Poezi nga Diabolis

[Diabolis]

Pastaj një puthje do ma japësh faqeve
Ndërsa unë dorën do të ta shtrëngoj fort
Dhe si padashje me majat e rozetave
Do ndjesh gjakun që harbon nëpër aortë.

Pastaj buzët e tua si gonxhe trëndafili
Shkarazi të miave do kalojnë vërtik
Do të më buzëqeshesh si zanë mali
Ndërsa unë do të rri si gur kilometrik.

Pastaj ti do të shtangesh nga habia
Kur për pyetjen “Çkemi ndonjë gjë?”
Do të brerojë prej buzëve të mia,
“2885301!”

Dhe mjekrën e vogël do ta mbaj në gishta
Do të puth lehtas pa u ndjerë me faj
Do të shkëmbejnë zjarrin buzët e mishta
Pa atë numurin e shpjegojmë pastaj.

Dhe dorën do ta shkoj në qafë e flokë
Do ta zbres deri poshtë blerimit të asaj,
Vullkani të shpërthejë llavë e flakë;
Numrin të premtova ta shpjegoj pastaj.

Dhe mbas çdo puthje do të të them të dua,
Si hirin mbi zjarr platitur do të të mbaj,
Derisa ta kuptosh që kur je me mua
Sa fjalë e pavlerë është ajo “pastaj.”

[shigjeta]

Pasi e lexova -->

Pershendetje DD

[Diabolis]

I digjte njërit miza nën kësulë
Dhe shkoi tek berberi “qethmë, tullë!”
Por të nesërmen filloi ti kruhej në k0qe
“Edhe këtu” i tha “mizë më ndoqe”.

Aq keq e ndjeu veten e aq pisk
Sa shpejt filloi ta ruajë me brisk
Kur frymë mori e tha se po shpëtonte
Nga mbrapa ndjeu mizën ta pickonte.

E një të ulur brekët deri në fund
E një ta ngjeshur gishtin deri ku mundi
E paskëtaj lëshoi një mërmërimë
Qetësi kish gjetur me gishtin në vrimë.

[korçar]

Qesh-shpartalluese! per bese!

[MI CORAZON]

Morra vesh që DD, është dehur në mbrëmjen e Thanksgiving.
E mendova ...Patjetër është dehje nga dashuria!!!
Por me sa shoh këtu, e paska nga pija.
Të shohëm çdo na shkruaç për Vit të Ri.

[Diabolis]

Numuron Bajrami deri më dhjetë
Dallëndyshka në oborrin e shkretë
Të bardha si bora kapur në tërkuzë
Ndërsa stivos shkozëzezat për shpuzë.

Flet me vete “gjithë këto vite jep e jep
Dhe nuk ta zuri oxhakun një lejlek
Punë s’të bëri as yshtja në allate
As e shkuara me atë ...hëm, kurbate.”

E pa ditur gjë për aksonometrinë,
Dallon madhësinë e atyre që prijnë,
Që s’janë dallëndyshe por laraska
Sepse i vesh gruaja e tij Pashka.

Prej qindra vjetësh s’mbante mend Bajza
Nga një bark një shtëpi me dhjetë vajza,
E sot kur ai mbush plot pesëdhjet vjet,
Do ta urojnë “hajt me një djalë, kismet.”

Pashka e tij është Nënë Heroinë
Fotografinë ka në çdo kopertinë,
Bile ka takuar vetë Ramiz Alinë,
Kur as në dera se lanë ditëzinë.

Thotë fjalë e urtë samari do mushkë,
Gjëmonte pleqësia shtëpia do pushkë,
Kurrë nuk e lanë, e mbytnin me zëra
Kur ju kthehej se janë shtërpa me të tëra.

I ngrysur në oborr i qeshur në shtëpi
Baba me dhjetë vajza, hajde lumturi,
Por në mëdyshje dhe me zë të mekët
“Të paktën sot” thotë “mos i ndeni brekët.”

[Diabolis]

Ku rruga në përrua humb
Mbi gunën plumb,
Mes dhish ngjyrë plumb,
Anë ujrash plumb,
Në gurët plumb,
Nën qiellin plumb,
Ushtoi një “Bumb”,
Një armë derdh një plumb,
Një djalë jetën humb,
Jeta arsyen,
Koha tik takun,
Dikush morri gjakun,
Një përrua,
E ashtu plumb u largua,
I verdhë si vdekja dhe plumbi
Plumb si viktima,
E plumb e më plumb fjala
Në rrapet rrënjëdala
U vra.

Dikur diku dikush,
Heq dorën nga fara
E nis përkëdhel plumbat e arta,
“Nuk janë kohë për të mbjellë
Por për të korrur ç’është pjellë.”
E me kokallën atavike del nga ara
Pa e ditur kujt i thotë “T’u shoftë fara!”

[Diabolis]

mengjez dhjetori,
nxitoj me duart ne xhepat e thelle,
ne syte e akullt ka ndaluar
kreshendoja e henes mbi nje skele.

[Diabolis]

Në ërrësirë
Nga gishtat e padukshëm të kujtimeve
Dridhen telat e viteve ......................./
Në harpën e jetës. ........................../
Zëra të humbur, ............................/
Buzëqeshje, ................................./
Harmoni, ...................................../
Nota false, ................................/
Ngashërima, ............................/
Dhimbje, të qara, .................../
I kam aq afër gati i prek. ....../
Për të ardhmen na duhen sy,
Për të shkuarën veshë.

[kulla]

bukur harpa!