends at the right hand of the Father. It is to the horizon of this following that the entire journey of Jesus belongs, including his arrival at the right hand of the Father.
In this sense, the destination of this journey is eternal life at the right hand of the Father in communion with Christ. Often today we are afraid of talking about eternal life. We talk about things that are useful for the world, we show that Christianity also helps to improve the world, but we do not dare to say that its true destination is eternal life, and that it is from this destination that the criteria of life come. We must again come to understand that Christianity remains a "fragment" if we do not think about this destination, that we want to follow the archegos to the height where God is, to the glory of the Son who makes us sons in the Son, and we must again come to recognize that only in the grand perspective of eternal life does Christianity reveal all of its meaning. We must have the courage, the joy, the great hope that eternal life exists, it is true life and from this true life comes the light that also illuminates this world.
If it can be said that, even apart from eternal life, from the promised Heaven, it is better to live according to Christian criteria, because living according to truth and love, even if it is under many persecutions, is in itself a good and is better than all the rest, it is precisely this will to live according to the truth and according to love that must also open to all the breadth of God's plan for us, to the courage to have already the joy in anticipation of eternal life, of the ascent following our archegos. And Soter is the Savior, who saves us from ignorance about the last things. The Savior saves us from solitude, he saves us from a void that remains in life without eternity, he saves us by giving us love in its fullness. He is the guide. Christ, the archegos, saves us by giving us the light, giving us the truth, giving us the love of God.
Let's look at another verse: Christ, the Savior, has given Israel conversion and forgiveness of sins (v. 31) - in the Greek text the term is metanoia - he has given penance and forgiveness of sins. This for me is a very important observation: penance is a grace. There is a tendency in exegesis that says: Jesus in Galilee had announced a grace without condition, absolutely unconditional, therefore also without penance, grace as such, without human preconditions. But this is a false interpretation of grace. Penance is grace; it is a grace that we recognize our sin, it is a grace that we know we need renewal, change, a transformation of our being. Penance, being able to do penance, is the gift of grace. And I must say that we Christians, even in recent times, have often avoided the word penance, it has seemed too harsh to us. Now, under the attacks of the world that speak to us of our sins, we see that being able to do penance is grace. And we see that it is necessary to do penance, that is, to recognize what is wrong in our life, open ourselves to forgiveness, prepare ourselves for forgiveness, allow ourselves to be transformed. The suffering of penance, of purification, of transformation, this suffering is grace, because it is renewal, it is the work of divine mercy. And so these two things that Saint Peter says - penance and forgiveness - correspond to the beginning of the preaching of Jesus: metanoeite, which means be converted (cf. Mk. 1:15). So this is the fundamental point: metanoia is not a private thing, which would seem to be replaced by grace, but metanoia is the arrival of the grace that transforms us.
And finally a word from the Gospel, where we are told that those who believe will have eternal life (cf. Jn. 3:36). In faith, in this "transformation" that penance gives, in this conversion, in this new way of life, we find life, true life. And here I am reminded of two other texts. In the "Priestly Prayer," the Lord says: this is life, to know you and the one you have consecrated (cf. Jn. 17:3). Knowing the essential, knowing the decisive Person, knowing God and the One he has sent is life, life and knowledge, knowledge of realities that are life. And the other text is the Lord's reply to the Sadducees about the Resurrection, where from the books of Moses the Lord proves the fact of the Resurrection, saying: God is the God of Abraham, of Isaac, of Jacob (cf. Mt. 22:31-32; Mk. 12:26-27; Lk. 20:37-38). God is not the God of the dead. If God is God of these, they are alive. Those who are written in the name of God participate in the life of God, they live. And so to believe is to be inscribed in the name of God. And so we are alive. Those who belong to the name of God are not dead, they belong to the living God. In this sense we must understand the dynamism of the faith, which is a writing of our name in the name of God, and so an entry into life.
Let us pray to the Lord that this may happen and that, with our life, we may really know God, so that our names may enter into the name of God, and our existence become true life: eternal life, love and truth.
Adoremus in Aeternum Sanctissimum Sacramentum!
Rrëke nga Burimi
Perëndia ja zbulon Veten atyre që kanë zemër të pastër dhe përmes tyre Ai bekon të tjerë që janë përceptues. Këto rrëkera të vogla që ujisin të tjerët dalin nga Burimi i cili është vetë Zoti. Është Burimi që përcakton se nga do shkojnë këto rrëke. Është në natyrën e Perëndisë të ndajë Vetveten. Perëndia nuk do ishte më Perëndi nëse Ai nuk do ndante dhe zbulonte Vetveten përmes dashurisë me ndaj atyre që kanë zemër të pastër. Sikurse era mbush një vënd bosh, ashtu edhe Perëndia do të të mbushë kur ti të zbrazesh nga vetja jote.
Shtatë frymat e Perëndisë rreth fronit janë ëngjëj që janë pranë Tij dhe të cilëve Ai u transmeton Vetveten pafundësisht. Apostull Gjoni ishte ndoshta apostulli i pregatitur më mirë nga të gjithë apostujt e tjerë, të pranonte Fjalën e mishëruar brenda tij. Ishte në gjirin e Jezusit - i shtrirë shumë afër zemrës së Krishtit - që Gjoni njohu lartësitë dhe thellësitë e dashurisë hyjnore. Ishte kjo arsyeja që Jezusi, nga kryqi, ja dorëzoi nënën e Tij përkujdesjes së Gjonit. Ai e dinte se në zemrën e Gjonit ajo do gjente një vend për të qëndruar. Perëndia e transmenton Veten e Tij në proporcion me sa shumë ti je i pregatitur ta pranosh Atë. Në këtë proporcion ti do tranformohesh nga Ai në imazhin e Tij.
Sa e thellë është dashuria e Perëndisë! Ai ja jep Veten e Ti atyre që kanë pregatitur një vend për Të. Ai bëhet qëllimi i tyre, plotësia e tyre, gjithçkaja e tyre.
The experience of love, is not when you receive it, but when you give it! - Durin Hufford
I lexova shkrime tuaja me kujdes, dhe ju pershendes.
Ajo qe ju seminarist e toni77 nuk kuptoni eshte fakti se, biblen nuk e vendosni si te vetmen fjale prej nga ku duhet te mbeshtete cdo doktrine apo mesim i krishtere qofte dhe religjionoz. Fakti tjeter eshte se, ju seminarist, sa here bije fjala per ata qe nuk i perkasin orthodhoksise, i paragjykoni dhe nuk deshironi ti pranoni si pjese e trupit te Krishtit ( a thua kjo varet nga ju). Megjthate kjo eshte puna juaj, sa per mua, pak rendsi ka se cfar ju mendoni, e rendesishme eshte se cfar Zoti mendon.
Nuk dua te ndalem varg per varg ne shkirmet tuaja, sepse nje pergjigje mjaft te mire ju ka dhene Marcusi. Une do te perpiqem qe te risjell nje veshtrim sa me te qarte rreth Maries dhe temen mbi te cilen po disktuojme.
Se pari po ndalem tek vargu i Efesianeve, pasi ka qene nje lapsus nga mua, dhe mendoj se nje besimtar qe e njeh mire biblen, duhej ta kishte gjetur qe eshte lapsusus. Vargu im eshte tek efes::2:10.
Ju thoni se njeriu nuk eshte i keq, dhe ne asnje vend ne bibel nuk thuhet nje gje e till, pra duket sikur une flas kot. Te mendosh e te thuash se njeriu nuk eshte i KEQ, kjo do te thote se, ju nuk kini arritur ende te njihni thelbin e ungjillit. Myslimanet ne thelb te doktrines se tyre, e vendosin njeriun, duke e quajtur, kirjese te mire dhe te drejte, dhe me pas, thone ata, ne meomente te caktuara ai behet i keq, por jo se ai lid i keq.
Mjafton vetem te dish se, perse Pendohet i krishteri, mendoj se do ta maresh pergjigjen, dhe ajo eshte: sepse njeriu eshte mekatar. Qe do te thote: i VDEKUR nen denim te mekatit. Tani ju pyes: pra a eshte njeriu i KEQ?
Ja si thote gjoni ne fillim te ungjillit. Gjon:1:9.
"Ai (Fjala)ishte DRITA e VERTETE qe NDRICON cdo NJERI qe vjen ne bote."
Pra Gjoni na deshmon se CDO NJERI( ku ben pjese dhe MAria) qe vjen ne bote, lind ne ERRESIRE. Dheme Ersiren ne bibel, simbolizohet mekati.
Ja si thote predikusi:7:20
" Nuk ka ne fakt asjne NJERI te DREJTE mbi TOKE, qe ben te miren dhe te mos mekatoje."
Tani po vij tek deshmia e Palit, edhe pse Marcus e ka sjelle nje pjse te fjales se Palit.
Rom:3:9-10
" ... E kemi treguar ne fakt qe me perpara se, si judejnte ( dmth Izraeli) ashtu edhe greket(dmth johebrenjte) jane te gjithe nen mekat. Sic eshte shkruar: nuk ka ASNJE te drejte as edhe nje. "
Vazhdojme me vete deshmine e Jezusit tek Mat:15:11;19.
" NJERIUN nuk e ndot cfar i hyn ne goje, por ajo qe del nga goja e tij......Por gjerat qe dalin nga goja, dalin nga zemra.....sepse nga ZERMA ( e NJERIUT) dalin mendimet e mbrapshta,vrasjet, shkeljet e kurores,kurveria,vjedhejet, deshmite e reme, blasfemite.."
Tani ju pyes: A ndodhet ne zemren tuaj, qofte dhe vetem nje nga keto karaktere qe Jezusi na deshmon per zemren e NJERIUT?
Duhet te dime se, Jezusi nuk i thote keto te KEQIA qe vijnga zemra e NJERIUT, vetem per nje grup te catuar njerzish. Ai deshmon dhe thote se, ZEMRA e " NJERIUT dhe ZEMRA" eshte e mbushur me ligesi dhe mekat.
Nuk e di nese doni akoma vargje te tjera, qe te bindeni se NJERIU eshte vecse i KEQ. ( mbase ju e perjashtoni veten tuaj nga ky fakt, por Pali i gjendur para nje fakti te tille tha: Mekatari i pare jam une. Pra dijeni se Jezusi thote "NJERIU", qe do te thote cdo krijese njerzore qe vjen ne kete bote.
Ju seminarist, perpiqeni te mospranoni se NJERIU eshte vecse i KEQ, kjo sepse ju e njehesoni Jezusin me NJERIUN cka vertet duke si e papranueshme. Nese ju ecni me kete mendim ju siguroj se jeni krejt gabim. Juve ju duhet qe te njihni pesonalisht se kush eshte Jezus Krishti.
Jezusi vertet e quajti veten e tij Bir i Njeriut, por midis tij dhe Adamit(qe do te thote NJERI) ka nje ndryshim thelbesor. I pari eshte krejt i rene ne mekat, ndersa i dyti i pamekatshem. I pari i krijuar nga pluhuri i tokes dhe i vdekshem, ndersa i dyti i erdhur prej qiejve, prej Atit. Kur Jezusi na deshmon se Ai eshte edhe Biri i njeriut, nuk njeheson veten e tij me NJERIUN e rene nen mekat, dhe te vdekshem. Pali tek Filipianet:2:6-8. na jep nje zbulese krejt te qarte kur thote se, Ai edhe pse ishte ne nje FORME me Perendine, nuk e cmoi kete si nje dicka ku te mbahej fort. Ai e zbrazi veten duke mare forme sherbetori, dhe duke u bere i NGJASHEM me NJERZIT, dhe duke u gjendur nga pamja e jashtme posi NJERI.
Ky eshte fakti me i gjalle, qe na verteton se Jezusi nuk u krijua, ashtu si Desh.Jehov. deshmojne. Ai e "VESHI NJERIUN" , por duke qene vete i pamekatshem. Perse? Sepse nuk erdhi nga FARA e ADAMIT ( njeriut), ashtu sic vjen cdo njeri ne kete bote. Shume njerez pyesin dhe thone se, perse Perendia nuk gjeti nje menyre tjeter per ta cliruar njeriun nga mekati dhe vdekja?
Bibla na deshmon se, MEKATI banon ne MISH te njeriut. Pra MISHI eshe "ARENA" ku duhet te ndeshet Biri i Perendise, Adami qiellor, me MEKATIN, VDEKJEN dhe SATANIN. Pra Jezusit i duhej ta VISHTE kete MISH te rene, ne menyre qe ta NGINTE LART, duke e mundur mekatin, dhe duke mundur mekatin Ai mundi VDEKJEN. Pra keshtu Ai e HAPI rrugen e NJERIUT mekatar drejt Perendise, dhe keshtu NJERIU u BASHKUA me Zotin, VETEM me ane te Krishtit Jezus.
Ju ftoj miqesisht qe te lexoni dhe ti perkushtoheni bibles se Zotit, sepse Fryma e Perendise na eshte dhene qe te kuptojme dhe te njohim fjalen e Perendise, si e vetemja mundesi per te njohur dhe bere vullnetin e Atit. Sepse ju, tha Pali, kini MENDJEN e Krishtit. Po keshtu Jezusi ju tha apsotujve se, juve ju eshte dhene qe te kuptoni dhe te njihni te fshehtat dhe misteret e Perendise.
Ju thoni se ne orth. dhe katol. nuk e adhurojme Marien, por vetem e respektojme ate.
Une mund tju them se, ju e vendosni Marien, ashtu sic ajo vete nuk e ka vendosur kurre veten e saj. Ju jeni te verber per te pare se, gjithshka ne Maria, eshte fillim mbarim, veper e Perendise dhe jo e njeriut. Ju nuk i kutponi fjalet e Palit tek efesiant, ku thote se, ne jemi "poema" e krijuar ne Krishtin, per VEPRA te mira, te cilat Perendia i pergatiti qysh me perpara, ne menyre qe ne te ecim ne to. Ju nuk mudn ta kuptoni dhe ta pranoni se, Maria ishte perzgjedhur per kete veper, perpara se te ngrihej bota?
Pali kete fakt e konfrimon tek Efes:1:3-4. ku thote:
" I bekuar qofte Perendia, Ati i Zotit tone Jezus Krisht, ..........qe na zgjodhi ne te ( Jezusin) perpara se te THEMELOHEJ bota, qe te jemi te shenjte dhe te paperlyer perpara tij ne Dashuri."
A mendoni se Maria perjashtohet nga kjo thenie e Palit??
A mendoni se gjithshka varej ne doren Maries, dhe nese ajo nuk do te pranonte, plani i Perendise do te deshtonte??
E shikoni se sa rrezikshmeri ka ne besimin tuaj, i cili udhehiqet nga mesimi i religjionit te tradites tuaj???
Njeriu nuk eshte Robot, dhe kete une e pranoj. Po keshtu dhe Maria nuk ishte nje " Robot", sepse dhe ajo kishte en vullnet te lire per te perzgjehdur dhe vendosur. , Por une ju them se kendveshtrimi i juaj, eshte i gabuar, sepse ju nuk veshtroni prej zbuleses se Krishtit, por nga mesimi i tradites se religjionit. Bibla na deshmon dhe na meson se, Njeriu eshte nje krijese me nje vullnet te lire. Dhe ju duke u nisur perciptazi ne kete fatk, natyrisht qe perciptazi edhe do te besoni. Eshte mese i vertete fakti qe, NJERIU esht nje krijese me vullent te lire, por ju nuk arini te kuptoni se, Krijuesi qe e ka krijuar kete njeri me kete vullnet te lire, e di plotesisht se si dhe cfar do te vendose ky njeri, ne moment te catuar, dhe keshtu Ai di te perzgjedhe dhe pergatite gjithmone drejt, sepse per Perendine nuk ASNJEGJE te PANJOHUR. Kjo eshte dhe zbulesa e Palit, qe na deshmon se Perendia na njohu perpara se te themelohej toka, dmth qysh ne krijim. Ai e dinte plotesisht castin dhe momntin kur une do te pranoja Jezusin si te vetmin Zot e Shpetimtiar te jetes sime.
Per tradhetine e Judes ne shkrimin e shejnte, eshte folur qysh kur Juda ende nuk ishte lindur. Po keshtu dhe per Marien eshte folur, qysh atehere kur ajo ende nuk ishte lindur. Jezusi ja u paratha apsotujve tradhetine , ku i pranishem ishte dhe Juda, por askush, bile dhe vete Juda, nuk e kuptoi kete thenie te Krishtit. Perendia e njihte Juden dhe vullentine tij te lire, se ne nje dite te caktuar, ai do ta tradhetonte JEzusin. Apo mendoni se Perendia e mesoi qe juda ishte tradhetar, vetem pasi ai tradhetoi Krishtin? A thua se Perendia eshte si njeriu??? Po Juda a e dinte vete, se do te vinte nje dite dhe ai do ta tradhetonte JEzusin? Apsolutisht jo. Juda nuk hyri nder Aspotujt, dhe pranoi te behet apostull, qe te tradhetonte Krishtin. U deshin disa vite qe ne zemer te Judes te hyje tradhetia, pikeirsht qe te plotesohej ajo qe ishte parathene me qindra vjet para se Juda te lindej. Edhe Maria i njihte shkrimet, dhe e dinte se njee VRIGJER do te lindte shpetimtiarin, por kurre nuk kishte menduar se do te vinte nje dite, dhe do te ishte pikerisht ajo, prej se ciles do te lindej Mesia. Perse? Kjo, sepse po ta dinte Maria, (pikerisht ashtu si ju mendoni) nuk do te fejohej me Jozefin, pasi i duhej te ishte VIRGJERIESHE, ne menyre qe te permbushte profecine. Por historia e bibles na deshmon se ajo u fejua me Jozefin, per te bere nje familje.
Une ju them se ju duhet te njihni me thelbesisht fjalen e Perendise te shkrojtur ne biibel, pasi aty eshte deshmia e se Vertetes. Nese Maria lindi Jezusin, kjo nuk ishte aspak merite e saj, ndersa ju thoni, po. Por ju thoni: cila eshte merita e saj, a nuk ka asnje merite ajo?
Merita e saj eshte pikerisht Perulja,BINDJA dhe BESA qe ajo kishte ne Perendine, por duhet te dini se edhe keto vijne nga Perendia Galat:5:22.
Po ju sjell nje fragment te vogel nga momenti kur Jezusi ishte vecse 12-et vjec, dhe prinderit e kerkonin prej dy ditesh dhe e gjene ne tempull ne jeruzalem. Luka:2:48-49.
" dhe kur ata( Maria dhe Jozefi) e pane mbeten te habitur, dhe e ema i tha:Bir pse na e ke bere kete? Por ai ju tha atyre: Perse me kerkoni? A nuk e dini se do te merem me punet e Atit tim? Por ata nuk i kuptuan fjalet qe ai ju tha atyre?
Ketu duekt qarte sa Fjala e Perendise eshte e fshehur per kedo, nese Perendia vete nuk ja zbulon. Edhe pse Maria ishte nena e tij, Ajo nuk mund te kuptonte fjalet e Jezusit, pa ja zbuluar Ai.
Ju perpiqeni ta vendosni Marien, duke u nisur nga lidhja njerzore, nene e bir, por JEzusi nuk e pa kurre nene e tij kaq ngusht,dmth vershtrim njerzor. Ju i luteni Mares per nderhyrje tek Jezusi, duke mendaur se Ai e digjon ate, sepse e ka nene, dhe nuk i kuptoni fjalet e Jezusit i cili tha, nena, vellezerit dhe motrat e mia, jane ata qe bejne vullnetin e Atit tim.
Por kush eshte MAria.
Ajo natyrisht qe eshte nena e Zotit, dhe eshte e lumturume nder breza dhe nder gra, sepse prej saj erdhi Krishti shpetimitar. Por duhet te dime se e gjitha kjo veper tek Maria, eshte veper e Perendise dhe jo e njeriut. Ky eshte HIRI per te cilen engjelli Gabreil i tha MARIES. HIRI perjashton cdo MERITE dhe kontribut njerzor, prandaj Maria e nisi kengen e saj me keto fjale:
"shpirti im madheron Zotin dhe fryma ime ngazellon ne Perendine, sepse Ai e shikoi me PELQIM, PERULESINE e SHERBETORES se tij....sepse i PUSHTETMI me BERI GJERA te MEDHA dhe i Shejnte eshte emri i Tij.."
Analizoni me kujdes fjalet e Maries, se si dhe ne cfar pozite e vendos ajo veten e vet. Ajo e quan veten e sa te PERULUR dhe SHERBETORE, ne te cilen nuk ka asnje MERIT, prandaj dhe me posht thote:
"...i pushtetshmi me BERI GJERA te MEDHA..."
Pra asnje merite ajo nuk hedh mbi vete, ashtu sic ju beni ndja saj. Por gjith MERITEN per lindjen e Jezusit, ajo ja jep dhe ja njeh VETEM Perendise. Amin.
Shkrim i pa vlerë, blla blla dhe asgjë ma shumë. Pos asaj je shumë shpifes dhe kjo deshmon se nuk e keni Fjalen në vetevten por në ty është një njohuri teorike e pa Shpirt por e vdekt. Lej teoritë e gjata pa thënë asgjë dhe duke akuzuar të tjerët kinse nuk njohin dhe nuk praktikojnë shkrimet, a, realisht je nga ata pernjekës dhe akuzues I fëmijve të Zotit. Këtë e them duke u bazuar në shkrimet tua.
Asnjë pytje nuk më je pergjigjur.
Pergjigju pytjeve sikurse ne u jemi pergjigjur atyre qe ti i ke postuar.
Pergjigju pytjeve nëse deshiron ta vertetojsh te VERTETEN.
PSH. Ja pytjet qe ti kam paraqitur dhe në asnjë pytje nuk je pergjigjur. Pergjigju dhe nese pergjigjesh, do ta shohësh të verteten.
Gjej kohen të lexosh, është themel i të diturit.
Regullat e Postimit
Krijoni Kontakt