Ajo, vetëm ajo!

[mondishall]

Pamatshmëri dashurie...

Mos më kërko barazi të pamatshme
Pamatshmëria në ndjenja është ligjësi
Ligjësi e pashkruar, ku dashuria falet
E vetmja falje, që rilind dashuri.

Ne s'bëjmë gjë tjeter, mes kësaj pabarazie
Veç shtojmë më tepër, pamatshmëri dashurie.

[Ilirana]

Shami lotësh

Mos më lerë të merrem me retë
Me vrenjtësine e kohës mos më lerë
Ndryshe siç më do s'do më kesh
Do jem lot në shiun që do bjerë.

Do jetë vonë, oh, sa vonë
Fshirja e lotëve të mi
Shamia do mbetet në dorë
E lagur dhe në kohën pa shi.

I nderuar Zoti Mondishall,

desha te te ju beje nje koplimet per te gjitha keto shkrime...poezi e Romanin e juaj ...kur lexoje vargjet e juaja e shkrimet,çlodhem e thjeshte e harroje se ne to e gjeje veten ...e besoje se çdo njeri lexues i FSh...gjen veten e tij....
Urime per sukseset e juja e sukse ne te ardhmen! Ju lumt penda!

me nderime
nje mergimtare

[mondishall]

Ilirana, ju falenderoj per mesazhin e ngrohte e dashamires.

[mondishall]

Në sytë e tu hyn bota e tërë
Nga sytë e tu, botën e tërë shikoj
Prej syve të tu, vetë Zoti ka bërë
Dashurinë time dhe tënden njëlloj.

[mondishall]

Molla e ndaluar

Të gjeta më parë se Evan e Kopshtit të Edenit
Eva sa na pa, nga xhelozia sa s'plasi
Mëkatoi nga zilia e mospatjes së tjetrit
S'i hynte më në sy, i padjallëzuari Adami.

Se unë, qe thoni ju, nuk isha aq naiv
E ku të le naiv, magjia e një femre
Adami edhe Eva, na shihnin me habi
Ku kishin parë të gjorët, të tilla marifete.

Ju thashë, bëni si ne, shijoni njeri-tjetrin
Ç'ju duhet të provoni mollën e ndaluar
Zoti s'është naiv, s'na ndaloi qejfin
Mos kafshoni mollën, nga një pemë e huaj!

[mondishall]

Lulja dhe Ti

Shikoje veten me sensin ndaj lules
Ku kurrë ndaj saj shëmti s'ke gjetur
S'ta them këtë ndaj vetes të mburresh
Por as të merzitesh me rrudhën e prekur.

Sepse dhe lulja ka rrudhat e saj
Plakjen e saj dhe lulja e ka
Dhe kur e këpute për ta dhënë dhuratë
Shkëlqimin e fundit për ty e dha.

[mondishall]

E dashur, ti s'je Dia si Atlasin të më dënosh
Mbi supe të mbaj qiellin apo Tokën e sfertë
Por mjafton një pikë loti, nga sytë të lëshosh
Ai rëndon mbi mua, sa miliona planetë.

[mondishall]

Më thuaj të vërtetën vetëm mua, Penelopë

Ti qofsh Penelopë, për durimin çmendarak
Bashkë me pëlhurën endje rivirgjërimin
Dua ta besoj këtë lloj bese, sadopak
Dhe pse nuk ka besë, të tejkalojë padurimin.

Padurimin e femrës për njomjen nga vesa
Pas kohës së thatë, që vyshkjen i sjell
Të kthehet në pemë vjeshtake ndjenja
Dhe ashtu e pandjenjë, riçeljen të pres.

Më thuaj të vërtetën vetëm mua, Penelopë
Frikë mos ki, nuk permbys dot legjendat
Vetëm me pëlhurën e bëre tënden lojë
Apo si me pëlhurën, luajte me ndjenjat?

Mire, ta them unë, ti vetëm bëj shenjë
Sa të vërtetë do ta them rrëfenjën
Pastaj përsëri të vërtetën e lemë
Ashtu siç e la, Homeri i verbër.

Ha, ha e dija, por jam ca i besës
Botën mos e mbush me lajmin e ri
Bashkë me dashnorin pëlhurën e endët
Natën e prishnit, të dy marëzisht.

Në fund si Odisea nga Circja larguar
E le dashnorin, me pëlhurën ndër duar.

[mondishall]

Mbi barkun tënd

Mos u ndruaj për barkun jo elegant
Mbetur pak ngjallshëm pas lindjes
Aty lemi buzët t'i shëtis ngadal'
Dhe gjuhën ta ndal mes kërthizës.

Ty s'ta merr mendja si ndjehem aty
Një çast nga Toka shkëputem
Sikur udhëtoj universit pa fund
Dhe tjetër galaktike zhytem.

Aty butësisht prek çdo materie
Njeri-tjetrin thithim pangopshëm
Kjo galaktikë e krijuar prej teje
Mua më ka falë gjithë botën.

[mondishall]

Legjenda e re

E dashur!
Sot të pres me bardhësinë e fustanit të shpirtit
Rrethuar me vellon e ajrit përreth
Dhomës-kometë do nisemi fluturimit
Si dy dashnorët e parë në univers.

Dikujt mud t'i ngjajmë me Adamin dhe Evën
Si jashtëtokësorë, mund t'i ngjajmë dikujt
Dikush do sajojë si Homeri legjendën
Të thotë je Penelopa dhe Odisea, unë.

E sa të tjerë fantazirash do enden
Pa gjetur dot kurrë të vërtetën për ne
Dikur mbi kometë, kur t'na shohin do çmenden
Kështu do ketë bota, një legjendë të re.

E dashur!
Sot po më dukesh e rivirgjëruar
Unë një dashnor, ende i hutuar.

Selanik, 5 korrik 2012