Ajo, vetëm ajo!

[mondishall]

Harresën në vargje e shuan

Sado t’i lutesh harresës
Më shumë kujtesa të vjen
Harresa nuk mundet që ndjenjës
T’i shuajë vetveten që ndjen.

Dhe kur mendon se një tjetër
Ta shuan kujtesën e shkuar
Ti merr një laps e një letër
Harresën në vargje e shuan.

[shigjeta]

Ka krijime shume te bukura ne kete teme, qe i lexon me kenaqesi. U ndala tek i fundit, ku pak vargje mbartin nje filozofi te tere. Urime!

[Agim Doçi]

Njoha unë rastësisht...dashurinë
Ender ishte a ...vegim?!
Përkëdheli gjithshka brenda meje
U bë muzik në shpirtin tim!

[mondishall]

Vazhdojme i dashur Agim...

Të luaj si vjeshtë

Moj e turpshmja ime
Stinë vjeshte është
Pemët pa turp xhvishen
Ty ç’turp të ka zënë?

Në nuk mundesh vetë
Bëmë një shenjë mua
Të luaj si vjeshtë
Me rrobat e tua.

E shikon ç’po ndodh?
Si pemushkë dridhesh
Unë vjeshtën vazhdoj
Dhe ndaj vetes sime.

Ç’po më ngjan si Eva
Me gjethen e fundit
Me frymën si era
Ta largoj prej trupit.

Kaq me këtë stinë
Fillojm’ stinën tjetër
Të shijojmë magjinë
Që gjethet na fshehën.

Selanik, 19 shtator 2011



http://youtu.be/oIct7-U8r94

[mondishall]

Kur ti më mungon

Kur ti më mungon dhe me natyrën grindem
Sidomos kur qiellit retë i mungojnë
Sidmos kur vjeshtës ngjyrat i ndizen
Sidomos kur zogjtë më shumë cicërojnë.

Të gjitha më duken se ma bëjnë për inat
Për inat të asaj që mua më mungon
Rivale natyrën kam atë çast
Natyrën që pa ty më kot ekziston.

Kur ti më mungon grindem me veten
Me shëmtinë më ngjan çdo pjesë e saj
Më keq se qiriri filloj edhe tretem
Kur ti më mungon, unë asgjësë i ngjaj.

[mondishall]

Mes pyllit prej ëndrre

Jam pyllit të ëndrrës
Endrrës së pyllit
Ndriηuar prej Hënës
Prej Hënës së syrit.

Ky sy prej hëne
Magji e shikimit
Mes pyllit prej ëndrre
Prej ëndrre të princit.

Të princit që pret
Princeshën e qielltë
Nga yjet i zbret
Kalëruar - kometë.

-Më merr, ja ku jam
Mes pyllit ngujuar
Më digj n'atë zjarr
Kometë - kalëruar!

Ky pyll i zjarrtë
Pishtar i shpirtit
Ç'më solli kët' natë
Princeshën e princit.

[iza]

Sytë?!

Si grimcë e universit
Që fsheh pafundësi
Sytë e njeriut fshehin
Ç'ka di e ç'ka nuk di.

Dhe kur dija më pak
Ma shtuan kërshërinë
Pa ditur mbeta prap'
I zhytur në enigmë.

Ooh, ç'mbetem i hutuar
Magjepsur, i zhgënjyer
Nga sytë e shikuar
Si qielli mbushur yjesh.

Aty është mistikja
Realja gjithashtu
Aty përcillet frika
Dhe prapë shuhet aty.

Aty përcillet zemra
Si yjet në pulsim
Jam jashtë e jetoj brenda
Urrejtjen-dashurin'.

Aty largohem-kthehem
Si Zot' i universit
Dhe plazmë mes plazmës mbetem
Krijimit të misterit.

Aty do ndal shikimin
Kur sytë e mi do mbyll
Do ma ndriçojn' udhëtimin
Dy sy shndruar në Yll.

Sh. e bukur, gjithe cilesi

[mondishall]

iza te falenderoj e pershendes...

Nuk thuhet se ç’është dashuria

Dashuria nuk është fëmijë
Ta vesh në gjumë me përrallë
Pastaj ta zgjosh me të mirë
Ta tundësh, ta marrësh ndër krahë.

Dashuria nuk është as grua
As burrë dashuria nuk është
As fjala e bukur “Të dua!”
Që s’mbeti njeri pa e thënë.

Nuk thuhet se ç’është dashuria
S’ka fjalë në gjithë gjithësinë
Ashtu si s’ka fund pafundësia
Lind shpirti në shpirt dashurinë.

[mondishall]

Ne për njeri-tjetrin s'lindëm asnjëherë

Ne s'ishim asnjëherë për njeri-tjetrin
Për njeri-tjetrin s'u krijuam asnjëherë
Nëse çasti i jetës diku mes tij na gjeti
Diku mes tij s'na gjeti të lidhur për kët' jetë.

Por ti ngatrove veten brenda vetes tënde
Brenda vetes tënde ku vetja s'ishe ti
Nëse ti e çmendur pas çmendisë rende
Unë ilaç u bëra të të sjell shpëtim.

Shamë sa të duash, sa të duash urremë
Mjafton mos më duash si çastin e parë
Ne për njeri-tjetrin s'lindëm asnjëherë
E pra asnjëherë s'mund të ishim bashkë.

[mondishall]

Ndryshe s'mund të ndodhë kursesi

Dhe u bë siç u tha
Koha në katër u nda
Ndarja mori emrin e saj
Emrin e çdo stine na dha.

Dhe s'mund të ndodhte ndryshe
Stina të krijohesh dyshe
Dy dimra, dy pranvera, dy vera
Dy herë të xhvishej dhe vjeshta.

Kështu dhe dashuria u lind
Një herë e jo dy herë në shpirt
Ndryshe s'mund të ndodhë kursesi
Dashuria lind veç një dashuri.