Sofra e përbashkët e krishterë

[VOLSIV]

>>> Matrix E Mira ose Il somo bene eshte vete Krishti Zot.
> Kur Shpirti i Shenjte zbret tek dikush vete e mira ka zbritur tek ai.
> Me pelqen te perdor keta emrat qe percaktojne natyren e Krishtit sesa te perdor emrin e Krishtit vend a pavend.

[Matrix]

Amen vella Volsiv

[Dielli_ime]

Shkruaje me te medha here tjeter, Volsiv . Ne lutje gjithmone i drejtohem Krishtit me kete emer - E MIRA ime. E ku ka me bukur

[Shtegtari]

Amen të gjitha atyre që keni shkruar,vellëzër dhe motër. Kemi nevojë të ndajmë Krishtin, Zotin tonë me njëri-tjetrin dhe kështu të ndërtohemi.
Për këtë arsye po sjell edhe unë disa vargje që kam shkruar pak muaj më parë i frymëzuar nga një poezi e një vëllai në Zotin.

Bashkësia e të Shenjtëve
Të falenderoj, o Zot, që Nusen kam parë
Të lirë, të shpenguar dhe pa asnjë barrë!
Me pranga në burgje e kish lidhur njerëzia
Botën kish shoqe dhe i ish fsheh bukuria.
Por i fejuari i saj, që është Perëndia vetë
Kurrë nuk e ka braktisur ndonjëherë në jetë.
Për të qënë e pastër Frymën i ka dhënë
Dhe se shpejt do të vijë ta marrë për ti thënë.
Armiqtë e saj ta shkatërrojnë duan
Por se Krishti i ka munduar sa shpejt e harruan.
Ja, tek po vjen Dhëndrri me retë
Gruaja e Perëndisë Kisha do të jetë.
Prandaj, vëllezër dhe motra, për bashkësi të lutemi
Dita po na afron, por në zemra le të mos ngutemi.
Biri si fitimtar dasmën po sjell
S’kemi më frikë se do jetojmë në qiell.
Të falenderoj, o Zot, që Nusen kam parë
Të lirë, të shpenguar dhe pa asnjë barrë!

[Dielli_ime]

M'u duk me vlere qe ta ndaja me ju nje pjese nga fjala historike e Papa Gjon Palit II ne Shqiperi.

Nga Omelia e Papa Gjon Palit II mbajtur në Katedralen e Shkodrës, më 25 prill 1993


Sot Kisha rijeton në gjymtyrët e veta misterin e Pashkëve

Çdo njeri duhet të reflektojë edhe njëherë mbi “çka i ndodhi Jezusit prej Nazaretit” (Lk 24, 19), i dënuar me vdekje dhe i kryqëzuar gati dy mijë vjet më parë. Duhet të reflektojë edhe mbi atë çka ju ndodhi juve gjatë këtyre viteve. Nuk duhet harruar ajo që ngjau! Është e drejtë të shikoni përpara për të ndërtuar një të ardhme të lirë dhe më njerëzore; por duhet mbajtur parasysh përvoja e kaluar, për të shmangur përsëritjen e të njëjtave gabime të një periudhe shumë të mjerueshme. Ajo që ndodhi në Shqipëri, nuk është regjistruar kurrë në histori. Dhe vërtet ”lavdi Zotit që fara s’na u shua, që s’munguan përdëllimet e tija” (Vaj 3, 22). Shqipëria ishte fundosur në një humnerë dhe është një mrekulli që mundi të dalë prej saj pa gjakderdhje. Pikërisht atëherë kur gjithçka dukej e humbur, papritmas erdhi çlirimi.
“Kjo është dita...”. Sot Kisha rijeton në gjymtyrët e veta Misterin e Pashkëve të Zotit. Ajo gjendet në rrugën për Emaus dhe takon po atë Krishti, i cili, megjithëse nxënësit nuk e njohën fillimisht, u shpjegoi më pas kuptimin e thellë të misterit të mundimit, vdekjes dhe ringjalljes së Tij. “E, që nga Moisiu e të gjithë profetët, - tregon ungjilltari – u shtjelloi krejt çka flitet në Shkrimin shenjt për të” (Lk 24, 27), pra, që Ai duhej të vuante dhe të vdiste për të hyrë në lavdinë e ringjalljes.
Kisha po rikthehet tek kjo katekezë e parë, tek kjo katekezë Pashkësh të përçuar prej Apostujve, që ngjarja e Emausit të ripërtërihet plotësisht edhe sot në mes jush me krejt plotësinë e vet. Kisha po rikthehet këtu, pas viteve plot ndalime mizore dhe dënime të ashpra, që, - duke marrë zemër nga Fjala e Zotit, - ju mund të provoni në liri të plotë atë çka jetuan nxënësit e Emausit: “Mori bukën, u falënderua, e theu dhe ua dha. Atyre u hapën sytë dhe e njohën...” (Lk 24, 30-31).
E njohën në sakramentin e Eukaristisë. E njohën me zemër. “Po a nuk na ndizej zemra neve ndërsa po bisedonte udhës me ne dhe na e shtjellonte Shkrimin shenjt?” (Lk 24, 32).
Ja, Eukaristia kthehet në këtë tokë. Kthehet Kisha, duke dalë nga Katakombet, si në kohët e perandorisë së lashtë romake, e plot gëzim për lirinë e rifituar, shpall: “Krishti u ngjall... Me të vërtetë u ngjall...”.
E dashur Kishë, e dashur Bashkësi Katolike e Shqipërisë, ki besim dhe shiko me optimizëm të ardhmen tënde! Ashtu si në të kaluarën ke ditur t’i mbetesh besnike të vetmit Zot Jezu Krishti, edhe duke flijuar jetën tënde, ji e gatshme ta pranosh tani Ungjillin e dashurisë hyjnore dhe ta dëshmosh me guxim atë. Jep shembullin e një dashurie pa kushte, të një dashurie që shkon tej caqeve të fyerjeve të bëra dhe madje, duke i harruar, është gatshëm t’i falë përndjekësit e vet.
Jezusi në kryq duke u lutur për ata që po e kryqëzonin, i kërkoi Zotit t’i falë e nuk dinë ç’bëjnë” (Lk 23, 34), dhe në urtën tonë ”Ati ynë”, Ai na mësoi ta bashkonim kërkesën për faljen e mëkateve tona, me gatishmëri tonë për t’i falur të tjerët. T’i keni gjithmonë në shpirtin tuaj mësimet e Mësuesit hyjnor, veçanërisht në këto çaste ndryshimesh shoqërore dhe kështu të mund të bashkëpunoni për të shkruar faqe pajtimi të plotë e të vërtetë kombëtar në historinë e Vendit tuaj.
“Rri me ne...” (Lk 24, 29). Fjalët e thëna nga dy nxënësit rrugës për Emaus, tingëllojnë sot në këtë tubim, me një forcë krejt të veçantë. Këto fjalë, në atë kohë, dolën nga zemra e dy njerëzve që kishin përjetuar gjatë tre ditëve përvojën e hidhur të mundimeve të Krishtit dhe të vdekjes së Tij në kryq. Sot, i shqiptoni ju Bij dhe Bija të dashura të Shqipërisë, të këtij Atdheu kaq shumë të vuajtur. I shqiptoni pas dhjetëra vitesh të një martirizimi të vërtetë për Kishën e Krishtit, të një vdekjeje të dekretuar me ligje dhe të zbatuar prej krejt sistemit shoqëror ateist i imponuar nga një shtet totalitar.
“Rri me ne se u bë natë e dita po shkon në të sosur...” (Lk 24, 29). Rri, o Zot, tani që nata shkoi në të sosur – kjo natë historike e Shqipërisë – dhe ja përsëri lindi dita.
Rri me ne, o Zot. Po ta dhurojmë ty këtë ditë. Haec dies!

[VOLSIV]

>>> Dashuria pa kushte, kjo eshte gjeja me e bukur e besimit tone.

[Shtegtari]

>>> Dashuria pa kushte, kjo eshte gjeja me e bukur e besimit tone.

Amen, VOLSIV! Kjo Dashuri pa kushte eshte vete Zoti yne dhe Ai na ka thirrur qe edhe ne te duam sic do Ai, pa kushte!

[toni77_toni]

Nuk mund ta argumentoj Zotin

Si mund ta argumentoj Qenien e cila në çdo aspekt i tejkalon të gjitha strukturat mendore?

Zoti qenësisht është i ndryshëm nga gjërat që ekzistojnë dhe në mënyrë shkencore nuk mund drejtpërdrejtë të perceptohet, të shikohet dhe të njihet. Me mendje mund t’i njohim gjurmët e Zotit, por nuk mund ta kapim e as ta kuptojmë.

Zoti nuk është objekt për mendje.

Po të ishte e mundur të futet Zoti brenda kufirit mendor, atëherë do të mund ta krijonim një. Mirëpo, më së tepërmi që do të fitonim do të ishte një totem.

Të njihet Zoti -
këtë nuk mund ta bëj mendja.

[VOLSIV]

>>> Ju bera nje pyetje me pare: "Keni degjuar per The disclosure Porject"?
Nuk e di a keni informacion por nese dikush eshte ne brendesi te kesaj gjeje, le te bej nje koment te shkurter se c'mendon per kete projekt.

Peace brother.

[Matrix]

Une per vete s'kam degju gje