Ajo, vetëm ajo!

[mondishall]

Shtratit të Olimpit flemë ne

S'më duhet mermeri për kurmin tënd
Talenti s'më duhet të të shndroj në vargje
Notat s'më duhen të të kthej në këng'
Moj Perëndesha ime origjinale.

Mjaftojnë për mua vetëm sytë e tu
Fytyra që nga sytë dritën e merr
Mjaftojnë buzët e tua kur t'i puth
Oh ç'të vazhdoj magjisë për më tej!

Më tej Zeusi fronin ty ta le
Këmbëve në gjunjë ty të bie
Shtratit të Olimpit flemë ne
Dehur prej orgazmash Perëndie.

[mondishall]

Muaj të mbarë uroj!

Nuk ka dashuri pa Ty dhe Mua

Nuk ka dashuri, pa Mua dhe Ty
Pa Mua dhe Ty, nuk ka univers
Ne nuk u krijuam mos ishim të dy
Mos ishim të dy një krijes'.

Nuk ka rëndësi, as emër, as mbiemër
Le të na quajnë ne, Eva dhe Adam
Vec ndryshe prej tyre, ne Edenit mbetëm
Dhe pse ende vazhdojmë, të njëjtin mëkat.

Nuk di cili Zot po na mban me hatër
Dhe pse vazhdojm' të shkelim të tijën porosi
Ne luajmë si në cirk, me të djallëzuarin gjarpër
Dhe Zotin e bëjmë të ndjejë xhelozi.

Nuk ka dashuri, pa Ty dhe Mua
Pa Ty dhe Mua, parajsë nuk ka
Zoti kastile ferrin ka krijuar
Thjesht nga zilia, që duhemi kaq.

Selanik, 1 dhjetor 2011

[mondishall]

Pak flert platonik

Si thua? Jo, mos e thuaj!
Ta them? Jo, s'mundem ta them!
Morali i ashpër mbi mua
Nuk tutet nga i ëmbli flert.

Pak, të paktën pak
Ja vlen një çikë lajthitje
Ja vlen një çikë mëkat
Me femrën tënde platonike.

Mirë, vetëm pak, dakort?
Oh, jo kështu, aman!
Puthja platonike po ndodh
Më tej?
Mos, më tej s'ma mban!

Ikë! Edhe unë po ik!
Jo, herë tjeter s'ma mban!
Dakort dhe një herë një çik'
Pastaj?
Pse paska vërtet pastaj?

[mondishall]

Fanfan Tulipani

Ç'm'u kujtua Fanfan Tulipani
Shpatari i shpatës dhe i dashurisë
Të rinj dikur, sa donim t'i ngjanim
Në ëndrrat e ëndrrave të rinisë.

Ah skur të ishim të gjithë Fanfanë
Do kishim përmbysur të gjitha mbretëritë
Por ne s'e mësuam kurrë atë shpatë
Veç shpatës Tulipan të dashurisë.

[mondishall]

I përjetshmi kod

E ardhur ke qënë gjithmon'
E ikur veç për t'u kthyer
Nuk ka më të përjetshëm kod
Nga emri d-a-sh-u-r-i zbërthyer.

[mondishall]

Gjuha e puthjes

Kot kërkoj për krahasime
Atë çast kur buzët puth
Them më ngjan si ujë burimesh
Por e ndjej që nuk them shum'.

Në burim e shuaj etjen
Etjen shtoj gjithmonë me puthjet
Puthja qenka gjë më vete
Burim ndjenje që nuk shuhet.

Them më ngjan me lëngje frutash
Marë nga kopshti i Edenit
Tjetër lëng magjik nga puthja
Më tërbon magjisë së epshit.

Kot kërkoj, vërtet që kot
Asgjë tjetër s'ngjet me puthjen
Buzët flasin tjetër kod
Gjuhë shpirtrash që nuk thuhen.

[mondishall]

Nuk gjej dot titull

U zhdukën sirenat, u shtuan sirenat
Gjëkundi nuk janë dhe shfaqen kudo
U zhduk Uliksi, u shtuan Odiserat
Circet u kthyen, për tjetër dashnor'.

U thanë ujrat, u shtuan detrat
U bë me dy sy, njësyshi Poseidon
U zbutën ujqrit, u tërbuan shqerat
Adamët dhe Evat, mijra mollra kafshojn'.

[mondishall]

Çvirgjërime internetike

Ajde internetikja ime
të vemë kurorë
në kishën e facebook-ut.
Prifti po na pret
me maosin në dorë
Gati për bekimin e fundit.

Zgjate pak dorën
përmes ekranit
Në gisht unazën të ta ve.
Një zero të madhe
tani po klikoj
Fute gishtin atje.

Afrojmë tani buzët
për puthjen e rradhës
Shkruar tastjerës, 'Po të puth'.
Dhe tani mes nesh
ca të ndyra fjalë
Për ca trazime në trup.

Tani jemi vetëm
në natën e parë
Të virgjër drejt çvirgjërimit.
Sa shpejt u ndezëm
si të paparë
Me aah-et pa fund të rënkimit.

Aj, natën e mirë
Takohemi nesër
Fshehtas nga bota reale.
Mos m'u mërzit
po gjeta tjetër
Siç më gjete ti, moj "kurvare".

[mondishall]

Ai Tjetri

Pse çuditesh, e dashur, me atë Tjetrin?
Për atë Tjetrin ti je një ëndërr e dëshirë
E di që nuk do, as në ëndërr të të prekin
Pa le pastaj të duan, një kafe për të pirë.

Kush tha që ke faj ti për bukurinë tënde?
Për buzëqeshjen tënde, kush tha që ti ke faj?
Ndaj mos u frikëso, që t'ka dikush në mëndje
Dikush mbase po vuan, që një si Ty nuk ka.

[mondishall]

Ka një jetë tjetër, përtej jetës

Ka një jetë tjetër, përtej jetës
Një qiell tjetër, përtej qiellit, ka
Ka një shpresë tjetër, përtej shpresës
Nëse dashurinë shpirtit mban.

Vetëm atëhere jeton jetën
Qiellin kurrë të vrenjtur nuk e sheh
Vetëm atëhere e prek shpresën
Sepse dashuria lind, por kurrë s'vdes.

[mondishall]

Syri i shpirtit kurrë nuk vdes

Kurrë nuk plaket shpirti i syrit
Syri i shpirtit kurrë nuk vdes
Ja kalon dritës së yllit
Sepse është univers.

Të shikoj në sy për ditë
Dhe për ditë më shumë të ndjej
Je për mua galaktikë
Qofsha unë për ty një diell.

Nuk më duhet mosha kurrë
Je e re, apo e moshuar
Sytë e tu sa i shoh unë
Shtoj veç flakën e pashuar.

Selanik, 15 dhjetor 2011

[mondishall]

Të dua, o qiell!
Se plotëson hapësirën e shpirtit tim.
Të dua, o diell!
Se plotëson mungesën time në ndriçim
Ju dua, o dallgë!
Se plotësoni mungesën time në tërbim
.....
Të dua, e dashur!
Se pa ty asgjë e kësaj bote, nuk është plotësim.

[mondishall]

Ti je për mua virgjëresh poezie

Nuk besoja që ekzistonte sot një si Ty
Kisha kohë që mosbesimi, në besim ishte kthyer
Femra më shfaqej, si e ndarë në dy
Në të dyja pjesët, njëjtësisht e thyer.

Nuk besoja më, që ka virgjëri
Ku emrit femër, mbiemër t'i rrijë
E nga ta dija unë, që ekzistoje dhe Ti
Kur këtë nuk e dinin, as vetë perënditë?

Nuk jam pretendent, për fron dashurie
Ka kohë që aty, vazhdoj mbretëroj
Ti je për mua, virgjëresh poezie
Unë jam për Ty, një prind që t'adhuroj.

Selanik, 18 dhjetor 2011

[mondishall]

Mjafton!?

Mjafton dhe një telefonatë
Një prekje e rrobave të tua
Në çastet kur s'jemi dot bashkë
Të ndjej praninë tënde tek mua.

Mjafton të thith ajrin e dhomës
Të ve kokën në tëndin jastëk
Në çastet kur njeri-tjetrit i mungojmë
Të ndjej aromën e trupit tënd.

Mjafton, ...
Oh sa pak, paska që mjaftojnë!
Gjithë femrat e botës pa ty
Nuk di në vërtet ekzistojnë.

[mondishall]

Pak verbëri Homeri dua të kem

Qoftë dhe pak verbëri Homeri, dua të kem
Me shikimin e mbetur, të ringre Trojat
Me mosshikimin, flijimin e Ifigjienës prapa ta kthej
Në pleisteshën të ndeshem dhe të mund Çiklopat.

Pastaj, eh pastaj, në gjysmëverbëri
Circen ta flertar, pa merak mëkatimi
Të kënaq vetëm trupin si kafshë, egërsisht
Penelopës sime, t'i fal të pastër shpirtin.

Në fund, oh në fund, pranë zjarrit të vatrës
Të rroj me Penelopën dhe përtej përrallës!

[mondishall]

Mbylle, e dashur, çadrën

Një çast e ndjej veten të avulluar
Kthyer në re, veten e ndjej
Të shikoj nga lart i turbulluar
Fërkoj sytë e lot shiu rrjedh.

Mbi çadrën tënde përplasem
Dhe thyhem në mijra stërkala
Mbylle, e dashur, çadrën
Dhe shiun prej loti, thama!

[mondishall]

Edhe pas një mijë vitesh

E di që dhe pas një mijë vitesh
Më e domosdoshmja për mua do jesh Ti
E dashur, nuk ka pse të çuditesh
Mos u çudit as ti, moj Dashuri!

Ndryshe a kanë kuptim mijvjeçarët
Me avazin e njëjtë të jetës?
Çmenduria do vazhdojë për të marrët
Dashuria për të çmendurit e zemrës.

[mondishall]

Provokomë pak me xheste

Rrimë pak të zemëruar?
Ndezim dhe nga një cigare?
Ashtu kot, për të provuar
Pak mëri, në pakëz çaste?

Bëju pak si e ndrojtur
Sikur kurrë s'ma ke varur
Të më dukesh e panjohur
Sikur kurrë s'të kam patur.

Provokomë pak me xheste
Këmbën vere përmbi këmbë
Sharon Stoni para teje
Kaq pa ment nuk më ka lënë.

Ndjehem si për herë të parë
Dridhem sikur kurrë s'jam dredhur
Sulem si një djalë i marrë
Ç'më mbaron dhe pa të prekur!

[mondishall]

Dashuri të lumtur, më shumë se një nuk ka

Nuk ka më shumë se një lumturi dashurie
Dashuri të lumtur, më shumë se një nuk ka
Gjithçka tjetër është iluzion marrëzie
Marrëzi e iluzionit, që vetëm epshin kënaq.

Mendoje për një çast veten në dy gjëndje
Mes dy jetësh femrash, jeto për një çast
Ku do ndjesh më shumë, që je vetja tënde?
Dhe ku vetveten tënde do e ndjesh më pak?

Kë mangësi të njërës, tek tjetra do të gjesh?
Tek tjetra, a s'do gjesh një tjetër mangësi?
Të dyja mund të t'japin kënaqësi në seks
Por kurrë s'mund të t'japin të njëjtën dashuri.

[mondishall]

[I][B]Një çast e mendoj veten

A mundesh të më japësh,
më shumë se sa i jep,
atij që shtratin ndan, netëve martesore?
Ç'kujton se do të marrësh,
më shumë nga unë në jet'?
Veç një imazhi tjetër, të lojës mëkatore.

Një çast e mendoj veten,
në vend të atij tëndit
dhe tëndin e mendoj, në vend të vetes sime.
Të pres ty që të ndjehem,
në rolin e dhëndrit,
por tjetri me ty, e luan në flertime.

Mendoj timen një çast,
të luaj tëndin rol,
në vend të qënies sime, me tëndin të ndajë shtratin.
Dhe ne të dy pa faj,
që s'dimë të mëkatojm',
t'i presim të na hipin dhe hipur të na tallin.

Mendoj...
Më ndihmo, o Zot
dhe kaq sa mendova,
ta harroj!

Selanik, dhjetor 2011