Klajd Kapinova

[artisti.]

Poezi nga Klajd Kapinova

Pesha e fjalës

Kur dora e brengës troket
në damarët e votrës
e prushi i saj përndizet
e harliset
në të gjitha enët e gjakut,
të dhemb shpirti, vëlla,
e peshon si guri fjala
e ma tepër se guri.


Grishje e brymtë e gjetheve

Gjethe që bien,
një grishje e brymtë
lamtumire.

Çerdhe që varen
ndër degë t’lakuriqueme
e lëkunden
n’ kujtime t’harrueme.

Shi që s’pushon
e lan kalldrame ankthesh
kah dalin ma të dlira
n’shkelqim me ngjyra t’ikjes.


Stinë panairesh

Stinë panairesh dehëse,
Pranverë e delireve
Që tallaziten në gufim të gjakut
Ndër dej.
Panair tingujsh të blerë
Kah dridhen në fërgëllim të kalesës,
Ma të lehtë se drita
Që feks mbas degëzave të kopshtit.

Panair ngjyrash
Ma të brishta se fjalët e zogjve
Në endje ylberesh.

E aromat,
Oh panairet e aromave,
Ma të kandshme
Se fryma e foshnjeve në djep!

Stinë panairesh dehëse,
Pranverë e delireve!


Mallkimi i gurit

Që në kohnat ma të para
stërgjyshi im në logun e kuvendit
faqe burrave urtakë
u përbetue mbi gur…

Dhe guri ia lëshoi namën e vet :

“Mallkue qoftë çdo gja qi s’asht gja,
mallkue qoftë fjala,
nëse nuk zbulon të vërtetën,
lëvizja nëse nuk synon drejt dritës,
ngjyra nëse nuk ruen fytyrën,
forma nëse shtrajtëson njeriun,
pesha nëse nuk randon ku duhet !
Mallkue qofshin !

E mallkimi më ndjek që shtatqind brez


Filli i fjalës

Fëmijë,
ia kërkova fillin fjalës:

Përtej bukurisë, qielli,
Përtej dashurisë, nana,
Përtej flijimit, Atdheu,
Përtej vetvetes, emni.

Emni,
në mes të kangës
e të gjamës.

Miha në gojën e shpresës

Miha në gojën e shpresës
e mbolla nji fjalë
e fjala u ba dhimbje.

Lule e shpeshtë e kësaj zagne
qi quhet jetë.


Puthjet e bardha

Flurore fjolla bore
zbresin fushoreve.

Nji mori lulesh në xham
sajojnë puthjet e bardha.
dikush shpejton të hapë nji shteg
te rruga,
nën derë të moshës nji plak
i ndrydh mendimet.

Fjollat e borës flurore
ngadalë
zbresin fushoreve.


Kulti i fjalës

Ka nji kufi të artë
gjithësia :
aty ku mbaron së djeguni
nji botë
fillon nji tjetër botë
e gjallë me fije bari e jete.

Në altarin mes dy botëve
si lutje e shejtë
kulti hyjnor i fjalës
ringjallë në dritë.


Humbja e kujtesës

Në pëlhura damarësh të gjetheve
të vjeshtës
u mplak kujtesa e blerimeve të dikurshme
e humbi.

Sythat në stinët e ardhshme
nuk do të trashigojnë asgja
veç dhimbjes së degëve të mardhuna
dhe ankthit
me thanë një fjalë të blertë.


Kryqëzim

Kryqëzohem tek fjala,
fjala kryqëzohet tek unë.

Në fjalën time digjem,
përsëdytem prap tek fjala.

Hini i stërdjegun i Feniksit
Fjala .


Enigma e gurit

Gjithkush dashunohet n’diçka
e unë u dashunova në enigmën e gurit.

Në rebusin e gurtë
gjeta shtegun e andrrës
e mugullimin e sythit të njomë
në prak pranverash.

Xixa stralli
ma ndezin eshkën e gjakut
e jam dell i ngrimë në ballin e shkambit.

Gjithkush dashunohet n’diçka
e unë u dashunova në enigmën e gurit.

Guri - rit i shejtë i të parëve të mi.


Jehe melodish

Në mendimin tim
thërmohet nji tingull guri
e vorbuj flake
ngre në çdo pikël gjaku
mandej nji mal me dhimbje
e jehe melodish
ma të lashta se kohë e gurit.


Në damarët e vjeshtës

Më zverdhon gjaku në damarët e vjeshtës.
në ninëzat e syve të saj
më pushon mendimi.

Krahët e drujve
përkulën prej peshës së mallit.

Strehët pikojnë pa pra
lirika me gri të muzgët.


Pax Vobis!

“Pax vobis ’, kufoma jetësh të zhgënjyeme!”
Pëshpërisin gjuhët e blerta të selvive
E shelqeve u ranë gojët
Në litani mortore pa mbarim.

Mbi eshtna martirësh randojnë
E dridhen prej pezmi gurët e zajeve,
Kullojnë helm kaltërsitë.

*U kushtohet patriotëve të pushkatuem
mbas mureve të Rmajit, në Zall të Kirit.