Hedh vargjet e ditës se ikur ....!

[shoku_tanku]

Kapemi forcërisht, në degët ku fle besimi,
Aty të këpusim nga një shkop, sythe të mbjellim zemrës.
Në heshtje rrisim degën e shartuar, për rrugë të reja.

Nuk pata mundesi t'i lexoj te gjitha por me pelqyen shume ato qe munda te lexoja...do rikthehem prape ne kete teme...uroj qe edhe ju te vazhdoni te shkruani..

[brunilda_it]

D I K U R...,


Dikur...,

Atehere ,

TI heshtje, se vetmine kerkoje.

Dikur...,

Ti luaje me feshferimen

E flokeve te mi.

Dikur...,

...,dhe une te doja perjetesisht ty,

Dikur, dikur, por...,

Tani s'jemi me te dy,

Si dikur... , !



Poezi e marre nga libri i 2-te "Ujevara e Endrres"

[brunilda_it]

Kujtim si degëz pishe



Të lash pas në hije të lashtësisë

gërmëzim si degëz pishe…,

Të lashë në harresë të viteve

Çdo kohë endja lamtumirë kujtese.

Dhe e ikur me të tjerët u harrove, të lashë pas,

Unë mes hijeve, ti mes engjëjve ,

Vegim i një flladi çapraz .



Poezi marre nga libri i 7-te "Perendim i ciflosur"

[brunilda_it]

Dashuri dhe ndarje


Kaq shumë ishim lodhur,

Sa s’mbanim mend asgjë.

Të ndaheshim e të takoheshim ,

S’do të kuptonim që njiheshim më parë.

Dashuria vërtet na lodhi.

Dashuri dhe ndarje , për ne janë njësoj,

Dje u ndamë,

Sot me një falje –shikimi,

Dashurinë jetuam sërish,

Sepse ndarja e shkurtër ish’ !




Poezi e marre nga libri i 1-re "Si t'a shkruaj psheretimen"

[brunilda_it]

Lotë përjetësie !

(dedikuar 19-vjeçares Teuta Bilal Shkurtaj)

U tremb jeta, pikoi loti si vesa në gonxhe,

Me kohë-ikjen, kisha vite harruar emrin parajsë.

Mes yjesh që preheshin, u fute Teuta...,

Prej dijeve u zhduk mendja, e dora ra qetësisë!

Aty ngite shpirtin, ti jepje shpresë syve të prindit,

Aty ngite dorë, të prekje puthjen e fundit.

Si margaritari shpërndan errësirën-hije, për dritë,

Ishe ti..., që hapësira t’u bë strehëz e dytë .

Ike larg prindërve e vëllai, u nise për diku, larg,

Qiellit të kaltër bëre dritë, miqësi me yjet zure shpejt..,

Fluturuan 19-vite jete, në yllësi, ngelën gjurmë zemre!

(Diku hapi yt u lodh, në sytë e lotuar të dhembjes,)

(U tremb jeta..., por jo aty ngriti dorë përjetësia !)

Mes të përjetëshmëve, rrugën të lirë t’a hapi loti.

Ishe ti,Teuta që hapësirës derdhe dijen,mbushe qiellin.

Vitet e tua,memories së gjithëkujt,do ngelen PЁRJETЁSI

Zemra e prindit, mbi mure portret që gdhend dhembje,

Je Ёngjëll që s’venitesh,dhe flakët të vajtojn në heshtje.

[brunilda_it]

Paralelizëm



Njerëzia jeton, e pafatë,

Dyfytyrësi...,

Intriga...,

Pabesi...,

Bota sjell rrotull,

Fshehtësi...,

Katasrofë...,

Enigmë...,

Ne, fatkeqët !




Poezi marre nga libri i 13-te "Psheretima te gjunjezuara"

[brunilda_it]

Ceshtje Pune


Neser eshte e diel,

Sot ishte e shtune,

Neser do te jem teper

e zene me pune.

Ashtu isha dhe sot,

..., por puna qendronte,

Se nuk i zgjidha dot !?




Poezi e marre nga libri i 2-te "Ujevara e Endrres"

[brunilda_it]

Meditim !


Me tremb kjo freski e mengjeste ,

Rri perballe meje, duke me farfuruar neper floke.

Diku, me trazon capa te lodhura mendimesh...,

Diku, kthen krahet e rroket faqeve te malit...,

Dhe..., une mbetem si nje guaske e shkrete ,

Kur dallga e nxjerr reres se lagur...,

Me tremb kjo freski e mengjeste...,

Kur dhe dielli s'ka lindur ende !




Poezi e marre nga libri i 6-te "Simbioza e Yjeve" !

[brunilda_it]

Grijtësia e viteve marsiane !


Me ikjen e ditëve një lëmsh kujtimesh të shpalosa duarve,

I hapa radhë-radhë, i shfletosa ditë-bukurat në sytë e tu…,

Në ditën e shënuar tënden i bëra tufë lulesh për ty.

Tërhiqen ditët, zinxhirë në hapat tona pa kuptuar,

Vitet ikin si re të rrëmbyera në trup të diellit.

Si në rreth unaze mbështillen rruaz ditët e lumtura

Ti mbushur me mijëra urime nga shpirti im, heshtur rri,

Unë ngre e para gotën të thyej grijtësinë e fjetur!


Poezi e marre nga "Antologjia e poetëve fierakë”-2009

[brunilda_it]

Pastroj lotin..., për ku vallë !?



Tjerr mendimin në drugëzën e vjetër, t’i pastroj lotin,

Akrepat e sahatit orët shtyjnë, si puthje-prekjet natën,

Unë, dëshmimtare e errësirës tretur si meteori jetim!

Lidh kripësinë e zeshkët që shkon pa njeri, për ku vall!?





Poezi marre nga libri i 13-te "Psheretima te gjunjezuara"