Poezi pa fund

[gloreta]

Agim!!
Jane vargje malli per shtepine ne atdhe, te kaluaren, jo per dashurine!.
Epo, nuk ka gje, te pershendes!!

[gloreta]

shume vargje prekese,duam sduam ne por ja qe ndodh keshtu(kann man nicht machen)

E di Lisa, hera heres na qellon te mbyllemi ne guacken tone.
Te pershendes.

[gloreta]

Vizita ime


Dje per vizit isha ne nje vende,
ku ka shume lule por zemra dhembe,
ku ka shume njerez por aspak nuk flasin,
c'do lote i syryt shpirtin te godasin...

Ndalova tek nje vende,
mu ne mes dy varrezave,
nga nje lule lashe,
dhe nisa,nisa me ju te flase...

Ne fillim i fola babait,
i tregova per gjithc'ka,per rritjen e vellait,
dhe pastaj nene t'u drejtova ty,
i ndjeva ata duar,i ndjeva ata sy..

sa veshtire e pata se skisha pergjigje,
per pyetjet qe beja,e zemra me digjej,
sa veshtir qenka te jeshe nje i gjalle,
s'munde te flasesh me prinderit aty brenda ne varre...

E dashur, me ke prekur aq shume.
Ja kjo per ty. Te pershendes me kete.!!!!!



Per ty........


Ah e dashur, Tetovare, ah e dashur gocë,
sa mall nga brënda ke , të kuptoj,
ti ato kujtime, mbaji, por jo me forcë,
thuaji vetes, dhe unë dëshiroj te jetoj......

Se sa bukur ishte kur ju ishit bashkë,
Nese unë gabohem, thuama këtu.......
Te ju ndriçonte mirësia, ajo ndjenjë, e lashtë,
rrezet e saj, qetësuan shpirtrat tuaj gjithashtu.!!!!!

Gëzoje atë jetë, jeta është e bukur,
pse brenga të sjell, ti mezi i duron,
shih sa bukur fluturon udhëve, ajo flutur,
të dhuron kënaqësi, jeta nga brënda të vlon.!!

E di, se jeta e tanishme, është jetë e ashpër,
na bën të derdhim, aq shumë lotë,
Ruaji kujtimet, në zemrën tënde e dashur.
Se janë kujtime, më të vyera në botë!!!!!

[Besoja]

Më emocionuat të dyja!
Faleminderit Tetovare dhe Glori!

[gloreta]

Më emocionuat të dyja!
Faleminderit Tetovare dhe Glori!

Nuk ka gje Beso.
Pershendetje.

[gloreta]

Gjallërimi.....................


Një jetë, ne tani kemi,
një jetë, të brishtë,
me dashurinë ne heqim,
atë gjendje, të trishtë.

Një buzëqeshje, unë jap.
shpirtin ta gjallërojë,
të të ndjekë, cdo hap.
zemra, të mos rënkojë.

Dashuria, ty të jep,
atë ndjenje, të fortë.
si femja tek ai djep
që qesh, plot me lotë.......

Nga brënda, ti lëre,
gëzimin tënd, të vlojë,
rrugët e dashurisë,
me endje ti ndriçojë..............

[Agim Doçi]

Ne respekt te tetores 87 dhe te gloretes

Balada e vetmisë

zgjata duart drejt teje me shpresë se do të vish
por erdh e m’u përplas një erë e ftohtë veriu
pa u krisur e thyer si qelqi më dysh?
vërtetë si mund të rrijë larg teje njeriu


zgjata duart në hapësirë me shpresë se je ti
po ajo flakërimë sysh bukuri perëndie.
por ishte një mjegull që kurrë s’u davarit
në zemër m’u ndeh një tis trishtësie

tash ç’po bën si qesh po flokët si i trazon?
ndoshta emrin tim përmend si diçka të largët
po vuajtjet e kësaj zemre që dot s’të harron
nuk kanë si t’i dinë as ti as vdekatarët

dhe unë drejt teje çdo ditë duart zgjas
me shpresën se një çast ke për t’u kthyer
S’i mundet njeriu prej teje t’rrijë larg
më dysh si qelqi pa u krisur e...thyer?

eja sadopak, hyr në endrrën time
Eja erëmira zgjomë pak nga gjumi
Eja se po plas në mijëra thërrime
Thomëni ku është?...thomëni ku humbi!?...

[gloreta]

Shume e bukur Agim, ja dy vargje te tjera nga pas....te pershendes!

Mungesa e saj, boshllëk, ka lënë,
te trupi, te qelizat, te indet e thella,
ky boshllëk, kalon jetën, duke ngrënë,
dhe ato duar, të shtrira, të ngritura, të mjera.

Ajo erëmira, tek ti do të vijë,
përmes ëndrrave, ajo do të zbulohet,
zemrën, do të ta ruajë, ta bëjë shkëndijë,
s´do ta lërë, të thyhet, as të copëtohet.







Të kam......

Të kam dashur, s´të kam dashur, pse aq shumë,
me mendje, me zemër ashtu siç doje ti,
Ti mbretëroje, tutje tek ajo keshtjellë,
ndërsa unë e varfër, në një kasolle, kuti.

Kur u shkrua kjo përralle, unë nuk e gjeta,
Sa e bukur, do kish qënë jeta atëhetë,
Ishin iluzione, të kota, jo të vërteta,
fantazira, ku zemra gënjehej, përherë....

[Agim Doçi]

OK gloreta, po ec me tutje.

Dy mbretëritë...

Nuk ka brenda jetës, më çaste magjije
se sa kur në zemër, futet një njeri !
Krejt si në përralla, në Kohë Dashurije
Vehten e ndjen Mbret, me dy mbretëri...

Njëra është e pasur me miljona puthje
Tjetra e pangopur, e etur nga Malli
Mbretëri e Parë, netët i shtyn tutje…
Mbretërinë e Dytë, pse nuk e merr djalli?…

Jo nuk është e lehtë, kur e ndjen vetminë
Jo nuk është e thjeshtë mallin ta durosh
Se kur dashuron ke gjith pasurinë
Ndërsa kur je larg, shpirtin e ke bosh.

Netëve pyes hënën a mos të ka parë?
Ditëve pyes erën a të ka takuar!?
Orët numëroj, koha hiqet zvarrë
Vuaj me gjith shpirt se jam dashuruar.

Kush e ka provuar dashurinë e parë
Kush e ka shijuar puthjen aq të nxehtë
E kujton gjith jetën ndaj dhe digjet zjarrë
Nga dy mbretëritë që sundon në jetë.

[Mon.Alisa]

OK gloreta, po ec me tutje.

Dy mbretëritë...

Nuk ka brenda jetës, më çaste magjije
se sa kur në zemër, futet një njeri !
Krejt si në përralla, në Kohë Dashurije
Vehten e ndjen Mbret, me dy mbretëri...

Njëra është e pasur me miljona puthje
Tjetra e pangopur, e etur nga Malli
Mbretëri e Parë, netët i shtyn tutje…
Mbretërinë e Dytë, pse nuk e merr djalli?…

Jo nuk është e lehtë, kur e ndjen vetminë
Jo nuk është e thjeshtë mallin ta durosh
Se kur dashuron ke gjith pasurinë
Ndërsa kur je larg, shpirtin e ke bosh.

Netëve pyes hënën a mos të ka parë?
Ditëve pyes erën a të ka takuar!?
Orët numëroj, koha hiqet zvarrë
Vuaj me gjith shpirt se jam dashuruar.

Kush e ka provuar dashurinë e parë
Kush e ka shijuar puthjen aq të nxehtë
E kujton gjith jetën ndaj dhe digjet zjarrë
Nga dy mbretëritë që sundon në jetë.

Shumm e mire (Y)