I Falem Nderes Zotit!

[marcus1]

"Kuptoj më shumë se të gjithë mësuesit e mi, sepse urdhërimet e tua janë përsiatja ime." (Psalmi 119:99)

Përpara se të dishepullizosh, mësosh dhe t'u shërbesh të tjerëve në çdo lloj shërbese (këtu po përdor fjalën "shërbesë" në kuptimin e pastër biblik, jo në kuptimin institucional që ka marrë sot), duhet të jesh dishepullizuar dhë mësuar vetë më parë. Dua të them, i dishepullizuar dhe mësuar nga Fryma e Shenjtë, duke u rritur në hir dhe në njohjen e Krishtit. Unë nuk kam parë kurrë se si është nga brenda një seminar apo shkollë Biblike. Nuk kam marrë pjesë në asnjë kurs teologjik. Nuk kam çertifikata, diploma, apo grada. Por Fryma e Shenjtë që më mëson mua dhe m drejton në të gjithë të Vërtetën më ka bërë më të urtë sesa të gjithë ata që do bëhen mësues përmes atyre shkollave.

Nuk jam unë, por Krishti. Kjo Urtësi vjen nga lart; nuk është e kësaj bote. Është zbulesë e Frymës dhe e së Vërtetës, nuk vjen një njohuri mishi dhe gjaku. Një person nuk kualifikohet para Perëndisë duke u bazuar në trajnime teologjike, mundësi drejtuese, karisma, njohuri biblike, dhunti frymore, vota të kishës, apo autoritet në letra. Këto nuk kanë asnjë vlerë dhe nuk mund të përcaktojnë nëse dikush ka përjetuar thellësitë e Jezu Krishtit apo jo.

[marcus1]

Askush të mos e shpërfillë moshën tënde të re, por bëhu shembull për besimtarët në fjalë, në sjellje, në dashuri, në Frymë, në besim dhe në dëlirësi.(1Timoteu 4:12)

Në Kishën që Jezusi po ndërton, një person i vjetër nuk është domosdo një plak frymor. Ne nuk shohim moshën e një personi kur vendosim për pjekurinë frymore. Sigurisht që duhet të kemi respekt për ata që janë më të mëdhenj në moshë, por nuk është e thënë se ata janë edhe më të pjekur në gjërat e Zotit.

Dikush mund të jetë më i madh nga mosha, por krejtësisht i papjekur në gjërat frymore. Nga ana tjetër, një i ri apo e re mund të ketë lidhje të thella me Zotin dhe mund të jetë vite drite përpara nga ata që mund të jetnë dy apo tre herë më të mëdhenj në moshë. Një i ri apo e re që e njeh Perëndinë është më i vjetër se dikush që ja kalon në moshë dhe që nuk e njeh Perëndinë. Ne nuk mund të gjykojmë sipas mishit, ndryshe do mashtrojmë veten.

[marcus1]

Gjithashtu ju, të rinjtë, nënshtrojuni pleqëve. Po, nënshtrojuni të gjithënjeri tjetrit dhe vishuni me përulje (1Pjetri 5:5)

Nëse kemi dëshirë për pjekuri, d.m.th., nëse duam që të vimë në njohurinë e plotë të Krishtit dhe rritemi në Të në gjithçka, duhet në mënyrë të natyrshme t'u kushtojmë vëmendje atyre që janë më të vjetër në Zotin. Por të jesh i vjetër, nuk ka të bëjë aspak me mundësi drejtuese, të kesh një zyrë apo një titull, ose të merresh me disa shërbesa kishtare apo funksione priftërore. Pleqtë janë ata që janë thjesht më të vjetër në Zotin. Është më se e thjeshtë. Vëllai im më i vjetër, ose motra ime më e vjetër ka ecur me Zotin më shumë se unë. Me këtë nënkuptohet se ata janë tranformuar sipas imazhit të Krishtit më shume se unë; kanë përjetuar një vepër më të thellë të Kryqit se sa unë; kështu, kanë më shumë urtësi praktike sesa unë, kanë diçka për të më mësuar mua dhe unë duhet që të dëgjoj Krishtin në ta, kështu që unë, gjithashtu, të mund të rritem.

Duhet të jetë e qartë për ju se kush është dhe kush nuk është më i vjetër në Zotin. Dhe duhet të jetë po aq e qartë se jo çdo kush që është më i vjetër, është edhe më i pjekur. Nëse thua se je një besimtar por nuk jeton ndryshe nga bota atëhere mund të jesh po aq i vjetër sa Metuselah, e megjithatë nuk je i pjekur.

[marcus1]

Unë, lavdinë që më ke dhënë Mua, ua kam dhënë atyre, që të jenë një, siç jemi ne një(Gjoni 17:22).

Si mund të arrimë në unitet të plotë? Ne thjesht nuk mundemi. Por është Zoti që e zbulon Birin e Tij në ne si Kreun e Kishës. Nëse shohim Kreun, nëse njohim Bariun e Mirë, do të njohim Trupin dhe Kopenë. Nuk mund të themi se duam Perëndinë nëse nuk duam vëllezërit dhe motrat. Nuk mund të mbajmë bashkësi me Kokën nëse jemi të ndarë nga Trupi. Kur ndjekim një Bari si një Kope atëhere do të jemi në një vijë. Nëse jemi një me Kokën, ne jemi një me Trupin, akoma edhe sikur të mos mblidhemi së bashku. Por, nëse nuk jemi një me Kokën, nuk jemi një as me Trupin, akoma edhe sikur të mblidhemi së bashku në maskën e unitetit.

[marcus1]

"Dhe ai vetë i dha disa si apostuj, të tjerë si profetë, të tjerë si ungjilltarë dhe të tjerë si barinj e mësues, për përsosjen e shenjtorëve, për veprën e shërbimit dhe për ndërtimin e trupit të Krishtit, derisa të arrijmë të gjithë te uniteti i besimit dhe të njohjes së Birit të Perëndisë, te një njeri i përsosur, në masën e shtatit të plotësisë së Krishtit" (Efesianët 4:11-13)

Secila nga këto funksione në kishë përmbush role të ndryshme, por qëllimi i tyre është i njëjti, dhe ai është, që të sjellë TË GJITHË ne në të njëjtën plotësi, në të njëjtën pjekuri frymore, në të njëjtën njohje që vjen nga përjetimi. Prandaj Ai i dha DISA derisa ne TË GJITHË.... DISA, derisa ne TË GJITHË.... DISA, derisa ne TË GJITHË. A mund ta shihni këtë? Dhe Ai do vazhdojë të japë DISA derisa ne TË GJITHË. Sapo Ai të ketë TË GJITHË atëhere vepra është mbaruar dhe këto shërbesa nuk nevojiten më. Deri atëhere ato JANË të nevojshme dhe vendimtare për Qëllimin e Perëndisë.

[marcus1]

Dhe ai i caktoi dymbëdhjetë që të rrinin me të dhe që mund t'i dërgonte të predikojnë (Marku 3:14)

Ju jeni thirrur të qëndroni me Jezusin. Kjo është thirrja juaj. Kjo është gjëja kryesore, shërbesa më e lartë. Të shkosh të predikosh apo të bësh gjithçka tjetër, është e një rëndësie dytësore. Ne duhet të qëndrojmë me Jezusin; pas kësaj Ai mund të na dërgojë për të predikuar. Por para se Jezusi të thotë, "Shkoni në gjithë botën", Ai tha; "Rrini me mua".

Thirrja e Zotit nuk është më e rëndësishme sesa Zoti i thirrjes. Vepra e Zotit nuk duhet t'i zërë vendin Zotit të veprës. Asnjë sasi shërbese PËR Zotin nuk mund të zëvëndësojë shërbesën NDAJ Zotit. Dhe të njohësh Fjalën e Perëndisë, nuk do të thotë se ne njohim edhe Perëndinë e Fjalës.

[marcus1]

"Por druaj se, ashtu si gjarpëri e gënjeu Evën me dinakërinë e tij, kështu edhe mendja juaj të mos prishet duke u shmangur nga thjeshtësia ndaj Krishtit." (IIKorintasit 11:3)

E kam thënë shpesh herë se nuk kemi nevojë për më shumë nga Zoti, sepse ne tashmë jemi të plotë në Krishtin - ne kemi nevojë për më pak nga çdo gjë tjetër. Ka shumë gjëra që prishin, pengojnë apo na heqin vëmendjen duke na larguar nga thjeshtësia e një miqësia të qëndrueshme me Jezusin. Shumë nga këto gjëra janë frymore dhe fetare. Fryma e Antikrihstit nuk shihet domosdo në diçka që është hapur satanike apo demoniale. Përkundrazi, fryma e antikrishtit shfaqet në gjithçka që kërkon të na bëjë ne që të heqim sytë tanë nga Krishti - prandaj quhet anti - Krisht, sepse është kundër Krishtit, është kundër qëllimit madhështor të Perëndisë.

Sa e lehtë është që ne të tërhiqemi nga diçka që ësht më pak se Krisht! Je i qendërzuar në Krisht? A është Krishti qëllimi yt? Është Ai fokusi yt? Apo i ke ngulur sytë në diçka që është më pak se Ai?

[marcus1]

"Dhe Pali ndenji plot dy vjet në shtëpinë që kishte marrë me qira dhe priste të gjithë ata që vinin tek ai, duke predikuar mbretërinë e Perëndisë dhe duke mësuar gjërat e Zotit Jezu Krisht me shumë liri dhe pa ndalim." (Veprat 28:30-31)

Apostujt duhet t'i drejtojnë njerëzit drejt Krishtit. Profetët duhet t'i drejtojnë njerëzit drejt Krishtit. Evangjelistët duhet t'i drejtojnë njerëzit drejt Krishtit. Pastorët dhe mësuesit duhet t'i drejtojnë njerëzit drejt Krishtit. Përndryshe, ata nuk po plotësojnë qëllimin për të cilin Perëndia i vuri ata në Kishë. Shërbesa apostolike, nuk është një qëllim më vete, por është një mjet për të arritur fundin. Shërbesa profetike nuk është një qëllim më vete, por është mjeti për të arritur fundin. Shërbesa evangjelike nuk është një qëllim më vete, por është një mjet për t'u arritur fundi. Shërbesat pastorale dhe të mësimit nuk janë një qëllim me vete, por janë mjete drejt fundit.

Cili është fundi? Ç'farë është qëllimi? Ku na çon e gjithë kjo? Ajo na çon tek "uniteti i besimit dhe të njohjes së Birit të Perëndisë, te një njeri i përsosur, në masën e shtatit të plotësisë së Krishtit" Plotësia e Krishtit, njohja e plotë e Tij - ky është qëllimi përfundimtar i Perëndisë.

[marcus1]

Por, mbasi je kështu i vakët, dhe as i ftohtë e as i ngrohtë, unë do të të vjell nga goja ime. (Zbulesa 3:16)

Ne po jetojmë në kohën e Laodicesë që karakterizohet nga një gjëndje e vakët pa shije dhe nga një verbim ndaj të vërtetës së gjëndjes sonë frymore. Kjo pamje që na shaqet është ajo e Krishtit duke qëndruar jashtë duke pritur se mos dikush do t'i hapë derën. (Zbulesa 3:20). Përderisa kjo eshtë shkruar për të shenjtët, nuk duhet marrë si një ftesë për mëkatarët që të "ftojnë Jezusin në zemrën e tyre", përkundrazi, kjo thirrje e Zotit i drejtohet kishës duke i kerkuar qe ta bëjë Atë përsëri qendër. Çështja ka qenë dhe akoma është miqësia, bashkia dhe qëndrimi - të ruajnë lidhjen e tyre me Kreun.

Zgjidhja e Perëndisë për një kishë të vakët, pa shije, pa ngjyre dhe pa aromë është një zbulesë e freskët e Jezu Krishtit. Ai do na sjellë pas në themelin tonë. Ai do na radhisë në një vijë të drejtë me Qëllimin e Tij. Ai do na përshtatë përsëri në Veten e Tij. Perëndia do na pastrojë, përsosi, zbusi dhe do na përputhë me imazhin e Birit të Tij. Por ne duhet t'i përgjigjemi ftesës së Tij dhe t'i hapim derën.

[marcus1]

Por, kur të vijë ai, Fryma e së vërtetës, ai do t`ju prijë në çdo të vërtetë...(Gjoni 16:13)

Çfarë është "jeta më e thellë e Krishterë"? Nuk ëshët asgjë më pak se vetë Krishti. Të jesh i thellë, do të thotë të jesh i thjeshtë, i fokusuar dhe i devotshëm ndaj Asaj Gjëje që është e nevojshme. (shih Luka 10:41-42) Por edhe këtu, disa besimtarë e shohin jetën e thellë të Krishterë si një gjë, si një mësim, si një mënyrë e caktuar e veprimeve frymore. "Jeta e thellë" bëhet qëllimi ynë, në vënd që të bëhet Krishti si Jeta. Ata bëhen thellësisht mistikë dhe frymorë, por është vdekje sepse ata nuk prekin Krisht, ata prekin gjëra frymore. Nuk ka jetë në gjërat frymore, në misticizëm, në religjion; Jetë ka vetëm në Krisht. Çdo gjë që është më pak se Krisht, bëhet humbje vëmendje nga Krishti.

Unë besova në Zotin në mes të një lëvizje Karizmatike. Theksimi binte mbi jetën e mbushur me Frymë, mbi dhuntitë frymore, fuqinë e Perëndisë dhe kështu me radhë. Nuk them se është gabim të ecim në plotësinë e Frymës së Shenjtë, por cili është qëllimi i kësaj plotësie? Përse gjuhët dhe fjalët profetike dhe përse dhuntitë e tjera frymore? Përse fuqia e dukshme e Perëndisë? Të gjitha këto gjëra na janë dhënë nga Zoti në mënyrë që të na tërheqë më thellë drejt Tij; e përsëris, ato janë mjete drejt Fundit, por ato nuk janë Fundi, sepse Fundi, Qëllimi dhe Arsyeja për të gjitha gjërat është Krishti.