Poezi pa fund

[gloreta]

..
"Si t'a quaj.....?!"


Si t'a quaj...
... vesën që bleron .. pikat e ngrira të mëngjesit.?
Të njoma, përkëdhelëse, teksa sjellin agun e parë.
Flladin, që nis e kumbon, këngën e këndesit..?
Të hershme, të fortë, lozonjare, e të ... marrë..!?

Si t'a quaj...
... një kometë, shpërbërë, pas udhës së ... gjatë.?
Tej planeteve, ajo s'shihet më në ... perëndim..
Fjalët e thëna pa menduar, harruara atë mesnatë?!
Pasuara, të nesërmen nga një .. përqafim ..!!

Si t'a quaj...
... ujëvarën, që rrjedhën e saj të etur ... s'e ndal?!
Shtratin e turbulluar, gjarpëruar vende, vende..
Në pikë të zhegut, ajo rikthen ... burimin kolosal..
Të pashtershëm, rrezëllyes pas hijes së një tende..!

Si t'i quaj...
... valët e papërshkueshme, revoltuese të .. detit..?!
Të skajshme, të veçuara, të mpleksura me stuhinë..
Takimet e shpeshta, tek oazet e pjerrëta të qytetit.!?
Ndjekur nga orkestra e së zjarrtës .... mandolinë ..?!!

[Foleja_]

..
"Si t'a quaj.....?!"


Si t'a quaj...
... vesën që bleron .. pikat e ngrira të mëngjesit.?
Të njoma, përkëdhelëse, teksa sjellin agun e parë.
Flladin, që nis e kumbon, këngën e këndesit..?
Të hershme, të fortë, lozonjare, e të ... marrë..!?

Si t'a quaj...
... një kometë, shpërbërë, pas udhës së ... gjatë.?
Tej planeteve, ajo s'shihet më në ... perëndim..
Fjalët e thëna pa menduar, harruara atë mesnatë?!
Pasuara, të nesërmen nga një .. përqafim ..!!

Si t'a quaj...
... ujëvarën, që rrjedhën e saj të etur ... s'e ndal?!
Shtratin e turbulluar, gjarpëruar vende, vende..
Në pikë të zhegut, ajo rikthen ... burimin kolosal..
Të pashtershëm, rrezëllyes pas hijes së një tende..!

Si t'i quaj...
... valët e papërshkueshme, revoltuese të .. detit..?!
Të skajshme, të veçuara, të mpleksura me stuhinë..
Takimet e shpeshta, tek oazet e pjerrëta të qytetit.!?
Ndjekur nga orkestra e së zjarrtës .... mandolinë ..?!!

Bukur glori, ke shpirt te embel poetik ti . Ma embelsove mengjesin

[Agim Doçi]

Quaje si te duash, jeten qe rrethon!
Quaje si te duash ankthin kur psheretin....
Quaje si te duash Muzen qe te frymezon
Quaje te shenjtë...vetem Dashurin.!

[gloreta]

..
Veç dashurinë, mund ta quajmë të shenjtë.
Enigmë e pazgjidhur, një ndjenjë hyjnore..
E trishtë, e përvuajtur, e veçantë, në jetë..
Hiri më i përjetshëm, i botës njerëzore..!!

[gloreta]

Bukur glori, ke shpirt te embel poetik ti . Ma embelsove mengjesin

Përshëndetje Foleja, flm, kalofsh këndshëm në vazhdim. : )

[Agim Doçi]

..
Veç dashurinë, mund ta quajmë të shenjtë.
Enigmë e pazgjidhur, një ndjenjë hyjnore..
E trishtë, e përvuajtur, e veçantë, në jetë..
Hiri më i përjetshëm, i botës njerëzore..!!

Me thuaj ti Gloreta kur u dogj bota?
Me sa di une, veç kur iku Helena...
Atë rro.spi greke, nuk e kalb as Toka!
Dashuria e vërtet...lind që në pelena...

[gloreta]

Me thuaj ti Gloreta kur u dogj bota?
Me sa di une, veç kur iku Helena...
Atë rro.spi greke, nuk e kalb as Toka!
Dashuria e vërtet...lind që në pelena...

Prsh Agim! Klm.


"Bota" ka edhe brenga, kjo s'duhet mohuar.
I tillë është realiteti e tillë është ... jeta..
Nga lindja e diellit .. deri në të ... perënduar
Mbushen librat botërorë në milionë .. fleta!!!!

"Botë" mund të quash, një jetë, një dashuri...!!
Një rrokje, një prekje, një fjalë .. të ngazëllon
Botë kuptimplotë, ajër i pasur në mushkëri...
Një ecje me kohën, "BURIMI" që nuk shteron..!!

[hot_prinz]

..
Veç dashurinë, mund ta quajmë të shenjtë.
Enigmë e pazgjidhur, një ndjenjë hyjnore..
E trishtë, e përvuajtur, e veçantë, në jetë..
Hiri më i përjetshëm, i botës njerëzore..!!

Glori gishtat, te lumshin.

[Agim Doçi]

Nuk e mbaj mend, se kush ma tha!
Nuk më kujtohet, çfar dite ish'...
Thonë që pranvera një motmot u tha,
Kur njerzit mbetën pa... Stinë Dashurish'

[Çaushi]

JAM DËSHMITAR!

Unë jam biri i Ademit që vij në tokë me amanetin që s’e mbanë as toka.
Dallohem nga katërkëmbëshi, prandaj kam duar që i ngris drejt qiellit,
Por, nuk i lutem qiellit, sepse atë që bartë gjoksi im, nuk e bartin shtatë qiejt.
Nuk kënaqem pse e shëtis bjeshkën pëllëmbë për pëllëmbë,
Sepse më shumë më joshë miniera që gjendet në bjeshkë.
Nuk më duhet të arrij në Hënë, nëse nuk arrij në zemrën time.
Nuk dua t’i gëzohem fatit as t’i pikëllohem fatkeqësisë,
Sepse të dyja janë të përkohshme dhe përfundojnë te i Pafundmi.

Jam lënduar për ta kuptuar se dhimbja është për të gjallët.
Jam sëmurë për ta kuptuar se ilaçi nuk ka vlerë pa sëmundjen.
Kam qarë për ta kuptuar se loti që del nuk I kthehet kurrë më syrit.
Kam buzqeshur për ta kuptuar se shtazëve u mungon buzëqeshja.
Kam folur për ta kuptuar se heshtja nuk ka kuptim pa fjalët.
Kam pyetur për ta kuptuar se nuk ka pyetje të paarsyeshme, vetëm përgjigjet janë të tilla.
Prandaj, i kam dëbuar ata që me përgjigjet e tyre m’i ndreqin vetullat e m’i vrasin sytë.
Në këtë zemër nuk ka vend për urrejtje ndaj të paditurve, por ndaj paditurisë.
Sepse, unë jam biri i Ademit që më janë mësuar të gjithë emrat.

Shpirti im ka çmimin e të gjitha përuljeve të engjëjve.
Ulja e çmimit për shpirtin tim kushton më shtrenjtë se toka dhe qiejt.
Sepse toka dhe qiejt u krijuan për mua.
Toka nuk hidhërohet nëse njerëzit nuk mbjellin,
por nëse nuk mbjellin, njerëzit do të vdesin nga uria.
Qielli nuk hidhërohet nëse njerëzit nuk freskohen me ujin e zbritur,
Por nëse nuk freskohen, njerëzit do të digjen nga etja.
Unë jam biri i Ademit që nuk e krijova as urinë e as ushqimin, as ujin e as etjen,
por jam dëshmitar i të gjithave.
Prandaj, jetoj për të dëshmuar se gjithçka nuk është E vërteta por E Vërteta është Gjithçka.

Fatmir Muja 2009