I Falem Nderes Zotit!

[marcus1]

pershendetje Markus! Do me interesonte te di me shume rrethe fese protestante...!
Cilen bibel apo literatur duhet te lexoj ,qe te mesoje me shume rrethe saj...!

bindi,

Jo vetëm unë, por edhe çdo protestant i sinqertë, nuk do të të sygjeronte të mësoje më shumë rreth fesë protesante, por do të të drejtonim të njihje vetë Krishtin.

Pa Krishtin, gjithçka tjetër është e vdekur dhe pa vlera. Kërkoje Atë dhe do ta gjesh edhe në gjërat apo rrethanat më të pabesueshme. Kërko literaturën më të drejtë dhe të saktë që ekziston, dhe nuk do jesh në gjëndje ta gjesh Krishtin.

I gjithë sekreti ndodhet në zemrën tënde!

[marcus1]

"Sepse prej tij, me anë të tij dhe për të janë të gjitha gjërat. Lavdi atij përjetë! Amen!" (Romakët 11:36).

Tek Romakët 11:36 Pali përmbledh përparësinë e Krishtit në tre shprehje: "Prej Tij... me anë të Tij..... për Të.... janë të gjitha gjërat." "Prej Tij" thotë se çdo gjë që ekziston - gjërat në qiell, gjërat në tokë, çdo gjë që është krijuar, çdo gjë që ka ardhur në ekzistencë, çdo gjë që do vijë në ekzistencë - është krijuar nga dhe për arsye të Krishtit. "Përmes Tij" totë se gjithçka që jeton, lëviz, merr frymë, vepron, ekziston, apo funksionon në këtë univers, me jetë apo pa jetë, biologjike, kimike, frymore, apo natyrale - është e tillë përmes Kishtit, i Cili në mënyrë sovrane mban të gjitha këto gjëra, u cakton vëndin dhe i mban ato në rend. "Për Të" thotë se çdo gjë, pavarësisht se sa larg mund të jetë ajo nga Mendimi i Perndisë, pavarësisht se sa kaotike gjërat mund të paraqiten, ato drejtohen, përmblidhen dhe mblidhen të gjitha së bashku në Krishtin. Duke qenë Alfa, të gjitha gjërat dalin prej Tij; duke qenë Omega, të gjtha gjërat shkojnë tek ai.

Ky është goxha paragraf. Një paragraf si ky nuk mund të kuptohet me një lexim. Por ky paragraf është, në thelb, ajo që Pali ka pasur ne mendje dhe çfarë ne kemi në mendje, që Krishti të ketë përparësinë në të gjitha gjërat. Ne po flasim për Jezusin si Zot i yni individualisht, si Zot i kishës në mënyrë të përbashkët dhe si Zot i gjithë krijesës. Po flasim për një Krisht që ka përparsi në gjithçka i cili lartësohet mbi çdo principatë dhe pushteti, ligji dhe dominimi; mbi gjërat e dukshme, gjërat e kaluara, gjërat e tashme, gjërat e ardhme; gjërat në qiel, gjërat në tokë, gjërat poshtë tokës: të gjitha gjërat janë prej Tij, të gjitha gjërat janë përmes Tij dhe të gjitha gjërat jan për Të. Kjë është përparësi.

[bindi]

Te faleminderit Markus...!

[marcus1]

"Ju nuk më keni zgjedhur, por unë ju kam zgjedhur ju" (Gjoni 15:16)


Krishti ka ardhur të kërkojë dhe të gjejë të humburin. Ai i thotë dishepujve se ata nuk e kanë zgjedhur Atë, por Ai i zgjodhi ata. Ata që e kërkojnë Atë zbulojnë se se ata janë kërkuar nga Ai. Paradoksi i situatës është se Zoti do ja u zbulojë Veten atyre që e kërkojnë Atë, por kur ata fillojnë ta kërkojnë, Ai kërkon për ta në mënyrë që ta bëjë Vetveten të njohur.

[marcus1]

"Dhe këmbët e tij ngjanin me bronz të kulluar, si të skuqur në furrë... dhe kur e pashë, rashë para këmbëve të tij si i vdekur..." (Zbulesa 1: 14, 16)


Kur Gjonit ju dha një zbulim i Krishtit në ishullin e Patmos, ai i përshkroi këmbët e Jezusit si një "bronx të kulluar, si të skuqur në furrë". Bronxi është simbol i gjykimit dhe furra simbolizon zemërimin, pastrimin dhe refinimin. Këto dimensione të Zotit Jezus ishin gjëra të reja për Gjonin. Për arsye se Jezusi nuk erdhi të gjykonte botën, por ta shpëtonte atë, ne tendojmë të mendojmë për Jezusin vetëm në kuptimin e "Qengjit", të përulur, të qetë, të vuajtur dhe të kthyerit faqen tjetër. Ai sigurisht që është të gjitha këto. Megjithatë, këtu marrim një vështrim të Jezusit si "Luan". Ai tha se me të vërtetë ishte Mbret, por që Mbretëria e tij nuk ishte nga kjo botë. Deri tani, pritja e Zotit si mbret dhe e lavdisë së madhërishme të Mbretërisë së Tij ka mbetur e fshehur.

Kur kjo ana tjetër e Krishtit ju zbulua Gjonit, ai "ra në këmbët e Tij si një njeri i vdekur." Tek Darka e Fundit, Gjoni ishte ai që mbështetej tek kraharori i Zotit dhe hëngri darkë me të. Megjithatë, në këtë pjesë, ai nuk mund të bëjë asgjë veçse të bjerë në këmbët e Tij si i vdekur. Atje, te këmbët e Tij ne zbulojmë se ka një ndryshim midis të Shenjtit dhe Njerëzores; atij që vjen nga sipër dhe atij që vjen nga poshtë; atij që është Frymë dhe e Vërtetë, dhe atyre prej nesh që janë thjeshtë mish dhe gjak. Këmbët e Tij janë bronx që përcëllon. Kjo është Madhështia e Tij dhe drejtësia e Tij. Kjo, menjëherë e identifikon Atë si Mbretin e Mbretërve dhe Zotin e Zotave, Gjykuesin e Drejtë, Fjalën e Gjallël, që dallon mendimet nga qëllimet e zemrës.

[marcus1]

"Ju jeni të plotë në Të" (Kolosianët 2:10).

E vërteta është se nuk jeni më të plotë sot në të se sa ishit kur e pranuat në fillim Atë, sado kohë e gjatë që mund të ketë kaluar. Dhe nuk do jeni kurrë më të plotë në Të se sa jeni në këtë moment. Jeni të plotë në Të - sigurisht, në veten tuaj nuk jeni aspak të plotë, por çështja nuk është kjo. "Në mua" unë po rritem, po mësoj, po luftoj, po piqem. Por çështja nuk është "unë". Çështja është, "jo unë, por Krishti".

Me më pak nga vetja ime, ka më shumë nga Ai. Prandaj edhe ne themi se rritja e vërtetë frymore nuk është njohuria më e madhe apo kalimi i viteve. Është thjesht, më shumë Krisht dhe më pak nga vetja ime. Me kalimin e kohës do mësojmë që të mos shkurajohemi dhe te depresionohemi nëse do mbetemi pa vaj, bukë, peshk apo verë - apo akoma edhe hiret frymore që këto gjëra tokësore përfaqësojnë. Kjo është vetëm zvogëlimi i vetvetes që i hap rrugë zmadhimit të Krishtit. Më në fund, do shohim çdo dobësi tonën si një mundësi për të parë Krishtin të zbulohet si Fuqia jonë. Çdo "mangësi" momentale, është një mundësi për të parë Krishtin si Furnizimin e Pafund. Sepse kjo është Vullneti dhe Qëllimi i Perëndisë: që Krishti të mund të bëhet Gjithçka në Gjithçka.

[marcus1]

"Pastaj Jezusi mori bukët dhe, pasi falenderoi, ua ndau dishepujve dhe dishepujt njerëzve të ulur; të njëjtën gjë bënë edhe me peshqit, aq sa deshën. Dhe mbasi ata u ngopën... i mblodhën, pra, dhe mbushën dymbëdhjetë shporta me copa nga ato pesë bukë prej elbi që u tepruan atyre që kishin ngrënë." (Gjoni 6:11,13).

Kur ndodhemi në situata të tilla, duhet të kujtojmë se nëse kemi Bekimin e Zotit, atëhere Ai mund të shumëfishojë atë pak që kemi dhe do na japë "12 shporta" tepricë. Por, pa Bekimin e Zotit, "dyqind denarë bukë nuk është e mjaftueshme as për të shijuar pak" (Gjoni 6:7). Kështu pra çështja nuk duhet të jetë kurrë se çfarë kemi ne, apo çfarë po bëjmë ne, por a kemi bekimin e Zotit?

Me bekimn e Zotit ne kemi Furnizim të Pafund. Praktikisht, kjo do të thotë se në vend që të përpiqemi të bindim Zotin të bekojë atë që unë dua të bëj apo atë që unë mendoj se duhet bërë, duhet të zbuloj se çfarë do Zoti të Bekojë dhe të bëj pikërisht ATË që Zoti do. Mos harro, "Jezusi e dinte ç'do të bënte" (Gjoni 6:6). Kështu pra, ne lutemi, "Jo vullnetin tim, por Vullneti Yt të bëhet; jo mbretëria ime, por Mbretëria Jote të vijë." Atëhere ne do shijojmë Bekimin e Zotit në veprën tonë.

[marcus1]

"Kur jam i dobët, atëherë jam i fortë" (II Korintasit 12:10).

Këtu nuk thotë se Pali e bën veten e ti të dobët qëllimisht. Nuk është nevoja të kërkojmë për dobësi, sëmundje, mundime, tundime apo sprova. Ne i kemi ato. Sekreti është si i përballojmë ato. Mund t'i luftojmë, ose mund t'i përqafojmë. Pali, na e bën të qartë se vullneti i Perëndisë për ne nuk është gjithmonë që të na shpëtojë nga zjarri. Ne shpesh thirremi që të ecim përmes flakës, pa asnjë siguri, përveç faktit se Hiri i Tij është i mjaftueshëm. Në zjarr ne mësojmë se "Hiri" është një Njeri, ashtu siç edhe Fitorja është një Njeri. Të çlirohesh nga dobësitë është diçka, por të takosh Hirin në dobësinë tënde është diçka tërësisht tjetër.

[marcus1]

"Dhe unë, kur të jem ngritur lart nga toka, do t'i tërheq të gjithë tek unë" (Gjoni 12:32).

Qëllimi i shërbesë së drejtuar nga Fryma është të sjellë njerëz në Krisht, duke shfrytëzuar çdo mundësi për t'i dhënë atyre Dëshminë e Jezu Krishtit. Pali tha se ne nuk predikojmë veten tonë, por Krishtin. Të gjitha përpjekjet për të fituar ndjekës pas vetes sonë duhen ndaluar. Nuk duhet të ketë asnjë vënd për të lavdëruar veten tonë, apo shërbesën tonë.

Nëse shërbesa apo vepra jonë nuk i jep vazhdimisht përparësi Krishtit, nëse ajo nuk të drejton tek Krishti, atëhere ne nuk mund ta quajmë veprën e Zotit, atë që ne po bëjmë. Ka vetëm një vepër dhe kjo vepër është të sjellë njerëz në Krisht - nga pagani më i keq deri tek shenjti më i madh - dhe larg lavdisë së njeriut.

[marcus1]

"Po të ecim në dritë, sikurse ai është në dritë, kemi bashkësi njeri me tjetrin ..." (I Gjoni 1:7).

Bashkësia e vërtetë bazhohet mbi të gjitha në Jezusin. Bashkësia me të tjerët në këtë bazë nuk është e detyruar, as e orkestruar; ajo është një bashkësi e pamundimshme, spontane dhe plot jetë. Bashkësia ndodh natyrshëm sepse ne të gjithë kemi parë dhe dëgjuar të njëjtën gjë nga Zoti - ne po ecim në të njëjtën Rrugë drejt Krishtit i cili është gjithçkaja në gjithçka. Ne jemi në një vijë, jo sepse ne të gjithë shohim, mendojmë dhe veprojmë njësoj, pro sepse ne të gjithë, pavarësisht nga diferencat tona, kemi Qëllimin e Perëndisë në mendje.