Sofra e përbashkët e krishterë

[Seminarist]

GABIMI esencial qe ben Marcus1, kur sjell vargjet nga Bibla ne ate se kush jane shenjtoret eshte se duke theksuar NJERIN aspekt, ai HARRON kete tjetrin:

1Kor 9:24-27

24 Po a nuk e dini se ata që vrapojnë në fushë vrapimi, ndonëse të gjithë vrapojnë, vetëm njëri e fiton shpërblimin? Ashtu vraponi që të fitoni! 25 Të gjithë atletët i bëjnë vetes shtrëngime të mëdha; ata për të fituar kurorën e shkatërrueshme e ne kurorën që nuk shkatërrohet. 26 Unë, prandaj, ashtu vrapoj ‑ jo si pa qëllim, ashtu grushtoj ‑ jo si të gjuaja ajrin, 27 por e marr me të keq trupin tim dhe e mbaj nën sundim që, duke u pasë predikuar të tjerëve, të mos jem i përjashtuar vetë.


Ne kete aspekt, Pali u ben thirrje shenjtoreve qe te permbushen si te tille dhe se Kurora, qe merret ne FUND eshte treguesi se kush e ka permbushur kete proces e kush jo.

Ketu qendron dallimi i shenjotreve neper kisha, qe u drejtohet Pali edhe shenjtoreve ne kuptimin kishtar, qe nuk eshte gjithseksuh, POR vetem ata qe jane kurorezuar si te tille.

[marcus1]

Marcus,

Shenjterit e qiellit, me Marine ne krye, i therrasim ne ndihme qe te luten bashke me ne. Ne nuk jemi kurre te sigurt se lutja jone eshte ne te vertete ajo qe Zoti e do prej nesh. Ketu e fus si veten, ashtu edhe te gjithe njerezit qe jetojne ende ne kete bote. Kurse shenjterit e qiellit dine se si te luten. Ne mesojme prej jetes se tyre, prej shembullit te tyre, se si ta duam Krishtin dhe t'i sherbejme atij cdo dite ne njerezit qe na rrethojne. E shembull me te mire se Maria nuk ka! Ajo eshte Nena e Kishes, pra nena e neve te gjalleve. Le ta therrase gjithkush ne ndihme si nenen e vet e do ta shohe qe nuk do te dale kurre duarbosh. Normalisht, qe kush i lutet Zotit per vullnetin e vet, atehere e kthen ate ne sherbetor. E kjo eshte kryekeput gabim! Cdo lutje duhet bere per te kuptuar dhe per te bere vullnetin e Atit, pasi jemi bij te tij!

Te fala ne Krishtin!

Kjo që thua ti, për mua do të thotë se Krishti nuk është i mjaftueshëm. Do të thotë, Krisht plus diçka tjetër. Krishti sade nuk mjafton. Mua më mjafton, jo vetëm mua, por çdo njeriu që do donte të merrte nga Ai. Thellësitë e tij janë të mëdhaja dhe të paekplorueshme, jo vetëm për mua dhe ty, por po të mbledhësh të gjithë shenjtorët e të gjitha shekujve.

Në Të,
marcus

[marcus1]

GABIMI esencial qe ben Marcus1, kur sjell vargjet nga Bibla ne ate se kush jane shenjtoret eshte se duke theksuar NJERIN aspekt, ai HARRON kete tjetrin:

1Kor 9:24-27

24 Po a nuk e dini se ata që vrapojnë në fushë vrapimi, ndonëse të gjithë vrapojnë, vetëm njëri e fiton shpërblimin? Ashtu vraponi që të fitoni! 25 Të gjithë atletët i bëjnë vetes shtrëngime të mëdha; ata për të fituar kurorën e shkatërrueshme e ne kurorën që nuk shkatërrohet. 26 Unë, prandaj, ashtu vrapoj ‑ jo si pa qëllim, ashtu grushtoj ‑ jo si të gjuaja ajrin, 27 por e marr me të keq trupin tim dhe e mbaj nën sundim që, duke u pasë predikuar të tjerëve, të mos jem i përjashtuar vetë.


Ne kete aspekt, Pali u ben thirrje shenjtoreve qe te permbushen si te tille dhe se Kurora, qe merret ne FUND eshte treguesi se kush e ka permbushur kete proces e kush jo.

Ketu qendron dallimi i shenjotreve neper kisha, qe u drejtohet Pali edhe shenjtoreve ne kuptimin kishtar, qe nuk eshte gjithseksuh, POR vetem ata qe jane kurorezuar si te tille.

Nuk është ashtu si thua ti, Seminarist. Këtu flitet për një çmim. Diçka pra që e merr me meritat e tua. Por a nuk ka thënë vetë Pali se se shpëtimi na është dhënë si dhuratë dhe se nuk është meritë e jona? Ndërsa këtu flitet për meritë, jo për dhuratë. Dhuratën e merr ai që e pranon, ndërsa cmimin e merr ai që e fiton.

Me sa duket pra, duke u bazuar edhe në atë që u tha Jezusi dishepujve kur po ziheshin se cili do qëndronte më parnë Tij në mbretërinë e Atit, përveç shpëtimit që u jepet të gjithë atyre që e pranojnë si dhuratë, ka edhe çmime që na presin sipas besnikërisë sonë gjatë jetës sonë në tokë.

Por edhe sikur të ishte ashtu siç thua ti, ti përsëri je kontradiktor. Sepse ti nuk guxon në këto momente që po flasim, të konsiderosh veten tënde shënjtor. Ty kjo gjë të duket krenari dhe ke frikë ta quash veten tënde, apo ata vëllezër e motra më të cilët ti jeton në jetën e kishës. Si ka mundësi pra që ju, ta quani një gjë të tillë, gati blasfemi dhe krenari, në një kohë që në kishën e parë përdorej kaq shpesh?

Që t'i kthehemi temës, akoma edhe sikur të ishte 100% ashtu siç thua ti, ti nuk ke nevojë t'i lutesh shënjtorëve, në një kohë që Krishti vetë e dëgjon lutjen tënde. Përse të zbresësh një shkallë më poshtë, kur nëpërmjet Atij ty të është dhënë mundësia të shkosh direkt tek Ati?

[Seminarist]

Nuk është ashtu si thua ti, Seminarist. Këtu flitet për një çmim. Diçka pra që e merr me meritat e tua. Por a nuk ka thënë vetë Pali se se shpëtimi na është dhënë si dhuratë dhe se nuk është meritë e jona? Ndërsa këtu flitet për meritë, jo për dhuratë. Dhuratën e merr ai që e pranon, ndërsa cmimin e merr ai që e fiton.

Me sa duket pra, duke u bazuar edhe në atë që u tha Jezusi dishepujve kur po ziheshin se cili do qëndronte më parnë Tij në mbretërinë e Atit, përveç shpëtimit që u jepet të gjithë atyre që e pranojnë si dhuratë, ka edhe çmime që na presin sipas besnikërisë sonë gjatë jetës sonë në tokë.

Nuk po flasim per shpetimin, por per ceshtjen e ndermjetimit te shenjtoreve.
Ne ate pasazh eshte e qarte qe Pali u thote shenjtoreve neper kisha qe te luftonin per kuroren, kurore qe se merrte gjithkush. Ndermjetimi i shenjtoreve eshte pikerisht ndermjetimi i atyre te krishtereve shenjtore ne kete jete, qe luftuan dhe fituan KUROREN, fitim kurore te cilen kisha ua njeh nepermjet titullit SHENJT.
Keta ne qiell, duke qene prane Krishtit edhe duke qene ne shembellim te Krishtit, e ndjekin Vepren e Tij ne qiell sikurse e ndiqnin mbi dhe:

Mbi dhe Krishti predikoi Lajmin e mire; kreu mrekulli - kete bene edhe shenjtoret.
Ne qiell Krishti ri ne te djathte te Atit edhe ndermjeton per te Krishteret - kete bejne edhe shenjtoret. Ne Krishtin, me Krishtin edhe nepermjet Krishtit ata ndermjetojne. Nuk po bejne gje tjeter vecse po vazhdojne te IMITOJNE Ate qe e kane imituar qe kur ishin ne toke.


NDARJA qe ju i beni Krishtit nga shenjtoret FSHEH ne vetvete mesim MONOFIZIT, ndan Kreun nga Trupi i Tij dhe nenkupton qe Krishti nuk e lavderoi Kishen, me fjale te tjera izoloni SHPETIMIN qe vjen nga Krishti.


E gjithe Bibla ka ne baze te mentalitetit te vete NDERMJETIMIN, ne DHV edhe ne DHR. Vete ndermjetimi i Krishtit eshte PERMBUSHJA dhe BURIMI, por jo ELEMINIMI i ndermjetimit te Kishes.


Ti thua, me logjike naive me vjen keq te ta them, se eshte zbritje e nje shkalle me poshte te kerkosh ndermjetimin e nje shenjtori. Po pse s'qenka lutja per njeri tjetrin zbritje e nje shkalle me poshte, kur Krishti mund te kujdeset Vete drejtpersedrejti per secilin njeri, pa pasur nevoje per lutje per njeri tjetrin?!

[marcus1]

Ti thua, me logjike naive me vjen keq te ta them, se eshte zbritje e nje shkalle me poshte te kerkosh ndermjetimin e nje shenjtori. Po pse s'qenka lutja per njeri tjetrin zbritje e nje shkalle me poshte, kur Krishti mund te kujdeset Vete drejtpersedrejti per secilin njeri, pa pasur nevoje per lutje per njeri tjetrin?!

E dija që do ma bënit këtë pyetje, por po të kishe lexuar më me kujdes përgjigjen që i kam dhënë Tonit77, nuk do ishte e nevojshme të më pyesje. Lutja e bashkëshenjtorëve është jetike për jetën e kishës. Për më tepër lexo përgjigjen që i kam dhënë Tonit77.

[Seminarist]

Por, kur thua se Lutja e bashkëshenjtorëve është jetike për jetën e kishës, ti atehere bie ne kontradikte me veten, kur me thua se ti nuk ke nevojë t'i lutesh shënjtorëve, në një kohë që Krishti vetë e dëgjon lutjen tënde.


Eshte kontradikte e paster!


Une do te thosha se, nqs lutja e bashkeshenjtoreve ne kete jete dhe te PAKUROREZUAR eshte jetike per jeten e Kishes, sa me teper do te ishte e tille lutja e shenjtoreve te KUROREZUAR ne qiell?



Thirrini mendjes frymore...se po e shembni biblen duke perdorur "Biblen"!!!!

[marcus1]

Por, kur thua se Lutja e bashkëshenjtorëve është jetike për jetën e kishës, ti atehere bie ne kontradikte me veten, kur me thua se ti nuk ke nevojë t'i lutesh shënjtorëve, në një kohë që Krishti vetë e dëgjon lutjen tënde.


Eshte kontradikte e paster!


Une do te thosha se, nqs lutja e bashkeshenjtoreve ne kete jete dhe te PAKUROREZUAR eshte jetike per jeten e Kishes, sa me teper do te ishte e tille lutja e shenjtoreve te KUROREZUAR ne qiell?



Thirrini mendjes frymore...se po e shembni biblen duke perdorur "Biblen"!!!!

Me sa duket ti nuk e ke lexuar përgjigjen që i kam dhënë Tonit77 dhe vallai, përtoj me fillu ene i her ka fillimi.

[Seminarist]

Per ner, pergjigjet e Tonit skam si me i lexu, se i ka me nja 1 Ton fjali!!!!!

Masanej, un kam nja 8 vjet qe vec nga fillimi ia kam fillu me ju..!!!!

[marcus1]

Per ner, pergjigjet e Tonit skam si me i lexu, se i ka me nja 1 Ton fjali!!!!!

Masanej, un kam nja 8 vjet qe vec nga fillimi ia kam fillu me ju..!!!!

Hahahahahahahahaha.

E kam fjalën për përgjigjen që i kam dhënë unë Tonit, jo ai mua. Prit se po ta sjell këtu.

Unë të kuptoj se qka don me than, por unë mendoj se asht diqka tjetër me u lut vllaznit e motrat e nji kishe me njani tjetrin e tjetër gja me u lut shenjtorët qi janë pranë Krishtit në qiell.

Unë mendoj se asht shumë e randsishme me i kërkue njani tjetrit me u lut, sepse kështu tregohet solidariteti dhe dashunia PRAKTIKE e jetës së kishës. Po të mos ishte e nevojshme nji gja e tillë, nuk do kishim nevojë për kishë, por gjithsecili do kishte jetën personale me Krishtin. Nuk e di a më kupton, asht tjetër gja me u lut për njani tjetrin, me u kujdes për njani tjetrin, me nda me njani tjetrin e gjithqka me e ba bashkë, sepse kur e bajmë bashkë dhe funksionojmë si kishë, aty asht edhe Krishti në gjith plotësinë e Tij.

Kur unë i them nji shenjtori në tokë; lutu për mue se kam shumë nevojë, ktu tregohet dashunia e përbashkët. Nji herë tjetër, kur të ketë ai nevojë do jem unë qi do lutem për shëntjorin tjetër.

Pse t'i lutem unë shënjtorit qi ndodhet pranë Krishtit, kur unë mund t'i lutem Krishtit direkt? Kush lutje ka ma shumë fuqi, ajo qi i drejtohet shënjtorit apo direkt Krishtit?

Ndërsa për shënjtorët në tokë asht ndryshe se të gjithë lutena së bashku. Dhe lutja së bashku e të gjithë kishës asht shumë ma e fuqishme se lutja e nji individi. Sepse kur lutet kisha, asht sikur po i lutet Krishti Atit.

Lutja e përbashkët është një ftesë shënjtorëve të tjerë që të gjithë së bashku të luten për një problem, çështje të caktuar apo për ecurinë e kishës nën drejtimin e Krishtit.

Unë nuk i them një vëllai në Krisht: Të lutem ndëryj ti për mua që të kem hir para Perëndisë. Unë i them, eja të lutemi së bashku për këtë apo atë problem, për këtë apo atë çështje. Eja të ndjekim së bashku Zotin tonë, në lutje, në adhurim, në ndarje me njëri-tjetrin, në gëzime dhe në hidhërime. Kjo është jeta e Kishës. Këtë jetë kishe nuk mund ta përjetosh me shenjtorët që ndodhen pranë Krishtit.

[marcus1]

Seminarist, kam disa pyetje. Një ortodoks i mirë, kujt shënjtorëve duhet t'u lutet sa shpesh duhet të bëhet kjo lutje gjatë ditës, dhe a janë lutjet standarte apo janë lutje që dalin nga zemra?